یک تحلیل : روز اول جنگ آمریکا و اسراییل با ایران

---

یک تحلیل : روز اول جنگ آمریکا و اسراییل با ایران
در این مطلب شما ترجمه تحلیل یک کهنه سرباز نیروی هوایی آمریکا به نام داگلاس هرمان را در مورد روز اول جنگ آمریکا و اسراییل با ایران میخوانید .
لینک مطلب به زبان انگلیسی : http://www.rense.com/general69/dayone.htm

یک توضیح : تمامی مطلب فقط ترجمه ای با کمی تلخیص در متن اصلی است و فقط گویای تحلیل های نویسنده مطلب است و اینجانب فقط کار ترجمه مطلب را انجام داده ام.

روز اول جنگ آمریکا و اسراییل با ایران
جنگ همانطور که برنامه ریزی شده شروع می شود . خلبانان اسراییلی قبل از سحر تیک اف کرده از لبنان و شمال عراق گذشته و اکنون بر روی کرکوک هستند و در حالیکه اف 15 ها و اف 16 های ساخت آمریکا را به پرواز در می آورند نزدیک کوههای غربی ایران به گروههای مجزا تقسیم می شوند و در حالیکه سکوت رادیویی را رعایت میکنند خود را برای حمله آماده می کنند .
لحظاتی قبل از اینکه هوا روشن شود و مسلمانان برای نماز به پاخیزند ( توضیح مترجم : نویسنده تصور می کند نماز صبح بعد از روشن شدن هواست ) موشک ها به هدفهای خود اصابت میکنند .
در حالیکه آواکس های نیروی هوایی آمریکا مشغول گشت زنی و مراقبت هستند بمب افکن های سنگین آمریکایی دقایقی بعد وارد می شوند و مناطق را با فرشی از بمب می پوشانند در حالیکه پدافند ضد هوایی ایران مشغول تلاش است .
نیروگاه بوشهر به تلی از خاکستر بدل شده است . اهدافی در یزد و نطنز که از ماهها قبل توسط پنتاگون شناسایی شده اند نابود شده اند . تاسیسات غنی ساز ی اورانیوم در نطنز-تاسیسات آب سنگین در اراک – تاسیسات اردکان و اصفهان همگی بوسیله خلبانان اسراییلی و آمریکایی مورد حمله قرار گرفته اند . همچنین تمام تاسیسات موجود در تهران نیز مورد حمله قرار گرفته و نابود شده اند .
جنگنده های ایرانی در گروههای پراکنده از روی زمین بلند می شوند . حداقل آندسته از جنگنده هایی که به علت بمباران خلبانان اسراییلی و آمریکایی بر روی زمین نابود نشده
اند . تعداد کمی از جنگنده های ایرانی حتی موشک هم شلیک می کنند که ممکن است یک یا دو هواپیمای مهاجم را سرنگون کند . ولی تاپ گان های آمریکایی در اکثر داگفایت ها چیره می شوند .
نیروی دریایی ایران همانند نیروی هوایی نمی داند که از کجا مورد حمله قرار گرفته ( همانند ملوانان امریکایی در بندر پرل هاربر ) . حمله در کمتر از چند ساعت نصف سیستم دفاعی ایران را از کار انداخته است .
در ساعات اولیه صبح دومین و سومین حمله خلبانان آمریکایی و اسراییلی بر علیه اهداف ثانویه صورت میگیرد . اکنون تنها مشکل قابل توجه قدرت دفاع موشکی ایران است . تعداد قابل توجهی از هواپیماهای مهاجم پتوسط پدافند هوایی ایران سرنگون می شوند .

در ساعت 7 و 35 دقیقه به وقت تهران اولین موشک ضد کشتی ایرانی که از یک جنگنده ایرانی شلیک شده یک نفتکش پانامایی که از کویت به مقصد هوستون حرکت کرده را هدف قرار می دهد . موشک به وسط کشتی برخورد می کند و آنرا در تنگه هرمز به آتش تبدیل می کند . همینطور نفتکش های دوم و سوم همه قبل از اینکه کاملا غرق شوند آتش گرفته و دود سیاهی را در فضا پراکنده اند . تا 8 و 15 دقیقه رفت و آمد تمام کشتی ها در خلیج فارس متوقف شده است . کشنی های نیروی دریایی که از اقیانوس هند به پایگاهی در جنوب بحرین اعزام شده اند حملاتی را انجام میدهند . جنگنده های نیروی دریایی بر فراز کشتی های سوخته در تنگه هرمز به پرواز در می آیند ولی دیگر خبری از جنگنده های ایرانی نیست .
در ساعت 9 چند ساعت پس از شروع حمله CNN خبر از حمله کامیکازه یک اسکادران از جنگنده های ایرانی به کشتی های نیروی دریایی مستقر در جنوب بحرین میدهد .
همه جنگنده های مهاجم ایرانی نابود شده اند ولی قبل از آن دهها موشک ضد کشتی شلیک کرده اند . یک ناو هواپیما بر و دو کشتی مورد حمله و صدمات شدید قرار گرفته اند . هر دو کشتی غرق می شوند و 600 نفر نیز کشته می شوند . ناو هواپیمابر نیز
یکساعت بعد غرق می شود .
در اواسط صبح همه پایگاهای نظامی ایران بطور کامل یا جزیی آسیب دیده اند . انفجاراتی در تهران رخ میدهد و برق قطع می شود . دفتر شبکه الجزیره مورد اصبت یک بمب ماهواره ای قرار می گیرد.
در ساعت 9 و 15 دقیقه به وقت بغداد اولین موشک اسکاد ایرانی به منطقه سبز (توضیح مترجم : در متن اصلی از عبارتGreen zone استفاده شده است .کسی میدونه چیه؟ ) برخورد میکند. برای 30 دقیقه بعدی سیلی از موشک ها که بوسیله GPS هایی که در اختیار سربازان شیعه قرار دارد هدایت میشوند پایگاهای آمریکا در عراق را هدف قرار میدهند . اگرچه خلبانان آمریکایی و اسراییل 90 درصد تاسیسات موشکی ایران را نابود کرده اند ولی باز هم شهاب به تعداد کافی برای نابود کردن منطقه سبز – فرودگاه بغداد – و یک پایگاه تفنگداران دریایی وجود دارد . هزاران سرباز آمریکایی در پادگانها مرده اند . جای تعجب ندارد که CNNو Fox news مقدار تلفات را از مخاطبان پنهان می کنند .
در ساعت 9 و 30 دقیق قیمت نفت در بازارهای جهانی شروع به بالا رفتن می کند . در ابتدا آهسته آهسته ولی متعاقبا بر قیمت به سرعت افزوده می شود . ابتدا در هر گالن 4 دلار افزایش سپس 5 دلار و سپس 6 دلار . قیمت ها همینطور به سرعت بالا می روند . همه وسایل موتوری به سمت پمپ بنزین ها هجوم می برند . و ایستگاههای رادیویی نتایج حمله به ایران را جار می زنند . در حالیکه در پمپ بنزین های آمریکا بر سر بنزین زدن دعوا وجو دارد سومسن جنگ خاورمیانه شروع شده است .
در واشنگتن سخنگوی کاخ سفید اعلام می کند که حمله تنبیهی یک جنگ تمام عیار و کامل نیست . دونالد رامسفلد بهCNN گفت که ایران ممکن است جا در پای عراق بگذارد و از میوه آزادی لذت ببرد .
رییس جمهور یک سخنرانی در ساعت 2 انجام داد . قبل از آن قیمت نفت 2 دلار دیگر بالا رفته بود قیمت هر اونس طلا به 120 دلاررسید و ارزش دلار در مقابل یورو کاهش یافت .
CNN خبر از تظاهرات خشونت آمیز ضد آمریکایی در پاریس – لندن – رم – برلین و دوبلین داد . رستوران های FAST food که آرمهای آمریکایی داشتند در اروپا به آتش کشیده شدند .
یک کودتای خشونت بار رییس جمهور پاکستان را سرنگون میکند . در بورس نیویورک قیمت ها سقوط می کند . یک فروند موشک شهاب ایرانی به تل آویو اصابت می کند و یک بلوک ساختمان را کلا از بین می برد. اسراییل اعلام انتقام جویی می کند وتهران را به حمله اتمی تهدید می کند .
رییس جمهور بوش در ساعت 2 لزران به نظر می رسد . زیر نویس شبکه های خبری حکایت از این دارد که سرام کشورهای خلیج فارس تولید نفت را تا زمان حل شدن منازعه به طور صلح آمیز متوقف کرده اند . رییس جمهور ونزوئلا هوگو چاوز اعلام می کند که در اسرع وقت توقفی در ارسال نفت به آمریکا صورت خواهد گرفت . تونی بلر آمادگی خود را برای میانجی گری بین آمریکا ایرام و اسراییل اعلام می کند ولی بلافاصله رد میشود .
در ساعت 6 عصر قیمت نفت در حدود 10 دلار افزایش یافته است . یک پمپ بنزین نزدیک تگزاس به آتش کشیده شده است .
در غروب آفتاب هنگامی که مسلنانان به خواندن نماز می پردازند در تهران بغداد اسلام آباد آنکارا بیت المقدس ریاض و ... صداهای خشمگینانه ای به گوش می رسد .

منبع:www.daneshju.ir

سوختگیری در هوا(به روایت تصویر)

نامگذاری قسمت های مختلف لباس یرواز

روش تنظیم، نگهداری و بهترین استفاده از موتور هواپیما های مدل

موتور های دو زمانه احترلقی امروزی که در هواپیما های بدون سرنشین کاربرد دارند دارای تکنولوژی بالایی هستند. قدرت بالا، وزن کم و راحتی استفاده از ایم موتورها موارد مور توجهی است که طی سال های گذشته به آنها توجه میشود و در مرحله بعدی به سیستم رادیو کنترل.
موتور یکی از گرانترین سرمایه گذاری های ما در ساخت یک هواپیمای مدل است. بر اساس تجربه سالها ما درباره تغذیه سوختی و نگهداری آن یاد میگیریم و میدانیم که در یک موتور هیچ رازی در کارکرد صحیح یا نا صحیح موتور وجود ندارد از تنظیمات مخلوط سوخت و انتخاب بهترین شمع تا نگهداری مناسب و طرز استفاده صحیح از موتور.
در اینجا سعی میکنیم اشاره های مفیدی بکنیم برای کمک به شما تا رابطه خوبی با موتور خودتان پیدا کنید و از آن لذت ببیرید.

استارت آسان:
هیچ چیزی مایوس کننده تر از این نیست که یک موتور به سختی و با دردسر فراوان روشن بشود.
وقتی که شما تصمیم به START یک موتور میگیرید، سه چیز را به خاطر میاورید، برای این که اشتعال رخ دهد موتور شما نیاز به هوا ، سوخت و آتش (حرارت) دارد.
در ابتدا که میخواهید موتور را روشن کنید، بررسی کنید که هوا و سوخت برای موتور در دسترس هستند و سپس شمع موتور را باز کرده و با دادن ولتاژ به آن بررسی کنید که آیا حرارت کافی را برای انفجار مخلوط سوخت و هوای داخل موتور دارد یا خیر، اگر این توانایی را نداشت آن را تعویض کنید و اگر توانایی را داشت دوباره آن را در جای خودش قرار دهید. برای اینکار منبع انرژی الکتریکی را که به سر شمع وصل میکنید در حالتی که شمع را در دست گرفته این به آن متصل کنید، در صورتی که شمع سالم باشد باید المنت داخل آن از شدت داغی سرخ شود و شما این سرخی را به راحتی به چشم ببینید و در غیر این صورت باید شمع را تعویض کنید.
شیر سوزنی کنار موتور را  که مقدار سوخت را تنظیم میکند کاملا ببندید و سپس به اندازه سه دور کامل آن را باز کنید (جهت عقربه ساعت بسته میشود و خلاف جهت عقربه ساعت باز میشود).
انگشت شست خود را بر روی Carb قرار دهید (Carb در حقیقت همون کاربراتور هست که در اینجا قسمت عبود هوا از خارج به داخل مورد نظر است و شما باید با انگشت شست این قسمت را به صورت دستی موقتا مسدود کنید) سپس در همین حال چند بار با دست دیگرتان ملخ را بچرخانید تا اینکه سوخت در مسیر بین مخزن تا کاربراتور قرار بگیرد. (به این قسمت بیشتر دقت کنید: برای انتقال سوخت به کاربراتور توجه داشید که به هیچ عنوان باتری سر شمع را هنوز وصل نکرده باشید به شمع موتور چون در صورت روشن شدن موتور، به انگشتانتان صدمه وارد میشود. ضمنا برای انتقال سوخت به کاربراتور وقتی ملخ را تا حدی میچرخانید در مرحله ای از چرخش ملخ گیر میکند که این همان زمانی است که مکش سوخت از مخزن انجام میشود و در این لحظه اگر انگشتتان را از روی کاربرات بردارید سوخت بهتر هدایت میشود، همینکار را باید آنقدر انجام دهید تا سوخت را در داخل شیلنگ ارتباطی بین مخزن تا کاربراتور مشاهده کنید.)

در صورتی که هر کدام از سه عمصر بالا وجود نداشته باشد و موتور شما روشن نخواهد شد.


کارکرد موتورهای دو زمانه:
کاکرد یک موتور دو زمانه نسبتا ساده است. میل لنگ موتور یک چرخش کامل را در هر سیکل نیرو میسازد، در طی حرکت پیستون به سمت بالا، مخلوط هوا و سوخت در بالای آن جهت اشتعال فشرده میشود، در همان زمان یک مخلوط تازه به سوی Crankcase (پائین پیستون) انتقال پیدا میکند. پس از اشتعال پستون اجبارا با سرخت به صرف پائین حرکت میکند و دود به وجود آمده از بندر اگزوز خارج میشود، در همان زمان یک مخلوط سوخت و هوای دیگرتوسط Carb به سوی Crankcase انتقال پیدا کرده است. دریچه ورودی بسته شده است  و مخلوط اجبارا توسط بندرهای انتقال، به قسمت بالای استوانه پیستون انتقال پیدا میکند تا یک چرخه نیروی جدید شروع شود.


رابط های انتقال سوخت (شلنگ ها)
نصب مناسب راه های ارتباطی سوخت بسیار مهم است. شلنگ ها برای قطعات بزرگ باشند ممکن است باعث خاموش شدن موتور در هنگام پرواز بشوند، وقتی شیلنگ نسبت به محل اتصالش بزرگتر باشد و به محل اتصال شل وصل باشد، باعث نشت هوا به داخل سوخت میشود و حباب های هوا که جای سوخت را میگیرند باعث بد کار کردن موتور و حتی خاموش شدن آن خواهند شد (حباب های هوا در داخل شلنگ در حالی که موتور روشن است به چسم دیده میشوند و تشخیص آنها جهت رفع عیب ساده است).
همچنین طول شیلنگ ها باید به قدری بلند باشد تا به حالت کششی قرار نگیرد چون در این حالت احتمال مسدود شدن شلنگ و خاموش شدن موتور بر اثر تکان های هواپیما در حال پرواز وجود دارد، در صورتی که شلنگ ها احتمال آویزان شدن را دارند و ممکن است به دلیل تغییر شکل های ناشی از جاذبه و تکان هواپیما تا بخورند میتوانید آنها را با سیم نازیم به قسمتی از موتور مهار کنید.


آببندی قطعات:
اگر موتور شما به صورت نا منظم کار میکند، و حتی بعد از اینکه شیر سوزنی را تنظیم کرده اید مخلوط تمایل به خارج شدن دارد، شما ممکن است یک درز هوا در Carb داشته باشید. از اتصال Carb به Crankcase به طور صحیح مطمئن شوید. اگر ورودی با یک O-ring بسته شده است آنها را برای نداشتن شکاف ها و یا زده گی ها بررسی کنید و مطمئن شوید که خوب در جای خود نشسته اند، قطعات روی هم قرار گرفته در هنگام سفت کردن پیچ اتصال Carb (کاربراتور) تغییر شکل پیدا نکرده باشند، اطمینان حاصل کنید که کلیه پیچ های تنظیم و شیر سوزنی به درستی نصب شده اند و به درستی کار میکنند.
در آخر قطعات سوخت گیری را چک کنید که قطعات داخل آن به خوبی و سفت نصب شده و در مخزن در جای مناسب خود نصب شده و اسیب دیده یا ترک دار نباشد، مخزن سوخت و مسیر های حرکت سوخت را کنترل کنید تا سفت و سالم باشند. اگر شما در پرواز های قبلی با یک فرود سخت (Hard Landing) مواجه شده اید، ممکن است وزنه داخل مخزن سوخت که مسیر اصلی انتقال سوخت به کاربراتور است و در انتهای شیلنگ آن قرار دارد به قسمت جلوی مخزن آمده باشد، این حالت میتواند باعث کندی یا قطع حرکت سوخت در لحظاتی بعد از پرواز شود. شیلنگ حاوی وزنه داخل مخزن باید کاملا آزادانه داخل باک حرکت کند و به جای گیر نکند (در همه حالات وارونه و معمولی و زاویه دار) و شما میتوانید با تکان دادن مخزن و یا خود هواپیما صدای دنگ دنگ وزنه را در داخل مخزن بشنوید تا مطمئن شوید آزادی کامل را در محل خود دارد.

گردش سوخت:
اگر موتور شما همیشه به صورت  Rich (با مصرف سوخت زیاد) کار میکند، موقعیت مخزن سوخت را کنترل کنید، مخزن سوخت که داخل بدنه هواپیما و در پشت موتور قرار دارد باید یا در محور پشت و یا پائینتر از محور کاربراتور قرار داشته باشد (نباید بالاتر از کاربراتور باشد). استفاده از ابر یا فوم (Foam) جهت قرار دادن در اطراف مخزن و پر کردن فضای خالی بین باک و بدنه باعث میشود تا اجازه ندهد باک از جای خود حرکت بکند و شلنگ ها و اتصالات ناخواسته از جای خود در نمیایند. اگر مخزن سوخت بالا تر از کاربراتور قرار بگیرد، سوخت از مخزن کاملا آزادانه به طرف کاربراتور سرازیر میشود و موتور روشن نمیشود و اگر هم روشن شود خیلی زود بر اثر سوخت بیش از حد حفه خواهد شد و برعکس اگر مخزن سوخت در منطقه ای خیلی پائین تر از کاربراتور یا خیلی دور از آن قرار بگیرد، انتقال سوخت به کاربراتور مشکل خواهد شد و موتور یا بد کار میکند و یا خاموش میشود. برای اینکه عمل سوخت رسانی بهتر انجام شود، یک شیلنگ از خروجی فشار روی صدا خفه کن اگزوز که برای همین کار تعبیه شده است به مخرن سوخت انتقال دهید، این سومین لوله ای است که به مخزن وصل میشود و در داخل مخزن باید در بالاترین قسمت آن قرار بگیرد تا هیچ گاه سوخت وارد آن نشود. شلنگ دوم هم جهت سوخت گیری استفاده میشود و بعد از سوخت گیری مسیر آن توسط شما مسدود میشود تا سوخت از مخزن خارج نشود، شیلنگ اول هم که به کاربراتور وصی است و حاوی وزنه مخصوص در داخل مخزن است.

دقت داشته باشید که همیشه تنظیمات موتور را از پشت ملخ انجام دهید و خودتان در جلوی موتور قرار بگیرید.


تصویر زیر انواع شیلنگ ها را با چند سایز و جنس مختلف نشان میدهد که باید شیلنگ متاسب را برای موتور خود انتخاب کنید.


یک موتور قابل اعتماد:
یکی از چیز هایی که میتواند برای شما در یک پرواز خیلی مایوس کننده باشد و شما را از پرواز زده تر کند، بد کار کردن موتور است و بدتر از این که در هنگام فرود (Landing) موتور شما خاموش شود و در صورتی که زیاد حرفه ای نباشید ممکن است کاملا خودتان را ببازید.
فاصله طولانی بین موتور و مخزن سوخت، نوع سوخت مصرفی و نوع شمع مصرفی میتوانند کلیه مسائلی باشند که باعث شوند یک موتور به خوبی کار نکند. عادی ترین مسئله یک مخلوط Rich است، سوزن تنظیم سرعت بالا را باید برای مدتی روی حالت Rich تنظیم کید و سپس به حالت عادی در بیاورید. برای این کار، موتور را روشن کنید و مقدار دریچه هوا را throttle به اندازه ای باز کنید (گاز بدید) که دور ملح بین 2100 تا 3000 rpm قرار بگیرد، بعد از چند ثانیه، دریچه هوا را کاملا باز کنید (Full Throttle ). اگر صدای موتور به صورت خشن و جویده جویده هست و همچنین سوخت خام از دهانه کاربراتور خارج میشود، تنظیم مخلوط به صورت Richقرار دارد. موتور را خاموش کنید و با یک پیچ گوشتی ساعتی پیچ تنظیم مقدار مخلوط هوا را حدود 4/1 دور در جهت عقربه های ساعت بچرخانید (مانند تصویر زیر) (شما با این کار مقدار هوای ورودی جهت مخلوط با سوخت را کم میکنید). دوباره موتور را روشن کنید و مانند دفعه قبل از مقدار گاز موتور را از سرعت پائین به بالا افزایش دهید.
اگر موتور شما یک کاربراتور با یک سوراخ کوچک در جلوی بدنه کاربراتور و یک پیچ کنترل هم دارید، پیچ کنترل را در حالت Richقرار دهید.


روش استفاده از سرعت سنج: (TACH) TACHOMETER
سرعت سنج یکی از ملحقات تنظیم موتور است که مدت زیادی نیست ک به تجهیزات مدلر ها اظافه شده است البته وجود آن الزامی نیست ولی با داشتن یک سرعت سنج دیجیتالی شما میتونید تغییرات و تعداد دوران ملخ موتور را در واحد rpm مشاهده کنید و به راحتی و خیلی سریع میتونید متوجه بشید که موتور تنظیم است یا خیر و این تغییرات را به هیچ عنوان با گوش خودتون نمیتونید متوجه بشید.
مسلما استفاده از یک دور سنج دیجیتالی جهت تنظیم و کنترل کارکرد موتور خیلی راحت تر از کنترل شیلنگ های عبور سوخت و دیگر قطعات موتور است.
تعدادی از فنون را با استفاده از TACH برای شما میگویم که میتواند در تنظیم موتور به شما کمک کند:
- شیر سرعت بالا (شیر اصلی) تنظیم موتور را در حالت پیشنهادی کارخانه که در کاتالوگ نوشته شده است قرار دهید، در این حالت باید موتور در حالت Rich کار کند(با مصرف سوخت بالا)
- در حالی که TACH در مقابل ملخ موتور فعال است و دور آن را میشمارد، توسط پیچ تنظیم و با چرخاندن آن در جهت عقربه ساعت به آرامی آنقدر شیر را ببندید تا سرعت ملخ دیگر بالا تر نرود و در آن لحظه شیر را طوری تنظیم کنید که سرعت در همان حالت تثبیت شود.
- شما یکبار به بالاترین دور موتور در این حالت رسیدید، حالادوباره توسط TACH و شیر تنظیم موتور را کمی به حالت Rich برگردانید تا دور ملخ بین 200 تا 300 دور برسد.

با این روش به راحتی میتونید با طرز کار یک دور سنج دیجیتالی آشنا بشید و تنظیمات موتورتون رو به دقت انجام بدید، ضمنا دقت داشته باشید که در شرایط جوی مختلف، کارکرد موتور شما تغییر میکند و باز هم با TACH میتونید همه این تغییرات رو متوجه بشید


شمع مناسب برای موتور:
شمع یکی از قسمت های حساس موتور به شمار میاید و کارکرد نا مناسبش میتواند تاثیر اساسی روی کارکرد موتور بگذارد. شما میتونید از انواع متنوع شمع ها استفاده کنید و به موتور خود ببندید ولی پیشنهاد میشود که از شمعی استفاده کنید که در دستور العمل موتور معرفی شده است. شمع ها در انواع بلند و کوتاه در بازار یافت میشوند، شمع ها در مدل های با میله و یا بدون میله Idle هستند که در عملیات داغ یا سرد کاربرد دارند.
در صورتی که از شمع بلند نا مناسب برای موتوری استفاده کنید ممکن است روغن وارد شمع شود و همیشه شما را دچار مشکل کند و یا بلعکس شمع کوتاه نا مناسب میتواند در روشن کردن موتور شما را اذیت بکند و یا باعث خاموش شدن ناگهانی موتور شود...
اگر شما از یک شمع بیش از حد گرم برای موتور خود استفاده کنید، انفجار در سیلندر به خوبی انجام نمیگیرد و موتور بد کار میکند و ضعیف میشود و یا استفاده از یک شمع زیادی سرد نسبت به موتور، موتور در دور های پائین خیلی زود و خودبخود خاموش میشود و در حالت معمولی هم قدرت کافی را نخواهد داشت. در موتور های کوچک (زیر 15) باید از شمع کوتاه (Short-Reach Plug) استفاده نمائید، استفاده از یک شمع بلند در یک موتور کوچک باعث میشود که پیستون در حال کار با آن برخورد کند و خیلی زود به موتور صدمه بزند.
در تصویر زیر انواع شمع های بلند، کوتاه و میله دار نشان داده شده است و همچنین یک شمع که به صورت دستی روشن شده است و المنت آن سرخ شده است نشان داده میشود،یک  شمع سالم باید به همین صورت قرمز شود.


خنک شدن موتور:
گرم شدن بیش از حد یک موتور باعث میشود که عمر آن خیلی کم شود و همیشه باید به این موضوع در طراحی و ساخت هواپیما و نصب موتور دقت داشته باشید، یک موتور خوب یک موتور خنک است و بهترین بازدهی را در دمای پائین دارد، اگر دقت کرده باشید در فصل های سرد سال موتور هواپیمای شما بهتر کار میکند چون خنک تر میماند (البته منظور از خنکی سردی موتور نیست بلکه دمای مناسب بدنه موتور است که حدود 70درجه میباشد. موتور هواپیمای شما دارای رادیاتور خنک کننده نیست ولی بادی که در هنگام پرواز و از طرف ملخ به موتور برخورد میکند تا حدی کار رادیاتور را برای آن انجام میدهد پس باید توجه داشته باشید که در صورتی که موتور شما در محفظه داخل بدنه قرار میگیرد و اطرافش باز نمیباشد باید برای آن دریچه های عبور هوا در بدنه تعبیه کنید و دریچه ورودی و خروجی  هوا باید به یک اندازه باشند. هیچ گاه لوله اگزوز (صدا خفه کن) را در داخل بدنه تعبیه نکنید و آن را کاملا از بدنه بیرون نگه دارید چون در غیر این صورت هم موتور بیش از حد داغ میشود و هم چربی خروجی به همراه دود داخل بدنه و قطعات الکترونیکی را کاملا فرسوده میکند و در مدت کوتاهی به دردسر خواهید افتاد. (البته تا کنون دیده نشده که چنین عملی از فردی چه با تجربه یا بی تجربه سر بزند و همه این موضوع را در نظر میگیرند)

یک مخلوط خوب برای موتور:
وقتی که شما صحبت دو نفر را درباره تنظیم موتور میشنوید، معمولا از آنها میشنوید که به مخلوط اشاره میکنند، این همان مخلوط سوخت و هوا است که در کاربراتور انجام میشود. سوخت و هوا در هنگام ورود و قبل از پودر شدن با هم مخلوط شده اند  و پس از پودر شدن (Atomization) وارد سیلندر شده و از کناره آن به محل انفجار وارد میشوند  و...
شیر سوزنی روی موتور وظیفه مخلوط سوخت و هوا را دارد و نسبت آنها را تعیین میکند. اگر هوا بیش از اندازه نیاز موتور باشد، موتور ضعیف کار میکند و همچنین اگر مقدار سوخت بیش از حد نیاز معمول موتور باشد، موتور به صورت Reach کار میکند.
(در هنگام آببندی موتور نو در روز های اول استفاده و یا بعد از اولین استارت موتور در صورتی که در دفعه قبل در برابر سقوط و ضربه قرار گرفته است بهتر است به اندازه مصرف تقریبا 2باک موتور را به صورت Reach روشن کنید تا نرم شود)

فشار مناسب:
منظور از فشار مناسب، فشاری است که در داخل سیلندر با حرکت پیستون باعث متراکم شدن هوا و سوخت بالای آن میشود. اگر قطعات داخل سیلندر و پیستون شل باشند و یا به خوبی نصب نشده باشند و یا ایراد داشته باشند باعث نشت هوا از یک طرف پیستون به طرف دیگر میشوند. برای بر طرف کردن این مشکل ابتدا کلیه پیچ های مربوطه را کنترل کنید تا شل نباشند، همچنین رزوه قسمتی که شمع به آن بسته میشود و در صورت مشکل در قطعات آنها را تعویض کنید.

تمیز نگهداشتن موتور:
اگر شما پرواز خود را در یک زمین انجام میدهید، این یک شانس برای شما است که در لحظاتی که قرار است اتفاقی برای هواپیما در لحظه فرود بیفتد فرصتی پیش آید و هواپیمای شما به دلیل برخورد با سطحی نرم کمتر صدمه ببیند، اما دقت داشته باشید که چمن، سنگ ریز و... برای موتور بسیار مضر هستند و احتمال ورود آنها به داخل موتور هم کم نیست.
تجربه نشان داده است که معمولا موتور را پس از رخ دادن یک حادثه اساسا تمیز میکنند اما درست نیست، بعد از هر پرواز لازم است که حد اقل سطح بیرونی موتور با دستمالی آغشته به حلال (مثلا الکل متانول خالص) تمیز کنند زیرا در صورتی که این کار را انجام ندهید در پرواز های بعدی همین مواد روی بدنه که با روغن همراه است بر اثر داغی مجدد موتور روی بدنه آن کاملا میچسبد و لایه جدید هم به آن اضافه میشود و بعد از مدتی پاک کردن آن بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد شد، در اینجا کل مسئله زیبایی موتور نیست، لایه ای که روی موتور میچسبد از خنک شدن موتور به راحتی جلوگیری میکند و عمر موتور کم میشود.
هر چند وقت یکبار داخل موتور را از جمله لوله اگزوز، کاربراتور، دهانه شمع و دیگر قسمت های داخلی در دسترس را با دستمل لوله کرده حاوی الکل تمیز کنید و مواظب باشید تکه ای از دستمال در موتور باقی نماند، گه گاهی هم بد نیست کل موتور را باز کرده و داخل سیلندر و اجزای داخل آن را کاملا تمیز نمائید.
اگر تا کنون این کار را نکرده اید، بعد از یکبار انجام اینکار خودتون متوجه میشوید که واقعا این کار نیازه، این سرویس در همه موتور ها انجام میشود (حتی موتور اتومبیل) و به یاد داشته باشید که پس از اینگونه سرویس ها موتور شما نیاز به تنظیم مجدد دارد.

فیلترهای سوخت:
این سوال ممکن است برای شما هم پیش بیاید که آیا فیلتر سوخت باید حتما در مسیر بین موتور و مخزن وجود داشته باشد یا خیر؟ من خودم هیچ وقت فیلتر در مسیر سوخت موتور نگذاشتم و تا کنون مشکلی از این لحاظ پیدا نکردم چون فیلتر اصلی را در تانک سوخت اصلی قرار دادم و سوخت تمیز را وارد مخزن هواپیما میکنم. اما وجود فیلتر در خود هواپیما باعث میشود که نا خالصی ها در فیلتر جمع شوند و خود باعث نارسائی سوخت به موتور شود و این خودش یک کنترل اضافی برای شما میباشد ولی فیلتر در داخل تانک اصلی کار شما را خیلی راحت تر میکند.
در مرحله اول من از یک صافی وزنه دار در داخل تانک استفاده میکنم که شیلنگ بنزین مکنده به آن وصل است و دانه های درشت نا خالصی را میگیرد (وارد شیلنگ نمیکتد)، پس از آن یک صافی دیگر در مسیر ورودی به پمپ بنزین قرار میدهم تا ناخالصی های بسیار ریز و میکروسکپی را (لردها) به خود بگیرد، نام این صافی Sullivan که یک بدنه شفاف رنگ دارد و داخل آن توری قرار دارد و میتوانید از کثیف بودن آن با دیدن بدنه آن به راحتی مطلع شوید. در مرحله آخر و در مسیر خروجی هم میتوانید از یک فیلتر سومی استفاده کنید که دارای دو ریز بافت صفحه ای است و ریز ترین ذرات را از سوخت جدا میکند. از این فیلتر باید پس از پمپ بنزین (مابین پمپ و مخزن هواپیما) استفاده کنید.
استفاده از این فیلتر ها احتمال وجود هر گونه نا خالصی را در سوخت ورودی به مخزن صفر میکند و میتوانید از قرار دادن فیلتر در خود موتور فاکتور بگیرید.


فرسودگی موتو:
خوردگی دشمن اصلی موتور است که روی قطعات آهنی موتور شکل میگیرد. الکلی که به عنوان سوخت مصرف میکنید خاصیت جذب رطوبط را به خود دارد. رطوبت همیشه در انتهای روزی که پرواز را پایان میدهید تا زمان پرواز بعدی شروع به خوردن قطعات داخل موتور میکند. وقتی که پرواز شما در یک روز پایان میابد، کل سوخت داخل مخزن هواپیما را خالی کنید و سپس موتور را روشن کنید و صبر کنید تا مقدار سوخت باقیمانده در لوله ها و کاربراتور توسط موتور مصرف شود و خودش خاموش شود، این کار برای شما تضمین میکند که هیچ سوخت باقیمانده ای از پرواز قبلی در موتور باقی نمانده است که بخواهد باعث خوردگی موتور شود. بعد از آن مقداری روغن در داخل کاربراتور و دهانه باز کرده شمع بریزید و ملخ را با دست چند بار بچرخانید تا با حرکت پیستون، کلیه دیواره های داخلی موتور آغشته به روغن شود.
جهت نگهداری موتور برای مدت زیاد، موتور را از هواپیما باز کنید، آن را کاملا چرب کنید، آن را در داخل یک پارچه و مکان آن را در یک محیط پلاستیکی در بسته قرار دهید تا موتور برای همیشه سالم بماند.
منبع:انجمن هوافضا(تشکر ویژه از صابر عزیز)

بازدید رئیس جمهور از نمایشگاه هوایی دزفول(به روایت تصویر)

Lockheed P-38 Lightning

---

جنگنده ای غیر متداول در جنگ جهانی دوم. بیشتر جنگنده های ایالات متحده که مجهز به موتور آلیسون بودند کارایی پایینی در ارتفاع زیاد داشتند که در این مدل جدید این مشکل رفع شد. P-38 مجهز به دو توربوشارژر ( توربینی که به وسیله دود اگزوز های موتور به حرکت در می آید و مخلوط بنزین و هوا را با فشار بیشتری به درون موتور هدایت می کند و سبب کارایی بیشتر موتور می شود.‌ ) در عقب موتورهای خود بود. اسلحه ها بیشتر در قسمت وسطی بدنه متمرکز شده بود. این جنگنده خیلی مناسب جنگ در اروپا نبود ولی در اقیانوس آرام موفقیتهای زیادی کسب کرد. P-38F اولین مدل آماده جنگ بود. در P-38J رادیاتورهای جدیدی بکار برده شد و سبب رفع اشکال خنک کننده های موتور شد. ۱۰۰۳۷ فروند ساخته شد.



مدل: P-38F
کشور سازنده: آمریکا
سال ساخت: ۱۹۴۳
عملکرد: جنگنده
خدمه: ۱
طول بال:۱۵.۸۵ متر
پهنای بال: ۳۰.۵ مترمربع
موتور: Engine 2*900KW Allison V-1710-49/53
طول:۱۱.۵۳ متر ارتفاع: ۳.۹۱ متر
برد:۱۱۲۵ کیلومتر
مینیمم وزن: ۵۹۰۲کیلوگرم -- ماکزیمم وزن: ۷۱۷۳کیلوگرم
حداکثر سرعت: ۶۲۸کیلومتر/ساعت
حدپرواز: ۱۱۹۰۰ متر
اسلحه: ۱ توپ ۲۰ میلیمتری ۴ مسلسل ۱۲.۷ میلیمتری



مدل: P-38J-25-LO
کشور سازنده: آمریکا
سال ساخت: ۱۹۴۳
عملکرد: جنگنده
خدمه: ۱
طول بال:۱۵.۸۵ متر
پهنای بال: ۳۰.۵ مترمربع
موتور: Engine 2*Allison V-1710-89/91
طول:۱۱.۵۳ متر ارتفاع: ۳.۹۱ متر
برد:۳۰۲۵ کیلومتر
مینیمم وزن: ۶۴۰۱ کیلوگرم -- ماکزیمم وزن: ۹۸۰۶کیلوگرم
حداکثر سرعت: ۶۶۶کیلومتر/ساعت
حدپرواز: ۱۱۹۰۰ متر
اسلحه: ۱ توپ ۲۰ میلیمتری ۴ مسلسل ۱۲.۷ میلیمتری ۲ بمب ۷۲۶ کیلوگرمی
منبع:
Fighter Planes

شفق آرزوی هر ایرانی

تذکر:مقاله ای که در زیر مشاهده میکنید نقل مستقیمی از انجمن هوافضا بوده و مورد تائید یا رد مسئولین این وبلاگ نمی باشد.

شفق آسمان ایران
جنگنده پنهانکار و مافوق صوت شفق که طراحی آن از چندین سال پیش شروع شد و در سال 2004 نیز تکمیل نمونه اولیه آن گزارش شده که چندین آزمایش موفقیت امیز را پشت سر گذازده که آزمایشات به صورت کاملا سری در یک پایگاه دور افتاده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی انجام گرفته است ، این جنگنده در سه نوع آموزشی دو نفره، جنگنده دو نفره و جنگنده یک نفره طراحی شده است. پروژه طراحی شفق توسّط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح پس از فرمان رهبری

ایران پس از جنگ مبنی بر خودکفایی در ساخت تسلیحات سرمایه گزاری شده و بوسیله مجتمع دانشگاهی هوایی (Aviation University Complex) که زیر مجموعه ای از دانشگاه صنعتی مالک اشتر می باشد پس از هزاران ساعت کار مداوم دانشمندان و دانشجویان ایرانی طراحی و ساخته شده است ( البته در ابتدای ساخت این جنگنده دو شرکت روسی میگ و سوخو نیز با ایران همکاری میکردند که ظهور مونیتور های دیجیتالی موجود در کاک پیت هواپیما که از جنس روسی

هستند گواه بر این مدعا است ولی به دلیل افزایش فشار سیاسی ناشی از پرونده هسته ای از سوی آمریکا به روسیه این شرکتها از مشارکت در ادامه این طرح صرف نظر کردند)لازم به ذکر است که دانشگاه بزرگ صنعتی مالک اشتر که یکی از بزرگترین مراکز علمی و طراحی ایران می باشد وابسته و زیر نظر کامل وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جموری اسلامی ایران است .



بسیاری از کارشناسان شفق را از حیث توانایی و نوع طراحی با طرح هواپیمای MiG-I-2000 روسیه که جنگنده ای است شکاری و رهگیر مقایسه کرده اند. البته لازم به ذکر است در طراحی شفق به ویژگی پنهانکاری (رادارگریزی) آن توجه زیادی شده، بویژه که طرح بدنه آن از حیث RCS به جنگنده اف/ای-22 رپتور ساخت آمریکا که یک جنگنده پنهانکار است نیز تا اندازه ای شباهت دارد و بدنه آن از مواد جاذب امواج رادار (Radar Absorbing Materials) ساخته شده است،که توانایی ایجاد RCS کمتر

از یک متر مربع را به جنگنده میدهد در واقع می توان شفق را اولین جنگنده پنهانکار ایرانی دانست. بنا به اظهارات بعضی رسانه ها طراحی نمونه ثانویه شفق که شامل بسیاری اصلاحات و بهبود ها در قسمتهای بالها و نیز دهانه خروجی موتور و همچنین سیستم های راداری پیشرفته تر می باشد تا سال 2008 بطول خواهد انجامید. با توجه به سرمایه گذاری های بسیار بالای ایران در صنایع هوایی و موشکی خود احتمال میرود که این پرنده کمی زودتر از موعد مقرر وارد خدمت در نیروهای مسلح در جمهوری اسلامی ایران شود


تسلیحات
شفق دارای هفت جایگاه برای حمل تسلیحات مختلف می باشد. نوع سازه به کار رفته به شکل مناسبی اجازه حمل انواع بمب و موشکهای هوابه هوا و هوابه زمین و همچنین انواع بمب با هدایت لیزری را به این هواپیمای توانمند می دهد. که در زیر هر بال سه جایگاه و یک جایگاه نیز در زیر بدنه قرار دارد. توانایی شلیک موشک اسپاروو و ساید وایندر و نیز موشک های سری R روسی از جمله R-73 و R-77.ونیز موشکهای KH-29 و KH-31 به همراه موشک هدایت تلوزیونی ماوریک

توانایی به خصوصی به این پرنده ساخت ایران در نبردهای چند منظوره میدهد . همچنین استفاده از سه نمایشگر چند کاره رنگی پیشرفته در کاکپیت آن موجب شده تا در جنگنده از نمایشگرهای آنالوگ کمتر استفاده شود . این نمایشگرها که به صورت سری و در کنار هم قرار دارند وظایفی از قبیل کنترل صفحه رادار برای رهگیری پرنده های مشکوک / مدیریت تسلیحات موجود در جنگنده / کنترل سیستم های دفاع الکترونیک برای استفاده در نبردهای الکترونیکی و نیز سیستم
هدایت و کنترل شلیک انواع موشکها و بمبهای هدایت راداری و یا لیزری را به این جنگنده داده است .

تجهیزات
علاوه بر این در این پرنده جدید به راحتی خلبان توجه زیادی شده است به همین منظور دارای شیشه (درب کابین) بزرگتری هست و از نظر میدان دید دارای بهترین کارایی لازم در میان جنگنده های معروف دنیا است که دلیل آن هم کشیدگی بیشتر شیشه کابین خلبان به سمت جلو و نیز پهنای بیشتر ان به سمت اطراف است که بیشترین دید ممکن را در اختیار خلبان و یا خلبانان این جنگنده ساخت ایران قرار خواهد داد ، همچنین در شفق از صندلی های پرتاب شونده K-36D ساخت

روسیه نیز استفاده شده است که بنابه تاکید کارشناسان امریکایی بهترین صندلی پرتاب موجود در جهان می باشد ( آمریکا با صرف یک هزینه تحقیقاتی بالا در حال ساخت یک نمونه مشابه از این صندلی پرتاب پیشرفته برای جایگزینی ان با صندلی های پرتاب اف 22 و اف 35 است ).

وزن این جنگنده حدود 5 تن است که از این لحاظ یک جنگنده سبک بحساب می آید. پیشرانه این جنگنده یک و یا دو دستگاه موتور توربوجت RD-33 کلیموف روسی یعنی همان موتور بکار رفته در جنگنده MiG-29 است برخی منابع آگاه نیز از امکان استفاده از موتور های AL- 31F در این پرنده ساخت ایران خبر دادند . ( البته برخی گمانه زنی ها . بنا به گفته بعضی رسانه ها ایران برنامه هایی نیز برای تولید موتور کلیموف RD-33 و نمایشگر های تحت امتیاز روسیه در ایران دارد.)



نوع طراحی
از دیگر ویژگی های بارز شفق می توان به طراحی آیرودینامیکی و سرعت فراصوتی آن که دو تا دو ونیم برابر سرعت صوت است اشاره کرد، در طراحی شفق مساحت ریشه بالها بسیار بیشتر از نوک بال است( بالهای قیفی شکل : این نوع شکل بال از پایداری نسبتا خوبی نسبت به باله های دلتا شکل در سرعت های پایین و بالا برخوردار است ) و این امر موجب می شود تا جنگنده شفق در نبرد های هوایی تن به تن (داگ فایت) بتواند به سرعت زاویه حمله را بسوی هدف تغییر دهد، همچنین

بواسطه طراحی ویژه بدنه آن توانایی پیچش، غلتش و قابلیت مانور پذیری شفق تا حد زیادی افزایش یافته و آن را به جنگنده ای برای استفاده در موقعیت های خاص تبدیل کرده است. کارشناسان در مورد شفق به گمانه زنی هایی پرداخته اند از جمله اینکه جنگنده شفق از توانایی پرواز در ارتفاع پایین نیز بخوبی برخوردار است و از

لحاظ اویونیک یا سیستم های الکترونیک پروازی نیز بسیار پیشرفته می باشد . از پس از سال 2000 طرحی محرمانه در دانشگاههای ایران در حال تهیه است که به موجب آن راداری پیشرفته و بروز برای این جنگنده در حال ساخت است . این رادار که در نحوه عملکرد از رادار AWG-9 تامکت الهام گرفته دارای توانایی فوق العاده و قابل قبولی در بکارگیری در انواع موقعیتهای ضروری است .

اصول استفاده از طراحی مهندسی به خصوص در این جنکنده برای افزایش قابلیت پنهان کاری در این پرنده به خوبی رعایت شده است . حتی بسیاری از کارشناسان ویژگی پنهانکاری شفق را حاصل ترکیب طراحی ویژه و استفاده از مواد جاذب امواج رادار دانسته و توانایی پنهانکاری شفق را با جنگنده آمریکایی F-117 Nighthawk که جنگنده ای بسیار پیشرفته می باشد مقایسه می کنند.

یک ویدئو از این هواپیما :

http://www.irandefence.net/video/shfagh.wmv

http://www.airtoaircombat.com/background.asp?bg=110&id=5

مانور هوایی جنگنده‌های اف 5 در دزفول

 

خبرگزاری فارس: دو فروند جنگنده اف 5 به محض ورود رئیس جمهور به دزفول در حضور وی به مانور هوایی پرداختند.
  
 
به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری فارس به خوزستان، رئیس جمهور دقایقی پیش با استقبال مقامات رسمی استان خوزستان وارد پایگاه چهارم شکاری دزفول شد و پس از مانور هوایی جنگنده‌های ارتش از نمایشگاه توانمندی‌های هوایی کشور در این پایگاه بازدید کرد.
احمدی نژاد همچنین به ابراز و احساسات خانواده‌های پرسنل نیروی هوایی و بازدید کنندگان از این نمایشگاه پاسخ داد.

 
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8601110102

آشنایی با موشک STINGER

Raytheon (General Dynamics) FIM-92 Stinger



موشک FIM-92 استینگر، جایگزین موشک قدیمی FIM-43 Redeye شد که ردآی، استاندارد غربی MANPADS بود و در سازمان نیروهای دفاعی بسیاری از کشورها به کار گرفته می‏شد.
ANPADS مخفف Man-Portable Air-Defense System (سیستم دفاع هوایی قابل حمل انفرادی)





مدل A
طراحی استینگر به سال 1967 برمی‏گردد. در آن سال، مطالعاتی برای بهبود عملکرد موشک ردآی انجام شد که منجر به تولید ردآی2 (یا Redeye II) گشت. بهبود اصلی انجام شده بر روی موشک، نصب جستجوگر کامل‏تر، جهت پویش تمام جهات بود. به سال 1971، ارتش ایالات متحده، موشک ردآی2 را به عنوان طرح برگزیده جهت استفادهء آتی در استاندارد MANPADS برگزید. به تاریخ مارس 1972، ردآی2 با اسم‏گذاری جدید به نام استینگر و کد XFIM-92A نامیده شد. آزمایشات مربوط به کیفیت هدایت پذیری موشک XFIM-92A به تاریخ نوامبر 1973 آغاز گشتند اما به دلیل پاره‏ای مشکلات فنی، این آزمایشات چندین بار متوقف شدند. تا سال 1975، مشکلات مهم برطرف شده و در ماه جولای همان سال، اولین پرتاب موشک XFIM-92A از روی شانه انجام شد. سرانجام به تاریخ آوریل 1978، شرکت جنرال داینامیکز موفق شد اولین قرارداد تولید انبوه موشکهای FIM-92A را بدست آورد. با تولید موشکهای استینگر، موشکهای قدیمی ردآی از ردهء خدمت خارج شدند و اولین سری این موشکها به سال 1981 عملیاتی شد.

موشک FIM-92A به وسیلهء یک نفر و از روی شانه‏اش شلیک می‏شود. هنگامی که تهدید یک هدف مشخص شود، خدمهء موشک، به سمتش شلیک می‏کند. این مرحله، 6 ثانیه به طول می‏انجامد و شامل قفل جستجوگر حرارت‏یاب، ژیروسکوپ اندازه‏گیر میزان چرخش حرکتی هدف و فعال شدن سیستم‏های الکترونیکی می‏باشد. هنگامی که جستجوگر مادون قرمز بر روی هدف متصاعد کنندهء حرارت قفل می‏کند، یک بوق کوتاه به صدا درآمده و خدمهء پرتابگر موشک را مطلع می‏کند و این زمانی است که وی می‏تواند ماشه را بکشد. 1.7 ثانیهء بعد، موشک پرتاب می‎شود. پس از اینکه موشک به وسیلهء موتور کمکی از درون پرتابگر خارج شد، لبه‏های کنترلی در جلو و عقب موشک باز می‏شوند. پس از طی مسافتی کوتاه پس از پرتاب به جهت آسیب نرسیدن به خدمهء پرتابگر، موتور دو مرحله‏ای اصلی (موتور بعد از مرحلهء کمکی اولیه) که با سوخت جامد کار می‏کند، روشن می‎شود. این موتور در مرحلهء اول که تنها 2 ثانیه به طول می‏انجامد، سرعت موشک را به 2.2 ماخ می‏رساند؛ سپس جهت دستیابی به سرعت فراتر از 2.6 ماخ و طی مسیر نهایی تا برخورد به هدف، مرحلهء دوم موتور اصلی به کار می‏افتد. اگر موشک به هیچ هدفی تا 17 ثانیهء بعد از روشن شدن موتور اصلی، برخورد نکند، خود به خود منفجر می‏شود.




استینگر، دو برتری مهم نسبت به موشک ردآی دارد:
* اولین برتری، جستجوگر نسل دوم حرارت یاب است که امکان پویش و یافتن هدف در تمام جهات را امکان پذیر می سازد؛ به همین دلیل، موشک استینگر می تواند به هواپیماهایی که از روبه رو نزدیک می شوند شلیک کند؛ (یعنی همانند موشک ردآی، لزومی ندارد که حتمن به سمت اگزوز هدف نشانه رود) بدین جهت هواپیمای مهاجم قبل از آنکه فرصتی برای حمله و زیرآتش گرفتن ادوات زمینی به وسیلهء مهمات کوتاه برد خود پیدا کند، هدف موشک بسیار دقیق استینگر قرار می گیرد.
* دومین برتری مهم استینگر نسبت به ردآی، دارا بودن سیستم تشخیص دوست از دشمن به نام AN/PPX-1 IFF می باشد که برای هدف قرار نگرفتن هواپیماهای خودی در زمانی که هر دو نیروی هوایی خودی و دشمن در حال انجام ماموریت هستند، کاربرد دارد.

قسمت جستجوگر و هدایت کنندهء الکترونیکی استینگر، در حین پرواز، می تواند اهداف هوایی را که در حال انجام مانورهایی سنگین تا 8 برابر فشار ثقل می باشند، تعقیب کرده و موشک را به سمت هدف رهنمون سازند. بلافاصله در نزدیکی هدف، قسمت الکترونیکی منطق هدفیاب، موشک را به سمت مرکز هدف هدایت می‏کند (برای مثال موشک به جای اصابت به مرکز ایجاد حرارت یا اگزوز هواپیما، به کابین هواپیما اصابت می‏کند) سرجنگی 3 کیلوگرمی (6.6 پاوندی) که به ترکش‏های فراوانی در حین انفجار تقسیم می‏شود، با یک فیوز مجاورتی یا فیوز زمانی عمل می‏کند؛ همچنین حداقل فاصلهء موثر برای پرتاب موشک، 200 متر (660 فوت) عنوان شده است.

مدل B
به سال 1977، کمپانی جنرال داینامیکز، دست به طراحی و تولید نسل جدید استینگر زد. سری جدید که به نام XFIM-92B یا استینگر سری POST شناخته می‏شد، دارای یک پردازندهء کنترل کنندهء دو باند IR/UV در قسمت ردیاب موشک شده بود.
سیستم ردیاب POST از الگوی Rosette برای تصویریابی اهداف استفاده می‏کرد. قسمت UV به طور بسیار دقیقی، اهداف هوایی حقیقی را از تله‏های انحرافی تولید کنندهء حرارت یا حرارت‏های غیرمرتبط اطراف، تمییز می‏داد.
به سال 1983، تولید موشک FIM-92B به طور محدود آغاز شد، ضمن اینکه تولید مدل اولیهء FIM-92A نیز ادامه یافت. تولید انواع A و B در نهایت با ساخت تعداد 16000 فروند، به سال 1987 متوقف شد.

POST مخفف Passive Optical Seeker Technique (روش غیرفعال جستجوی نوری)
Rosette-Pattern: الگوهای استانداردی برای تبدیل تغییر حاصل از تنش‏های تمام جهات حرکتی هدف هوایی به سیگنال‏های الکترونیکی

مدل C
به سال 1984، طراحی مدل جدید استینگر به نام FIM-92C یا استینگر مدل RMP آغاز گشت. مدل جدید، امکان برنامه‏ریزی مجدد نرم‏افزار ویژهء پردازندهء نصب شده بر روی موشک را فراهم می‏کرد تا بدین طریق، بر علیه اهداف و تحدیدهای جدید هوایی، مقابله کند.
خط تولید مدل FIM-92C به سال 1987 آغاز به کار کرد و اولین مدل C به تاریخ جولای 1989، تحویل ارتش ایالات متحده شد.
RMP مخفف Reprogrammable Microprocessor (پردازنده با قابلیت برنامه‏ریزی مجدد)

مدل D
طرح مدل FIM-92D بر اساس بهبود مدل C با سیستم‏های ضدعمل الکترونیک پیشرفته‏تر شکل گرفت.

مدل G
به تاریخ سپتامبر 2002، طراحی مدل FIM-92G بر اساس ارتقاء مدل D آغاز گشت، اما هیچگونه اطلاعی از جزئیات فنی آن در اختیار نمی‏باشد.

مدل E
به تاریخ آوریل 1992، قراردادی با کمپانی جنرال داینامیکز جهت طراحی مدل FIM-92E منعقد شد؛ مطابق این قرارداد، موشک استینگر مدل RMP سری Block I تولید گشت. اواخر همان سال، بخش موشک سازی جنرال داینامیکز به کمپانی هیوز فروخته شد؛ به همین دلیل، کمپانی هیوز، به عنوان مقاطعه‏کار نخستین موشک استینگر شناخته شد. FIM-92E در حقیقت نوع پیشرفته‏تری از مدل D بود که یک حسگر حرارت‏یاب مدور بدان افزوده شده و نرم‏افزار ردیاب موشک، بهبود یافته بود؛ با انجام این تغییرات، موشک پیشرفته‏تر، می‏توانست بر علیه اهدافی که اثرات ردیابی آنها کاهش یافته و اقدامات ضدعمل الکترونیک‏شان توسعه یافته بود، به کار رود.
اولین نمونه‏های تولیدی FIM-92E به سال 1995 وارد خدمت شدند و بسیاری از موشکهای استینگر موجود در نیروی زمینی ایالات متحده، با انجام تغییراتی، به سطح استاندارد FIM-92E ارتقاء داده شدند.

مدل F
طراحی مدل FIM-92F بر اساس ارتقاء مدل E به سال 2001 آغاز شد، اما اطلاعی از جزئیات ارتقاء انجام شده در دست نمی‏باشد.

مدل H
طراحی مدل FIM-92H بر اساس بهبود مدل D انجام شد که در این برنامه، موشکهای سطح D به استاندارد RMP سری Block I ارتقاء داده شدند.

آخرین سطح ارتقاء و بهبود کارایی تصویب شده برای موشک استینگر، به سال 1996 آغاز گشت که منجر به تولید استینگر استاندارد RMP سری Block II شد؛ این موشک جدید، به نام «استینگر پیشرفته» یا Advanced Stinger نیز شناخته می‏شود.
در این موشک، به جای جستجوگر مادون قرمز یا IR، سیستم ردیاب FPA-IIR جایگزین شده بود که باعث افزایش برد در شناسایی اهداف هوایی می‏شد، به خصوص در محیط‏هایی که اقدامات انحراف کننده یا ایجاد کنندهء پارازیت بسیار فعال بودند. افزایش برد در شناسایی اهداف هوایی، باعث افزایش برد موثر موشک استینگر به 8000 متر (26000 فوت) می‏شد که این رقم، برای یک موشک شانه پرتاب، برد قابل ملاحظه ای محسوب می شود. استاندارد Block II امروزه در مرحلهء تولید و توسعه قرار دارد و مداومن، مورد بهینه سازی قرار می گیرد. تولید انبوه استینگر مطابق استاندارد Block II قرار بود در اوائل سال 1999 آغاز شود، اما بارها به تعویق افتاد و در نهایت در سال 2004، در خط تولید انبوه قرار گرفت.
FPA معادل Focal Plane Array
IIR معادل Imaging Infrared




مقاطعه کار اصلی در تولید استینگر، امروزه شرکت رایتئون (Raytheon) می باشد که این خط تولید را از قسمت موشک سازی کمپانی هیوز، خریداری کرده است. موشک استینگر، امروزه به نیروهای نظامی بسیاری در اقصا نقاط جهان، منجمله کشورهای عقب ماندهء جهان سوم، فروخته شده است؛ البته برخی کشورهای جهان سوم، مانند ایران، این موشک را از طرق غیررسمی بدست آورده اند.


استینگر در افغانستان
این موشک به صورت گسترده ای توسط مجاهدین افغان بر علیه جنگنده های شوروی در جریان اشغال افغانستان به کار گرفته شد. این موشکهای پس از عدم موفقیت موشک دوش پرتاب بلوپایپ (Bluepipe) ساخت BAE انگلستان، توسط کانالی از سازمان سیا، به دست مجاهدین افغان رسانده شدند. موشک بلوپایپ در عمل بسیار ناتوان نشان داد، زیرا برای هدفگیری هواپیمای مهاجم، می بایست پس از شلیک، موشک را به وسیلهء فرستندهء موجود بر روی پرتابگر و به صورت چشمی، تا زمان رسیدن به نزدیکی هدف، هدایت نمود و این امر، ضمن کاهش دقت، باعث ایجاد خطر برای خدمهء پرتابگر بلوپایپ می شد.

یک هلیکوپتر سرنگون شدهء شوروی توسط استینگر




با ورود استینگر به افغانستان، وضعیت بسیار دشواری برای پرنده های روسی، اعم از هلیکوپتر یا انواع هواپیما ایجاد شد، به طوری که پس از مدتی، از هر دو هواپیمای ورودی یا خروجی به فرودگاه بگرام، یکی مورد اصابت استینگر قرار می گرفت. طبق آمار ارائه شده توسط پنتاگون، حدود 250 فروند هواپیما یا هلیکوپتر شوروی، مورد اصابت استینگر قرار گرفته و سرنگون شده اند. عمدهء پرنده هایی که مورد اصابت موشکهای استینگر افغانی قرار گرفتند شامل سوخوی25 و برخی هواپیماهای ترابری شوروی نظیر An12 و An72 و هلیکوپترهای Mi-8 و Mi-24 بودند.
به غیر از افغاسنتان، حدود 300 فروند هواپیما در سایر نقاط جهان، تا سال 2001، مورد اصابت استینگر قرار گرفته و سرنگون شده اند.
تاکنون 70000 فروند از انواع گوناگون موشک استینگر تولید شده است. امروزه تنها مدل FIM-92F Stinger-RMP Block II بر روی خط تولید انبوه قرار دارد.


استینگر در ایران
در سالهای پایانی جنگ ایران و عراق، نیروهای ایرانی، به موشکهای استینگر مجهز شدند. هرچند تعداد و نحوهء ورود آنها به ایران مشخص نشده است اما برخی کارشناسان نظامی، دو امکان را بیشتر محتمل می دانند:
1) به وسیلهء محمولهء منتقل شده توسط هواپیمای مک فارلین به تهران در جریان تلاش ایالات متحده برای نزدیکی سیاسی به ایران؛
2) خریداری از مجاهدین افغان.

با ورود استینگر به ایران، وضع برای پرواز Low Level هواپیماهای عراقی در میادین نبرد، بسیار دشوار گشت. برای مثال تنها در عملیات کربلای5 در شرق بصره به تاریخ زمستان 1366، حدود 80 فروند هواپیمای سوخوی22 و میگ23 عراقی در طول 40 روز نبرد سنگین، سرنگون شدند؛ که بیشتر این هواپیماها توسط موشکهای هاوک، استینگر و استرلا، مورد اصابت قرار گرفتند.
یکی از خلبانان سوخوی22 اسیر عراقی پایگاه ناصریه، اظهار می کرد که تنها در طول یک هفته، 12 فروند هواپیمای سوخوی22 پایگاه هوایی ناصریه، سرنگون گشته بودند.


سایر کاربردهای استینگر
با توجه به قابلیتهای عالی و گستردهء موشک استینگر، این موشک، تنها برای پرتاب از روی زمین و به وسیلهء خدمهء زمینی، مورد استفاده قرار نمی گیرد، بلکه در حالتهای گوناگونی از دفاع هوایی نیز کاربرد دارد.

ATAS یا Air to Air Stinger (استینگر هوا به هوا)
نیروی زمینی ایالات متحده از استینگر در مدلهای FIM-92C/D RMP برای پرتاب هوا به هوا بر روی هلیکوپتر، استفاده می کند. موشک ATAS توسط هلیکوپترهای OH-58C/D Kiowa و AH-64 Apache حمل و پرتاب می شود؛ ضمن اینکه قرار بود توسط هلیکوپتر RAH-66 Comanche نیز مورد استفاده قرار بگیرد.
هرچند برخی گزارشات غیررسمی، بر این موضوع دلالت دارند که طراحی استینگر از ابتدا برای نصب و پرتاب به صورت هوا به هوا مد نظر بوده است، اما به نظر می رسد که طراحی استینگر، منجر به تفکر ایجاد دفاع هوا به هوا توسط استینگر بر روی هلیکوپترها شده است.

Avenger (انتقام گیر)
در اوائل دههء 1980، ارتش ایالات متحده، در جستجوی سیستم دفاع هوایی قدرتمند و قابل حمل و نقل سریعی می گشت که بتواند از رو به رو و با دید چشمی، هواپیماهای ارتفاع پائین دشمن را مورد حمله قرار دهد. به تاریخ سپتامبر 1983، کمپانی معظم بوئینگ، سیستم Avenger را بدین منظور پیشنهاد داد که یک خودروی چندمنطوره به نام M998 یا HMMWV بود که بعدها به نام Hummer معروف گشت. بر روی این خودروی نظامی، یک برجک مجهز به تیربار 50 میلی متری M3P و دو پرتابگر استینگر با چهار موشک برای هرکدام نصب می گشت.
پس از آزمایشات و مقایسه با سایر سیستم های مشابه در سالهای 1985 و 1986، در نهایت کمپانی بوئینگ موفق شد قرارداد نهایی، جهت تولید Avenger را به تاریح آگوست 1987 بدست آورد.
به تاریخ آوریل 1989، اولین واحد ارتش ایالات متحده، مجهز به Avenger، عملیاتی گردید؛ و به تاریخ آوریل 1990، تولید انبوه این سیستم، مورد تایید قرار گرفت.

Avenger


هر خوردوی Avenger به وسیلهء دو خدمه، هدایت می شود و می تواند بر علیه هواپیماها یا هلیکوپترهایی که در ارتفاع پائین پرواز می کنند، در روز یا شب، در هر شرائط آب و هوایی، آتش نماید.
در Avenger از تمام مدلهای مختلف استینگر، می توان استفاده نمود.
HMMWV = High Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle یا Hummer

BSFV یا Bradley Stinger Fighting Vehicle
M2A2 (موسوم به BSFV) خوردویی نظامی است که بر اساس خودروی M2 Bradley (موسم به BFV) ساخته شده است. در این خودروی نظامی، نگهدارنده های مخصوص موشکهای استینگر تعبیه شده است و خدمهء مخصوص استینگر، آنها را شلیک می کنند.
خوردوی BSFV به ناچار و به دلیل لغو تولید سیستم دفاعی هوایی و ضدتانک MIM-146 ADATS، به خدمت ارتش ایالات متحده درآمده است.

MiM-146 ADATS



M2 Bradley


بک ایراد مهم خوردوی BSFV این است که برای شلیک موشک استینگر توسط خدمهء مخصوص پرتابگر، سایر خدمهء خودرو، باید آن را ترک کنند.

M6 Linebacker



در اواخر دههء 1990، نوع بهبود یافته ای از این خودرو، به نام M6 Linebacker طراحی و ساخته شد. خودروی M6 جایگزین خوردوی M2 شد و به جای پرتابگر موشکهای ضدتانک تاو در خودروی M2، به پرتابگرهای حاوی 4 موشک استینگر از نوع FIM-92D/E Stinger-RMP تجهیز شد.
ADATS مخفف Air-Defense Anti-Tank System یا سیستم دفاع هوایی و ضدتانک

برخی مشخصات فنی (بر اساس مدل C)

ماموریت
انجام دفاع نزدیک هوایی در مناطق درگیری خطوط میدان نبرد در برابر اهداف هوایی ارتفاع پائین

سازنده: ابتدا جنرال داینامیکز، سپس هیوز و در آخر رایتئون
طول: 1.52 متر (5 فوت)
طول بالچه ها: 9.1 سانتی متر
قطر: 7 سانتی متر
وزن موشک: 10.1 کیلوگرم
وزن پرتابگر و موشک: 15.7 کیلوگرم
سرعت: بین 2.2 تا 2.6 ماخ
ارتفاع عمل: 3800 متر
برد مدل C: از 1000 تا 4800 متر
برد مدل RMP سری Block II: از 200 تا 8000 متر
پیشرانه: راکت دو مرحله ای به نام MK 27 با سوخت جامد، ساخت Atlantic Research
فیوز عملگر: زمانی (17 ثانیه پس از پرتاب) یا مجاورتی (انفجار در نزدیکی هدف)
پویشگر هدف: شلیک کن و فراموش کن به وسیلهء جستجوگر غیرفعال حرارت یاب
سرجنگی: 3 کیلوگرم مواد منفجرهء بسیار پرقدرت، با ترکش های فراوان پس از انفجار
زمان لازم جهت نصب موشک در پرتابگر: 3 تا 7 ثانیه
قیمت هر موشک و پرتابگر: 38000 دلار
تعداد موجود در نیروی زمینی ایالات متحده تا سال 2001: حدود 13400 فروند

خدمه: دو نفر (یک نفر پرتابگر و یک نفر کمک)
 

منبع:انجمن هوافضا