نحوه استفاده از هواپیمای دولت، خطرناکتر از سن بالای آن!

تذکر:دوستان عزیز مقاله زیر مستقیما از سایت عصر ایران برداشت شده و بدلیل پاسخ فنی یکی از کاربران آن نیز ضمیمه مقاله شده است

 

عکس برخورد سنگین ارابه‌های فرود با سطح باند و دود ناشی از سوختن چرخ‌ها را نشان می‌دهد که در تاریخ 7 اکتبر 2007 در فرودگاه ژنو سوئیس عکسبرداری شده است. در این نوع فرود، احتمال ترکیدن چرخ‌ها و انحراف و برخورد هواپیما با سطح باند بسیار زیاد است.

هواپیمایی که این روزها زمزمه بازنشستگی آن به گوش می‌رسد، بوئینگ چهار موتوره 376-707 است که در تاریخ سوم می ‌1978 با شماره ثبت EP-HIM به دولت وقت ایران تحویل داده شد و اکنون با شماره ثبت 1001 در اختیار نیروی هوایی است و با همین مشخصات در پروازهای بین‌المللی‌ به ثبت می‌رسد.

به گفته مهندس شکراله شهرامی از مجتمع عالی آموزشی و پژوهشی غرب، هواپیمای 707 یکی از بهترین محصولات شرکت آمریکایی بوئینگ محسوب می‌شود و تا سال 1978 بیش از هزار فروند از آن تولید شده است.

قابلیت‌های بالای این هواپیما باعث شد تا در فعالیت‌هایی چون مسافربری تجاری، نظامی، سوخت ‌رسانی، تحقیقات هوا فضا و هواشناسی و کاربردهای خاصی چون طرح موسوم به آواکس (AWACS) به طور گسترده و با کمترین حادثه مورد استفاده قرار گیرد به گونه‌ای که امروزه بیش از 60 فروند از آن همچنان در چندین کشور جهان از جمله دولت و نیروی هوایی کشورهای اروپایی و عضو ناتو در حال پرواز است.

این‌که گفته می‌شود، پرواز مسئولان‌ دولت با این هواپیمای قدیمی، با خطراتی همراه است موضوع قابل بحثی است و بیشتر به جنبه‌های فنی، مجموع ساعات پرواز و تعمیر و نگهداری آن ارتباط دارد. اما موضوع دیگری که عمدتاً در سوانح هوایی رد پای آن دیده می‌شود و خطر پرواز با این هواپیما را مضاعف می‌کند، نحوه بهره‌برداری و پرواز با آن است که عکس‌های گرفته شده از این هواپیما در فرودگاه‌های ژنو و بوداپست که در عرف هوانوردی به «فرود پرخطر» موسوم است، به خوبی گویای این مسئله‌ است.

عکس اول، فرود عجیب و نادر این هواپیما را در تاریخ 10 مارس 2005 در فرودگاه بوداپست مجارستان نشان می‌دهد. همانگونه که دیده می‌شود هواپیما بر روی یکی از ارابه‌های اصلی فرود آمده و می‌توانست منجر به شکستگی اهرم‌ها، تخلیه هیدرولیک و نهایتاً برخورد بال با سطح باند و بروز حادثه شود.

عکس بعدی برخورد سنگین ارابه‌های فرود با سطح باند و دود ناشی از سوختن چرخ‌ها را نشان می‌دهد که در تاریخ 7 اکتبر 2007 در فرودگاه ژنو سوئیس عکسبرداری شده است. در این نوع فرود که به فرود سنگین (Hard landing) موسوم است، احتمال ترکیدن چرخ‌ها و انحراف و برخورد هواپیما با سطح باند بسیار زیاد است و در موارد متعددی به عنوان عامل اصلی سانحه شناخته شده است.

البته توضیح خلبان و مسئولان‌ این پروازها می‌تواند شبهات احتمالی را برطرف کند، اما در هر حال امیدواریم در رعایت نکات ایمنی و تخصصی پرواز این هواپیما سخت‌گیری‌های بیشتری اعمال شود تا موجب پشیمانی و تأسف نگردد.

