پروژه های هواپیماسازی در کشور(قسمت دوم)

صاعقه-80



جنگنده صاعقه یا صاعقه-80 (عدد 80 بعدا بدنبال پرواز اولین پیش نمونه در سال 1380 به اسم جنگنده اضافه شد) طراحی صاعقه بر خلاف آذرخش طراحی این پروژه توسط مرکز تکنولوژی و الکترونیک نیروی هوایی با کمک دانشگاه شهید ستاری انجام گرفت و نه صنایع هواپیما سازی ایران
در آذر سال 1379، سرتیپ علی اکبر شوقی، رئیس دانشگاه شهید ستاری، اعلام کرد که هواپیمای جدیدی که با نام صاعقه در دست تولید است تا در 1382 اولین پرواز خود را به انجام رسانید در تابستان سال 1383، صدا و سیما، تصاویر و فیلم های ویدیویی این هواپیمای جدید را با توضیحات کامل مخابره کرد و بدین سان صاعقه بدنیای واقعیت گام نهاد
صاعقه در واقع طرحی بسیار پیشرفته تر با طراحی بهتر و بهینه سازی دقیق تر از آذرخش بود که به آذرخش-2 نیز معروف شد که پس از آن اسمهایی همچون Super F-5 نیز رایج شد و حتی مقایسه های بسیار عجیب و بچه گانه ی صاعقه با YF-17
یکی از تفاوت های مهم صاعقه با آذرخش جایگزینی دم یگانه ی اف5 با دم پروانه ای شبیه به F/A-18 بنابر این کارخانه ی سازنده ی صاعقه نیاز داشت به یک دم جدید در نتیجه به جای موتور های توربو جت J-85 مورد استفاده در آذرخش از موتور های J-85 مجهز به پس سوز ساخت داخل(یا بهینه سازی شده توسط صنایع داخلی) با تکنولوژی موتور های TF-30 بهره برد این موتور ها(بخصوص قسمت پس سوز) بطور قابل ملاحظه ای فشار بر روی قسمت های قدیمی وارد میکرد



هنوز بدرستی مشخص نیست چرا متخصصان ایرانی اصرار داشتند از یک دم دوگانه بهره ببرند اما آنها معتقدند این روش به کاهش دید راداری و همچنین کوتاه شدن مسافت طی شده برای بلند شدن از باند و همچنین چرخش افقی هواپیما حول محور افقی کمک شایانی میکند(البته بالاترین آهنگ غلتش هنوز هم در بین جنگنده ها متعلق به اف 5 است) و دیگر آنکه به پایداری بیشتر موتور ها در حالت پس سوز و کاهش مصرف سوخت نیز کمک میکند بالهای صاعقه هم از آذرخش بزرگتر بود(ساخته شده از مواد مرکب) که با طراحی جدید نه تنها کارایی بالها افزایش یافت بلکه میزان مخازن سوخت موجود در آنها نیز افزایش یافت
در کل صاعقه نسبت به آذرخش پنهانکاری بیشتری داشت
اولین پیش نمونه ی صاعقه در 30 می 2004 پرواز کرد و از آن پس سلسله پرواز های آزمایشی آن آغاز شد ولی هیچ درجه یا گواهی به آن داده نشد آزمایشات نشان میداد وضعیت برخواست و نشست بسیار راحت تر و بهتر از چیزی که پیشبینی میشد انجام شده زمانی که آزمایش های پروازی صاعقه به پایان رسید زمان آن بود که برنامه ی ساخت آن آغاز گردد ولی تعداد کمی وارد خدمت گردید و به درستی هیچ جنگنده ای جایگزین نشد و تنها برخی ویژگی ها بر روی دیگر جنگنده ها اعمال گردید احتمالا این را باید نقطه ی توقفی دیگر در برنامه ی ساخت جنگنده ی ایران برای جایگزینی جنگنده های قدیمی خود دانست
(روایتی دیگر از سال‌ها پیش، طرح هواپیمایی به نام هواپیمای اوج در نیروی هوایی ارتش ایران در کار بود که البته این طرح ادامه نیافت. اما با پیگیری مسئولان، در آذر سال 1379، نیروی هوایی ساخت هواپیمای صاعقه را اعلام کرد. در سال 1382، هواپیمای صاعقه اولین پرواز‌های آزمایشی خود را به انجام رساند. در تابستان سال 1383، این هواپیما به پرواز در آمد و به ایرانیان معرفی گردید. در این هواپیما، از بدنه هواپیمای اف-5 آمریکایی، به دلیل طراحی خوب و قدرت مانور بالای آن الهام گرفته شده است. تفاوت اساسی ظاهری این هواپیما با اف-5، وجود دو سکان عمودی V شکل می‌‌باشد که برای ایجاد توانایی لازم برای مانور‌پذیری بهتر جنگنده صورت گرفته است. هواپیمای جنگنده صاعقه در حقیقت یک نمونه 10تا 15 درصد بزرگ‌تر شده هواپیماهای اف-5 با سکانهای عمودی پروانه‌ای به منظور افزایش مانورپذیری و کاهش سطح مقطع راداری با سیستم های الکترونیک و موتورهای روسی می‌‌باشد.

موتور و سیستم پیشران:
پیشرانه این هواپیما دو دستگاه موتور RD-33 سارکیسف می‌باشد که از موتورهای هواپیمای اف-5 بسیار قدرتمندتر بوده و امکان پرواز تا سرعتهای 5/1تا 8/1 ماخ را به این هواپیما می‌دهد. رادار این هواپیما از نوع N019-ME است که در ایران بهسازی شده تا کارایی آن بر ضد اهداف زمینی افزایش یابد.
بیشترین وزن محموله این هواپیما 4,400 کیلوگرم و وزن خالی آن 8,000 کیلوگرم است. در ضمن بیشترین وزن برخاست این هواپیما 15,000 تا 18,000 کیلوگرم بوده و بردی در حدود 600 تا 1000 کیلومتر را داراست. این هواپیما، برای اولین بار، در طی سفر آیت الله خامنه ای به همدان پروازی آزمایشی را با موفقیت تمام به انجام رساند که در پی آن، رهبر انقلاب به جمعی از خلبانان نیروی هوایی ایران تاکید نمود که این موفقیت، نتیجه تلاش بی وقفه و ایمان پایدار جوانان دانشمند این کشور است. اما هواپیمای آذرخش را می توان یک جنگنده اف-5 دانست که در آن مساحت بال ها تا حدودی افزایش یافته و موتورها و اویونیک آن با نمونه های جدیدتر روسی تعویض گشته است.




سایر مشخصات:
بیشترین وزن محموله این هواپیما 4,400 کیلوگرم و وزن خالی آن 8,000 کیلوگرم
بیشترین وزن برخاست این هواپیما 15,000 تا 18,000 کیلوگرم
برد:بردی در حدود 600 تا 1000 کیلومتر


ادامه دارد..............