توسعه قابلیت های موشکی ایران

تذکر:مقاله زیر از سایت بی بی سی نقل مستقیم شده و مورد تایید یا رد مسئولین این وبلاگ نمی باشد

 

	موشکهای شهاب ۳ ایران ۱۷ متر طول دارد

اظهارات اخیر علاالدین بروجردی، رییس کمیسیون روابط خارجی و امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در جمع اعضای جامعه اسلامی مهندسین درباره گزارش امکان انجام آزمایش موشکی تازه ایران با هدف پرتاب ماهواره مخابراتی به فضا بار دیگر برنامه توسعه ظرفیت های موشکی در ایران را در مرکز توجه محافل تخصصی و سیاسی قرار داده است.

مخالفان برنامه های هسته ای ایران در کنار اتهام نظامی بودن هدف های توسعه برنامه های اتمی آن، برنامه های توسعه موشکی تهران را مکمل برنامه های اتمی آن می خوانند.

طبق این اتهامات ایران مصمم به دست یافتن به سلاح اتمی است و بخشی از برنامه های توسعه موشکی آن نیز در نهایت به منظور تامین نیازهای حمل و پرتاب سلاح اتمی صورت می گیرد. این دسته از افراد با استناد به خصوصیات فنی و ظرفیتهای بالقوه موشکهای بالستیک میان برد ایران، برنامه "توسعه فضائی" آنرا نیز پوششی برای افزایش برد سلاحهای اتمی می خوانند. ایران همواره چنین اتهاماتی را رد کرده است.

ایران که طی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ در حین جنگ با عراق بیش از دویست بار مورد اصابت موشکهای بالستیک قرار گرفت، در سال ۱۹۹۵ با تولید موشکهای موسوم به شهاب ۱ با برد ۳۰۰ کیلومتر، به جرگه کشورهای دارای تکنولوژی تولید موشکهای بالستیک پیوست.

توسعه سلاحهای موشکی ایران سریعتر از برنامه های اتمی آن صورت گرفته، بطوریکه قابلیتهای موشکی ایران بخش عمده ای از توان حمله و همچنین ظرفیتهای بازدارندگی دفاعی آن به شمار می رود.

با توجه به حساسیتی که برنامه های توسعه اتمی ایران بوجود آورده، ایران با اصرار در دفاعی بودن ظرفیتهای موشکی خود، در سال ۲۰۰۳ اعلام کرد که برنامه افزایش برد موشکهای بالستیک میان برد خود را به حالت تعلیق در آورده است.

موشک موسوم به شهاب ۴ که هرگز از سوی ایران مورد آزمایش قرار نگرفت در صورت توفیق در پرتاب آزمایشی و با عملیاتی شدن می توانست هدفهایی را در "شعاع ۳۰۰۰ مایل" (حدود 5 هزار کیلومتر) مورد اصابت قرار دهد. به این ترتیب بخش عمده ای از خاک اروپا در برد موشکهای مزبور قرار می گرفت.

طراحی موشکهای شهاب ۴ بر اساس طرح توسعه شهاب ۳ صورت گرفته و مرکب از سه بخش بود. بخش اول این موشک از روی مدل آزمایش شده شهاب ۳ ساخته می شد. بخش دوم آن بدنه موشک اسکاد بی و بخش سوم این موشک نیز قرار بود با موتور سوخت جامد تجهیز شود.

قابلیت های موشکی ایران موشکهای شهاب ۳ ایران ۱۷ متر طول دارد وقادرند کلاهکی به وزن ۱۰۰۰ کیلو گرم را تا مسافت ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر حمل کنند

این نوع از موتورهای موشکی را ایران با استفاده از طراحی چینی در داخل تولید و پیش از این بطور محدود، جداگانه و در قالب آزماشهای موشکی متفاوت مورد آزمایش قرار داده بود.

در ماه ژوئن سال ۲۰۰۶ وزارت خزانه داری آمریکا دارائیهای شرکت چینی موسوم به "صنایع دیوار بزرگ" را که کلیه سهام آن متعلق به دولت چین است به اتهام همکاری با صنایع موشکی ایران ضبط کرد. موضوع اتهام متوجه تولید موشکی مجهز به موتور سوخت جامد بود که بر اساس پوسته شهاب ۲ تولید شد و سال گذشته با نام فجر ۳ از سوی نیروی هوائی سپاه پاسداران در ایران مورد آزمایش قرار گرفت. در ایران موشک دیگری با موتور سوخت جامد با نام قدر ۱۱۰ نیز در دست تهیه قرار دارد که گفته می شود تا ۱۸۰۰ مایل (بیش از 2800 کیلومتر) برد خواهد داشت.

تقریبا تمامی موشکهای بالستیک میان برد ایران، با تغییراتی، تکنولوژی و کاربرد موشکهای شهاب ۳ را دارد، اگر چه ایران در گذشته حتی از موشکهای شناخته شده شهاب ۳ نیز با عناوین متفاوتی یاد کرده منجمله زلزال ۳ که در حقیقت الگوی آن شهاب ۳ بوده است.

وزن موشکهای شهاب ۳ ایران که از سال ۲۰۰۲ تولید آنها در ایران آغاز شده ۱۶ تن و قطر آن ۱.۳ متراست. طول این موشکها ۱۷ متر طول دارند و قادرند کلاهکی به وزن ۱۰۰۰ کیلوگرم را تا مسافت ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر حمل کنند.

این موشکها بر اساس تکنولوژی سیستم پرتابی موشکهای اسکاد روسی آر ۱۱ و با حمایت وسیع فنی روسها ابتدا در کره شمالی تولید شد و بعد با نامهای متفاوت در ایران و پاکستان نیز توسعه یافت. موشکهای این نسل را که با تفاوتهای جزئی تولید می شوند، در کره شمالی نودونگ ۱ در پاکستان قاری و در ایران شهاب ۳ نام داده اند.

	مخالفان برنامه های هسته ای ایران برنامه های توسعه موشکی تهران را مکمل برنامه های اتمی آن می دانند

دقت هدف گیری این موشکها در ابتدا ۲ کیلومتر بود ولی گفته می شود موشکهای شهاب ۳ ایران با تجهیز آنها به سیستم هدایت شونده به نسبت پیشرفته، قدرت هدفگیری در شعاع ۵۰ متر از هدف را دارند.

موشکی که می تواند بمنظور قرار دادن ماهواره مخابراطی ایران در مدار زمین مورد استفاده قرار گیرد دارای ۳۰ تن وزن و از نوع پیشرفته موشکهای بالستیک موجود ایران است که پیش از این در اختیار نیروی هوائی سپاه پاسداران قرار گرفته است.

این موشک در صورت عملیاتی شدن مشابه موشک تای پو ساخت کره شمالی خواهد بود. موشک تای پو در نوامبر سال گذشته توسط کره شمالی مورد آزمایش قرار گرفت ولی پرتاب موفقی نداشت. ناظران برنامه های توسعه موشکی ایران بر این باورند که بین ایران و کره شمالی همکاری نزدیکی در مورد برنامه های توسعه ابزار های پرتابی وجود دارد. کمیته تخصصصی سنای آمریکا نیز طی گزارشی که در ژوییه سال ۲۰۰۶ منتشر کرد بر این نکته تاکید کرده بود.

ایران از سال ۲۰۰۰ میلادی با اعلام برنامه توسعه تکنولوژی فضائی اعلام کرد که قصد دارد ماهواره مخابراتی تولید کند

با توجه به ظرفیت بازدارندگی توان موشکی برای، توسعه شعاع پروازی موشکها برای کشور دارنده، می تواند عامل مهمی در محاسبات توان دفاعی آن کشور تلقی شود. کره شمالی با تکیه بر همین نظریه در گذشته مبادرت به آزمایش موشکهایی کرده که برد موثرآنها فراتر از منطقه جغرافیائی آن کشور بوده است.

ایران از سال ۲۰۰۰ میلادی با اعلام برنامه توسعه تکنولوژی فضائی، اعلام کرد که قصد دارد ماهواره مخابراتی تولید کرده و آنرا با استفاده از موشکهائی که خود تولید می کند در مدار زمین قرار دهد.

سیستم پرتابی مورد نظر ایران برای قرار دادن ماهواره مخابراتی در مدار زمین بر اساس سیستمهای موشکی نظامی طراحی شده و مخالفان، برنامه فضایی اعلام شده ایران را پوششی برای تولید موشکهای قاره پیما با مقاصد نظامی معرفی می کنند.

ایران در سال ۲۰۰۵ ماهواره مخابراطی سینا ۱ را توسط روسیه در مدار زمین قرار داد و ماهواره مصباح، ماهواره دوم ایران بشمار می رود.

مطابق برنامه ای که اجرای آن تاکنون با تاخیر مواجه شده، ایران قصد دارد به تولید و پرتاب مستقل پنج ماهواره تا سال ۲۰۱۰ مبادرت ورزد. در صورت توفیق این برنامه، شرایط ایران در معادلات موازنه قدرت جهانی تغیر اساسی خواهد کرد. البته هزینه های اقتصادی و موانع فنی در دستیابی به هدفهای چنین برنامه ای اندک نخواهند بود.

وزن ماهواره ای که بتواند به گرد آوری امواج رادیویی و ارسال آن به زمین بپردازد حدود ۳۰۰ کیلو گرم خواهد بود. در صورت توفیق در قرار دادن ماهواره ای به این وزن در مدار زمین، تغییر طرح دماغه موشک با هدف افزایش وزن دماغه و کاهش نسبی برد آن مشکل نخواهد بود. وزن بمبهای اتمی که براساس طرح نسل اولیه این بمبها تولید شده اند در حدود ۱۰۰۰ کیلوگرم است.

استفاده بالقوه دو گانه از ظرفیتهای موشکی که هم می توانند مصارف نظامی و هم غیرنظامی داشته باشند، مخالفان برنامه های موشکی ایران را دقیقا در خط مخالفان برنامه های توسعه هسته ای ایران قرار داده است.

منتقدان سیاسی ایران با سوء ظن و حساسیت فوق العاده برنامه های توسعه موشکی و اتمی دولت جمهوری اسلامی را را دنبال و با آن تا حد امکان مقابله می کنند

برنامه غنی سازی اورانیوم نیز همانگونه که می تواند در تولید سوخت هسته ای مورد استفاده قرار گیرد، قادر است در تولید بمب اتمی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

توسعه همزمان این دو بخش از تکنولوژی اتمی و موشکی در گذشته توسط سایر کشورها منجمله هند، پاکستان و کره شمالی به تبدیل نها به قدرت نظامی اتمی انجامیده است.

به همین دلیل است که منتقدان سیاسی ایران با سوء ظن و حساسیت فوق العاده برنامه های توسعه موشکی و اتمی دولت جمهوری اسلامی را دنبال می کنند و با آن مخالفند. اگرچه ایران همواره منکر پیگیری هدف هدف های نظامی در برنامه های اتمی خود شده است.

موشک مورد بحث توسط ایران هنوز مستقلا مورد آزمایش قرار نگرفته، اما اظهار نظر آقای بروجردی از یک سو و از سوی دیگر عدم رد امکان آزمایش موشکی توسط ایشان، گمانه زنی ها در مورد احتمال نزدیک بودن این آزمایش را افزایش داده است.

با توجه به حساسیت فوق العاده آمریکا و اسرائیل در قبال فعالیت های اتمی و توسعه توان موشکی ایران، انتظار می رود که آزمایش موشکی احتمالی توسط جمهوری اسلامی، حتی با تاکید بر هدفهای غیر نظامی آن، روابط خارجی ایران را با بحران تازه ای مواجه سازد، بحرانی که تصور ایجاد آن از ذهن سیاست گذاران دولت دور نیست ولی با گشودن حساب بروی آثار مثبت احتمالی آن در داخل، بنظر می رسد که عوارض افزایش فشارهای خارجی ناشی از آزمایش موشکی کم اهمیت تلقی شده است.