مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

چه آینده ای در انتظار ایستگاه فضایی بین المللی است؟

 

ایستگاه فضایی بین المللی در آینده شاهد چه کسی بر عرشه خود خواهد بود؟ چشم انداز باقی ماندن تیم کنونی چندان نیست. صاحبان اصلی ایستگاه فضایی بین المللی، یعنی روس ها و آمریکایی ها، هر یک به نوبه خود و به دلایل خود تمایلی ندارد که در آینده نیز با هم روی عرشه خانه مشترک مداری باشند.



از آمریکا شروع می کنیم؛ روز 12 اوت، روز موفقیت آمیزی برای برنامه "اسپایس شاتل" نبود. تحلیل ها و بررسی ها نشان دادند که آسیب های وارد شده به پله مداری "ایندوور" به هنگام پرتاب، جدی هستند. شاید آمریکایی ها تا اکتبر سال 2010 بتوانند به کار شاتل ها پایان دهند، اما این نیز ممکن است که اشکالات فنی شاتل ها از یک سو، این برنامه را متوقف ساخته و سالانه 4 میلیارد دلار را برای ساخت سفینه جدید "اریون" آزاد کند و از سوی دیگر نیز از ناسا مطالبه می کنند که در برنامه استفاده از کیهان نوردان خود بازنگری کند. معلوم نیست که در صورت چنین آینده ای، ناسا پروازهای خود به ایستگاه فضایی بین المللی را حفظ کند. علاوه بر این، "مایکل گریفین" رئیس ناسا گفت که هدف استراتژیک برنامه پروازهای آمریکا، در مطالعه فضای کیهانی در ورای مدار نزدیک زمین است. یعنی پروژه ایستگاه فضایی بین المللی، مهمترین برنامه فضایی برای آمریکا نیست. همچنین خبری که در ماه ژوئن دریافت شد نیز جالب است که اطلاع داده شد برنامه بهره برداری "روس کاسموس" و ناسا از ایستگاه فضایی بین المللی برای سه-چهار سال است.



برای روسیه، ایستگاه فضایی بین المللی همه چیزی است که در زمینه فضانوردی سرنشین دار دارد. از دست دادن ایستگاه، ضرر خواهد بود. اما اگر باقی ماند، چه کرد و مهمتر این که چگونه؟



در دوسال آینده نه "کلیپر" روسی و نه "اریون" آمریکایی آماده نخواهند بود. در عین حال از کسی پنهان نیست که امروز فضانوردان باید بخش اعظم وقت خود را برای ترمیم اختلالاتی که روی عرشه بوجود می آیند، صرف کنند. روسهی برنامه های خوبی نیز برای استفاده از ایستگاه فضایی بین المللی ندارند.



در سال 2005 آمریکایی ها توافق نمودند که هزینه جایگاه کیهان نوردان ناسا در سفینه های "سایوز" را پرداخت کنند. این بدین معناست که در آینده، وابسته به این که وضعیت برنامه های "اسپایس شاتل" چه خواهد شد، ناسا می تواند به فکر خرید موشک های حامل "سایوز" برای نیازهای خود باشد. این خوب است، در روسیه موسسات مشغول کار هستند. اما تنها همین؟ آمریکایی ها به آرامی "اریون" و سایر فناوری های آینده دار را تکمیل و آزمایش می کنند. در ضمن، چین و هند نیز با استفاده از آخرین دستاوردهای جهانی سفرهای سرنشین دار خود به فضا را افزایش می دهند.



در این صورت ایستگاه فضایی بین المللی در آینده شاهد چه کسی خواهد بود؟

منبع:آویا

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد