خداحافظی عقاب آسمان ها

امسال یکی از پدیده های افسانه ای دنیای هواپیمایی، پس از سی و چند سال زندگی پرماجرا

و پر سرو صدا، به بازنشستگی می رود. شاید نام هیچ هواپیمای نظامی به اندازه جنگنده اف –

 14 تامکت برای ایرانیان آشنا نبوده باشد.

اف – 14 از نخستین مراحل ورود به خدمت، ابتدا در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و سپس

در نیروی هوایی حکومت پیشین ایران، همواره بحث انگیز و جنجال آفرین بود. زمانی که در

گرماگرم جنگ سرد، در سال 1976، یک فروند از آن در دریای شمال سقوط کرد،  اتحاد شوروی از

یک سو تمامی توان خود را به کار گرفت تا لاشه ی اف –14 را بیابد و به اسرار مگوی این

پیشرفته ترین شکاری جهان پی ببرد، و از سوی دیگر آمریکا و متحدانش به هر دری زدند تا

هواپیمای سرنگون شده را زودتر از رقیب از میان آبهای سرد و عمیق بیرون بکشند و نگذارند راز

 این هواپیمای اسرار آمیز برای دشمن آن زمان بر ملا شود.

 

فروش اف – 14 به ایران هم همواره موضوع مباحثات فراوان بود. اما در درون نهادهای نظامی

آمریکا نیز، اف – 14 سالها از لحاظ بهای گزاف خرید و نگهداری، پیچیدگی، کارایی رزمی و

ملاحظات امنیتی، خبر ساز بود. آنچه در آن تردید نمی توان داشت اما آن است که تامکت در عصر

خود همتا و رقیبی نداشت.
     اف – 14 از نخستین مراحل ورود به خدمت، ابتدا در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و

سپس در نیروی هوایی حکومت پیشین ایران، همواره بحث انگیز و جنجال آفرین بود.

 


آغاز کار

در دهه 1960 میلادی، نیروی دریایی آمریکا در صدد به خدمت گرفتن جنگنده جدیدی بود که بتواند

ناوگان های رزمی آن کشور را در برابر حملات هواپیماهای دشمن محافظت کند. این نیاز

بخصوص در پی ناکامی دو طرح پیشنهادی، بیشتر حس می شد: نخست، طرح شرکت داگلاس

 موسوم به میسیلیر که تنها یک سکوی پرتاب موشک های هوا به هوا شمرده می شد، و دوم،

طرح شرکت جنرال داینامیکز که مدل تغییر یافته ای از جنگنده ی اف – 111 نیروی هوایی بود.

وزارت نیروی دریایی آمریکا هیچیک از این دو طرح را نپسندید. در دهه 1960 میلادی، اعلامیه

شرح نیاز نیروی دریایی آمریکا منتشر شد، مبنی بر به کار گرفتن جنگنده ای که قادر به کسب و

تضمین برتری هوایی در طول دهه 1980 باشد. شرکت  گرومن که پیشتر هم هواپیماهای

موفقی برای نیروی دریایی ساخته بود، طرحی را ارائه کرد که در نهایت به اف – 14 بدل شد
.
     توانایی جستجو و درگیری چندگانه هدف، قابلیت ردگیری حین جستجو و گزینش اولویت هدف

 با کامپیوتر، در زمان خود از ای دبلیو جی – 9  تها سیستم جنگ افزار هوابرد جهان را پدید آورد...
 


در اعلامیه شرح نیاز نیروی دریایی، نوعی سیستم جنگ افزار هوابرد در نظر گرفته شده بود که

نه تنها قابلیت رهگیری و انهدام هواپیماهای شکاری آن زمان بلوک شرق، از قبیل میگ 23 و 25

، و سوخوی 17 و 19 را داشته باشد، بلکه بتواند از پس موشک های دوربرد هوا به هوا، موشک

های دریا به دریا  و زیرسطح به سطح روسی همچون استایکس و شدوک، بمب افکن های دوربرد
حامل موشک های هوا به سطح فراصوت، و نیز خود آن موشک ها برآید. هواپیمای مورد

نظر همچنین باید در نبرد نزدیک هوایی نیز کارآمد می بود.

سرنوشت نبرد هوایی هرچند ممکن است با تک شلیک یک موشک – در پی قفل شدن رادار بر

روی هدف و مانوری برای ورود به حوزه  تیررس موشک – تعیین شود، اما این حالت تنها در صورت

 بهره گیری از امتیاز غافلگیری است که رخ می دهد. در حالتی که هواپیماهای متخاصم از وجود

یکدیگر آگاه باشند و هیچیک هم راه فرار در پیش نگیرند، موقعیت به یک نبرد تعاقبی، یا جنگ و

گریز، بدل می شود. در تعیین نتیجه چنین نبردی به فرض برابر بودن جنگ افزارهای دو طرف،

اهمیت نخست را توانایی مانور دارد.


بالهای با زاویه ی متغیر

نیاز به هواپیمایی که در سرعت های زیاد و کم، و نیز در ارتفاع های بالا و پایین به طور یکسان

کارآیی داشته باشد، نهایتاً به بهره گیری از بالهایی با زاویه  تغییرپذیر منجر شد.

آزمایش بر روی بالهای متغیر از پیش از جنگ اول جهانی آغاز شده بود. در جنگ دوم، آلمان و

بریتانیا نیز آزمایشهایی در این زمینه انجام دادند. در سال 1951 این اندیشه با ساخت هواپیمای

بل اکس – 5 به واقعیت درآمد. یک سال بعد، شرکت مهندسی گرومن، هواپیمای اکس – اف –

10 – اف را که دومین هواپیمای آزمایشی آمریکا با بالهای متغیر بود به پرواز درآورد.

آزمایش بر روی بالهای متغیر از پیش از جنگ اول جهانی آغاز شده بود. در جنگ دوم، آلمان و

بریتانیا نیز آزمایشهایی در این زمینه انجام دادند. در سال 1951 این اندیشه با ساخت هواپیمای

بل اکس – 5 به واقعیت درآمد. یک سال بعد، شرکت مهندسی گرومن، هواپیمای اکس – اف –

10 – اف را که دومین هواپیمای آزمایشی آمریکا با بالهای متغیر بود به پرواز درآورد.

     . به نوشته سرگرد فرهاد نصیرخانی در سایت ‎IIAF ، عراق از سال 1970 گرم مذاکره با

فرانسه بود تا هواپیمای میراژ اف – 1 را به کار گیرد، و این نیز عامل دیگری در گزینش اف – 14 از

سوی ایران بود

 


اما مشکلات اساسی و بخصوص تعادل حین پرواز حل نشده مانده بود. کلید موفقیت بال متغیر

در سال 1959 به دست مهندسان مرکز تحقیقات لنگلی وابسته به ناسا پیدا شد. آنها هواپیمایی

طرح کردند که در آن، هر بال بر محوری جداگانه گردش می کرد، حال آنکه در طرح های پیشین،

یک مفصل مشترک وجود داشت. با این دستاورد، مرکز آئرودینامیکی هواپیما به هنگام تغییر

زاویه  بالها تقریبا ثابت می ماند.

تفاوت چشمگیر میان حداکثر و حداقل سرعت پرواز اف – 14 (2.34 برابر سرعت صوت تا 180

کیلومتر بر ساعت) نشان دهنده  مقدورات پروازی گسترده این هواپیما بود که تنها به یمن بالهای

 متغیر امکان پذیر می شد.

برای برخاستن از باند و امکان به حداقل رساندن مسافت دورخیز، بالهای اف – 14 در حالت کاملا

باز قرار می گیرند. با افزایش سرعت هواپیما، نیروی بالا برنده (برا) که از بالهای باز پدید آمده،

بتدریج بدل به نیروی مقاوم (پسا) می شود. برای دستیابی به توازن بهینه میان برا و پسا،

کامپیوترهای اف – 14 بال ها را به عقب متمایل می کنند، تا آنکه در نهایت عقب رفتگی، بال به

شکل دلتا در می آید تا به هواپیما قدرت اوجگیری و گشت زنی با سرعتهای بسیار بالا را بدهد.

در نتیجه، اف – 14 قادر است زیر فشاری حدود 7 برابر شتاب جاذبه (جی) به مانور بپردازد. اما بال

متغیر، تنها یکی از نوآوریهای بیسابقه ای بود که اف – 14 را به یک شکاری منحصر به فرد تبدیل

 می کرد. ویژگی اسرارآمیز و بی همتای دیگر آن، سیستم کنترل آتش ای دبلیو جی – 9 بود.

همین دستگاه و موشکهای فینیکس همبسته با آن بود که شوروی و آمریکا را در اعماق آبهای

دریای شمال به جستجوی لاشه ی اف – 14 واداشته بود.


قدرت آتش مرموز

توانایی جستجو و درگیری چندگانه هدف، قابلیت ردگیری حین جستجو و گزینش اولویت هدف با

کامپیوتر، در زمان خود از ای دبلیو جی – 9  تها سیستم جنگ افزار هوابرد جهان را پدید آورد که

می توانست در آن واحد با بیش از یک تهدید روبرو شود. این سیستم می تواند 24 هدف را

همزمان جستجو و ردگیری کند و شش هدف را در جهت های مختلف و در فاصله بیش از 160

کیلومتر به طور همزمان مورد حمله قرار دهد. موشک هوابه هوای ای آی ام – 54 ای  یا

فینیکس  که به وسیله  سیستم کنترل آتش ای دبلیو جی – 9 هدایت می شود، دارای کنترل

راداری فعال است، یعنی پس از شلیک، نیازی نیست که رادار هواپیما به پرتوافشانی بر هدف

ادامه دهد، بلکه رادار تعبیه شده در خود موشک، آن را به سوی هدف می راند. این موشک

بیش از پنج برابر صوت سرعت می گیرد و بردی حدود دویست کیلومتر دارد.

کافی است یک بار رادار سیستم ای دبلیو جی – 9 که در پوز اف – 14 جاسازی شده، هدفی را

کشف کند و روی آن قفل شود، تا همواره در تیررس سیستم کنترل آتش بماند. آنگاه خلبان دوم

اف – 14 می تواند هدف را با توجه به مشخصات آن، به وسیله  سلاح مناسب، منهدم کند.

ای دبلیو جی – 9 افزوده بر شلیک موشک های دورپرواز فینیکس، می تواند موشک های هوا

به هوای نیمه فعال اسپرو، و موشکهای فروسرخ سایدوایندر را نیز پرتاب کند. اف – 14 از یک

قبضه تیربار 20 میلیمتری ولکان هم برخوردار است که در بخش زیرین سمت چپ پوز هواپیما

جای گرفته و در نبردهای نزدیک هوایی به کار می رود. این تیربار را نیز سیستم ای دبلیو جی – 9

 کنترل می کند.


تامکت در نیروی هوایی ایران

اف – 14 ای از سال 1974 بر عرشه  ناوهواپیمابر انترپرایز، وارد خدمت عملیاتی شد. نیروی

دریایی آمریکا بر روی هم 478 فروند از این شکاری را به کارگرفت که جایگزین اف – 4 فانتوم و

اف – 8 کروسیدر شدند.

اما جز آمریکا، تنها کشوری که اف – 14  را به کار گرفت ایران بود. پادشاه پیشین ایران در سال

1974 چهل فروند از این جنگنده را سفارش داد و یک سال پس از آن، چهل فروند دیگر نیز به

 سفارش خود افزود. در آن زمان انتقادهای فراوانی از خرید این هواپیمای بسیار پیچیده و گران

 قیمت برای کشوری مانند ایران ابراز شد، اما شاه ایران مصمم بود که در برابر هواپیماهای

تجسسی «میگ – 25 فاکس بت» شوروی  برگ برنده ای داشته باشد.

هواپیماهای میگ – 25 در آن زمان آزادانه بر فراز خاک ایران پرواز می کردند و نیروی هوایی

ایران، ابزاری برای رهگیری آنها در اختیار نداشت. خلبانان ایرانی تقریبا همه جنگنده های موجود

جهان را آزموده بودند. در نهایت، از میان دو جنگنده ی اف – 14 و اف – 15، ایران اولی را برگزید.

به نوشته سرگرد فرهاد نصیرخانی در سایت IIAF ، عراق از سال 1970 گرم مذاکره با فرانسه

 بود تا هواپیمای میراژ اف – 1 را به کار گیرد، و این نیز عامل دیگری در گزینش اف – 14 از سوی


ایران بود.

گفته می شود که 79 فروند از اف – 14ها نهایتاً به ایران تحویل داده شد. بر خلاف اف – 14های

 نیروی دریایی آمریکا که رنگ خاکستری روشن دارند، تامکت های نیروی هوایی ایران استتار

بیابانی با سایه های مختلفی از رنگهای خاکی، نخودی و قهوه ای داشتند. در اف – 14 های

تحویلی به ایران برخی از دستگاههای حساس الکترونیک حذف شده بود. مقر اصلی اف – 14

های ایران، پایگاه هوایی خاتمی اصفهان بود و یک اسکادران هم در پایگاه شکاری تاکتیکی

شیراز مستقر شد.

از 714 موشک فینیکس سفارش شده نیز، ایران 284 موشک را دریافت کرد. این موشکها نوع

ساده تری از نمونه ی به کارگرفته شده در نیروی دریایی آمریکا بودند.

در پی انقلاب 1357 در ایران و سپس قطع رابطه آمریکا و ایران و نهایتاً تحریم نظامی آمریکا،

مشکل تامین قطعات یدکی برای اف – 14 های نیروی هوایی ایران جدی شد، چرا که بر خلاف

 جنگنده هایی مانند اف – 4 و اف – 5، کشوری جز آمریکا هواپیمای اف – 14 را در خدمت

 نداشت. به این ترتیب بیشتر شکاری های اف – 14 ایران بتدریج زمینگیر شدند، هرچند که

گزارش شده است این جنگنده ها در جریان جنگ هشت ساله، شماری ازهواپیماهای عراق را

سرنگون کردند.

بر اساس جدیدترین گزارش از نشریه نظامی جینز دیفنس ریویو، نیروی هوایی ایران در حال حاضر

تعداد 30 فروند از 45 تا 50 فروند اف – 14 قابل استفاده را برای ردیابی دشمنان و اخطار اولیه به

 متجاوزین، همچنان مورد استفاده قرار می دهد.  

