دوستان خوب و یاران همیشگی و باوفای وبلاگ مجله هوایی
روزها از پس یکدیگر گذشت و در یک چشم بر هم زدن سال ۸۷ نیز به پایان رسید.
با تمام خوبی ها...بدی ها...لبخندها...غم ها...
بسیار شادمانیم از اینکه یک سال را با شما مهربانان سپری نمودیم و از لطف و محبت بی دریغ شما سروران سیراب گشتیم.
از نقد های تیز و عالمانه شما.از ابراز لطف و محبت شما و...صمیمانه سپاسگزاریم
صادقانه خدمتتان عرض می نمائیم در طول سال گذشته تمام تلاش خود را نمودیم تا بتوانیم محیطی مناسب جهت استفاده علاقمندان به مباحث هوافضا در این وبلاگ ایجاد نمائیم اگرچه با مشکلات زیادی روبرو بودیم که اولین و بزرگترین آن فقر علمی و دانش نا کافی ما بود که این را نیز بر ما ببخشائید.حال تا چه حد موفق بودیم دیگر قضاوت با شما
در سال آینده و اگر عمری بود و عنایت خداوندگار شامل ما شد در خدمتتان خواهیم بود و سعی خواهیم کرد از وجود شما بزرگوارن کسب علم و دانش نمائیم.پس ما را تنها نگذارید...
در پایان امیدواریم سالی پر از مهر و محبت و مملو از شادمانی و عشق پیشروی شما و همه آزادگان جهان باشد.عیدتان مبارک
دوست کوچک شما
محمد(از طرف همه دوستان زحمت کش مجله هوایی)
بر چهره ی گل نسیم نوروز خوش است
بر طرف چمن روی دلفروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش ومگو زدی که امروزخوش است
سازمان CIA تائید کرده است که بیش از نیمی از سفینه های فضایی که در سال ها 1950 تا 1960 مردم مشاهده کرده اند هواپیماهای جاسوسی ساخت این کشور بود است
ما در این جا 6 هواپیمای جاسوسی که مردم به اشتباه آن را سفینه فضایی تصور می کردند را معرفی می کنیم .
1 - RQ-3 Darkstar
اولین تست پرواز : 1996
این هواپیما بدون سرنشین است و می تواند بدون نیا به خلبان ماموریت خود را انجام دهد . ولی 3 سال بعد از ساخت در اثر یک سقوط ناگهانی تولید آن به طور رسمی متوقف شد ولی در سال 2003 این هواپیما را در جنگ با عراق مشاهده شده است.
2 - U-2
اولین تست پرواز : 1995
این هواپیما برای شناسایی در ارتفاع بلند طراحی شده است . دولت آمریکا اولین بار از این هواپیما در جنگ با شوروی استفاده کرد . بال های بلند و نقره ایی این هواپیما در ارتفاع بالا و زیر انعکاس نور خورشید آن را بسیار شبیه سفینه های فضایی می کند .
3 - SR-71 Blackbird
اولین تست پرواز : 1964
یک هواپیمای شناسایی است که در چندین مرحله مورد در سال های 1996 تا 1990 و 1995 تا 1998 مورد آزمایش قرار گرفته است . سرعت بالا و پرواز در ارتفاع بالا و نداشتن دم هواپیما SR-71 Blackbird را با سایر رقبای خود متفاوت کرده است .
4 - P-791
اولین تست پرواز : 2006
کار تخصصی این هواپیما تهیه عکس و ویدیو از ارتفاع بالا است برای پرواز از یک بالان پر از گاز استفاده می کند و برای پرواز در شب طراحی شده است این هواپیما می تواند چندین شبانه روز در آسمان پرواز کند .
5 - F-117A Nighthawk
هواپیمای بمب افکن مجهز به فناوری رادارگریزی است که توسط شرکت لاک هید ساخته شده و قبلا در نیروی هوایی ایالات متحده از آن استفاده میشد. از سال 1983 تا الان مورد استفاده قرار گرفته است این هواپیمایی خفاشی شکل که بسیار شبیه سفینه های فضایی است می تواند در بالاترین ارتفاع به مدت طولانی پرواز کند .
6 - B-2 Spirit
بی-۲ اسپیریت(شبح)، نام بمبافکن رادارگریز چند منظوره شرکت نورث روپ گرومن است که قادر به پرتاب سلاحهای هستهای و متعارف است. همچنین میتوان در این نابود گر از بمبهایی که از سیستم GPS بهره میبرند (GPS-Aided Bomb) استفاده کرد. B۲ با سوخت گیری اولیه ۹۶۰۰ را طی میکند و اگر سوخت گیری هوایی کند (Aerial Refueling)، میتواند به هر نقطهای از این کره ی خاکی سر بزند. این بمب افکن در ارتفاع ۵۰۰۰۰ پایی به دور از چشم رادارهای دشمن میتواند بمبهای زیادی را رها کند.
این بمب افکن نقطه برجستهای در طرح مدرن کردن بمب افکنهای آمریکا بود. این بمب افکن همچنان گران قیمت ترین هواپیمایی است که تا حالا ساخته قیمت آن را حدود ۱٫۱۵۷ تا ۲٫۲ میلیارد دلار که در مقایسه با ناو هواپیمابر نیمیتز که قیمتی برابر ۴٫۵ تا ۶ میلیارد دلار دارد هزینه بالایی محسوب میشود.
همچنین نسل دوم این بمب افکن دارای خاصیت رادار گریزی بهتری است که میتواند در مقابل سیستمهای ضد هوایی مقاوم باشد. بدنه ی هواپیما از مواد خاصی ساخته شده که امواج رادار را جذب میکند. دودهای حاصل از موتور قبل از اینکه خارج شوند، کاملا” سرد میشوند تا رادایهای حرارتی نتوانند مسیر هواپیما را پیدا کنند. همان طور که در تصاویر هواپیما ملاحظه میکنید، سکان عمودی وجود ندارد. به این نوع شکل، طرح بال پرنده میگویند که در آن همه چیز بر روی بال هواپیما نصب میشود. B۲ برای چرخش و غلت زدن، مرکز ثقل خود را تغییر میدهد. تمام این ویژگیها سبب شدهاند که B۲ مانند یک روح با آزادی عمل بالا، آسمان را سیر کند.
این بمب افکن در سال ۱۹۹۷ معرفی شد و تعداد ۲۱ عدد از آن هم تا به امروز ساخته شدهاست. از این میان یک فروند بنام «شبه کنزاس» در ۲۳ فوریه ۲۰۰۸ کمی پس از برخاست با باند پرواز برخورد کرده و کاملا ازبین رفت. دو خلبان آن پیش از این سانحه موفق به پرتاپ از هواپیما شدند و جان سالم بدر بردند.
حمله اسکادران بمب افکن ۶۱۷ نیروی هوایی انگلستان به سدهای ابی المان در سال ۱۹۴۳ به یک افسانه در مردم انگلستان تبدیل شده است به طوری که بعد از سالها با افتخار از ان یاد میکنند.
در سال ۱۹۴۳ منطقه صنعتی المان در دره روهر یک هدف مهم استراتژیک برای نیروی هوایی انگلستان به شمار میرفت.در دره روهر سدهای ابی سه وظیفه بیسار مهم را بر عهده داشتند: ۱-تامین نیروی الکتریکی برای کارخانجات۲-تامین اب کافی برای کانال های ابی منطقه صنعتی روهر۳-جلوگیری از جاری شدن سیل در پاییز به سمت کارخانه های صنعتی.
محاسبات نشان میداد برای اسیب رساندن به سدها علاوه بر مقدار فراوان بمب به دقت بسیار زیادی نیاز بود که در ان زمان به دلیل نبود بمب های هدایت شونده دستیابی به بمبارانی دقیق امری ناممکن به نظر میرسید.در مارس ۱۹۴۱ دکتر بارنر والیس یکی از کارمندان بخش هواپیمایی شرکت تسلیحاتی ویکرز کار تحقیقاتی خود را در مورد حمله افقی به ساختمان و استحکامات بتونی که در مقابل اصابت بمب ها به صورت متعارف مقاوم بودند منتشر کرد.وی در مورد حمله هوایی به سدهای ابی مستحکم بتونی عقیده داشت که اگر بتوان پایین ترین قسمت سد را که در زیر اب قرار دارد با موفقیت مورد اصابت قرار داد ترک مذکور هر چه قدر هم کوچک باشد در زیر فشار سنگین لایه های بتونی بالای خود و همچنین لرزش ایجاد شده در سازه بتونی باعث فرو ریختن سد خواهد شد.
یک کمیته عالیرتبه در مورد حمله هوایی به سدها تحت ریاست دکتر پای شکل گرفت.کمیته مذکور در نخستین اقدام خود سد موهن را با ضخامت ۳۴ متر در پایه ۶/۷ متر در قسمت تاج و ارتفاع ۴۰ متر به عنوان هدف اصلی تعیین نمود.دکتر والیس ایده استفاده از بمب های سنگین را که به روش متداول پرتاب میشدند به دلیل زخامت زیاد دیواره سد و همچنین استحکام زیاد قسمت بالای سد به سرعت کنار گذاشت.استفاده از اژدر نیز به دلیل شبکه های توری محافظ که در جلوی سد در داخل اب کار گذاشته شده بودند بی فایده بود.کمیته مذکور بهد از برسی های فراوان چنین اعلام کرد : ((حمله به سد موهن با استفاده از بمب های موجود و روشهای پرتاب متعارف عملی بیهوده و غیرممکن است))
با وجود ابراز نظریه بالا والیس ناامید نگشته و پس از مدتی یک روش جدید که وی ان را به سادگی دوران کودکی نامید تهیه کرد.در این روش یک بمب به صورت پرشی به سمت سد پرتاب میشد(ماند پرتاب سنگ بر روی سطح رودخانه و پرشهای متوالی ان)که به بمب قابلیت عبور از توری های ضد اژدر را میداد. سپس بمب به علت سرعت پایین پس از برخورد با دیواره سد منفجر نگردیده و در امتداد دیواره سد به عمق اب میرفت و با استفاده از یک فیوز حساس به فشار اب در عمق مورد نظر منفجر میشد.
بمب پرشی upkeep
در تصویر انیمیشن بالا نحوه انجام عملیات و برخورد بمب با سد را مشاهده میکنید
با وجود اینکه روش فوق اسان به نظر میرسید ولی مشکلات فراوانی وجود داشت از جمله: سرعت هواپیما در لحظه پرتاب/ارتفاع هواپیما/فاصله هواپیما در لحظه پرتاب تا سد و ......سرانجام بعد از انجام ازمایشهای متعدد اعداد حاصل به دست امد.ارتفاع هواپیما ۶۰ پا/فاصله تا سد در لحظه پرتاب ۳۸۸متر و سرعت هواپیما ۲۲۰ مایل در ساعت.یکی از مشکلات اساسی این عملیات ارتفاع و سرعت کم هواپیما بود که اسیب پذیری انها رادر مقابل توپهای ضد هوایی بسار زیاد میکرد.به همین خاطر تصمیم گرفته شد عملیات در شب انجام شود.جهت بمباران یک وسیله ساده نشانه گیری ولی بسار کارای V شکل طراحی شد.تنها کار بمب افکن این بود که هرگاه دو ستون اطراف سد در امتداد یالهای دستگاه نشانه گیر قرار گرفت بمب را پرتاب کند.
برای کل عملیات نام رمز Chastise(تنبیه) انتخاب شد. به گیپسون از طرف مارشال هوایی((هریس)) فرمانده کل یگان های بمب افکن اختیار تام جهت انتخاب خلبانان و پرسنل مورد نیاز با مهمترین شرط(انجام حداقل ۶۰ ماموریت جنگی بمباران)داده شد.هوانوردان انتخاب شده تحت اموزشهای بسیار سنگین قرار گرفتند ولی تا لحظه اخر از اهداف خود هیچگونه اطلاعی نداشتند.
سرانجام در شب شانزدهم می ۱۹۴۳ نوزده فروند بمب افکن لنکستر شامل ۱۳۳ نفر خدمه از فرودگاه سکامپتون واقع در لینکلن شایر به هوا برخاستند.در ۵۶ دقیقه بامداد سد موهن و یک ساعت بعد سد ادر مورد اصابت قرار گرفت ولی حمله به سد سورپه موفقیت امیز نبود.در اثر جاری شدن سیل از سد موهن ۱۲۰۰ نفر غیر نظامی شامل ۶۰۰ نفر نیروی کارگر اسیر از اروپای شرقی کشته شدند و همچنین تعداد زیادی از خطوط راه اهن و کارخانجات صنعتی مهم المان نازی به شدت اسیب دید و ویران شد و اب شهر کاسل(یک شهر مهم تولیدکننده تجهیزات نظامی) را در بر گرفت.در دراز مدت نیز مهمترین خسارت وارده به المان انتقال ۲۰۰۰۰ کارگر ساختمانی از طرح مهم دیوار اتلانتیک به داخل المان جهت تعمیر سدهای مذکور بود.در مقابل حمله مذکور از ۱۹ فروند لنکستر اعزامی ۸ فروند بر اثر اتش توپخانه سد نابود شد و از ۵۶ نفر خدمه تنها ۳نفر نجات پیدا کردند که به اسارت در امدند.
هوانوردان بازگشته به انگلستان به شدت مورد تشویق قرار گرفتند.فرمانده گیبسون به قهرمان ملی انگلستان تبدیل شد و مدال صلیب ویکتوریا به وی داده شد و به ۳۳ هوانفرد دیگر نیز نشان های مختلف نظامی اعطا گردید.
در تصویر زیر شدت اسیب وارده به سد موهن را مشاهده میکنید:
منبع:http://mosallah.blogfa.com/
دوستان عزیز وبلاگ گزارشی را که در ادامه ملاحظه خواهید فرمود زحمت دوست عزیزمان اتابک در انجمن هوافضا می باشد که همین جا از لطف و محبت او سپاسگزاری می نمائیم
زحمت کشان فنی و مهندسی هما در حال پیاده کردن موتور EP-IBV ارباس 300 دوست داشتنی و خاطره انگیز هما
جناب کلهر که خیلی به ما کمک کردند و زحمت زیادی کشیدند را مشاهده می نمائید در حالی که به یکی از بچه های واحد مهندسی توضیح میدهند که چطور قطعه ای رو خارج کند طوری که صدمه نبیند
بچه های خوش اخلاق فنی مهندسی در حال کار روی EP-CFL که اون زمان داشت C-Check میشد . واقعا همشون مهربان و خوش اخلاق بودند.
یکی از بچه های Paint SHop ایران ایر در حال ترمیم رنگ بدنه EP-IBV ....
خلبانان هما در حال آماده سازی EP-IBC برای تست فلایت بعد از Structure Check به دست بچه های متخصص واحد فنی مهندسی ایران ایر ...
و اما در انتها چند تا عکس از طیاره ها.اولی از EP-CFL حین C-Check این عکس از روی Stand گرفته شده ...
کاکپیت EP-IAI که در آن زمان هنوز EP-AUA بود و 1 ماه بعد EP-IAI شد.
کاکپیت EP-CFE :
و یک سورپرایز !!!
کاکپیت EP-IDB بعد از سانحه ... این تنها عکسی است که میتوانیم از این هواپیما برای شما قرار دهیم.
در یک موشک سوخت مایع، سوخت و اکسید کننده در مخازن مجزا نگه داری می شوند و از طریق سازو کاری که مرکب از لوله ها، شیدها و توربو پمپ ها می باشند ، به محفظه ی احتراق وارد شده و می سوزند.با احتراق پیشرانه گاز داغی تولید می شود که در هنگام عبور از محفظه به سرعت آن افزوده می شود و از دمای آن کاسته می گردد. به عبارت دیگر محفظه ی احتراق، انرژی شیمیایی سوخت را به انرژی جنبشی تبدیل می کند ، این است که نیروی پیشران تولید می شود.
موتورهای سوخت مایع از نظر پیچیدگی نقطه ی مقابل موتورهای سوخت جامد هستند، اما به هر حال به ازای پیچیدگی موتور های سوخت مایع مزایایی هم دارند که از آن جمله می توان به این موارد اشاره نمود که در موتورهای سوخت مایع با کنترل جریان پیشرانه به محفظه ی احتراق می توان کاهش یا افزایش نیروی پیشران و توقف یا استارت مجدد موتور را سبب گردید . در حالی که در موتورهای سوخت جامد در عین سادگی چنین امکانی تقریباً غیر ممکن است.
سوخت های مایعی که در موشک های حامل استفاده شده اند را می توان به 4 دسته تقسیم کرد:
مواد نفتی 2) مواد سرمازا 3) مواد خود مشتعل 4) پیشران های مایع قدیم
مواد نفتی:
که از نفت خام تصفیه شده تهیه می شوند و شامل مخلوطی از هیدروکربن های پیچیده می باشند.
یکی از مواد نفتی استفاده شده برای سوخت موشک کروسین سنگین است، کروسین نسبت به سوخت های سرمازا ضربه ی ویژه ی کمتری دارد اما بهتر از سوخت های خود مشتعل شونده می باشد.ازاین سوخت به عنوان پیشرانه (به همراه اکسیژن مایع)دراولین بوسترهای یک مرحله ای موشک های اطلس و دلتا 2 استفاده شده است.
سرمازا:
پیشرانه های سرمازا گازهایی هستندکه در دماهای بسیار پایین به صورت مایع نگه داری می شوند که معروف ترین آنها هیدروژن مایع به عنوان سوخت (LH2) و اکسیژن مایع (lox) به عنوان اکسید کننده می باشند. اکسیژن مایع و هیدروژن مایع به عنوان پیشرانه هایی با کارایی بالاتر در موتورهای شاتل های فضایی استفاده می شوند.
در دیگر سوخت های سرمازا با خواص مناسب برای سامانه های پیشران فضایی می توان به متان و اکسیژن مایع و فلورین مایع اشاره نمود.
قابل ذکر است که پیشرانه های سرمازا به دلیل مشکلاتی که در نگهداری طولانی مدت آنها موجب می شود برای استفاده در موشک های نظامی که بایستی مدت ها به صورت آماده ی پرتاب نگهداری شوند، چندان خوشایند و مطلوب نیست.
پیشرانه های خود مشتعل(هایپرگولیک):
پیشرانه هایی هستندکه سوخت واکسیدکننده به طورمجزا درون محفظه ی احتراق تزریق می شوند و بدون نیاز به آتشزنه و فقط با برخورد با یکدیگر شعله ور می شوند. که این قابلیت آن را برای سامانه های مانوری فضاپیماها که نیاز است بارها خاموش و روشن شوند ایده آل می نماید.
معمول ترین سوخت های خود مشتعل شامل هیدرازین، مونو متیل هیدرازین (MMH) و دی متیل هیدرازین نا متقارن (UDMH) می باشند.
و از اکسید کننده های خود مشتعل معروف می توان به تتروکسید نیتروژن (NTO) و اسید نیتریک اشاره نمود. در خانواده ی موشک های تیتان، موشک های ماهواره بر دلتا 2 از آیروزین50 و NTO استفاده شده است.
پیشرانه های مایع قدیمی
(الکل ها) به طور معمول به عنوان سوخت موشک طی سال های اولیه توسعه ی فناوری موشکی مورد استفاده قرار می گرفتند. موشک آلمانی v2 و همچنین موشک زمین به زمین ردستون آمریکا (با اکسیژن مایع و اتانول)کار می کردند. به هر حال در روند پیشرفت فناوری های موشکی با افزایش کارایی سوخت ها از الکل استقبال چندانی نشد. و آنها خیلی زود کنار گذاشته شدند.
پروکسید هیدروژن:
یکی از اکسید کننده های قابل توجه می باشد که در موشک انگلیسی Black Arrow استفاده شده بود.
غلظت های بالای پروکسید هیدروژن را راههای تست پراکسید یا HTP می نامند که در حضور کاتالیزور به اکسیژن و بخار فوق گرم تبدیل می شود و ضربه ویژه ای در حدود 150 ثانیه ایجاد می کند.
پیشران جامد:
پیشران جامد از دو بخش اکسید کننده و سوخت (کاهنده) تشکیل شده است. در این پیشران دو بخش تشکیل دهنده یعنی سوخت و اکسید کننده به طور مجزا آماده می شوند و پس از آن با یکدیگر مخلوط می شوند. این کار بدان دلیل انجام می شود که اکسید کننده به صورت پودر و سوخت یک مایع با غلظت متغیر است. این دو بخش با هم ترکیب شده و سپس تحت شرایط کاملاً کنترل شده درون پوسته ی راکت ریخته می شوند، افزون به سوخت و اکسید کننده، بخش های دیگری نیز افزوده می شوند تا کارایی پیشران افزایش یابد. معمولاً در میان پیشران جامد یک فضای خالی موسوم به حفره قرار می گیرد. با تغییر شکل و اندازه ی حفره می توان سرعت و مدت سوختن، در نتجه نیروی رانش را کنترل کرد.
دسته بندی پیشران های جامد:
پیشران های چامد به دو گروه همگن و مرکب دسته بندی می شوند.پیشران های همگن نیز خود به دو گروه تک پایه و دو پایه تقسیم می شوند.پیشران های تک پایه آنهایی هستند که تنها از یک ترکیب برخوردار هستند و این ترکیب خواص و ویژگی های اکسید کنندگی و کاهندگی را یکجا دارد. پیشران های دو پایه متشکل از دو ترکیب معمولاً نیتروسلولز و نیترو گلیسیرین همراه با یک نرم کننده (که برای انعطاف افزوده می شود) هستند.برتری این پیشران آن است که دود نمی کند از این رو میزان انرژی و سرعت سوزش افزایش میابد.
پیشران های مرکب به صورت مخلوط نا همگن هستند و از نمک معدنی کریستالی یا ساییده شده نرم به عنوان اکسید کننده استفاده می کنند که بیشتر بخش پیشران را تشکیل می دهد.سوخت مورد استفاده معمولاً آلومینیم است. برای یکپارچه نگه داشتن پیشران از نگهداری پلیمری استفاده می شود.
برتری پیشران های جامد نسبت به دیگر انواع پیشران های شیمیایی در آن است که این پیشران ها پایدار بوده و انبار آنها ساده است.پیشران های جامد نیازی به پمپ های توربو یا ادوات پیچیده تغذیه کننده ندارند.
کاستی پیشران جامد در آن است که پس از روشن شدن، واکنش پیشران جامد را نمی توان متوقف کرد، بدین مفهوم که اگر پیشران مشتعل شود تا پایان م
پیشرانه ی پلاسما:
در واقع پیشرانه های الکتریکی هستند که می توانند سرعت های به مراتب بیشتری برای گازهای خارج شونده از نازل فراهم کنند . بنابر این برای انجام یک مأموریت نیاز به مقدار سوخت کمتری خواهند داشت. اما این روش هم محدودیت های خودش را دارد.
نخستین نمونه ها با استفاده از المنت های مقاومت دار،انرژی الکتریکی را به حرارت تبدیل کرده و می توانستند مدار را تا 3000 درجه ی کلوین داغ کنند که سرعت خروج از نازل را تا 8 کیلومتر بر ثانیه افزایش می داد.در دهه ی 80 با استفاده از این روش نیروی رانش مورد نیاز برای حفظ مدار ماهواره تأمین می شد و اوایل دهه ی 90دانشمندان توانستند با استفاده از قوس الکتریکی به دماهای بیشتر و در نتیجه به سرعت های بیشتر دست یابند. نمونه های بعدی پیشران های یونی بودند که توانشتند به سرعت 100 کیلومتر بر ثانیه برسند و بر خلاف دو مورد قبلی طول عمر بسیار زیادی در حدود 22000 ساعت داشته باشند.شکل مشترک موارد ذکر شده نیروی رانش اندک آنها است که برای گریز از گرانش زمین ناچیز است.
در حال حاضر پیشرانه های الکترومغناطیسی MPD از جدید ترین فنّاوری سود می برند ولی نمی توانند نیروی رانش بسیار بیشتری را ایجاد کنند. در این مولّدها نیرو یک قوس الکتریکی دائمی به صورت شعاع بین میله های کاتد و آند برقرار می شود. تعامل بین جریان شعاعی و میدان مغناطیسی حلقوی سورکاتد نیرویی ایجاد می کندکه می تواند پلاسمای تزریق شده به مجموعه را شتاب دهد و در انتهای آند متمرکز کند ، در این حالت سرعت خروج پلاسما از نازل به بیش از 40 کیلومتر بر ثانیه می رسد.
تعریف پلاسما :
پلاسما حالت چهارم ماده است و به موادی گفته می شود که در مقیاس ماکروسکوپیک خنثی می باشند، اما از تعداد زیادی الکترون های آزاد و اتم ها با مولکول های یونیزه شده و در حال بر هم کنش تشکیل شده اند.
البته به هر محیطی که حاوی ذرّات باردار باشد پلاسما گفته نمی شود و باید شرایطی برقرار باشد که یکی از این شرایط داشتن اثرات حجمی است.جالب است بدانید 99% مواد موجود در جهان در حالت پلاسما است، اما در شرایط طبیعی موجود در زمین که درصد بسیار کوچکی از عالم هستی را تشکیل می دهد پلاسما یافت نمی شود.
پیشران های آینده!
پیشران های گداخت هسته ای
پیشران های ماده پادماده:
هنگامی که پادماده و ماده با هم تماس پیدا می کنند،همدیگر را خنثی می کنند ولی تصادف ذرّات مخالف ، احتراق وانتشار پرتوهایی خالص رابه همراه دارد،این پرتوها باسرعت نور از نقطه ی انفجارخارج می شوند و ماده و پادماده ناپدید می شوند. انفجاری که هنگام واکنش ماده و پادماده رخ می دهد تمامی جرم ماده و پادماده را به انرژی تبدیل می کند.
دانشمندان اعتقاد دارند که این انرژی بسیار قوی تر از انرژی های تولید شده به روش هایی است که تا به حال رایج بوده اند و می توانند نیروی پیشران بسیار زیادی فراهم سازد.
(یک فضاپیمای پاد ماده می تواند زمان مسافرت به مریخ را از 11ماه به یک ماه کاهش دهد!)
پیشران های نوری
یکی از کاربردهای لیزرهای پرتوان ، در صنعت فضا است.
لیزر این امکان را به مهندسان می دهد تا فضاپیماهای سبکتری که نیاز به منبع انرژی ندارند ساخته و گسترش دهند.
این فضاپیماها بسیار سبک هستند و نامشان لایت کرفت است. خود رسانگر لایت کرفت به عنوان پیشران کار خواهد کرد و نور به عنوان یکی از منابع وافر انرژی در جهان به عنوان سوخت به کار گرفته خوهد شد.
فرضیه ی اساسی در پیشران نوری به کارگیری لیزرهای زمین پایه است تا هوا را به سوی نوک رسانگر گرم کرده تا محترق شود و فضاپیما را به جلو براند.
منبع: