مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

E-8 سیستم راداری مراقبت و هدف گیری مشترک

پروژه JSTARS یک پروژه مشترک میان نیروی هوایی و ارتش ایالات متحده به جهت ایجاد سیستمی دفاعی است که بتواند مامورت های مراقبتی و هدفیابی را در برد بسیار بالا به انجام رسانده و با ایجاد ارتباط میان واحد های مختلف تهاجمی و اطلاعاتی و راداری بعنوان یک پست فرماندهی تمام عیار در آسمان عمل کند.

در سپتامبر 1996 این پروژه گواهی تولید انبوه را بدست آورد و آخرین فروند از یک سفارش 14 فروندی در آگوست 2002 تحویل شد، بعلاوه سه هواپیمای دیگر نیز بین فوریه 2003 تا مارس 2005 تحویل شدند، E-8 ها در اختیار تیپ صد و شانزدهم کنترل هوابرد مستقر در پایگاه رابینز در گرجستان می باشند، این تیپ یک تیپ مشترک از پرسنل نیروی هوایی و گارد ملی دفاع هوایی می باشد.

این هواپیما اطلاعات لازم از صحنه نبرد زمینی را از پست های فرماندهی، واحد های متحرک ارتش و... جمع آوری کرده و یک نقشه کامل از صحنه نبرد زمینی به مانند آنچه در آواکس ها از صحنه نبرد هوایی تهیه می شود ارائه می دهد. این هواپیما توانایی مشخص کردن سرعت و جهت واحد های متحرک زمینی و هلیکوپتر های دشمن را دارد.

این هواپیما در سال 1991 در حالی که هنوز کامل نشده بود و در مراحل آزمایشی قرار داشت در عملیات طوفان صحرا بکار گرفته شد، همچنین این هواپیما در بوسنی و هرزگوین و طی بحران کزوو بکار رفت، در جریان اشغال عراق نیز هشت فروند E-8 پنجاه عملیات پشتیبانی طی ماه های مارس و آپریل 2003 به انجام رساندند.

این هواپیما در یک ماموریت استاندارد دارای سه خدمه پرواز و نوزده خدمه عملیات است، در یک ماموریت طولانی مدت نیز هواپیما دارای سی و چهار خدمه شامل شش خدمه پرواز و بیست و هشت خدمه عملیات است.

هواپیمای بویینگ 737-300 بعنوان هواپیمای پایه در این پروژه انتخاب شده است، این هواپیماها پس از بازسازی توسط شرکت گرومن در لیک چارلز در لویزیانا برای نصب و آزمایش سیستم های الکترونیک به واحد سیستم های مدیریت نبرد در ملبورن در فلوریدا منتقل می شوند.

پیشران هواپیما شامل چهار دستگاه موتور توربوجت JT3D-3B ساخت پرت اند ویتنی است که هرکدام نیرویی برابر 18000 پوند تولید می کنند. مداوت پروازی هواپیما 11 ساعت و 20 ساعت با سوختگیری هوایی است.

رادار

سیستم های راداری توسط شرکت نورثروپ گرومن تولید شده است، آنتن 24 فوتی زیر بدنه با ترکیب گردش مکانیکی و گیرنده/فرستنده های الکترونیکی محیط اطراف را پوشش می دهد و می تواند محل و جهت حرکت اهداف متحرک را پیدا کند. رادار E-8 دارای پنج حالت کاربردی مختلف است که شامل مراقبت محدوده گسترده، نشانه روی هدف ثابت، رادار دید ترکیبی، نشانه روی هدف متحرک و دسته بندی اهداف می باشد.

نیروی هوایی ایالات متحده مسئولیت توسعه نسل جدید رادارهای E-8 را نیز به نرثروپ واگذار کرده، در این برنامه رادار کنونی با یک رادار اسکن الکترونیک دو بعدی که دارای توانایی های جدید نظیر زیر حالت کشف و ردیابی هلیکوپتر، تصویر برداری از صحنه نبرد و... می باشد جایگزین خواهد شد. لازم به ذکر است رادار آب و هوایی هواپیما نیز بین سالهای 2004 تا 2005 بهسازی شده بود.

E-8 دارای هفده کنسول عملیات و یک کنسول ناوبری/دفاع شخصی است، هر کدام از مسئولان کنسول ها می توانند محدوده ای را کنترل کرده و در آن محدوده به مراقبت منطقه و شناسایی و تعقیب اهداف بپردازند.

از جمله دیگر توانایی های E-8 سیستم های پردازش سیگنال است، این سیستم ها به یاری کامپیوترهای سریع مجهز به چهار پردازنده پر سرعت که هر کدام توانایی انجام 600 میلیون عمل در ثانیه را دارند به پردازش سیگنال های دریافتی از واحد های سطحی و هوایی دشمن پرداخته و آنها را در اختیار کنسول ها قرار می دهد.

در سال 1997 نیز وظیفه بهسازی E-8 ها طی دو قرارداد به نورثروپ واگذار شد، طی این قرارداد کامپیوتر های مرکزی هواپیما با کامپیوتر های Compaq AlphaServer GS-320 که به مراتب مدرن تر بودند جایگزین شد، پردازنده های قابل برنامه ریزی سیگنال نیز با نمونه های جدیدتر جایگزین شدند و کابل های فیبر نوری نیز جایگزین سیم های مسی بکار رفته در شبکه داخلی هواپیما شدند. اولین هواپیمای بهسازی شده در فوریه 2002 (بعبارتی پیش از تکمیل سفارش اولیه) تحویل نیروی هوایی شد و تکمیل برنامه نیز تا آگوست 2005 بطول انجامید.

ارتباطات

هواپیما مجهز به دوازده رادیوی رمز گذاری شده UHF، دو رادیو رمز گذاری شده HF و سه رادیو رمز گذاری شده VHF بعلاوه سیستم های ارتباطات امن داخلی برای تماس با واحد های سطحی ثابت و متحرک است.

هواپیما مجهز به دیتالینک های ویژه ارتباط ماهواره ای، دیتالینک ارتباط با واحد های زمینی و سیستم ویژه انتشار اطلاعات می باشد، که می تواند اطلاعات تاکتیکی را بطور گسترده در میان واحد های خودی پخش نموده و امکان ناوبری تاکتیکی را برای آنان فراهم نماید. این سیستم ها کاملا قابل اطمینان اند و می توانند ضمن مقاومت در مقابل اقدامات الکترونیک دشمن ارتباطی امن میان هواپیما و دیگر واحد ها ایجاد کنند.