مشخصات فنی

نوک به نوک بال (در حالت باز): 19.45 متر
نوک به نوک بال (در حالت جمع): 11.56 متر
طول: 19 متر
بلندی: 4.88 متر
حداکثر سرعت: ماخ 2.34 (2517 کیلومتر بر ساعت)
وزن خالی: 17830 کیلوگرم
حداکثر وزن: 33724 کیلوگرم
پیشرانه:دو موتور توربوفن «پرت اند ویتنی تی اف-30-پی- 414» با پس سوز
کشش: 14 هزار پوند بر هر موتور
کشش با پس سوز: 20900 پوند بر هر موتور


منبع واشنگتن پریزم

تعدادی عکس از میگ ۲۹ ایران

هواپیماهای خانواده سوخو27(بخش اول)

سر آغاز طراحی جنگنده سوخو27 به اوخر دهه1960واوایل  دهه 1970 میلادی باز می گردد که ایالات متحده نسل جدیدی از هواپیماهای خود را وارد خدمت نموده یا در دست طراحی و ساخت داشت و اتحاد جماهیر شوروی نیز کمبود یک هواپیمای مدرن که قابلیت درگیری هوایی و برد پروازی بیشتر برای برتری در آسمان را داشته باشد به شدت احساس  می کرد تا قبل از این زمان ایالات متحده از نظر برتری هوایی به نقطه برتری مطلق هوایی بر شوروی نزدیک شده بود طراحان روسی نیز بر اساس نیازها و تهدیدات به فکر ساخت جنگنده ای همه کاره افتادند در بدو امر آنها با اطلاعات و گمانهایی که در مورد اف14 های ایالات متحده داشتند تصمیم ساخت هواپیمای  مورد نیاز خود بر اساس ساختمان آن هواپیما زدند و طراحی نسل جدید هواپیماهای خود پرداختند  (البته از نظر نباید دور داشت که هواپیمای اف14 از روی یک فروند میگ29شوروی که در دهه 1960به ژاپن گریخت طراحی شده بود که آمریکاییها با برطرف کردن عیوب آن و استفاده از تکنولوژی پیشرفته خود اف14 خود ساخته بودند که واقعا در زمان خود بی نظیر بود )متخصصان شوروی گر چه موفق شدندهواپیمای خود  از لحاظ ساختارو طرح آیرودینامیکی به اف14شبیه سازند ولی هرگز نتوانستند به تنکولوژی فوق پیشرفته آن نزدیک شوند شوروی در آن زمان هرگز نتوانست راداری  در سطحAWG-9که در اف14 به کار رفته بود بسازد که این مدعا با مدارک و نقشه هایی که بعدها منتشر شد به اثبات رسید که مدلهای ابتدایی سوخو27 تقلیدی نا موزون از اف14بوده است .در نمونهای اولیه که  از این هواپیما که ساخته شد برای آنها ثایت گردید این هواپیما در درگیری هوایی توان مقابله با اف14 ندارد به علت تکنولوژی پایین تر و در ضمن آن نیز در سطح اف15 نیز نمی باشد زیرا به علت خصایص آیرودینامیکی قادر به ایفای نقش یک بمب افکن به طور مطلوب نمی باشد در این زمان روسها کار ساخت و طراحی این هواپیما را به ژنرال پاول سوخوی محول کردند و کار بر اساس طرح پیشنهادی انستیتو هیدرولیک مسکو در دفتر طراحی شرکت سوخو آغاز شد و از این به بعد روسها  به نقاط قوت خود تکیه نموده و با استفاده از نقاط قوت خود به ساخت جنگنده ای مشغول شدند که یکی از بهترین پرنده های نظامی دنیا و شاید با ابهت ترین هواپیمای ساخته دست بشر تا کنون باشد ابتدا متخصصان شوروی  با استفاده از معلومات فراوان خود در زمینه آیرودینامیک ساختار منحصر به فردی برای این هواپیما طراحی نمودند که بعدها کامل تر گشت و به نمونه استاندارد و پایه برای سایر مدلهای سو خو بدل گشت آنها از خیر بالها ی تاشو گذشتند وبالهایی رو به عقب رابا زاویه حمله تند برای هواپیما در نظر گرفتند  با استفاده از دو موتورهای قدرتمند al3 x saturm lyul,ka   هواپیما را طراحی و آماده کردند ودرسال1977 اولین پرواز آزمایشی این هواپیما انجام شد که نتیجه آن نا پایداری زیادی در هنگام مانور  نشان می داد که روسها شروع به تکمیل و رفع نواقص آن نمودند و تکنولوژی پیشرفته ای هم که به آن دست یافته بودند بدان افزودند که هواپیمای اصلاح شده به اوج طراحی جنگندهای روسی و ماندگارترین طرح شرکت سوخو در آمد و در آوریل 1981اولین پرواز موفقیت آمیز خود را انجام داد که لرزه بر اندام آمریکا ییها انداخت و شوک سنگینی بر آنها وارد نمود  و آنرا به یک هواپیمای افسانه ای که در غرب به فلانکر مشهور گشت مبدل نمود  . از ویژگیهای سوخو27 میتوان اوج گیری بسیار زیاد ومانور فوق العاده آن که به دلیل طراحی بی نظیر آیرودینامیکی آن و سیستمfly by wireوحمل 10موشک هوا به هوا از نوعAA-10Cبا برد بیش از 100 کیلومتر سوخو27 را به جنگندهای بی رقیب در جنگهای هوایی تبدیل نمود .

مخازن سوخت  داخلی آن نیز   با حجم زیاد طراحی شدند تا سوخو27 را قادر باشد  بدون استفاده از مخازن خارجی که در درجه اول با بر هم خوردن طرح آیرودینامیکی وایجاد نیروی مخالف می شود و درجه دوم باعث محدودیت در حمل تسلیحات می گردد از تسلیحات بیشتری بهره ببرد و بتواند بدون سوخت گیری تا مسافت4000کیلومتری و شعاع2000کیلومتری قادر به انجام ماموریت باشد .

همچنین از راداری قدرتمند از نوع پالس داپلر بهره می برد که سوخو27 را قادر می سازد ضمن در گیری همزمان با چند هدف فضای اطراف را برای جستجوهای دیگر تهدیدات زیر نظر داشته باشد .سوخو27 از یک ویژگی دیگری نیز بهره می بردکه با استفاده از رادار قدرتمند خود قابلیت نگاه به پایین و شلیک به هدف در پایین را نیز دارد  سری جدید از رادارهای سوخو27 این امکان را به خلبان هواپیما میدهد تا در ارتفاعی بسیار بالاتر از هواپیمای هدف بدون نیاز به کاهش ارتفاع که خود یک مزیت است هواپیما دشمن را در فواصلی بسیار دور نابود کند بدون آنکه هواپیمای مقابل بتواند کار موثری انجام دهد یا شاید بتواند متوجه شود !!! در تمامی مدلهای این هواپیما یک رادار رو به عقب ما بین خروجی دو موتور کار گذاشته شده است تا به خلبان سوخو27 امکان شناسایی و شلیک به اهداف در پشت سر بدهد.

