مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

بالگرد کاموف 60

بالگرد کاموف 60 

Ka-60 "Kasatka"



بالگرد کاموف۶۰ قرار است جایگزین بالگرد میل 8  در نیروهای مسلح و پلیس روسیه گردد پس می بایست کمکم خود را آماده خداحافظی با خانواده بالگرد های میل ۸ نمائیم .بالگردی که اگرچه زیبا نبود ولیکن اسب کاری نیروهای نظامی روسیه و بلوک شرق بود. 
کاموف ۶۰ اولین پروازش را در 24 دسامبر 1998 انجام داده است و تا کنون حدود 10 فروند از این بالگرد ساخته شده و تحویل نیروی هوایی روسیه شده است.براساس اخبار تائید نشده نیروی هوایی روسیه پیشنهاد خرید ۲۰۰ فروند از بالگردهای مذکور را ارائه داده است ولیکن بازاری بسیار بیشتر از برآورد انجام شده را می توان برای آن پیش بینی نمود.
از این بالگرد مجهز و پیشرفته همانند میل 8 قرار است مدلهای گوناگونی تولید شود تا بتواند نیاز نیروهای مختلف و کشورهای غربی و شرقی را پاسخگو باشد از جمله:
مدل پایه و استاندارد
مدل آموزشی
مدل باری و ترابری
مدلی برای بازار داخلی
مدلی نظامی و ضد تانک مجهز به تیربار و موشک
مدلی برای نیروی دریایی
مدلی با استفاده از موتور غربی جنرال T700/CT7-2D1



مشخصات کلی

خلبان:2 نفر
ظرفیت:16 نفر
طول:15.60متر
قطر روتور:13.50 متر
ارتفاع: 4.20 متر
وزن خالی:2750 کیلوگرم
حداکثر وزن:6750 کیلوگرم
موتور 2عدد:2Rybinsk RD-600V turboshafts, 956 kW (1,282 shp) each
حداکثر سرعت:300 کیلومتر
سرعت کروز:270 کیلومتر
برد:615 کیلومتر



همکلاس با بالگرد های:

Sikorsky S-76
Bell 430
Agusta A109
Eurocopter Panther
Eurocopter Dauphin
Harbin Z-9
HAL Dhruv

 



منبع:
http://www.aerocenter.ir
http://www.military.ir

شاهد 278؛ جت رنجر بومی سپاه!

شاهد 278؛ جت رنجر بومی سپاهشاهد 278 یکی از محصولات بومی کشور بوده که به تولید انبوه رسیده و در نهادهای نظامی و غیر نظامی وارد خدمت شده است.
صنایع هوایی شاهد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با هدف اجرای مطالعه و تحقیقات، پیرامون بالگردها و طراحی و تولید آنها، بر اساس نیازها و تعاریف محیط عملیاتی کشور، در سالهای دفاع مقدس، آغاز به کار نمود و با ساخت چند نمونه بالگرد تحقیقاتی، پس از حداقل یک دهه تلاش بی وقفه، موفق به طراحی و تولید بالگرد ترابری سبک شاهد 278، با الگو برداری از بالگرد سبک و بسیار موفق «جت رنجر» گردید. این بالگرد 5 سرنشینه و چند منظوره دارای کاربردهای متنوعی بوده و هم اکنون هم در نیروهای نظامی مانند سپاه و هم در نهادهای غیرنظامی مانند سازمان حفاظت از محیط زیست، مشغول ارائه خدمات می باشد. 


فراگیری فن پرواز با این پرنده، ساده است که موجب کاربری آسان آن و زمان مورد نیاز کوتاه، برای آموزش خلبانان می گردد و درنتیجه به دلیل کاهش هزینه های آموزش پرواز با آن نیز، از سوی نهادهای غیرنظامی، مورد توجه قرار دارد.
بدنه و ملخ های این بالگرد از جنس مواد مرکب غیر فلزی ساخته شده که علاوه بر کاهش وزن پرنده عدم ایجاد خوردگی و زنگ زدگی و در نتیجه امکان کار در محیط های گوناگون را به دنبال دارد. جذب و مستهلک کردن ارتعاشات تولیدی موتور و همچنین عمر و دوام بالاتر قطعات مربوطه نیز از ویژگیهای استفاده از این مواد پیشرفته می باشد که باعث کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری در طول دوره عمر پرنده گشته و استفاده از این بالگرد کاملاً بومی را دارای صرفه اقتصادی بیشتری می نماید.
البته کاهش وزن پرنده در اثر استفاده از مواد کامپوزیتی که از فلزات سبکتر هستند، باعث افزایش وزن بار قابل حمل این پرنده نیز می شود. همچنین استفاده نسبتاً زیاد از سطوح شیشه ای در بدنه بالگرد علاوه بر کاهش وزن، وسعت دید بالایی برای خلبان و سرنشینان این بالگرد ایرانی به ارمغان آورده است. فضای مناسب کابین این بالگرد، امکان حمل سه سرنشین در عقب و یک سرنشین در جلو، در کنار خلبان را ممکن می سازد.


سقف پرواز بالای این بالگرد، امکان اجرای عملیات در محیط های مرتفع و کوهستانی که در کشور ما نیز فراوان هستند را موجب می شود. سرعت پروازی بالای این بالگرد نیز اجرای سریع مأموریت را به دنبال دارد. مداومت پروازی بیش از 4 ساعت، از نقات قوت این پرنده ی بومی است که در کنار برد حدود 600 کیلومتری آن، نیاز به سوختگیری را کمتر نموده و مسافت قابل توجهی را تحت پوشش این پرنده قرار می دهد.

مشخصات عملکردی:
سقف پرواز ایستایی ( IGE):
7750 متر
سقف پرواز ایستایی(OGE):
5800 متر
سقف پرواز سرویس: 8750 متر
بیشترین نرخ صعود: 8 متر بر ثانیه
بیشرین سرعت: 230 کیلومتر بر ساعت
برد(5000پایی): 605 کیلومتر
مداومت پروازی:بیش از 4 ساعت


مشخصات فنی:
طول: 92/11 متر
عرض: 91/1 متر
ارتفاع: 75/2 متر
قطر روتور اصلی: 16/10 متر
قطر روتور دمی: 57/1 متر
وزن خالی: 682 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست: 1450 کیلوگرم
حداکثر قدرت موتور 420 اسب بخار
کاربردها:
• گشتی و شناسایی در نیروهای مسلح
• جابجایی فرماندهان و کنترل هوایی
• آموزش خلبانی نظامی و تجاری
• کنترل ترافیک شهری
• آمبولانس هوایی و حمل مصدوم
• گشت حفاظت محیط زیست
• بازدید خطوط نفت و گاز و برق
ویژگیها:
• بالگرد 5 نفره چند منظوره
• تناسب با شرایط جغرافیایی متنوع
• سامانه کنترل دوگانه
• بدنه و پرهها از مواد مرکب پیشرفته
• دارای عملکرد بالا و نمای زیبا 



مشرق نیوز

نسل نو هلی کوپترها به بازارآمد(هلی پیما!!!)

یک شرکت هلی کوپترسازی اروپایی از وسیله نقلیه هوایی جدیدی رونمایی کرد که ترکیبی از هواپیما و هلی کوپتر است و می تواند مرز جدیدی از هوانوردی را ارائه کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، این پروژه پس از ماه‌ها پنهانکاری مطلق سرانجام در فرانسه رونمایی شد. این وسیله نقلیه هوایی که X3 High-Speed Hybrid نام دارد و محصول شرکت «یوروکوپتر» است ترکیبی از هلی کوپتر و هواپیما است.
این نمونه آزمایشی از فناوری‌های بسیار پیشرفته‌ای برخوردار است و در آن یک ملخ کلاسیک پنج تیغه هلی کوپتر با دو بال کوچک و دو پروانه جلویی هواپیما ترکیب شده است.
براساس گزارش پاپ ساینس، به گفته این شرکت اروپایی هلی کوپترسازی، این نیمه هواپیما - نیمه هلی کوپتر می تواند با سرعت 220 گره (حدود 408 کیلومتر بر ساعت) حرکت کند.




http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=122561

هلیکوپتر به بیانی ساده

هلیکوپترها، ماشین‌های پرنده همه‌کاره‌ای هستند. قابلیت‌های هلیکوپتر به خلبان اجازه می‌دهد تا در آسمان بصورت سه‌بعدی حرکت کند ، کاری که هواپیماها قادر به انجام آن نیستند. اگر تا بحال سوار هلیکوپتر شده باشید، حتماً از توانایی‌های شگفت انگیز آن در مانور به وجد آمده‌اید!  

1.jpg

البته کنترل و هدایت یک وسیله در فضای سه بعدی مشکل است و خلبانان هلیکوپترها باید دوره‌های آموزشی زیادی طی کنند تا بتوانند مهارت کافی برای پرواز و هدایت آن را کسب کنند.

مقایسه نحوه حرکت: برای درک نحوه کار هلیکوپترها و آشنایی با پیچیدگی‌های پرواز با آن ، بهتر است ابتدا نحوه حرکت هلیکوپتر را با قطار، اتومبیل و هواپیما مقایسه کنیم.
- حرکت قطارها تک‌بعدی است یعنی فقط می‌توانند روی یک خط (ریل) به جلو و عقب حرکت کنند. لکومو تیوران تنها با یک دست و به کمک یک اهرم می‌تواند قطار را هدایت کند.
- اتومبیل علاوه بر حرکت به جلو و عقب می‌تواند به سمت چپ و راست نیز حرکت کند . بنابراین اتومبیل حرکت دوبعدی دارد. راننده با چرخاندن فرمان می‌توانند اتومبیل را در این جهت‌ها هدایت کنند.
- همانطور که می‌دانید، هدایت یک هواپیما بسیار مشکل‌تر از هدایت اتومبیل است و خلبانان باید دوره‌های آموزشی زیادی ببینند تا بتوانند با هواپیما پرواز کنند. هواپیماها در پنج جهت و تنها بسمت جلو می‌توانند حرکت کنند.
هواپیماها علاوه بر حرکت به جلو و چپ و راست قابلیت پرواز به بالا و پائین را هم دارند و این همان بعد سوم است (حرکت سه‌بعدی ). خلبان هواپیما می‌تواند به کمک یک فرمان و دو پدال (برای به حرکت درآوردن دنباله‌ها) هواپیما را هدایت کند.

2.jpg

هلیکوپتر می‌تواند سه کار دیگری در فضای سه‌بعدی انجام دهد که هواپیما قادر به انجام آن نیست:
1- هلیکوپتر می‌تواند به سمت عقب پرواز کند.
2- هلیکوپتر می‌تواند در یک نقطه از آسمان ثابت بماند.
3- و می‌تواند در هر حالتی ( حتی ثابت )، دور خود بچرخد.

این انعطاف‌پذیری بالا در هلیکوپترها باعث شده تا این وسیله جالب، کاربردهای فراوانی داشته باشد و البته همین خصوصیات، کنترل هلیکوپتر را نسبت به هواپیما مشکل‌تر می‌سازد.

هلیکوپتر چگونه پرواز می‌کند؟ همانطور که در فصل قبلی (هواپیما چگونه کار می‌کند ) خواندید، با چرخش پروانه (ملخ) نیروی جلوبر تولید می‌شود و با حرکت سریع هواپیما به جلو، نیروی بالابر برای به پرواز درآمدن آن تولید می‌شود. نیروی بالابر در هلیکوپتر، با چرخش افقی بالها حول یک محور ثابت تولید می‌شود. بالهای چرخشی هلیکوپتر، باریک‌تر و کوچکتر از بالهای ثابت هواپیما هستند، چون باید به سرعت بچرخند تا نیروی لازم برای بالا رفتن هلیکوپتر را تامین کنند.

3.jpg

با چرخش سریع بالها، هلیکوپتر به طرف بالا حرکت می‌کند ولی به خاطر وجود نیروی گشتاور (عکس‌العمل نیروی چرخشی) بدنه هلیکوپتر درخلاف جهت چرخش بالها، دور خود خواهد چرخید! برای غلبه بر نیروی گشتاور، در انتهای بدنه ، بالهای چرخشی ( پروانه ) کوچکی بصورت عمودی تعبیه شده که با چرخش آن ، نیروی خلاف گشتاور تولید می‌شود تا هلیکوپتر در حالت تعادل در آسمان بماند.

 

4.jpg


داخل کابین یک اهرم کنترل جهت حرکت هلیکوپتر تعبیه شده که توسط آن می‌توان محور بالها را حرکت داد. بطوریکه با خم کردن محور بالها بطرف جلو علاوه بر نیروی بالابر، نیروی جلوبر هم تولید خواهد شد و هلیکوپتر بطرف جلو پرواز خواهد کرد.

5.jpg


و برعکس با خم کردن محور به طرف عقب، نیروی بالابر و عقب‌بر تولید می‌شود و هلیکوپتر به اصطلاح دنده عقب حرکت خواهد کرد! همچنین با خم کردن اهرم کنترل به طرفین، هلیکوپتر هم (حول محور افقی) به طرف چپ یا راست می‌چرخد.

6.jpg


داخل کابین خلبان دو پدال هم تعبیه شده که توسط آنها، زاویه چرخش دنباله عقب هلیکوپتر تغییر می‌کند و باعث کم یا زیاد شدن نیروی غلبه بر گشتاور هلیکوپتر می‌شود. اگر پدال سمت چپ فشار داده شود، زاویه چرخش تیغه‌های دنبال کم و به‌تبع آن نیروی غلبه بر گشتاور هم کم خواهد شد و هلیکوپتر (حول محور عمودی) به طرف چپ خواهد چرخید.
و برعکس اگر پدال سمت راست فشار داده شود، زاویه چرخش تیغه‌های دنباله و نیروی غلبه بر گشتاور زیاد خواهند شد و هلیکوپتر (حول محور عمودی) به طرف راست منحرف خواهد شد.
برای کم و زیاد کردن ارتفاع هم اهرم تنظیم ارتفاع در سمت چپ صندلی خلبان تعبیه شده که با چرخاندن این اهرم ( مانند پدال گاز ) سرعت چرخش بالها کم و زیاد خواهد شد. اگر سرعت چرخش بالها زیاد شود نیروی بالابر بر نیروی وزن غلبه می‌کند و هلیکوپتر به طرف بالا حرکت می‌کند و اگر سرعت چرخش بالها کم شود، نیروی وزن بر نیروی بالابر غلبه می‌کند و هلیکوپتر به طرف پائین حرکت می‌کند.
 

7.jpg


مهمترین جزء هلیکوپتر روی محور اصلی آن قرار دارد. محور بالها از دو صفحه (یکی متحرک و دیگری ثابت) تشکیل شده که روی هم سوار شده‌اند و بین آنها بلبرینگ قرار دارد. (وجود بلبرینگ باعث کم شدن اصطکاک بهنگام چرخش بین صفحات می‌شود.) صفحه متحرک توسط میله‌هایی به تیغه‌های بالها متصل شده و با چرخش محور اصلی و بالها، صفحه متحرک هم می‌چرخد. صفحه ثابت هم توسط میله‌هایی به اهرم کنترل متصل شده‌اند.

8.jpg


اگر خلبان بخواهد به طرف جلو، عقب و یا طرفین (حول محور افقی) تغییر مسیر دهد، اهرم کنترلی را به همان جهت خم می‌کند. در این حالت یکی از میله‌های متصل به صفحه ثابت (در جهت موردنظر) به طرف بالا می‌رود و صفحه ثابت و متحرک (محور بالها ) را در همان جهت کج می کند. چون تیغه های بالها به محور وصل هستند ، آنها نیز کج می شوند تا شکل عبور هوا تغییر یابد و هلیکوپتر به همان مسیر تغییر جهت دهد.

انواع دیگر هلیکوپترها: بسته به نیاز ، هلیکوپترهای متنوعی ساخته شده‌اند. یکی از این هلیکوپترها را که برای حمل تجهیزات نظامی ساخته شده در شکل زیر می‌بینید.

9.jpg


در این هلیکوپترها عوض بال چرخشی عقب ( برای غلبه بر نیروی گشتاور ) ،‌ مجموعه بال دیگری بصورت افقی تعبیه کرده‌اند که بر خلاف جهت اولی می‌چرخد و نیروی گشتاور را خنثی می‌کند. به خاطر وجود دو مجموعه بال چرخشی ، نیروی بالابر زیادی تولید می‌شود و این نوع هلیکوپترها، قدرت زیادی در حمل و جابجایی نفرات، محموله و خودروها دارند.

در شکل زیر نوع دیگری از هلیکوپترها معروف به عقاب دریایی V-22 را می‌بینید. این وسیله که ترکیبی از هلیکوپتر و هواپیماست برای حمل تجهیزات و پاتک‌های میان‌برد ساخته شده است.

10.jpg


این هلیکوپترها هم از دو مجموعه بال با جهت چرخش متفاوت برای خنثی کردن نیروی گشتاور ساخته شده‌اند. دو محور اصلی این هلیکوپترها به جای بال هواپیما هم عمل می‌کنند ،‌ به این صورت که ابتدا محورهای اصلی بصورت عمودی قرار دارند و با چرخش بالها، هلیکوپتر بطرف بالا حرکت می‌کند و وقتی سرعت به اندازه کافی رسید، محورها شروع به چرخش 90 درجه‌ای به جلو می‌کنند تا هلیکوپتر به شکل هواپیما درآید و با سرعت به طرف جلو حرکت کند!

11.jpg

 منبع:http://mr-ag.persianblog.ir

Bell 214 ST هلیکوپتری ویژه ایران

Bell 214 ST هلیکوپتری ویژه ایران



در پی موفقیت چشمگیر هلیکوپتر « بل-214 اصفهان »، شرکت بل هلیکوپتر ایالات متحده در طی سالهای پیش از انقلاب اقدام به طراحی یک هلیکوپتر بسیار پیشرفته دوموتوره بر مبنای بدنه هلیکوپتر «اصفهان» و اختصاصاً برای ایران نمود.قرار بود که این هلیکوپتر در مجتمع تولید هلیکوپتر در ایران ، واقع در شاهین شهر اصفهان تولید شود.
ولی شرایط طور دیگری رقم خورد.برنامه هلیکوپتری که به سفارش و برای ایران طراحی شد، پس از انقلاب - نظیر بسیاری از پروژه های دیگر- لغو شد و سر انجام ، بجای خدمت در نیروهای مسلح کشورمان ، توسط دشمنان ایران(رژیم بعثی صدام) بکار گرفته شد و تنها نمونه هلیکوپتر «214 اس تی» (214 ST)  موجود در کشورمان، نمونه ای آسیب دیده است که در طی جنگ از نیروهای عراقی به غنیمت گرفته شد.
در این گزارش ، به داستان این هلیکوپتر از آغاز تا انجام می پردازیم.

ارتباط ایرانی
طی نیمه نخست دهه هفتاد میلادی، شرکت بل سه نوع هلیکوپتر جدید را تکمیل ، آزمایش و تولید نمود : هلیکوپتر کاملاً جدید متوسط دو موتوره مدل 222 ،مدل 412 که نمایانگر نخستین هلیکوپتر تولیدی بل مجهز به ملخ های چهار پره بود و مدل 214 اس تی که نشانگر تمایل شرکت بل برای تولید هلیکوپترهای بزرگ بود.
همانند بسیاری از هلیکوپترهای تولیدی شرکت بل در ربع سوم قرن بیستم ،هلیکوپتر 214 اس تی حاصل فرایند طولانی توسعه و پالایش بود که با هلیکوپتر ایکس اچ – 40 (XH-40) در سال 1955 (1334) آغاز شد و سپس با تولید سری هلیکوپترهای نظامی UH-1/AH-1 و انواع تجاری آنها یعنی مدلهای 204 ، 205 و 212 ادامه یافت.هرچند هلیکوپتر 214 اس تی تجارب حاصل از ساخت این هلیکوپترها را به همراه داشت، اما با توجه به خصوصیات آن ، بیشتر یک هلیکوپتر جدید به شمار می رفت.در واقع این هلیکوپتر سنگین ترین عضو خانواده هیوئی به شمار می رود که برای شرایط خاص ایران ، یعنی ارتفاع زیاد مناطق کشور از سطح دریا و درجه حرارت زیاد، که در آن ، هردو این عوامل به حداکثر می رسند و تأثیر بسیاری بر عملکرد هلیکوپتر می گذارند،ساخته شد.
با این منشأ هلیکوپتر 214 اس تی به بل مدل 204 باز می گردد که توسط این شرکت برای برآورده ساختن نیازمندیهای ارتش آمریکا برای یک هلیکوپتر خدماتی جدید در اوایل دهه پنجاه میلادی طراحی شد،با اینحال، داستان هلیکوپتر 214 اس تی در سال 1970 آغاز شد.در این سال شرکت بل یک مدل بهبود یافته از هلیکوپتر UH-1 هیوئی را با سرمایه و با نام مدل 214 هیوئی پلاس (Bell-214 Huey Plus) به پرواز درآورد.مدل UH-1، خود به عنوان مهمترین نوع هلیکوپتر ترابری نظامی خانواده 205 با موتور قوی تر و دیگر اصلاحات ساخته شد.هلیکوپتر هیوئی پلاس با ابعاد کلی مشابه مدل 205 دارای یک موتور توروشفت 1900 اسب بخار لایکومینگ تی 53-702 (Lycoming T53-702) و سیستم انتقال نیرو تا سقف 2000 اسب بخار بود.در ضمن قطر پروانه اصلی آن با 2 فوت (0.61 متر) افزایش ، به 50 فوت(15.2 متر) رسید و محور ملخ اصلی نیز تقویت شد.وزن ناخالص این هلیکوپتر با 14 سرنشین به علاوه خلبان ها به 11000 هزار پوند (4989 کیلوگرم) بود.



هر چند هلیکوپتر هیویی پلاس وارد خط تولید نشد،لیکن مبنای هلیکوپتر خدماتی مدل تی -214 ، 16 نفره شد که ایران برای خرید آن قرارداد بزرگی را در اواخر سال 1972 امضا کرد.شرایط ویژه آب و هوایی ایران مستلزم مقدورات پروازی بهتری در دمای محیطی بالا و ارتفاع زیاد بود.در نتیجه، شرکت بل نوع آزمایشی این هلیکوپتر را به یک موتور لایکومینگ تی سی 4 بی-8 دی (Lycoming TC4-B8-D) و سیستم انتقال نیرو با ظرفیت 2050 اسب بخار ، در اصل، برای هلیکوپتر رزمی مدل 309 کینگ کبرا تکمیل شده بود مجهز کرد.وزن ناخالص این هلیکوپتر نیز تا 13000 پوند (5896 کیلوگرم) و یا 15500 پوند (6803 کیلوگرم) با محموله آویزان خارجی افزایش یافت.سرعت پیمایش آن نیز معادل 150 مایل بر ساعت (240 کیلومتر بر ساعت) و دارای برد پروازی 300 مایل (481 کیلومتر) بود.
شرکت بل نخستین هلیکوپتر از مجموع 187 فروندی هلیکوپتر 214 ای (214-A) سفارش ایران به نام اصفهان را در مارس 1974 به پرواز در آورد و دو ماه قبل از آن یعنی در 4 ژانویه (14 دی) اعلام کرد که نوع تجاری این هلیکوپتر جدید به نام مدل  214 بی (214-B) قرار است تکمیل شود.
در اواسط دهه هفتاد ، در حالی که پروژه مدل های 214 ای و 214 بی در حال انجام بودند، شرکت بل ارتباطات مهمی با ایران برقرار ساخت ، که با فروش هلیکوپترهای ای اچ-1 جی کبری (AH-1J Cobra) ومدل 214 ای آغاز شد اما در نهایت منجر به انتخاب شرکت بل برای مشارکت در برپایی یک مجتمع تولید هلیکوپتر در ایران در نوامبر 1976(آبان 1355) گردید.هدف اولیه که در آن هنگام بیان شد،تولید مشترک 400 فروند هلیکوپتر مدل 214 ای بود که البته این تعداد جدای از هلیکوپترهایی بود که تا آن هنگام از ایالات متحده خریداری شده بودند. با توجه به اینکه برای جایگزینی هلیکوپترهای مورد نیاز به دلیل سوانح مختلف تعداد 6 فروند 214 ای دیگر نیز سفارش داده شد،مجموع هلیکوپترهای سفارشی به 193 فروند مدل 214 ای و نیز 39 فروند مدل 214 سی که برای عملیات های جستجو و نجات تجهیز شده بود بالغ گردید.


در این زمان ، با توجه به الزامات عملیاتی مورد درخواست ایران و تأکید بسیار برای برنامه توسعه هلیکوپترهای ایران توسط شرکت بل و نیز با کمک تأمین مالی از سوی دولت وقت ایران ، این شرکت تگزاسی مبادرت به تغییر سازه مدل 214 به یک هلیکوپتر دو موتوره کرد.این اقدام از سویی برای افزایش مقدورات پروازی و عملیاتی آن در دمای بالا و ارتفاع زیاد و از سوی دیگر به دلیل ایمنی بیشتر به دلیل استفاده از دو موتور بود. در 15 فوریه 1977 (27 بهمن 1356) ، شرکت بل یک هلیکوپتر مدل 214 ای ، مجهز به دو موتور توربوشفت تی 700 (T-700) ساخت شرکت جنرال الکتریک، هریک با توان 1625 اسب بخار را به پرواز درآورد.این موتور در آن هنگام بر روی هلیکوپتر سیکورسکی یو اچ -60 بلک هاوک که به تازگی ساخته شده بود نیز نصب شده بود.شرکت بل با توجه به پرواز موفقیت آمیز نمونه مجهز به این موتور و با پشتیبانی دولت ایران ، قبل از پایان سال 1977 (1356) تصمیم گرفت تا نوع تولیدی این هلیکوپتر را که 30 اینچ (76 سانتیمتر) به طول بدنه افزوده شده و شامل موارد دیگری از بهسازی ها ، از جمله شامل پره های اصلی از جنس مواد کامپوزیت و با قطر 52 فوت (15.85 متر) بود، را تکمیل کند.


تصویر گرافیکی از مقایسه دو نمونه ۲۱۴ ای و ۲۱۴ اس تی

این مدل به نام 214 اس تی (214 ST) مخفف موتور دارای طول بیشتر (Stretched Twin) ، ملقب شد و ایران نیز در این راستا ، طرح های خود برای مجتمع ساخت هلیکوپتر اصفهان را تغییر داده و تصمیم گرفت 350 فروند از هلیکوپترهای بزرگتر 214 اس تی و فقط 50 فروندهلیکوپتر مدل 214 ای را در این کارخانه تولید کند.در حالی که تصمیمات نهایی در مورد طراحی این هلیکوپتر اتخاذ می شد،شرکت بل سه نمونه اولیه آن را در دست ساخت داشت که یکی نوع نظامی برای ایران و دو نمونه دیگر نیز از نوع تجاری بودند.موتور نمونه نظامی تی 700 /تی اس و موتور نمونه تجای سی تی 7-2بود. با توجه به این سیستم انتقال نیروی موتور این هلیکوپتر توان انتقال نیروی موتور تا 2250 اسب بخار را داشت،لذا این (214-ST) قادر بود که در شرایط استاندارد،با یک موتور و 89 درصد وزن ناخالص در ارتفاع 13500فوت (4115 متر) ، پرواز درجا انجام دهد و در درجه حرارت 35 درجه سانتیگراد ، با هم با یک موتور و 80 درصد وزن ناخالص پرواز درجا کند.این موارد ، از الزامات ویژه اقلیمی و عملیاتی ایران بودند. وزن ناخالص پیش بینی شده برای هلیکوپتر 214 اس تی در سال 1987 (1357) 16500پوند (7484 کیلوگرم) بودکه با این وزن، سقف پرواز با فقط یک موتور معادل 8000 فوت (2438 متر) در شرایط استاندارد بود.مدل نظامی هلیکوپتر214 اس تی دارای دو خلبان و قادر به حمل تا 17 سرباز بود.برد آن نیز در حدود 330 ناتیکال مایل (611 کیلومتر) با حمل سوخت اضافی تخمین زده می شد.



پیش از آنکه نمونه های اولیه هلیکوپتر 214 اس تی در تابستان 1979 آماده پرواز شوند در ایران انقلاب شد و طرح تولید مشترک این هلیکوپتر ناگهان متوقف شد.این مسأله ، به نحوی آشکار ضربه سختی به شرکت بل وارد کرد؛ چرا که این امر به این معنا بود که سهم ایران از هزینه شروع ساخت این هلیکوپتر (که طبق گزارشها 50 درصد بود) فقط تا حدی پوشش داده شده و همچنین تولید در مقیاس بزرگ پیش بینی شده در زمینه قطعات و اجزای این هلیکوپتر برای خط مونتاژ اصفهان دیگر صورت نمی گرفت.این در حالی بود که طبق قرارداد میان ایران و شرکت بل هلیکوپتر، از آنجایی که این هلیکوپتر در آغاز با توجه به شرایط ویژه ایران طراحی و ساخته شد ، ساخت 85 درصد از قطعات این هلیکوپتر در داخل کشورمان انجام می شد و بازاریابی و فروش آن در منطقه خاورمیانه نیز بر عهده ایران بود.
با این همه تا سال 1979 شرکت بل توانست تا بازار قابل استفاده ای برای این هلیکوپتر ترابری متوسط در خارج از ایران شناسایی نماید و لذا تصمیم گرفته شد تا اجازه ادامه توسعه آن صادر شود.هدف آن بود که امکان فروش این هلیکوپتر تا اوایل سال 1982 فراهم شود.علیرغم اهمیت ارتباط ایرانی در شروع پروژه ساخت هیکوپتر 214 اس تی ، از آن پس این هلیکوپتر صرفاً یک پروژه انحصاری بل از پایان سال 1987 بود. هرچند نام این هلیکوپتر بدون تغییر باقی ماند ولی در این زمان این هلیکوپتر ، 214اس تی (مخفف سوپر ترانسپورت- Super Transport) نامیده می شد.با اینحال ، بنا به اظهار برخی از کارشناسان دست اندرکار برنامه، برطبق قرارداد مابین ایران و شرکت بل هلیکوپتر، این شرکت به ازای فروش هر فروند 214 اس تی ، می باید درصدی به حساب – بعداً مسدود شده – ایران در ایالات متحده واریز می کرد.

ویژگیهای 214 اس تی
بل نخستین نمونه از سه مدل اولیه 214 اس تی را در 21 ژوئیه 1978 (30 تیر 1357) به پرواز در آورد و آن را برای توسعه مهندسی اختصاص داد.دو مدل اولیه دیگر قبل از پایان سال 1979 (1358) پرواز کرده و برای اخذ مجوز پروازی اداره هوانوردی فدرال (FAA)آمریکا به کار گرفته شدند.این سه مدل اولیه در مجموع ، بیش از 2000 ساعت پرواز کردند.در نوامبر 1979 (آبان 1358)، شرکت بل اعلام کرد مبادرت به تولید دسته اولیه 100 فروندی از هلیکوپتر 214 اس تی نموده است.تا هنگام اخذ مجوز(برای پرواز روزانه و شبانه در عملیات با امکان دید کم) در فوریه 1982(بهمن 1360)، حدود 35 سفارش غیر قطعی اخذ شده و شرکت بل درگیر تبدیل این سفارش ها به خرید قطعی بود.انتظار می رفت در آن سال 16 فروند تحویل گردد. خریداران شامل پترولیوم هلیکوپترز(2 فروند)،کمپانی آرامکو در عربستان سعودی ،پترول ایر در یونان ، بریتیش کالدونین هلیکوپترز(3 فروند) و نیروی هوایی ونزوئلا بودند.
از هنگامی که نمونه اولیه 214 اس تی به پرواز در آمد، چند تغییر مهم در آن ایجاد شد که تا حدی نتیجه بیان نقطه نظرات کاربران هلیکوپتر بود.از جمله موارد قابل ذکر افزایش وزن ناخالص آن به 17500 پاوند(7938 کیلوگرم) و پهنای داخل کابین تا حدود 12 اینچ (30.5 سانتیمتر) با انحنای خارجی درهای کابین و نیز کاهش چند اینچی نیمکتهای کابین ها برای ورود آسانتر به داخل کابین بود.به علاوه گزینه های دیگر نیز افزوده شدند که شامل یک رادار هواشناسی،یک بالابر خارجی برای عملیات، سیستم سوخت گیری مجدد تحت فشار، تجهیزات شناوری بر سطح آب و یک رادار ارتفاع سنج و یک مجموعه ارابه فرود ثابت سه چرخی به جای اسکی ها بودند و از سال 1983 در دسترس قرار می گرفتند.ارابه فرود با چرخ ، برای آن دسته از کاربران بود که از فرودگاههایی استفاده می کردند که در آنها توانایی حرکت بر روی زمین ضروری بود. بدنه 214 اس تی ، تا آنجا که به ساختار اصلی آن مربوط است، در واقع ادامه طرح بکار گرفته شده در هلیکوپتر هیویی بود و مانند مدل 205 دارای اسکلت متعارف تمام فلزی با همان سطح مقطع بود.به طول بدنه این هلیکوپتر درقیاس با مدل 205 و یو اچ-1 ، از جلو و عقب مقر پروانه اصلی حدود 8 فوت (2.4 متر) افزوده شده و همچنان که قبلاً نیز ذکر شد  دارای درهای منحنی برای افزایش موثر پهنای کابین بود.شرکت بل ادعا می کرد که با اتخاذ تدابیر طراحی در ناحیه دماغه و اطراف محفظه موتورها ، این هلیکوپتر دارای کمترین میزان پسا در بین هلیکوپترهای قابل مقایسه با آن از لحاظ اندازه بود.بدنه 214 اس تی دارای یک میله حفاظتی در راستای فلسفه طراحی آن در زمینه ایمنی بود.از جمله تدابیر ایمنی در وهله اول وجود سیستم های دوگانه به منظور افزایش بقا در شرایط رزمی و غیر رزمی (توانایی ادامه پرواز پس از آسیب و یا خرابی سیستم های اصلی و بویژه موتور) بود و در وحله دوم ، ایجاد قابلیت بقای خدمه پس از وقوع سانحه و سرانجام ، جلوگیری از وقوع آتش سوزی پس از سقوط بود.پره های ملخ اصلی با طول وتر 33 اینچ (83.8 سانتیمتر) دارای ساختار تمام کامپوزیت بود که شرکت بل برای ساخت آن ، تسهیلات پیشرفته و خودکاری در فورت ورث تگزاس ایجاد کرد.
پره عقبی هلیکوپتر نیز دارای وتر 14 اینچی (35.6 سانتیمتر) بود و عمدتاً ساختاری فلزی داشت که رویه ای از فولاد ضد زنگ آن را پوشش می داد . هلیکوپتر 214 اس تی دارای سکان عمودی یک تکه شبیه به دیگر مدل های این خانواده بود.این هلیکوپتر ، در ضمن برای نخستین بار در میان تولیدات شرکت بل ، به سیستم کنترل پرواز با سیم (Fly By Wire) مجهز بود. همچنین بل سیستم کامپیوتری داده های پروازی جدید را برای هلیکوپتر 214 اس تی تکمیل کرد که هدف از آن کاهش بار کاری خلبان و افزایش توانایی سرنشینان برای بهره مندی از مقدورات بهینه از هلیکوپتر در خلال پرواز بود.

موتورها :
موتورهای جنرال الکتریک سی تی 7-2 ای (CT7-2A) برای هلیکوپتر 214 اس تی نوع تجاری و موتور تی 700 تی اس (T-700 TS) برای هلیکوپتر 214 اس تی نوع نظامی در نظر گرفته شد که تأییدیه سازمان هوانوردی فدرال برای مدل تجاری در مه 1981 (اردیبهشت 1360) اخذ شده و دارای حداکثر توان 1625 اسب بخار در موقع برخاستن بود.این میزان می توانست در حالت تک موتوره به مدت 30 دقیقه تداوم یابد.ولی میزان توان مدام و مجاز این موتور 1258 اسب بخار بود.



در ضمن این موتور ها هر یک دارای سیستم انتقال نیرو و سیستم های دوگانه هیدرولیکی و الکتریکی بودند.سیستم سوخت این هلیکوپتر نیز منعکس کننده فلسفه طراحی آن بوده و از دو سیستم جداگانه و مستقل با هفت مخزن سوخت جداگانه ولی مرتبط به هم تشکیل می شد. مجموع ظرفیت سوخت 214 اس تی 435 گالن (معادل 1647 لیتر) با وزن تقریبی 3000 پوند (1360 کیلوگرم) بود.

ترکیب داخل کابین
داخل هلیکوپتر سوپرترانسپورت را می شد تا به صورت مسافربری تجملی و یا خدماتی در آورد.حجم کلی کابین آن 316 فوت مکعب (8.95 متر مکعب)بود و شکل بندی خدماتی آن در صورتی که هلیکوپتر حامل بار بود مناسب تر می نمود.زیرا سبک تر و در مقابل آسیب پذیری ، مصون تر بود.در پشت سر خلبانان که هریک دارای صندلی هائی بودند که ضربات تا 14 جی (137.2 متر بر مجذور بر ثانیه) نیرو را تحمل می کرند، سه ردیف صندلی قرار داشت که در مجموع شامل 14 یا 15 صندلی بود.در پشت این سه ردیف صندلی، صندلی های کمکی در هریک از طرفین محفظه انتقال نیرو قرار داشت تا یک یا دو مسافر را در خود جای دهد. بدین ترتیب مجموعه سرنشینان به 18 نفر می رسید.در پیکر بندی 16 مسافری،این امکان وجود داشت تا صندلی های جاذب ضربه سقوط برای همه مسافران نصب شود.ولی در پیکربندی 18 مسافری ، همه صندلی ها معمولی بودند و می شد آن ها را توسط دو نفر در مدت 15 تا 20 دقیقه تا کرده و در مقابل محفظه انتقال نیرو انبار کرد.

 
یکی از جالب توجه ترین انواع 214 اس تی ، مدل دارای ارابه فرود چرخدار بود.شرکت بل به این گمان بود که نیمی از مشتریان در نهایت این نوع را سفارش خواهند داد.همه هلیکوپترهای 214 اس تی دارای لوازمی بودند که تعویض اسکی های فرود را ارابه های چرخدار در زیر بدنه و دماغه را میسر می ساخت.نوع چرخدار 214 اس تی موجب توسعه کاربرد آن می شد، هرچند بیشتر بازار بالقوه آن برای مأموریت های خدماتی برای سکوهای نفتی که فاصله زیادی از ساحل داشتند در نظر گرفته شده بود که برای آنها اسکی فرود ترجیح داده می شد. با توجه به مأموریت های طولانی بر فراز آب ، شرکت بل مخازنی برای جای دادن قایق های نجات برای 10 تا 12 نفر در بالای سقف در داخل محفظه جلوی موتور در نظر گرفت.که بکارانداختن آنها توسط خلبان یا کمک خلبان صورت می گرفت.




هلیکوپتر 214 اس تی دارای مداومت پرواز تا 2 ساعت و 32 دقیقه با دو خلبان و 16 مسافر با پرواز در ارتفاع 4000 فوتی (1220 متری) با 45 دقیقه سوخت ذخیره بود.
می توان گفت که هلیکوپتر بل 214 اس تی شرکت بل در واقع آخرین و بزرگترین نمونه طرح اولیه ایکس اچ -40 بود که در سال 1955 ساخته شد.اندازه آن بایستی آن را برای شمار قابل توجهی از کاربران جالب توجه جلوه دهد.هرچند شرکت بل تا حدی دیرهنگام وارد این بخش از بازار هلیکوپتر شد، لیکن سیستم های پیشرفته ای که در این هلیکوپتر نصب شد قابلیت آن را داشت تا این هلیکوپتر را طی دهه 80 میلادی برای شرکت های خدمات هلیکوپتری و نیز کشورهای مختلف به عنوان گزینه ای جذاب و قابل توجه مطرح نماید.

خریداران
همانطور که اشاره شد، شرکت بل علیرغم لغو سفارش عظیم هلیکوپترهای 214 اس تی ازسوی ایران ، با سرمایه خود ، به توسعه این هلیکوپتر ادامه داد و طی سالهای 1979 تا 1990 میلادی (1358 تا 1369)، 100 فروند از آن را تولید کرد . تحویل این هلیکوپتر از سال 1982 آغاز شد . نکته تلخ در این داستان ، آن است که تعداد 48 فروند از انواع نظامی این هلیکوپتر ترابری متوسط به عراق تحویل داده شد که آن هم در جنگ بر علیه کشورمان بکار گرفت.مهم ترین مورد ثبت شده در کشورمان از استفاده عراق از 214 اس تی در طی جنگ ، در عملیات والفجر-2 در بهار سال 1362 در منطقه عمومی حاج عمران بود که در آن عملیات عراقی ها با استفاده از این هلیکوپتر و پیاده کردن نیروها در بلندی های مسلط به نیروهای ایرانی موفق به عقب راندن نیروهای کشورمان از مرحله اول عملیات شدند.بعدها در طی عملیاتی دیگر، یک فروند 214 اس تی آسب دیده عراقی توسط رزمندگان کشورمان به غنیمت گرفته شد.

 

                 تصویری از یک هلیکوپتر ۲۱۴ اس تی با استتار نیروهای نظامی عراق


تصویری از تنها هلیکوپتر ۲۱۴ اس تی که از نیروهای عراقی به غنیمت گرفته شد که به علت آسیب دیدگی شدید قادر به پرواز نیست.

دیگر کشورهای که نوع نظامی هلیکوپتر 214 اس تی را به خدمت گرفتند شامل برونئی (1 فروند) ، پرو (11 فروند) ، تایلند (9 فروند) و ونزوئلا (4 فروند) بوند.در حال حاضر ، در حدود 39 فروند از این هلیکوپتر ها هنوز در خدمت عملیاتی هستند.برخی از آنها در خدمت شرکتهای نفتی هستند که برد زیاد و نیز دو موتوه بودن این هلیکوپتر ها ، آن را همچنان در خدمت باقی نگاه داشته است.

منبع : دوماهنامه هواپیما شماره ۵
تهیه و تنظیم : hamed_713

آشنایی با هلیکوپتر شناسایی Bell OH-58D Kiowa

این هلی کوپتر یک موتوره و دو پره ای ،یک هلی کوپتر شناسایی نظامی است که در پشتیبانی از نیروهای نظامی امریکا در سراسر جهان از جمله هائیتی ،سومالی و خلیج فارس مورد استفاده قرار گرفته است .هلی کوپترهای Kiowa در سالهای 2002 و 2003 نیز به ترتیب مورد استفاده نیروهای سازمان ناتو در بوسنی و امریکا در عملیات آزاد سازی کشور عراق قرار گرفت .


مورد استفاده این هلی کوپتر ،بکارگیری آن به عنوان یک هلی کوپتر تک ور شناسایی است ،اما می توان به اختسار آنرا به تجهیزات جانبی و سکوهای بیرونی مخصوص حمل بار مجهز نمود .در اینصورت هلی کوپتر Kiowa قادر به حمل بار تا 2000 پوند خواهد بود ،از دیگر موارد استفاده این هلی کوپتر تخلیه پزشکی مجروحین از راه هوایی است که می توان دو مجروح بستری بر برانکارد و تجهیزات لارم را که مجموعا بالغ بر 320 کیلوگرم می باشد ،حمل کرد . هلی کوپتر Kiowa را می توان برای حمل 6 سرباز و جهت انجام ماموریت های امنیتی و شناسایی نقطه حساس مورد استفاده قرار داد .


دو هلی کوپتر Kiowa را می توان در یک هواپیمای C-130 حمل و جابجا نمود .چنانچه این هلی کوپتر در ترابری هوایی مورد استفاده واقع شود ،می توان آنتن IFF و دوربین نصب شده بر روی دکل هلی کوپتر و کاتر سیم را از مجموعه تجهیزات آن حذف نمود و همچنین می توان دنده فرود جهت کنترل کاهش ارتفاع نصب کرد . هلی کوپتر Kiowa مدل OH-58D نسل جدیدی از هلی کوپترهای شناسایی نظامی است که در خدمت ارتش امریکا قرار گرفته است .


کابین خلبان :

هلی کوپتر Kiowa نخستین هلی کوپتر ارتش امریکا بود که دارای کابین خلبان تمام شیشه ای است ،این کابین مجهز به سیستم های پرواز Sperry هدف یاب و ردیاب هدفهای متحرک ،سیستم ANVIS (سیستم دوربین های هوایی دید شبانه) و نمایشگر های قابل نصب بر روی کلاهخود است .


نمایشگرهای چند کاره نصب شده در کابین خلبان ،کنترل مخابراتی و اطلاع رسانی از وضعیت را انجام می دهد و دارای یک دوربین ویدئویی نصب شده بر دکل هلی کوپتر است .این دوربین تصاویر مربوط به ماموریت را که توسط تصویربردارهای حرارتی و دوربین های تلوزیونی تهیه می شود در خود ضبط می کند و در کابین خلبان در معرض دید قرار می دهد .



جنگ افزارها (سیستم تسلیحاتی) :
هلی کوپتر Kiowa مدلOH-58D مجهز به دو Pilon (دروازه) جنگ افزاری سریع التغییر است که هر پیلون را می توان به دو موشک Hellfire هفت راکت 70 میلیمتری Hydra ،دو موشک هوا به هوای stinger یا یک مسلسل ثابت جلویی با کالیبر 50 مجهز نمود .


دکمه های کنترل کامپیوتری که در سوئیت اجرای ماموریت نصب شده ،زیر سیستمهای استاندارد این هلی کوپتر به شمار می روند که هدف مورد نظر را از 10 متری تشخیص می دهند و موقعیت مکانی آنرا مشخص می کنند .


اقدامات متقابل :
سوئیت اقدامات ضد الکترونیکی شامل یک سیستم تولید پارازیت مادون قرمز با نام AN/ALQ-144 گیرنده های رادار اعلام خطر هوایی و آشکار ساز لیزری است .


دیده بانی و کنترل آتش :
دوربین (MMS) ساخت شرکت بوئینگ نام دوربینی است که بر دکل هلی کوپتر و بالای پره های هلی کوپتر نصب شده و به آن امکان می دهد تا در هنگام شب و روز براحتی قادر به تشخیص سیستم های تسلیحاتی دشمن با بیشترین برد باشد و خود کمترین احتمل دیده شدن را داشته باشد .


دوربین MMS شامل یک مجموعه سنسور به شرح زیر است : دوربین تلوزیونی با قابلیت تمایز بالا و تشخیص هدف با برد بلند ،تصویر بردار حرارتی برای جهت یابی ،ردیاب و مسافت یاب ،مسافت یاب لیزری و آشکار ساز برای هدایت موشک های Hellfire و راکت ها و یک دوربین با سنسورهای فعال در حین پرواز که مجب هم محور شدن سلاح ها با دستگاه کنترل آنها میگردد.


ردیاب / مسافت یاب لیزری نیز مشابه با سیستمی است که در هلی کوپتر کبری مدل AH-1 کار گذاشته شده است .همچنین تصویربرداهای حرارتی و سیستم های آشکار ساز هدف در این مدل بهسازی شده اند .

سیستم های مخابراتی و جهت یابی :
هلی کوپتر OH-58D مجهز به سیستم AHRS و سیستم CYPS (تعیین موقعیت جهانی) و سیستم هدایت کننده داخلی است.همچنین وجود یک سیستم بارگذاری اطلاعاتی موجب شده تا اطلاعات جهت یابی و فرکانسهای رادیویی پیش از انجام ماموریت ،در سوئیت مخابراتی هلی کوپتر ذخیره گردد .


تجهیزات ماموریتی هلی کوپتر شامل یک مودم اطلاع رسانی برای ایجاد ارتباطات دیجیتالی با صحنه عملیات می باشد ،سیستم مخابراتی هلی کوپتر بر اساس امواج ضد پارازیت VHF , FM ساخته شده است .


موتور :
هلی کوپتر Kiowa دارای موتور توربینی مدل 250 و با 485 کیلووات قدرت است .سیستم انتقال نیرو در حدود 475 کیلووات نیرو را به هلی کوپتر انتقال می دهد .موتور و سیستم انتقال نیرو در این هلی کوپتر بهسازی شده و در برابر افزایش شدید دما و شرایط نامساعد آب و هوایی مقاوم شده است .

به نقل از: http://p30zip.com

هلیکوپتر تهاجمی Z-10

                                    هلیکوپتر تهاجمی Z-10



هلیکوپتر تهاجمی Z-10 که با نامهای Zhisheng-10 و Zhi-10 هم شناخته میشود توسط گروه صنایع هوائی Changhe CAIG- و انستیتوی تحقیق و توسعه هلیکوپتری چین ( CHRDI) که هر دو در Jingdezhen از استان Jiangxi مستقر هستند توسعه داده شده است. ماموریت اولیه ای که برای این هلیکوپتر در نظر گرفته شده ماموریت ضد زره و بازدارندگی در میدان نبرد و ماموریت ثانویه آن درگیری در نبردهای هوا به هواست. بر پایه برخی گزارشات کلیه 6 تا 8 فروند پیش نمونه آزمایشی Z-10 تا سال 2003 ساخته شدند و اولین پرواز آن در 29 آوریل 2003 صورت پذیرفت. Z-10 در حال حاظر تحت آزمایشهای سخت پروازی قبل از اتمام کامل طراحی و تایید تولید آن قرار دارد. انتظار میرود که این هلیکوپتر تهاجمی در خلال سالهای 2009 - 2008 به خدمت ارتش چین دراید. گمان بر این است که Z-10 در همان کلاس Agusta A-129 روی والک ساخت آفریقای جنوبی و هلیکوپتر تهاجمی Tiger ساخت آلمان باشد.

توسعه یک هلیکوپتر مختص عملیات تهاجمی در میانه های دهه 1990 در Changhe و CHRDI آغاز گردید. کارخانه هلیکوپتر سازی دیگر چین، شرکت ساخت هواپیمائی هاربین (HAMC) امکان دارد که درگیر طراحی هلیکوپتر شده باشد. کمپانی مادر AVIC II, Chenghe , با شرکای اروپائی بر روی "سیستم دینامیک هلیکوپتر" مشترکی که قابل استفاده بر روی هر دو نمونه هلیکوپتر متوسط پیشنهادی و تهاجمی میباشد کار میکند. اگرچه چین هیچ علائمی دال بر کمک خواستن درباره سیستم عملیاتی هلیکوپتر تهاجمی به بیرون بروز نداده که این میتواند به خاطر دلائل امنیتی باشد.


به محل پرتاب فلیر دقت نمائید


عکسهای منتشر شده در اینترنت نشان میدهند که هلیکوپتر تهاجمی Z-10 دارای یک طرح بندی متداول از یک هلیکوپتر تهاجمی با نحوه قرارگیری خلبان و مسئول تسلیحات پشت سرهم و کاکپیت پله ای است. پروانه اصلی Z-10 دارای 5 تیغه و پروانه دم دارای 4 تیغه هستند و دو موتور Z-10 درست پشت کاکپیت مستقر شده اند. در طراحی بدنه Z-10 توجه خاصی به تقلیل سطح مقطع راداری(RCS) شده است، همچنین Z-10 دارای ارابه های فرود ثابت مباشد. احتمال میرود که Z-10 مجهز به سیستم کنترل پرواز با سیم (FBW) و کاکپیت مدرن با نمایشگرهای چندگانه (MFD) باشد و همچنین خدمه مجهز به سایت هلمت (HMS) برای نمایش سر- بالای کنترل تسلیحات و اطلاعات پرواز بشوند.

در قسمت دماغه Z-10 مجموعه ای متشکل از سنسورهای تلویزیونی و دید جلوی مادون قرمز (FLIR) قرار دارد. همچنین مجموعه جنگ الکترونیک Z-10 متشکل از دریافت کننده هشدار رادار (RWR) ، دریافت کننده هشدار لیزر ، jammer مادون قرمز و چف و اهداف کاذب حرارتی flare میباشند. تسلیحات نصب شده بر روی Z-10 شامل توپ cannon مستقر در ریز دماغه میباشد، 2 بال کوتاه Z-10 قابلیت نصب 4 مقر سلاح بیرونی را برای آن فراهم آورده است، چین هم اکنون در حال توسعه موشک هدایت شونده ضد تانک HJ-10 میباشد که گفته میشود قابل قیاس با موشکهای امریکائی AGM-114 موسوم به هلفایر (Hellfire) است به علاوه قابلیت حمل موشکهای هوا به هوای TY-90 و لانچر راکتهای غیر هدایت شونده را نیز دارا میباشد.

نیروی محرکه Z-10 توسط دو دستگاه موتور توربوشفتPratt & Whitney کانادا / PT6C-67C / با قابلیت کنترل تمام دیجیتال تامین میگردد و حداکثر قدرت هریک از موتورها 1,142kw میباشد.


Z-10 در حال انجام تستهای پروازی


نمای زیرین Z-10


Z-10 در حال پرتاب فلیر


اسکادران Z-10 در یک فورمیشن پروازی


منبع:
Sinodefence & انجمن هوافضا(مهدی وجدانی)

بالگردی تیز پا به نام Gazelle

 
بالگردی تیز پا به نام غزال/Gazelle /
هلیکوپتر گازل (غزال) در فرانسه و توسط شرکت SUD Aviation که بعدا به Aerospatiale تغییر نام پیدا کرد طراحی و ساخته شد.
این پرنده در اصل برای رفع نیاز نیروی هوایی و هوانیروز فرانسه به یک هلیکوپتر سبک وزن کارآمد طراحی و ساخته شد ولی در ادامه نظر ارتش بریتانیا را چنان به خود جلب کرد که این کشور در شرکت Westland اقدام به تاسیس خط تولید این هواگرد نمود.
این قرار داد در فبریه سال 1967 به امضا رسید و قرار شد تا کمپانی وستلند اقدام به تولید تحت لیسانس 292 فروند غزال و 48 فروند پوما در خاک بریتانیا کرده و در عوض به کمپانی Aerospatiale نیز اجازه مونتاژ 40 فروند هلیکوپتر لاینکس(Lynx) برای نیروی دریایی فرانسه را بدهد.



تا قبل از رونمایی اصلی از غزال این هلیکوپتر دستخوش چندین مورد تغییرات شد. برای مثال این پرنده اولین هلیکوپتری بود که روتور عقبش درون محفظه بود که این کار باعث کاستن از میزان صدای هواگرد میشد و همچنین تیغه های روتور اصلی آن از جنس مواد مرکب بود که امروزه به شکل گسترده ای از این مواد استفاده میشود.



این پرنده به عنوان یک هلیکوپتر سبک وزن ضد تانک در خدمت نیروهای مسلح فرانسوی بود که به موشک های ضد زره هات مجهز شده بود و گونه ای از آن برای پشتیبانی سبک نفرات پیاده طراحی شده بود که از یک تیربار 20 م م همانند نمونه ضد هواگردش که به موشک های فروسرخ کوتاه برد میسترال مجهز بود بهره میبرد و آخرین گونه از آن که برای ماموریت های شناسایی به کار گرفته میشد مجهز به یک سیستم تصویر برداری فروسرخ بود که به Gazelle Viviane معروف شد.
این هلیکوپتر در خطوط مقدم ارنش فرانسه جای خود را به تایگر داد اما کماکان در نقش ترابری سبک به کار گرفته میشود.



همان طور که قبلا ذکر شد این هواگرد در چند نوع گوناگون در ارتش بریتانیا خدمت کرد که از جمله آنها میتوان به گونه SA.341D که به Gazelle HT.3 معروف شد اشاره کرد که در خدمت نیروی هوایی بریتانیا بود و به عنوان هلیکوپتر آموزشی انجام وظیفه میکرد.
گونه دیگر SA 341E بود که برای مقاصدی مثل ارتباطات و جابجایی VIP استفاده میشد که به Gazelle HCC.4. معروف بود و نمونه دیگری که برای آموزش خدمه دریایی به کار گرفته شده بود SA 341C نام داشت که در بریتانیا به Gazelle HT.2 شهرت داشت که اکنون همه این مدل های آموزشی با هلیکوپتر Squirrel HT1 جایگزین شده است.



نمونه ای دیگر که برای سپاه تفنگداران هوابرد بریتانیا ساخته شده بود SA 341B نام داشت که برای انجام ماموریت هایی از قبیل پست دیدبانی هوایی و هدایت آتش توپخانه و همچنین هدایت جنگنده ها برای حملات زمینی و تخلیه مجروحان و رله ی ارتباطی و فرماندهی و کنترل میدان جنگ استفاده میشد و Gazelle AH.1 نام داشت.

سوابق عملیاتی

فرانسه:
این کشور در اصل این هواگرد را برای انجام مقاصد نظامی خود از جمله ضد زره و ماموریت های تحت کنترل سازمان ملل به عنوان نیروهای حافظ صلح طراحی کرد که از جمله موارد کاربرد آن میتوان به جنگ این کشور در الجزایر و ماموریت های صلح بانی در چاد (دهه 1980) و یوگوسلاوی (دهه 1990) و جیبوتی (سالهای 91و92) سومالی(93) و ساحل عاج(از سال 2002 تا کنون) اشاره داشت و همچنین این هواگرد در عملیات طوفان صحرا در نقش ضد زره و در مقابل تانک های ارتش عراق به کار گرفته شد.



عراق:
این کشور در دهه های 1970 و 1980 میلادی تعداد زیادی از این هواگرد به همراه میزان قابل توجهی موشک های هات را به خدمت گرفت و از آنها در جنگ علیه ایران استفاده نمود البته پس از آن و در جریان جنگ اول خلیج به دلیل برتری هوایی نیروهای ائتلاف نتوانست از آنها بهره ای ببرد.



سوریه:
این کشور در طی جنگ سال 1982 لبنان به شکل موثری از این پرنده ها بر ضد نیروهای زرهی اسراییل استفاده کرد و تلفات زیادی به آنها وارد آاورد در حالی که تلفات خود این پرنده ها در حد معمول بود.

بریتانیا:
این کشور در نبردهای فالکلند و کویت و عراق و کوزوو از این پرنده ها استفاده کرد اما نمونه مسلح آن که به یک مسلسل و غلاف های راکت مسلح شده بود فقط برای جنگ فالکلند آماده شده بود که در این نبرد هم به کار گرفته نشد.
همچنین این کشور برای گشت هوایی بر فراز ایرلند نیز از همین پرنده استفاده میکند.

لبنان:
غزال توسط نیروی هوایی لبنان در خلال جنگ با گروه فتح الاسلام در اردوگاه نهر البارد به کار گرفته شد.

ایرلند:
سپاه تفنگداران هوایی این کشور از این پرنده برای مقاصد آموزشی بهره میبرد.



کشورهایی که گونه نظامی آن را در اختیار دارند:

آنگولا/بوسنی/کامرون/چین/اکوادور/مصر/فرانسه/گابون/گینه/عراق/اردن/کنیا/کویت/لبنان/مونته نگرو/مراکش/قطر/روآندا/سنگال/صربستان/سوریه/ترینیداد و توباگو/تونس/امارات/بریتانیا



مشخصات فنی:
  • خدمه: 2 نفر
  • گنجایش(بجز خدمه): 3 نفر
  • طول:11.97 متر
  • شعاع روتور اصلی: 10.5 متر
  • ارتفاع: 3.15 متر
  • وزن خالی: 908 کیلوگرم
  • پیشرانه: یک موتور توربو شفت Turbomeca Astazou IIIA با توان 440 کیلو وات یا 590 اسب بخار
  • حداکثر سرعت: 310 کیلومتر بر ساعت
  • سرعت کروز: 264 کیلومتر بر ساعت
  • برد: 670 کیلومتر
  • سقف پرواز: 5کیلومتر
  • نرخ صعود: 9 متر بر ثانیه


منبع: Blazeعزیز
http://www.military.ir/modules.php?n...c&t=9772#98054

Z-10 کپی چینی یک بالگرد مدرن

در گذشته میشد حضور چینی ها را عرصه صنایع ساخت بالگرد پیش بینی کرد ولیکن این پیش بینی امروز(و با سرعت بسیار زیاد) به حقیقت تبدیل گردیده است. امروز در میان بالگردهای رزمی حال حاضر جهان یک بالگرد وجود دارد که کارشناسان صنعت هوایی بویژه کشورهای عربی علاقه زیادی به آن پیدا کرده اند و خیلی مشتاقند بیشتر در مورد آن بدانند . این بالگرد تهاجمی که تاکنون اطلاعات و تصاویر بسیار کمی از آن پخش شده است WZ-10(وزالگ زیشنگ 10)است که در جمهوری خلق چین در دست تکمیل است. این بالگرد که وظیفه اصلی آن ایفای نقش ضد تانک میباشد  ظاهرا توانایی درگیری های هوا به هوا را نیز خواهد داشت  هم اکنون در شرکت صنایع هوایی چانگی(CIAC)در دست تکمیل است.
بعد از وقایع میدان تیان ان من چینی ها استراتژی سیاسی خود را تغییر دادند.چینیها بر این باور بودند که با تکیه بر یک ارتش قدرتمند میتوانند انقلاب را صادر کنند ولی وقایع تیان ان من نشان داد نسل جوان چینی زیاد در بند انقلاب فرهنگی و سایر انقلاب ها نیست  به همین دلیل چینیها تصمیم گرفتند تا معیارهای انقلابی خود را بهمراه کالا به خارج از کشور صادر نمایند.یکی از زمینه هایی که در صادرات کالا برای چینی ها بسیار مهم است صادرات تجهیزات نظامی می باشد.چینی ها سالهاست که با استفاده از مهندسی معکوس اقدام به ساخت کالاهای نظامی مانند تانک ، هلیکوپتر و غیره می نمایند.قیمت پایین این کالاها و البته کمک هایی نیز که توسط چینیها برای خرید به کشور های خریدار پرداخت میشود باعث شده است تا کالاهای چینی در بازار مشتریان خودش را کسب نماید. 
در مورد تاریخچه پیدایش بالگرد WZ-10 اطلاعات چندانی وجود ندارد چرا که این پروژه درشرایط کاملا محرمانه ای پیگیری شده است. احتمالا برنامه WZ-10در سال 1998 و با هدف جایگزین کردن WZ-9 که در ارتش آزادی بخش چین در حال خدمت می باشند آغاز شد است .
یک احتمال دیگر این است که برنامه WZ-10در سایه برنامه باالگرد میان اندازه چین(CHM)انجام شده باشد . برنامه CHM در سال 1994 و با حضور موسسات تحقیقاتی 602 و608 آغاز شده بود .
به احتمال زیاد شرکتهایی همچون یوروکاپتر(طراحی روتور) پرت اند ویتنی(موتورPT56) آگوستا وستلند(سامانه انتقال قدرت) در چارچوب برنامه CHM اطلاعات ارزشمندی را در اختیار چینی ها گذاشته اند که در WZ-10از این اطلاعات استفاده کامل شده است . طبق برنامه زمانی چینیها WZ-10باید در سال 2008 وارد خدمت می شد که از در خدمت بودن آن تا کنون اطلاعاتی در دست نمی باشد.
تصاویر معدودی که جدیدا در اینترنت از این بالگرد به نمایش درآمده میتواند تصویری کلی از WZ-10 به کارشناسان ارائه نماید.
آنچه از تصاویر برمی آید این است که WZ-10 یک بالگرد رزمی به شکل متعارف بالگردهای امروزی است که دارای خلبان و افسر سامانه جنگ افزاری میباشد که در کابین پشت سرهم آن جای میگیرند . چرخانه(روتور) اصلی این بالگرد دارای ترکیب پنج پره میباشد.
ضمن اینکه چرخانه دم آن چهار پره است . دو موتور بالگرد داخل غلافی دربسته در پشت کابین خلبان قرارگرفته اند و یک پوشش ضد تشعشع فرو سرخ روی آنها نصب شده است . مهمات اصلی بالگرد شامل یک توپ نصب شده در دماغه (احتمالا با کالیبر 30 میلیمتر) و دو جایگاه نصب جنگ افزار در زیر بالها میباشد .
هر یک از این جایگاهها دارای یک یا دو نقطه سخت سازی شده هستند که در کل حمل دو تا چهار موشک را ممکن میسازد . این موشکها معمولا از نوع ضد تانک و به احتمال زیاد از نوع HJ-9 (همتای موشک های آمریکایی تاو )هستند ضمن اینکه احتمالا امکان نصب موشکهای جدیدHJ-10 (همتای موشک های آمریکایی هلفایر) نیز بر روی آنها وجود دارد و بنابراین به نظر میرسد WZ-10 از توان بالایی برخوردار باشد. WZ-10برای درگیریهای هوا به هوا نیز میتواند از موشک TY-90 استفاده نماید. 
مشخصات
خدمه:2نفر
طول:1/14 متر
ارتفاع: 85/3 متر
وزن خالی:5540 کیلوگرم
محموله  قابل حمل:1500کیلوگرم
بیشینه وزن برخاست:6000کیلوگرم
موتورها:دو دستگاه توربوشفت احتمالا از نوع پرات اند ویتنیPT53-07C
بیشینه سرعت:بیش از 270 کیلومتر بر ساعت
سرعت پیمایش:230 کیلومتر بر ساعت
برد افقی: 800کیلومتر
سقف پرواز خدماتی:6000 متر
آهنگ صعود :بیش از یک صد متر بر ثانیه

تصویر 
منبع:انجمن هوافضا

غول پیکرترین هلیکوپترهای دنیا



مقاله ای که می خوانید بزرگترین هلیکوپترهای دنیا را معرفی می کند و همچنین چگونگی دسته بندی های معمول را براساس وزن به جای دسته بندی بر اساس اندازه توضیح می دهد. اگرچه ابعاد پره ها معمولا مقیاس خوبی برای بزرگی و یا کوچکی اندازه یک هلیکوپتر است،اما این ماشین ها اغلب بر اساس بیشترین وزن هنگام برخاستن از زمین دسته بندی می شوند.

Mil V-12 :
این مدل بزرگترین پرنده ماشینی است که توسط شوروی سابق در دهه 1960 ساخته شد. این هلیکوپتر آزمایشی دارای دو ملخ در دو سر بال بزرگ بود که در کنار بدنه طراحی شده بودند. هر ملخ حدود 35 متر قطر داشت. این هلیکوپتر بسیار بود به طوریکه از لبه ملخ اول آن تا لبه ملخ روبه رو 67 متر طول داشت که این حتی بزرگتر از عرض هواپیمای بوئینگ 747 است.

نکته قابل توجه دیگر وزن این هلیکوپتر بود که به 105 تن می رسید. این مقدار 2 برابر وزن دومین هلیکوپتر بزرگ جهان است. در سال 1969 این هلیکوپتر باری معادل 40 تن را از زمین برداشت که این مقدار هم وزن سومین هلیکوپتر بزرگ دنیا بود و این حرکت رکوردی تاریخی را برای V-12 رقم زد که در کتاب رکوردها ثبت شد.

این هلیکوپتر بسیار بزرگ قدرت مانور نداشت به همین خاطر مورد استفاده واقع نمی شد و کمکم از رده خارج شده و به موزه نیروی هوایی روسه انتقال یافت.


Mil Mi-26 :
پس از V-12 دانشمندان روسی سعی کردند عیب های V-12 را بر طرف کرده و هلیکوپتر غول پیکری را تولید کنند که هم قدرت مانور بیشتری داشته باشد و هم نیروی پیشران آن دو برار V-12 باشد. سرانجام این هلیکوپتر در دهه 70 تولید شد و براساس وزن خود که 56 تن بود رتبه دوم بزرگترین هلیکوپتر جهان را بدست آورد. گرچه به طور قابل توجهی کوچکتر از V-12بود اما قدرت حمل باری تا حدود 20 تن را داشت. Mi-26 ملخی داشت که ثابت می کرد بسیار قدرتمند و کارآمد است. حدود 200 عدد از این مدل ساخته شد که بسیاری از آنها به کشورهای دیگر صادر شد و بسیاری نیز ناکارآمد ماند.


Mil Mi-6:
سومین و چهارمین هلیکوپترهای عظیم الجثه طرحهایی شبیه به Mi-26 و V-12داشتند.

اولین تلاش شوروی سابق برای ساخت یک هلیکوپتر با قدرت حمل بالا در اواسط دهه 50 میلادی انجام شد، زمانی که آنها 6-Mi را ساختند که تا 25 سال بعد کاربرد داشت. این هلیکوپتر حدود 44 تن وزن داشت. ملخ های 35 متری به کار برده شده در MI-6 همانند ملخ های مدل V-12 بود.

Mi-6بزرگترن هلیکوپتر جهان بود و این عنوان را تا زمان ساخت V-12 یدک می کشید. Mi-6 مدلی بود که در زمان خود بسیار تکثیر شد. حدود 860 عدد از این پرنده در بین سالهای 1960 تا 1980 ساخته شد که کاربردهای نظامی و غیر نظامی را شامل می شد.

Mil Mi-10 :
دیگر عضو خانواده هلیکوپترهای غول پیکر Mi-10 بود. Mi-10 نوع خاصی از Mi-6 بود که جرثقیل هوایی لقب گرفته بود. Mi-10 موتور و سیستم های دینامیکی Mi-6 را داشت اما بدنه آن طراحی جدیدی داشت. برعکس بدنه Mi-6 که دارای دربهای کشویی برای حمل بار از درون بدنه بود،Mi-10 برای حمل انسان طراحی شده بود. هر سه مدل Mi-10،M-6 و V-12 از ملخ هایی به قطر 35 متر بهره می بردند.

در مقایسه با Mi6، Mi10 وزنی معادل 3 تن داشت که آنرا در رده چهارم بزرگترین هلیکوپترهای جهان قرار می داد. تنها 53 عدد از این مدل تولید شد که کاربردهای کمی نیز داشت.

امروزه کارکردهای این هلیکوپتر را Mi-26 نیز انجام می دهد که مدلی جدیدتر و قدرتمندتر است.


Sisorsky CH-35E:
این هلیکوپتر پنجمین هلیکوپتر بزرگ دنیا بوده و نیز بزرگترین هلیکوپتری که تا بحال در آمریکا ساخته شده است  که نام کامل آن Sikorsky CH-53E Super Stallion می باشد. CH-35Eمدل بزرگ شده CH-53 Sea Stallion است. هردو پرنده اولین بار به منظور حمل و نقل جنگ افزارهای نیروی دریایی ساخته شدند اما پس از آن کاربردهای گسترده تری یافتند.

بزرگترین عضو خانواده CH-53، مدل CH-35E است که وزن آن 33340 کیلوگرم می باشد. در مقایسه با دیگر مدل های CH-53 که دارای طول ملخی به اندازه 24.1 بودند، CH-53E و MH-53 به موتوری با قدرت بالا مجهز شده است که قدرت بالابری آنرا افزایش می دهد.

تقریبا 115 نمونه از CH-53E و MH-53 ساخته شد و امروزه نیز این مدلها به عنوان بزرگترین هلیکوپترهای غرب شناخته می شوند هرچند ساخت مدل جدیدی از خانواده CH-53 در حال طراحی و پیشرفت است.


Boeing Vertol MH-47E/G:
هلیکوپتر بزرگ بعدی Boeing Vertol CH-47 Chinook نام دارد که اولین در آمریکا طراحی وساخته شد. ساخت خانواده H-47 در اواخر دهه 50 میلادی آغاز شد. ویژگیهای طراحی آن عبارت بودند از بزرگ و جادار بودن و بدنه کشیده آن که در ابتدا و انتها دارای دو موتور پرقدرت است و این دو موتور دو ملخ به قطر 18.3 متر را می چرخانند. از این نوع هلیکوپتر به صورت گسترده برای حمل و نقل سربازان استفاده می شد. توانایی حمل و نقل ابزار سنگین از دیگر ویژگی های این هلیکوپتر بود. تا بحال حدود 100 مدل از این نوع پرنده ساخته شده که به حدود 20 کشور دنیا صادر شده است.

بزرگترین مدل های H-47 که تا به حال ساخته شده مدل های MH-47E و MH-47G است که برای ماموریت های خاص نیز کاربرد دارد. وزن این دو مدل حدود 22680 کیلوگرم می باشد که در مدل های پیشرفته وزن آن به 24495 کیلوگرم نیز می رسد. شایان ذکر است که مدلهای جدیدی همچون CH-47F, MH-47G, and HH-47 هم اکنون مراحل پایانی ساخت را می گذرانند.



Hughes XH-17:
هفتمین هلیکوپتر بزرگ جهان الگوی اولیه بزرگی است که XH-17 SKY CRANE نام دارد. SKY CRANE یا جرثقیل هوایی اولین پرنده ای بود که توسط شرکت هواپیمایی HUGHES ساخته شد. در همان سالها یعنی دهه 40 میلادی شرکت هواپیمایی SPRUCE GOOSE نیز مدلی از آنرا ساخت که نیرومندتر بود. کمی پس از آن HUGHES علاقه مند به هلیکوپتری با فناوری بالا شد و نمونه را از شرکت KELLET خریداری کرد. متشابه با MI-10 روسیه XH-17، به 4 چرخ مجهز بود تا این وسیله بتواند جرمهای سنگین را از زمین بردارد.

H-17 دوملخ دو ملخ به طولهای 40.8 داشت که به چرخنده ای بسیار بزرگ که هنوز هم بزرگترین محور گردنده است متصل بودند. ساخت نمونه پروازی XH-17 در اواخر دهه 1940 برای مقاصد تحقیقاتی شروع شد. نمونه مورد نظر در سال 1952 زمانی که سومین دوره آزمایشی خود را به پایان رساند تکمیل شد اگرچه این مدل بعلت آنکه بسیار سنگین و بزرگ بود کاربرد زیادی نداشت و سرانجام تولید آن متوقف شد.


Sikorsky CH-54:
آخرین مدل لیست بزرگترین ها مدلی آمریکایی با نام Sikorsky CH-54 است.

متشابه با Mi-10 و XH-10 ، CH-54 برای کارهای سنگین همچون جابجایی بارهای بسیار بزرگ طراحی شده بود. این هلیکوپتر غیر معمول از نظر ظاهری شامل ملخ هایی به طول 21.9 بود که به موتوری با دور بسیار بالا متصل بود.

در جلوی تیغه های هلیکوپتر اتاقک خلبان طراحی شده بود و دور تا دور پنجره داشت که به خدمه اجازه می داد بار در حال حمل را مشاهده کنند. این اتاقک کوچک مدل CH-54 را مدلی بسیار کارآمد و سازگار با اشکال مختلف بار کرده بود. CH-54 با وزنی معادل 21320 کیلوگرم ابتدا برای جابجایی بارهای نظامی همچون توپها ، ماشینهای جنگی و ... طراحی شد و گنجایش برداشت بار آن در جنگ ویتنام برا ی جابجایی هواپیماها و هلیکوپترها نیز به کار آمد. مدل غیر نظامی این هلیکوپتر S-64 نام داشت و برای کاربردهای آتش نشانی به کار رفت.

حدود 105 عدد از این نوع هلیکوپتر ساخته شد و با وجود اینکه ارتش دیگر از آن استفاده نمی کند هنوز کار بردهای غیر نظامی خود را حفظ کرده است.

نتیجه گیری:
علاوه بر توضیحات بالا راجع به  اندازه هلیکوپترهای فوق باید گفت که وزن دیگر هلیکوپترهای ساخته شده تاکنون از 35 تن تجاوز نکرده است. در واقع بیشتر هلیکوپترها در مقابل این غولها کوچک به نظر می آیند.
شکل زیر V-12 و Mi-26 روسیه را با CH53E آمریکایی مقایسه می کند. با وجود اینکه Super stallion از هم خانواده های آمریکایی خود بسیار بزرگتر است اما در مقابل دو رقیب غول پیکر روس خود همچون یک اسباب بازی می نماید.

منبع:
بخش دانش و فناوری سایت تبیان