جاسوسان آینده در آسمان شناورند

کمتر از 8 سال دیگر ریز سیستمهای روباتیکی پرنده به عنوان جاسوسان قابل اطمینان در عملیاتهای مختلف به کار گرفته می شوند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در بسیاری از فیلمهای جاسوسی این تصویر هیجان انگیز ارائه شده است که سیستمهای روباتیکی خودکار و یا کنترل از راه دوری در سطح شهر و حتی مناطق جنگی به پرواز در آمده و در حالی که به گشت زنی می پردازند، اطلاعات مهمی را روانه مرکز کنترل خود می کنند.

اکنون تصور کنید این نمایش هیجان انگیز وارد دنیای واقعیت شده و از آن جالبتر از قابلیت منحصربفردی نظیر ثبت تصاویر، ضبط صداها و حتی شلیک ریز گلوله ها برخوردار باشد.



این تصویر جذاب در سری فیلمهای جاسوسی جیمزباند یا همان "مأمور دو صفر 7" به نمایش گذاشته شده است و اکنون در بخشی از ساختار مهندسی ارتش آمریکا مهندسان در تلاش هستند تا ریز روباتهای پرنده ای را طراحی کنند که همچون حشرات به پرواز درآمده و بتوانند به جاسوسی از ساختار و آرایش اهداف مورد نظر بپردازند. از آن گذشته این ریز حشرات روباتیکی می توانند به آتش بازیهای مؤثری دست بزنند که طی آن هیچ آسیبی نظامیان را تهدید نکند.

در پروژه ای که هم اکنون در ارتش آمریکا در دست بررسی است هدف اصلی "کوچکتر شدن ابعاد ریز سازه های روباتیکی جاسوس" است.

نسل آتی این سیستمها که از آنها به MAV ها یاد می شود این توانایی را دارند تا همچون زنبورهای عسل و بدون اینکه جلب توجه کنند وارد ساختمانهای مهم شده و به جمع آوری اطلاعات مهم بپردازند.



یکی از مهمترین کاربردهایی که برای این سیستمهای روباتیکی در درنظرگرفته شده است حمله به تروریستهای مخفی شده در مکانهای پیچیده است. البته برنامه ریزی درخصوص این نوع هدف گیری هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد.

گرگ پارکر از محققانی است که با این پروژه همکاری دارد. وی می گوید: اگر همه چیز به خوبی پیش رود تا سال 2015 نخستین روباتهای پرنده و در ادامه در سال 2030 اولین ریزمدلهای روباتیکی از این دست ساخته و به مرحله بهره برداری می رسند.

به گزارش مهر، این ریزسازه ها در نقاطی همچون میادین نبرد که جمع آوری اطلاعات نظامی فرآیند پرمخاطره به حساب می آید ارزش صد چندانی پیدا می کند.

یکی از جالب توجه ترین سیستمهایی که در این پروژه ساخته خواهد شد، روبات پرنده ای است که تنها 5/2 سانتیمتر طول داشته و بیشتر در قالب سلاح پرنده فوق مدرن به پرواز در می آید. این سلاح از ماده قابل انعطافی ساخته می شود و با برخورداری از حسگرهای ویژه امکان برخورد آن با ساختمانها و موانع محیطی به صفر می رسد.

البته باید همچنان منتظر آینده و چگونگی پیشرفت پروژه هایی از این دست بود. 

منبع:http://aerospacetalk.ir