منبع:

http://aerospacetalk.com

میگ ۲۹ ایران

 همان طور که می دانیدبا تغییر حکومت در ایران عملاْ ارتباط ایران با تامین کنند گان نیازهای نظامی خود یعنی ایالات متحده آمریکا وجهان غرب قطع شد و از سوی دیگر به دلیل آرمانهای انقلاب اسلامی بلوک شرق نیز به انقلاب ایران به دید یک تهدید درنزدیکی مرز های خودمی نگریست و همین امر نیز باعث گردید  ما عملا نتوانیم نیاز های تسلیحاتی خود را از کشورهای خارجی تامین کنیم .همان طور که همه شما دوستان می دانید با رشادت و فداکاریهای نیروهای جوان میهن بود که توانستیم در زمان هشت سال جنگ تحمیلی در برابر زورگویان جهانی مقاومت کنیم این امر ادامه داشت تا اوایل دهه ۹۰ میلادی که ایران رابطه ای نه چندان مستحکمی با شوروی سابق بر قرار کردو با توجه به نیاز روز افزون کشور به اقلام نظامی و تهدیدات منطقه ای و بین المللی(جنگ اول خلیج فارس) تقاضای خرید اقلام نظامی مانند انواع تانک ها و نفربرها و جنگنده ها و ناوچه های موشک انداز وزیردریایی ها و... از شوروی پرداخت .

در زمینه هواپیما های جنگنده-رهگیر با ایران باطرف روسی بروی هواپیمای میگ ۲۹ به توافق رسیدند البته منابع مختلف بر سر تعداد میگ های تحویلی از شوروی به ایران با یکدیگر اختلاف نظر دارنداما آنچه از همه آمار ها واقعی تر به نظر می رسد تحویل ۲۴ تا ۲۶ فروند از این نوع جنگنده به ایران میباشد ( از این تعداد چهار فروند از نوع آموزشی و دو نفره و بقیه از نوع شکاری- رهگیر و یکنفره می باشد)

این امر همزمان شده بود با انتقال جنگنده های عراقی به ایران در زمان جنگ اول خلیج فارس که تعداد چهار فروند میگ ۲۹ نیز جزئی از این هواپیما ها بودند که آنها نیز به یگان های عملیاتی نیروی هوایی ایران اضافه گردیدند.

تا به امروز حدود ۳۰ فروند جنگنده میگ ۲۹ در دو اسکادران عملیاتی در پایگاه های تبریز و تهران به خدمت مشغولند و در این مدت توسط نیروهای تلاشگر ایرانی بارها موردبازبینی وچک قرار گرفته اند بطوریکه در چند سال گذشته در پروژه ای به نام خورشید تانکرهای سوخت اضافه برای اولین بار بروی این جنگنده نصب گردید و این امر باعث افزایش توانایی های این پرنده و رفع یکی از بزرگترین نقطه ضعف های آن یعنی دامنه پروازی محدود گردید

قابلیت های مانوری این جنگنده و قیمت مناسب آن از یک سو و ادامه تحریم ایران از سوی کشور های غربی از سوی دیگر باعث گردید در اوایل سال ۲۰۰۰ میلادی ایران تقاضای خرید ۲۵ فروند از مدل های روز آمد این نوع جنگنده و ارتقا میگ های داخلی خود را از کشور روسیه داشته باشد و شواهد نیز حاکی از آن است که تا بحال تعدادی از این جنگنده تحویل گردیده و بقیه در حال تحویل به نیروی هوایی ارتش ایران می باشدالبته در مورد مدل و نوع و ویژگی های آنها اطلاع مشخصی در دست نمی باشد اما با توجه به نیاز کشور وکمبود جنگنده های کار آمد برای مقابله با زیاده خواهی های زورمداران نیاز مبرم به تهیه این نوع جنگنده ها در تعداد بالا می باشیم.

عکس های زیبا از فالکروم

نمونه های مختلف هواپیمای میگ 29

میگ29ایMiG-29A (Fulcrum A ):
نمونه ابتدایی ساخته شده از این هواپیما که در سال1982 وارد خدمت شد.

میگ29بی MiG-29B-Fulcrum A:
نمونه صادراتی این هواپیما فاقد امکانات لازم برای حمل تسلیحات اتمی است و دارای رادار اصلاح شده برای افزایش قابلیت های آن و سیستم (ECM) برای مقابله با جنگ الکترونیک و سیستم (IFF) برای شناسایی دوست از دشمن که این عبارت مخفف(Identification Friend or Foe) است . هواپیماهای میگ29 ایران از این نوع هستند .

میگ29 یوبی MiG-29UB-Fulcrum B:
نمونه آموزشی این هواپیما با کد UB که مخفف آموزشی رزمی(Uchebno-Boevoi / trainer-combat) شناخته میشود و دو سرنشینه و فاقد رادار است و بنا به ساختار خود میتواند کارایی های زیادی برایش در نظر گرفت میتوان در امور آموزش و یا یک سوخت رسان استفاده کرد هر چند که با توجه به برد عملیاتی محدود از قابلیت منحصر به فردی برخوردار نیست و پسوند رزمی آن با کارایی آن سازگار به نظر نمیرسد مگر آنکه با افزودن امکانات این قابلیت را برای این نمونه فراهم کنیم در ضمن یک توپGSh-30 30 میلی متری نیز در آن بکار رفته است .
http://www.acig.org/artman/uploads/pic09_001.jpg
میگ29 اس MiG-29S-Fulcrum C اولین نمونه :
این نمونه مانند میگ29 بی است اما بدنه هواپیما بزرگتر است دارای ساختار(FatBack) است که برای افزودن حجم مخازن داخلی است و از سیستم ضد جیمینگ استفاده میکند.

میگ29 اس MiG-29S -Fulcrum Cدومین نمونه :
در این نمونه هواپیما میتواند مقدار بیشتری از تسلیحات را حمل کند به علاوه ی استفاده از دو تانکر خارجی از تغییرات ظاهری هواپیما است . رادار این نمونه را NO19ME انتخاب کرده اند این رادار میتواند 10 هدف را شناسایی کند و همزمان از دو موشک آر 77(AA-12 Adder) برای نابود کردن اهداف استفاده کند .

میگ29 اس ام MiG-29SM-Fulcrum C :
این نمونه از تمام قابلیتهای میگ29 اس برخوردار است و امکان استفاده از موشکهای هوا به زمین هدایت شونده و بمبهای هدایت شونده تلویزیونی و لیزری را دارد .

میگ29 ام یا همان میگ33 MiG-29M/MiG-33 -Fulcrum E:
نمونه پیشرفته و چند منظوره هواپیمای میگ29 است که ساختمان آن از آلیاژ مقاوم و سبک الومینیوم_لیتیوم ساخته شده و سیستم کنترل پرواز مکانیکی را جایگزین سیستم کنترل fly-by-wire کرده اند . در آن از موتورهای RD-33K با قدرت تراست بیشتر استفاده شده و رادار ژوک (N010 Zhuk) با امکان شناسایی عوارض زمین را برای این مدل در نظر گرفته اند . در زیر هر بال 4 جایگاه( در مجموع 8 جایگاه) برای تسلیحات آماده شده است که در صورت استفاده از فضای میان دو موتور این مقدار باز هم بیشتر خواهد شد . کاکپیت نیز بهینه سازی شده و دو صفحه نمایشگر جدید به آن افزوده شده است و این هواپیما کاملا قادر به استفاده از موشک آر77(AA-12 Adder) است.
میگ یو بی ام MiG-29UBM :
نمونه دو نفره آموزشی چند منظوره که هرگز تولید نشد .

