مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

قرارداد 23.5 میلیارد دلاری تانکرهای سوخت­رسان هوایی نیروی هوایی

 


اگر بوئینگ بتواند قرارداد 23.5 میلیارد دلاری پروژه تانکرهای سوخت­رسان هوایی نیروی هوایی امریکا را برای ساخت 179 هواپیما بدست آورد، انرژی تازه­ای برای برنامه ساخت هواپیمای بوئینگ 767 ،که در نزدیکی پایان عمر تجاری خود است، کسب خواهد کرد.


تانکرهای سوخت­رسان هوایی جدید جایگزین KC-135 با 40 سال عمر خواهند شد که برای سوخت­گیری مجدد جنگنده­های نیروی هوایی، بمب افکنها و هواپیماهای تجاری در پرواز استفاده می­شوند.


هواپیمای 767 در سال 1982 شروع بکار کرده و قرار است با 787 دریم­لاینر در سال 2008 جایگزین شود.


رقیب بوئینگ در این قرارداد کنسرسیومی از شرکتها به رهبری نورثروپ گرومن است که هواپیمای A330 را برای این کار پیشنهاد می­کنند.


اگرچه 767 یک هواپیمای کوچکتر و با طراحی قدیمی­تر نسبت به A330 است، اما ارزانتر از A330 نیز می­باشد.



ترکیب موشک هاگ با رادار SkyGuard

مشخصات موشک :
نام : SPARROW
وزن : 226  کیلو گرم
طول : 3.6 متر
ارتفاع رهگیری : 9 کیلومتر
برد : 17 کیلو متر
 پیشرانه : سوخت جامد
سر جنگى :  40 کیلو گرم ( ترکش زا)

مشخصات توپ:
نام : 35MM GUN
کالیبر : 35 میلی متر
هدایت : رادار
برد :  5 کیلو متر
ظرفیت : 560 گلوله

لینک فیلم:
فیلم شلیک توپ اسکای گارد

برد رادار آن 20 کیلومتر است.
علاوه بر رادار دارای Tracker Optical  نیز می باشد.
معمولا 4 تا توپ ضد هوایی 35 میلیمتری به آن متصل می گردد. که  حدود 5 کیلومتر برد آن باشد
دارای موشک زمین به هوا با برد 17 کیلومتر است. احتمال قوی ایران لانچر های موشکش را ندارد.
طبق آمار سایت توازن استراتژیک متعلق به اسراییل ایران دارای 24  رادار اسکای گارد و 100 قبضه توپ ضد هوایی می باشد.
تعدادی از سیستم ها در تهران قابل رویت می باشد نظیر تپه های بالای پل سید خندان و حوالی استادیوم آزادی.



عکس کل مجموعه:


عکس از رادار :



عکس سیمولاتور :


عکس از داخل:



چند تا عکس از توپ ضد هوایی :






عکس از موشک :


منبع:انجمن هوافضا

روسیه:به‌قراردادباسوریه‌وایران‌پایبندیم

مسئولان روسی تاکید کردند : با وجود مخالفتهای امریکا واسرائیل به جدول زمانی فروش تسلیحات ضد هوایی خود به ایران و سوریه پایبند هستند .

خبرگزاری ایتارتاس , یک منبع وابسته به وزارت دفاع روسیه گفت : تاکنون نیمی از سامانه های موشکی "بیست و نه تور ام یک" خریداری شده توسط ایران به این کشور تحویل داده شده است.

ارزش این خرید تسلیحاتی یک میلیارد و 400 میلیون دلار بوده است.

خبرگزاری اینترفاکس نیز به نقل از یک مسئول دیگر روسی اعلام کرد : این کشور پارسال به همه مفاد قرارداد خود با سوریه در زمینه سامانه ضد هوایی استریلیت عمل کرده است.

اسراییل با اعتراض به این قرارداد که سال 2005 منعقد شده است , مدعی شد, سوریه این سامانه را دراختیار شبه نظامیان حزب الله لبنان قرار خواهد داد .

F/A -18 Hornet(دوست داشتنی و کارآمد)

 

کمپانی مک دانل داگلاس در ماه مه 1975 قراردادی برای ساخت اف-18 از طرف نیروی دریایی و تفنگداران دریایی امیریکا دریافت کرد که در آن مشخصاتی به شرح زیر خواسته شده بود:

هواپیمای یک نفره،هواپمایی دو منظوره برای استفاده بعنوان جنگنده و بمب افکن،توانایی بکار گیری هم از پایگاههای خشکی و هم کریرها(ناوهای هواپیما بر).

اولین نسخه ی اف-18 ،بعنوان جنگنده ی اسکورت و هم دفاع کننده ی ناوگان قابل بکارگیری بود.در دومین ورژن یا نسخه ی اف-18 که F/A-18 نام گرفت علاوه بر کارایی های ذکر شده این توانایی را نیز داشت که نیرو های دشمن را چه در خشکی و چه دریا متوقف گرداند.همچنین نسخه ی دونفره ی آن که جهت اهداف آموزشی طراحی شده بود تولید گردید.

طراحی اف-18 از همان ابتدا مورد توجه 99% توده ی مردم قرار گرفت و کپانی را متقاعد کرد ه بود که هر دو وظیفه اش را ه نحو خوبی می تواند انجام دهد.

اولین پرواز اف-18 در سال 1978 در Patuxent River امریکا صورت گرفت.سه سال برنامه ی تست این هواپیما ،تستهای تجهیزات و امکانات و سلاحهای هوایی و رادیویی،تسهای هوایی و تستهای نشست و برخواست و جایگیری بر روی کشتی های کریر باعث این شد که طراحی اف-18 از ثبات و ارزش بالایی برخوردار باشد.

هواپیما رسما در سال 1982 بعنوان F/A-18ثبت گردید.hornet(زنبور سرخ) اولین هواپیمایی بعد از جنگ جهانی دوم گشت که طراحی آن این امکان را به او می دهد که هم به عنوان یک جنگنده ی هوا-به-هوا و هم یک بمب افکن هوا-به-زمین عمل کند.

با یک تلنگر خلبان ،هواپیما در وسط آسمان با یک چرخش سریع ،به سرعت به قالب یک دشمن جدی هوایی بدل میگردد.و خلبانان قادرند چه در جنگ هوایی وچه تعقیب هواپیماهای دشمن و یا برای هدفهای زمینی اشان ،ا بدون اینکه بمب های خود را رها کنند پیروز میدان باشند و آنها را از بین ببرند.

در 11 ماه مارس 1980 هوپیمای تکمیل شده ساخته شد.اولین تولید Hornet در آپریل 1980 به نیروی دریایی امریکا تحویل گردید.

پس از آن Hornet توانست در 1200 ساعت 1000 پرواز داشته باشد.

اولین F/A-18 Hornet strike fighter وارد نیروی دریایی امریکا گردید.در 7 ام جوآن 1983 در MCAS-EL-Tro کالیفرنیا اولین اف 18 تحویل تفنگداران نیروی دریاییی شد.

نیروی دریایی اولین اسکادران اف-18 رسمی خودش را در اکتبر 1983 تحویل گرفت.در 1989 ویژگی هایی نظیر امکانات رزم شبانه به آن اضافه شد.

بعد به دلیل بالا بردن توان موتوری آن کمی در طراحی آن تغییر بوجود آمد.1000 امین hornetدر 18 آپریل 1991 به تفنگداران نیروی دریایی امریکا تحویل گردید.


در 1992 یک پکیج یا تجهیزات شناسایی نیز به سفارش تفنگدارن به آن اضافه شد.دو سال بعد یعنی در سال 1994 به سفارش نیروی دریایی توانایی راداری آن بروز شد.در 1995 ،اف-18 بزرگتری به نام

F/A-18/E
ساخته و به کار گمارده شد.در نوامبر 1998 اولین Super Hornetساخته شد.این مدل اف-18 که جدیدترین مدل آن نیز به شمار می آید قابلیت های عملیاتی چشم گیر و بسیار خیره کننده ای دارد.از آن جمله:

برتری هوایی،جنگنده ی اسکورت،شناسایی،قابلیت سوخت گیری مجدد هوایی،پشتیبانی نزدیک هواییی،مقابله با دفاع هوایی، و دقت بالای حمله در شب و روز

در یک مقایسه با اف/آ-18 ،سوپر Hornetدارای rangeطولانی تر،قابلیت سوخت گیری مجدد هوایی،افزودن ضریب امنیت/مرگباری و......

مشخصات ویژه F/A-18

هواپیمایی است با قابلیت پرواز در همه نوع شرایط آب و هوایی،کارایی این هواپیما عنوان یک بمب افکن دقیقا به خوبی کاربرد جنگنده بودنش است.همچنین اف-18 این قابلیت را داراست که نیرو ها را پشتیبانی نزدیک و دقیق بکند.

قابلیتهای عملیاتی اف-18

تطبیق پذیری آن،قابلیت انجام ماموریت در طوفانهای صحرا،همچنین سرنگون کردن جنگنده های دشمن و متعاقب بمباران کردن هدفهای زمینی دشمن با همان هواپیا در همان ماموریت.،شکستن تمامی رکورد های هواپیماهای تاکتیکی دنیا و........

اسکادران نمایشیBlue Angles نیروی دریایی امریکا اکنون پرواز ا اف-18 رابعنوان افتخاری برای خود میدانند.برای اطلاعات کامل تر در موردBlue Angles به اینجا مراجعه کنید!

اف-18 اکنون در 37 تا از تاکتیکی ترین اسکادرانهای نیرو های امریکا بکار گرفته شده است و همچنین در بیش از 1 کشتی کریر در سرتا سر دنیا موجود است.

این هواپیما توسط 7 کشور خارجی بکار گرفته شده که شامل کانادا،استرالیا،فنلاند،کویت،مالزی،اسپانیا و سویس میباشد.

در پایان باید سه ویژگی قابل اطمینان بودن،نگهداشت پذیری و تطبیق پذیری را بعنوان سه ویژگی اصلی که این هواپیما را به یکی از استثناء ترین هواپیماهای دنیا بدل کرده ا شاره کنیم!

مشخصات عمومی

سازنده: McDonnell Douglas

اولین پرواز: ۱۸/۱۱/۱۹۷۸

معرفی رسمی: ۰۷/۰۱/۱۹۸۳

استفاده کننده عمده: نیروی دریایی امریکا

انواع:  F/A-18E/F Super Hornet , CF-18 Hornet , F-18 Hornet

تعداد سرنشین: ۱

قیمت: ۳۹.۵ میلیون دلار

طول: ۱۷.۱ متر

طول بال ها: ۱۲.۳ متر

ارتفاع: ۴.۷ متر

وزن (تهی): ۱۱.۲۰۰ کیلوگرم

وزن (مجهز شده): ۱۶.۸۵۰ کیلوگرم

حداکثر وزن موقع Takeoff: حدود ۲۳.۴۰۰ کیلوگرم

کارایی

حداکثر سرعت: ۱.۸۱۴ کیلومتر در ساعت تا ۱۱۰۰۰متر

نیاز به سرویس(تعمیرات): ۱۵۰۰۰ متر

سرعت اوج گرفتن: ۲۴۵ متردر ثانیه

تسلیحات

حمل بیش از ۶.۲۱۵ کیلوگرم انواع موشک،راکت،بمب،تانکرسوخت

موشک های هوا به هوا:  ضدهوایی AIM-9,AIM-7,AIM-120

                            هوا به زمین: AGM-45 Shrike,AGM-65 maverick

                        AGM-88 HARM, SLAM, JSOW 

                    ضد ناو:              AGM-84 Harpoon

ترتیب ساخت:

F-15, F-16, YF-17, F/A-18, F-20, F-21, F-22

هواپیماهای قابل مقایسه:

                                                                          F-16 Falcon

                                                                    MiG-29 Fulcrum

                                                                         Mirage 2000

                                                                    AIDC ching-Kuo

                                                                       Mitsubishi F-2

منابع :

 انجمن هوا و فضا http://www.aerospacetalk.com

وبلاگ بلند آسمان جایگاه من است http://gsuit.persianblog.com

حمله به ایرباس ایرانی در خلیج فارس، بدترین حادثه هوایی

یک موسسه تحقیقاتی هلند اعلام کرد که سال ‪ ۲۰۰۶‬میلادی از جمله امن‌ترین سالها برای مسافرت هوایی بوده است.

به گزارش ایرنا، موسسه «شبکه امنیت هوانوردی» هلند اعلام کرد: از مجموع میلیون‌ها ساعت پرواز سالانه در خطوط مختلف هوایی دنیا، در سال ‪ ۲۰۰۶‬میلادی در مجموع فقط ‪ ۲۷‬سانحه هوایی رخ داد که ‪ ۸۹۲‬نفر در آن کشته شدند.

این گزارش حاکی است که از مجموع آمار مذکور ‪ ۸۸۸‬نفر از کشته‌شدگان جزو سرنشینان هواپیما و ‪ ۴‬نفر از قربانیان نیز از ساکنان زمینی بودند.

همچنین در آمار مقایسه‌ای که این موسسه از سال ‪ ۱۹۴۳‬تاکنون جمع‌آوری کرده، در ده‌سال اخیر نیز بطور میانگین سالانه حدود ‪ ۳۶‬سانحه هوایی در جهان روی داده است که در آن بطور متوسط هر سال یک هزار و ‪ ۵‬نفر کشته شده‌اند.

این گزارش حاکی است، بر پایه این آمار روند سوانح هوایی در همه نقاط جهان بجز قاره آفریقا، در سالهای اخیر کاهش یافته است.

در قاره آفریقا که تنها سه درصد از مجموع کل پروازهای دنیا در آن انجام می‌شود، نرخ سوانح هوایی حدود ‪ ۱۸/۵‬درصد است و به این خاطر در گزارش مذکور، این قاره جزو بدترین مناطق پروازی در سال ‪ ۲۰۰۶‬تلقی شده است.

از سوی دیگر در زمینه هواپیماربایی هم بنا به این گزارش در سال ‪۲۰۰۶‬ میلادی تنها سه فقره اقدام صورت گرفته است و این روند در سالهای اخیر هم کاهش نزولی داشته است به حدی که میانگین سالانه آن حدود ‪ ۵/۶‬درصد از مجموع کل پروازهای ‪ ۵‬ساله اخیر را شامل می‌شود.

همچنین بنا به نتایج این تحقیقات، بیشترین سقوط هوایی در سال ‪۲۰۰۶‬ متعلق به هواپیماهای آنتونوف بویژه مدل‌های ‪ ۳۲، ۲۸ ،۲۶ ،۲۴ ،۱۲، ۲‬و ‪ ۷۲-۷۴‬بوده است و پس از آن هواپیماهای ایلیوشین، توپولوف، فوکر و ایرباس آ-‪ ۳۲۰‬در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

در این گزارش همچنین از سقوط هواپیمای ایلیوشین ‪ ۷۶‬حامل پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مسیر زاهدان به کرمان به عنوان یکی از ده مورد بدترین سوانح هوایی در آسیا نام برده شده است.

به علاوه در گزارش مذکور ساقط شدن یک فروند هواپیمای ایرباس ایرانی در آبهای خلیج فارس توسط ناو آمریکایی یواس‌اس وینسنز هم به عنوان بدترین سانحه هوایی در آبهای بین‌المللی اعلام شده است.


منبع:بازتاب

Mirage F 1

فکر کنم فعلا اطلاعات هواپیماهای روسی و آمیرکایی کافی باشه این دفعه به معرفی میراژ اف 1 یکی از هواپیماهای فرانسوی که در زمان خود عالی بود می پردازم.

تکمیل همزمان 2 هواپیمای داسو میراژ اف 1 و جگوار منجر به ورود همزمان آن دو در عرصه هواپیماهای شکاری در سال 1974 شد.ابتدا تصور میشد که ایندو رقبای سرسختی برای هم باشند .در این رقابت که تصور میشد اف1 به مراتب کامیابی بیشتری به دست آورد مشخص شد که درخواست برای هواپیمای دارای انعطاف پذیری عملیاتی گسترده تر بیشتر است و این ویژگی میتوانست به بهترین شکل به وسیله هواپیمایی که در آغاز برای نقش برتری هوایی و ماموریتهای هوا به هوا طراحی شده ،فراهم نماید(همان گونه که با عرضه جنرال داینامیکس F-16 فلکون به بازار جهانی نیز ثابت شد).هردو هواپیمای جگوار و میراژ F1در برگیرنده گوشه هایی از تجربیات برنامه جنگنده ضربت ینوبک/ع(نشست/برخاست کوتاه و عمودی)نیروی هوایی شکست خورده فرانسه بودند که در سالهای پایانی دهه 1950 آغاز شد. میراژIIIV تنها هواپیمای نوبک/ع جهان بود که به سرعت 2ماخ دست یافت. با وجود این،کمی پیش از این که این هواپیما به پرواز در آید نیروی هوایی فرانسه درباره هزینه بالای این جنگنده ابراز نگرانی کرد.بنابراین داسو تشویق شد که به بررسی دیگر طرحهای جایگزین نوبک بپردازد.هدف کلی تولید هواپیمایی با سرعت 2.2ماخ بود که بتوان آن را در ماموریتهای ضریتی هسته ای با شعاع عمل پایین-پایین(lo-lo radius of action)550 کیلو متری نیز به کار گرفت و توانایی نشست و برخاست از باندهای 800متری را نیز داشته باشد.کامیابی نسبی میراژIII پیشگام که صنایع هواپیمایی فرانسه را در 10 سال و مدتی کوتاهی پس از پایان جنگ به طور ناگهانی از هیچ به سطح جهانی رساند،مارسل داسو را در موقعیت استثنایی قرار داد. در ماه مارس 1967 فرانسویان به این نتیجه رسیدند که گزینش جنگنده ای دارای بال هندسه متغیر برای جایگزینی میراژIIIپاسخگوی افزایش هزینه بالای آن نیست و به کارگیری طرح بال پسگرای متوسط در هواپیما مناسبتر تشخیص داده شد.در 18 مه 1967 پیش نمونه میراژF1سقوط کرد که علت اصلی آن اهتزاز(Flutter) گزارش شد.اما این طرح پیش برگزیده شده بود و قرار داد تولید 3 پیش نمونه (که قرار بود 2نمونه آخر دارای موتور 9K-50باشد) در سپتامبر همان سال امضا شد. ادعا میشود که سوخت داخلی میراژ برای سه پرواز 5 دقیقه ای برای رزم در ارتفاع متوسط و با سرعت 1.5ماخ یا پرواز سناسایی در ارتفاع بالا و با شعاع 315 کیلومتر و با سرعت 2.2 ماخ کافی است.با یک مخزن مرکزی و دو موشک سوپر 530 میراژ میتواند در گشت هوایی به مدت دو ساعت و 15 دقیقه پرواز کرده و هدف را تا ارتفاع 20000 متری رهگیری کند. رادار رهگیر سایرانو IV ساخت تامسون CSF از تجهیزات استاندارد F1 هست که در برخی از نمونه ها دارای توانایی نقشه برداری زمینی/دریایی و دوری از عوارض زمین میباشد. در هواپیمای ویژه حمله زمینی میراژ F1 A (که تنها لیبی و افریقای جنوبی آن را خریداری کرده اند) رادار مسافت یاب آیدا ((AIDAساخت شرکت داسو نصب شده است و در F-1EQ5/ عراقی رادار AGAVE تامسون CSF جایگزین سایرانو4 شد.رادار سایرانو M 4 دارای حالت هوا به سطح،یک سامانه حمله-ناوبری اینرسیایی شرکت ساژم،نشاندهنده سربالای ساخت شرکت تامسون CSF و مسافت یاب لیزری از جمله تجهیزات هواپیمای چند ماموریته F1E (که عراق از این مدل زیاد داشت) میباشند.لازم به ذکر است نیروی هوایی سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران نیز تعدادی از این هواپیما را در اختیار دارد که این هواپیماها از هواپیماهای به جا مانده عراقی در ایران می باشند.آمادگی رزمی این هواپیما در ایران ۷۰٪ بر آورد می شود.در زمان جنگ ایران و عراق این هواپیماها به طور وسیعی مورد استفاده نیروی هوایی عراق بوده اند ولی مرزبانان نیروی هوایی هواپیماهای اف ۱۴ مانع حملات هواپیماهای متخاصم عراقی از جمله میراژ ها بوده اند.

