پرتاب موشک تحقیقاتی ایران، گامی درجهت فضایی شدن است

شبکه خبری بی.بی.سی روز سه‌شنبه گزارش داد: پرتاب موشک تحقیقاتی ایران، گامی درجهت فضایی شدن این کشور است.

به گزارش بی.بی.سی، "محمدنجار" وزیر دفاع ایران در جریان کنفرانس انجمن هوافضا، دستیابی به صنعت هوافضا را "اهرمی در معادلات سیاسی و کاهنده قدرت تهدید دشمنان" نامید.

با اعلام این خبر ازسوی ایران که محموله‌ای را توسط یک موشک از نوع "ساوندینگ" به فضا پرتاب کرده، میزان توسعه صنایع موشکی در ایران و در کنار آن، اهمیت واقعی فعالیت‌های فضایی این کشور بار دیگر مورد توجه تحلیلگران و رسانه‌های گروهی قرار گرفته است.

آنچه که ایران به عنوان حرکت تازه‌ای در زمینه توسعه فعالیت‌های فضایی خود معرفی کرده، در حقیقت استفاده از موشکی موسوم به "ساوندینگ" و به منظور پرتاب محموله‌ای نامشخص به فضا است.

درعرصه فعالیت‌های فضایی از این موشک‌ها با نام ساوندینگ که بیان‌کننده قابلیت‌های آنها است یاد می‌کنند.

این نام از اصطلاح مورد استفاده در امور هواشناسی گرفته شده و در آن زمینه به معنی اندازه‌گیری و سنجش است. سوخت این موشک‌ها جامد و هزینه تولید آنها نسبتا اندک است.

نمونه ابتدایی موشک‌های ساوندینگ که در خاتمه دومین جنگ جهانی توسط کانادا طراحی و توسط آمریکا ساخته شد، می‌توانست تا ارتفاع ۱۵۰کیلومتری رفته و محموله‌ای را به وزن حدود ۶۸کیلوگرم با خود حمل کند.

از نسل اول این موشک‌ها با نام "بلاک برانت "۱یاد می‌شود. بلاک برانت ‪۱۲ که جدیدترین نوع از موشک‌های ساوندینگ تولید آمریکا است، چهار طبقه است و ارتفاع آن به حدود چهل متر می‌رسد.

محموله موشک معمولا در دماغه آن نصب می‌شود. پس از رسیدن موشک به ارتفاع مورد نظر محموله آن تا دقایقی درحالت بی‌وزنی قرار می‌گیرد. این محموله پس از طی کردن یک نیم دایره ناقص به کمک یک چتر به زمین برمی‌گردد.

"بلاک برانت "۱۲که توسط سازمان هوا و فضانوردی آمریکا (ناسا) مورد استفاده قرار می‌گیرد، قادر به حمل کلاهک‌هایی تا وزن ۵۰۰کیلو گرم است و به کارگیری این موشک‌ها از جمله راه‌های ارزان قیمت برای انجام فعالیت های فضایی و تحقیقات علمی به شمار می‌رود.

مدت پرواز نوع ابتدایی موشک‌های ساوندینگ از لحظه پرتاب تا زمان بازگشت محموله آن به زمین از ۵تا ۲۰دقیقه است.

به جز سنجش ارتفاع، محموله موشک می‌تواند با قرار گرفتن در شرایط خلاء نسبی به آزمایش‌هایی بپردازد، یا پس از رسیدن به مدار مطلوب پیام ارسال کرده و از وضعیت جوی اطلاعاتی را گرد آوری کند. این محموله توانایی تصویر برداری تلویزیونی را نیز دارد.

محموله این موشک‌ها را می‌توان تا یک ساعت پیش از پرواز در آن نصب کرد.

هزینه تولید این موشک‌ها بسیار پایین و زمان لازم برای تولید آنها در حدود سه ماه است.

بدنه این موشک‌ها (کیسینگ) از فلز نسبتا سبک ساخته شده و پایین نگاه داشتن وزن آنها درافزایش برد موثر موشک عامل مهمی به شمار می‌رود.

از این موشک‌ها برای انجام آزمایش‌های مختلف در سراسر جهان استفاده می‌کنند.

در ۱۲ماه گذشته، سوئد هفت موشک ساوندینگ از نوع پیشرفته را با محموله‌های مجهز الکترونیکی پرواز داده است.

از جمله کشورهای دیگری که به طور منظم از موشک‌های یاد شده به منظور انجام آزمایش‌های علمی و تحقیقاتی استفاده می‌کند، استرالیا است.

هزینه قرار دادن محموله‌ای دراین موشک‌ها برای موسسات خصوصی از دو هزار دلار تا سه هزار دلار در نظر گرفته شده است.

بی.بی.سی در ادامه افزود: ایران بعد از آزمایش موشک زمین به دریا موسوم به "کوثر" که در مانور سال قبل مورد استفاده قرار گرفت، موانع تکنیکی انجام پرواز موشک نوع ساوندینگ عملا از پیش پا برداشته شده بود.

اگرچه به نظر نمی‌رسد قابلیت پرواز دادن چنین موشک‌هایی اهمیت فوق العاده‌ای درفناوری پیشرفته موشکی داشته باشد، اما در عین حال نشان‌دهنده تصمیم و صبوری ایران برای تبدیل شدن به یک قدرت تثبیت شده موشکی و ورود به فعالیت‌های فضایی است.

قصد ایران برای استفاده مخابراتی از فضا به سال ۱۹۶۸میلادی برمی‌گردد که طی آن، پایگاه اسدآباد آغاز به کار کرد و با استفاده از یک آنتن به قطر ۳۰متر با قمر مصنوعی مخابراتی که برفراز اقیانوس اطلس قرار داشت ارتباط ثابت برقرار نمود.

بی.بی.سی در ادامه افزود: درحال حاضر ۱۲کشور جهان فناوری ساخت موشک های فضاپیما را دراختیار دارند.

انتظار می‌رود ایران در پنج سال آینده به چنین ظرفیتی دست یابد.

www.irna.ir