میگ29 اس ام تی MiG-29SMT :
این نمونه در حقیقت همان نمونه بهینه سازی میگ29 اس است که در آن قطعات قدیمی هواپیما با قطعات نرم افزاری و سخت پیشرفته تر میگ 29 ام یا همان میگ33 جایگزین شده اند . با افزودن به حجم مخازن داخلی این هواپیما بدون استفاده از مخازن خارجی تا برد 2100 کیلومتر و شعاع 1050 کیلومتر میتواند ماموریت انجام دهد . کابین این هواپیما با افزوده شده دو نمایشگر بزرگ مسطح کرستال مایع((LCDتمام رنگی و دو نمایشگر مسطح تک رنگ کوچک بهینه سازی شده و رادار بهینه سازی شده N019MP را برای این نمونه در نظر گرفته اند که به برد و قابلیتهای هوا به زمین آن افزوده شده و این تغییرات با استفاده از موتورهای توربوفن کلیموف (RD-43 turbofans ) کامل میشود . در مجموع مقدار حمل سلاح در این مدل 500 KG افزوده شده و به عدد4500 KG رسیده است . این نمونه قادر نیز به مانند میگ29 ام(میگ33) دارای حداقل 8 جایگاه تسلیحات است و میتواند از تمامی تسلیحاتی که در میگ29 ام استفاده میشود استفاده کند . کشور روسیه و یمن از استفاده کنندگان این نمونه از این نمونه از این هواپیما هستند .

میگ 29 کی MiG-29K-Fulcrum D اولین نمونه :
نمونه ساخته شده برای نیروی دریایی برای استفاده در ناو هواپیما بر است که از تمامی امکانات نرم افزاری و سخت افزاری میگ29 ام (میگ33) استفاده میکند و از ساختار محکمتری برخوردار است و مجهز به ارابه فرود بروی عرشه ناوهواپیمابر و تجهیزات دیگر است و برای استفاده در ناوهای هواپیمابر کلاس دریاسالار کوزنتسف طراحی شد ولی این طرح لغو شد .

میگ 29 کی MiG-29K -Fulcrum D دومین نمونه :
این نمونه برای نیروی دریایی هند ساخته و سفارشی سازی شده و به حجم مخازن داخلی افزوده اند و برای دماغه این هواپیما از پوشش لاستیکی استفاده میشود و از سیستم پرواز جدید(fly-by-wire) بجای سیستمهای آنالوگ قدیمی استفاده شده است و مابقی مشخصات این هواپیما به مانند هواپیمای میگ29 ام و اس ام است .

میگ29 یو بی تی MiG-29UBT :
این مدل نمونه بهینه سازی هواپیمای میگ29 یو بی( آموزشی/نظامی) است که در بروی آن تغییراتی را که بروی میگ 29 بی(MiG-29B) انجام داده اند و هواپیمای میگ29 بی را به میگ29 اس ام تی (MiG-29 SMT)تبدیل کرده اند این تغییرات را هواپیمای میگ 29 یو بی انجام داده اند و به نمونه میگ29 یو بی تی (MiG-29UBT)تبدیل کرده اند . این طرح لغو شده .

میگ29 ام2 MiG-29M2 :
نمونه چند منظوره و دو نفره که در آن از ساختار وسایل مورد استفاده در هواپیمای میگ29 ام استفاده شد و تنها تفاوت آن استفاده از یک LCD بزرگ و استفاده از سیستم پرواز دیجیتال است و نمونه تک نفره میگ 29ام 2 (Mig-29 M2) هم میگ29 ام1 (Mig-29 M1) هست که با مقداری تفاوت با نام میگ29 کی(Mig-29 K) یا همان نمونه دریایی میگ29 شناخته میشود .

میگ29 او وی تی یا همان میگ35 MiG-29OVT/MiG-35-Fulcrum F :
آخرین نمونه ساخته شده از میگ 29 است که از تمام نمونه های قبلی پیشرفته تر است و مجهز به سیستم تغییر بردار رانش هست که برای کنترل آن از سیستم fly-by-wire استفاده میشود . این نمونه از بدنه هواپیمای میگ29 ام 1 استفاده میکند و از آیونیک خیلی پیشرفته ای برخوردار است و از امکانات خوب دفاعی و سیستمهای خوکار برای تهاجم استفاده میکند و از HOTAS هم استفاده میکند و به دلیل استفاده از سیستم CGI میتواند مستقلانه به انجام ماموریت اقدام کند . این نمونه از هواپیمای میگ29 خیلی چالاک است و شعاع عملیاتی آن بدون مخازن خارجی1100 کیلومتر است (برد عملیاتی 2200 کیلومتر) و در این نمونه امکان استفاده از 3 مخزن خارجی وجود دارد که در صورت استفاده از این 3 مخزن خارجی برد عملیاتی این هواپیما بیشتر خواهد شد . قادر به استفاده از اکثر موشکهای هوا به هوا و هوا به زمین مختلف و بمبهای و موشکهای هدایت شونده با تلویزیون و لیزر است و مجهز به هشت جایگاه اسلحه است . روسیه سعی در صادرات این هواپیما به خارج دارد و خاورمیانه از مهمترین مشتریان این هواپیما است روسیه در حال مذاکره برای فروش این هواپیما به کشورهای سوریه / لیبی/ایران/الجزایر/سودان/هند/مالزی/برزیل/پرو و چند کشور دیگر است . 

کی MiG-29K-Fulcrum D اولین نمونه :
نمونه ساخته شده برای نیروی دریایی برای استفاده در ناو هواپیما بر است که از تمامی امکانات نرم افزاری و سخت افزاری میگ29 ام (میگ33) استفاده میکند و از ساختار محکمتری برخوردار است و مجهز به ارابه فرود بروی عرشه ناوهواپیمابر و تجهیزات دیگر است و برای استفاده در ناوهای هواپیمابر کلاس دریاسالار کوزنتسف طراحی شد ولی این طرح لغو شد .

میگ 29 کی MiG-29K -Fulcrum D دومین نمونه :
این نمونه برای نیروی دریایی هند ساخته و سفارشی سازی شده و به حجم مخازن داخلی افزوده اند و برای دماغه این هواپیما از پوشش لاستیکی استفاده میشود و از سیستم پرواز جدید(fly-by-wire) بجای سیستمهای آنالوگ قدیمی استفاده شده است و مابقی مشخصات این هواپیما به مانند هواپیمای میگ29 ام و اس ام است .

میگ29 یو بی تی MiG-29UBT :
این مدل نمونه بهینه سازی هواپیمای میگ29 یو بی( آموزشی/نظامی) است که در بروی آن تغییراتی را که بروی میگ 29 بی(MiG-29B) انجام داده اند و هواپیمای میگ29 بی را به میگ29 اس ام تی (MiG-29 SMT)تبدیل کرده اند این تغییرات را هواپیمای میگ 29 یو بی انجام داده اند و به نمونه میگ29 یو بی تی (MiG-29UBT)تبدیل کرده اند . این طرح لغو شده .

