نبرد هوایی با چهار میگ

 

خاطره از : سرتیپ خلبان سیروس باهری

در طول هشت سال جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، یکی از کانون های اصلی درگیری، که نوک پیکان تمامی حملات هوایی دشمن به شمار می رفت، پایگاه سوم شکاری همدان بود. این پایگاه از آن جا که از نظر موقعیت جغرافیایی و امکانات دفاعی در سطح بسیار بالا و ممتازی قرار داشت، مدام مورد حمله همه جانبه هواپیماهای دشمن متجاوز قرار می گرفت. خلبانان ایثارگر این پایگاه، شبانه روز با انجام چندین ماموریت جنگی، خواب را از چشم مزدوران صدامی می ربودند و در خلال 24 ساعت شبانه روز، درگردان پروازی و آشیانه برای انجام ماموریت همیشه هوشیارو بیدار می ماندند تا از فشار بی امان دشمن که در تمامی جبهه ها اعمال می شد، بکاهند.
علیرغم همه تلاش ها و جان فشانی هایی که انجام می شد، به دلیل همکاری تمامی جهان استکبار در تجهیز و تدارک امکانات نظامی و غیر نظامی عراق، حملات دشمن مکرر و بی وقفه بود و خلبانان عراقی از آن جا که توان رویارویی با مدافعان تیزپرواز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را نداشتند، ناجوانمردانه نقاط مسکونی و مواضع غیر نظامی را مورد هدف قرار می دادند. دزفول، کرمانشاه، ایلام، همدان و...گویی سهمیه ای روزانه از این بمباران ها داشتند.

ملاقات مجروحین حمله هوایی

در یکی از از حملات هوایی دشمن به شهر همدان، عده زیادی شهید و مجروح شدند.
مجروحان در بیمارستان پایگاه و بیمارستان های شهر در کنار بیماران عادی و مصدومان سایر شهرها بستری شده بودند و من که مسئولیت فرماندهی پایگاه سوم شکاری همدان را برعهده داشتم، روز بعد از حمله دشمن سعی کردم از تک تک مجروحان، عیادت کنم.
در یکی از بیمارستان های شهر، در حین عیادت ازمجروحین، چشمم به دختر بچه چهار ساله زیبایی افتاد که چند جای صورت نگران و معصومش، جراحت برداشته بود. به شدت می لرزید و به آغوش یکی از پرستاران پناه برده بود.
در پرس و جوی که کردم، متوجه شدم وی تمامی افراد خانواده از جمله پدر و مادرش را در کرمانشاه در بمباران وحشیانه دشمن از دست داده است. در آن موقعیت، انزجار شدیدی از این اقدام غیر انسانی دشمن، همراه با ترحمی عمیق نسبت به آن کودک پژمرده وبی گناه سراسر وجودم را پر کرده بود. صمیمانه تصمیم گرفتم در صورت امکان و از آن جا که خود دختری ندارم، او را به خانه ببرم و چون فرزند حقیقی خویش از وی نگهداری کنم.

تحت تاثیر قرار گرفتم ...

در پی این تصمیم، بررسی نموده و دریافتم که کودک مجروح، مادر بزرگی دارد که باید موافقت وی را کسب کنم. برای این منظور و به اتفاق چند تن از همکاران دل سوز به ملاقات ایشان رفتیم و من درخواست خود را مطرح کردم. مادر بزرگ کودک از من به خاطر دل سوزی و خیر خواهی تشکر کرد اما از قبول این درخواست، امتناع ورزید.
همراهان من، که به سرنوشت کودک، علاقه مند شده بودند، سعی کردند به شیوه های مختلف، نظر موافق مادر بزرگ را جلب کنند؛ ولی با همه تشویق ها و توضیحات آنها، پاسخ او هیچ تغییری نکرد. نهایتا اضافه کردند که این دوست و همکار ما که متقاضی سرپرستی نوه شماست، فرمانده پایگاه هوایی منطقه و خلبان است و در مقابل مردم عمیقا احساس مسئولیت می کند و چنین درخواستی از ناحیه او بسیار طبیعی و از سر تعهد اخلاقی و دینی و میهنی است.
مادر بزرگ کودک، پس از شنیدن این مطلب و آگاهی از مسئولیت و شغل من با تامل و تعمقی کوتاه، به سادگی اظهار داشت :
- چنانچه ایشان خلبانی ماهر و مسلمانی مسئول هستند، به جای نگهداری از این طفل بی سرپرست، بهتر است مانع حملات شبانه روزی دشمن شوند و به جای نگهداری از یک کودک، از بی سرپرست شدن صدها طفل دیگر پیشگیری نمایند و حامی و سرپرست واقعی صدها نفر باشند.
سخنان مادربزرگ چنان ساده و موثر بود که دوستان مرا از هرگونه اصرارمنصرف نموده و اثر شگرفی بر همه ما گذاشت.

در آشیانه آلرت بودم که ...

چند روز بعد از این ماجرا، بعدازظهر یک روز شلوغ که من به علت تداوم و حجم زیاد کار، قدری احساس خستگی می کردم، به آشیانه آلرت (اتاق خلبانان آماده) رفتم تا به خلبانانی که هموراه برای مقابله با هواپیماهای دشمن، در آن جا آماده بودند، سرکشی کنم.
درکنار آنان نشسته بودم که زنگ آماده باش و پرواز سریع به صدا در آمد. این نشانه یورش هوایی دشمن به منطقه ما بود. فرماندهی عملیات از مرکز فرماندهی پایگاه شکاری درخواست نمود که با توجه به نزدیک بودن غروب آفتاب و ابعاد وسیع حمله، در پاسخ به این حملات تنها از خلبانان با تجربه استفاده شود.
این اختیار را داشتم که در صورت تمایل، پرواز نمایم. مقدمات کار با سرعت انجام شد و من آماده پروازشدم. پس از بلند شدن با رادار منطقه تماس برقرار کردم و به طرف هواپیماهای دشمن، سمت گرفتم. پرسنل رادار که صدای مرا شناخته بود، مرتبا درباره حضور گسترده دشمن در فضای منطقه هشدار می دادند و بر مراقبت بیشتر تاکید می ورزیدند.

رادار هشدار می داد تعداد جنگنده های دشمن زیاد است

از رادار خواستم مرا به طرف دشمن هدایت کند. همچنان که به سوی آنها پیش می رفتم، زیاد بودن تعداد هواپیماهای دشمن و لحن صحبت اضطراب آمیز پرسنل رادار، موجب بروز هیجانی ناخودآگاه در من شده بود. به یاد چهره معصوم آن دختر بچه بی سرپرست و حرف های صادقانه و صمیمی آن مادر بزرگ کرمانشاهی افتادم. از تصور جنایاتی که ممکن بود هواپیماهای دشمن تا دقایقی بعد مرتکب شوند بر خود لرزیدم. وضعیت خطرناک خودم را به فراموشی سپردم و به خود نهیب زدم که وقت کار است.
بی درنگ هواپیماهای دشمن را در صفحه رادار هواپیمای خودم ردیابی کردم. با نزدیک شدن بیشتر متوجه شدم که قادر نیستم روی آنها قفل نموده و آنها را از دور، هدف قرار دهم آنها به وسیله دستگاه های الکترونیکی مخصوصی مانع کار من می شدند.

اولین و دومین هواپیمای دشمن را پی درپی هدف قرار دادم و ...

ناچار آن قدر نزدیک تر رفتم که به راحتی در دید چشمی من قرار گرفتند. یکی از آنها را به عنوان هدف در رنج راداری (برد راداری) خود قرار دادم و اولین موشک را به طرفش رها کردم. چند ثانیه بعد، اصابت موشک را به آن هواپیما، به چشم خود دیدم.
لحظاتی چند گذشت، احساس کردم که یک هواپیمای دیگر عراقی درحالت پرواز جمع دور، با من پرواز می کند. خلبان کابین عقب هم که متوجه جریان شده بود، تعجب زده پرسید :
- این دیگه چیه ؟ چیکار می خواهد بکنه؟
نتوانستم پاسخ او را بدهم چون ناگهان دیدم هواپیمای عراقی دارد با افزایش سرعت، فاصله خود را از ما کم می کند. من هم با یک تصمیم ناگهانی بلافاصله و به شدت به سمت او گردش کردم و پس از عبور از بالای سرش به طرف او برگشتم و با مسلسل به سمتش شلیک کردم. اصابت گلوله ها و جرقه های ناشی از آن را بر بدنه هواپیما به چشم می دیدم.

هواپیماهای عراقی درحال فرار بودند که ...

در همین حال، خلبان کابین عقب با هیجان گفت:
- بالا را نگاه کن.
دیدم دو هواپیمای دیگر دشمن در ارتفاع دو، سه هزار پایی بالای سر ما پرواز می کنند. تمامی موشک های مان را قبلا رها کرده بودیم و بجز چند تیر فشنگ باقی مانده مسلسل، چیز دیگری برای دفاع از خود نداشتیم. از لحاظ بنزین نیز برای مراجعت به پایگاه در مضیقه بودیم. اما آن دو هواپیما هم بیشتر حالت فرار داشتند تا حالت حمله و این خطر از سر ما گذشت.
هواپیمارا به طرف پایگاه هدایت نمودم. در مسیر بازگشت به پایگاه، درحالی که خیال مان نسبتا از ناحیه دشمن آسوده شده بود، ناگهان خلبان کابین عقب از وجود هواپیمای دشمن در پشت سرمان خبر داد و وحشت زده فریاد زد:
- ما را هدف گرفته اند.


هواپیما مورد هدف قرار گرفت

ثانیه ای نگذشت که هواپیمای ما به شدت تکان خورد و شروع به از دست دادن ارتفاع کرد و من خود، ترکش انفجار موشک های دشمن را در اطراف هواپیما دیدم.
درحالی که فشار منفی را تحمل می کردیم، خلبان کابین عقب پیشنهاد کرد هواپیما را ترک کنیم. در آن لحظات، از غرب به سوی کرمانشاه، در پرواز بودیم و پدافند زمینی منطقه آتش سنگینی را به اجرا در آورده بود و ما در صورت ترک هواپیما از آتش پدافند خودی، مصون نبودیم. به ناچار از پریدن و ترک هواپیما منصرف شدیم.
در عین ناامیدی و رسیدن به این احساس که همه درها به روی مان بسته شده، با همه وجود با خلوص تمام، یازهرا گفتم و فرمان های هواپیما را گرفته شروع به اوج گیری نمودم. متوجه شدم که هواپیما قابل پرواز است. حرکت خود را به طرف پایگاه ادامه دادم. آخرین هواپیمای عراقی که ما را تعقیب می کرد نیز دست از تعقیب ما برداشت و ترجیح داد که منطقه را ترک کند. رادار زمینی خودی مکررا در مورد حضور هواپیماهای دشمن در فضای منطقه، هشدار می داد و از ما می خواست که به سرعت به پایگاه برگردیم. من که از دفع دشمن و سقوط دو فروند هواپیمای عراقی و پاک شدن آسمان منطقه راضی و شوق زده بودم، به همکارم در کابین عقب گفتم:
- دست مان درد نکند نبرد جانانه ای بود.

هواپیما را به سختی به زمین نشاندم

با آن که هواپیمای ما مورد اصابت موشک واقع شده بود و هوا هم رو به تاریکی می رفت، از شدت خوشحالی به خاطر سلامت و موفقیت مان، چند بار هواپیما را حول محور طولی به چرخش در آورده و ابراز شادمانی کردیم. دقایقی بعد به مقصد رسیدیم و عمل فرود به راحتی انجام شد. هوا کاملا تاریک شده بود. هواپیما را به طرف پناهگاه، در نزدیکی اتاق آلرت هدایت کردم و در محل مربوط، پارک و خاموش نمودم. هنگام خارج شدن از پناهگاه، با استقبال صمیمانه دوستان و همکاران خلبان و مکانیسین روبه رو شدم که بی اختیار فریاد الله اکبر سرداده بودند و مرتبا صلوات می فرستادند.
از دوستان استقبال کننده تشکر کردم و سپس به اتفاق آنها به منظور بررسی خسارات، از هواپیما بازدید کردیم. با کمال تعجب و شگفتی مشاهده کردیم که میزان خسارت های وارد شده به هواپیما خیلی بیشتر از تصور است؛ به طوری که تمامی سکان های افقی عقب هواپیما از بین رفته بود و جای سالمی در بدنه هواپیما وجود نداشت. از اینها شگفت انگیزتر این که ترکش یکی از موشک های دشمن، داخل خرج پرتاب تنها موشک رها نشده ما که نتوانسته بودیم از آن استفاده کنیم فرو رفته بود ولی آن را منفجر نکرده بود.


به راستی معجزه ای رخ داده بود

این همه باعث تعجب من و سایر حاضران گردید که چگونه ممکن است هواپیما با از بین رفتن دم، باز هم بتواند به صورت عادی پرواز کرده و سالم در باند فرود آید؟ چگونه ترکش فرو رفته در موتور موشک آن را منفجر نکرده است؟ و...
کارشناس قسمت مواد منفجره در پایگاه می گفت:
- نه من و نه هیچ یک از پرسنل فنی پاسخی عملی برای آن چه می بینیم، نداریم.
اکنون که مدت ها از آن ماجرا گذشته استف هنوز هم جوابی نداریم جز این که صمیمانه اعتراف کنیم هرچه بود از توسل و توجه بود.
توجه به عالم بالا و توسل به معصومین (ع)، آن چه روی داد برای من و همکارانم درسی تازه و برای دشمن مایه هراس و وحشت بود، بدین ترتیب که در تمام ماه بعد هیچ هواپیمای دشمنی در آسمان کرمانشاه دیده نشد.


برداشتی آزاد از پاکبازان عرصه عشق (انجمن هوافضا)

تبدیل هواپیماهای استیجاری به ملکی

وزیر راه و ترابری از خریداری 8 فروند هواپیمای مسافری خبر داد و اعلام کرد: امروز هم یک فروند هواپیمای توپولوف ملکی به ناوگان هوایی کشور پیوست.

به گزارش خبرنگار مهر، محمد رحمتی امروز در حاشیه همایش بین المللی چابهار، ترانزیت و توسعه محور شرق در جمع خبرنگاران در خصوص خروج هواپیماهای استیجاری از ناوگان هوایی کشور گفت: بعد از مدت اتمام قرارداد، هواپیماهای اجاره ای باید برای چک به کشور مبدا برگردند؛ در این صورت یا قرارداد تجدید می شود و هواپیماها به شبکه پروازی کشور برمی گردند یا اینکه هواپیماهای دیگری جایگزین می شوند.

وزیر راه و ترابری تاکید کرد: امروز نیز یک فروند هواپیمای توپولوف ملکی وارد شبکه پروازی ایران ایرتور شد، این درحالی است که وزارت راه قصد تبدیل برخی هواپیماهای اجاره ای به ملکی را دارد که این کار انجام شده است. همچنین 8 فروند هواپیما نیز خریداری و ورودشان به کشور قطعی شده و درحال ورود به ناوگان است.

وی در خصوص لغو برخی پروازهای ایران ایرتور به اروپا افزود: هواپیماهایی که از طریق ایران ایرتور به اروپا می روند هواپیماهای ملکی جمهوری اسلامی ایران و از نوع ایرباس و بوئینگ است.

وزیر راه و ترابری در خصوص افزایش قیمت بلیت هواپیما گفت: اگر افزایش قیمتی در این زمینه بخواهد صورت گیرد باید در کمیسیون اقتصادی دولت بررسی و به تصویب رسد و هنوز پیشنهادی در این خصوص ارائه نشده است.

رحمتی با اشاره به اینکه مصوبه دولت برای واگذاری دو شرکت رجا و هما اخذ شده است، گفت: هم اکنون دو شرکت هما و رجا برای واگذاری به هیئت عالی واگذاری معرفی شده اند و در حال آماده سازی برای ورود به بورس یا فروش از طریق مزایده هستند.

موشک هوا به هوای دوربرد AIM-152 AAAM

 

در اواسط دههء 1980، نیروی دریایی ایالات متحده، نیاز خود را جهت یک موشک پیشرفنهء هوا به هوای دوربرد جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix (فونیکس) اعلام کرد. پروژهء ساخت موشک تحت نام AAAM که مخفف عبارت Advanced Air-to-Air Missile آغاز شد. این موشک قرار بود به میزان قابل توجهی سبکتر و کوچکتر از موشک فونیکس باشد، اما پیش بینی شده بود که دارای برد بیشتر و سرعت کمتری باشد که میزان آن 3 ماخ اعلام شده بود.

                                                  

AIM-54C

جهت انجام این پروژه، برخی تکنولوژی های کلیدی نظیر استفاده از یک موتور رم جت به همراه موتور معمول موشکها، و همچنین هدایت پذیری راداری / حرارتی توسط «مرکز تست سلاح نیروی دریایی ایالات متحده» (NWC = U.S Naval Weapons Center) در China Lake به سال 1983 مورد ارزیابی قرار گرفتند. این ارزیابی ها، تحت برنامه ای به نام ACIMD یا Advanced Common Intercept Missile Demonstration انجام شدند.

تحت برنامهء ACIMD، اولین موشکهای آزمایشی طراحی و ساخته شدند، اما تا زمان لغو این پروژه، هیچگاه مورد آزمایش قرار نگرفتند. به سال 1987، دو تیم پیمانکار جهت تکمیل ارزیابی های نهایی AAAM برگزیده شدند؛ این شرکتها عبارتند بودند از :
1) هیوز – رایتئون
2) جنرال داینامیکس – وستینگهاوس

                                                    

تصویری از موشک پیشرفتهء ساخت شده تحت برنامهء ACIMD

موشک AAAM ساخت هیوز – رایتئون، بر پایهء طراح ACIMD بود، و از یک سیستم راکت هیبریدی با سوخت جامد به عنوان موتور بهره می برد که به این موشک، امکان دست یابی به سرعتهای بالاتر به هنگام رسیدن به حداکثر بردش را می بخشید.
سامانهء هدایت این موشک بر پایهء هدایت اینرسیایی بود که در میانهء راه با فرمانهای رادار تامکت، اصلاح مسیر می کرد؛ (شبیه به سیستم هدایت پذیری موشک AIM-120 آمرام) همچنین جهت هدفیابی نهایی، از سیستم دوگانهء هدفیابی راداری و حرارتی بهره می برد.

                                                  

تصویری از نمونهء آزمایشی موشک AAAM ساخت هیوز - رایتئون

تیم طراحی جنرال داینامیکس – وستینگهاوس، یک طرح کوچکتر ولی بسیار قابل توجه را پیشنهاد کردند. موشک طراحی این تیم از پیشرانه چندضربه‎ای (multiple-pulse) با سوخت جامد بهره می‏برد. سامانهء هدایت پذیری این موشک بر پایهء یک سیستم اینرسیایی به همراه یک هدفیاب نیمه فعال راداری بسیار پیشرفته برای پیمودن مسیر تا نیمهء راه و از یک سنسور الکترواپتیکالی جهت هدفیابی مستقل از میانه تا انتهای مسیر بهره می‏برد. همچنین یک سیستم ثانویه و پشتیبان جستجوکنندهء حرارت نیز پیش‏بینی شده بود تا عمل هدفیابی را به هنگامی که جستجوگر الکترواپتیکالی از یافتن هدف ناکام شود، به انجام برساند.
تامکت شلیک کنندهء این موشک، از یک غلاف هدفیاب بهره می‏برد که مجهز به یک رادار جلونگر و عقب نگر بود که بدین جهت به هواپیما این امکان را می‏داد که بدون نیاز به پرواز به سمت هدف، آن را مورد شناسایی قرار دهد.

                                                    

جزئیات موشک YAIM-152A ساخت جنرال دینامیکس - وستینگهاوس

در اواخر دههء 1980، مقرر شد از موشک AAAM بر ضد هواپیماهای ساخت شوروی Tu-22M Backfire و Tu-160 Blackjack که بمب‏افکن‏های دوربرد و مافوق‏صوت به شمار می‏رفتند، استفاده شود. با این حال، پس از پایان دوران جنگ سرد، برنامهء ساخت این موشک به سال 1992 قبل از آنکه طرح و نقشه‏ای برای تولید انبوه در نظر گرفته شود، برای همیشه کنار گذاشته شد.

اندک زمانی قبل از لغو ساخت این موشک، طرح رسمی ساخته شده به نام YAIM-152A جهت ساخت موشک درنظر گرفته شده طبق برنامهء AAAM اختصاص یافت. قبل از خاتمه یافتن طرح AAAM، نیروی دریایی ایالات متحده، نگاه مثبت خود را به نوع دوربرد موشک هوا به هوای AIM-120 AMRAAM (شاید موشک AIM-120C-7) جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix ابراز داشت. موشکهای دوربرد آمرام ویژهء نیروی دریایی، قرار است پس از به موزه فرستاده شدن جنگنده‏های موفق اف14 تامکت، از سال 2007 وارد سازمان خدمت در این نیرو شوند.

خصوصیات          هیوز – رایتئون                           جنرال داینامیکس – وستینگهاوس

عملکرد: موشک هوا به هوای دوربرد

سازنده: هیوز – رایتئون                                               جنرال داینامیکس – وستینگهاوس

کشور سازنده: ایالات متحده امریکا

پیشرانه: integral rocket/ramjet engine            multiple-pulse solid-propellant rocket

طول: 3.66 متر                                                               3.66 متر

قطر: 23  سانتی متر                                                       14 سانتی متر

وزن: ~300 کیلوگرم                                                        172 کیلوگرم

برد: +180 کیلومتر                                                          +180 کیلومتر

سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی                                     14-26 کیلوگرم ترکشی

موشک های مشابه: AIM-120 AMRAAM/AIM-54 Phoenix

---

● منبع: www.centralclubs.com

● منبع اصلی: designation-systems

پریدتور جنگنده هوشمند

ارتش کشورهای پیشرفته ی جهان در حال حاضر از روبات های پرنده متفاوت و گوناگونی بهره مند هستند که اغلب انان جهت انجام ماموریت های شناسایی طراحی و ساخته شده اند.این روبات های پرنده را (UAV(UNMANNED AERIAL VEHICLES می گویند.

در اینجا به معرفی دو مدل از UAV می پردازیم :

۱)RQ-1 : مدل پریدتور RQ-1 یک UAV شناسایی است که حرف R در ان مخفف واژه ی RECONNAISSANCE به معنای شناسایی و بازدید مقدماتی از وضع دشمن است.

    

طراحی ساده و سبک بدنه پریدتور ظرفیت حمل بار ان را به ۲۰۴ کیلو گرم رسانده و از یک مخزن سوخت ۵/۳۷۸ لیتری نیز بهره مند است.این خصوصیت پرید تور را به یک هواپیمای جاسوسی تمام عیار تبدیل کرده است.بطوری که که میتواند بیش از ۲۴ ساعت را در حال دیده بانی مواضع دشمن در اسمان سپری کند.

    

این UAV همچنین از سیستم ها و تجهیزات فوق پیشرفته ای برای دیده بانی و شناسایی دشمن بهره مند است که از جمله ان میتوان به دوربین های دماغه ای رنگی جهت هدایت هواپیما توسط اعضای واحد کنترل که کیلومتر ها دورتر از پریدتور در محیطی امن و ارام مشغول دیده بانی مواضع دشمن در خط مقدم هستند و همچنین دوربین های مختلف مادون قرمز برای دید در شب و رادار های ترکیبی پیشرفته جهت دید در مه و ابر و دود اشاره نمود .

     

                                         واحد کنترل پریدتور شناساگر RQ-1

۲)MQ-1 : داشتن یک ‌UAV که علاوه بر شناسایی برای مبارزه نیز اماده باشد ضروری است اینجاست که پرید تور شکارچی MQ-1 وارد عمل میشود.

    

تعویض دوربین های متعدد RQ-1 با یک سیستم هدف یابی پیشرفته به نام MTS و مجهز کردن ان به دو موشک HELL FIRE ان را به یک مبارز اتوماتیک در خط مقدم جنگ تبدیل کرده است.MTS دارای سیستم هدف یابی موشک HELL FIRE  AGM-114 می باشد:

                           

                                               موشک HELL FIRE  AGM-114

سازمان اطلاعات امریکا (CIA) از MQ-1 برای تعقیب یکی از عاملان حوادث یازدهم سپتامبر بهره برد.همچنین به تازگی نیز (CIA) از انها برای حمله به تروریست های القاعده در پاکستان استفاده می کند. 

از جمله طرح های دیگر میتوان به جالب طرح هانترکیلر اشاره کرد که یک پهپاد کم هزینه و یک بار مصرف میباشد که دارای برد ۳۰۰۰ ناتیکال مایل و مداومت پروازی ۱۲ ساعت است.این پهپاد با موتور ملخ دار به منظور حمل توسط پرتابگر بمب افکن های ب-۱ و ب-۲ ساخته شده است.بر روی هر پرتاب گر می توان ۶ فروند پهپاد راجای داد که هر کدام ۵۰۰ پوند مهمات را حمل میکنند.برای این پهپاد ها میتوان تا ۳۰ دقیقه پیش از حمله هدفی را مثلآ توسط نیروهای ویژه تعریف نمود.  

منبع:http://mosallah.blogfa.com/

کمی بیشتر از نیروی هوایی اسرائیل بدانیم

 

نیروی هوائی ارتش  اسرائیل

نیروی هوائی ارتش دفاعی اسرائیل، رسمن در این کشور «بازوی هوائی و فضائی» نام دارد. این نیرو، قوی‏ترین قدرت هوائی خاورمیانه و یکی از پرقدرت‏ترین نیروهای هوائی جهان محسوب می‏شود. ستاد نیروی هوائی، در وزارت دفاع اسرائیل، در تل‏آویو قراردارد. این ستاد به شش گروه تقسیم می‏شود که در صدر هر یک از گروههای شش‏گانه، فرمانده‏ای با رتبه نظامی سرهنگ تمام قرار دارد که او مستقیمن زیر نظر فرمانده نیروی هوائی فعالیت می‏کند . . .

این شش گروه عبارتند از :
- واحد رئیس ستادهوائی، که مسوول ساختار نیروی هوائی است و بر فعالیتهای کلی نیرو نظارت دارد.
- واحد هوائی، که مسوول عملیات هوائی، آموزش و مانورهای منظم نیرو می‏باشد.
- واحد هوائی هلیکوپترها، که مسوول سیاست پروازی سیستمهای هلیکوپترهاست.
- واحد اطلاعات، که آگاهی های لازم را برای عملیات هوائی ترسیم و تدوین می‏کند، و نیز در ترسیم اطلاعات کلی نظامی نقش دارد.
- واحد تجهیزات، که مسوول امور لجستیک و تولید سیستمهای مختلف برای نیروی هوائی و انبارداری قطعات موردنیاز برای تجهیزات نیرو می‏باشد.
- واحد نیروی انسانی، که مسوول اداره، حمایت و گسترش نیروی انسانی در نیروی هوائی است.

افزون بر شش واحد مزبور، نیروی هوائی دربرگیرنده واحدهای فرماندهی حرفه‏ای مختلف مانند واحد پدافند هوائی، واحدهای نظارت هوائی، واحد عملیات ویژه هوائی و واحد پزشکی نیروست.

پایگاههای نیروی هوائی بر دو قسم است:
- بال، که اصطلاح نظامی در مورد پایگاههائی است که تنها شامل اسکادرانها می‏باشد.
- پادگان نیروی هوائی، که افزون بر اسکادرانها، شامل نیروهای دیگری، ازجمله نیروهای ویژه است.

