مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

آسمان ایران:بهشتی امن یا جهنمی سوزان؟

بحث و جدلها بین متحدین غربی و ایران بر سر برنامه اتمی ایران در ماههای اخیر باعث شده است تا گمانه زنی ها درباره یک حمله هوایی به رهبری آمریکا و یا اسراییل بر علیه ایران تقویت شود. اگر این چنین اتفاقی روی دهد ، هواپیماهای مهاجم بایستی بر یک سیستم دفاع هوایی یکپارچه ناهمخوان اما به سرعت در حال مدرن سازی غلبه کنند. سنجش توانایی های دفاعی و نظامی ایران در دوران پس از انقلاب به علت سیستم بسته اطلاعاتی ایران همواره امری دشوار بوده است. بنا بر دلایلی می توان اینگونه نظر داد که سیستم های راداری ایران و موشک های زمین به هوای آن بنا بر استانداردهای امروزی از رده خارج محسوب می شوند.
سه مدل موشک سام وظیفه پوشش دفاع هوایی منطقه ای را به عهده دارند:
1) موشک روسی برد بلند S-200 Vega با نام ناتوی SA-5B Gammon با بردی در حدود 370 کیلومتر بر علیه اهدافی با ارتفاع پروازی بالا
2) موشک چینی برد متوسط HQ-2 با نام ناتوی CSA-1 که در ایران با نام صیاد شناخته میشود و دارای بردی در حدود 55 کیلومتر است
3)موشک آمریکایی MIM-23 HAWK ساخت کمپانی ریتهون با بردی در حدود 27 کیلومتر که بعد از انقلاب اسلامی عملیاتی نگاه داشته شده و مرتبا ارتقاء یافته است.
ادعاهایی مبنی بر اینکه ایران موفق به مهندسی معکوس موشک HAWK شده و در حال حاضر مشغول تولید بخش ها و قطعات مختلف آن می باشد وجود دارد. ادعاهای مشابهی در مورد موشکهای چینی HQ-2 و ارتقاء کلی موشکهای روسی SA-5 نیز مطرح شده است. هنوز منبع موثقی این ادعاها را تایید نکرده است و در نتیجه اکثر ارزیابی ها محدود به تصاویری از فاصله بسیار نزدیک و یا از بالا محدود شده است که در نتیجه با استفاده از اینگونه تصاویر نمی توان به ارزیابی ارتقاء بخش های الکترونیکی  مثل جستجوگر و خط انتقال دادهای موشک پی برد.
در مورد تکنولوژی های دردسترس در بازارهای جهانی برای ارتقاء موشکهای HAWK,HQ-2وSA-5 ادعاهای زیادی مطرح شده است. در حالی که در مورد موشکهای HAWK ، بیشتر تلاشها صرف مهندسی معکوس شده است و رسانه های ایرانی نیز این ادعاء را تایید کردند ، در مورد سیستم های موشکی سام ساخت روسیه و یا شوروی سابق امروزه بسته های ارتقاء زیادی از طرف کشورهایی مثل : روسیه ، بلاروس ، اوکراین و صربستان برای سیستم موشکی و رادارهای پشتیبانی کننده آنها وجود دارد. هر دو سیستم موشکی HQ-2 و SA-5 در مدلهای پایه ، در برابر سیستم های پیشرفته جنگ الکترونیک که بعد از جنگ سرد بر ضد رادارهای به کار رفته در هردو سیستم موشکی ساخته شده اند به طور کامل تسلیم هستند. رادارهای آنالوگ SNR/RSNA-75 فن سانگ ، SJ-202  جین سلینگ و 5N62 توانایی مقابله با سیستم های توانایی مقابله با سیستم های امروزی اخلال گر دیجیتالی با حافظه امواج رادیویی را چه این سیستم ها در حالت دفاع از خود و چه در حالت پشتیبانی از اخلال باشند را ندارند.
این مورد لزوما در مورد رادارها و جستجوگرهای مرحله نهایی موشکهای مرصاد و پکیج ارتقاء مدل CWSARH موشک SA-5 که به صورت سیستم های دیجیتال طراحی و ساخته شده است صحت ندارد.
برای نمونه بسته ارتقایی که در کشور بلاروس طراحی و ساخته شده است ، شامل: سیستم کاملا دیجیتال پردازش امواج و اطلاعات، سیستم های مدرن اقدامات ضد  ضد الکترونیک ، فرستنده های امواج مقاوم در برابر اخلال و همین طور سیستم ناهمسان پخش امواج فریب دهنده می باشد.
