آیا لیزینگ می تواند راهگشا باشد؟

 

چندی پیش، شرکت لیزینگ صنعت و معدن، استانداری لرستان و هواپیمایی ماهان با انعقاد تفاهم نامه‌ای جهت خرید هواپیما از طریق  شرکت لیزینگ صنعت و معدن ، موافقت کردند و به این ترتیب واژگان لیزینگ در ادبیات حمل و نقل هوایی کشور  پررنگتر شد.

خرید یک هواپیما یک پروژه چند میلیون دلاری است که انجام آن مستلزم استفاده از روشهای مختلف تامین مالی است. استفاده از وامهای Recourse و  non Recourse ، فاینانس خودگردان و ... از روشهای مختلف تامین مالی چنین پروژه ای  به شمار می روند که به علت پیچیدگی و گستردگی مباحث مالی مربوطه، از حوصله این مقال خارج است.

استفاده از لیزینگ هواپیما روشی است که به خطوط هوایی کمک می کند تا بتوانند در کوتاه مدت نیاز خود را به هواپیما مرتفع ساخته و به تقاضای موجود به سرعت پاسخ دهند. شرکت های متعدد لیزینگ هواپیما نیز در دنیا تشکیل شده اند که آماده پاسخ گویی به نیاز مشتریان می باشند.

در سالهای اخیر رشد سریع حمل و نقل هوایی در آسیا باعث شده  تا خطوط هوایی  نتوانند با استفاده از مکانیزم خرید مستقیم هواپیما به نیازهای فوری و رو به تزاید این منطقه پاسخ گویند. به همین دلیل در سالهای اخیر شاهد رشد سریع شرکتهای لیزینگ در منطقه آسیا نیز بوده ایم.

به هر روی استفاده از روشهای مختلف و متنوع تامین مالی نوید بخش تخصصی تر شدن نگاهها به بحث حمل و نقل هوایی است که  اتفاقی میمون و مبارک است و امید است این جریان همچنان ادامه یابد.

در کشور عزیزمان به علت گران بودن منابع مالی، عمده هزینه های یک ساعت پروازی را ، هزینه های منابع مالی نظیر استهلاک سرمایه تشکیل می دهند. این موضوع باعث شده تا حمل و نقل هوایی به عنوان یک کسب و کار رقابت پذیری کمتری در مقایسه با سایر زمینه های کسب و کار در ایران بیابد.

همین امر بحث خصوصی سازی خطوط هوایی را که چندی است از سوی مراجع کارشناسی مختلف دنبال می شود با مشکلات اساسی مواجه کرده است.

شاید یکی از راه های گریز از این مشکل استفاده از مکانیزم های لیزینگ باشد. البته در این صورت نیز شرکت های لیزینگ عهده دار این امر لازم است از طریق تزریق منابع مالی ارزان قیمت توسط دولت مورد حمایت قرار گیرند. ولی به هر صورت وارد شدن بنگاه های مالی نوید بخش تخصصی تر شدن فعالیت خطوط هوایی بوده و اتفاقی نیکوست.

به نظر می رسد این موضوع از سوی مدیریت عالی کشور نیز با استقبال مواجه شده است.

                        

برخی اظهارات سرمایه لازم برای تامین هواپیماهای مورد نیاز کشور را تا  بیش از ۱۱میلیارد دلار  نیز پیش بینی می کنند  این درحالی است که ارزش ناوگان فعلی کشور کمتر از یک میلیارد دلار است. که این به معنی فرسودگی ناوگاه فعلی است و نوسازی این ناوگان را گوشزد می کند.

سرمایه‌گذاری زیاد برای خرید ناوگان جدید ، کمبود سرمایه برای خرید نقدی و پایین بودن سود عملیات برای تامین منابع جدید مالی و پایین بودن نرخ بلیت از جمله عوامل عقب ماندگی ناوگان برشمرده می شود.

استفاده از منابع خارجی ، پرداخت حداقل پیش پرداخت ، حداقل سود تسهیلات و خرید هواپیمای دست دوم  از جمله راهکارهایی است  که لیزینگ می‌تواند در اختیار ناوگان هوایی قرار دهد .