خمپاره انداز در واقع یک توپ سرپر است که گلوله ها را با سرعت های پایین و در مسیرهای بالستیک با انحنای زیاد به فواصل نزدیک پرتاب می کند و طول لوله آن 15 با از کالیبرش کمتر است. در مقابل خمپاره اندازها، می توان به برادران بزرگتر آنها یعنی هویتزرها و توپخانه های صحرایی اشاره کرد که دارای سرعت بیشتر، برد بالاتر و مسیر پروازی با انحنای کمتری هستند. یک خمپاره انداز معمولا از یک لوله تشکیل شده که گلوله به داخل آن رها می شود و پس از برخورد با سوزن آتش، باعث انفجار مواد پیشران شده و گلوله تشکیل می شود. در قرن 19 در اوایل قرن 20 از خمپاره اندازهای ثابتی استفاده می شد که کالیبر آنها گاه به یک متر می رسید. البته از یک خمپاره انداز حتی می توان برای شلیک گلوله های ویژه آتش بازی و گلوله های دودزا نیز استفاده کرد.