.

میگ29 او وی تی یا همان میگ35 MiG-29OVT/MiG-35-Fulcrum F :
آخرین نمونه ساخته شده از میگ 29 است که از تمام نمونه های قبلی پیشرفته تر است و مجهز به سیستم تغییر بردار رانش هست که برای کنترل آن از سیستم fly-by-wire استفاده میشود . این نمونه از بدنه هواپیمای میگ29 ام 1 استفاده میکند و از آیونیک خیلی پیشرفته ای برخوردار است و از امکانات خوب دفاعی و سیستمهای خوکار برای تهاجم استفاده میکند و از HOTAS هم استفاده میکند و به دلیل استفاده از سیستم CGI میتواند مستقلانه به انجام ماموریت اقدام کند . این نمونه از هواپیمای میگ29 خیلی چالاک است و شعاع عملیاتی آن بدون مخازن خارجی1100 کیلومتر است (برد عملیاتی 2200 کیلومتر) و در این نمونه امکان استفاده از 3 مخزن خارجی وجود دارد که در صورت استفاده از این 3 مخزن خارجی برد عملیاتی این هواپیما بیشتر خواهد شد . قادر به استفاده از اکثر موشکهای هوا به هوا و هوا به زمین مختلف و بمبهای و موشکهای هدایت شونده با تلویزیون و لیزر است و مجهز به هشت جایگاه اسلحه است . روسیه سعی در صادرات این هواپیما به خارج دارد و خاورمیانه از مهمترین مشتریان این هواپیما است روسیه در حال مذاکره برای فروش این هواپیما به کشورهای سوریه / لیبی/ایران/الجزایر/سودان/هند/مالزی/برزیل/پرو و چند کشور دیگر است .

منبع:دانشنامه ویکی پدیا(ترجمه دوست عزیزم امین)

مشخصات عمومی هواپیمای میگ29

به دلیل طرحهای بسیاری که برای گسترش و بهینه سازی هواپیمای میگ 29 بروی این هواپیما صورت گرفته هواپیمای میگ 29 فعلی با نمونه اصلی که در قالب طرح LPFI تولید شد متفاوت است میگ29 در حال حاضر از سیستم آیرودینامیکی شبیه هواپیمای سوخو27 استفاده میکند اگر چه دارای تفاوتهای مشخص با سیتستم آیرودینامیکی سوخو27 میباشد . در ساختمان میگ29 از آلومینیوم تا حد زیادی استفاده شده و در بعضی از نقاط نیز از ترکیبات کامپوزیت نیز بهره گیری شده است . بالهای این هواپیما در بالاترین نقطه بدنه و بصورت یکپارچه و با زاویه 40 درجه به بدنه متصل هستند و دو بال افقی نیز در جوانب خروجی موتور هواپیما رو به بیرون نصب قرار گرفته اند . در هواپیمای میگ29 از دو موتور توربوفن کلیوف آر دی33 با پس سوز(Klimov RD-33) استفاده میشود .ظرفیت مخازن سوخت داخلی میگ29 بی (MiG-29B) تنها 3200 کیلوگرم است که این ظرفیت کم باعث شده است تا برد عملیاتی این هواپیما محدود باشد البته این هواپیما میتواند از تانکرهای خارجی نیز استفاده کند

در نمونه های جدیدتر میگ29 از فضای میان بالها و بدنه و سایر فضاها نیز برای حمل سوخت بیشتر استفاده شده است و تمام نمونه های میگ29 دارای توانایی سوختگیری در آسمان هستند که این امر به گسترش محدوده عملیاتی و افزوده شدن به کارایی این هواپیما کمک مینماید نمونه های جدید میگ29 ساختار آنان بهینه سازی شده و به ساختار (Fatback) تغییر یافته است این ساختار با استفاده از فضای داخلی و گسترش آن امکان افزودن به ظرفیت مخازن داخلی فراهم میکند که به صورت واضح در برامدگی کوهان مانند پشت هواپیما قابل دیدن است .

برای کنترل میگ29 از کنترل هیدرولیک استفاده میشود این سیستم هیدرولیک شبیه سیستم هیدرولیک سوخو27 (fly-by-wire) نیست اما این هواپیما بسیار چالاک و از قدرت مانور خوب و پایدارای مناسبی برخوردار است و خلبان در هنگام چرخش به اطراف میتواند به خوبی هواپیما را کنترل کند با توجه به این عوامل و ساختار این هواپیما هواپیمای میگ29 میتواند فشاری معدل9 جی را تحمل کند. به وسیله سیستمهای کنترل نرم افزاری موجود هواپیما خلبان را از انجام حرکاتی که فشاری بیشتر از حد استاندارد باز میدارد که این سیستم میتواند توسط خلبان غیر فعال شود . کابین خلبان در نمونه های عادی دارای صفحه نمایشگر HUD هستند و فاقد HOTAS هستند و به طور کلی آنالوگ هستند بنابراین وسایل عقربه ای فراوانی در ان به چشم میخورد و نکته ای که در اولین نگاه به کاکپیت میگ29 جلب توجه میکند این است که این کاکپیت بسیار شبیه به کابین خلبان هواپیمای میگ23 است که قابلیت تغییر کاکپیت و سفارشی نمودن آن به سادگی ممکن است و به طور کلی نمونه های ابتدایی میگ29 از نظر تکنولو‍ژی برتری چندانی نسبت به سایر هواپیمای ساخت شوروی ندارد .

در نمونه های ارتقا یافته شده میگ29 کاکپیتهای شیشه ای به همراه صفحه پیشرفته نمایشگر CRT چندمنظوره و HOTAS به این هواپیما افزوده شده است و از صندلی پران Zvezda K-36D که دارای کارایی خوبی است در کاکپیت میگ29 استفاده میشود .