احتمال دیگری که البته تا به امروز هیچ مدرکی مبنی بر صحت آن ارائه نشده است ، پیوند زدن این سیستم های موشکی قدیمی با رادارهای درگیری تهیه شده از خارج از ایران مثل رادار فاز آرایه غیر فعال H-200 چینی با قابلیت دریافت اطلاعات از ماهواره های مستقر در فضا می باشد.
با توجه به این که اکثر کشورهایی که تامین کننده و سازندگان این سیستم ها و بسته های ارتقاء هستند دارای سیستم بسته اطلاعاتی هستند ، به نظر تنها راهی که می توان به صحت ادعاهای ایران پی برد جمع آوری اطلاعات محرمانه در این باره است.
اکثر پوششهای رسانه ای اخیر درباره توانایی موشکی سام ایران، حول محور بحث تاخیر طولانی مدت تحویل تعداد زیادی آتشبار موشک S-300PMU1 روسی ، ساخت کمپانی آلماز قرار دارد. این سیستم موشکی ، در واقع مدل صادراتی بر پایه سیستم موشکی S-300PM که در اواخر شوروی سابق ساخته شده و اولین مدل دیجیتال از خانواده S-300P بود ، است. اما نسبت به سیستم S-300PMU2 که اخیرا تعداد زیادی از آن به چین صادر شده است، دارای برد رادار و موشک کمترو قابلیت کمتر در امر شبکه آتش بارها می باشد. با این حال سیستم موشکی S-300PMU1 سیستمی نیرومند است. برای نمونه قابلیت کامل مقایسه با مدلهای اولیه سیستم MIM-104 پاتریوت ، ساخت کمپانی ریتهون آمریکا اما با تحرک بسیار بهتر و توانایی بقاء پذیری بیشتر در مقابله حملات هوایی را دار می باشد.تا به امروز هیچ نیروی هوایی غربی، در برابر خانواده موشکهای سام سری S-300P نجنگیده اند.
در 9 ژوئن 2010 ، شورای امنیت سازمان ملل متحد به تحریم های جدید بر ضد تهران رای داد که بر اساس آن بعید به نظر می رسد که روسها سامانه S-300PMU1 را به ایران تحویل دهند. بعد از آن نظرات رسمی مقامات روسی به انواع گوناگونی در رسانه های غربی ، روسی ، اسراییلی و ایرانی تفسیر شده است. منابع اسراییلی به نقل از آندری دنیسو ، معاون وزیر خارجه روسیه ، اعلام کردند که: مسکو معتقد است که این تحریم ها به روشنی فروش S-300 به ایران را ممنوع می کند.
از اواخر ژوئن به این سو ، رسانه های ایران به شکل فعالی اعلام کردند که با وجود اینکه روسیه پول مربوط به این سامانه های موشکی را قبلا دریافت کرده است اما مایل به تکمیل قرداد و تحویل موشکها ندارد. در همین زمان ژنرال احمد وحیدی ، وزیر دفاع ایران در مصاحبه ای با روزنامه تهران تایمز مدعی شد که ایران سیستم موشکی سام برد بلند خود را تولید خواهد کرد.
قبل از آن نیز ادعاهایی مبنی بر تلاش های ایران برای به خدمت گرفتن سیستم موشکی سام چینی HQ-9 که شبیه سیستم S-300 اما با طراحی جدیدتر قطعات الکترونیک مطرح شده بود. تا به امروز هیچ مدرکی دال بر این که چین حاضر به قبول چنین معامله ای شده باشد در دست نیست ، اما از سال گذشته به این سو چین به صورت فعالی در حال بازاریابی جهانی برای سیستم HQ-9 می باشد ، اما در صورت صادر کردن این سیستم به ایران با مشکلات و دشواری های سیاسی در سطح بین المللی روبه رو خواهد شد.
از یک دورنمای تحلیلی ، جالب تر از بحث های رسانه ای درباره S-300PMU1 ظاهر شدن تصاویری که نمایش دهنده رادارها و موشکهای سام هستند ، در رسانه های ایران است که البته هیچ توضیح رسمی نیز درباره آنها داده نشده است. اولین این تصاویر ، تصویری بود که توسط وب سایت خبرگزاری رسمی ((فارس)) پخش شد که نشان دهنده یک سیستم راداری VHF کششی را نشان می داد که در داخل یک کانتیر شبیه به کانتینرهای حمل بار بر روی کشتی قرار گرفته و توسط که کامیون مدل IVECO AT720 ،4*6 ساخت اتحادیه اروپا که برای مقاصد غیر نظامی به ایران فروخته شده بود ، کشیده می شد.
رادار شبیه به مشتقی از رادار چینی و یا روسی P-12/18 Spoon Rest است ، اما تفاوتهایی که در بخش آنتن یاگی دیده می شود به روشنی این امر را مشخص می کند که این رادار تنها یک تغییر شکل ساده رادارهای روسی و یا چینی نیست.
مشخص نیست که آیا این رادار یک اثبات گر فناوری ، یک نمونه پیش تولید و یا یک نمونه تولیدی باشد. در مقایسه با مدلهای اولیه رادارهای Spoon Rest ، این رادار ایرانی بسیار سریعتر عملیاتی شده ودر شرایط عملیاتی تری حمل می شود و دیگر نیاز به کنار هم قرار دادن دو کامیون و وصل کردن مقدار زیادی سیم و کابل مختلف به آنها نیست. این که این سیستم ، با توجه به حمل رادار در بالای آنتن، چقدر سریعتر است مشخص نیست.
اما تصویر دیگری که پخش آن باعث نگرانی های استراتژیک شد ، مربوط به یک مدل کششی از رادار روسی فاز آرایه فعال الکترونیکی باند VHF و ((ضد پنهانکار)) مدل NNIIRT 1L119 Nebo بود که در رژه روز ارتش ایران در 18 آوریل 2010 برای اولین بار به نمایش عمومی درآمده، بود.( توضیح مترجم: البته سیستم نبو اولین بار در رژه 29 فروردین 88،آوریل 2009  به نمایش درآمد)
تا به امروز، با توجه به اینکه روسها در این زمینه هیچ گونه اطلاعاتی را منتشر نکرده اند، شرایط و وضعیت تولید و صادرات این سیستم به ایران نامشخص مانده است.
این سیستم راداری یکپارچه پیشرفته ترین سیستم راداری VHF است که تاکنون ساخته شده است،و با استفاده از توانایی های AESA قابلیت هدایت الکترونیکی امواج ، رهگیری و تعقیب زاویه ای تک پالسها و دارای قابلیت تصویر سازی 4 بعدی برای رد کردن اخلال گرهای دیجیتال را دارا می باشد. مدلی که تصویری از آن پخش شده است بسیار شبیه به مدلی است که روسها در نمایشگاه های تسلیحاتی به نمایش می گذارند ، اما این سیستم همچنین دارای یک آنتن یاگی چهار سر بر روی خود می باشد که تاکنون هرگز بر روی مدلهای روسی دیده نشده بود. به طور غیر معمولی ، این رادار بر روی یک کشنده غیر متداول مدل KrAz-225 و نه مدلهای جدید تر و قوی تر Ural 4320 قرار داشت. نکته دیگر 4 گیرینده نصب شده بر روی آنتن این رادار هستند که نشان میدهند این رادار مدل 1L119 Nebo SVU AESA می باشد و نه مدل مدل 1L13 رادار نبو در دهه 80 میلادی.
چه این رادار به عنوان یک رادار جستوجوگر منطقه ای و چه به عنوان رادار هدف یاب آتشبار سام به کار گرفته شود،حضور این رادار تمام دیجیتال با بالاترین استاندارها حتی از نظر کارشناسان غربی،توانایی مقاومت بالا در برابر اقدامات متقابل ، هدایت و دریافت امواج با سرعت بالا و توانایی(( تعقیب در حال جستجو)) باعث یک گام پرش گونه روبه جلو در توانایی های راداری ایران شده است. از بسیار از جهات ، توانایی آنتن جستجوگر فعال الکترونیک ، این مدل از رادار نبو این سیستم را بسیار شبیه به سیستم راداری ایجیس نیروی دریایی آمریکا می کند.
سیستم قدیمی تر اخلال گر باند کوتاه ALQ-99 ساخت آمریکا ، پیشتر برای اخلال سیستم های راداری باند VHF آنالوگ روسها طراحی شده است و به احتمال زیاد در برابر نسل جدید رادارهای نبو با توجه به طراحی مدرن دیجیتال و توانایی مختل کردن سیستم های اخلال گر،کارایی نخواهد داشت. تعداد سیستم های راداری نبو در اختیار ایران و وضعیت عملیاتی آنها نا مشخص می باشد.
اما تصاویر جالب تری نیز در اوایل امسال در یک سایت اینترنتی نظامی طرفدار ایران منتشر شد که ادعا شده بود یک S-300 ایرانی است. این سیستم همچنین در رژه روز ارتش در هجدهم آوریل 2010(29 فروردین 1389) نیز به نمایش عمومی درآمد و ادعاء شد که سیستم S-300PMU1 ایرانی می باشد. ادواتی که در این تصاویر دیده میشود به نظر رادار درگیری کششی غیر فعال مدل 30N6E از سری Tomb Stone و دیگری به نظر یک حمل کننده و پرتاب گر موشک خودکششی مدل5P85S  که در آخرین مدلهای سری S-300P استفاده می شود ، می باشد.
سیستم موشکی S-300 که در رژه روز ارتش توسط ایران نمایش داده شد توسط بسیاری از کارشناسان یک ماکت و یا مدل غیر عملیاتی اعلام شده است. با نگاهی موشکافانه تر می توان چند تحلیل را در رابطه با این سیستم ارائه کرد:
1) سیستم نمایش داده شده یک ماکت است که توسط قطعات غیر عملیاتی که از روسیه و یا سایر جمهوری های سابق شوروی تهیه شده است ساخته شده وبا نیت فریب استراتژیک و متقاعد کردن غرب به اینکه ایران این سامانه را در اختیار دارد نمایش داده شد.
2) سیستم به نمایش درآمده یک ماکت است که به وسیله قطعات غیر واقعی ساختگی که از روسیه و یا جمهوری های سابق شوروی تامین شده است با نیت فریب استراتژیک و متقاعد کردن غرب به اینکه ایران این سامانه را در اختیار دارد نمایش داده شد.
3) سیستم به نمایش درآمده یکی از نمونه هایی است که از طرف روسیه برای آزمایش های عملیاتی برای سفارش سیستم تحویل داده شده است.
4) سیستم به نمایش درآمده یک نمونه کاملا عملیاتی از موشکهای SA-10B یا SA-20A
است که به وسیله قطعات به روز شده بدست آمده از جمهوری های سابق شوروی و نه لزوما روسیه به منظور مقابله با تاخیر و یا کنسل شدن قرداد فاش شده موشکهای           سری S-300PMU1  به نمایش درآمده است.  
به نظر می رسد که سنجیدن این احتمالات با شواهد در دسترس باعث این نخواهد شد که همگان به این نتیجه برسند که سیستم اس 300 ایرانی یک استراتژی گول زننده در برابر غرب است و بیشتر هدف از نمایش آن بینندگان داخلی و نه خارجی بودند.
رادار درگیری که در رژه نمایش داده شد بسیار شبیه به رادار روسی مدل 30N6E1 Tomb Stone بود که در سیستم S-300PMU1 به کار میرود، اما بر روی یک کشنده 8*8 ایرانی که بسیار متفاوت از کشنده اصلی مدل MAZ-543/MZKT-7930 ساخت بلاروس که در اکثر سیستم های روسی سری   S-300PM/PMU/PMU1/PMU2 به کار میرود بود. منابع ایران این کشنده را ((ببر)) نامیده در اصل این سیستم برای حمل تانک طراحی و شناخته شده است. آنتن رادار کششی گیرنده امواج الکترومغناطیسی برای خط داده ارتباطی پرتاب گر و حمل کننده موشکها شبیه اما نه مثل مدل روسی که در سری 30N6 به کار می رود ، می باشد. چیزی که در این مجموعه بسیار شبیه به مدل ساخت روسیه برای سیستم های جدید S-300PMU2 می باشد ، سیستم بسیار دقیق مسیر و جهت یاب رادیویی / ماهواره ای NK Orientir می باشد که به روشنی بر روی سقف کابین یک کامیون 8*8 قابل رویت بود. بنا بر گزارشات این سیستم هنوز برروی سیستم های سری S-300PM ارتش روسیه عملیاتی نشده است. با توجه به اینکه آنتن 30N6 در حالت حرکت بود و جزیئات اختصاصی آن از دید بیندگان بصری پنهان بود نمی توان تشخیص داد که رادار به نمایش درآمده یک مدل 30N6-1,30N6E,30N6E1 و یا 30N6E2 باشد. مفاصل و بازوهای هیدرولیکی که برای بلند کردن آنتن به کار میرود و سایر نشانه ها که در این مدل به نمایش درآمد بسیار شبیه به مدلهای جدید 30N6E1/E2 بودند.جزیئات دیگر مثل: درهای کابین، نقاط وصل تورهای استتار ، آنتنهای گیرنده و فرستنده و بازوهای هیدرولیک شبیه اما نه دقیقا به مانند مدل اصلی روسی بودند.