پایگاهها و پادگانهای نیروی هوائی اسرائیل، از شمال تا جنوب کشور از این قرارند:
- رمت داوید Ramat David (بال 1)،
- فرودگاه دوو Dov (بال 15)،
- لود Lod (پادگان نیروی هوائی 27)،
- پالماخیم Palmakhim (پادگان نیروی هوائی 30)،
- تل نوف Tel-Nof (پادگان نیروی هوائی 8)،
- حاتسور Khatsor (بال 4)،
- حتسریم Khatserim (پادگان نیروی هوائی 6)،
- نواتیم Nevatim (بال 28)،
- رامون Ramon (بال 25)،
- عوودا Ovda (پادگان نیروی هوائی 10)

دو تن از فرماندهای پیشین نیروی هوائی اسرائیل (نفر سمت چپ ژنرال دان خالوتس است که بعدن به ریاست ستاد کل ارتش اسرائیل گزیده شد و پدرش زاده شیراز است)

بیشتر جنگنده‏های اسرائیل به عملیات هوا- فضا می‏پردازند. این جنگنده‏ها ممکن است با یک خلبان یا دو سرنشین، شامل خلبان و کمک خلبان پرواز کنند. جنگنده‏هائی که عمدتن اکنون در نیروی هوائی اسرائیل مورد استفاده قرار می‏گیرند، از این قرارند:
- هواپیماهای اف-16، از مدلهای A و B (که عقاب نام دارد)، از مدلهای C و D (که باراک یا صاعقه نام دارد)، و نیز از مدلهای اف-16 آی (که سوفا یا طوفان نام دارد و از پیشرفته‏ترین مدلهای اف-16 است و در واقع ستون فقرات نیروی هوائی محسوب می‏شود.)

- هواپیماهای اف-15، از مدلهای A، B، C و D (که «شاهین یا فالکون بهینه شده» نام دارد) و مدلهای اف-پانزده آی (که تندر نام دارد و از مدلهای پیشرفته و بسیار مدرن به حساب می‏آید.) این جنگنده بزرگترین هواپیمای جنگی در نیروی هوائی اسرائیل است که قابلیتهای بالا و قدرت بقای فوق‏العاده چشمگیری دارد.

درگذشته این جنگنده‏ها در نیروی هوائی اسرائیل مورد استفاده بودند:
هواپیماهای اف-4 فانتوم، ای-4 اسکای هاوک، میراژ 3، نشر، کفیر، سوپرمیستر، میستر، ووتور، متائور، اوراگن، پی- 51 موستانگ، موسکیتو، اسپیت فایر (یا یورک)، بی- 17، بوفایتر، آویا اس-199 (ملقب به «چاقو») و غیره.

نیروی هوائی اسرائیل دهها هواپیما و جنگنده نیز از مدلهای مختلف دیگر مانند سی-130 (هرکولس)، بوئینگ 707، هواپیماهای سبک بویژه ازمدل ای-36 بیچکرافت بوننزا و غیره دارد. درسال 2005، هواپیماهای ویژه‏ای که «نخشون» نام دارد و مدل بهینه‏سازی شده‏ای از هواپیماهای ویژهء گردآوری اطلاعات هوائی است، و از ساخته‏های صنایع هوائی اسرائیل است، وارد نیروی هوائی شد.

واحد هلیکوپترهای نیروی هوائی اسرائیل در دههء پنجاه میلادی قرن بیستم شالوده‏ریزی شد. نخستین فرمانده این واحد، اوری یاروم نام داشت. این واحد در آغاز راه خود، تنها شمار معدودی هلیکوپتر سبک از مدلهای هیلر و آلوئت را دربرمی‏گرفت. دراواخر دههء پنجاه بود که هلیکوپترهای باربری از مدل سیکورسکی اس-55 وارد این واحد شد اما به زودی فرماندهان به این نتیجه رسیدند که این نوع هلیکوپترها موثر نیست و خطراتی دارد و بعد از آن، سیکورسکی اس- 58 به واحد پیوست و توانست در نبرد «شش روزه» فصلی درخشان در عملیات را ثبت کند.

هلیکوپتر Longbow Apache در پایگاه هوایی رامون

عصر هلیکوپترهای سنگین در ارتش اسرائیل با برپائی اسکادران سوپرفرلون که از ساخته‏های فرانسه بود، گشوده شد. هلیکوپترهای بل 206 و بل 47 نیز به این نیرو افزوده شد که در دههء شصت مورد استفاده زیادی قرار داشت. امروزه هلیکوپتر اچ-53 سی‏استالیون سنگین‏ترین هلیکوپتر مورد استفاده در نیروی هوائی اسرائیل است – هرچند که مدرن‏ترین هلیکوپترهای باربری ارتش از نوع یواچ-60 بلک هاوک است که استفاده از آن از سال 1994 آغاز شد و به تدریج جای هلیکوپترهای قدیمی بل 212 را گرفت. در سال 2005 هلیکوپترهای مدرن‏تر ای اچ-64 دی آپاچی لانگ بائو نیز که اکنون پیشرفته‏ترین هلیکوپتر ضربتی در جهان است، وارد ارتش اسرائیل شد.

منبع

نگرانی اسرائیل از امکان فروش تسلیحات پیشرفته روسیه به سوریه

یک روزنامه اسرائیل در گزارشی نوشت: روسیه ممکن است تسلیحات پیشرفته در اختیار سوریه قرار دهد و این باعث نگرانی شدید اسرائیل شده است.

روزنامه "جروزالم‌پست" نوشت: اسرائیل هراس دارد که سوریه به امکانات پیشرفته نظامی دست پیدا کند و به همین دلیل پیگیر نشست‌هائی است که در این هفته در مسکو بین یک هیئت عالیرتبه نظامی سوری و مقامات وزارت دفاع روسیه برگزار می شود.
این روزنامه می‌نویسد: مقامات بلندپایه دولت اسرائیل اعلام کردند که آنها از دیدارهای سوری‌ها با مقامات روسیه در مسکو مطلعند اما هنوز مشخص نیست که دمشق دقیقا چه نوع تسلیحات نظامی را درخواست خواهد کرد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌های روسیه، ژنرال "احمد الرتیب" فرمانده نیروی هوائی سوریه قرار است برای مدت پنج روز به مسکو سفر کند و با وزیر دفاع و مقامات نیروی هوایی روسیه دیدار کند.
بر اساس این گزارش، گفتگوهای مذکور بر فروش تسلیحات شامل زیردریایی‌ها، موشک‌های ضد هوائی، جدیدترین مدل جنگنده میگ و موشک‌های زمین به زمین تمرکز خواهد کرد.
این نشریه نوشت: اسرائیل به طور ویژه‌ای نگران درخواست سوریه برای   موشک‌های دور برد زمین به هوا است که قادراست جنگنده‌های نیروی هوایی ارتش اسرائیل را که بر روی بلندی‌های جولان پرواز می‌کنند، مورد تهدید قرار دهد. موشک S-300 یکی از بهترین سامانه‌های موشکی ضدهواپیما در جهان است و گفته می‌شود قادر است 100 هدف را به طور همزمان ردگیری کرده و 12 عدد از آنها را در یک زمان مورد هدف قرار دهد.
سوریه اخیرا 36 سامانه دفاع هوایی با نام Pantsir S1E از روسیه دریافت کرده است. سوریه همچنین قصد دارد خرید جنگنده‌های میگ 29 را از روسیه با مقامات این کشور مورد بحث قرار دهد. اسرائیل همچنین درباره خرید سامانه موشکی زمین به زمین "اسکندر" بسیار نگران است. بر همین اساس کارشناسان تسلیحاتی اسرائیل اعلام کردند که سامانه اسکندر نسل جدید سامانه "اسکاد" است و این بدون تردید تهدیدی جدی برای اسرائیل محسوب می‌شود.

جروزالم‌پست در ادامه نوشت: مقامات اسرائیل در حال انجام رایزنی‌های دیپلماتیک با روسیه هستند تا این کشور را از فروش تسلیحات به سوریه بازدارند.

یادی از یک رویداد تلخ

هواپیمای یاک ـ ۴۰ متعلق به شرکت هواپیمایی فرازقشم بعلامت ثبت EP-TQP که حامل وزیرراه و ترابری و هیأت همراه این وزارتخانه و هفت تن از نمایندگان مجلس استان گلستان ساعت ۶‎/۴۵ صبح پنجشنبه 27/2/1380 از فرودگاه مهرآباد به مقصد گرگان پرواز کرده بود، قراربود برای افتتاح فرودگاه گرگان ساعت ۸صبح در این فرودگاه به زمین بنشیند.
ساعت ۷ و ۳۸ دقیقه ـ ۶۸ دقیقه پس از پرواز ـ خلبان «آشودامیرپیکانیان» با تماسی با برج مراقبت ساری اعلام کرد من در ۱۲ مایلی فرودگاه ساری هستم. به ما اعلام شده است نمی توانیم در فرودگاه گرگان به زمین بنشینیم. برج مراقبت ساری به این خلبان اعلام کرد شرایط هوا برای فرود مساعد نیست.
خلبان در جواب اعلام می کند من هلدینگ میزنم و پس از این ایستای هوایی ـ توقف زمان قبل از فرود ـ اگر شرایط مناسب بود، فرود می آیم و در غیر این صورت بازمی گردم.

* ۱۷ دقیقه بعد
پس از این ارتباط خلبان با برج دیگر مکالمه یی برقرار نمی شود. تا اینکه مسؤول روابط عمومی وزارت راه و ترابری ـ ارسلان راحمی ـ که همراه وزیر بود در تماس تلفنی با دباغ ـ مسؤول عمرانی استانداری گلستان ـ اعلام می کند: ما امکان فرود در گرگان را نداشتیم ومی خواهیم در فرودگاه ساری فرودآییم. بعد از این ارتباط تلفنی دیگر هیچکس از سرنوشت هواپیما اطلاعی به دست نیاورده است.

پس از قطع هرگونه تماس ازسوی یاک ـ۴۰ و سرنشینان آن، شماره های تلفن های همراه سرنشینان هواپیمای ناپدیدشده ازسوی اداره مخابرات تحت ردیابی قرارگرفت.
ساعاتی بعد مخابرات اعلام کرد سیگنالی توسط تلفن همراه مدیرکل روابط عمومی وزارت راه به این مرکز مخابره می شود.
با این اطلاع تحقیقات ویژه روی منطقه یی که آلارم تلفن همراه از آن محل به مخابرات، مخابره می شد، آغاز شد. این تحقیقات نشان می داد که به احتمال قوی یاک ـ۴۰ در محدوده مناطق جنگلی لاجیم، گلورد و سوادکوه دچار سانحه شده است.

مأموران تجسس ۳۰ساعت و ۱۵دقیقه بعد از ناپدید شدن هواپیمای یاک ـ ۴۰ توانستند از زمین و هوا محل سقوط هواپیما در منطقه جنگل های روستای خرچنگ واقع در ۳۰کیلومتری جنوب ساری، کیاسر را ردیابی کنند.
با ردیابی شدن محل سقوط و مشاهده شدن تکه هایی از لاشه هواپیما در ساعت ۱۳ و ۱۰دقیقه ازسوی مأموران هلال احمر و گزارش شدن آن، مأموران نیروهای ستادفرماندهی استان مازندران و منطقه ساری به محل اعزام و در ساعت ۱۶ و ۲۵دقیقه عصر جمعه، خود را به لاشه هواپیما رساندند.
در بررسی های مأموران،مشخص شد تمامی مسافران هواپیما در این سانحه دلخراش جان سپرده اند به گونه یی که برخی از آنان قابل شناسایی نبوده اند و در تجسس های اولیه ۱۸جسد به دست آمد.

خلبان «یدالله خلیلی» معاون سازمان هواپیمایی کشوری گفت: هواپیمای «یاک ۴۰» که از تهران به مقصد فرودگاه «دشت ناز» ساری حرکت کرده بود، در آخرین تماس خود با برج این فرودگاه، از دید محدود اما ۲ هزار متری (۲ کیلومتری) آگاه می شود و از ۱۲ مایلی اجازه فرود بر باند ۱۶ این فرودگاه با کاهش ارتفاع از ۴ هزار پایی را دریافت می کند. اما هیچ تماس دیگری برای تأیید مسیر یا اعلام وضعیت خود برقرار نمی کند، در حالی که براساس روش باید در ۳ مرحله دیگر با برج تماس می گرفت.
وی در پاسخ به این پرسش که احتمال عدم تماس و سقوط چیست، گفت: براساس شرایطی که تاکنون و بدون دسترسی به جعبه سیاه محتمل است، فکر می کنیم که از دست رفتن تمامی امکانات ارتباطی و مخابراتی هواپیما عامل اصلی است و بنابر این فرضیه برخورد «آذرخش» (صاعقه) قوی به هواپیما قابل بررسی است، زیرا این نوع هواپیما دارای ۳ نیرو دهنده (ژنراتور) است و قطع برق محتمل نیست.

ساعت ۱۱ و ۴۵ دقیقه جمعه یک فروند بالگرد (هلی کوپتر) «سیکورسکی» نیروی دریایی ارتش با وجود دید ناکافی، پرواز را پذیرفت و به محل سانحه نزدیک شد اما پس از ۱۵ دقیقه پرواز اعلام کرد که قادر به ادامه مسیر به دلیل مه شدید و ابرهای غلیظ نیست، لذا به ساری بازگشت.
خلیلی افزود: از ساعت ۸ صبح پنجشنبه تا ظهر جمعه ۹ مورد (سورتی) پرواز و ۸ مورد جابجایی هواپیما و بالگرد انجام شد، زیرا ما باوجود مشکلات شدید آب و هوایی (جوی) ناگزیر از تلاش گسترده بودیم و به همین لحاظ و حجم و کیفیت بالای ارگانهای دست اندرکار امداد و نجات است که قاطعانه می گویم بزرگترین عملیات انجام شد.

از طریق مرکز امداد و نجات ایتالیا نمابری درباره احتمال یک سقوط در منطقه کاشمر دریافت کرده بودیم، ناگزیر بودیم هر احتمالی را بررسی کنیم که در این زمینه نیز با کمک نیروهای هوایی سپاه و ارتش ۲ فروند هواپیمای «آنتونوف ۷۴» و بالگرد «۲۰۶» به منطقه فرستاده و مطمئن شدیم که در آن نقطه حادثه یی نبوده است.


روحشان شاد

ایران و ایستگاه دریافت تصاویر ماهواره ای

 

به گزارش خبرگزاری فارس، به نقل از اداره کل تبلیغات دفاعی وزارت دفاع، در آستانه سوم خرداد، سالروز فتح خرمشهر، نخستین ایستگاه متحرک دریافت تصاویر ماهواره‌ای با حضور وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به بهره‌برداری رسید.
مصطفی محمد نجار وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در این مراسم با اشاره به اهمیت بهره‌برداری حداکثری از فضا برای توسعه و پیشرفت همه جانبه کشور گفت: نوآوران اقتدار آفرین و مبتکران هوشمند وزارت دفاع با طراحی و ساخت این ایستگاه بسیار پیشرفته، زمینه‌های بهره‌برداری جمهوری اسلامی ایران از فضا را فراهم کردند.
وی با بیان اینکه تمامی مراحل ساخت ایستگاه مذکور شامل فرآیند تحقیقاتی، طراحی زیرساختار و نهایتا ساخت ایستگاه بطور صددرصد بومی، توسط متخصصان غرورآفرین وزارت دفاع صورت گرفته است، گفت: سبک سازی و کاهش وزن از جمله ویژگی‌های منحصر بفرد ایستگاه مذکور به شمار می‌رود.
وزیر دفاع افزود: ساخت این ایستگاه جدید به کشور این امکان را خواهد داد تا علاوه بر صرفه‌جویی ارزی و افزایش تولید داده‌های مکان محور سنجش از راه دور، موانع موجود در مسیر چرخه حضور ایران در فضا را حذف کند.
محمدنجار در ادامه اظهار داشت: این دستاوردهای گرانسنگ در تداوم حماسه‌های سترگی همچون فتح خرمشهر، قدرشناسی از ایثار و جانفشانی شهدا، جانبازان و رزمندگان می‌باشد. زیرا حماسه‌آفرینی‌های رزمندگان اسلام در دفاع مقدس برای استقلال، پیشرفت و سربلندی ایران اسلامی بود.
وی گفت: مصمم هستیم در سال نوآوری و شکوفایی در مسیر خود اتکایی هرچه بیشتر صنایع دفاعی گام‌های محکم‌تری برداریم.
وزیر دفاع تصریح کرد: وزارت دفاع با سرمایه‌گذاری در حوزه مغز افزاری، نرم‌افزاری و سخت افزاری، تقویت بنیه دفاعی و تجهیز نیروهای مسلح به فناوری‌‌های نوین را برای دفاع از تمامیت ارضی کشور با جدیت دنبال می‌کند.
در ادامه این مراسم، کلنگ احداث نخستین ایستگاه ثابت بومی دریافت تصاویر سنجش از دور ماهواره‌ به زمین زده شد.
با ساخت این ایستگاه توانمندی و قابلیت کشورمان در دریافت تصاویر ماهواره‌ای برای بهره برداری در زمینه‌های کشاورزی، شهرسازی، سوانح غیرمترقبه و زمینه‌های بسیار متنوع دیگر افزایش می‌یابد.
با راه اندازی این ایستگاه جمهوری اسلامی ایران به جمع 10 کشور دارای تکنولوژی ساخت ایستگاه متحرک دریافت تصاویر ماهواره‌ای پیوست.

عکس روز

 وقتی میگ ها جلسه دارند

 فالکن زیبای سپاه پاسداران

توپولف های ایرتور نفسی تازه می کنند 

درنا.کوچک وکارآمد 

دوعکس زیبا از درون و برون فوکر ۵۰ کیش ایر 

لحظات خوش بازگشت

لحظات خوش بازگشت
خاطره از سروان خلبان شهید "اسدالله بربری"

جنگ تحمیلی تازه شروع شده بود و چند روزی بیشتر از تهاجم وسیع و ددمنشانه صدامیان به کشور عزیزمان نمی گذشت که به عنوان لیدر یک دسته چهار فروندی از هواپیماهای اف 5 ماموریت یافتم تا با حمله متقابل به پایگاه هوایی مهم عراق در مجاورت شهر کرکوک، ضربه جانانه دیگری به دشمن وارد سازیم.

آماده پرواز شدیم

مقدمات کار فراهم شده بود و پس از صرف ناهار، هر چهار تن به اتاق توجیه رفتیم و آخرین اطلاعات رسیده در مورد وضعیت پدافند هوایی در منطقه شمال عراق و خصوصا اطراف هدف را مطالعه کردیم. جزئیات مربوط به چگونگی رفت و برگشت و تاکتیک های حمله به هدف را آن گونه که مورد نظرم بود برای خلبانان همراه تشریح کردم.
هواپیماهای هر یک از ما، جهت انجام این ماموریت به چهار تیر بمب 500 پوندی و یک مخزن سوخت اضافه در زیر بدنه مجهز شده بود. قبل از حرکت، با مراجعه به یکی از خلبانان ارشد پایگاه - که روز گذشته ماموریتی را بر فراز کرکوک انجام داده بود - آخرین وضعیت دفاعی و موقعیت استقرار مواضع زمین به هوای دشمن در آن نقطه را جویا شده و متعاقبا این اطلاعات را با سایر اعضای دسته پروازی در میان گذاشتم.

هر چهار فروند از باند برخاستیم

مراحل بعدی پرواز به ترتیب و بخوبی انجام شده و پس از برخاستن از باند، طبق آرایش خاصی که اصطلاحا لوزی نامید می شود و در آن هر یک از هواپیماها در موقعیتی قرار می گیرند که مجموعا نسبت به یکدیگر تشکیل یک چهار ضلعی شبیه به لوزی می دهند، به سمت هدف عزیمت کردیم.
قرار بر این بود که در فاصله بسیار نزدیکی از پایگاه دشمن با اوج گیری سریع و انجام شیرجه، نقاط مختلف و حساس آن را مورد اصابت قرار دهیم که به هیمن ترتیب عمل شد.حین اوج گیری، به سرعت تمام محوطه پایگاه را از نظر گذراندم و موقعیت و نقطه نشانی مناطق حساس و مورد نظر را لحظه به لحظه به اطلاع سایر اعضای دسته پروازی - که پشت سر من به نوبت درحال اوج گیری و آماده شیرجه می شدند - رساندم. پدافند هوایی دشمن به حضور ما در منطقه پی برده بود و با شلیک توپ های ضدهوایی، مرتبا بر حجم آتش خود می افزود.

هدف را به شدت بمباران کردیم ولی ...

جای درنگ نبود. به خلبان همراهم تاکید کردم که هر چه زودتر نقاط مورد نظر را هدف بمب های خود قرار داده و بلافاصله منطقه را ترک نمایند و خود نیز به سمت پناهگاه های هواپیما که در داخل و مجاورت آن تعدادی از انواع هواپیماهای میگ عراقی دیده می شدند، شیرجه زدم. انفجار گلوله های ضد هوایی و برق جرقه های ناشی از آنها را در اطراف هواپیما و کنار کابین خود به خوبی می دیدم. تمام توجهم را بر روی هدف گیری دقیق متمرکز ساختم.
یکی از خلبانان به وسیله رادیو، پرتاب یک موشک زمین به هوای دشمن از ناحیه جنوبی پایگاه را گزارش داد. نمی دانستم که موقعیت او در آن لحظه چیست و موشک در چه سمتی شلیک شده است. تازه بمب ها را رها کرده و درحال بیرون آمدن از شیرجه بودم که ناگهان ضربه شدیدی در قسمت عقب و زیر هواپیما احساس کردم. برای یک لحظه فکر کردم که هواپیما منفجر شد. در یک آن تصمیم گرفتم که به وسیله صندلی پران و چتر نجات بیرون بپرم. البته رسیدن به نتیجه قطعی در این تصمیم، کار ساده ای نیست. بیرون پریدن از هواپیما در آن شرایط، صدها اما و اگر با خود داشت.
لحظه ای تامل کردم. با شگفتی دیدم که هواپیما هنوز قابل پرواز است و فرامین هنوز جواب می دهند. وضع موتورها را وارسی کردم. به نظر می رسید که یکی از آنها صدمه دیده باشد ولی موتور دیگر به خوبی کار می کرد.

دوستانم به کمک آمدند

وضعیت خود را در رادیو برای سایر خلبانان همراه بیان کردم و خواستم هر کدام از آنها مرا در دید دارد، سریعا خود را رسانیده و مرا همراهی و کمک کند. به فاصله کوتاهی 2 فروند از آنان را به ترتیب در سمت چپ و راست خود دیدم. سعی کردم با آنها گفت و گو کنم؛ اما ظاهرا رادیوی هواپیما از کار افتاده بود. با حرکات دست و انگشتان و سر و رد و بدل کردن علامت مخصوص قرار دادی، شرایط و مشکلات خود را به آنها تفهیم کرده و درخواست کردم که تا لحظه فرود مرا همراهی کرده و هرگونه تغییر وضعیت هواپیما را به من گزارش کنند. آن دو نیز با دادن علامت مخصوص، خواسته مرا تایید و آمادگی خود را اعلام کردند.
هواپیمای شماره چهار نیز به ما ملحق شد و در فاصله دورتری دسته سه فروندی من را همراهی می کرد.
ارتفاعات بلند مرزی کم کم نزدیک می شد و تنها نگرانی من، احتمال تعقیب و رهگیری توسط شکاری های دشمن بود. برای پرنده زخمی و بال شکسته بال، هیچ خطری بزرگ تر از دیده شدن به وسیله کرکسان شکاری نیست. به علت ایجاد صدا و لرزشی که در موتور صدمه دیده احساس می شد، اجبارا آن را خاموش کردم و با سرعت متوسط، به نرمی در بین دره ها خزیده و تدریجا به ارتفاعات نوار مرزی رسیدیم. از شکاری های دشمن خبری نبود. پرواز در ارتفاع پایین و از میان شکاف دره ها و شیار تپه ها، احتمالا مانع از رویت ما شده بود.

سروان خلبان شهید اسدا... بربری

وارد فضای کشور عزیزمان شدم

با ورود به فضای میهن اسلامی، شادی و آرامش خاصی در خود احساس کردم. در آن لحظات این حس چنان شیرین و دوست داشتنی بود که قبلا هرگز در زندگی آن را تجربه نکرده بودم. کشور، میهن، وطن، خانه، کاشانه و سرزمین، اینها همه واژه ها و لغاتی بودند که قبل از آن به کرات گفته، شنیده و خوانده بودم، اما هیچ گاه از آنها چنین معنی و مفهومی که در آن لحظه حس می کردم، نداشتم. به بیان ساده شبیه نوزادی بودم که مادر خود را گم کرده و مدت ها در محیط های ناآشنا، تاریک و دهشتناک سرگردان بوده و از جنگ انواع جانوران درنده و موذی جان سالم به در برده بودم.
به هرحال، این حالات قابل توصیف نیست و فقط باید در آن وضعیت قرار گرفت و آن را چشید و درک کرد.
با علامت دست، از خلبانان همراه خواستم که وضعیت اضطراری اعلام و و مجوز لازم جهت تقرب و فرود در کوتاه ترین زمان ممکنه را اخذ نمایند. می دانستم که به علت صدمات وارده و از دست دادن یک موتور، ممکن است چرخ ها کاملا باز شده و یا فلاپ ها خوب عمل نکنند، همچنین ترمز نیز نداشتم و استفاده از چتر دم الزامی بود.

به زحمت هواپیما را به زمین نشاندم و ...

به همراه هواپیمای دیگری در وضع آخر برای فرود در باند پایگاه قرار گرفتم. خوشبختانه چرخ های هواپیما باز شد و لحظاتی بعد چرخ های هواپیما با سطح باند تماس گرفتند. ترمز نداشتم و از چتر دم مطمئن نبودم. بلافاصله پس از نشستن، چتر دم را زدم. کاهش سرعت هواپیما نشان داد که چتر سالم مانده و هواپیما در انتهای باند پروازی متوقف شد.
از هواپیما پیاده شدم. خودروهای آتش نشانی و پرسنل نگهداری اطراف هواپیما را گرفته بودند. نمی دانستم چه اتفاقی افتاده. به پشت هواپیما رفتم. موتور سمت راست هواپیما مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، ولی موتور سمت چپ تا آخرین لحظه به خوبی عمل کرده و باعث نجات هواپیما شده بود. زیر هواپیما وضع عجیبی داشت. مخزن بنزین به کلی از بین رفته و جز قطعاتی از آن چیزی باقی نمانده بود. زیر هواپیما از ترکش های فراوان سوارخ سوراخ شده و ترکش های زیادی به محفظه چتر دم اصابت کرده بود؛ ولی مانع از عمل کردن چتر نشده بود. شور و هیجان وصف ناپذیری در بین کلیه پرسنل حاضر احساس می شد. همگی با آغوش باز از من استقبال کردند و با سلام و صلوات همراهی ام نمودند.
چند روز بعد که جهت اجرای ماموریت دیگری به آشیانه هواپیماها رفتم، همین هواپیما را مشاهده کردم که پس از انجام تعمیرات لازم، مجددا با مهمات بارگیری شده، آماده پرواز است. لذتی را که از دیدن آن صحنه داشتم، توام با شعف ناشی از انجام موثر ماموریت آن روز، وصف شدنی نیست.

منبع:انجمن هوافضا(ماه عزیز)