یک کلمه حرف حساب(سرمقاله)

سال نو مبارک

آید بهار و پیرهن بیشه نو شود
نوتر برآورد گل اگر ریشه نو شود
زیباست روی کاکل سبزت کلاه تو
زیباتر آن که در سرت اندیشه نو شود
ما را غم کهن به می کهنه بسپرید
به حال ما چه سود اگر شیشه نو شود
شبدیز، دام خسرو و شیرین به کام او
بر فرق ما چه فرق اگر تیشه نو شود
جان می‌دهیم و ناز تو را باز می‌خریم
سودا همان کنیم اگر تیشه نو شود

سال ها از پی هم می آید و می گذرد با خاطرات خوب و بد.گویی همین دیروز بود که تصمیم گرفتیم وبلاگی ایجاد کرده و درد دل ها و مطالب مورد علاقه خود را در آن قرار دهیم .خواستیم نقشی داشته باشیم(هرچند بسیار ناچیز) در پهنه گسترده و بی انتهای هوافضا و اندک معلوماتمان را با دیگران به شراکت گذاریم و از دریا بی کران اطلاعات سایر دوستان استفاده کنیم .نمی دانیم چقدر موفق بودیم و چقدر ناموفق.البته هدف ابتدائی ما حرکت در این مسیر بود نه رسیدن به مقصد.در این مدت سعی و تلاش ما بر این بود تا حد امکان نوگرایانه رفتار کنیم و از سایت ها و وبلاگ های دیگر عزیزان تقلید نکنیم .از اینرو ازطرح ها و قالب های ساده برای وبلاگ استفاده کردیم و تلاش کردیم در عوض سهم مقالات فنی و تخصصی را بالا ببریم.به همین منظور از اطلاعات سایر سایت ها و اساتید و منابع مکتوب و اینترنتی استفاده نمودیم .البته از ذکر منابع آنها تا جای امکان دریغ نکردیم و خواستیم به خودمان بیاموزانیم که به دیگران نیز احترام بگذاریم و فقط در حد شعار با این پدیده(یعنی کپی رایت)برخورد ننمائیم.

در طی این مسیر دوستان بسیار زیاد و با ارزشی پیدا کردیم که این امر خود اهرم پر قدرتی در ادامه کار بود و در زمان هایی که بدلیل مشغله کاری و مشکلات پیشرو از ادامه کار وبلاگ باز می ماندیم این نظرات و دلداری های دوستان عزیزمان بود که ما را تشویق می کرد که بمانیم و ادامه دهیم.در همین جا از همه دوستان عزیز و گرامی که بی پروا و برادرانه از ما انتقاد کردند و ما را با راهنمایی های خود همراهی نمودند کمال تشکر را داریم و امیدواریم در سال جدید نیز سایه موهبت خود را از سر ما کم ننمایند.زیرا در واقع این نظرات بینندگان بود که جهت گیری های وبلاگ را تعیین می نمود و بسته به نظر و علایق شما عزیزان سعی می کردیم مقالات رادر وبلاگ قرار دهیم .

از سوی دیگر در نحوه و گزینش عکس های وبلاگ نیز ما سعی کردیم تا حد امکان از عکس های هواپیماهای نظامی و غیر نظامی ایرانی استفاده کنیم تا دوستان را با فضای هواپیماهای داخلی بیشتر آشنا نماییم زیرا منابع گوناگون و فراوانی وجود دارد که دوستان میتوانند عکس های هواپیماهای مختلف در سراسر گیتی را نظاره گر باشند ولیکن منابع در مورد پرنده های ایرانی محدود است.البته تلاش ما بیشتر بر انتخاب عکس هایی بود که کمترین نمایش را در سایت ها و منابع مختلف داشته و به قولی دست اول باشند و در این راه از عکس های آرشیوخودمان و یا عکس های زیبای ارسالی سایر دوستان و تعدادی از منابع اینترنتی ایرانی و غیره استفاده کردیم که امیدواریم در این بخش توانسته باشیم رضایت شما عزیزان را کسب نماییم.

در بخش اخبار و اطلاع رسانی نیز سعی بر آن بود تا آخرین اخبار را که در صنعت هوافضای ایران و جهان تاثیر گذار بوده برای شما در وبلاگ قرار دهیم و به قولی به روز باشیم اگرچه به همه اهداف خود نرسیدیم ولیکن...

در پایان مجددا از لطف همه شما دوستان عزیز چه افرادی که با انتقادهای سازنده خود ما راهنمایی نمودند و چه افرادی که با اظهار لطف خود ما را در ادامه کار این وبلاگ راسخ ساختند صمیمانه سپاسگذاریم و امیدواریم  سالی پر از موفقیت و شکوه پیشروی همه شما بزرگوارا قرار گیردو همچنان یاریگر ما باشید.

همواره سرافراز وسربلند

مجله هوایی

F.104 Starfighter تابوت پرنده

در مورد جنگنده ای صحبت می کنیم که هیچ کشوری سفارش آن را نداد ولی ساخته شد.!!!!!!!!!!!!
در سال های اولیه دهه 1950 ارتش آمریکا در بدترین شرایط خود قرار داشت .جنگ جهانی هنوز اثرات خود را داشت و ارتش در حال مرخص کردن نیروهای خود بود. کاهش نیرو کاهش امکانات و بودجه را در برداشت این سالها ارتش آمریکا را بسیار شکننده وضعیف نشان میداد ضعفی که در طول جنگ هیچگاه دیده نشد گویی وقت مرگ ببر زخمی فرارسیده بود. دیگر هیچ اثری از ابهت 4 تا 5 سال پیش ارتش به واقع پیروز جنگ نبود در چنین شرایطی کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد و آمریکا باید دفاع می کرد(این جنگ غیر مستقیم جنگ ابر قدرت ها بود) شروع جنگ کره هشداری بود برای آمریکایی ها که باید به ارتش توجه بیشتری نمایند. در چنین شرایطی جنگنده های MIG.15 وارد نبرد شدند که آمریکا  بخصوص نیروی هوایی این کشور را که وظیفه  مراقبت از اسکادران ها را داشت در شرایط بدی قرار داد.
این جنگنده با سرعت زیادو سرعت اوج گیری و مانور پذیری به اضافه  سه توپ سنگین رقیب خطرناکی بحساب می آمد بطوری که هیچ یک از هواپیماهای آمریکایی در آن زمان قادر به مقابله با آن نبودند به جز جنگنده های F.86 که آن هم باید بهسازی می شد برای همین تمام اسکادران ها ملزم به پرواز پوششی محدود شدند.
با وجودی که نیروی هوایی سفارشی برای ساخت رهگیری همچون F.104  رانداد اما این طرح پیش رفت و بدلیل کنسل شدن طرح XF.90 نیروی هوایی اعلام نیاز فوری به رهگیری با سرعت بالا کرد که اسکانس ورکس (قسمتی از لاکهید) طرح را ارائه داد. این جنگنده نخستین هواپیمایی بود که به سرعت2 ماخ دست یافت .موتور آن در ابتدا پس سوز نداشت اما نهایتا به پس سوز مجهز شد. این طرح در زمان خود طرح جالبی بود . جالب اینکه در شرایطی که بالهای پسگرا رایج بود این هواپیما داری بالهای کوتاه و مستقیم بود(در واقع مثل موشک پرواز می کرد) دم آن T شکل بود و مجرای موتور آن هم مشترک بود یعنی دو دریچه به هم مرتبط بودند(آن موقع بسیاری از مهندسان با این طرح مخالفت می کردند .این هواپیما در آلمان غربی هم ساخته شد اما آلمانی ها مثل اینکه بیشتر به موشک بودن آن علاقه داشتند. برای مقابله با پرواز های شناسایی  شوروی باید در مناطقی پرواز می کرد که امکان فرود وجود نداشت. بنا بر این هواپیما را بروی سکویی با زاویه 20 در جه قرار می دادند .در زیر آن راکتی قرار می گرفت که رانشی برابر با 65000 پوند ایجاد می کرد .این هواپیما همچون موشک پرتاب می شد البته این روش به هواپیما کمی آسیب می زد اما در نوع خودجالب بود(جالب این که در دومین آزمایش هواپیما به همراه بوستر همراهش منفجر شد به جز خلبان تعدادی از کادر زمینی هم آسیب دیدند که دلیل آن انفجار هواپیما نبود بلکه فرار از محل حادثه و تصادف ماشینها آن را بوجود آورد) برای درگیری هوایی به 4 فروند موشک اسپارو به همراه یک توپ 20 mm مجهز شد که با یک رادار رهگیری هوایی ناسار تکمیل شد.
در مورد لقبی که  به هواپیما دادند باید بدانید این هواپیما در فاصله سالهای1961 تا 1968 بیش از 91 فروند از آن سقوط کرد بطوری که مردم به آن لقب تابوت پرنده را دادند. ارتش هم بعد از مدتی (بعد از جنگ) تمام هواپیماها غیر قابل اعتماد را به کشور های فقیر همچون پاکستان بخشید.
واقعیت این بود که در همه جا تعریف این هواپیما شنیده می شد اما اینها حرفهای سازندگان بود که از کار خود تعریف می کردند .در واقع شهرت این هواپیما در کامیابی نبود بلکه در ناکامی و شکست بود(از دست دادن کنترل و تعادل در این جنگنده چیز عادی و روز مره ای برای خلبانان بود)
به هر صورت پروژه موشک سرنشین دار یا همان F.104 طرح پیروزی نبود البته نمی توان در مورد شکست آن نیز با قاطعیت صحبت نمود.