میراژ اف ۱ ایران در مشهد

نحوه گسترش هواپیما های جنگنده

در اوایل جنگ جهانی اول، بعضی از هواپیماهای شناسایی، خود را به مسلسل یا سلاح های دیگر مجهز می کردند. حدود سال 1915 چندین فروند هواپیما فقط برای شلیک به مناطق زمینی دشمن ساخته شدند. حتی ملخ های آنها را در عقب هواپیما تعبیه می کردند تا خلبان براحتی بتواند از کابین به دشمن نشانه گیری کند و دیگر فشنگ ها به ملخ اصابت نکند و این مسئله (قرارگیری ملخ در قسمت انتهایی) باعث کاهش سرعت هواپیما بود.
با پیشرفت و گسترش هوافضا و علم مکانیک، شلیک مسلسل ها زمان بندی و با چرخش ملخ هواپیما تنظیم شد. به همین دلیل دیگر می توانستند هم ملخ و هم مسلسل را در قسمت جلویی (دماغه=nose) قرار دهند
.
از سال 1916 تا 1935 میلادی اکثر هواپیماهای جنگنده با بیشینه سرعت 150مایل در ساعت حرکت می کردند و به دو مسلسل مجهز بودند
.
در نسل بعدی هواپیماهای جنگنده( از 1935 به بعد) قدرت موتورها افزایش یافت و از 500 اسب بخار به یکهزار رسید و به واسطه آن، سرعت ها نیز دو برابر شد و به 300 مایل در ساعت رسید و به جای دو مسلسل، چهار مسلسل با کالیبر 20 میلیمتری به هواپیماها متصل شد که قدرت نفوذ به هر هواپیمایی را داشت
.
با اختراع موتور جت از سال 1945 به بعد، سرعت هواپیماها به 600 مایل در ساعت و سقف ارتفاع این هواپیماها به 30 تا 45 هزار پا رسید. علم آیرودینامیک هم همچنان در حال پیشرفت بود و مهندسان دریافتند که اگر بال های هواپیما به سمت عقب متمایل باشد می توان به سرعت های بالاتری رسید. حدود سالهای 1945 تا 1955 موتورهای توربوجت اختراع شدند و حتی پس سوز (after burner) نیز به کمک هواپیماهای جنگنده آمد تا به سرعت های فراصوت دست یابند
.
اتحاد جماهیر شوروی در سال 1955 هواپیماهای جنگنده ای ساخت که سرعتشان به یک ماخ (برابر سرعت صوت) می رسید و در سال 1960 به سرعت های 2 ماخ نیز دست یافتند
.
این هواپیماهای فراصوتی دارای موتورهای بسیار پرقدرتی بودند که نیروی پیشرانی معادل 15هزار پوند فراهم می آوردند. در طراحی بال های آن زمان اکثرا از مدل بال های نازک (کم عرض) استفاده می شد و به همین علت این بال ها باید قدرت بسیاری داشته باشند تا بتوانند در مقابل نیروهای وارده به بال مقاومت داشته باشند. از طرف دیگر بال های نازک ضریب برآ ( نیروی بالا بر) کمتری را ایجاد می کرد و در سرعت های بالای 400 مایل در ساعت، برد هواپیماها به میزان چشمگیری کاهش پیدا می کرد
.
علاوه بر تمامی این مشکلات در طراحی بال ها، حدود 40 سال پیش نزاع های هوایی نزدیک غیرممکن بود و این بال ها با وجود سرعت زیاد، قدرت مانور کمی به هواپیما می داد
.
تایید این نظریه را می توان در ساخت هواپیمای F-4 فانتوم که هیچ مسلسلی در آن تعبیه نشده، دید. شوروی نیز در ساخت میگ -21 به جای دو مسلسل از دو جایگاه اتصال موشک استفاده کرد
.
از آن پس موشک های هوا به هوا گسترش یافتند و انقلابی در طراحی هواپیماهای جنگنده ایجاد شد. مطالعات و تحقیقات به سمت اختراع رادارهایی رفت تا بتوانند هواپیماهای دشمن را حتی در خارج از برد هواپیما شناسایی کنند که این سیستمBVR ( Beyond Visual Range و )نام گرفت. با شناسایی هواپیماهای دشمن فقط احتیاج به یک شلیک با موشک های دوربرد هوا به هوا داشتند. یکی از بهترین موشک های هوا به هوای آن زمان فینیکس (AIM-54) نام داشت که کشور ما هم چندین فروند از آن را با هواپیماهای F-14 از آمریکا خریداری کرد
.
هواپیماهای F-14 برای رفع نیاز نیروی دریایی آمریکا ساخته شد و چندی بعد نیروی هوایی درخواست ساخت هواپیماهایی با سرعت بالا و قدرت حمل موشک های بزرگ را تحویل پنتاگون داد. این قرارداد را شرکت داگلاس برد و موفق به ساخت هواپیمای F6D شد که قادر بود موشک ها را از فاصله 100 مایلی به هدف مورد نظر زمینی شلیک کند
.
اکثر این هواپیماها در جنگ ویتنام مورد آزمایش قرار گرفتند و محققان فهمیدند که بسیاری از ایده های ساختشان اشتباه بوده است. به عنوان مثال تشخیص هویت هواپیماها از فواصل دور بسیار سخت بود و کوچکترین تصمیم اشتباه خلبان باعث سرنگونی یک هواپیمای خودی می شد و از طرف دیگر اگر آن هواپیماها دشمن هم بودند سیستم رهگیری موشک ها نمی توانست آنها را ردگیری کند. در اینجا بود که بازهم فقدان اسلحه های پرقدرت(مسلسل) روی هواپیماها احساس شد به گونه ای که کلنل رابین اولدز می گوید: هواپیمای بدون مسلسل مانند پرنده های بی بال هستند و دیگر F-4ها به یک مسلسل مجهز و با نام F-4E شناخته شدند و رقیب همیشگی آمریکا یعنی شوروی هم برای هواپیمای MIG-21 مسلسلی را طراحی کرد که در داخل هواپیما قرار داشت و برای شلیک بیرون می آمد و قدرت بسیار زیادی داشت
.
دید کامل و واضح یک هواپیما بر عهده رادارهاست. بعد از جنگ جهانی دوم، رادارها پیشرفت کردند و دیگر باید در نزاع های شبانه یا در شرایط آب و هوایی بد نیز بخوبی گذشته کار می کردند. البته امروزه، تمامی هواپیماها از این رادارهای پیشرفته بهره می برند. در بین سالهای 1950 تا 1953، آمریکایی ها هواپیمایی را در آسمان مشاهده کردند که به مراتب از هواپیماهای آمریکایی سریعتر، بلند پروازتر و قابل مانورتر بود
.
این پرنده آهنی Mig 15 نام داشت که توسط شرکت مجرب هوافضای میکیویان ساخته شده بود. برای مقابله با آن شرکت لاکهید هواپیمای F-104 را ساخت و در همین راستا هواپیماهای میراژ فرانسه و رعد انگلیسی نیز ساخته شدند
.
این پرندگان همه در سرعت های 2 ماخ پرواز می کردند و دارای برد کم و قدرت حمل پایین تسلیحات بودند. با اینکه پرواز با چنین پرندگانی لذتبخش بود ولی شکارچیان دوربرد با موشک های هدایت شونده جدیدترین خطر آنها به شمار می رفتند
.
در آن سالها هواپیماهایی مانند F- 111 Su- 24 ، Aj31 ، تورنادو GR- 1 نیز در همین رده قرار می گرفتند
.
نسل بعدی جنگنده ها در زمان جنگ سرد به وجود آمدند که آن زمان را می توان به گرمترین رقابت میان آمریکا و شوروی تشبیه کرد
.
در سال 1967 ترسی در وجود پنتاگون افتاد، هنگامی که فهمیدند ناتو هواپیمایی را با لقب (Foxbat) به رسمیت شناخته است. این پرنده تیز پرواز در اصل همان MIG- 25 بود که توانایی های شگفت انگیزی داشت؛پرنده ای که می توانست در تمامی ماموریت های شناسایی، رهگیری، بمب افکن شرکت کرده و با وجود سرعت بالا دست هیچ هواپیما یا موشکی به آن نمی رسد. نیروی هوایی آمریکا نیز برای دادن جوابی محکم به شوروی، توسط شرکت مک دانل داگلاس هواپیمایی با لقب عقاب و نام F- 15 ساخت که اولین پروازش را در جولای سال 1972 انجام داد
.
F - 15 ها، دارای بال های پهن و عریضی (حدود 608 فوت مربع مساحت) بود و مانورهایش را در سرعت های بالا بخوبی انجام می داد و پس از چندین سال دیگر طی انجام پروژه هواپیماهای جنگنده کم وزن (LWF) شرکت جنرال داینامیکز F- 16 را ساخت
.
در کل بین رقابت های تنگاتنگ آمریکا و شوروی هواپیماهای بسیاری ساخته شدند که هر کدام دارای قدرت های خاصی بودند. این 3 دهه اخیر آبستن تکنولوژی های فراوانی در عرصه صنعت هوافضا بوده و هر ساله پدیده جدیدی دیده می شود. در سالهای اخیر نیز هواپیماهایی مانند F-22 یا SU-37 و صدها هواپیمای دیگر به گونه ای ساخته شده اند که قابلیت های گوناگونی دارند
.
این مقاله تنها معرفی تاریخچه ای اجمالی از زمان پیدایش هواپیماهای جنگنده تا دهه 1980 بود و برای معرفی بیشتر دیگر مجال بحث نیست زیرا هواپیماهایی که در 20 سال اخیر ساخته شده از هواپیماهای 80 سال گذشته بیشتر است و ما در این مقاله تنها به بحث در مورد هواپیماهای جنگنده پرداخته ایم
.

منبع Hamshahri Newspaper

توان و تاکتیکهای نظامی ایران و عراق در جنگ هشت ساله

صدام حسین، رییس جمهور سابق عراق، هنگامی که در۳۱ شهریور ۱۳۵۹ دستور حمله سراسری به ایران را صادر کرد، هرگز گمان نمی کرد آتش جنگی را برافروخته باشد که هشت سال به درازا بکشد.

یکی از اهداف عمده صدام از این تجاوز تصرف ساحل شرقی اروندرود و دستیابی به بخشی از خوزستان بود، چرا که بدین ترتیب عراق از بزرگترین نقیصه جغرافیایی اش یعنی نداشتن سواحل عریض و بزرگ رهایی می یافت.

ارتش عراق در آن سالها اگرچه در زمره ارتشهایی بزرگ منطقه بود، اما باید اذعان کرد ابعاد آن برای مبارزه با بزرگترین کشور خاورمیانه (از نظر جمعیت وامکانات) کافی نبود.

وقوع انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ سبب آشفتگی سیاسی و نظامی ایران شد و بنابراین فرصت طلایی را برای حاکم فرصت طلب بغداد فراهم آورد.

قدرت نظامی ایران

محمد رضا پهلوی، شاه سابق ایران، بین سالهای ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶ با صرف دهها میلیارد دلار ارتش ایران را مبدل به قدرت اول نظامی خاورمیانه کرده بود تا آنجا که به گفته کارشناسان، نیروی نظامی ایران "هدفی فراتر از اهداف منطقه ای" را جستجو می کرد.

کمکهای بی دریغ آمریکا نیز ثابت می کند که واشنگتن برای این ارتش اهمیت زیادی قائل بوده و این انتظار را از ایران داشته است که در شرایط حساس مانند ورود ناگهانی اتحاد شوروی به منطقه، دوشادوش قدرتهای غربی به مقابله با نیروهای متخاصم برخیزد.

به گفته کارشناسان، ارتش ایران در آن سالها مرکب از دو هزار و ۴۶۰ دستگاه تانک، دو هزار نفربر زرهی ، ۷۳۹ فروند هلی کوپتر و ۴۸۶ هواپیما بوده است. اگرچه این نیرو در قبل از انقلاب از ۵۰۰ هزار سرباز نیز برخوردار بود، اما در ابتدای جنگ بدلیل سیاستهای مسئولان وقت جمهوری اسلامی، این نیرو به کمتر از دویست هزارنفر کاهش یافته بود.

نیروی هوایی ارتش ایران در ابتدای جنگ از هواپیماهای بسیار پیشرفته اف-۱۴ برخوردار بود که می توانست با اندکی خطا با هر شلیک یک هواپیمای دشمن را سرنگون کند. همچنین حدود ۴۰۰ فروند اف-پنج (تایگر) و اف-چهار (فانتوم) به نیروی هوایی ایران قدرت تهاجمی می داد و آن را قادر به مقابله با هر نیرویی در منطقه می کرد.

تانکهای ایران نیز از انواع چیفتن ام-۴۷، ام-۴۸ ، ام-۶۰ بودند که همگی ساخت انگلستان و آمریکا بوده و در آن زمان از مدلهای پیشرفته روز محسوب می شدند.

مهمتر از همه، هوانیروز یا ناوگان هلی کوپتری ایران بود که با داشتن ۲۰۲ فروند هلی کوپتر تهاجمی کبرا، ۲۱۴ فروند بل-۲۱۴ و ۵۰ فروند بل-۲۰۵، به قدرت سوم هوانیروز جهان تبدیل شده بود.

با این وجود، خروج مستشاران خارجی در بهمن ۱۳۵۷ از یکسو و کاهش ۵۰ درصدی نفرات ارتش از سوی دیگر توان نظامی ایران را در شهریور ۱۳۵۹ حداقل به یک سوم سطح پیش از انقلاب کاهش داده بود.

قدرت نظامی عراق

در مقابل، ارتش عراق در سا ل ۱۳۵۹ ساختاری مناسب داشت. خلا قدرت ناشی از سقوط شاه و به دنبال آن تضعیف حضور ایران در مناسبات امنیتی – نظامی خاورمیانه و خلیج فارس سبب شده بود تا حزب بعث عراق به فرماندهی صدام حسین بدنبال ایفای نقش جدی تری در منطقه باشد.

کارشناسان توان نیروی هوایی عراق پیش از شروع جنگ را اینگونه ارزیابی کرده اند: سیصد و ۳۹ فروند هواپیما از انواع توپولف ۲۲، میگ ۲۳، سوخوی ۷، میگ ۲۱ و سوخوی ۲۰، ۱۳۳ فروند هلی کوپتر و ۵۶ فروند هواپیمای ترابری.

عراق همچنین از ۱۵۰۰ نفربر روسی و۲۴۰۰ دستگاه توپ صحرایی و ضد هوایی برخوردار بود.

اما قدرت اصلی عراق را ۲۳۰ هزار سرباز تعلیم دیده و ۲۸۵۰ تانک روسی از انواع تی-۵۴، ۵۵، ۶۲ و ۷۲ تشکیل می داد.

آغاز تهاجم

عراق حمله خود به ایران را در ۳۱ شهریور از سه جبهه آغاز کرد. در جبهه شمالی سپاه اول عراق متشکل از دو لشکر قصد داشت با تصرف کردستان و حمله به آذربایجان غربی مقدمات تجزیه کردستان ایران را فراهم کند.

در جبهه میانی پنج لشکرعراقی درقالب سپاه دوم قصد داشتند با پیشروی در عمق ۵۰ کیلومتری خاک ایران، بغداد را که به گونه ای نگران کننده به مرز ایران نزدیک بود، مراقبت کرده و درعین حال استانهای کرمانشاه و ایلام را تصرف کند و از شمال استان خوزستان سر برآورد.

اما عراق قدرت اصلی خود را در جبهه جنوب متمرکز کرده بود. پنج لشکر در قالب سپاه سوم مرکب از لشکرهای یک مکانیزه، ۱۰ زرهی، ۹ زرهی، ۵ مکانیزه و۳ زرهی قصد داشتند تا مهمترین شهرهای جنوبی ایران نظیر اهواز، آبادان و خرمشهر را تصرف کرده و زمـینه سقـوط خوزستان را فراهـم کنـند.

سد هوانیروز

Image

Image

بیشتر نیروهای ایران در هفـته های اول گرفـتار نقـل و انتقـال از مرزهای شرقی، مرکزی و شمالی کشور به جنوب بودند وهمین امر سبب شد تا ارتش صدام حسـین از عـنصر غافـلگیری به خوبی اسـتفـاده کند.

مثلا لشکر ۷۷ خراسان از مشهد به منطقه جنوب اعزام شد یا لشکر ۱۶ زرهی قزوین بیش از هزار کیلومتر با منطقه عملیاتی فاصله داشت.

تنها لشکر ۹۲ زرهی اهواز در جنوب و لشکر ۸۱ خرم آباد در مرکز منطقه عملیاتی برای مبارزه حضور داشتند و در کمال ناباوری، برغم برخورداری از حداقـل پشتیبانی، به دفاع پرداختند، حال آن که صدام گمان می کرد روحیه ضعیف مانع از جنگیدن جدی سـربازان ایرانی می شود.

بهر حال، قـدرت زرهی قـابل توجه عراق سبب شد تا بسیاری از مناطق مهم منطقه عملیاتی در سه ماه اول جنگ به اشغال عراق درآید. تصرف خرمشهر، سومار، نفت شهر، مهران، بستان، محاصره آبادان و تسلط بر محورهای اصلی همگی جزء پیروزیهای اولیه ارتش عراق بود.

اما ایران در کنار مقاومتهای پراکنده از یک ابزار مناسب دیگر نیز بهره می برد: نیروی هوایی و هوانیروز. خلبانان ایرانی در هـفـته های اول جنگ ضربات جبرا ن ناپذیری را به نیروهای مکانیزه و زرهی عراق به ویژه در محور جنوب وارد آوردند.

شاید همین حملات سبب کند شدن حرکت ستونهای زرهی عراق به داخل خاک ایران شد. هلی کوپترها و هواپیماهای ایرانی اصولا برای منهدم کردن ادوات زرهی خریداری شده بودند و خلبانان ایرانی پیش از جنگ، بارها چنین نبردهایی را تمرین کرده بودند.

اشغال بیش از ده هزار کیلومتر مربع از خاک ایران در سه ماه اول جنگ، اگرچه یک موفقیت نظامی بود، اما بسیار کمتر از انتظار فرماندهان نظامی عراقی بود.

برگشتن ورق

به موازات تحلیل رفتن ارتش عراق در اثر ضربات نیروی هوایی وهوانیروز ایران، ورود صدها هزار نیروی داوطلب از یکسو و فراخوانی ارتش برای جلب نیروهای وظیفه از سوی دیگر سبب شد تا برتری جمعیت ۳۷ میلیون نفـری ایران بر جمعیت ۱۳ میلیون نفـری عراق خود را نشان دهـد.

بکارگیری گسترده نفـرات سبب شد تا در پنجم مهر ۱۳۶۰ ایران محاصره آبادان را بشکند و در آذر ماه با تصرف بستان مقدمه آزاد سازی خرمشهر را فـراهم آورد.

در حالی که ایران در دو نبرد مذکور به ترتیب تنها از ۲۵ و ۳۲ گردان رزمی استفاده کرد، مطابق آمار نظامی، این کشور در عملیات فتح المبین و بیت المقـدس که منجر به آزادسازی خرمشهر شد به ترتیب از ۱۳۵ و ۱۴۴ گردان نیرو استفـاده کرد.

در دو عملیات مذکور که بین ماه های فروردین تا خرداد ۱۳۶۱ انجام شد، عرا ق با تحمل ۲۰ هزار کشته و زخمی و ۳۴ هزار اسیر مجبور شد تا حدود شش هزار کیلومتر از منطقه اشغالی را واگذار کند. ا ین نبردها در مجموع ۲۰ درصد از توان عراق را از بین برد.

با رد درخواست آتش بس عراق در خرداد ۱۳۶۱ توسط جمهوری اسلامی، روند جنگ تغییر کرد و از آن زمان به بعد عرا ق در موقعیت دفاعی قرار گرفت.

دوپینگ برای عراق

در سالهای ۱۳۶۱ و ۱۳۶۲ (۸۳-۱۹۸۲)   متحدان عراق متقاعد شدند به کمک عراق شتافته و با کمکهای گسترده ارزی و فروش سلاح سازمان ارتش عراق را دو برابر کنند.

بنا به برآورد موسسه بین المللی تحقـیقـات استراتژیک برا ی سا ل ۱۹۸۳ــ۱۹۸۴، ارتش عراق مرکب از ۵۱۷ هزار سرباز بوده که در کنار ۷/۷ میلیارد دلار بودجه نظامی طی دو سا ل ۱۹۸۱ و۱۹۸۲ از حداقـل ۲۵ میلیارد دلار کمک نظامی خارجی نیز بهره مند شده است.

ورود میراژهای فرانسوی، سوپراتانداردها، موشکها ی سام، تانکهای جدید تی ۷۲، میگهای ۲۵ و ۲۷ تنها بخشی از جنگ افزارهای جدید ارتش عراق بود.

تقویت عراق سبب شد ایران نتوا ند سرعت پیشروی خود در سا ل ۶۱-۱۳۶۰ را در سالهای بعد تجربه کند و۱۳۰۰ کیلومتر مربع از خاک ایران در جنوب کماکان در اشغال عراق ماند.

شکست عملیات رمضان و والفجر یک در سال ۱۳۶۱ از نشانه های تقویت شدن عراق بود، هر چند در سال ۱۳۶۲ ایران با تصرف جزایر مجنون توانست با قبول تلفـات زیاد، عراق را مجبور به یک عقب نشینی محدود کند.

در جبهه های شمالی و میانی نیز اگرچه شدت جنگ کمتر بود، اما تحرکات ایران و عراق کم نبود و در محور مهران، سومار و نفت شهر طرفین بارها اقدام به حمله و ضد حمله علیه یکدیگر کردند، اما مشخص بود که قرار است تکلیف جنگ در جنوب مشخص شود.

عبور از اروند

در بهمن ۱۳۶۴ نیروهای ایران با گذر از رودخانه خروشان وعریض اروند نیروهای عراقی مستقر در ساحل غربی رودخانه را غافلگیر کرده و توانستند شهر کوچک اما مهم فاو را بگیرند وعملا ارتباط عراق را با خلیج فارس قطع کنند.

این حمله اگرچه برای ایرانیان خیلی خونین تمام شد، اما چون عراق برغم استفاده از حداکثر توان زرهی و هوایی نتوانست آنها را عقب براند موقعیت این کشور را به خطر انداخت.

در این نبردها عراق صدها تانک و هواپیما را از دست داد و ایران نیز کمبود تجهیزات خود را با گذشتن از جان دهها هزار نفر از نیروهایش جبران کرد.

اما در سال ۱۳۶۵ ارتش عراق باز هم تقویت شد و به گفته کارشناسان، در این زمان از ۹۶۰ هزار سرباز، هفت هزار تانک و نفربر، ۶۰۰ هواپیما و ۴۰۰ هلی کوپتر برخوردار بود. این در حالی بود که تجهیزات ایران به حدود ۱۰۰ هواپیما و هزار تانک محدود شده بود.

در نتیجه، پس از این دیگر حملات ایران فایده ای نداشت و حمله ایران به جنوب و شرق بصره در سال ۱۳۶۵ و در جبهه میانی در سال ۱۳۶۶بی نتیجه ماند.

رکود در جنگ

ارتش صدام که با اتخاذ تدابیر دفاعی مانع ورود ایران به خاک عراق شده بود، د ر سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ با بهره گیری از نیروی هوایی خود از یکسو و توان موشکی از سوی دیگرعملا به صورت یک طرفه به تخریب تاسیسات قتصادی و شهرهای ایران پرداخت و این امر سبب شد تا به مرور روحیه مردم ایران نیز تضعیف شود.

از یک طرف برتری قوای عراق از نظر توپخانه، قدرت موشکی و توان زرهی به درجه ای رسیده بود که ایران دیگر قدرت پیشروی به داخل عراق را نداشت.

از طرف دیگر، فعالیتهای سازمان ملل برای صدور قطعنامه برای پذیرش آتش بس از سوی ایران افزایش یافت و در سا ل ۱۳۶۶ منجر به صدور قطعنامه ۵۹۸ شد، اما ایران هنوز حاضر به قبول آتش بس نبود.

حملات مجدد عراق

عراق پس از آن که مطمئن شد نیروهای مسلح ایران قادر به ادامه حملات خود نیستند، از اوایل سا ل ۱۳۶۷ ا ز لاک دفاعی درآ مده و ایران را با چند عملیات از فاو و شرق بصره به عقب راند.

درگیری نیروهای دریایی ایران و آمریکا در فروردین همان سال نیز که منجر به غرق شدن یک ناو ایرانی شد، به ایران فهماند که آمریکا نیز مایل به خاتمه هر چه سریعتر جنگ است.

در نتیجه ایران در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ (دو هفته پس از سقوط هواپیمای مسافربری ایرباس ایران به دست سربازان نیروی دریایی آمریکا) قطعنامه را پذیرفت، اما عراق که اکنون دست بالا را داشت، به بهانه حمایت از مجاهدین خلق در جبهه جنوب تا پشت دروازه های اهواز و در شمال تا نزدیکی کرمانشاه پیش راند.

این حملات گسترده، مجددا سبب ورود سیل داوطلبان ایرانی به جبهه ها شد تا آن که در سوم مرداد به دنبال ضد حمله سنگین ایران و شکست واحدهای مجاهدین در عملیات "فروغ جاویدان" در نهایت در ۱۵ مرداد عرا ق قطعنامه را پذیرفت.

نتایج جنگ

جنگ ایران و عراق در نهایت فرجامی نیک برای هیچکدام از طرفین نداشت.

نابودی زیر بناهای دو کشور در کنار مرگ صدها هزار ایرانی و عراقی و معلول شدن صدها هزار سرباز دیگر تنها بخشی ا ز اثرات این جنگ هشت ساله بود که پس از جنگ ویتنام بزرگترین جنگ جهان پس از جنگ جهانی دوم محسوب می شود.

خسارات ایران در این جنگ بین ۲۰۰ میلیارد دلار (برآورد منابع غربی) تا هزار میلیارد دلار (تخمین مقامات جمهوری اسلامی) تخمین زده می شود.

عراق نیز پس از جنگ اگرچه از ارتشی بسیار بزرگتر از ارتش سا ل۱۳۵۹ خود برخوردارشد، اما از بین رفتن بنیه مالی این کشور سبب شد تا صدام حسین تنها راه چاره برای فرار از ورشکستگی را تجاوز به کویت ببیند که این حمله مقدمه ای شد برای ۱۳ سا ل مناقشه بی حاصل دیگر بین سربازان این کشور و قدرتهای جهان.

موشک حمل‌ کننده‌ی ماهواره‌ای ایران به زودی پرتاب می‌شود

بروجردی:
موشک حمل‌ کننده‌ی ماهواره‌ای ایران به زودی پرتاب می‌شود
اگر بخواهیم به اقتدار برسیم باید هزینه‌های آن را بپردازی



"به همت دانشمندان جوان ایرانی موشک حمل کننده ماهواره‌ای ایران آماده شده است و به زودی پرتاب می‌شود".

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از مرکز خبر حوزه، علاءالدین بروجردی رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی با بیان این مطلب در جلسه فضلا و طلاب بروجردی در قم گفت: تنها راه حل خروج از وضعیت هسته‌یی ایران، مذاکره است.

وی با بیان اینکه "غربی‌ها اصلا فکر نمی‌کردند جمهوری اسلامی بتواند به چرخه تولید سوخت هسته‌یی دست یابد"، گفت: اکنون در جایگاه مطلوبی قرار داریم و برای رسیدن به شرایط بهتر و رسیدن به جایی که نتوانند به ما حرف زور بگویند، باید ناملایمات سیاسی، فشارهای بین‌المللی و اهرم‌هایی مانند قطعنامه شورای امنیت را بپذیریم و این راه پر از سنگلاخ را طی کنیم، در غیر این صورت باید در صف‌ طولانی کشورهای تابع اراده‌ی بوش بایستیم.

رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس، با اشاره به نرمش جمهوری اسلامی در مذاکرات سال‌های اخیر خود با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گفت: نتیجه این دیپلماسی این بود که آقای البرادعی دوبار در گزارش رسمی خود، عدم انحراف ایران از مقررات آژانس را مورد تایید قرار داد و این کار در واقع حکم تبرئه جمهوری اسلامی است.

وی با بیان اینکه غربی‌ها خواهان حداقل تعلیق 10 ساله فعالیتهای هسته‌یی ایران بودند، اظهار داشت: متوسط سنی دانشمندان ما در این عرصه بین 30 تا 35 سال است. آیا می‌شود یک جوان فعال، پرانرژی و متفکر 10 سال دست روی دست بگذارد؟ این دقیقا به معنای فروپاشی بنیه‌ی علمی یک کشور است.

علاءالدین بروجردی تاکید کرد: قرار نیست درجا بزنیم و هرچه غرب و آمریکا گفتند قبول کنیم، بلکه اگر بخواهیم به اقتدار برسیم باید هزینه‌های آن را بپردازیم، کما اینکه از ابتدای انقلاب تاکنون در عرصه‌های مختلف دفاع مقدس مبارزه با مواد مخدر و دیگر عرصه‌ها ده‌ها هزار شهید تقدیم کرده‌ایم.

وی با بیان اینکه "آمریکا و غرب در صورت تعطیل کردن تحقیقات هسته‌یی ایران هم دست‌بردار نخواهند بود" گفت: آن وقت خواهند گفت، موشک‌هایتان را هم باید جمع کنید، یعنی جمهوری اسلامی را به کشوری که توان مقابله و دفاع از خویش را ندارد تبدیل کنند، لذا اگر در خاکریز اول مقاومت نداشته باشیم، قصد فتح خاکریزهای بعدی را هم خواهند کرد.

رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس، راه‌اندازی زنجیره‌ی سه هزار تایی سانتریفوژ را عامل تثبیت توانمندی هسته‌یی کشور ارزیابی و تصریح کرد: غربی‌ها وقتی احساس کنند که توان هسته‌یی در کشور ما تثبیت شده است، ناگزیر به مذاکره خواهند شد، زیرا آنها می‌دانند اگر بخواهند با فشار یک‌طرفه با جمهوری اسلامی برخورد کنند، در نهایت ایران از NPT خارج خواهد شد واین چیزی است که آنها از آن ابا دارند.

وی افزود: آنها تجربه‌ی کره شمالی را دارند که فشار یک طرفه منجر به ساختن بمب هسته‌یی توسط این کشور و آزمایش آن شد، لذا از قطعنامه شورای امنیت تنها به عنوان اهرم فشار در مذاکرات خود بهره می‌برند، کما اینکه ما هم از مسایلی چون شرایط منطقه، موقعیت ایران و... به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنیم.

علاء‌الدین بروجردی با اشاره به اینکه دولت بلافاصله پس از قطعنامه شورای امنیت در بیانیه‌ای بر سرعت راه‌اندازی زنجیره سه هزار تایی سانتریفوژ تاکید کرد، گفت: بعد از صدور قطعنامه، دبیرکل جدید سازمان ملل متحد، اروپاییان، چین و روسیه در پیامهای جداگانه‌ای برای مذاکره با جمهوری اسلامی پیغام دادند و حتی در بندهای نهایی قطعنامه هم به مذاکره اشاره شده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به جنگ همه جانبه علیه جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد و با بیان اینکه "باندهای عظیم مافیایی با سرمایه‌های میلیاردی وارد عرصه‌ی ورود و توزیع مواد مخدر میان جوانان ایران شده‌اند"، گفت: امروزه سومین تجارت جهانی، تجارت مواد مخدر است و اگر در مقابله با باندهای مواد مخدر کوتاهی کنیم، جوانان ما در منجلاب فساد گرفتار خواهند شد.

نماینده مردم بروجرد در مجلس شورای اسلامی، با اعلام اینکه "از زمان حضور آمریکا و انگلیس در افغانستان تولید مواد مخدر در این کشور از چهار هزار تن به شش تا هشت هزار تن تبدیل شده است"، گفت: امنیت خاطر باندهای مواد مخدر موجب جری شدن آنها در فعالیت خانمان‌سوزشان می‌شود.

وی با انتقاد از اجرا نکردن حکم اعدام متخلفان پرونده‌های توزیع مواد مخدر گفت: با باندهای توزیع مواد مخدر باید بی‌رحمانه برخورد کرد و این در حالی است که در بازدید اخیر از برخی زندان‌ها، شاهد 300 محکوم به اعدام در این زمینه بودیم که با گذشت دو سال از صدور احکامشان، هنوز اعدام نشده بودند.

علاءالدین بروجردی افزود: کسی که خروار خروار مواد مخدر در کشور وارد و توزیع می‌کند و به جوانان عزیز و خانواده‌های آنها رحم نمی‌کند، بدون تردید مفسد فی‌الارض است.

وی مفاسد اجتماعی ناشی از مواد مخدر مصنوعی و شیمیایی را بسیار بیشتر از مواد مخدری چون تریاک دانست و اظهار داشت: متاسفانه این مواد که در قالب قرص‌ عرضه می‌شوند، آثار تخریبی فیزیولوژیکی بیشتری دارند، سهل‌الوصول‌ترند و به راحتی در یک کارگاه کوچک قابل تولیدند.

علاء‌الدین بروجردی، با بیان اینکه اکثر زندانیان کشور را افراد معتاد تشکیل می‌دهند، گفت: چون راهی پیش روی اینها در زندان نیست، به سرنگ مشترک روی می‌آورند، لذا زندانهای کشور تبدیل به یکی از اماکن مهم گسترش بیماری ایدز شده است.

وی همچنین با اشاره به تهاجم فرهنگی دشمن، وظیفه روحانیت را در این عرصه مهم ارزیابی و اشاره کرد: هم اکنون «ویسکی» تولید شده در پاریس به فاصله کمتر از یک ماه در تهران عرضه می‌شود و به توزیع‌کننده تضمین می‌دهند که پولش را بعد از فروش به آنها بدهد و حتی اگر در مواقعی توسط ماموران ضبط شد، خسارتش را جبران می‌کنند و در صورت دستگیری شخص نیز هزینه‌ خانواده‌اش را می‌دهند و برای آزادی‌اش تلاش می‌کنند.

فناوری پنهان کاری

مقدمه

فناوری پنهان کاری ابتدا برای گذر از سیستمهای دفاعی شدید روسیه طراحی شده بود. در اواخر دهه 50 میلادی هواپیماهای جاسوسی U-2 برای بیرون ماندن از دسترس شلیک ضد هوایی ها در ارتفاع 80000 فوتی ( 24000 متری) پرواز می کردند، ولی بعدها مشخص شد که رادار قادر به ردیابی آنها نبوده است.
موفقیت پروازهای در ارتفاع بالا، با هواپیماهای U-2، آغاز به کار تحقیقاتی شد که بعدها « پنهان کاری» نام گرفت و هدف آن ساخت هواپیماهایی بود تا از دید پنهان باشد. U-2 تا مدتها از دید رادارهای دشمن پنهان ماند، به خاطر اینکه در ساخت آن از مواد غیر فلزی استفاده شده بود که امواج رادار را جذب کرده و آنها را به طرف ایستگاه زمینی رادار انعکاس نمی داد، حالتی که در مورد دیگر هواپیماها اتفاق می افتاد. انقلاب پنهان کاری از دید رادار در دهه 1970 اتفاق افتاد، زمانی که کامپیوترها به قدر کافی قدرتمند شدند تا معادلات ماکسول را در مورد انتشار امواج الکترومغناطیسی حل کنند. این معادلات نشان می دادند که امواج رادار چگونه منعکس شده و پراکنده می شوند و با طراحی برنامه ای که قادر به پیش بینی RCS از کل بدنه هواپیما در تمام زوایا بود ( RCS امواج برگشتی از شی به طرف ایستگاه رادار) ، طراحان به صورت موثری قادر به کاهش دادن RCS شدند. تنها محدودیت برنامه اخیر این بود که برنامه فقط قادر به آنالیز سطوح صاف، آن هم به دلیل ضعف کامپیوتر ها بود ، بنابراین F-117 و مدلهای مشابه آن از تعدادی سطوح صاف تشکیل شده بودند.

Image
F-117

برنامه طراحی و ساخت هواپیمای F-117 جنگنده پنهان کار Nighthawk که توسط Lockheed Martin اجرا می شد بعد از سالیان سال کار روی فن آوری پنهان کاری و بر اساس آزمایشات که در سال 1975 انجام شده بود، در سال 1978 شروع شد و اولین پرواز آن در سال 1981 بود.ولی تا سال 1988 که به طور عمومی خبر وجود چنین پرنده هایی پخش نشده بود هنوز یک پروژه سری بود.Nighthawk اولین هواپیمای پنهان کار عملیاتی بود. از سال 1978 تا 1985 نورثروپ گرومن نیز روی یک پروژه پنهان کاری ، کار می کرد. این هواپیما به نام « Tacit Blue» (آبی خاموش) نامگذاری شد. این پروژه اطلاعات مهندسی ارزشمندی را برای طراحی بمب افکنB2 فراهم آورد. Tacit Blue اولین هواپیمایی بود که برای کاهش سطح مقطع راداری در بدنه آن از سطوح خمیده استفاده شده بود.



اصول کار اولیه


روشی که برای تشخیص هواپیماها استفاده می شود، بمباران فضای هوایی توسط سیگنالهای راداری به صورت متداوم است.
وقتی که هواپیماهایی به مسیر راداری وارد می شود، سیگنال برخورد کرده به آن طرف سنسور واقع در ایستگاه رادار که اندازه و مکان هواپیما را تشخیص می دهد بر می گردد( لازم به ذکر است که توان سیگنال فرستاده شده در حدود چندین مگاوات است در حالیکه سیگنال برگشتی از بدنه یک هواپیما در حدود چند میل وات است که این سیگنال در گیرنده مدار چندین بار تقویت می شود.)

Image

دیگر روش های تشخیص با سیگنالهای صوتی و فراصوتی ، دیداری و مشخصه های مادون قرمز (حرارتی) کار می کنند. فناوری پنهان کاری به وسیله کاهش یا حذف این سیگنالهای تشخیص دهنده کار می کنند.
پانلهای روی بدنه F-117 طوری زاویه دار شده اند که امواج رادار را منحرف کرده و سیگنالی به طرف پایگاه زمینی بر نمی گردد.
در F-117 از پنجره های صاف و مواد جاذب امواج رادار در خود پنجره ها و روی پنجره های سیستم هدایت لیزری که از ورود امواج رادار به داخل ایم محفظه جلوگیری می کند، استفاده شده است.
پانل های بدنه مجهز به لایه ای از مواد مرکب خاص که جذب کننده امواج رادار و در نتیجه کاهش دهنده هر نوع نشانه ای که باعث شکار شدن هواپیما می شود، هستند.
کاهش دادن مشخصه های حرارتی ایجاب می کند که یک هواپیما بسیار مخفی تر ساخته شود.
اگزوز موتور F-117 ، قبل از خروج گاز موتور توسط هوای سرد خنک می شود و این هوا توسط پره هایی به درون اگزوز فرستاده می شود. این پره ها، روزنه های عریض در روی لبه فراز دو بال هستند.
هواکش و اگزوز B2 روی سطح بالایی بال یعنی جاییکه از دسترس رادارهای زمینی محافظت شده اند گنجانده شده است.
جدیدترین هواپیماهای با فناوری پنهان کاری F-22 Raptor ، جنگنده F-35 و جنگنده اروپایی Typhoon هستند.

Image
F-35

Image
F-22

همه آنها قادرند یا قادر خواهند بود در سرعتهای مافوق صوت بدون استفاده از پس سوز که شدت سیگنال های مادون قرمز منتشر شده را تحت شرایط مافوق صوتی کاهش می دهد، پرواز کنند.




پنهان کاری در دریا !!


اشتباه نکنید این مربوط به جیمزباند نیست، این قایق متعلق به نیروی دریایی ایلات متحده است!
سری ناوشکن های چند کاره DD21 Zumwalt در سال 2010 وارد عمل خواهند شد تا جایگزین ناوشکن های Oliver Hazar Perry و ناوشکن های Sprunace موجود شوند.بر خلاف سری های قبلی، ماموریت اصلی DD21 مهیا کردن پشتیبانی برای حمایت از نیروهای زمینی است.
کاهش علایم دیداری، راداری، مادون قرمز و علایم مغناطیسی الی ترین اهداف طراحی هستند.
این کشتی ضمنآ برای عملیات ضد هوایی، ضد دریایی و ضد زیر دریایی طراحی شده است.
همچنین طرح کشتی شامل مواد مرکب خاص ، بعضی مواد جاذب رادار و شکل خاص بدنه کشتی هم روی سطح آب و هم زیر سطح آب است.دقت بسیار زیادی برای کاهش صدای کشتی و کم کردن صدای سیستم های تسلیحاتی و موتوری کشتی اتخاذ شده است.سیستم قدرت یکپارچه IPS برای حمل بی صدای کشتی طراحی شده است. IPS یک سیستم با ساختار کاملآ الکتریکی برای کشتی های آینده است و نیروی محرکه کل کشتی به خط الکتریکی وصل است.
IPS هزینه نگهداری کمتر، هزینه ساخت کمتر، قابلیت بقاپذیری بهتر با ساختار انعطاف پذیرتر را برای دارندگان کشتی به ارمغان آورده است.
ساخت یک پیشرانه الکتریکی باعث حذف شفت پیشرانه و کاهش چرخ دهنده ها و نیز باعث کاهش علاءم ردیابی کننده مثل صدا، حرارت و ... می شود و همچنین باعث افزایش قدرت موجود در سیستم های تسلیحاتی( قابلیت حمل مهمات بیشتر) و افزایش راحتی خدمه کشتی می شود.سری DD21 Zumwait با تسلیحات 5-inch/62 و تو پهای Howitzer 155 mm مجهز خواهند شد و کشتی قادر خواهد بود که قدرت پشتیبانی توپخانه ای با برد 100 مایل را داشته باشد.
یک سیستم موشکی دریایی زمینی هم خواهد توانست که با برد 100 تا 200مایل، کار پشتیبانی نیروهای زمینی را انجام دهد.
موشک های تاکتیکی کروز Tomhawk هم قادر خواهند بود تا اهداف در فاصله 200 تا 1600 مایل دریایی را مورد اصابت قرار دهند.
DD21 به پیشرفته ترین سیستم های ردیابی زیر دریایی که روی سطح جنگنده نصب خواهد شد، مجهز خواهد گردید.
سیستم پد فرود کشتی قادر به میزبانی از فرود هلیکوپترهای نیروی دریایی خواهند بود.
دیگر ناوچه ضد رادار رزمناو Visby سوءدی است.
سری رزمناو های Visby اولین سری کشتی در جهان هستند که کاملآ منطبق با فن آوری پنهان کاری طراحی گردیده اند، که با مهارت عملیاتی بسیار بالایی هم ترکیب شده اند.

Image
Visby

مشخصه های پنهان کاری برجسته کشتی، قابلیت انعطاف و بهبود کارآیی کشتی در انواع عملیات را باعث شده است.
Visby دارای سطح خمیده خاصی است، که برای ایفای نقش های خاص طراحی شده است: جنگ روی سطح دریا (ASUM) ، جنگ ضد دریای ( ASW)، خنثی سازی مین دریایی ( MCM)، فرماندهی و ... .
Visby طوری طراحی شده که تمام علاءم آشکار کننده وجود کشتی مانند علاءم نوری و مادون قرمز ، علاءم صوتی و فراصوتی، پتانسیل الکتریکی زیر دریایی و علاءم مغناطیسی ، علاءم فشار، ضد رادار و سیگنالهای فعال پخش شده را به حداقل رساند.

Image
Visby

سیستم MCM شامل ترکیبی از علاءم کوتاه، سنسورها و تسلیحات و مقاومت بالا در مقابل شوک است.
یک سیستم پیشرفته سونار برای ردیابی، تشخیص ، مکان یابی و پشتیبانی داده ها برای سلاح ها طراحی شده است. بدنه کشتی بر اساس اصول پنهان کاری یا سطوح صاف بسیار بزرگ خمیده طراحی شده است. هر ابزاری که ضرورتی بری ماندن در بیرون کشتی را ندارد به درون کشتی منتقل شده یا با صفحات با طرحی خاص پوشانده شده است.

Image
Visby

اگزوزهای توربین گاز در نزدیکی سطح آب در عقب کشتی پنهان شده اند.کشتی با فیبر کربن با ساخت ساندویچی، با پلاستیک فشرده (CFRP) ساخته شده است.
این مواد دارای استحکام و قدرت بالا، در برابر شوک بالا، علاءم مشخص کننده راداری کم و مشخصه مغناطیسی بسیار پایین هستند.
بهره گیری از این مواد ، وزن مجموعه را تا 50% کاهش داده و این مزیت باعث می شود که با هزینه حمل و نقل کمتر( مصرف سوخت کمتر) کشتی سریعتر حرکت کند و مسافت طولانی تری را طی کند.Visby به توربین پیشرانه ترکیبی دیزل یا گاز (CODOG) مجهز شده است که قادر است سرعت بالایی را برای کشتی فراهم کند و در واقع غیر ضروری 2 پیشرانه دیزلی یا سرعتی کمتر کشتی را یه حرکت در می آورند.
موتورها حداکثر سرعتی بالغ بر 15 گره دریایی را برای فواصل طولانی و 35 گره دریایی را برای فواصل کوتاه مهیا می کنند.
کشتی دارای موتورهای با نیروی پرتابی خاص برای مانور دادن در لنگرگاه است.


منبع : انجمن هوا و فضا