در نمونه های ابتدایی میگ29 از سیستم رادار تهاجمی فازترون آر ال پی کی(Phazotron RLPK-29 ) که شامل رادار پالس داپلر N-019 ( نامگزاری ناتو: S-29 Slot Back ) است که قابلیت نگاه به پایین و شلیک به هدف را دارا است و در کنار آنها کامپیوتر دیجیتال Ts100.02-02 نیز وجود دارد . نمونه اصلی رادار N-019A که با هدف مقابله با نمونه های غربی طراحی شده بود و امید بسیاری بدان میرفت ولی نتوانست این خواسته شوروی را براورده کند و باعث نامیدی شد . این رادار دارای اشکالات جدی در زمینه کارایی در(BVR) در محدوده خارج از دید (beyond-visual-range) است این رادار برای رهگیری هدف یا همان تراک کردن (Track) اهدافی به اندازه یک جنگده تا شعاع 70 و در اندازه یک بمب افکن تا شعاع 90 کیلومتر بیشتر توانایی ندارد و برای اهداف کوچکتر و یا اهداف از پشت سر این مقدار به35 کیلومتر کاهش میابد . رادار N-019A توانایی شناسایی 10 هدف را در محدوده عملیاتی خود در اختیار دارد اما تنها قادر به هدف قرار دادن بیش از یک هدف به وسیله موشک های هدایت شونده خود نیست از نقاط ضعف دیگر این رادار در سیستم پردازش سیگنال آن است که در شناسایی اهداف زمینی و یا اهدافی که ارتفاع کم هستند و در برابر اهداف بسیار یا اشباع هدف دارای ضعف است و استعداد خوبی برای جیمینگ شدن در برابر جنگ الکترونیک دارد و به سادگی از کار می افتد . این مشکلات باعث شده هواپیمای میگ29 قادربه استفاده موثر از موشک های جدید هدایت شونده دوربرد آر27(R-27) در حداکثر برد عملیاتی آنان نباشد این اطلاعات در پی تبانی و خیانت طراح وسازنده رادار فازترون آدولف تولکاچف(Adolf Tolkachev) و افشای این اسرار در سال1985 به سازمان CIA بدست امده بود . در پی ضعف زیاد رادار(N-019A) شوروی با شتاب تصمیم به اصلاح نمودن آن گرفت و برای رفع این نواقص اقدام به بهینه و به روز رسانی این رادار کرد و نمونه ساخته شده توپاز (N-019M Topaz) نامگزاری شد و در هواپیماهای میگ29 اس (MiG-29S) مورد استفاده قرار گرفت اما این اصلاح نیز مقامات شوروی را راضی نکرد و آنها خواستار ارتقا دوباره این رادار و گسترش بیشتر قابلیتهای آن شدند و جدیدترین نمونه ساخته شده رادار ژوک (N-010 Zhuk-M) بود که برد عملیاتی آن گسترش یافته بود که از نظر ظاهری نیز تغییراتی نسبت به نمونه پیشین در آن اعمال شده بود که شامل آنتن گیرنده مسطح بود و از پردازشگرهای قدرتمند و مطمئن با قابلیتهای چند منظوره نیز بهره میبرد و استعداد استفاده از موشکهای هوا به هوای RW-AE ( نامگزاری ناتو: AA-12 Adder ) برای هواپیمای میگ29 را فراهم میکند . در نمونه جدیدتر میگ29 از S-31E2 KOLS که یک مسافت یاب لیزری و(IRST) جستجو گیر مادون قرمز است (infrared search and track) مدل (S-31E2 KOLS) که بصورت چشم کروی در جلوی کاناپه خلبان نصب شده نیز بهره گرفته شده این سیستم (IRST) میتواند مستقل از رادار عمل کند و از دقت زیادی نیز برخوردار است . جنگ افزار موجود در میگ29 شامل یک توپ 30 میلی متری (GSh-30-1) نصب شده در کنار بالها و در نزدیکی بدنه است و با خشاب 149 تیر است که در نمونه های جدیدتر به 100 تیر کاسته شده نمونه اصلی هواپیمای میگ29 در حالت استفاده از تمام ظرفیت مخزن سوخت خود توانایی استفاده از توپ خود را نداشتند اما در نمونه های جدیدتر این مشکل تصحیح شد . سه جایگاه حمل سلاح در زیر بالهای هواپیمای میگ29 وجود دارد و در مجموع 6 جایگاه در زیر بالها وجود که در نمونه مختلف امکان افزودن 2 جایگاه دیگر ودر مجموع 8 جایگاه وجود دارد میتوان در فضای مابین دو موتور این هواپیما به جای مخزن سوخت 1500 لیتری از یک موشک هوا به هوای میانبرد آر 27(AA-10 ALAMO) و یا بمبهای غیر هدایت شونده و راکتها استفاده کرد و ظاهرا امکان استفاده از این فضا برای حمل و استفاده از سلاحهای گوناگون برای استفاده در نبردهای هوایی وجود ندارد برخلاف هواپیماهایی مانند میگ31 که از این فضا بیشترین بهره را گرفته اند . تعدادی از هواپیمای میگ29 شوروی امکان حمل یک موشک هسته ای را دارا هستند . بیشتر نمونه های این هواپیما امکان استفاده از موشک آر 73 (AA-11 ARCHER) برای نبردهای داگفایت را دارند البته نمونه های قدیمی تنها قادر به استفاده از موشکهای آر 60((AA-8 APHID هستند . به طور کلی نمونه های اصلی و ابتدایی میگ29 قابلیت چندانی برای حمله به اهداف زمینی برخودار نیستند و تنها میتوانستند از بمبهای غیر هدایت شونده و راکتها استفاده کنند و تنها در نقش یک هواپیما برای برتری هوایی و رهگیری در مسافتهای کوتاه انجام وظیفه کند اما سازندگان هواپیمای میگ در نمونه های بهینه سازی شده امکان بکارگیری بمبهای هدایت شونده لیزری با دقت زیاد و بمبهای الکترونیکی را به این هواپیما افزوده اند .

منبع:دانشنامه ویکی پدیا(ترجمه دوست عزیزم امین)

سوابق نبرد هواپیمای میگ29

این هواپیما به وسیله خلبانان عراقی در جنگ1991 خلیج فارس و پیش آن نیز در جنگ این کشور با ایران

تاریخچه ی هواپیمای میگ29

هواپیمای میگ 29 (نامگذاری ناتو: فالکرومFulcrum ) با هدف ایجاد برتری هوایی توسط اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شد . طراحی و ساخت این هواپیما توسط شرکت میکویان از سال1970 آغاز و اولین فروند از این هواپیما در سال1983 وارد خدمت شد . هواپیمای میگ 29 از بهترین محصولات صادراتی برای شوروی در زمان خود و برای روسیه در حال حاضر بوده و توانسته سود قابل توجهی را نصیب سازندگان خود کند

برنامه ی ساخت هواپیمای میگ 29 به سال1969 بازمیگردد و در آن زمان شوروی برنامه FX ایالات متحده را زیر نظر داشت و برنامه ی FX که به ساخت هواپیمای اف15 ( F-15 EAGLE) منجر گردید دلیل تصمیم شوروی برای طراحی و ساخت هواپیما میگ 29 بود و درک کردن این موضوع از سوی شوروی بود که هواپیماهای جدید ساخت آمریکا تا حد قابل توجهی دارای برتری نسبت به هواپیماهای شوروی هستند و از تکنولوژی پیشرفته تری نسبت به این کشور برخوردار هستند .
هواپیمای میگ 21(MiG-21 Fishbed) با وجود چالاکی زیاد و قدرت مانور خوب خود در طول روز در شب قادر به انجام ماموریت نبود و از کم بودن برد عملیاتی خود و عدم توانایی استفاده از جنگ افزارهای گوناگون در حد قابل ملاحظه ای رنج میبرد . هواپیمای میگ23 (MiG-23 Flogger) که با هدف مقابله با هواپیمای اف4 فانتوم (F-4 Phantom II) طراحی و ساخته شده بود با وجود سرعت و برد عملیاتی مناسب و داشتن فضای کافی برای حمل سوخت و جنگ افزارهای مختلف ولی از قدرت مانور کمی دارد و در نبردهای داگفایت تا حد زیادی ناموفق نشان میداد در این شرایط شوروی به وجود یه یک هواپیما که ضمن داشتن چالاکی و قدرت مانور خوب دارای برد عملیاتی کافی و امکان استفاده از جنگ افزارهای گوناگون در حد خوبی را داشته باشد احساس میکرد و در کنار این موارد این هواپیما باید از سیستمهای پیشرفته ای برای رقابت با هواپیماهای ساخت امریکا هم استفاده میکرد.در واکنش به این نیاز ستاد فرماندهی شوروی درخواست ساخت هواپیما پشرفته تاکتیکی را ارائه داد و این درخواست را در طرح PFI (Perspektivnyi Frontovoi Istrebitel ) که مخفف هواپیمای پیشرفته تاکتیکی به زبان روسی است را ارائه داد . مشخصات خواسته برای این طرح از سوی شوروی تا حد زیادی افراطی و جاه طلبانه بود هواپیمای مورد درخواست آنان باید برد عملیاتی زیاد / دارای قابلیت خوب برای نبردهای نزدیک / چالاکی و مانور عالی / دارای حداقل سرعت2 ماخ / دارای قابلیت حمل تسلیحات سنگین / به همراه استفاده از آیرودینامیک پیشرفته که این مورد آخر توسط موسسه آیرودینامیک روسیه به همراهی شرکت سوخو در حال انجام مراحل تحیقیاتی بود . (طرح آیرودینامیک مورد نظر شوروی توسط موسسه آیرودینامیک روسیه و شرکت سوخو در حال انجام مراحل تحقیقاتی بود و شرکت میکویان از نتایج این تحقیقات در ساخت هواپیمای میگ29 استفاده کرد).
در سال1971 شوروی اعلام کرد طرح هواپیمای PFI یا همان هواپیمای پیشرفته تاکتیکی پر هزینه است و با قابلیت برآورده نمودن نیازهای آمریکا برای ساخت هواپیمای جنگنده سبک وزن به مانند اف16 (F-16 Fighting Falcon) و اف17(YF-17 Cobra) بود و شوروی دو طرح جدید با نامهای LPFI و TPFI برای ساخت ارائه داد طرحLPFIساخت یک هواپیمای تاکیکی پیشرفته سبک وزن و طرح TPFI ساخت یک هواپیمای تاکتیکی سنگین وزن بود و تفاوت طرح PFI ابتدایی شوروی و طرح دوم PFI در تخصصی تر شدن آن است . طرح کلی PFI هواپیمای پیشرفته تاکتیکی اولیه به دو طرح تخصصی تر تبدیل شد که در هر کدام به روی بعضی از مشخصات بیشتر از سایر مشخصات با توجه به هدف ساخت و نوع ماموریت تاکید شده بود . طرح هواپیمای تاکتیکی پیشرفته سبک وزن یا همان LPFI به شرکت میکویان سپرده شد و سرانجام به ساخت هواپیمای میگ29 منجر شد و طرح هواپیمای پیشرفته تاکتیکی سنگین وزن و یا همان TPFI برای مقابله با هواپیمای اف15 به شرکت سوخو سپرده شد که این طرح نیز با ساختن هواپیمای سوخو 27 به پایان رسید .
طراحی هواپیمای LPFI با مشخصات جدید در سال1974 شروع گردید و به ساخت هواپیمای میگ29 ای MiG-29A)) منجر گردید اولین پرواز این هواپیما در 6 اکتبر 1977 صورت گرفت .هواپیمای میگ29 تنها یک ماه بعد از اولین پرواز خود در نوامبر 1977 ازسوی ماهوارهای جاسوسی آمریکا مورد شناسایی قرار گرفت این هواپیما هنگامی که در مرکز آزمایش پرواز ژوکوفسکی(Zhukovsky) در نزدیکی شهرک رامنسکوی(Ramenskoye) حضور داشت مورد شناسایی قرار گرفت و ایالات متحده هواپیمایی با مشخصات شبیه به هواپیمای اف17(YF-17 Cobra) مشاهده کرد .
میگ25بی(MiG-29B) با تاخیری که به دلیل حادثه در دو نمونه اولیه میگ29 ای(MiG-29A) بدلیل ایراد در موتورها بود در ژوئن سال1983 وارد خدمت شد و ناتو هواپیمای میگ29 بی (MiG-29B) را فالکروم ای(Fulcrum-A) نامگذاری کرد. به طور منطقی باید میگ 29 A باید فالکروم ای(Fulcrum-A) نامیده میشد ولی بدلیل آنکه تا قبل از آن ناتو میگ29 A (MiG-29A) را مشاهده نکرده بود میگ29بی را نمونه ابتدایی میگ فرض کرد و فالکروم ای(Fulcrum-A) نامگذاری کرد هواپیمای میگ29 یا همان (Fulcrum-A) در مجموع به تعداد 840 فروند تولید شد .اولین باری که هواپیمای میگ 29 به در غرب به نمایش عمومی درآمد در جولای 1986 در فنلاند بود و بعد از آن در سپتامبر 1988 در نمایشگاه هوایی فارنبورو (Farnborough Air Show) در بریتانیا بود و غربیها تحت تاثیر قدرت زیاد و چالاکی این هواپیما قرار گرفتند .
میگ 29 در زمان شوروی مورد توجه این شوروی قرار داشتند اما بعد از شوروی با وجود مجهز شدن به سیستمهای آیونیکی پیشرفته و چند منظوره بودن و قابلیت حمل مخازن سوخت خارجی و امکانات گسترده دیگر مورد توجه روسیه قرار نگرفتند که این به دلیل سیاست نامناسب مسئولان شرکت میکویان نسبت به شرکت سوخو در شناخت خواست و تمایل مسئولان روسیه است با این وجود مسئولان شرکت میکویان با گسترش این هواپیما سعی در صادرات آن به خارج از کشور را دارند البته به نقل از منابع غیر رسمی دستیابی غرب به اطلاعات هواپیمای میگ29 از دلایل مهم این تصمیم از جانب مقامات روسیه است . این هواپیما تاکنون به کشورهایی شامل : الجزایر /بنگلادش/بلغارستان/کوبا/چک /اتیوپی/اریتره/آلمانشرقی/مجارستان/عراق/ایران/هند/مالزی/برمه/ پرو/لهستان/رومانی/صربستان/اسلواکی/سوریه و یمن فروخته شده است این کشورها به همراه اقمار سابق شوروی به مانند بلاروس/قزاقستان/مولداوی/ترکمنستان/اکراین و ازبکستان از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند . هواپیمای میگ 29 در حال حاضر تحت پروژه های مختلف توسعه و بهینه سازی قرار دارد و آخرین نمونه های این هواپیما میگ29 اس ام تی (MiG-29) و میگ29ام 2(MiG-29 M2) هستند .نمونه جدید ناو نشین هواپیمای با نام میگ29 کی(MIG-29K) برای استفاده در نیروی دریایی هند که به تازگی ناوهواپیمابر دریاسالار گورشکوف را از روسیه خریداری کرده در حال تولید است .
http://homepages.force9.net/ffour/airshow01/riat/partthree/mig29.jpg

منبع:دانشنامه ویکی پدیا(ترجمه دوست عزیزم امین)

آشنایی با میگ ۲۹(فالکروم)جنگنده ای فنا ناپذیر