مشخصات:
ابعاد:

مساحت بال : 18.22 مترمربع
طول : 16.69 متر
ارتفاع : 4.11 متر
طول بال : 6.68 متر


وزن : 6,387 کیلوگرم

بیشینه سرعت: 2.2 ماخ

موتور: یک دستگاه General Electric J79-19 با رانش 70.28 kN


سلاح: AIM-9 Sidewinder, AIM-7 Sparrow, Apside و nuclear bombs, Mk 82/83 و...



نویسنده:محمد حسین جهان پناه(سایت دانشجو)

آلبوم جنگنده های ایرانی

دوستان عزیز و گرامی با عرض تبریک و شادباش به مناسبت فرا رسیدن سال نو تعدادی عکس  نادر و کمیاب از جنگنده های ایرانی برای شما عزیزان انتخاب کرده و در وبلاگ قرار می دهیم.امیدواریم مورد رضایت شما دوستان وفا دار به وبلاگ قرار گیرد.

عکسی استثنایی از سوختگیری فانتوم ایرانی از یک بوئینگ ۷۰۷ تانکر نیروی هوایی

فانتوم های ایرانی در حال گشت هوایی

شینوک ایرانی در حال حمل جیپ و هلی برن

اف۱۴ های ایرانی که شبانه روزاز حریف آسمان ایران پاسداری می نمایند

ستون فقرات نیروی هوایی ارتش در یک نگاه

صف اف ۴ ها برای سوختگیری هوایی

اف ۱۴ بر فراز بوشهر

ترافیک سنگین هرکولس ها برای پرواز

اف۵  نیروی هوایی در حال عبور از بالای یک سد

و در پایان عکسی زیبا از اف ۱۱۷ نیروی هوایی آمریکا

تقدیم به همه شما سروران عزیز

سال نو مبارک

نقش فناوری نانو در فضا

فناوری نانو در ماموریت‌های فضایی آینده نقش مهمی خواهد داشت. نانو حسگرها، موادی بسیار بهبود یافته با عملکرد بالا، یا سیستمهای پیشران بسیار کارآمد، تنها نمونه‌ای از کاربرد فناوری نانو هستند.

به گزارش پایگاه اینترنتی فناوری نانو، حفاظت در برابر تابش از کاربردهای اساسی فناوری نانو در سفرهای فضایی است . به گفته دانشمندان ناسا، خطر قرار گرفتن در معرض تابشهای فضایی مهمترین عامل محدودکننده طول مدت سفرهای فضایی است و لذا هم اکنون تحقیقات فراوانی به‌طور خاص در این زمینه در حال انجام است. طراحان سفینه‌های فضایی به این منظور و نیز رفع مشکلاتی مانند بی‌وزنی و دوام ساختار، به‌دنبال موادی هستند که بتواند به آنها در توسعه و ساخت روکش چند کاره بدنه سفینه‌های فضایی( نانو حسگرهایی که بتواند حفاظت موثری در برابر تابشهای فضایی ایجاد کرده و ذخیره انرژی خوبی هم داشته باشد) کمک کند. به اعقتاد دانشمندان نانو مواد پیشرفته‌ای مانند نانولوله‌های ایزوتوپی غنی شده با بور می‌تواند برای این منظور کاملا مناسب باشد. تابشهای فضایی به لحاظ کمی کاملا با آنچه بشر در روی زمین با آن مواجه است تفاوت دارد. یک فضانورد به محض خروج از میدان مغناطیسی و اتمسفر محافظ زمین، در معرض تابش‌های یونیزه‌کننده ای به‌صورت ذرات اتمی باردار قرار می‌گیرد که با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کنند. این ذرات پر انرژی (اچ ضد یی ‪ (HZE‬دارای بار زیادی بوده و بیشترین خطر را برای انسان در فضا دارند. قرار گرفتن طولانی مدت در برابر این تابشها موجب آسیب دیدن دی ان‌ای ‪DNA‬ و بروز سرطان می‌شود. بور ‪ ۱۰‬یکی از مواد محافظی است که دانشمندان مشغول بررسی قابلیت آن هستند. در واقع دانشمندان از دهه ‪ ۱۹۳۰‬نسبت به توانایی این ماده در به دام اندازی نوترون‌ها آگاهی داشتند و در شمارشگر "گایگر" از آن به عنوان محافظ تابش و نیز لایه محافظ راکتورهای هسته‌ای استفاده می‌کردند. نانولوله‌های بور به‌دلیل داشتن ساختاری مشابه با نانولوله‌های شناخته شده کربنی‌ها بسیاری از خواص عالی آنها را داشته و حتی نسبت به آنها از برخی خواص بهتری مانند پایداری شیمیایی بالا، مقاوت اکسیداسیون بالا در دماهای بالا برخوردارند و یک نیمه هادی پایدار با شکاف باندی پهن به شمار می‌آیند. به همین دلیل می‌توان آنها را به‌صورت روان‌کننده جامد در کاربردهای دما بالا یا محیطهای خورنده‌ای مانند باتری ها، پیل‌های سوختی، ابر خازن‌ها و ماشینهای پر سرعت به کار برد. محققان برای اولین بار موفق شدند ترکیبی با بازدهی بالا و به مقدار زیاد از این نانولوله‌ها را با استفاده از روش آسیاب توپی یا فرآیند گداخت تولید کنند. آنها در مقاله خود با عنوان" غنی‌سازی نانولوله‌ها با ایزوتوپ نیترید بور ‪ "۱۰‬به نقش ویژه آسیاب توپی پرانرژی در کاهش دمای نیتراسیون، که در نهایت به رشد لوله‌های نازک استوانه‌ای منجر می‌شود، اشاره کرده‌اند. از جمله کاربردهای ویژه این ماده می‌توان به حفاظت در برابر تابش، مواد چندکاره برای ذخیره انرژی، حفاظت محیط زیست، صنایع هسته‌ای، حسگرها و نیز بدنه خارجی سفینه‌های فضایی، کاربردهای نوترون در پزشکی و تشخیص و درمان سرطان اشاره کرد. چندین سال قبل ناسا از محققان خواسته بود تا نمونه نانولوله‌هایی را بسازند تا به‌طور آزمایشی در ایستگاه‌های فضایی مورد استفاده قرار گیرد و هم‌اکنون محققان در حال مذاکره برای کاربردهای احتمالی آنها در ماموریت‌های فضایی و نیز کاربردهای احتمالی نانولوله‌های بور ‪ ۱۰‬هستند. در حال حاضر آزمایش‌های تابشی روی این نانولوله‌ها در حال انجام است. از نانولوله‌های بور ‪ ۱۰‬می‌توان نه تنها درصنایع فضایی، بلکه در موارد متعدد دیگری مانند حفاظهای تابشی محکم، ارزان و سبک استفاده کرد.

هلیکوپتر سوپر پوما (کوتاه و مفید)

هلیکوپتر سوپر پوما(ساخته شده در کارخانجات Aérospatiale )هلیکوپتری است که برای مصارف نظامی وهمچنین غیر نظامی به بازار عرضه شده است
سوپر پوما مدل بزرگتر و بهینه تر نمونه ی اولیه  هلیکوپتر پوما ساخته شده توسط Aérospatiale میباشد و اولین پرواز خود را در تاریخ 13 سپتامبر 1987 به ثبت رسانده است
این مدل که بسیار موفق از اب در امده در 37 ارتش نظامی در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است وتقریبا هزاران کاربر غیر نظامی دارد
سوپر پوما به صورت حرفه ای در شرکت نفتی دریای شمال مورد استفاده پرسنل قرار گرفته شده و وظیفه انتقال کارمندان و تجهیزات به سکوهای نفتی و برگشت از انجا را به عهده دارد
مدل ساخته شده برای مصارف غیر نظامی ظرفیت حمل 18 نفر مسافر و 2 نفر خدمه را داراست
یک مدل بزرگترنیز در بین مدلهای ویژه نظامی مخصوص عملیات جستجو و شناسایی وجود دارد
از سال 1990 به بعد سوپر پوماهای نظامی با عنوان Cougar. به بازار عرضه میشوند


مدلهای سوپر پوما:
As331 مدل اولیه
As332aگونه ی تجاری
As332b گونه ی نظامی
As332b1 اولین گونه ی نظامی
As332c گونه ی تولید شده ی غیر نظامی
As331c1 گونه شناسایی
As332f گونه ی نظامی ضد زیر دریایی و ضد کشتی
As332f1 مدل نیروی دریایی
As332l گونه ی غیر نظامی با موتورهای بهتر و کابین جادارتر(بعضی اوقات سوپر تایگر نامیده میشود)
As332l1 مدل کشیده تر غیر نظامی
As332l2 وسیله ی حمل و نقل غیر نظامی
As332m گونه ی نظامی
As332m1 گونه نظامی کشیده تر

اپراتر های غیر نظامی:
اذربایجان
المان
فنلاند
نروژ
کانادا
هنگ کنگ
اسلند
مالزی
مراکش
انگلیس

اپراتر های نظامی:
ارژانتین
شیلی
برزیل
یونان
اندونزی
کویت
مکزیک
عمان
نیجریه
عربستان سعودی
سنگاپور
اسپانیا
سوییس
تایلند
ونزوئلا
ویتنام

مشخصات AS332L2:
خدمه:2نفر
ظرفیت:24 نفر
طول:16/3 متر
قطر ملخ:15/6 متر
ارتفاع:4/6 متر
وزن هلیکوپتر خالی:4460کیلوگرم
بیشترین وزن هنگام تیک اف:8600کیلوگرم
پیشرانه:دو موتور توربوشفت
توربومکا ماکیلا 11a که هرکدام قدرتی به اندازه ی 1357 کیلووات تولید میکنند
حداکثر سرعت:278 کیلومتر بر ساعت
برد:831 کیلومتر
سقف پرواز:3200 متر
نرخ سعود:8/2 متر بر ثانیه

موشک بالستیک قدر-110/Ghadr-110

 

قدر-110 موشک بالستیک با برد متوسط است که توسط ایران طراحی و ساخته شده است.برخی منابع به برد 2500 تا 3000 کیلومتری این موشک اشاره کرده اند با این تفاسیر این موشک توان ضربه زدن به دورترین نقاط اروپا را داراست و بیش از 70 درصد اسیا را در تیرس توان موشکی ایران قرار می دهد.

ایران این موشک را اولین بار در رژه نیروی مسح خود در سالروزه  حمله عراق به ایران به نمایش جهانیان گذارد.

قدر-110 نسخه ی بهبود داده شده ی موشک معروف ایرانی شهاب 3 است.این موشک بر خلاف شهاب 3 از موتوری 2 مرحله ای بهره می جوید که توانایی رسیدن به بردی 2500 تا 3000 کیلومتر را برای ان فراهم می اورد.اعتقاد بر این است که موتور اول این موشک سوخت مایع و موتور دوم این موشک از سوخت جامد بهره می برد.

ایران در سال 2005 میلادی طراحی موتور جدیدی با سوخت جامد را به پایان رساند و بنابر منابع نا معتبر احتمالا از این موتور در طراحی گروهی از موشک ها از جمله Ghadr-110,Ghadr-110A,Ghadr-101 مورد استفاده قرار گرفته است.

البته برخی از وجود دو نسخه از موشک قدر نام برده اند که نسخه دوم ان با نام Ghadr-110 A  نامگذاری شده و از موتوری سه مرحله ای سود می برد.از دیگر تفاوت های این نسخه و نسخه A این موشک می توان به طول 19 الی 20+ متری این موشک نسبت به طول 17.5 متری نوع اول اشاره کرد.

منابع غربی طبق سیاست خود موشک قدر را به یک موشک چینی با نام M-18 ارتباط داده و قدر-110 را نوع ارتقا داده شده این موشک چینی معرفی کرده و اعلام داشته موشک های شاهین پاکستان هم در زمره ی این گروه از موشک ها قرار می گیرند.

موشک قدر-110 قابلیت مانور  بهتری را نسبت به شهاب 3 دارا می باشد و زمان آماده سازی آن برای شلیک نسبت به نسخ های اولیه شهاب 3 پایین تر بوده و در حدود 30 دقیقه می باشد در حالی که در نسخه های اولیه شهاب این زمان بالغ بر چندین ساعت بود. سر جنگی این موشک ماسوره انفجاری، ضربتی و مجاورتی است و به صورت عمود پرواز شلیک می‌شود.

بسیاری از منابع غربی این ساخت این موشک را تلاش مخفیانه ایران برای تولید شهاب 4 و دستیابی به موشک هایی با برد بلندتر عنوان ساختند اما ایران این اطلاعات را بارها تکذیب و عنوان کرده است که برنامه ای برای تولید موشک هایی برا برد بیشتر از 2000 کیلومتر را ندارد.

این موشک به همت متخصصین داخلی و در صنایع موشکی شهید همت طراحی و تولید شده است.

با اینکه مسئولین وزارت و صنایع دفاعی ایران بر برد 2000 کیلومتری موشک های ایرانی تاکید می کنند ولی از شواهد موجود می توان نتیجه گرفت ایران برای دستیابی به موشک هایی با برد بالای 3000 کیلومتر قدم های بلندی را برداشته و توانایی رسیدن به برد 6000 کیلومتری را دارا میباشد.با توجه به ساخت و استفاده از موشک چندکلاهکه(MIRV) نظیر فجر-3 استفاده از این نوع کلاهک در دیگر موشک های ایرانی دور از ذهن نیست.ساخت موشک های متفاوت با بردی تقریبا یکسان شاید ترفندی از سوی ایران برای فریفتن کشورهای غربی و آزمایشات موشکی جدید در سایه ی نام هایی متفاوت با برد هایی یکسان باشد.از این قبیل موشک ها می توان به موشک جدید معرفی شده توسط ایران با نام عاشورا اشاره کرد.

 شایان ذکر است با توجه به آزمایش جدید موشکی ایران و پرتاب اولین کاوشکر به فضا توسط جمهوری اسلامی ایران میتوان بر رسیدن به برد 4000 کیلومتری و بیشتر موشک های ایرانی صحه گذاشت.

---

خصوصیات   Ghadr-110                                                 Ghadr-110A

عملکرد: موشک بالستیک میانبرد(IRBM)

سازنده: صنایع موشکی شهید همت

کشور سازنده: جمهوری اسلامی ایران

پیشرانه: موتور 2 مرحله ای/مایع-جامد                              موتور 3 مرحله ای

طول: 17.5 -  19 متر                                                        19 -  20+ متر

قطر: 1.4  متر

وزن پرتاب: +25000 کیلوگرم                                                 نامشخص

برد: 2000 - 2500 کیلومتر                                             2500 - 3000؟ کیلومتر

سیستم هدایت: نامشخص

سر جنگی: تک کلاهکه

کلاهک: 550-1150 کیلوگرم                                               550-760 کیلوگرم

سال ورود به خدمت: 2007

● منبع: Missilethreat / globalsecurity/ janes

● نویسنده:امیرحسام ملایی یگانه

Copyrights©Moshaki-nezami.blogfa.com

Flybot ربات شناسایی پرنده

Flybot یا ربات شناسایی پرنده ممکن است در آینده منجر به حفظ تعداد زیادی سرباز یا انسان دیگر از خطرات شود.
دانشمندان در دانشگاه هاروارد روبات پرنده ای اختراع کرده اند که قابلیت انجام عملیات شناسایی در مناطق فوق العاده خطرناک مانند مناطقی که در آن از سلاحهای شمیایی یا سلاحهای بیولوژیک استفاده شده را دارد.

این روبات همچنین قادر به شناسایی مکانهای مخفی بمب گذاری شده میباشد.
Flybot که به اندازه یک بند انگشت میباشد از کربن سبک ساخته شده و وزنی کمتر از یک سنجاق دارد.
محققان به رهبری پروفسور رابرت وود و با پشتیبانی ارتش آمریکا هفت سال روی این پروژه کار کردند.

مهمترین مزیت قابلیت پرواز چنین روباتی سخت بودن شناسایی آن توسط دشمن است.

عکس روز

مهرآباد در تسخیر هما

فالکن ۵۰ ایتالیایی در تهران

تهران-کیش دو نفر. نبود

گالکسی شکیل و با عظمت

ارگ های استالین

نام کاتیوشا از نام ترانه‌ای رایج در دوران جنگ دوم گرفته شده که آن نیز خود از  نام دخترانه «یکاترینا» (کاترین) در زبان روسی آمده است. در جریان جنگ نیروهای آلمان بخاطر صدای راکت‌های آن و نیز شباهت لوله‌های پرتاب کننده راکت در آن به ارگ، به آن نام «ارگ استالین» داده بوده‌اند. در ایران گاه به آن «چلچله» و «خمسه خمسه» نیز گفته شده است.
انواع کاتیوشا :
بی‌ام۸
بی‌ام۱۳
بی‌ام۲۱
بی‌ام۲۴
بی‌ام۲۷
بی‌ام۳۱
نخستین کاتیوشا را «ای. گوای» در سال ۱۹۳۸ برای ارتش شوروی طرح کرد. در ۱۹۳۹ «و. ن. گالکوفسکی» پیشنهاد پرتاب راکت‌ها به کمک ریل را مطرح کرد و نمونه‌هایی ساخته شد.
 تاکنون کشورهای شوروی، چکسلواکی، کره شمالی، روسیه و ایران کاتیوشا ساخته‌اند.


پیشینه کاربردها :
انواع کاتیوشا در جنگ جهانی دوم به‌گستردگی بکار رفت. بعد از جنگ و در دوران جنگ سرد کاتیوشا در درگیری‌های کوچک‌تر استفاده شد. از جمله این درگیری‌ها جنگ ویتنام، جنگ یوم کیپور، جنگ افغانستان، اشغال لبنان در سال ۱۹۸۲، جنگ ایران و عراق، جنگ دوم چچنستان، جنگ جمهوری آذربایجان و ارمنستان است.
در جریان درگیری‌های لبنان در سال ۲۰۰۶ نیروهای حزب‌الله لبنان به صورت گسترده‌ای از کاتیوشا برای کوبیدن پایگاه های نظامی ارتش و پلیس اسرائیل در شهرها و روستاها استفاده کردند. البته موشکهای کاتیوشا اصلی بردی بین 12 تا 15 کیلومتر دارند در حالی که برای موشکهای مورد استفاده حزب الله، بردی بیش از 20 کیلومتر ثبت شده است. به علت آلومینیومی بودن بدنه آن، به هنگام انفجار بدنه سریعا ذوب شده و در نتیجه ترکش چندانی ندارد.( یکی از علل تلفات کم اسرائیلی ها در مقابل تعداد زیاد موشکهای شلیک شده توسط حزب الله، همین مطلب است ) به جهت ابعاد کوچک این موشک و حرکت در ارتفاع پایین، اکثر سیستمهای ضد موشکی کنونی نظیر پاتریوت از رهگیری و نابود کردن این موشک عاجز هستند.



لانچر راکت انداز این سلاح بر روی یک دستگاه خودروی دو محوره 6×6 Ural-375D سوار می باشد برای همین دارای تحرک بسیاری در هنگام جنگ می باشد. این سلاح را تنها می توان در هنگامی که کامیون ایستاده است شلیک کرد و کابین راننده دارای صفحات محافظ برای محافظت در مقابل آتش خروجی راکت میباشد. در صورت لزوم برای حفظ تعادل خودرو می توان از دو جک تثبیت کننده در هنگام آتش استفاده کرد.
 سرعت حرکت کامیون در جاده حدود 75 کیلومتر در ساعت است. راکت برای روشن شدن خرج پروازش نیاز به یک مولد برق دارد ، از این رو خودروی حامل دارای یک مولد برق است که با سیم به لانچر راکت ها وصل می شود و می تواند در عرض6 ثانیه تمامی راکت ها را روشن کرده و در عرض 5 دقیقه دوباره
شارژ شود. این مولد برق می تواند تمامی راکت ها را یکجا روشن کند یا با فاصله 5/. ثانیه راکت ها را یکی پس از دیگری روشن و شلیک کند. خدمه این سیستم 5 نفر می باشد و می توانند پس از شلیک در عرض 8 دقیقه دوباره لانچر را بارگیری و آماده شلیک کنند. راکت ها دارای بالچه های تاشو هستند که پس از شلیک و خارج شدن از لوله باز می شوند و باعث تثبیت حرکت راکت می شوند.

برد این سلاح در مدل های مختلف ساخت کشورهای مختلف و با راکت های مختلف ، فرق می کند.
  مدل استاندارد ساخت روسیه ، می تواند اهدافی از 375 متری تا 16 کیلومتری هدف قرار دهد. برخی نمونه های دیگر این سلاح می توانند اهدافی تا 36 کیلومتری را نیز مورد هدف قرار دهند. گرچه می توان این راکت ها را به صورت مستقیم به سمت هدف شلیک کرد ولی به طور معمول آن ها را به صورت بالستیک (منحنی)شلیک می کنند.
 لانچر پرتاب که 9p132 نام دارد می تواند 40 راکت خود را در عرض 20 ثانیه شلیک
کند. لانچر قابلیت حرکت در پشت شاسی را دارد و می تواند در چپ تا 102 درجه ، راست 72 درجه و تا 55 درجه بالا یا پایین حرکت کند. همچنین راکت ها قادرند انواع سرجنگی های انفجاری ، خوشه ای ، ضدتانک و حتی شیمیایی را با خود حمل کنند.
بعد ها راکت انداز های مختلفی بر اساس طرح BM-21 ساخته شدند که دارای کالیبر بزرگتر و سرجنگی های قوی تر بودند.
صنایع دفاعی کشورمان نیز دست به توسعه نمونه بومی این سلاح زدند. امروزه تمامی اجزای کاتیوشا از لانچر پرتاب گرفته تا راکت به روش مهندسی معکوس در ایران تولید می شود. طی چند سال گذشته وزارت دفاع نمونه های دور برد تر و و قدرتمندتر این سلاح را توسعه داد که با نام فجر شناخنه می شود. راکت انداز فجر3 با لانچر دوازده لول و برد 40 کیلومتر و فجر5 با لانچر 4 لول و برد 70 کیلومتر ، از جمله سلاح
هایی هستند که بر پایه کاتیوشا در ایران توسعه پیدا کرده و ساخته شده اند.

گپی با دوستان

دوستان عزیز بدلیل مشغله کاری فراوان و همچنین جمع آوری مطالب جالب و خواندنی برای شما عزیزان به عنوان عیدانه این وبلاگ یکی دو روزی در خدمت شما نخواهیم بود که از این بابت از همه شما گرامیان عذر خواهی کرده و قول می دهیم همزمان با تحویل سال نو با مقالات و عکس های نایاب از جنگنده های ایرانی در خدمت همه شما عزیزان باشیم.

پیشاپیش سال نو مبارک