اگر سیستم به نمایش دآمده یک مدل و یا یک نمونه شبیه سازی شده بود ، از آنجایی که اکثر جزیئات در آن به خوبی رعایت شده بود ، بسیار عالی ساخته شده بود و نمی تواست بینندگان حتی با وجود تغییر شاسیهای حمل کننده و نحوه آرایش رادار به اشتباه افکند. این که چرا یک طراح بایستی با تغییر شاسی های حمل کننده متحمل این همه هزینه شود و هیچ سود مشخصی نبرد ،  مشخص نیست. اگر قصد ، نشان دادن یک مدل تقلبی بوده ، مشخص نیست که چرا به جای شاسی مدل پر طرفدارتر MAZ-543 که تعدا زیادی از آن حتی به کشورهای غربی نیز فروخته شده است از یک کشنده 8*8 ایرانی استفاده شده است. سیستم های پرتابی موشک و رادارها شبیه سازی شده اگر بر روی کشنده های سری MAZ-543 ساخت بلاروس حمل می شدند ، شناسایی آنها از مدل اصلی روسی S-300PMU1 بسیار مشکل تر می شد.
سیستم متحرک حمل و پرتاب گر موشک خودکششی 5P85S نیز که در رژه به نمایش درآمد نیز بر روی شاسی 8*8 ایرانی حمل می شد و به مانند رادار 30N6 به نمایش درآمده دارای شباهتهایی به مدل روسی و البته ویژگیهای خاص نیز می باشد.
به نظر می رسد که سلولهای استوانه ای شکل حامل و پرتاب گر موشک مثل مدل اصلی روسی شامل موشکهای سری 48N6 هستند و هیچ تفاوت قابل ذکری با مدل روسی ندارند. البته سیستم HQ-9 چینی نیز دارای نحوه آرایش متفاوت سلولهای پرتاب می باشد.
چرثقیلی هیدرولیکی که در نمونه ایرانی برای بلند کردن موشکها نشان داده شد شبیه به مدل روسی که بر روی پرتاب گرهای سری 5P85S وجود دارد نیست ، همانطور که کابین پرتاب نیز به مدل روسی شبیه نیست. هیچ کدام از تصاویر تصویری از آنتن انتقال دهنده اطلاعات بر روی پرتاب گر موشکها که بر روی تمام مدلهای روسی موجود است را نشان نمی دهد. این باعث می شود تا به این نتیجه برسیم که این سیستم های پرتاب گر مدل هستند. تصاویر این سیستم موشکی به جای پاسخ به بسیاری از سوالات باعث به وجد آمدن سوالات دیگری شد. با ادعاهای مکرر روسیه مبنی بر اینکه سیستم S-300PMU1 به ایران تحویل نشده است  و تهدیدات و شکایتهای عمومی ایران مبنی به علت تاخیر در تحویل سیستم ، مشخص نیست که آیا سیستم به نمایش درآمده یک بخش از چندین آتشبار موشکی مورد بحث می باشد. روسها تا قبل از این هرگز موشکهای سری S-300P را برروی شاسی های تامین شده مشتریان قرار نداده بود و سیاست آنها استفاده از خودروهای شناخته شده و تولید شده در تعداد بالای ساخت روسیه و یا بلاروس بوده است.
منابع آمریکایی سیستم اس 300 ایرانی به نمایش درآمده را یک سیستم تقلبی برای مقاصد تبلیغاتی ارزیابی کرده اند. ممکن است که زمانی طول بکشد تا حقایق پشت این سیستم موشکی واقعی و یا قلابی مشخص شود ، اما مسئله ای که از بدست آوردن رادار توانای Nebo SVU و سرمایه گذاری سنگین در امر مهندسی معکوس موشکهای HAWK و ادامه دادن بحثها بر سر بدست آوردن موشکهای روسی S-300PMU1 نشان می دهد که ایران شدیدا در امر تلاش برای ارتقاء توانایی سیستم یکپارچه دفاع هوایی خود فعال است.
اگر نیروهای هوایی آمریکا یا اسرایئل در آینده نزدیک بخواهند بر علیه ایران به پرواز درآیند ، ما نباید متعجب شویم اگر با توانایی های شگفت انگیزی در سیستم دفاع یکپارچه هوایی ایران روبه شدیم.
مترجم:مجتبی خاجی
منبع:ماهنامه جنگ افزار/ www.centralclubs.com
نظرات 1 + ارسال نظر
فرهاد عظیما دوشنبه 27 دی 1389 ساعت 09:30 ق.ظ http://jamaran110.parsiblog.com

سلام در تحلیل نبرد آمریکا وایران با موضوع امپراتوری آمریکا در سایه رحم ایران به روز منتظر شما هستیم...... http://jamaran110.parsiblog.com/1864512.htm
برای تعجیل در فرج مولایمان صلوات ودعا فراموش نشود..!
یا علی(ع)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد