سقوط بالگرد در کرمانشاه دو کشته داد

 

ظهر روز پنجشنبه 26 مهرماه یک فروند هلیکوپتر کبری هوانیروز کرمانشاه سقوط کرد و سرنشینان آن در دم جان سپردند.

طهماسب نجفی، رئیس ستاد حوادث غیرمترقبه استان کرمانشاه در گفت‌وگو با ایسنا، با تأیید این خبر افزود: بنا براطلاعات رسیده از هوانیروز کرمانشاه این حادثه حدود ساعت 13 ظهر روز پنجشنبه در نزدیکی روستایی از توابع کرمانشاه رخ داد.

وی اسامی کشته‌شدگان این حادثه را سرگرد جعفر شکری و ستوان یکم محمد عزتی عنوان کرد و گفت: هنوز علت سقوط این هلیکوپتر مشخص نشده است.

نجفی در پایان با بیان این‌که «آتش‌نشانی و هلال احمر در محل حادثه حضور یافته و مشغول پیدا کردن اجساد سرنشینان این هلیکوپتر هستند» گفت: به محض تشخیص، علت دقیق حادثه اعلام خواهد شد.

آمریکا به دنبال جلوگیری از فروش پنجاه موتور جت جنگنده به ایران

فضول ها دست به کار شدند

کمپانی روسی «روسو برون اکسپورت» برای بهینه‌سازی دو مدل از هواپیماهای مسافربری خود، مراودات و مبادلات اقتصادی زیادی با کمپانی‌های آمریکایی دارد و مقامات این شرکت از دادن هرگونه اطلاعات از معامله با ایران به کشورهای دیگر خودداری می‌کنند تا تحت فشار دولت آمریکا برای قطع مبادلات اقتصادی‌شان با ایران قرار نگیرند.

آمریکایی‌ها به دنبال جلوگیری از انجام معامله برای خریداری پنجاه موتور جت هواپیمای جنگنده هستند.

در این زمینه، دولت آمریکا به دنبال به دست آوردن اسناد و اطلاعات لازم درباره خرید بیش از پنجاه دستگاه موتور جت مدل RD50 هواپیماهای جنگی است.

به گزارش سایت نظامی «جینز دیفنس»، کسب اطلاعات دقیق از انجام این معامله که آنها اعتقاد دارند از سوی کمپانی روسی «روسو برون اکسپورت» انجام پذیرفته است، هم‌اکنون یکی از اهداف اصلی منابع اطلاعاتی آمریکا در روسیه است.

کمپانی روسی «روسو برون اکسپورت» برای بهینه‌سازی دو مدل از هواپیماهای مسافربری خود، مراودات و مبادلات اقتصادی زیادی با کمپانی‌های آمریکایی دارد و مقامات این شرکت از دادن هرگونه اطلاعات از معامله با ایران به کشورهای دیگر خودداری می‌کنند تا تحت فشار دولت آمریکا برای قطع مبادلات اقتصادی‌شان با ایران قرار نگیرند.

گفتنی است، هم‌اکنون طرح تولید انبوه هواپیمای آذرخش که از این موتورهای جت برای به‌کارگیری در سیستم رانش خود استفاده می‌کند، آن در ایران در دستور کار است و امید می‌رود این هواپیماها با به‌کارگیری تجهیزات مدرنتر، بتواند جای خود را در صنایع هواپیمایی در سطح جهان باز کند.

اما آنچه آمریکایی‌ها بیشتر به دنبال گرفتن اطلاعات درباره آن هستند، موتورهای جت RD5000 است که نوع پیشرفته موتورهای جت RD93 است که روی آن محفظه پس از احتراق نصب نیست. همچنین ایران به دنبال آن است که آنها را برای نصب روی هواپیمای جنگنده «شفق» که قرار است در پاییز سال 2008 ساخته شود، مورد استفاده قرار دهد. این هواپیمای جنگنده که هم‌اکنون طراحی آن کامل شده، دارای دو صندلی خلبان است که می‌توان آن را به صورت تک صندلی نیز برای مانور بیشتر به کار برد.

گفتنی است، موتورهای جت RD93 که در روسیه طراحی شده‌اند، برای هواپیماهای جنگنده چینی مدل 1FC که اواخر سال گذشته میلادی، تعدادی از آنها از سوی چین به پاکستان فروخته شد، نیز مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

کارل دونیتز , جانشین پیشوا(بخش اول)

 

---

مقدمه و بیوگرافی
دریاسالار دونیتز در طی جنگ جهانی دوم به عنوان فرمانده نیروی زیر دریایی آلمان کار خود را آغاز کرد . نیروهای زیر دریایی تحت اداره او که در نبرد آتلانتیک میجنگیدند تلاش میکردند که بریتانیا را از محموله های حیاتی اش که از آمریکا و دیگر نقاط امپراتوری می آمد محروم کنند . بعد ها او به مقام فرماندهی کل نیروری دریایی رایش سوم نایل شد . او همچنین در یک برهه ی زمانی کوتاه پس از مرگ آدولف هیتلر با سمت صدارت عظمی رایش سوم خدمت کرد .
پیش از زمان آغاز جنگ ، دونیتز اصرار داشت که ناوگان آلمان باید تمام تلاش خود را در پی یک امر قرار دهد و آن ساخت زیر دریایی های مجهز ، با فناوری بالا که بتوانند مسافت زیادی را بدون احتیاج به سوختگیری مجدد طی کنند . او در زمینه جنگ دریایی استراتژی خاص خود را داشت و آن این بود که ناوگان جنگی آلمان تنها باید در پی از میان بردن کشتیهای تجاری و باری بریتانیا باشد ، هدفهایی که نسبتا برای حمله کردن بی خطر و آسان هستند . او به این نکته اشاره داشت که از بین بردن نفتکشهای عظیم و به تعداد زیاد انگلستان که حامل سوخت مورد نیاز جهت به حرکت در آوردن رزمناو ها و کشتیهای جنگی بریتانیا است به اندازه از بین بردن خود ناوگان جنگی بریتانیا موثر است . در واقع وی از تاکتیک نبرد غیر مستقیم برای مقابله با ناوگان بریتانیا که به مراتب قوی تر از حریف آلمانیش بود و نه برخورد مستقیم استفاده میکرد . او ادعا میکرد که آلمان با ناوگانی متشکل از 300 فروند زیر دریایی جدید و پیشرفته از نوع “ V 2 ” بریتانیا را به زانو در خواهد آورد .
بنا به فرمان شخص او به منظور مقابله با دسته های محافظ کاروان تجاری بریتانیا ، زیر دریایی های آلمان ملزم به اطاعت از روش حمله موسوم به " گله گرگ " یا “ WOLF PACK “ که مبتکر آن در دنیا خود دونیتز بود شدند . روشی که دفاع در مقابل آن برای انگلیسی ها به مراتب دشوار تر از حمله های انفرادی است . روش گله گرگ روشی است که در آن تعدادی زیر دریایی به طور هماهنگ با هم و ناگهانی به یک هدف مثل یک کاروان کشتی یا یک بندر حمله ور میشوند .






بخش نخست :
پیش از آغاز جنگ

کارل دونیتز در شب سوم اکتبر سال 1918 در پی یک حمله انفرادی به یک کاروان از کشتیهای تجاری انگلیسی اسیر شد . در آن شب وی به تنهایی توانست دو فروند از کشتیهای کاروان را غرق کند . شب سوم اکتبر اگر چه آخرین پیکارش در جنگ جهانی اول بود ، ولی این درس بزرگ را به او آموخت که بهترین نتیجه برای شکست دادن دشمن در یک جنگ زیر دریایی این است که کاروانها در شب و از سطح آب به سوی کاروان دشمن اژدر پرتاب کنند .
در آن زمان وقتی اسیر شد و فعالیت نظامیش به پایان رسید فهمید که سیستم کاروان که در سال 1917 به وسیله انگلیسیها ابداع شده بود ارزش زیر دریاییها را از لحاظ آسیب زدن به ناوگان بریتانیا خیلی کم کرده و برای اینکه زیر دریایی بتواند در مصاف با کشتی ها توفیق حاصل کند بهتر است که به هیئت اجتماع به هدف حمله ور شوند .
دونیتز در ماه ژوئیه 1919 میلادی ، یعنی همان سال پایان جنگ جهانی اول از اسارت آزاد شد و به بندر کیل در آلمان مراجعه نمود . در آن زمان نیروی دریایی امپراتوری آلمان از بین رفته بود و نیروی دریایی جدید در حال پی ریزی بود که از او در خواست پیوستن یه آن را کردند . او ابتدا به این خاطر که آلمان طبق قرار داد ورسای از داشتن زیر دریایی محرو است و او نیز یک افسر زیز دریایی است از پیوستن به نیروی دریایی سر باز زد ولی مسئولان آن موقع ارتش آلمان به وی کفتند که شما خواهید دید که آلمان بعد از دو سال دوباره دارای زیر دریایی خواهد شد . بدین ترتیب دونیتز وارد نیروی دریایی شد ولی خواهیم دید که آلمان تا سال 1935 صاحب هیچ زیر دریایی نشد و او تا آن موقع یک ملوان کشتی های جنگی به شمار میامد . تا ان سال وی بدوا به آموختن تاکتیکهای جنگ در سطح آب پرداخت و بالاخره ناخدای رزمناو امدن شد .
در آن سالها که آلمانی ها اجازه داشتن کشتی های جنگی با ظرفیت بیش از 10000 تن را نداشتند سعی کردند این نقص کمیت را با کیفیت هر چه عالی تر که ما حصل تمرین و ممارست زیاد بود جبران کنند . آنها شب و روز در دریا درحال تمرین بودند و شایان ذکر است که در مانور های شبانه برجسته ترین ملوانان جهان بودند . خدمت طولانی دونیتز از 1919 تا 1935 در سطح دریا و در ناوهای رزمی برای وی یک توفیق اجباری بود زیرا که به این وسیله وی فنون هجوم و دفاع کشتیهای جنگی را آموخت و به وی این مجال را داد که بتواند نقشه های آینده خود در نیروی زیر دریایی لمان با احتساب به همین دانش اندوخته طرح ، اجرا و عملی سازد .

در ماه ژوئیه سال 1935 دونیتز که فرمانده رزمناو امدن بود بعد از سفری در اطراف آفریقا و اقیانوس هند به آلمان مراجعت کرد . در آن حین ریدر فرمانده وقت نیروی دریایی آلمان به کشتی آنها رفت و به دونیتز گفت که از این پس شغل شما تغییر خواهد کرد و شما باید از این پس نیروی زیر دریایی ما را بوجود آورید زیرا آلمان پیمان پورسای را دور انداخت و از قیود آن آزاد شد و بعد از این میتواند سلاح زیر دریایی داشته باشد . بدین ترتیب دونیتز بدون اینکه راهنما و ناصح و یا اینکه کسی را به عنوان مشلور و کمک داشته باشد مامور شد نیروی جدید زیر دریایی رایش را بوجود بیاورد .
برای اینکه موقعیت آلمان در زمینه تولید سلاح اعم از زمینی و در یایی روشن شود ، مجبور به تشریح مختصر وضع اروپا در طی سالهای 1930 تا 1939 هستیم . چون انگلستان مستعمرات و همه ی موقعیت تجاری خود را با توسل به نیروی دریایی خویش بدست آورده بود و حفظ میکرد روی قوای دریایی کشورهای دیگر از جمله کشورهای استعمار گر رقیب بسیار حساس بود .
دولت آلمان برای اینکه به دولت انگلستان اطمینان بدهد که قصد ندارد مستعمراتش را از او بگیرد و بازرگانی آن کشور را دچار مشکل نماید موافقت کرد که نیروی در یایی آلمان 35 درصد نیروی دریایی انگلستان باشد ، یعنی در هر یک از طبقات کشتیهای جنگی آلمان به قدر 35 درصد همان طبقه در نیروی دریایی انگلستان کشتی بسازد . فقط زیر دریایی را مستثنی کردند به خاطر اینکه احتیاج انگلیسی ها نسبت به زیر دریایی کم بود . بنابراین دولت مزبور موافقت کرد که استثنائا ظرفیت زیر دریایی های آلمان 40 در صد زیردریایی های انگلستان باشد .
دونیتز میگوید : " روزی که من مامور شدم نیروی جدید زیر دریایی انگلستان را بوجود بیاورم ، علاوه بر اینکه ظرفیت ساختمان زیر دریایی محدود بود ، یک محدودیت دیگر هم برای بکار بردن زیر دریایی بوجود آمد و آن امضای قرارداد استفاده از زیر دریایی از سوی حکومت آلمان در سال 1936 بود . "
طبق این قرار داد هنگام جنگ اگر زیر دریایی به یک کشتی بازرگانی حمله کند ( ولو اینکه کشتی
مزبور مسلح به توپ باشد ) باید اول ملوانان کشتی بازرگانی مزبور را نجات دهند و بعد آن را غرق

نمایند . این شرط در مورد بکار بردن زیر دریایی خیلی از ارزش آن میکاست چون زیر دریایی وقتی میتواند یک سلاح موثر باشد که بتواند ناگهان مبادرت به حمله نماید و از غافلگیری استفاده کند .
دونیتز میگوید : " علاوه بر این ، مشکل دیگر هم بود و آن اینکه به عقیده انگلیسی ها آسدیک ارزش
زیر دریایی را از بین برده است زیرا یک زیر دریایی برای این که بتواند یک کشتی را غرق نماید باید از زیر آب خود را لااقل به فاصله 1500 یا 1000 متری هدف برساند و در این فاصله دستگاه آسدیک کشتی بازرگانی ، زیر دریایی را زیر آب کشف میکند و مانور زیر دریایی خنثی میشود . "
به این دلایل وقتی دولت آلمان مجاز شد که زیر دریایی بسازد عده ای از کارشناسان میگفتند که ساختن زیردریایی فایده ندارد چون در صورت بروز جنگ نخواهد توانست کاری از پیش ببرد و بهتر است که دولت آلمان به کلی از ساخت سلاح زیر دریایی منصرف شود .
ولی دریا سالار ریدر و چند تن از افسران نیروی دریایی که در گذشته ، در زیر دریایی خدمت میکردند عقیده ای دیگر داشتند و خود دونیتز هم معتقد بود که اگر زیر دریایی به خوبی استفاده شود برای یک دولت که نیروی دریایی قوی ندارد و میخواهد به دشمن آسیبهای بزرگ بزند خیلی مفید است . نظری که در سالهای جنگ صحت آن به اثبات رسید .
تا ماه مه 1938 دولت آلمان پیش بینی نمیکرد که با دولت انگلستان خواهد جنگید . در آواخر ماه مه 1938 هیتلر به فرمانده نیروی دریایی ریدر دستور داد که احتمال جنگ با دولت انگلستان را در نظر بگیرد و نقشه خود را برای جنگ با نیروی دریایی انگلستان به وی تسلیم کند . ریدر کمسیونی برای مطالعه جنگ با انگلستان تشکیل داد و آدمیرال دونیتز هم در آن شرکت داشت .
بعد از مذاکرات کمسیون مذکور ، برای جنگ احتمالی با انگلستان ، نقشه ای جهت ساختن ناوگان جدید جنگی تدوین شد که از این قرار بود :
تا سال 1948 میلادی ( یعنی ده سال دیگر ) دولت آلمان باید کشتیهای جنگی زیر را بسازد :
1) شش نبرد ناو ، هر یک به ظرفیت پنجاه هزار تن
2) هشت رزمناو هر یک به ظرفیت بست هزار تن
3) چهار ناو هواپیما بر هر یک به ظرفیت بیست هزار تن
4) تعداد زیادی رزمناو های سبک و کشتی های گشتی
5) 233 زیر دریایی
این نقشه که به نام نقشه زد “ z “ خوانده میشد در ماه ژانویه سال 1939 به تصویب آدولف هیتلر رسید و وی گفت که بکوشید این نقشه را در شش سال عملی سازید .
آنطور که از شواهد این طرح آشکار است ، این است که آلمانیها تا سال 1939 احتمال و قوع با انگلستان را ضعیف میدانستند و فقط از این سال است که شروع به طرح ریزی و آماده سازی خود برای نبرد احتمالی میکنند . سال 1939 سالیست که طرح زد تازه تصویب و آماده اجرا میشود که بدبختانه آلمان ناخواسته وارد جنگ با انگلستان میشود .
در آغاز جنگ تنها 52 زیر دریایی از 233 زیر دریایی که قرار بود طبق طرح زد در اختیار دونیتس قرار گیرد آماده نبرد بود . در این موقع آلمان دو نوع زیر دریایی در خدمت داشت :
1) در حدود 32 زیر دریایی که هر کدام 200 تن ظرفیت داشتند و مخصوص دفاع از سواحل بودند .
2) در حدود 28 زیر دریایی که هر یک دارای ظرفیت از 500 تن تا 750 تن که شعاع عمل آنها به حدی بود که میتوان آنها را زیر دریایی اقیانوس پیما نامید .
موقعی که کمسیون نیروی دریایی مشغول مطالعه طرح زد بود ، دونیتز نواقص طرح مزبور را به طور خلاصه در چهار مورد آشکار نمود :
 اول : اجرای این طرح 10 سال طول میکشد حتی بعد از آن که پیشوا گفت در اجرای آن تسریع کنید باز اجرای آن 6 سال طول میکشد . در این شش سال به دلیل تیرگی اوضاع بین الملل ممکن است که جنگ شروع شود و نیروی دریایی آلمان وارد جنگ گردد . ولی نیروی دریایی آلمان بدون وسایل جنگی وارد کارزار خواهد شد . بنا بر این باید کاری کرد که نیروی دریایی آلمان در مقابل انگلستان ضعیف نباشد .
 دوم : دوم ساختن ناو های بزرگ جنگی امری است که پنهان نمودن آن غیر ممکن است . وقتی انگلستان دید که آلمان در حال ساختن کشتی های بزرگ جنگی است و تناسب 35 % را کنار گذاشته او هم در صدد تقویت و ساخت کشتی های جنگی بزرگ و کوچک بر خواهد آمد . و چون در آغاز کشتی های جنگی بزرگ او خیلی بیشتر از آلمان بوده ، آلمان هر چه بکوشد به انگلستان نخواهد رسید و آنها پیوسته بیش تر از آلمان کشتی خواهند داشت .
 سوم : کشتی های جنگی 50 و 20 هزار تنی یک زورق نیست که به راحتی بتوان آن را استتار نمود و آلمان ناچار خواهد بود آنها را در بنادر خود جا بدهد که همگی در تیر رس و برد هواپیماهای انگلیسی هستند و آنها به راحتی میتوانند بنادر آلمان را بمباران کنند .


 و بالاخره چهارم : در جنگ با انگلستان توجه به وضع جغرافیایی آن کشور بسیار لازم است . انگلستان به مشرق کشور خود یعنی اروپا احتیاج آنچنانی ندارد ولی در عوض شدیدا محتاج راه های آبی غربی خود یعنی اقیانوس اطلس میباشد و در صورت بروز جنگ تمام مایحتاج خود را از آمریکا و مستعمرات آفریقای خود در یافت خواهد نمود . و متاسفانه نقشه زد طوری طراحی شده که آلمان نخواهد توانست با نیروی دریایی خود جلوی کشتی های جنگی خود در اقیاوس اطلس را بگیریم به این دلیل که رزمناو و ناو های هواپیما بر در اختیار نداریم ! . در نتیجه فقط به وسیله زیر دریایی است که دولت آلمان خواهد توانست که کشتی های تجاری انگلیس در اقیانوس اطلس را غرق سازد و ناوگان بازرگانی آن را از بین ببرد .


ادامه دارد ...

نویسنده : م . ا . د . فر (سایت دانشجو)

گزارشی از نمایشگاه دوسالانه ماکس

 

تاریخچه

ماکس نمایشگاه هوایی دو سالانه‌ای است که از سال 1993 در شهرهای مختلف روسیه برگزار شده است. این نمایشگاه که از دومین دوره‌ی خود تلاش کرده‌ است در سطح بین‌المللی مطرح شده و جای خود را باز نماید، همواره به دنبال مقایسه‌ی فناوری هوافضایی شرق و غرب بوده و حس رقابت این دو را زنده نگه داشته است. در ماکس تاکنون تولیدات فراوانی در زمینه‌های مختلف هوایی و فضایی و دفاعی به نمایش گذاشته شده است. بسیاری از هواپیماهای جدید اولین پرواز خود را در این نمایشگاه انجام داده‌اند و بسیاری از جنگنده‌ها قابلیت‌های خود را در نمایش‌های هوایی برگزار شده در این نمایشگاه به رخ دیگران کشیده‌اند. در این نمایشگاه علاوه بر مواردی که در بالا به آنها اشاره کردیم، ده‌ها نشست، کنفرانس و سمینار علمی-تخصصی نیز برگزار شده و ماکس را از بار علمی بالایی برخوردار می‌کند. در کنار تمام این امور این نمایشگاه یک بازار مناسب برای فروش محصولات هوافضایی کمپانی‌های مختلف و اعلام و تایید قراردادهای بزرگ و معتبر بین‌المللی به شمار می‌رود.

مقدمه

نمایشگاه ماکس امسال بین روزهای 21ام تا 26ام آگوست در پایگاه هوایی بزرگ ژوکوفسکی این کشور برگزار شده و میزبانی بسیاری از کمپانی‌ها، متخصصین، کارشناسان و علاقمندان هوافضا را بر عهده داشت. ماکس 2007 که هشتمین دوره‌ی برگزاری این نمایشگاه‌ها در روسیه بود، به طور رسمی با حضور ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور این کشور و گروهی از میهمانان ویژه که به وسیله‌ی یک بالگرد Mi-8 به محل نمایشگاه انتقال داده شده بودند، در صبح روز بیست‌‌ویکم آگوست آغاز به کار کرد. این نمایشگاه که با حضور طراحان، متخصصین و صاحب‌نظران مباحث مختلف هوافضا رنگ و بوی خاصی به خود گرفته بود، علاوه بر نمایش آخرین دستاوردهای کمپانی‌های هوافضایی، با برگزاری کنفرانس‌های علمی، سمینارها، نشست‌های تخصصی و معاملات گسترده‌ای همراه بود که در ادامه به دسته‌ای از آنها اشاره خواهد شد.

                                                            

در نمایشگاه امسال حدود 787 کمپانی هوافضایی شامل 540 کمپانی روسی و 247 کمپانی خارجی شرکت کرده بودند که تولیدات 39 کشور مختلف جهان را به عرصه‌ی نمایش می‌گذاشتند. این نمایشگاه که در کل بیش از نیم میلیون جمعیت را میزبانی نمود، در روز اول از حدود 155000 متخصص هوافضا پذیرایی کرده و در اختیار آنها قرار گرفته بود. حدود 4000 خبرنگار و 140 شبکه‌ی تلویزیونی نیز خبرهای این نمایشگاه را به طور مستقیم و غیرمستقیم تحت پوشش قرار می‌دادند.

نکته‌ی قابل توجه در این نمایشگاه که شاید بتوان به عنوان تفاوت نمایشگاه امسال با دوره‌های گذشته به آن اشاره کرد، یکی شدن تمامی کمپانی‌های هواپیماسازی روسی تحت عنوان UABC (مجمع هواپیماسازان روسیه) در یک سالن و حضور کمپانی‌های معروف بین‌المللی در زمینه‌های مختلف هوافضایی از جمله کمپانی‌های امریکایی می‌باشد. در 6 روز برگزاری این نمایشگاه بیش از 74 نشست تجاری برگزار شده و در آن حجم وسیعی از قراردادها به امضا رسید. در مقابل بیش از 200 نمایش پروازی از 35 نوع هواپیمای مختلف در معرض دید تماشاگران گذاشته شد. در این نمایشگاه بیش از 260 هواپیمای مختلف بر روی زمین به نمایش درآمدند که تنها 30 مورد آنها غیر روسی بودند. نکته‌ی جالب توجه در نمایش‌های هوایی نیز حضور بی‌رقیب جنگنده‌های روس در غیاب جنگنده‌های جدید و معروف امریکایی، و حضور جنگنده‌هایی همچون F-15 امریکا، میراژ و پاترویل فرانسه بود. بر این اساس دو جنگنده میگ و فلانکر بیشترین تعداد نمایش‌های هوایی را در دست داشتند.

رویدادها

در ادامه آنچه بیان می‌شود گزارش مختصری در زمینه قراردادهای منعقد شده در 6 روز این نمایشگاه و شرح خلاصه برخی از آنها است:

-          سوخو با موفقیت شروع کرد

در روز اول نمایشگاه کمپانی سوخو که تا کنون تنها بر روی هواپیماهای نظامی و جنگنده کار کرده بود، از سوی نیروی هوایی اندونزی سفارشات مناسبی در یافت کرد. خرید سه فروند از هرکدام از جنگنده‌های سوخوی 27 و 30 برای تکمیل ناوگان این هواپیما در اندونزی آغازی مناسب برای این کمپانی به شمار می‌رفت. تحویل این هواپیماها که با ارزش حدودی بین 300 تا 350 میلیون دلار به اندونزی واگذار شده‌اند بین سال‌های 2008 تا 2010 خواهد بود. به منظور ارتقا و مدرنیزه کردن نیروی هوایی روسیه نیز 20 فروند سوخوی 27 تا پایان سال جاری به نیروی هوایی روسیه ملحق خواهد شد.

اما مهم‌تر از این دو، برنامه اولین نمایش نمونه‌ی آزمایشی هواپیمای جنگنده‌ی سوخو-35 بود که توجه همگان را به خود جلب کرد. این هواپیمای فوق پیشرفته از نسل پنجم جت‌های جنگنده به شمار می‌رود که در ادامه‌ی یک برنامه‌ی نیمه رها شده در این کمپانی به ساخت یک هواپیمای فوق پیشرفته منجر شده است. این هواپیما از سیستم‌های ارتباطی و ناوبری و سیستم‌های داخل کابین بسیار مدرن و جدیدی بهره می‌برد که کار نبرد را برای خلبان بسیار مطمئن و آسان خواهد ساخت. این هواپیمای چندماموریته با دو موتور AL-31F توانسته بیشترین مقدار مانورپذیری را برای خود تامین نماید.

 

-          میگ همه را شگفت‌زده و غافل‌گیر نمود

کمپانی میگ با نمایش اولین جنگنده‌ی بدون سرنشین جهان که به تولید انبوه رسیده است، موجبات تعجب کلیه خبرنگاران غربی را فراهم آورد. اسکات اولین جنگنده‌ی بدون سرنشین که قابلیت پذیرفتن خلبان را نیز دارد، روز سوم نمایشگاه و در نمایشی هوایی از مقابل دید بینندگان گذشت. نمونه‌های اولیه‌ی این هواپیما دو فروند هستند که برای آزمایش خود هواپیما و تجهیزات متصل به آن به پرواز درآمدند. برد این جنگنده 4000 کیلومتر بوده و توانایی حمل 2 تن محموله را به همراه خود دارد.

در ادامه با معرفی جنگنده‌ی میگ-21 به عنوان مطمئن و امن‌ترین هواپیمای نظامی جهان، شگفتی امریکایی‌ها و حضار غیر روس نمایشگاه دو برابر شد. بسیاری کارشناسان این حرکت‌های روسیه و کمپانی میگ را به عنوان شلیک‌های نهایی در بازی ماکس 2007 به کمپانی‌های امریکایی می‌دانند.

هواپیمای دیگر این کمپانی، آخرین مدل میگ-29 با نام Mig-29K بوده است که توانایی‌های بالایی را در مقایسه با دیگر مدل‌های خود دارا است. این هواپیمای دو نفره دارای کابینی بسیار پیشرفته با امکانات فوق‌العاده است که با وزن کمتری که پیدا کرده، امکان دستیابی به بردهای بیشتر و حمل محموله‌های سنگین‌تر را دارد. باقی مدل‌های میگ-29 نیز به پرواز در این نمایشگاه پرداختند.

اما در این میان میگ-35 از هواپیماهای مورد علاقه‌ی مسئولان این کمپانی بود که همواره در حال شکار مشتری برای عقد قرارداد به سر می‌بردند. این هواپیما که در واقع از روی مدل M2 هواپیمای میگ-29 طراحی شده است، در کنار آموزش‌دهنده‌ی‌ پروازی به نام AT به فروش می‌رسید. خلبان پرواز نمایشی این هواپیما نیز از میان افسران نیروی هوایی اسرائیل برگزیده شده بود.

از مهم‌ترین قراردادهای میگ می‌توان به فروش جنگنده‌های Mig-31 به سوریه اشاره کرد که به جزئیات این قرارداد اشاره‌ای نشده است.

 

-          فروش هواپیماهای غیرنظامی با وسعتی بالاتر نسبت به دوره‌های گذشته

در این نمایشگاه بالاخره پس از مدت‌ها کمپانی سوخو هواپیمای مسافربری خود را در معرض نمایش عموم قرار داد. نمایش یک نمونه‌ی اولیه از سوپرجت-100، هواپیمایی که توانایی حمل حدودا 80 مسافر را دارد، هشداری به دو کمپانی امبرائر و بمباردیر که در زمینه‌ی ساخت هواپیماهای مسافربری کوچک فعالند، به شمار می‌آمد. گرچه بوئینگ نیز از نمایش این هواپیما احساس خطر کرد. تا کنون تعداد سفارشات داخلی این هواپیما به حدود 100 فروند رسیده و مقامات سوخو اعلام امیدواری کرده‌اند که تا پایان سال 2010 تعداد 1000 فروند از این هواپیما را به فروش برسانند، به طوریکه 70 درصد آن به بازار بین‌المللی تعلق داشته باشد.

در کنار سوخو کمپانی مشترک روسی-اوکراینی آنتونوف با توجه به سفارشاتی که دریافت کرده، تصمیم به راه‌اندازی مجدد خط تولید An-124 گرفته‌است. در روز 22 آگوست گروه Volga-Dnepr، کمپانی OAO و کمپانی آنتونف ANTK قراردادی را برای احیای تولید هواپیماهای An-124-100 امضا کردند.

اولین مرحله از این قرارداد شامل توسعه هواپیمای آنتونف An-124-100M-150 می‌شود که مدلی ارتقا یافته با قابلیت حمل 150 تن است. پس از آن دو شرکت Volga-Dnepr و آنتونف ANTK قصد تولید مجدد هواپیماهای مسافربری را داشته و سفارش 17 هواپیما را دریافت کرده‌اند. کمپانی OAO نیز به طراحی موتور اصلاح شده D-18T مخصوص این هواپیماها خواهد پرداخت.

اما در این میان بازار هواپیماهای غربی در ماکس 2007 زیاد رونقی نداشت. از علل مهم این امر نیز می‌توان به حضور سرد کمپانی‌های غربی و همچنین قیمت بالای هواپیماهای آن‌ها اشاره کرد. در این میان در روز 23 آگوست کمپانی آتلانت- سایوز، شرکت هوانوردی دولتی موسکو و نمایندگان بوئینگ، امضای قرارداد انتقال 4 فروند هواپیمای بوئینگ 700-737 را اعلام نمودند. این قرارداد که در سال 2006 به امضا رسیده بود هزینه‌ای در حدود  249 میلیون دلار در بر دارد.

نکته‌ی قابل توجه دیگر در این نمایشگاه، حضور هواپیمای جدید خط هوایی دکستر اِیر، پیلاتوس PC-12 ساخت یک کمپانی سوئیسی بود که در زمره‌ی تاکسی‌های هوایی قرار می‌گیرد. این هواپیمای چندمنظوره‌ با یک موتور توربوپراپ توانایی جمل و نقل کردن 8 مسافر را به صورت تاکسی و یا هواپیمای تشریفاتی دارا می‌باشد. در حال حاضر دکستر اِیر تمایل به استفاده از ناوگانی 6 فروندی از این هواپیما را، به عنوان تاکسی‌ هوایی برای مسیرهای بیش از یک کیلومتر، دارد.

همچنین تنها هواپیمای مسافربری مافوق صوت تمام مجهز باقی مانده در جهان، Tu-144، در نمایشگاه ماکس 2007 روسیه به نمایش گذاشته شد. این هواپیمای منحصر به فرد توسط کلوپ قهرمانان ژوکوفسکی خریداری و نوسازی شده است. از تعداد 16 فروند هواپیمای تولیدی از این مدل، تنها 7 فروند باقی مانده که در حال حاضر در موزه‌های مختلفی در سراسر روسیه در معرض دید عموم قرار دارند.

-          قراردادهای کمپانی تجاری-مالی ایلوشین از مرز یک میلیارد دلار گذشت!

کمپانی مالی ایلیوشین (IFC) که یک شرکت لیزینگ هواپیمایی می‌باشد، تعدادی قرارداد را در زمینه تحویل هواپیماهای روسی به ارزش کلی 1 میلیارد دلار به امضا رسانده است. این کمپانی در 21 آگوست با کمپانی حمل و نقل دولتی روسیه برای خرید یک فروند هواپیمای ایلیوشین Il-96-300 قراردادی امضا کرد. شرکت IFC طی همان روز نیز قراردادهایی را با شرکت‌ آویالینی-400 برای اجاره 6 فروند هواپیمای توپولف مدل Tu-204-100، و همچنین با کمپانی اوکراینی OAO برای خرید 74 عدد موتور D-436 و واحد APU برای هواپیمای آنتونف مدل An-148 به امضا رساند.

در 22 آگوست نیز قراردادی توسط همین کمپانی با شرکت ایران ایرتور برای تحویل 5 فروند هواپیما توپولف مدل Tu-204-100 منعقد گردید. طی قراردادی با کوبا نیز مقرر گردید این کشور برای گسترش ناوگان هوایی خود طی سال‌های 2008 تا 2011 تقاضای خرید هواپیماهای روسی را، شامل 2 فروند هواپیمای Tu-204 و همچنین 3 فروند هواپیمای منطقه‌ای An-148، ارایه دهد.

در روز پایانی نمایشگاه نیز IFC قراردادی را با کمپانی ترانزاس، تولید کننده تجهیزات سیمولاتورهای آموزشی، به امضا رساند. به موجب این قرارداد IFC شبیه‌سازهای پرواز آموزشی این کمپانی را خریداری خواهد کرد و دو مرکز آموزشی برای خلبانان هواپیماهای Tu-204 و An-148 تأسیس خواهد نمود.

-          همکاری‌های کمپانی‌های شرقی و غربی: هوافضای بدون مرز!

در این نمایشگاه قراردادهای مختلفی برای همکاری کمپانی‌های هوافضایی غربی و شرقی به امضا رسید. برخی کارشناسان معتقدند در واقع این نمایشگاه برای کمپانی‌های غربی به منزله محلی برای ارتقای خود و پر کردن منافذی که هنوز خالی مانده است، می‌باشد.

از مهم‌ترین قراردادهای همکاری منعقد شده می‌توان به قرارداد بوئینگ و کمپانی VSMPO-AVISMA، یک کمپانی روسی که به تولید قطعات و بخش‌های تیتانیومی مربوط به هواپیماها می‌پردازد، اشاره کرد. این کمپانی طی این قرارداد مسئولیت ساخت بخش‌های مختلف تیتانیومی در هواپیمای دریم‌لاینر B-787 بوئینگ را بر عهده خواهد گرفت. پیش از این نیز قطعات مشابه به کار رفته در هواپیمای A380 ایرباس، در این کمپانی ساخته می‌شده است.

همچنین کمپانی سوخو ایویشن هولدینگ (JSC)، سوخو سیویل ایویشن (CJSC)، و کمپانی ایتالیایی آلنیا ایروناتیکا قراردادی را در زمینه همکاری‌های استراتژیک به امضا رسانده‌اند که در نتیجه آن کمپانی مشترک سوپرجت اینترنشنال پایه‌گذاری شده است. مسئولیت این شرکت تازه تأسیس شامل گرفتن گواهی‌ها، بازاریابی و خدمات پس از فروش هواپیماهای Superjet-100 سوخو خواهد بود. تقسیم سهام این کمپانی به صورت روبرو خواهد بود: آلنیا ایروناتیکا 51% و سوخو ایویشن هولدینگ 49%. دفتر مرکزی این شرکت نیز در ونیز ایتالیا قرار خواهد داشت.

در روز دوم نمایشگاه ماکس 2007 نیز ایروفلوت، خط هوایی دولتی روسیه، با دو کمپانی VAMC-400 روسیه و SNECMA فرانسه که در زمینه‌ی تعمیر و نگه‌داری هواپیماهای روسی و اروپایی موافقت نشان داده‌اند، قرارداد همکاری مستقیمی به امضا رساند تا برای تعمیر و نگه‌داری ناوگان مسافربری خود نگرانی نداشته باشد. اصلی‌ترین بخش کار این کمپانی‌ها در زمینه تعمیر موتورهای هواپیما خواهد بود. ایروفلوت در ناوگان خود بیشترین تعداد موتورهای CFM56 را، که بر روی هواپیماهای A320 و B737 نصب شده است، دارد و تا سال 2010 حدود 56 فروند هواپیمای دو موتوره مجهز به همین موتور را در ناوگان هوایی خود خواهد دید.

-          بازار موشکی بی‌رونق، بخش فضایی کم‌بار

در حالی‌که بخش‌های هوایی نمایشگاه بسیار پربار برگزار می‌شدند، بخش‌های فضایی و موشکی از رونق بالایی برخوردار نبودند. در بخش موشکی تنها چند موشک هوا به هوای جدید که همگی قابلیت نصب بر روی هواپیماهای روسی را داشتند، به نمایش درآمد و در بخش ویژه نیز مدل‌های مختلف موشک براهموس معرفی و به نمایش گذاشته شده بود. اما با این وجود از بازار فروش و عقد قراردادهای مهم خبری نبود!

در بخش‌ فضایی نیز حضور کم‌رنگ کمپانی‌های مختلف جهان باعث شده بود که این بخش به عنوان کم‌بارترین بخش نمایشگاه شناخته شود. بسیاری از بازدیدکنندگان نیز که برای دیدن غرفه‌های مرتبط به فضا به نمایشگاه آمده بودند، دست خالی بازگشتند و تنها شاهد همکاری جدید روس‌ها و امریکایی‌ها در زمینه‌ی سیستم ناوبری جهانی بودند.

در این راستا نیز دستگاه نشان‌گر گیرنده قابل حمل سیستم ماهواره‌ای مکانیاب جهانی GLONASS و GPS برای اولین بار در نمایشگاه ماکس 2007 روسیه در معرض دید عموم قرار گرفت. این وسیله جیبی می‌تواند در زمینه بهره‌وری و راحتی در استفاده با بهترین نمونه‌های خارجی خود رقابت کند و نقطه قوت آن نیز دقت عمل و قابل اعتماد بودن آن است.

تولید کننده این وسیله، کمپانی روسیOAO MKB KOMPAS، همچنین نرم‌افزاری را در اختیار گذاشته که ثبات کاری دستگاهش را تضمین می‌نماید. این دستگاه جهت‌یاب و هدایت‌کننده، مجهز به کارت‌های الکترونیکی می‌باشد که در بسیاری از مراکز اداری روسیه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کوتاه و خلاصه

-          برگزاری روز خلبان آزمایشی

در روز 23 آگوست در نمایشگاه ماکس 2007، نیروی هوایی روسیه روز خلبان آزمایشی را برگزار نمود. در طول این روز خلبانان آزمایشی مجموعه ملاقات‌هایی با نمایندگان ادارات طراحی، طراحان عمده و پیشتاز و متخصصان صنعت هوانوردی، و سربازان بازنشسته خواهند داشت. در صبح روز 23 آگوست همچنین نزدیک به 100 متخصص از مرکز آزمایشات پروازی دولت در آختوبینسک، در نمایشگاه ماکس 2007 شرکت کردند.

-          روز موسکو در ماکس 2007

به علت حضور بیش از 200 کمپانی واقع در شهر موسکو و حومه آن و تقریبا یک سوم تعداد کل شرکت‌کنندگان روسی نمایشگاه ماکس 2007، روز 23 آگوست در این نمایشگاه به عنوان روز موسکو نام‌گذاری شد. در این روز نمایشگاه ویژه‌ای از شرکت‌های واقع در موسکو، برای در معرض دید گذاشتن هواپیماها، هلیکوپترها و سایر تولیدات هوافضایی آن‌ها برقرار شد.

-          آتلانت- سایوز سفارش 4 فروند بوئینگ 737 داده است

در روز 23 آگوست کمپانی آتلانت- سایوز، شرکت هوانوردی دولت موسکو، و نمایندگان بوئینگ قرارداد حمل (shipment) 4 فروند هواپیمای بوئینگ 737-700 را اعلام نمودند. این قرارداد که در سال 2006 به امضا رسیده هزینه‌ای در حدود 249 میلیون دلار در بر دارد.

-          نمایش اولین نمایشگر گیرنده پرتابل گلوناس روسی در ماکس

دستگاه نشان‌گر گیرنده قابل حمل و نقل (یا پرتابل) برای سیستم ماهواره‌ای مکانیاب جهانی GLONASS و GPS برای اولین بار در نمایشگاه مکس 2007 روسیه در معرض دید عموم قرار گرفت. این وسیله جیبی می‌تواند در زمینه بهره‌وری و راحتی در استفاده با بهترین نمونه‌های خارجی خود رقابت کند و نقطه قوت آن نیز دقت عمل و قابل اعتماد بودن آن است.

تولید کننده این دستگاه، کمپانی روسی OAO MKB KOMPAS، همچنین نرم‌افزاری را در اختیار گذاشته که ثبات کاری آن را تضمین می‌نماید. این دستگاه جهت‌یاب مجهز به کارت‌های الکترونیکی می‌باشد که توسط joint staff روسیه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

-          ایران ایر 5 فروند توپولف TU-204 خریداری می‌کند

در روز 22 آگوست کمپانی لیزینگ " شرکت مالی ایلیوشین" و ایران ایرتور قراردادی را برای خرید 5 فروند هواپیمای mid-haul توپولف TU-204-100 به ارزش بالای 200 میلیون دلار به امضا رساندند. اولین هواپیما از این سری در سال 2009 تحویل داده خواهد شد.

-          تولید آنتونف AN-124 دوباره آغاز می‌شود

در روز 22 آگوست گروه Volga-Dnepr، کمپانی OAO "Motor Sich" و کمپانی آنتونف ANTK، قراردادی را برای احیای تولید هواپیماهای An-124-100 امضا کردند. اولین مرحله این قرارداد شامل ارتقای هواپیمای آنتونف An-124-100M-150 می‌شود که مدلی ارتقا یافته با قابلیت حمل 150 تن است. پس از آن دو شرکت Volga-Dnepr و آنتونف ANTK قصد تولید مجدد هواپیماهای مسافربری را داشته و سفارش 17 هواپیما را دریافت کرده‌اند. کمپانی Motor Sich نیز به طراحی موتور اصلاح شده D-18T مخصوص این هواپیماها خواهد پرداخت.

-          نمایش توپولف TU-144 در مکس 2007

تنها هواپیمای مسافربری مافوق صوت تمام مجهز باقی مانده، Tu-144، در نمایشگاه مکس 2007 روسیه به نمایش گذاشته شد. این هواپیمای منحصر به فرد توسط کلوپ قهرمانان زوخوسکی خریداری و نوسازی شده است. از تعداد 16 فروند هواپیمای تولیدی از این مدل، تنها 7 فروند باقی مانده که در حال حاضر در موزه‌های مختلفی در سراسر روسیه در معرض دید عموم قرار دارند.

-          تأسیس کمپانی مشترک سوخو و آلنیا ایروناتیکا

کمپانی سوخو ایویشن هولدینگ (JSC)، سوخو سیویل ایویشن (CJSC)، و کمپانی ایتالیایی آلنیا ایروناتیکا قراردادی را در زمینه همکاری‌های استراتژیک به امضا رسانده‌اند که در نتیجه آن کمپانی مشترک سوپرجت اینترنشنال پایه‌گذاری شده است. این شرکت با گرفتن گواهی‌ها، بازاریابی و خدمات پس از فروش هواپیماهای Superjet-100 سوخو سر و کار خواهد داشت.

تقسیم سهام این شرکت تازه تأسیس به این صورت خواهد بود: آلنیا ایروناتیکا 51% و سوخو ایویشن هولدینگ 49%. دفتر مرکزی این شرکت نیز در ونیز ایتالیا قرار خواهد داشت.

در حال حاضر 71 فروند از هواپیماهای Superjet-100 سوخو سفارش ساخت دریافت کرده‌اند و با در نظر گرفتن گزینه‌های اختیاری قراردادها، تعداد سفارش این هواپیما از مرز 100 فروند هم تجاوز می‌کند.

 منبع:آویا

عکس روز

عکس های بالا متعلق است به هواپیمای مخصوص رئیس جمهور روسیه جناب آقای پوتین .واقعا ایلیوشین زیبایست و دارای ابهت بالای است

روزنه های امید

روزنامه کامرسانت خبر داد:

احتمال امضای قرارداد فروش 50 موتور جنگنده میگ-29 به ایران از سوی پوتین

یک روزنامه روسی خبر داد رئیس جمهوری روسیه که در تهران به سر می برد، احتمالاً قراردادی برای فروش 50 فروند موتور هواپیمای جنگنده میگ-29 را با ایران امضا خواهد کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری رویترز، روزنامه "کامرسانت" امروز به نقل از منابعی که نامشان فاش نشده نوشت : قراردادی به ارزش 150 میلیون دلار برای فروش 50 موتور RD-33 از نوع توربوتراست برای نصب روی جنگنده های آذرخش ایران در سفر "ولادیمیر پوتین" به تهران امضا خواهد شد. این روزنامه افزود: این نوع موتورهای جنگنده را شرکت "چرنیشف" مسکو برای خط تولید هواپیماهای جنگنده میگ-29 روسیه تولید می کند. انتظار می رود روسیه از فروشهای تسلیحاتی خود در سال جاری 5/7 میلیارد دلار درآمد کسب کند که در مقایسه با 4/6 میلیارد دلار در سال 2006 افزایشی چشمگیر را نشان می دهد. جنگنده های آذرخش ایران با استفاده از مهندسی معکوس جنگنده های اف-5 دهه 1970 آمریکا ساخته شده اند. ایران همچنین در ماه آگوست گذشته تولید صنعتی نسل جدیدی از جنگنده به نام صاعقه را که نوعی از آذرخش محسوب می شود، آغاز کرده که مشابه، اما بسیار قوی تر از جنگنده های آمریکایی اف ای 18 هورنت هستند.

نظر وبلاگ:جای بسی امید واری است(در صورت صحت خبر) زیرا از این موتور ها هم می شود در جنگنده های جدید استفاده کرد و هم می توان میگ های ۲۹ داخلی را تقویت کرد.البته اگر این کار انجام شود این تازه ابتدای راه است و فتح بابی است برای افزایش تبادلات نظامی میان ایران و روسیه

آمریکا در پی یافتن جایگزینی برای پایگاه اینجرلیک ترکیه

 

70 درصد از پشتیبانی هوایی عملیات عراق از طریق پایگاه اینجرلیک انجام می شود. جایگزین کردن پایگاهی دیگر احتمالاً در اردن، کویت یا بندر ام القصر عراق برای آمریکا ماهها طول خواهد کشید.

در پی متشنج شدن روابط آمریکا و ترکیه به دلیل مصوبه مجلس آمریکا درباره کشتار ارامنه توسط دولت عثمانی، وزارت دفاع آمریکا در تلاش برای یافتن جایگزینی اضطراری برای پایگاه اینجرلیک ترکیه در صورت قطع ممانعت آنکارا از عملیات پشتیبانی هوایی نظامیان آمریکایی در عراق برآمده است.

به گزارش مهر به نقل از روزنامه اسکاتلندی "هرالد"، پنتاگون در تلاش است تا در صورت قطع 70 درصد از پشتیبانی هوایی نظامیان آمریکایی در عراق که از طریق پایگاه هوایی اینجرلیک در ترکیه انجام می شود، گزینه دیگری را به صورت اضطراری جایگزین آن کند.

کمیته امورخارجی مجلس نمایندگان آمریکا هفته گذشته قطعنامه ای را به تصویب رساند که طبق آن کشتار ارامنه در دوران جنگ جهانی اول توسط دولت عثمانی به عنوان نسل کشی شناخته می شود. دولت ترکیه به شدت به این اقدام واکنش منفی نشان داد و سفیر خود را از واشنگتن فرا خواند. علاوه براین تهدید کرد که در صورت تصویب نهایی آن توسط کنگره آمریکا، برای عملیات ارسال تجهیزات و سلاح برای نیروهای آمریکایی در عراق با استفاده از فضای ترکیه محدودیت ایجاد خواهد کرد.

مقام های پنتاگون تایید کردند: 70 درصد از پشتیبانی هوایی عملیات عراق از طریق پایگاه اینجرلیک انجام می شود. این مقام ها اضافه کردند: جایگزین کردن پایگاهی دیگر احتمالاً در اردن، کویت یا بندر ام القصر عراق برای آمریکا ماهها طول خواهد کشید.

در کیف پوتین چیست؟

 

هنگامی که حمله ای به روسیه صورت گیرد این سه کیف باید توسط این سه فرد فعال شود و سیگنال برای بازشدن تاسیسات دفاعی روسیه بفرستد.

 معمولا هیات های روسی که به طور رسمی و با همراهی رییس جمهوری به کشوری سفر می کنند شامل 180 نفر می شود که معمولا با 3 هواپیما سفر خود را انجام می دهند.

به گزارش عصر ایران در سفر به تهران نیز ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه 180 نفر را به همراه دارد.
نکته جالب در سفرهای پوتین به کشورها به همراه داشتن کیفی است که مربوط به تاسیسات هسته ای و دفاعی روسیه است.
از این کیف ها سه عدد یکی از در اختیار رییس جمهوری یکی وزیر دفاع و یکی دبیر شورای امنیت ملی قرار دارد.

هنگامی که حمله ای به روسیه صورت گیرد این سه کیف باید توسط این سه فرد فعال شود و سیگنال برای بازشدن تاسیسات دفاعی روسیه بفرستد. در صورتی که یکی از این افراد سیگنال خود را نفرستند سیستم عمل نمی کند.

پوتین به هرجای جهان که سفر می کند این کیف را از خود دور نمی کند. این کیف به همراه خودرویی بزرگ است که تاسیسات الکترونیکی مربوط به آن را حمل می کند و معمولا در سفرهای پوتین یک هواپیما به این خودرو و کیف مخصوص آن اختصاص دارد.

چند سال پیش که پوتین قصد یک عمل جراحی را داشت جلسات متعددی برای این مساله گرفتند که این کیف در زمان بی هوشی پوتین به دست چه مسوولی سپرده شود . پوتین بلافاصله پس از به هوش آمدن ابتدا کیف مخصوص خود را خواسته بود.

پوتین در سفر به تهران نیز این کیف و 180 نفر از دولتمردان کشورش را به همراه خود دارد.
تیم حفاظت پوتین برای بررسی محل اقامت وی و هیات همراه از یک هفته پیش در ایران به سر می برند تا اقدامات حفاظتی و امنیتی را انجام دهند.

منبع:عصر ایران

عکس روز

جنگنده زیبای میگ ۲۹ نیروی هوایی

فالکن ۲۰  سازمان هواپیمایی کشوری

60 سال مافوق صوت

 

چاک ییگر خلبان پیشین جنگ‌های سخت و ستاره‌ی کنونی فیلم‌های هالی‌وودی شصتمین سال شکست دیوار صوت به دست خودش را جشن خواهد گرفت. او که در جنگ جهانی دوم در پروازهای بی‌نظیر و در مبارزات هوایی پیگیر خود با هواپیماهای نازی و اروپایی به موفقیت‌های بزرگ و بسیاری دست یافته است، 14 اکتبر سال 1947 را به عنوان برگ زرینی در دفترچه‌ی خاطرات هوافضایی خود می‌داند. 60 سال پیش در چنین روزهایی یک خلبان شجاع برای اولین بار آماده‌ی پرواز بر روی هواپیمای Bell-X-1ای است که بر روی آن راکت‌هایی نصب شده تا بتوانند سرعت آن را به سرعت مافوق صوت برسانند. در آن زمان این خلبان جوان و جسور که پس از گذراندن تست‌های مختلف به عنوان خلبان آزمایشی برنامه‌ی X-1 برگزیده شده بود، به عنوان یکی از خبرسازترین انسان‌های روی زمین شناخته می‌شد! بسیاری از خلبانان پیش از او تلاش کرده بودند که تا نزدیکی سرعت صوت برسند، اما لرزش هواپیما آنها را از ادامه‌ی کار بازداشته بود. این امر سبب شد تا گذر ییگر 24 ساله از سرعت 1100 کیلومتر بر ساعت در ارتفاعی 45000 پایی، بدون ترش از لرزش‌های هواپیما و صداهای ناهنجار تولیدی به عنوان امری شاق و مهم به شمار آید. ییگر اعلام کرد که در آخرین پرواز خود که اتفاقا به مناسبت همین اتفاق نیز بوده است، بیست‌ویکم سپتامبر سال جاری سوار بر یک هواپیمای F-16 نیروی هوایی امریکا بار دیگر دیوار صوتی را شکسته و توانایی‌های خود را به اثبات رساند.

منبع: www.spacewar.com