نظرات کاربران:

▪ دوستان عزیز و محترم سایت تابناک
با تشکر از شما برای انعکاس واقعیت ها .. بنده به عنوان یک افسر بازنشسته نیروی هوایی سابق و روزنامه نگار فعلی به استحضار می رسانم .:
اولآ تصاویری که در سایت نشان می دهید اصلآ مشکل خاصی برای هواپیمایی چون بوئینگ 707 نیست . و هیچ خطری به وجود نمی اورد . دوست عزیز یک سری کلید هایی در هواپیما وجود دارد که تنها در روی زمین کاربرد دارد . و دگمه اصلی ان به ارابه فرود وصل است که به آن ( تاچ دان سویچ ) می گویند . واگر در پرواز قبلی هواپیما خلبان نرم نشسته باشد و ان سویچ عمل نکرده باشد ، مستلزم آن است هواپیما در پرواز بعدی کمی محکم بنشیند تا آن سویچ عمل نماید . و به آن ( هارد لندینگ ) می گویند . اصولآ یه خلبان گاهی مجبور می شود حتی محکم تر از هارد لندینگ بنشیند که به آن ( اسالت لندیدگ ) می گویند . پس می بیند نگرانی شما و عکاس محترم در مورد این گونه نشستن منتفی است . آما در باره دود لاستیک .. شما اگر یک روز به نزدیک فرودگاه بیایید و نشستن هواپیماها را تماشا فرمایید ، خواهید دید اغلب هواپیماای سنگین موقع نشستن از چرخ های آن ها دود بلند می شود که ان بر اثر وجود سیستم ( آنتی اسکیپ ) چرخ هاست که نمی گذارد لاستیک بر روی یک نقطه کشیده شود .. بلکه می گیرد و سریع ول می نماید .. که برایند آن دود از لاستیک هاست . در عکس پائین که یک چرخ هواپیما هنوز بالاست .. این هم امری طبیعی است .. یعنی مربوط به هواپیما نمی باشد . اما در مورد بوئینگ 707 و توانایی های آن یک نکته ای را حضورتون عرض می کنم و آن این است : این هواپیماها با وجودی که در خیلی از کشور ها از رده خارج گشته اند .. ولی چیزی از توانایی و ایمنی آن کاسته نشده است . به همت و تلاش متخصصان ایرانی همیشه این هواپیماها قبراق و سالم پرواز می نمایند . و تا زمانی که هواپیمایی مطمئن جایگزین آن نشده این ها بهترین هستند . البته ما مشکلات زیادی در صنعت هوانوردی کشور داریم . که نداشتن چشم انداز 20 ساله است . و متخصص نبودن مدیران هواپیمایی و خلبانانی که مدیر خوب نیستند است که باعث شده است هیچ برنامه دراز مدت برای این صنعت متصور نیست . و مدیران رده بالا تنها به فکر تاخیر ها و جاماندن مسافران هستند 1 اگر از ان ها بپرسید که چه برنامه ای برای آینده دارید هیچ پاسخی ندارند به شما بدهند . دلیل برنامه نداشتن هم تعویض تند به تند مدیران این صنعت است . بهترین راهکار برای خروج از بن بست ها اجرای اصل 44 قانون اساسی کشور است . هیچ می دانید کشورهایی چون قطر ترکیه امارات ، کویت ،سوریه ، عمان طبق گزارش ایکائو با وجودی که سه برابر ما پرواز دارند سانحه ای منجر به فوت نداشتند ؟ در عوض کشور ما رتبه نخست را در این راه کسب نموده است ؟ من توصیه می کنم به جای پرداختن به مسایل خیلی سطحی به مسایل مهم تری به پردازید .. هیچ می دانید میانگین عمر مفید هواپیماها در کشور ما چقدر است ؟ 20 سال !! همین عدد ذر اروپا خاورمیانه و شرق آسیا 10 سال است . و در خود آمریکا 8 سال می باشد .. در صورتی که هواپیمایی که ما می خریم .. چندیدن سال از عمر مفید آن سپری شده است.. کلام آخر این که با تمام این وجود هیچ جای نگرانی نیست و هواپیماهای دست دوم می توانند قابلیت ایمنی داشته باشند به شرطی که سیستم های نظارتی ما افزایش یابد . آن ها را به عالم خودش ول نکنیم ..