Tu-154MD جاسوس پرنده چینی

Tu-154MD نوعی هواپیمای جاسوسی الکترونیک (ELINT) می باشد که بر پایه هواپیمای مسافربری Tu-154M بوجود آمده است. نیروی هوایی چین در حال حاضر دست کم دو فروند از این هواپیما را که به تجهیزات جاسوسی و راداری ویژه به منظور نقشه برداری از سطح زمین مجهز اند در اختیار دارد.
این هواپیما که احتمال می رود پیشرفته ترین هواپیمای جاسوسی و مراقبتی در نیروی هوایی چین باشد با فراهم آوردن اطلاعات لازم توان رزمی جنگنده های چینی را در ماموریت های تهاجمی افزایش می دهد.




برنامه:
در اواخر دهه 90 فاش شد که یک فروند Tu-154MD با ثبت B-4138 متعلق به خطوط هوایی China United Airlines (یک شاخه اقتصادی سابق نیروی هوایی چین) به منظور امور جاسوسی تغییر یافته است. بنا به گزارشات تغییرات از سال 1992 برروی اولین هواپیما شروع شد و در سال 1995 نیز پایان یافت، این هواپیما که در نیروی هوایی چین (PLAAF) بعنوان Tu-154MD شناخته می شود دارای تعدادی قسمت های نیم دایره ای در زیر بدنه است که تجهیزات جاسوسی و جنگ الکترونیک را در خود جای داده است. این در حالی بود که هواپیما هنوز شماره ثبت و رنگ آمیزی غیرنظامی را بعنوان نوعی استتار بر خود داشت.



در سال 2000 این بار B-4138 با تغییرات عمده ای با زائده ای متفاوت از قبل به مانند E-8 JSARS آمریکایی در زیر بدنه دیده شد که احتمالا یک رادار دید ترکیبی را در خود جای داده است، در سال 2006 نیز یک هواپیمای دیگر به شماره B-4029 با چنین شکلی دیده شد، در حال حاضر China United Airlines شانزده Tu-154M دیگر نیز در اختیار دارد که نیروی هوایی می تواند از آنها برای تبدیل به هواپیمای جاسوسی استفاده کند.


B-4138 پس از تغییرات


تجهیزات عملیاتی:
آنگونه که احتمال می رود سیستم جاسوسی الکترونیک این هواپیما از نوع KZ800 می باشد که توسط *انستیتو مهندسی الکترونیک جنوب غرب که خود زیر مجموعه ای از *گروه تکنولوژی الکترونیک چین می باشد توسعه یافته است. بنا به گفته سازنده KZ800 سیستمی قابل نصب برروی هواپیماهای میان پیکر و پهن پیکر می باشد و توانایی تجزیه و تحلیل و مکان یابی رادار های زمینی و رادار کشتی های جنگی با فرکانس 1 تا 18 گیگاهرتز را دارد.
سیستم می تواند با اندازه گیری و تجزیه و تحلیل دقیق سیگنال های راداری اطلاعات شبکه دفاع هوایی، محل فرودگاه ها و آرایش واحد های توپخانه دشمن را بدست آورد.
*Southwest Institute of Electronic Engineering (SWIEE)
*China Electronic Technology Group (CETC)




رادار دید ترکیبی:
چین توسعه تکنولوژی رادارهای هدایت ترکیبی را از دهه هفتاد شروع کرد، اولین بار در سال 1981 نخستین سیستم دید ترکیبی تک قطبی باند X چینی توسط *انستیتو الکترونیک آکادمی علوم چین معرفی شد. پس از آن در دهه نود سیستم دید ترکیبی چند قطبی نیز برای اموری چون نظارت بر سیل ها و طوفان ها معرفی شد، این سیستم ها توانایی جمع آوری تصاویر را دارا هستند لیکن از توانایی پردازش تصاویر برخوردار نیستند.
اولین سیستم دید ترکیبی بلادرنگ (Real-time) هوایی در سال 1994 معرفی شد، این سیستم تصاویری را تهیه کرده و سپس تصاویر توسط سیستم های نصب شده برروی هواپیما پردازش می شوند، بدین صورت این سیستم توانایی تجزیه و تحلیل بلادرنگ تصاویر را فراهم می آورد، همچنین امکان ارسال این تصاویر به مراکز زمینی توسط دیتالینک نیز وجود دارد. اینچنین توانایی هایی این قابلیت را به سیستم می دهد تا به منظور تهیه اطلاعات واضح و بصورت بلادرنگ از میدان نبرد برای فرماندهان، در امور نظامی بکار گرفته شود.
*Electronic Institute of China Academy of Science

مشخصات:
خدمه پرواز: پنج نفر
خدمه عملیات: نامعلوم
محموله قابل حمل: 14 تن
پیشران: 3x Soloviev D-30KU154II توربوفن هر کدام 23380 پوند
سرعت: حد اکثر سرعت کروز 950 کیلومتر بر ساعت
برد: با حد اکثر محموله 3700 کیلومتر - با حد اکثر سوخت و 5450 کیلوگرم بار 5500 کیلومتر

منبع:
www.sinodefence.com

      انجمن هوافضا

علت سانحه هوایی چیست؟!

---

سوانح هوایی در دنیا همواره جزو اخبار پرمخاطب و جنجال‌برانگیز بوده و در رسانه‌ها با شدت زیاد مطرح و پیگیری می‌شوند. این موضوع به علت فناوری بالای مورد استفاده در هواپیما، تعداد بالای کشته‌شدگان در یک سانحه و یا عواملی از این دست است.
کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست، اما علت هر چه هست این جنجال‌آفرینی بعضا علاوه بر انحراف افکار و ایجاد احساس عدم ایمنی در پرواز حتی بعضا در روند صحیح بررسی این سوانح نیز تاثیر می‌گذارد. البته معمولا بعد از مدتی این مطالب در رسانه‌ها فراموش شده و نتیجه این نوع خبررسانی در بعضی موارد ایجاد ذهنیتی اشتباه در مردم است که تا مدت‌ها اثرات آن بر صنعت خواهد ماند. به عنوان نمونه، حمله به یک نوع هواپیما و مطرح کردن این موضوع که اشکال از نوع هواپیما است و نه چیز دیگر! و این هواپیما باید از خدمات حذف شود و غیره، اما مسئله این نیست.
آمار نشانگر این امر است که در موارد بسیار کمی علت سوانح ایراد فنی هواپیما بوده است و اصولا هواپیما با سختگیریهای فراوانی برای کسب جواز ساخت مواجه است و از ضریب ایمنی فوق‌العاده‌ای برخوردار است. شاید اکثر مردم ندانند که پرواز هوایی ایمنی بیشتری از سفر‌های جاده‌ای دارد. علت سوانح در بسیاری از موارد اشتباه نیروی انسانی اعم از کادر پرواز، بخش کنترل و مراقبت پرواز و بخش تعمیر و نگهداری است و در بخش بزرگی از بررسی سوانح هم اصلا علت سانحه مشخص نمی‌گردد. چطور عده‌ای مسوولیت را به راحتی به گردن خلبان و یا نوع هواپیما منحصر می‌کنند.

آیا سانحه یک علت دارد؟
آن چیزی که در حقیقت باعث یک سانحه می‌شود مجموعه‌‌ای از علل است و تمام بخش‌ها شاید به نحوی در یک سانحه نقش داشته باشند. بخش سیاست گذار، بخش ارائه دهنده خدمات فرودگاهی و بخش ارائه‌دهنده خدمات هوایی یعنی خطوط هوایی، هر کدام از این بخش‌ها به نحوی بر یکدیگر تاثیر می‌گذارند. این بخش‌ها هرکدام باید حتی تا حدی جلوی اشتباهات بخش‌های دیگر نیز را بگیرند.
اما در کشور ما، اشتباه در سیاست‌گذاری باعث افزایش فشار به خطوط هوایی شده است! در نتیجه احتمال خطای خطوط هوایی افزایش یافته است.
به جای حمایت از قشر زحمت‌کش این بخش، بوسیله دادن یارانه سوخت و قیمت بلیت مشخص از استفاده‌کنندگان (افراد مرفه جامعه) حمایت می‌شود.
نهایتا خطاهای انسانی تیم پرواز و تیم کنترل و مراقبت با یک سیستم مناسب اصلاح نشده و متاسفانه نتیجه یک سانحه خواهد بود.
حتی در زمینة توجه به سانحه نیز، به استفاده‌کنندگان یارانه پرداخت می‌شود، خصوصا اگر از بخش رسانه نیز در بین سانحه‌دیدگان باشند. بازتاب‌ها بسته به جمع حاضر در پرواز هم متفاوت است. قابل ذکر است تلفات جاده‌ای در کشور ما اخیرا 26،000 نفر اعلام شد که از لحاظ تعداد قابل مقایسه با بخش هوایی نیست.

چند نکته
موفقیت صنعت هوایی کشور وابسته به بخش‌های زیادی است و در این بین سیاست‌های دولت، به علت شرایط کشور، نقش پررنگ‌تری را ایفا می‌نماید. ضمن ابزار همدردی با تمام خانواده‌هایی که به نوعی در این حوادث دچار غم و اندوه شده‌اند، چند نکته، برای کاهش این حوادث و بهبود وضعیت این صنعت ارائه می‌گردد، امید است مورد توجه مسوولین قرار گیرد.

صنعت هوایی و خطوط هوایی کشور به علت وجود تحریم و بر اساس اهداف بلندمدت کشور، نیازمند حمایت هستند.
سیاستهای دولت مبنی بر حمایت از خطوط هوایی بر اساس سوخت یارانه‌ای، باعث عدم توجه کافی به بهره‌وری در خطوط هوایی شده است.
تعیین قیمت بلیت در سطح پایین ضمن کاهش رقابت در بازار، کمک نقدی به قشر مرفه جامعه است.
سیاست‌های دولت باید، سیاست‌هایی هدفمند و جهت‌دار برای ارتقای سطح تعمیر و نگهداری متخصصان کشور، اشتغال‌زایی و ارتقای سطح ایمنی و امنیت در پروازها باشد.
مجموعه سیاست‌ها و شرایط کشور باعث ضعف خطوط هوایی شده، بطوریکه شاهد رشد روزافزون حضور شرکت‌های خارجی در کشور هستیم.
بها دادن به هواپیمای تولید داخل، در جهت افزایش فرکانس پروازی برای افزایش تقاضا و رونق حمل و نقل هوایی در کنار رشد صنایع کشور
خرید هوشمندانه و سعی در مشارکت در ساخت و ارائه خدمات تعمیر و نگهداری با کشور‌هایی نظیر چین و روسیه برای بهبود وضعیت صنعت هوایی در آینده و کاهش اثرات تحریم
حمایت از مصرف‌کنندگان برای ارائه مطلوب خدمات، اطلاع‌رسانی صحیح و کارآمد و پاسخگویی مناسب در هنگام تاخیر
برنامه‌ریزی حمل و نقل هوایی بر اساس معیارهایی نظیر افزایش سطح رفاه مناطق، اشتغال‌زایی، افزایش گردشگران، توسعه صادرات و ...

منبع:www.daneshju.ir

عکس روز

آخرین بازمانده

E-2 Hawkeye چشم شاهین

 

نقش اولیه E-2 فرماندهی واحد های خودی و مدیریت میدان نبرد می باشد و توسط شرکت نورثروپ گرومن تولید شده است، اولین فروند از این هواپیما در سال 1964 وارد خدمت شد. این هواپیما که دارای پنج خدمه است حد اکثر سرعتی برابر 345 مایل بر ساعت دارد و سقف پرواز آن 30000 فوت می باشد. این هواپیمای ناونشین که در نیروی دریایی ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد یک هواپیمای دو موتوره توربوپراپ است که بالهای آن نیز در بالای بدنه قرار دارد، همچنین در بالای بدنه هواپیما یک رادوم به قطر 24 فوت قرار دارد. E-2 می تواند بخوبی نقش یک هواپیمای پیش اخطار و فرماندهی را برای نیروی دریایی بازی کند و در تمام شرایط آب و هوایی و همه ساعات شبانه روز به جهت انجام ماموریت های آفندی و پدافندی و جستجو و نجات و امور ارتباطی و مراقبتی (سطحی و هوابرد) مورد استفاده قرار گیرد.
Hawkeye از یک رادار کامپیوتری، سیستم شناسایی دوست از دشمن و سنسور های شناسایی اهداف زمینی و هوایی بهره می برد و می تواند با کمک سیستم های خود به تحلیل تهدیدات بالقوه از سوی اهداف سطحی و هوایی بپردازد.



توسعه رادارهای هوابرد در دهه پنجاه بر توسعه هواپیماهای فرماندهی و اخطار هوابرد نیز تاثیر مستقیم داشت، اولین هواپیمای پیشگام در این زمینه E-1 Tracer محصول گرومن بود که بر اساس هواپیمای ضد زیر دریایی S-2 Tracker طراحی و تولید شد و از 1954 تا 1964 در خدمت بود، در سال 1964 این هواپیما با E-2 جایگزین شد و از آن زمان تا کنون به منزله چشمان ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده در نقاط مختلف جهان مشغول به خدمت است.
E-2 ها در جریان ساقط شدن هواپیما های لیبیایی در سال 86 بوسیله F-14 های نیروی دریایی به یاری تامکت ها پرداختند، در دهه نود در جنگ اول خلیج فارس نیز شرکت داشتند و در اویل جنگ برای ساقط کردن میگ-21 های عراقی به کمک F-18 ها شتافتند، این هواپیما در جنگ با یوگسلاوی نیز وظائف خود را بخوبی به انجام رساند، همچنین در سالهای اخیر نیز در جریان اشغال عراق حضور داشت و بعلاوه در ماموریت های دیگری نظیر مبارزه با قاچاق مواد مخدر نیز در گوشه و کنار جهان بکار گرفته شده است.
گونه فعلی E-2 که در خدمت است E-2C می باشد و از سال 73 عملیاتی شده است، این نمونه بهسازی های مختلفی را در زمینه موتورها، سیستم های راداری و کامپیوتری و نمایشگرهای داخلی از سر گذرانده است. E-2C تا کنون در کشورهای دیگری بجز ایالات متحده به خدمت گرفته شده که شامل مصر، ژاپن، سنگاپور، تایوان و فرانسه می باشد.



Advanced Hawkeye (AHE)
AHE جدیدترین گونه از E-2 می باشد که در حال توسعه می باشد و قرار است تا سال 2011 وارد خدمت شود، این هواپیما که برپایه E-2C در حال توسعه است از یک تکنولوژی نوین راداری بهره می برد و بهسازی های جدید آن آمادگی بیشتر و همچنین توانایی بیشتر در شناسایی اهداف هوایی و دریایی به آن می بخشد و بدین واسطه هواپیمای جدید می تواند بطور موثر تری در پشتیبانی از سیستم دفاع ضد هوایی و ضد موشکی بکار رود. وظایف E-2 جدید شامل کشف اهداف سطحی و هوابرد (نظیر جنگنده ها و موشک های کروز)، پشتیبانی از جنگنده های خودی بویژه در ماموریت های رهگیری، مراقبت و نظارت سطحی و هوابرد، کمک به عملیات های جستجو و نجات و... می باشد. این هواپیما به واقع توانایی های لازم جهت رفع نیازهای نیروی دریایی در قرن بیست و یکم را دارد.
در حال حاضر نیز E-2C در کنار دیگر رزمناو ها به عنوان یکی از اعضای اصلی ناوهای هواپیما بر در ایجاد چتر پدافندی گروه بکار می رود.



مشخصات:
نام: E-2 Hawkeye
کارایی: اخطار و فرماندهی هوابرد
پیمان کار: Northrop Grumman
سازنده: ایالات متحده
ورود به خدمت: 1964
خدمه: 5 نفر
طول: 57 فوت و 6 اینچ
فاصله دو سر بال: 80 فوت و 7 اینچ
ارتفاع: 18 فوت و 3 اینچ
حد اکثر وزن برخواست: 53000 پوند
پیشران: 2 x Allison T-56-A427 Turboprop Engines with 5,100 shaft horsepower each
بیشترین سرعت: 345 مایل بر ساعت
سقف پرواز: 30000 فوت
هواپیمای مشابه: یاک-44 (پروژه مربوطه لغو شده است)

منبع: www.militaryfactory.com

       انجمن هوافضا


دو تصویر از یاک-44

دبیرکل ناتو: سپر موشکی اروپا برای مقابله با ایران و کره شمالی

یاپ دهوپ شفر»، دبیر کل ناتو گفت اروپا با تهدید موشکی روبرو است.

به گزارش فارس به نقل از روزنامه «فایننشال‌تایمز»، وی افزود: «دلیل‌هایی وجود دارد که با توجه به آزمایشات موشکی کره شمالی و توان ایران و آنچه ایرانیها می‌گویند چنین فکر کنیم.»

دبیر کل ناتو تصریح کرد: «ما مطالعاتی درباره امکان این مسئله انجام داده‌ایم که می‌گوید از نظر تئوری احتمال زیادی برای استفاده از دفاع موشکی درحفاظت از کل اروپا وجود دارد انجام داده ایم. اما این مسئله نیاز به بحث‌های سیاسی دارد. این مسئله نیاز به بحث درباره این مسئله دارد که چه کسی چه بهایی را باید بپردازد.»

گفتنی است اروپا در حال بحث درباره ایجاد سپر دفاع موشکی آمریکا در این قاره است.

دولت بوش خواستار استفاده از خاک لهستان و جمهوری چک برای استقرار این سپر دفاع موشکی است.

اکنون این بحث در اروپا مطرح است که ایجاد چنین سپر دفاع موشکی منجر به ایجاد ثبات و یا بی‌ثباتی این قاره می‌شود.

هوافضای اسرائیل از آغاز تا کنون (بخش دوم)

 

اسرائیل دارای چندین شرکت دولتی و غیردولتی قدرتمند در صنایع هوافضایی است که از آن جمله می‌توان به صنایع هوافضای اسرائیل IAI، صنایع نظامی اسرائیل IMI، شرکت رافائل، شرکت سیستم‌های البیت، شرکت تادیران، شرکت سایکلون، شرکت موتورهای بت-شمش، شرکت سیلورآرو و شرکت سیستم‌های هوایی رادوم اشاره نمود.

صنایع هوافضای اسرائیل IAI

صنایع هوافضای اسرائیل یک شرکت کاملاً دولتی است که تولید انواع سیستم‌های دفاعی را برای رفع نیازهای داخلی و صادرات بر عهده دارد. این شرکت که بزرگترین مجموعه هوافضای اسرائیل می‌باشد از چهار بخش اصلی زیر تشکیل شده است:

بخش نگهداری هواپیما که خود شامل چهار بخش می‌شود: شهام (اورهال و به روزرسانی هواپیما)، مشام (اورهال موتور)، متام (تعمیر و نگهداری هواپیما) و مشاب (اورهال تجهیزات).

بخش الکترونیک که شامل چهار زیر بخش است: صبات (تکنولوژی‌ها و سیستم‌های فضایی)، تمام (ابزار دقیق)، ملام (مهندسی سیستم‌های ترکیبی)، و شرکت‌های صنایع الکترونی التا.

بخش هواپیمایی که شامل شش زیربخش است: تشن (مهندسی و توسعه زیرساخت‌ها)، لاهاو (مونتاژ و به روزرسانی هواپیماهای نظامی)، کیام (تولید و مونتاژ هواپیماهای نظامی)، هالکام (تولیدات تجهیزات هوانوردی)، ماتان (هواپیماهای غیرنظامی) و مالات (هواپیماهای بدون سرنشین).

بخش تکنولوژیکی که شامل چهار زیربخش است: رامتا (اجزا و سیستم‌ها)، شهال (سیستم‌های سرور هیدرولیک)، ماتا (هواپیماهای غیرنظامی) و کلان (صندلی‌ها و هواپیماهای executive).

IAI در سال 1933 به عنوان کارگاه ماشین‌سازی فعالیت خود را آغاز کرد. مدتی بعد مسؤولیت تعمیر و به روزرسانی هواپیماهای مختلفی را که در طول جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به عهده گرفت و بدین ترتیب به میزان قابل ملاحظه‌ای در این کار تبحر یافت. اما این سازمان با نام شرکت هواپیمایی بدک (Bedek) در سال 1953 بنیانگذاری شد. 5 سال بعد اسرائیل شکل گرفت و در سال 1968 با نام IAI و با مسؤولیت محدود زیر نظر وزارت دفاع قرار گرفت. این شرکت از سال 1953 توسعه و مونتاژ انواع هواپیماها را آغاز کرد که هواپیمای کفیر، آراوا و نشر از آن جمله بودند. در اوایل دهه 1980، IAI تصمیم به ساخت هواپیمای کاملاً اسرائیلی لاوی گرفت و پس از توسعه سیستم‌های اویونیک و الکترونیک و سلاح‌های آن اولین پیش‌نمونه از این هواپیما را در سال 1986 به پرواز درآورد. افزایش هزینه‌های این پروژه یک سال بعد منجر به لغو آن شد. پس از لغو پروژه لاوی IAI به کمک آمریکا توسعه محصولات نظامی و غیرنظامی خود را به صورت متنوع‌تری دنبال کرد که از آن جمله می‌توان به ماهواره‌های آموس و افق، اولین موشک ضد موشک بالستیک آرو، انواع رادار سیستم، سیستم‌های سلاح دقیق، انواع پرنده‌های بدون سرنشین، سیستم‌های زمینی و دریایی، تجهیزات جنگ الکترونیک هواپیمای نظامی و غیرنظامی اشاره نمود.

در سال 1968، IAI اجازه تولید هواپیماهای jet commande executive aircraft را از کمپانی آمریکایی راک‌ول گرفت. در دهه 1990، IAI تولید هواپیمای تجاری Galaxy را با همکاری خانواده Pritzke در شیکاگو آغاز نمود.

علاوه بر آن در اواخر دهه 1970 بخش تعمیر و نگهداری IAI با نام Bedek اورهال هواپیماهای بوئینگ 707 را آغاز نمود. این بخش در حال حاضر تعمیر و به روزرسانی انواع هواپیماهای غیرنظامی را انجام می‌دهد. قراردادهای جدید غیرنظامی IAI در سال 2000 در حدود 101 میلیارد دلار بوده است.

به طور کلی فعالیت‌های کنونی IAI شامل موارد زیر است:

-        فضا

-        دفاع محلی

-        توسعه و ساخت هواپیماهای تجاری

-        به روزرسانی هواپیما و هلیکوپترها

-        پرنده‌های بدون سرنشین

-        سیستم‌های هوشمند

-        هدایت، کنترل و فنّـاوری اطلاعات

-        سیستم‌های ناوبری

-        سیستم‌های زمینی

-        دفاع ملی

                                             

شرکت IAI با بیش از 15000 کارمند و 1.6 میلیارد دلار فروش خارجی در حال حاضر بزرگترین صادرکننده صنعتی اسرائیل می‌باشد.

صنایع نظامی اسرائیل IMI

سازمان صنایع نظامی اسرائیل (IMI) نیز یک شرکت دولتی است که عمده تولیدات آن در زمینه تسلیحات و سیستم‌های دفاعی در راستای رفع نیازهای IDF می‌باشد. این شرکت دارای چندین هزار کارمند در بیش از دو جین کارخانه است. این شرکت که در سال 1933 تأسیس شده است در حال حاضر تولید کننده‌ی بوسترهای ماهواره‌ای و انواع پرنده‌های بدون سرنشین، تانکرهای سوخت خارجی و موشک‌های هوا به زمین متنوع است.

مسؤولیت این شرکت در وهله اول تولید تسلیحات مورد نیاز IDF بوده و در درجه دوم تولید و توسعه انواع تسلیحات به منظور فروش خارجی و تولیدات شیمیایی و متالورژی در بخش غیر نظامی می‌باشد.

IMI دارای 9 بخش تخصصی است که هر یک از آنها به چندین زیر بخش تقسیم شده است. این شرکت در سال 1948 تحت نظارت وزارت دفاع قرار گرفت. تولیدات این شرکت از سلاح‌های تهاجمی نظیر اسلحه‌های یوزی (Uzi)، سلاح‌های سنگین تا هواپیماها و سیستم‌های راکت، تجهیزات حمله مانند تانک مرکاوا و سیستم‌های امنیتی یکپارچه را شامل می‌شود.

                                            

در سال 1990، IMI به شرکتی کاملاً دولتی تبدیل شد. این شرکت در مجموع دارای 350 نوع محصول و بیش از 4 هراز کارمند است. علاوه بر اسرائیل و آمریکا این شرکت به کانال‌های توزیعی در برخی از کشورها مانند نروژ، بلژیک، فیلیپین و آلمان نیز دسترسی دارد که در حدود 60 درصد گردش مالی آن (550 میلیون در سال) از طریق صادرات به این کشورها انجام می‌شود.

شرکت البیت سیستمز

شرکت سیستم‌های البیت (ESL) یک شرکت دفاعی خصوصی است که در نتیجه تقسیم شرکت البیت به سه بخش در سال 1996 تاسیس شد. این شرکت که در حیفا واقع شده است کار توسعه، تولید و ترکیب سیستم‌های الکترونیکی دفاعی پیشرفته با عملکرد بالا را دارا بوده و بیشتر بر روی هواپیماها و وسایل نظامی متمرکز شده است. این کمپانی تولیدکننده‌ی سیستم‌های ارتباطی و فرمان و کنترل نیز می‌باشد. در سال 2000 شرکت البیت سیستمز با شرکت خصوصی الکترواپتیک ادغام شد. فروش این شرکت در سال 2000 به 591 میلیون رسید.

شرکت رافائل

سومین شرکت دولتی مهم اسرائیل در بخش هوافضایی، شرکت رافائل است که تولیدکننده موشک‌های هوایی پایتون و پوپی می‌باشد. این دو موشک با همکاری تعدادی از شرکت‌های هوافضایی آمریکایی ساخته شده‌اند. تولیدات این شرکت علاوه بر موشک شامل انواع مختلفی از سلاح‌های غیرفعال، سیستم‌های فریب دریایی، سیستم‌های مشاهداتی بالون، سیستم‌های اخلالگر آکوستیک، زره‌های سرامیکی، سیستم‌های رانش تنفسی و موشک‌های زمین به زمین، هوا به زمین و هوا به هوا می‌شود.

شرکت تادیران - الیسرا

دومین شرکت مهم خصوصی اسرائیل در بخش هوافضایی شرکت تادیران - الیسرا است که عمدتاً در بخش‌های الکترونیکی دفاعی فعالیت دارد. گروه الکترونیک الیسرا مجموعه‌ای از سیستم‌های الکترونیک جنگی را برای نیروهای نظامی تولید می‌کند که شامل سیستم‌های اخطار رادار، سیستم‌های ایجاد خطای فعال، سیستم‌های خودمحافظ، سیستم‌های شنود، و لینک‌های ارتباطی پیچیده می‌شود. این شرکت بیش از 800 کارمند داشته که حدود دو سوم آنها مهندس هستند. گروه سیستم‌های الکترونیکی تادیران مجموعه وسیعی از تجهیزات نظامی نظیر سیستم‌های تجسسی، سیستم‌های شناسایی، جنگ الکترونیک و سیستم‌های ارتباطی ویژه نیروی دریایی را طراحی و تولید می‌کند. این مجموعه که زیر نظر صنایع koor می‌باشد در سال 2000 فروشی بالغ بر 284 میلیون دلار داشت.

علاوه بر البیت و تادیران – الیسرا، چندین شرکت کوچک‌تر خصوصی نیز در بخش هوافضایی فعال هستند که شامل شرکت‌های زیر است:

شرکت هوایی سایکلون که کار به روزرسانی هلیکوپترها و تولید قطعات هواپیماها را انجام می‌دهند. شرکت اردان که سازنده قطعات تانک از جمله تانک مرکاو است.

شرکت سیستم‌های حفاظتی ماگال که تولیدکننده‌ی سنسورهای ایمنی و ابزار تشخیص مواد منفجره برای فرودگاه‌ها و سایر اماکن عمومی است.

شرکت BVR تکنولوژی که تولیدکننده‌ی سیستم‌های ایمنی هوایی جلوگیری از برخورد، تسلیحات آموزشی و انواع سیمولاتورهای آموزشی است.

چین به زودی خود را به رتبه سوم هواپیمای نظامی می‌رساند

 

مدیر شرکت بوئینگ آقای جیمز مک‌نرنی گفت که انتظار دارد چین به زودی نقش مهمی در بازار هواپیمای نظامی بدست آورد. آقای مک‌نرنی که با هفته‌نامه اشپیگل مصاحبه می‌کرد گفت چین در طی سالهای اخیر رشد بسیار سریعی داشته و می‌توان انتظار داشت که این کشور به زودی خود را به سومین تولید کننده بزرگ هواپیماهای دفاعی تبدیل کند. وی گفت که در مورد این مسأله مطمئن است اما نمی‌تواند زمان دقیقی را برای این اتفاق مشخص نماید.

وی همچنین مسأله حفاظت از محیط زیست را یکی از مهمترین چالشهای پیش‌روی صنعت هوافضا در سالهای آینده دانست.

www.forbes.com

هوافضای اسرائیل از آغاز تا کنون (بخش اول)

 

اشاره:

هفته گذشته در اسرائیل، مانوری برای مقابله با حمله اتمی اجرا شد که در این مانور صراحتا از ایران به عنوان تهدید بالقوه در این زمینه یاد شد. جدا از اهداف تبلیغاتی که بر چنین حرکتی مترتب است باید توجه نمود که این رژیم درمقابل کوچکترین احتمالات نیز در حال کسب آمادگی است.

نخستین گام در مقابله با هر تهدیدی، رسیدن به شناختی درست و واقع‌بینانه از آن تهدید است. در رویارویی با یک دشمن فرضی، اینکه بدانیم طرف متخاصم از چه توانمندی‌هایی برخوردار است، طراحان دفاعی را در برنامه‌ریزی برای دفاع عامل و غیر عامل،  بسیار یاری خواهد رساند.

سیاست‌های حق‌طلبانه و اصول‌گرایانه جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل از یک سو و عملکرد ستیزه‌جویانه و ظالمانه رژیم صهیونیستی از سوی دیگر، باعث شده تا در صف‌آرایی جبهه‌های سیاسی در عرصه بین‌الملل، ایران و رژیم اشغالگر قدس در مقابل هم قرار گیرند.

محو اسرائیل از جغرافیای سیاسی دنیا، بارها از سوی مقامات رسمی ایران به عنوان یک خواست قلبی، تکرار شده است.

موضع‌گیری‌هایی که از سوی مسوولین و یا نشریات تخصصی وابسته به این رژیم در رسانه‌های دنیا منتشر می‌شود گویای این مهم است که اسرائیل به شدت تحولات نظامی ایران را پیگیری می‌کند و پیشرفت‌های تکنولوژیک کشور را در صنایع دفاعی زیر نظر دارد.

به جاست کارشناسان و تحلیلگران داخلی نیزبا دقت نظر فراوان، علاوه بر زیر نظر گرفتن تحرکات نظامی این رژیم، تخمین واقع‌بینانه‌ای از دستاوردهای تکنولوژیک آن در صنایع دفاع داشته باشند.

به جهت اهمیت‌ این موضوع، در سلسله مقالاتی که متدرجا در «آویا» درج خواهد شد، مرور جامعی بر توانمندی‌های اسرائیل در صنعت هوافضا خواهیم داشت.

امید آنکه این سلسله مباحث، توجه کارشناسان امر را به نقاط قوت و ضعف این رژیم بیش از پیش، منعطف سازد.

اسرائیل تولیدکننده‌ی انواع متنوعی از مهمات، سلاح‌های کوچک، سیستم‌های الکترونیکی، تانک و... است.

طی 40 سال گذشته اسرائیل برای افزایش توان نظامی خود فعالیت‌های گسترده‌ای انجام داد که منجر به شکل‌گیری نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) گردید. رژیم اسرائیل که صاحب سه شرکت مهم دفاعی اسرائیل است، شرکت‌های خصوصی را نیز به تجهیز IDF تشویق نمود. توسعه صنایع نظامی اسرائیل باعث صادرات گسترده‌ای شد که هم‌اکنون مهمترین درآمد این رژیم را شامل می‌شود.  

                                

پس از کاهش تقاضای ادوات نظامی در 15 سال تأخیر، اسرائیل توجه خود را به بازار غیرنظامی نیز معطوف ساخت و تحقیق و توسعه در این بخش را به صورت وسیع‌تری دنبال نمود. به طوری که در حال حاضر یکی از پیشرفته‌ترین صنایع هوافضای دنیا را دارا می‌باشد. به طور کلی قابلیت‌های هوافضایی اسرائیل ناشی از نیازهای دفاعی و جنگی این رژیم بوده و این رژیم را به سمت استقلال در زمینه‌های مختلف از جمله هوافضا سوق داده است.

حرکت‌های اولیه‌ی اسرائیل در زمینه‌های دفاعی به دهه‌ی 1920 بر می‌گردد. برای مقابله با تهدیدات اعراب، گروهی به نام jewish ساخت نارنجک‌های دستی را آغاز کرد. در اوایل دهه‌ی 1930 این گروه کارگاه‌های کوچک تولید سلاح را به صورت مخفیانه تأسیس کردند که بعدها (در سال 1948) به نام صنایع نظامی اسرائیل یا IMI شناخته شد. IMI در دو دهه اول فعالیت خود، سلاح‌های پایه‌ای که توسط IDF استفاده می‌شد را تولید می‌کرد. آن زمان هواپیماها و سلاح‌های پیشرفته‌تر مورد نیاز اسرائیل از طریق کشورهای خارجی مخصوصاً فرانسه تأمین می‌شد.

عامل محرک اسرائیلی‌ها در شتابگیری برای تولید سلاح‌های پیشرفته‌تر، جنگ 6 روزه 1967 بود. در طول این جنگ، فرانسه فروش نظامی به اسرائیل را تحریم کرد. این تحریم شامل هواپیماهای میراژ نیز می‌شد و پس از آن اسرائیل بیشتر به سمت آمریکا سوق داده شد تا هواپیماهای نظامی خود را از این طریق تأمین کند و در همین زمان هم سرمایه‌گذاری بیشتر برای تولید صنایع خود را آغاز کرد. در این راستا صنایع هواپیماسازی اسرائیل IAI نیز به عنوان یک شرکت دولتیِ تعمیر و نگهداری هواپیما، در سال 1953 تأسیس شد. طولی نکشید که این شرکت توسعه و مونتاژ انواع هواپیما را آغاز نمود.

هواپیمای کفیر kfir این شرکت به زودی جایگزین میراژهای فرانسوی شد. این شرکت همزمان با تولید هواپیماهای آراوا (Arava) و نشر (Nesher)، با انعقاد قراردادهایی با مهمترین شرکت‌های آمریکایی از جمله بوئینگ و لاکهید مارتین جزء همکاران اصلی این شرکت‌ها شد و بدین ترتیب سریعاً رشد کرد. به طوری که تعداد کارکنانش در اواخر دهه 1970 از 4000 نفر به 14000 نفر رسید.

افزایش توانایی اسرائیل در بخش صنایع نظامی انگیزه‌ای برای تولید هواپیمای کاملاً اسرائیلی لاوی (Lavi) شد. در نیمه‌ی اول دهه 1980، IAI سیستم‌های الکترونیک اویونیک و سلاح‌های این هواپیما را تولید کرد و اولین پیش نمونه‌ی آن را در سال 1986 به پرواز درآورد. اما از آنجایی که این پروژه هزینه‌های زیادی در بر داشت، یک سال بعد لغو شد. پس از لغو پروژه لاوی، IAI توسعه محصولات نظامی و غیرنظامی را به صورت متنوع‌تری دنبال نمود که از آن جمله می‌توان به رادار سیستم، سیستم‌های سلاح دقیق، هواپیمای بدون سرنشین و هواپیمای نظامی و غیرنظامی دیگر اشاره نمود. بیشتر این محصولات بر پایه تکنولوژی‌هایی ساخته شدند که در جریان پروژه لاوی به دست آمدند.

در حال حاضر بیش از 150 شرکت نظامی در اسرائیل فعالند که درآمدی در حدود 5/3 میلیارد دلار دارند. سه شرکت مهم دولتی اسرائیل IMI، IAI و رافائل هستند که تولیدکننده‌ی سلاح‌های معمولی تا ابزار پیشرفته‌ی دفاعی می‌باشند. شرکت‌های خصوصی نسبتاً بزرگ اسرائیلی نیز البیت سیستم (Elbit Systems) و تادیران Tadiran هستند که عموماً بر روی ابزار الکترونیکی دفاعی تمرکز دارند.

                                          

هم اکنون نزدیک به 50 هزار نفر در صنایع نظامی اسرائیل مشغول به کار می‌باشند. بخش صادرات نظامی با نام SIBAT که زیر نظر وزارت دفاع می‌باشد مسؤولیت بازاریابی و فروش تولیدات IDF را داراست.

پس از لغو پروژه لاوی، IAI به کمک آمریکا محصولات خود را تنوع بخشید و ماهواره‌های Amos و Ofeq و اولین سیستم موشکی ضد موشک بالستیک آرو Arrow را تولید نمود. هواپیماهای بدون سرنشین هانتر نیز که هم‌اکنون مشتریان زیادی در سطح جهان دارد از جمله تولیدات این شرکت است. IAI همچنین در بخش تعمیر و نگهداری انواع هلی‌کوپتر و هواپیما نیز رشد کرد. طراحی، توسعه و تولید انواع سیستم‌های زمینی و دریایی، تجهیزات راداری، تجهیزات جنگ الکترونیک و موشک نیز در حال حاضر توسط IAI انجام می‌گیرد. فروش این شرکت در سال 2000 در حدود 2.8 میلیاد دلار بوده است. در ضمن این شرکت در همان سال 1600 قرارداد جدید به ارزش 2.6 میلیارد دلار را نیز منعقد نموده است.

در حال حاضر فعالیت‌های اصلی هوافضای اسرائیل شامل بخش‌های زیر می‌باشد:

-        توسعه و ساخت انواع هواپیماها

-        پرنده‌های بدون سرنشین و سیستم‌های شناسایی

-        سوار کردن و نصب تجهیزات بر روی هواپیما

-        سیستم‌های جنگ‌افزار هدایت‌شونده

-        سیستم‌های موشکی

-        سیستم‌های جستجو و نجات هوایی

-        سیستم‌های جنگ الکترونیک

-        تجهیزات پیشرفت منحرف‌کننده‌ی الکترونیکی و سیستم‌های هوشمند

-        رادارهای اپتیک

-        سیستم‌های رادیویی و ارتباطی نظامی

-        سیستم‌های ناوبری و هدایت و نمایش کابین هواپیما

-        سیستم‌های ماهواره‌ای و تصویربرداری هوایی پیشرفته

-        به روزرسانی هلی‌کوپترها

-        سیستم‌های زمینی

-        و...

جدول سلاح‌های اسرائیل

Israel Weapons
AIRCRAFT
Fighter	Transport	Rotary	Other
Nesher Kfir Lavi	IAI-201 Arava IAI-1124		Phalcon Hermes 450 Hermes 1500 Scout
MISSILES
Air-to-Air	Air-to-Surface	Surface-to-Surface	Surface-to-Air
Python 3 Python 4 Alto Derby	Gabriel NT-Dandy	Gil ATGM Mapatz ATGM Spike ATGM LAR 160 mm MRL MAR-290 MRL MAR-350MRL	Barak
GROUND COMBAT
Tanks	Armored Vehicles	Artillery	Anti-Aircraft
Magach Merkava Sabra Sh'ot-Kal Tiran	Achzarit Nagmachon Nagmash [M113] Nagmashot Nakpadon Puma Ramta RAM Ramta RBY Rapi [M113] Zelda [M113]	Athos 2000 Atmos 2000 D85S Doher [M109L] G-10 L-33 M46S M-50 M-68/-71 M114S M-839P/-845P Rascal Romach [M-107] Slammer TN78 TN90

در بخشهای بعد به تفصیل به بررسی شرکتهای مهم هوافضایی اسرائیل و تولیدات آنها خواهیم پرداخت.

‪ ۱۴‬فروند هواپیمای مسافری به ناوگان هوایی کشور اضافه می‌شود

 

رییس سازمان هواپیمایی کشوری گفت: سال آینده حدود۱۴فروند هواپیمای مسافری به ناوگان حمل و نقل هوایی کشور اضافه خواهد شد.

"حسین خانلری" روز یکشنبه در نشست خبری با حضور وزیر راه و ترابری، افزود: هم اکنون مجوز خرید۱۴فروند هواپیمای جدید به شرکتهای هواپیمایی داده شده است.

وی ادامه داد: این تعداد هواپیما به صورت خرید و اجاره به شرط تملیک به ناوگان هوایی کشور اضافه خواهد شد که پیش‌بینی می‌شود در ارایه خدمات بهتر به مردم موثر خواهند بود.

رییس سازمان هواپیمایی کشوری، ارتقا و افزایش ایمنی پروازها را شعار محوری حمل و نقل هوایی کشور در سال۸۶دانست و گفت: تقویت و توسعه ناوگان هوایی و کمک به شرکتهای هواپیمایی برای بکارگیری هواپیماهای جدید از برنامه سازمان هواپیمایی کشوری برای سال آینده است.

خانلری سپس تکمیل و راه‌اندازی مراحل توسعه فرودگاه بین‌المللی امام خمینی و تبدیل این فرودگاه به مرکز ترانزیت مسافران خارجی منطقه را مهمترین رویکرد حمل و نقل هوایی کشور در سال آینده برشمرد.

وی پیش‌بینی کرد: با تکمیل مراحل توسعه‌ای، فرودگاه امام به پایگاهی برای ترانزیت مسافران خارجی از کشورهای اروپایی، آسیایی و اقیانوسیه تبدیل شود.

رییس سازمان هواپیمایی کشوری، بهینه‌سازی و تقویت تجهیزات هوانوردی، راداری، تقویت پرواز و عملیات پروازی را از دیگر برنامه‌های این بخش برای افزایش ایمنی و سلامت پروازها در کشور اعلام کرد.

منبع:آویا

عکس روز

هواپیمای بوینگ ۷۰۷ تشریفات ایران در مالزی