صنایع هوافضایی ترکیه با نام توساس (TUSAS) مرکز فناوریهای مربوط به طراحی، ساخت و مونتاژ سیستمهای هوافضایی به شمار میآید. این سازمان تحت نظارت سازمان تجاری ترکیه و با کمک سرمایهگذاری خارجی به تاریخ 15 می 1984 راهاندازی شده است. سال 2005 سالی پربار برای این سازمان بوده است. در این سال دو کمپانی معروف امریکایی لاکهیدمارتین و جنرال الکتریک به ترتیب 42 و 7 درصد از سهام صنایع هوافضای ترکیه را ضمن راهاندازی نمایندگیهای خود در این کشور خریداری کردند. مرکز اصلی سازمان صنایع هوافضایی ترکیه در آنکارا پایتخت این کشور و به مساحتی در حدود 5 میلیون متر مربع واقع شده است. فعالیتهای این سازمان در محدودهی طراحی و ساخت قطعات هواپیما، سرهمبندی آنها و انجام آزمایشات مربوطه قرار میگیرد. استانداردهایی همچون ISO-9001:2000 و NATO AQAP-110 برای کیفیت به این سازمان اهدا شده است. هدف صنایع هوافضایی ترکیه به منظور ارتقای سطح علم در این زمینه در این کشور و در بخشهای مختلف راهاندازی شده است. بخشهای مختلف این صنعت به دنبال دستیابی به توانایی طراحی، ساخت و تامین خدمات مربوط به هرگونه فعالیتهای هوافضایی هستند. پس از ادغام تمامی این موسسات تحت سازمانی مشترک به نام TAI فعالیتهای این کشور به صورت شناختهشدهتری در جهان معرفی شده و مورد استقبال قرار گرفت. خط مشی سازمان صنایع هوافضایی ترکیه وظیفه و ماموریت خود میداند که توانایی و فناوری کشورش را در زمینهی مربوط به خود تا حد ممکن افزایش دهد. در تعریف این سازمان فعالیتهای نظامی، غیرنظامی و فضایی همه در یک سطح قرار داشته و با هم به جلو میروند. علاوه بر ارتقای کشور در زمینهی علمی و فناوری، این سازمان به دنبال پیدا کردن سرمایهگذاران خارجی و مشتریانی مناسب برای تولیدات خود است تا وضعیت اقتصادی این کشور نیز در کنار تواناییهای علمی آن بهبود یابد. فعالیتها فعالیتهای TAI در حال حاضر بیشتر به بخش هوایی معطوف شده است. گرچه تلاشهایی برای همکاری مشترک این کشور با امریکا و حتی روسیه بر سر فعالیتهای فضایی شده است، اما این اقدامات در مقابل بخش هوایی ناچیز به شمار میآیند. بیشتر تفکرات فضایی ترکیه جزء برنامههای آیندهی این سازمان قرار گرفتهاند. اما در فعالیتهای هوایی، ترکیه در دو بخش نظامی و غیر نظامی فعال و تا حدودی موفق بوده است. هم اکنون این کشور بر روی هواپیماهای ترابری و جنگنده و همچنین بر روی پرندههای بدون سرنشین در کنار بزرگان این صنایع مشغول فعالیت بوده و به جلو گام برمیدارد. با وجود اینکه این کشور دز زمینهی فعالیتهای هوافضایی چندان مشهور و بزرگ به شمار نمیرود، اما در سالهای اخیر خلاقیتهایی از خود نشان داده است، که بسیاری از بزرگان این صنعت تمایل همکاری با این کشور را دارند. از مهمترین فعالیتهایی که در TAI انجام شده است، میتوان به موارد زیر اشاره نمود: - ساخت جنگافزارهای الکترونیکی - اصلاحات سازهای بر روی جنگندهی F-16 - تغییر در ساختار CN-235 برای ماموریتهای خاص و گشتزنی در ساحل - ساخت کابین خلبان مدرن برای S-70 - تبدیل B-737-700 به هواپیمای AEW&C برنامهها علاوه بر فعالیتهایی که در بالا به آنها اشاره شد، که بعضا پروژههای دنبالهداری هستند، TAI برای آینده نیز برنامههای گستردهای دارد که در ادامهی این فعالیتها جای خواهند گرفت. از جمله مهمترین آنها میتوان به برنامهی موشکی این کشور اشاره نمود. همکاریهای اخیر ترکیه و امریکا بر روی سیستم دفاع موشکی نه تنها مشکل امریکا را در منطقه تا حدود زیادی برطرف نموده است، بلکه سبب انتقال تکنولوژی دست دوم امریکا در زمینهی تسلیحات و دفاع موشکی به این کشور نیز شده است. ترکیه در حال حاضر علاوه بر استفاده از موشکهایی که از امریکا و اسرائیل خریده است، در حال برنامهریزی یک روند مناسب برای ارتقا و اصلاح موشکهای خریداری شده به مدلهایی جدید برای منطقه میباشد. اما از طرفی فعالیتهای هوایی این کشور در زمینههای نظامی و غیرنظامی برای هواپیماها با بالهای ثابت و گردان روز به روز افزایش مییابد. ترکیه در حال حاضر به عنوان یک شریک و همپای مناسب برای کمپانیهای معروفی همچون نورثروپگرومن، ایرباس، بوئینگ، آگوستا، لاکهیدمارتین، سیروسکی و سوناکا در جهان مطرح شده است. گرچه بیشتر فعالیتهای این کشور در زمینهی اجرای سفارشات خصوصا در بخش سازهای بوده است، اما جلب اطمینان کمپانیهایی همچون آنها که در بالا نام آنها را ذکر نمودیم، کار سادهای نیست. ساخت بخشهایی از بدنهی ایرباسهای 319 تا 321، عرشه و نوک بال بوئینگ 737 و بخشهایی از موتور یوروکوپتر EC-135 از افتخارات ترکیه است که هنوز هم ادامه دارد. در آیندهی نزدیک TAI قرار است در اصلاحات لازم برای بالگردهای S-70 و MH-60 سیروسکی و ارابه فرود بوئینگ 747 و بخشهایی در سازهی B777 و B737 شرکت نماید. مهمترین برنامهی آیندهی ترکیه شرکت در ساخت هواپیمای نیمه نظامی A-400M ایرباس است. این کشور 50 برنامهی هوافضایی دیگر نیز دارد که به جزئیات آنها اشاره نشده است، اما در 20 سال آینده تحت پوشش قرار خواهند گرفت. استانداردهای دریافتشده و تاریخ دریافت آنها