مجله هوایی
در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شویدمجله هوایی
در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شویدروزنامه اسرائیلی: روسیه در سوریه موشکهای زمین به هوا مستقر کرده
یک روزنامه صهیونیستی ادعا کرد روسیه موشکهای زمین به هوای بالستیک در سوریه مستقر میکند و مسکو اوضاع بلندی‌های جولان را بحرانی کرده است.
به گزارش فارس، روزنامه صهیونیستی معاریو در شماره امروز خود نوشت روسیه قصد دارد برای دفاع از پایگاه نظامی دریایی خود که برای کشتی‌هایش در بندر طرطوس می‌سازد، موشکهای زمین به هوای بالستیک در سوریه مستقر کند.
به نوشته این روزنامه صهیونیستی، در پی درج اطلاعاتی درباره نقش پشت پرده روسیه در تشدید بحران میان اسرائیل و سوریه، تل‌آویو از مسکو خواست دست از تحریکات بردارد.
معاریو همچنین به نقل از عاموس گلعاد رئیس بخش سیاسی امنیتی وزارت دفاع اسرائیل نوشت: «فعالیت پنهان روسیه عامل اصلی تشدید بحران نبوده اما تاثیر منفی بسیاری داشته است.»
این روزنامه صهیونیستی افزود: «بحران اسرائیل و سوریه در بلندی‌های جولان اخیرا تا حد زیادی کاهش یافته و مسئولان اسرائیلی معتقدند برخی محافل روسی سرگرم تشدید اوضاع در منطقه بودند تا در دمشق ایجاد نگرانی کنند و بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه را به مسکو نزدیک و مرتبط سازند و بدین ترتیب نفوذ روسیه را در منطقه که پس از فروپاشی شوروی به شکل زیادی کاهش یافته بود، افزایش دهند.»
به نوشته معاریو، برخی محافل در اسرائیل از این اقدام روسیه ابراز ناخرسندی کرده‌اند زیرا روس‌ها نه تنها اوضاع را در بلندی‌های جولان بحرانی کرده‌اند بلکه مقدار زیادی سلاح نیز به سوریه داده‌اند که بخشی از آن به دست حزب‌الله رسیده است و تل‌آویو از حضور مشاوران روس در سوریه نگران است.
نظر وبلاگ :گویی روس ها بعد از مدت ها خواب زمستانی بیدار شده اند و به دنبال نقش گمشده خود در تحولات جهان می گردند.اگرچه این روسیه دیگر توانایی رویارویی با جهان غرب را ندارد و غرق در مشکلات اقتصادی خود است اما با همکاری قدرت های جدید منطقه ای و جهانی مانند چین وهند در آسیا و سوریه در خاورمیانه و ونزوئلا و کوبا در آمریکای لاتین قصد دارد می خواهد شخصیت خود را بار دیگر در صحنه بین المللی بازسازی کند.اما یک سوال که شما دوستان و خوانندگان عزیز باید به آن جواب بدهید و آن این است که:
چرا روس ها برای رسیدن به هدف غایی خود که همان بازسازی قدرت گذشته خود در جهان است از ایران بعنوان یک شریک منطقه ای استفاده نمی کنند؟
هند برای افزایش امنیت هوایی خود هواپیماهای آواکس می خرد
هند برای افزایش توان امنیت حریم هوایی خود هواپیماهای اواکس خریداری می کند.
روزنامه ایشن ایج نوشت دولت هند با صدور بیانیه ای درپارلمان این کشور تاکید کرد قیمت هواپیماهای اواکس یک میلیارد و صد میلیون دلار تخمین زده می شود.
منابع رسمی نیروی هوایی هند اعلام کردند سیستم هواپیمای اواکس از رژیم صهونیستی خریداری می شود و بر روی هواپیمای 76 نیروی هوایی هند نصب خواهد شد.
این منابع همچنین اعلام کردند احتمال دارد هواپیمای اواکس در اوایل سال اینده میلادی به هند تحویل داده شود.
دولت مرکزی هند در پارلمان این کشور اعلام کرد نیروی هوایی هند یک سیستم رادار برای مراقبت منطقه وسیعی به قیمت 145 میلیون دلار خریداری کرده است.
گفتنی است دولت مرکزی هند برای خریداری 126 فروند هواپیمای جنگنده از چند کشور از جمله امریکا روسیه و فرانسه درخواست کرده است پیشنهادهای خود را ارائه کنند.
تنها 12 فرودگاه توجیه اقتصادی دارد
از 54 فرودگاه کشور تنها حدود 12 فرودگاه توجیه اقتصادی دارد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اصغر کتابچی ـ مدیرعامل شرکت فرودگاهها کشور ـ امروز در نشست خبری با خبرنگاران گفت: استفاده از لفظ زیان ده برای فرودگاههای غیراقتصادی درست نیست و فرودگاه باید توجیه اقتصادی یا فرهنگی ـ اجتماعی داشته باشد.
به گفته وی، عملیاتی نگه داشتن فرودگاههای غیراقتصادی برای ارتباطات فرهنگی ـ اجتماعی ضرورت دارد و ناوگان مناسب با این فرودگاههای کوچک باید تامین شود تا استفاده از آنها توجیه اقتصادی پیدا کند.
کتابچی گفت: احداث هر فرودگاه حدود 15 تا 20 میلیارد تومان هزینه دارد و با توجه به این هزینه‌ها نگهداری از فرودگاههای غیراقتصادی به صرفه‌تر از رها کردن و تعطیلی آنها است.
وی در پاسخ به اینکه به چه علت فرودگاهی علی رغم نبود توجیه اقتصادی ساخته میشود به مواردی چون تبادلات اجتماعی ـ فرهنگی و استفاده از آنها در مواقع اضطراری بسنده کرد.
وی همچنین در برابر پرسش‌های خبرنگاران مبنی بر آن که برخی فرودگاهها علی رغم نبود توجیه اقتصادی و تنها به دلیل چانه زنی برخی نمایندگان ساخته می‌شوند سکوت کرد.
به گفته مدیرعامل شرکت فرودگاههای کشور، طبق استانداردهای بین‌الملل، فرودگاهایی که سالانه کمتر از 500 هزار مسافر در آن جابه‌جا شود غیراقتصادی است.
در دو مقطع بهره‌برداری از فرودگاه امام شکست خورد
او گفت: در دو مقطع فرودگاه امام بهره‌برداری شد که شکست خورد با این وجود ضرورت داشت که این فرودگاه زودتر به بهره‌برداری برسد هرچند که فاز یک آن عملیاتی نشده بود.
کتابچی اضافه کرد: با توجه به آمادگی تجهیزات هوانوردی و ترمینال مسافری، این فرودگاه بهره‌بردایی شد و 30 درصد پروازها به آن انتقال یافت.
افزایش ظرفیت فرودگاه امام به 90 میلیون نفر
به گفته مدیرعامل شرکت فرودگاههای کشور، در طرح جامع فرودگاه امام، میزان جابه‌جایی مسافر حداکثر 40 میلیون نفر پیش‌بینی شده بود که با بازنگری آن به 90 میلیون نفر افزایش یافت.
کتابچی گفت: اعتبار 80 میلیارد تومانی برای تکمیل فرودگاه امام تامین شده و ترمینال زیارتی آن هم با هزینه‌ای نزدیک به 120 میلیون یورو در دست ساخت است تا تمام پروازهای زیارتی در آن انجام شود.
وی اضافه کرد: برنامه‌ریزی برای جذب یک میلیارد دلار سرمایه بخش خصوصی برای این فرودگاه در دست انجام است.
فرودگاه امام آماده انتقال پروازهای خارجی
کتابچی گفت: از نظر زیرساختی امکان انتقال پروازهای خارجی به فرودگاه امام فراهم است.
وی اضافه کرد: شرکتهای هواپیمایی به دلیل مشکلات خاص خود خواسته‌اند که انتقال پروازها در ایام اوج تقاضا نباشد و به زمان دیگری موکول شود.
محدودیت فضا در فرودگاه مهرآباد
به گفته مدیرعامل شرکت فرودگاههای کشور، محدودبودن فضا و نبود امکان توسعه از مشکلات اصلی فرودگاه مهرآباد است.
کتابچی گفت: سالانه از طریق این فرودگاه حدود 50 هزار نفر به حج تمتع و 150 هزار نفر به عمره میروند که در تلاشیم با وجود محدودیت فضا، امکاناتی در شان زائران و همراهان آنها را فراهم کنیم.
وی اضافه کرد: سالانه حدود 12 میلیون مسافر در مهرآباد جابه‌جا می‌شوند که بیش از 10 میلیون آن داخلی است.
وی تاکید کرد: هرچند فرودگاه امام عملیاتی شده اما با توجه به حجم بالای پروازهای داخل در مهرآباد، نباید توجه از آن برداشته شود.
به گفته مدیرعامل شرکت فرودگاههای کشور، برنامه‌ریزی برای ساماندهی ترمینال‌های داخلی چهار و شش مهرآباد در دست انجام است.
تحریم غیررسمی در ایجاد تاخیر موثر بود
کتابچی اضافه کرد: تاخیرهای پروازی درسال جاری به خصوص تابستان افزایش یافت که علت آن تقاضای بیش از اندازه برای مسافرت‌های هوایی بود، علاوه بر آن با تحریم غیررسمی و خروج تعداد زیادی از هواپیماها از چرخه عملیاتی مواجه شدیم به گونه‌ای که در برخی روزها حدود پنج تا شش هزار صندلی از 21 هزار صندلی پروازی از سرویس دهی خارج شد.
به گفته وی، شرایط نامساعد جوی نیز در افزایش تاخیرها موثر بود و برخی از هواپیماها نیز به دلیل گرما از دور خارج می‌شوند و هواپیمای رزرو نیز برای جایگزینی آنها وجود نداشت.
کتابچی گفت: بعد از سهمیه بندی تقاضای سفرهای هوایی 40 درصد افزایش یافت و در برخی خطوط نیز مسافران 20 تا 25 روز در لیست انتظار دریافت بلیت بودند.
افتتاح 28 پروژه فرودگاهی در هفته دولت
به گفته مدیرعامل شرکت فرودگاههای کشور، دوشنبه با حضور وزیر راه پروژه روشنایی باند فرودگاه لار افتتاح و امکان انجام پروازهای شبانه فراهم میشود.
کتابچی اضافه کرد:28 پروژه فرودگاهی به ارزش حدود 40 میلیارد تومان در هفته دولت بهره‌برداری میشود.
خرید 5 دستگاه رادار تقرب
کتابچی گفت: پنچ دستگاه رادار تقرب فرودگاه به ارزش 40 میلیون یورو خریداری شده که چهار دستگاه آن به بهره‌برداری رسیده است.
به گفته وی این رادارها سرویس تقرب در فرودگاه های پرتردد و سرویس کمکی به پروازهای عبوری را انجام می‌دهند.
ایمنی پروازها؟ سازمان هواپیمایی کشوری پاسخ دهد
به گفته کتابچی، در فضای هوایی کشور، سرویس یکنواخت بین‌المللی برابر با استانداردهای جهانی ارائه میشود.
وی گفت: فعالیت‌های بازاریابی انجام شده تا امنیت، حفاظت و ایمنی فرودگاهها در حد مطلوبی قرار گیرد.
وی با خودداری از پاسخ در خصوص شاخص‌های ایمنی پروازها گفت: در این زمینه سازمان هواپیمایی کشوری که هم بر ایرلاین‌ها و هم شرکت ارائه دهنده خدمات هوانوردی نظارت میکند بهتر می‌تواند پاسخ دهد.
54 فرودگاه داریم
کتابچی اضافه کرد: فرودگاه وجود دارد که 21 مورد مرزهوایی، هشت مورد بین‌الملل و25 مورد نیز داخلی است که از شهریور 84 تا شهریور 86، 5/75 میلیون مسافر در فرودگاهها جابه‌جا شده‌اند که 61 میلیون آن داخلی و 5/14 میلیون خارجی بوده است.
وی افزود: در برنامه چهارم رشد شش درصدی در زمینه جابه‌جایی مسافر پیش‌بینی شده بود که عملکرد دو سال گذشته حدود 10 درصد بیش از آن بوده است.
کتابچی گفت: در دو سال گذشته، 628 هزار تن بار جابه‌جا شده که 9/6 درصد بیشتر از برنامه بوده است.
به گفته وی، در همین مدت 929 هزار و 632 پرواز انجام شده که علی رغم پیش‌بینی رشد پنج درصدی در برنامه چهارم، سالانه 7/7 درصد رشد داشته است.
وی گفت: در دو سال گذشته به 372 هزار و 730 پرواز عبوری هم خدمات داده شده که رشد 11 درصدی داشته است.
هواپیمای بوئینگ MD-90
پس از معرفی نمونه اولیه این هواپیما در نوامبر سال 1989 ، MD-90 اولین پرواز خود را در 22 فوریه 1993 انجام داد و گواهینامه FAA را در سال 1994 دریافت نمود. برای اولین بار این مدل در فوریه سال 1995 به شرکت Delta Airlines تحویل گردید و از آپریل سال 1995 سوددهی این مدل با فعالیت در این شرکت هواپیمایی آغاز شد.
مدل MD-90 با هدف ایجاد تحولات چشمگیر در زمینه اقتصادی و خصوصیات فنی با استفاده از فن آوریهای مدرن طراحی شده بود.
این مدل دارای سیستمهای پروازی مدرن و بسیار پیشرفته شامل سیستم هدایت الکترونیک (EFIS) و سیستم مدیریت پرواز پیشرفته (FMS) و نمایشگرهای مجهز به LED به منظور کنترل و نظارت مداوم بر عملکرد موتورها و دیگر سیستمهای پروازی می باشد
نیروی محرکه این مدل بوسیله دو موتور International Aero Engines V2500 تأمین می شود و طراحی این موتورها به گونه ای است که سوخت کمتری مصرف نموده و در عین حال صدای کمتری نیز تولید می نمایند.
در مدل MD-90 ساختار داخلی به گونه ای طراحی شده است که مسافران در حین پرواز از آسودگی و راحتی قابل توجهی برخوردار هستند و سر و صدا در محوطه داخلی هواپیما نیز تا حد زیادی کاهش یافته است.
برای اولین بار در این مدل صندلی ها به گونه ای قرار گرفته اند که بیشتر صندلی ها در کناره های بدنه و جایی که پنجره ها قرار دارند نصب است و در قسمت مرکزی تعداد کمتری صندلی وجود دارد، چرا که بیشتر مسافران علاقه مند هستند در حین پرواز فضای بیرون هواپیما را از پنجره ها نظاره گر باشند.
دیگر مشخصات این مدل عبارتند از : طراحی مدرن داخلی، سرویسهای بهداشتی مجهز به خلاء، سیستمهای الکتریکی جدید، سیستم کنترل محیطی دیجیتال، ترمزهای کربنی بسیار سبک مجهز به سیستم ضد لغزش و ارتقاء سیستمهای هیدرولیکی هواپیما.
طول هواپیما MD-90 ، 5/46متر است و طول هر بال آن 87/32 متر می باشد. ظرفیت حمل بار آن 8/36 متر مکعب است. سرعت این مدل در حدود 500 مایل (812کیلومتر) در ساعت می باشد.
این مدل توانایی حمل وزنی معادل 156000پوند (70760کیلوگرم) را در زمان برخاست هواپیما داراست و ظرفیت حمل 155 مسافر تا مسافت 2400 مایل را دارد.
در مدل MD-90-30 ER وزن قابل حمل به 166000پوند افزایش یافته است و قابلیت پرواز تا مسافت 2500مایل افزایش داده شده است و در صورت افزودن مخزن سوخت کمکی با ظرفیت 565 گالن،این مسافت به 2750 مایل افزایش می یابد.
با به کار گیری نیرویی معادل 25000پوند در زمان برخاست هواپیما، مدل MD-90-30 با سرعتی معادل 885 کیلومتر در ساعت و با 155 مسافر، تنها به 1524 متر از باند فرودگاه به منظور انجام عملیات برخاست ، نیاز دارد.
در زمان برخاست با حداکثر وزن ممکن ، این مدل تنها 2165 متر از باند فرودگاه را مورد استفاده قرار می دهد. در عین حال این مدل قابلیت ارائه نیرویی معادل 28000پونددر زمان برخاست هواپیما در مواقع ضروری و عملیات برخاست هواپیما در شرایط خاص را دارا می باشد.
منبع : http://www.cao.ir
روش های نامگذاری موشک های روسی و آمریکایی
نام گذاری موشک های روسی
مقدمه
بی شک افرادی که کم و بیش با اخبار و مباحث نظامی در ارتباط بوده اند با اسامی نظیر AGM-88C.BGM-71.SA-1 و...برخورد کرده اند و شاید از خود پرسیده اند که این حروف و اعداد چه مفهومی دارند و چرا از نظر ظاهر متفاوتند.حقیقت این است که همه کشورها از یک روش نام گذاری مشترک برای شناسایی موشک ها استفاده نمی کنند و مدت ها در خورد آمریکا هم-که یک تولید کننده بزرگ جنگ افزار است-یک روش واحد وجود نداشت که نتیجه آن سردرگمی افراد در شناخت موشک ها بود.روس ها روش خاص خود را دنبال می کردند که در طول جنگ سرد محرمانه تلقی می شد از این رو غربی ها هم برای شناخت و دسته بندی موشک های روسی روش خاصی در پیش گرفتند.یکی از آن ها روش شماره گذاری بود که وزارت دفاع آمریکا برای دسته بندی تسلیحات روسی روش خاصی در پیش گرفتند.یکی از آن ها روش شماره گذاری بود که وزارت دفاع آمریکا بریا دسته بندی تسلیحات روسی(شوروی سابق)بر مبنای کاربرد آن ها ایجاد کرد.کمیته هماهنگی استانداردهای هوایی آمریکا نیز روش اسم رمز را برای اشاره به موشک های روسی به کار گرفت.از این رو برای روشن شدن موضوع به بررسی این سه روش می پردازیم.
روش نامگذاری:
روش نام گذاری روسی تا حدودی مرموز است.هر چند تلاش شده تا رمز آنها کشف شود.بخشی از سردرگمی و عدم تشخیص درست نام های روسی بدین جهت است که خود روس ها دو روش کاملا متفاوت مورد استفاده قرار می دهند.
الف:در روش اول هر موشکی با یک رمز سه بخشی شناسایی می شود:
-بخش اول:یک حرف یا مجموعه ای از حروف است مه نقش اولیه موشک را مشخص می کند.حروفی مثل A برای موشک ضد بالستیک KAB برای بمب هدایت شونده KH برای موشک هوا به سطح R برای موشک هدایت شونده(شامل هوا به هوا و سطح به هوا)V برای موشک سطح به سطح و...
-بخش دوم:عددی است که جای آن موشک را در زنجیره موشک های هم نوع نشان می دهد.
-بخش سوم:حرف یا مجموعه ای از حروف است که نشان دهنده اصلاحات انجام شده در موشک است برخی از این حروف از این قرارند:E به معنای صادراتی F برای سرجنگی جدید P تمرینی U آموزشی ZH برای مجموعه پیشرانش جدید و...
به عنوان نمونه می توان به نام A-350 برای موشک ضد بالستیک R-27 برای موشک هوا به هوا KH-55 برای موشک هوا به سطح اشاره کرد.
ب:روش دوم نامگذاری روسی از شیوه متفاوتی بر اساس اجزای مختلف سامانه موشکی استفاده می کند.
در این روش از چندین سطح نظیر کل سامانه (مشتمل بر پرتاپ کننده و تجهیزات کنترل)موشک و زیر مجموعه های آن مانند سرجنگی و موتور استفاده می شود.
بخش اول:عدد یک یا دو رقمی است که نشان دهنده سازمان طراحی و ساخت سلاح است.عدد یک برای نیروی زمینی(ارتش سرخ)3 یا 4 برای نیروی دریایی 5 یا 6 برای پدافند هوایی و نیروهای موشکی ضد بالستیک 8 یا 15 برای نیروی راهبردی و...
بخش دوم:حرف یا مجموعه ای از حروف است که نقش موشک یا زیر مجموعه را نشان می دهد.حرف D برای موتور راکت F برای سرجنگی K برای سامانه کاملKH برای ماهواره M برای موشک YA برای موشک ضد بالستیک ZH بریا موتور راکت سوخت جامد و ...
قسمت سوم:عددی دو رقمی است که نوع موشک یا زیر مجموعه را مشخص می کند.
قسمت های دیگر این روش اعداد و حروف اختیاری هستند که اصلاحات انجام شده در یک موشک اولیه را نشان می دهند.
روش وزارت دفاع برای نام گذاری تسلیحات روسی
روش مورد استفاده وزارت دفاع امریکا بریا نام گذاری موشک های روسی روش شماره گذاری بسیار روشن و واضع مبتنی بر نقش موشک است.این روش سه بخش دارد.
بخش اول:یک رمز 2 تا 4 حروفی که نقش موشک را نشان می دهد.به عنوان مثال AA برای موشک هوا به هوا ABM برای موشک ضد بالستیک AT برای موشک ضد تانک SA برای موشک سطح به هوا SA-N برای موشک دریایی سطح به هوا SL برای پرتاب کننده های فضایی SS برای موشک سطح به سطح SS-N برای موشک دریایی سطح به سطح و ...
بخش دوم:عددی است که بیانگر جای موشک در زنجیره موشک های هم نوع است.
بخش سوم:یک حرف اختیاری که نشان دهنده اصلاحات انجام شده در موشک اولیه است.اصلاحات به ترتیب حروف الفبا از A آغاز می شود.موشک های آزمایشی نیز با حرف X نشان داده می شوند که پس از رمز و قبل از اعداد درج می شود.
به عنوان نمونه می توان به نام گذاری ABM-1 بر روی موشک ضد بالستیک A-350 نام گذاری AA-10 برای موشک های هوا به هوای R-27 و عنوان AS-15 برای موشک هوا به سطح KH-55 اشاره کرد.
اسامی رمز کمیته هماهنگی استانداردهای هوایی:
کمیته استاندارهای هوایی سازمان مشترکی است که توسط آمریکا انگلستان کانادا استرالیا و نیوزلند تشکیل شده است.این کمیته در سال 1954 یک روش اسامی رمز را برای شناسایی تجهیزات نظامی شوروی سایق ایجاد کرد.اسامی رمز با یک حرف معین آغاز می شوند که نشان دهنده ماموریت اصلی موشک است.A برای موشک هوا به هوا G برای موشک سطح به هوا K برای موشک هوا به سطح و S برای موشک سطح به سطح.
به عنوان مثال می توان به نام GALOSH برای موشک سطح به هوای ضد بالستیک A-350 اشاره کرد.نام GALOSH با حرف G آغاز می شود که بیان گر سطح به هوا بودن آن است.یا می توان به نام ALAMO با حرف اول A برای موشک R-27 اشاره کرد.
• نام گذاری موشکهای امریکایی
مقدمه:
تا سال 1962 میلادی هر یک از شاخه های ارتش امریکا روش تازه ای برای نامگذاری تسلیحات دنبال میکردند. که در نتیجه موجب سردرگمی نیروهای نظامی وغیر نظامی میشد.از اینرو وزیر دفاع وقت امریکا رابرت مک نامارا به شاخه های مختلف ارتش دستور داد روش مشترک یکنواختی برای نامگذاری تسلیحات به کار گیرند مطابق این روش در نامگذاری موشکها راکتها و ادوات پرنده خودکششی الگوی زیر به کار میرود:
این الگو یک خانه 7حرفی است که حروفاز سمت چپ به راست در آن قرار می گیرند:
7 6 5 4 3 2 1
خانه اول (وضعیت):
این "حرف" نشان دهنده وضعیت کلی نوع جنگ افزار یا نمونه منفرد است.این نام گذاریها بیشتر در مراحل طراحی نخست یا آزمایش پروازی استفاده میشود اما در موارد نادری در جنگ افزارهای تولیدی یا عملیات های معمولنیز دیده میشود. در واقع بیشتر جنگ افزارهای عملیاتی بدون مین حرف هستند.
حرف (captive) C به معنای مهار شده وسیله ایست که با سکوی پرتاب حمل شده اما شلیک نمی شود مانند یک موشک هواپایه بدون موتور راکت ادوات مهار شده هنگام آزمایش پرواز به کار میروند.
حرف D(Dummy) به معنای کاذب یک پوسته کاذب بدون تجهیزات عملیاتی (نظیر موتور سر جنگی سامانه هدایت است. این ادوات هنگام آموزش های پروازی آیرودییپنامیک به کار میروند.)
حرف J به معنای آزمایش (موقت وسیله کاربردی در برنامه های آزمایش وپیکر ه آزمایشی یا حذف موقت تجهزات برای آسان کردن آزمایش است.)
حرف N به معنای آزمایش(دائم وسیله کاربردی در برنامه آزمایش آست که در پیکره آن غییر شگرفی ایجاد شده که بازگشت به پیکره عملیاتی نخست شدنی نیست.)
حرف X به مینای آزمایشی یا نمونه نخست جنگ افزاری است که همچنان در مرحله توسعه یا ارزیابی قرار دارد و وارد مرحله تولید نشده است .
حرف Y به معنای نمونه نخست یا پیش تولید انبوه نشان از آن دارد که جنگ افزار فرایند آزمایش را پشت سرگذاشته و در مرحله آزمایش پایانی توسعه و ارزیابی مقدماتی تولید است.
حرف Z به معنای طراحی پیشنهاد جنگ افزاری است که هنوز در مراحل نخست طراحی یا پیش توسعه قرار دارد.
خانه دوم(محیط پرتاب):
این "حرف" نشاندهنده ی نوع یا انواع سکوهای پرتاب است که برای جنگ افزاز در نظر گرفته شده است.نام بیشتر جنگ افزارهایی که در وضعیت عملیاتی قرار دارند از این خانه آغاز میشود.
حرفA به معنی هوا جنگ افزار از یک وسیله هوایی پرتاب می شود.
حرف B به معنای چند گانه امکان شلیک آن از بیش از یک محیط وجود دارد .
حرف C به معنای مکعب یا کانتینر یک سامانه زمین پایه است که به صورت افقی یا در زاویه ای کمتر ار 45 درجه درون محفظه محافظت کننده نگهداری میشود.
حرف F به معنای انفرادی یا پیاده نظام جنگ افزار حمل بر دوش است که توسط پرسنل رزمی حمل و پرتاب میشود.
حرف G به معنای سطحی از روی یا باند فرود پرتاب میشود.
حرف H به معنای نگهداری در سیلو به صورت عمودیدر سیلو نگهداری میشود اما از زین شلیک نمی شود.
حرف L به معنای پرتاب از سیلو به صورت عمودی نگهداری شده و از زمین شلیک میشود.
حرف M به معنای متحرک/سیار از یک خودروی زمینی یاسکوی متحرک پرتاب میشود.
حرف P به معنای سکوی نرم یک سامانه ی زمین پرتاب است که در حالت بدون محافظت یا با محافظت اندک نگهداری میشود.
حرف S به معنای فضا از وسیله ای پرتاب میشود که خارج از جو زمین عمل میکند.
حرف U به معنای زیر آب ازیک مکان زیر آب یا زیر دریایی شلیک میشود.
• منابع:سایت دانشجو,وبلاگ سلاح,ماهنامه هواوفضا
• گردآورنده: امیرحسام ملایی یگانه
Copyrights©Moshaki-nezami.blogfa.com
آزمایش سری روسیه، نزدیک آب‌های ناتو و خشم غربی ها
روسیه زیر دریایی جدید راهبردی خود را در دریای شمال و در نزدیکی منطقه آب های حفاظتی پیمان آتلانتیک شمالی ، ناتو ، مخفیانه آزمایش می کند.
واحد مرکزی خبر: زیردریایی جدید روسیه که امور نام دارد با گشت زنی بمب افکن های راهبردی روسیه در آسمان همراه است .
این زیردریایی خصوصیات تهاجمی و سرعت فوق العاده ای دارد وحرکت بی صدا با موتور روشن در عمق بسیار پایین زیر دریا و توانایی حمل انواع اژدرها از ویژگی های های این زیردریایی راهبردی روسی است.
به گفته متخصصان روسی ، مشابه زیردریایی راهبردی امور تاکنون در هیچ کشوری ساخته نشده است.
آزمایش زیردریایی راهبردی روسیه موجی از نگرانی را در کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی ، ناتو ، به ویژه دولت انگلیس برانگیخته است.
کارشناسان نظامی غرب حضور زیر دریایی راهبردی روسی در آب های شمالی اروپا را برای نیروی دریایی ناتو بسیار خطرناک توصیف کرده و آن را نشانه دیگری از آغاز جنگ سرد جدید بین روسیه و غرب می دانند.
بمب افکن اتمی مافوق صوت هاستلر
اولین بمب افکن مافوق صوت جهان، همان بمب افکن B-58 ملقب به هاستلر می باشد که اولین بار در سال 1954 برای نیروی هوایی آمریکا سفارش داده شد. از ابتدای عمر عملیاتی این هواپیما، هاستلر رکوردهای جدیدی را از خود برجای گذاشت که ممکن است دیگر هیچ گاه این رکوردها به وسیله هواپیمای بمب افکن نظامی دیگری شکسته نشود.
هواپیمای بمب افکن B-58 در نمایی از روبرو
بی 58 هواپیمایی بی نظیر در کلاس و حد و اندازه های خود است که می تواند با بیش از دو برابر سرعت صوت پرواز کرده، هدف ها را از ارتفاع 20 کیلومتری شناسایی کرده و از دیده شدن توسط رادار با پرواز کردن در ارتفاع پایین 200 متر با سرعت بالای صوت، خودداری کند. در ارتفاعات، این هواپیما همانطوری که گفته شد می تواند بسیار بالاتر از این سرعت ها به کروز و گشت زنی بپردازد که هیچ بمب افکن دیگری در جهان قادر به انجام این کار نیست. این بمب افکن با چهار موتور، دقیقاً از همان موتورهای به کار رفته در هواپیمای اف-4 فانتوم، یعنی موتورهای توربوجت GE J-79 که هریک کششی معادل 15.000 پوند در حالت پس سوز دارند، بهره می برد.
بمب افکن بازنشسته B-58 در حال برخاست
هاستلر می تواند فاصله 7.000 کیلومتری را بدون سوخت گیری مجدد طی نماید که رقم بسیار خوبی برای یک بمب افکن در این کلاس است. با انجام سوخت گیری هوا به هوا، این بمب افکن به یک بمب افکن میان قاره ای تبدیل می شود که قادر است به طور نامحدود به هر منطقه از جهان پرواز کند. سیستم های بمب افکنی این هواپیما، حدود 10 برابر دقیق تر از نمونه های قبلی خود است در حالی که حدود دو سوم فضای آن ها را اشغال کرده و وزنی تنها نصف آن ها دارد.
بمب افکن B-58 هاستلر با یک مخزن سوخت اضافه در حال پرواز
ساختار بدنی این هواپیما با استفاده از بدنه لانه زنبوری و توخالی و همچنین طراحی مثلثی شکل، آن را برای پرواز در سرعت های مافوق صوت بسیار مناسب می سازد. این هواپیما ساخت شرکت کانویر است که بعدها به جنرال داینامیکز تغییر نام داد. هاستلر از معدود هواپیماهای آمریکایی است که از بال های دلتا شکل بهره می جوید در حالی که این نوع طراحی به وفور در جنگنده های اروپایی یافت می شود. این بمب افکن، اولین هواپیمای مافوق صوت جهان است که موتور های آن در خارج از بدنه و در زیر بال ها نصب گشته اند. طول این هواپیما، حدود 30 متر و طول دو سر بال های آن حدود 17 متر می باشد که ابعادی نسبتاً متوسط است.
این بمب افکن چندان هم کوچک نیست، اندازه هواپیما را با اندازه خدمه مقایسه نمایید
هاستلر دارای سه خدمه در کاکپیت های جداگانه است که به ترتیب از جلو به عقب خلبان، افسر تسلیحات نظامی و ناوبر یا مهندس پرواز می باشد. این هواپیما می تواند با حداکثر وزنی معادل 76 تن از زمین تیک آف یا برخاست نماید. مهمترین ویژگی این بمب افکن توانایی حمل سلاح اتمی می باشد که قادر است در زیر بدنه و همچنین در زیر بال ها بمب های اتمی را حمل و در بمباران به کار گیرد. سرانجام به دلیل هزینه های بالای نگهداری و از دست دادن امکان حمل تسلیحات بیشتر در مقابل سرعت در سال های 1960، به تدریج تلاش ها در جهت هرچه کمرنگ تر ساختن نقش این بمب افکن افسانه ای به عمل آمده وسرانجام پس از تولید 116 فروند از این هواپیما، هاستلر در ژانویه 1970 پس از 20 سال خدمت بازنشسته گردید و بمب افکن جدید تر F-111 که یک بمب افکن نسبتاً سبک وزن و یک جنگنده تهاجمی نیز است، جایگزین هاستلر شد.
نویسنده: آرمان(ایر بلاگفا)
بی ۲(نگاهی دیگر)
بمب افکن فوق پیشرفتهء B-2 موسوم به Spirit یا «روح»، جهت پاسخگویی به نیاز نیروی هوایی ایالات متحده در نبردهای قرن آینده، طراحی و ساخته شده است. آنچه که برای برنامهریزان پنتاگون مسجل شده است، تجهیز روزافزون کشورهای متخاصم ایالات متحده، به انواع موشکهای دوربرد و دقیق زمین به هواست که می‌تواند مانع مهمی برای عملیاتهای آتی نظامی آمریکاییها قلمداد شود. از این رو، نسل جدید هواپیماهای رزمی، میبایست حداکثر پنهانکاری از رادار را حفظ نمایند. بمبافکن B-2 و در کنار آن هواپیماهایی مانند F/A-22 Raptor و F-117 Nighthawk با چنین دیدگاهی پا به عرصهء وجود نهادند. 
B-2 Spirit که به وسیله کمپانی معظم «نورثروپ – گرومن» ساخته شد، یک بمب افکن پنهانکار (استیلت)، و چندکاره (Multirole) محسوب میشود که قادر است انواع بمبهای معمول و اتمی را پرتاب کند. این بمبافکن، مرحلهء مهمی از برنامهء تولید بمبافکنهای پیشرفته در ایالات متحده به حساب میآید. B-2، گرانقیمتترین هواپیمایی است که تاکنون در تاریخ جهان ساخته شده است؛ قیمتی که برای هر فروند آن تخمین زده می شود، رقمی بین 1.157 تا 2.2 میلیارد دلار را بالغ میشود. این رقم، با توجه به دورهء ساخت هواپیما، از زیاد به کم تغییر کرده است. تکنولوژی پنهانکاری، روشی است جهت نفوذ به سیستمهای دفاعی که تا پیش از آن، توسط هواپیماهای رزمی، غیرقابل نفوذ محسوب میشد. تولید اولیهای به تعداد 135 فروند، در نهایت در اواخر دههء 1980، به تعداد 75 فروند کاهش داده شد؛ اما بالاخره توسط پرزیدنت بوش (پدر)، تعداد نهایی جهت خرید، به 21 فروند رسید و این موضوع در جریان سخنرانی سالانهء وی به تاریخ ژانویهء 1991 به اطلاع عموم رسانده شد. این 21 فروند، به تدریج از تاریخ دسامبر 1993، به تدریج، به پایگاه هوایی «وایت من» (Whiteman) در میسوری (Missouri) تحویل شدند. در سه سال اول ورود به خدمت، B-2 ها به حدود 90% توان عملیاتی خود دست یافتند. در جریان یک ارزیابی به عمل آمده توسط نیروی هوایی ایالات متحده که نتایج آن نیز منتشر شد، دقت بمباران دو فروند B-2 مسلح شده، برابر 75 فروند هواپیمای معمول از نوع دیگر است! 
خصوصیات:
مهمترین ویژگی B-2، بینیازی از سوختگیری هوایی بر فراز اقیانوس آرام است. جهت برآوردن نیاز نیروی هوایی به حملات اتمی علیه اتحاد شوروی، نیاز به بمبافکنی بود که بتواند بدون سوختگیری هوایی، خود را از طریق اقیانوس آرام به مرزهای شوروی برساند و حملات اتمی خود را انجام دهد. مطابق دکترین دفاعی ایالات متحده، چین و کرهء شمالی هم از دشمنان بالقوهء آمریکا محسوب می‌شوند. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، چین و کرهء شمالی در زمرهء دشمنان درجهء اول ایالات متحده قرار میگیرند که بازهم برای رسید به فضای این کشورها، نیاز به همان مسیر عبوری اقیانوس آرام است.
قابلیت سوختگیری هوایی، هنگامی مورد استفاده قرار میگیرد که به روغنکاری موتورها (به دلیل روغن موجود در بنزین) و همچنین افزایش مداومت پروازی، نیاز باشد. با وجود در اختیار بودن بمب افکنهای B-52 و B-1B، نیروی هوایی ایالات متحده، درخواست تولید B-2 را به عنوان بمبافکنی سرنشیندار با قابلیت ماندهگاری ذاتی بالا، ارائه نمود. این بمبافکن، باید دارای قابلیت کمتر دیده شدن (توسط رادار) بوده و یا به عبارتی پنهانکار (استیلت) باشد و به اهدافی که محافظت فراوانی از آنها انجام می شود، (بدون دغدغه) حمله کند. این خصیصهای است که بسیار در قرن 21 ام، مفید واقع خواهد شد.
طرح انقلابی ادغام دو خصیصهء «کمتر مشاهده شدن با حفظ بازدهی بالای آئرودینامیک» و «توان بالای بارگذاری مهمات»، امتیازات بسیار مهمی است که باعث تمایز B-2 از بمبافکنهای پیشین میشود. برد عبوری B-2 برابر 11000 کیلومتر بدون سوختگیری هوایی میباشد. همچنین، قابلیت کمتر مشاهده شدن توسط رادار، آزادی عمل بسیار بالایی در ارتفاعات بالا به این بمب افکن میبخشد، به همین دلیل، برد هواپیما افزایش یافته و میدان عمل بسیار باز و راحتی جهت سنسورهای هدفیاب هواپیما فراهم میشود.
با استفاده از «سیستم هدفیاب جهانی» (GATS) که ترکیبی است از سیستم مکانیاب جهانی (GPS) و بمبهای هوشمند هدایت شونده به وسیلهء ماهواره مانند JDAM، بمبافکن B-2 می‌تواند از رادار بسیار پرقدرت APQ-181 جهت تصحیح خطاهای سیستم هدفیاب جهانی، بهره ببرد و دقت بسیار بیشتری به هنگام استفاده از بمبهای هوشمند هدایت ماهوارهای نسبت به بمبهای معمول هدایت لیزری کسب کند. بدین طریق، بمبافکن B-2 قادر است 16 هدف زمینی را همزمان مورد اصابت قرار دهد.
GATS مخفف GPS Aided Targeting System
JDAM مخفف Joint Direct Attack Monition
قابلیت پنهانکاری B-2 ترکیبی است از کاهش موارد زیر:
* تشعشعات مادون قرمز
* صدای موتورها
* تشعشعات الکترومغناطیس
* لکهء ایجاد شده بر صفحهء رادار
که همگی موارد فوق، باعث دشوار شدن رهگیری و شناسایی این هواپیما میشود. بسیاری از مشخصات رادارهایی از نوع کمتر قابل شناسایی، محرمانه باقی مانده است؛ با این حال استفاده از مواد کامپوزیتی (ترکیبی)، پوشش مخصوص روی بدنه و طرح موسوم به «بال پرنده»، مواردی هستند که در افزایش قابلیت پنهانکاری این بمبافکن، تاثیرگذار میباشند.
بمبافکن B-2 دو خدمه دارد؛ یک نفر خلبان در سمت چپ و فرمانده ماموریت که در سمت راست قرار میگیرند، این دو نفر، توانی برابر چهار خدمهء بمبافکن B-1B یا پنج نفر خدمهء B-52 دارند.
تاریخچهء عملیاتی :
تاریخ حیات بمبافکن B-2 از پروژهای به نام Black Project که برنامهای جهت ساخت «بمبافکن نفوذ کننده در ارتفاع بالا» یا HAPB بود، آغاز میگردد. این برنامه، سپس به ساخت «بمبافکن با تکنولوژی پیشرفته» یا ATB، تغییر جهت داد و دارای کد پروژهای به نام Senior Cejay گردید که در نهایت منجر به تولید B-2 Spirit شد. در طول دههء 1980، رقمی بالغ بر 23 میلیارد دلار، صرف تحقیق و تولید B-2 گردید. همچنین با تغییر جهت هدف پروژه که در سال 1985 از ساخت بمبافکن ارتفاع بالا به یک بمبافکن ارتفاع پائین تغییر یافته بود، هزینه‌ها به شدت افزایش یافتند، زیرا به یک طراحی مجدد عظیم نیاز بود. به دلیل پنهانکاری شدیدی که در طول مدت طراحی و ساخت B-2 اعمال میشد و پروژهء ساخت آن، یکی از محرمانهترین برنامههای نیروی هوایی ایالات متحده به شمار میرفت، هیچ فرصتی جهت انتقاد از حجم سنگین هزینههای این پروژه در نزد افکار عمومی ایجاد نشد.
HAPB مخفف High Altitude Penetrating Bomber
ATB مخفف Advanced Technology Bomber
اولین هواپیمای B-2 به تاریخ 22 نوامبر 1988 از آشیانهء خود در تاسیسات شمارهء 42 پایگاه هوایی Palmdale در کالیفرنیا (مکانی که در آنجا ساخته شد) بیرون آورده شد و به نمایش عموم درآمد. اولین پرواز B-2 به تاریخ 17 جولای 1989 انجام پذیرفت.
مراکز ذیل که همگی در کالیفرنیا واقع هستند، عهدهدار انجام تستهای پروازی، مهندسی، طراحی و تولید این هواپیما بودند:
Combined Test Forc
Air Force Flight Test Center
Edwards Air Force Base
روح میسوری:
اولین هواپیمای B-2 که به نام «روح میسوری» یا Spirit of Missouri نام گذاری شده بود، به تاریخ 17 دسامبر 1993 تحویل نیروی هوایی شد. دپوی تعمیر و نگهداری این هواپیما، بر عهدهء یک پیمانکار طرف قرارداد نیروی هوایی ایالات متحده است که این هواپیماها را در مرکز لجستیک نیروی هوایی واقع در پایگاه هوایی Tinker در شهر اوکلاهاما پشتیبانی و سرویس می‌نماید.
پیمانکاران تولید B-2:
پیمانکار اولیهء B-2 جهت طراحی کل سیستم ها و یکپارچه سازی بین آنها، بخش یکپارچهسازی سیستمهای کمپانی معظم نوروثوروپ – گرومن است. شرکتهای فرعی ذیل نیز در تولید B-2 شرکت داشته اند:
Boeing Integrated Defense System
Hughes Aircraft
General Electric Aircraft Engines
پیمانکار دیگر، شرکت سازندهء ادوات آموزشی جهت خدمهء این بمب افکن است. این ادوات آموزشی، شامل «سیستم آموزش تسلیحات» و «سیستم آموزش ماموریت» می باشد که ساخت آن توسط شرکت Link Simulation & Training انجام شده است. این شرکت، شاخه ای از کمپانی L-3 Communications محسوب می شود که L-3 نیز در گذشته جزئی از بخش آموزشی کمپانی هیوز موسوم به HTI یا Hughes Training Inc محسوب می شده است. شرکت Link که در گذشته با نام دیگر CAE یا Link Flight Simulation Corp شناخته می شد، همچنین عهده دار توسعه، تعمیر و نگهداری و آشناکردن خدمه با این سیستمهای آموزشی نیز شد.
پایگاههای B-2 :
تا اوائل سال 2003، پایگاه نیروی هوایی ایالات متحده به نام وایتمن واقع در میسوری، مرکز اصلی عملیاتی بمبافکنهای B-2 محسوب میشد. سپس تاسیسات ویژهء تعمیر و نگهداری B-2 ها در پایگاه نظامی مشترک بریتانیا و ایالات متحده به نام دیگوگارسیا واقع در اقیانوس هند ساخته شد. به دنبال آن و در سال 2005، این تاسیسات در جزیرهء گوآم نیز استقرار یافتند. تجهیزات ویژهء این تاسیسات، در پایگاه نیروی هوایی بریتانیا به نام Fairford در Gloucestershire انگلستان ساخته شدند.
*جزیرهء دیگوگارسیا یا Diego Garcia متعلق به بریتانیا میباشد و در اقیانوس هند – حدود 1600 کیلومتری جنوب هندوستان - واقع است. (این جزیره از جنوبی ترین ساحل ایران، فاصله ای در حدود 3400 کیلومتر دارد)
*جزیرهء گوآم یا Guam، متعلق به ایالات متحدهء آمریکا میباشد و در غرب اقیانوس آرام قرار دارد.
*گلوسترشر یا Gloucestershire شهری در جنوب غربی انگلستان است.
پایگاه دیگو گارسیا واقع در 900 کیلومتری جنوب مالدیو
سابقهء شرکت در جنگ واقعی:
بی-2 تاکنون در سه عملیات جداگانهء رزمی شرکت داشته است.
اولین مورد استفاده از بی-2 در جریان جنگ کوزوو به سال 1999 بود. در جریان این نبرد، هواپیماهای بی-2 بسیار موفق عمل کردند و برای اولین مرتبه در جهان، بمبهای هدایت ماهوارهای JDAM را به جهانیان معرفی کردند. به دنبال موفقیت عملیات کوزوو، این بمبافکنها در عملیات آزادسازی افغانستان از دست طالبان و همچنین عملیات آزادسازی عراق شرکت جستند.
بی-2 اولین هواپیمایی جنگی بود که تاخت و تاز خود را بر فراز افغانستان آغاز کرد. بی-2 ها پس از فرو ریختن هزاران تن بمب بر روی مقرهای اصلی رژیم طالبان، خود را به پایگاه هوایی واقع در جزیرهء دیگوگارسیا میرساندند و پس از فرود، سوختگیری و تعویض خدمه، پرواز بعدی خود را بلافاصله آغاز میکردند. این عمل، با فشردگی بیشتر، در جریان جنگ عراق نیز از پایگاه دیگوگارسیا به اجرا درآمد. هرچند ماموریت گروهی دیگر از بی-2 ها برفراز عراق، از محل پایگاه هوایی وایتمن واقع در میسوری انجام پذیرفت.
ماموریتها بر فراز عراق، همگی به بیش از 30 ساعت پرواز مداوم نیاز داشتند که گاه در برخی ماموریتها، این زمان به فراتر از 50 ساعت پرواز مداوم میرسید. در این گونه پروازهای طولانی مدت، خدمهء بی-2 ها به منظور غلبه بر خواب، مجبور به استفاده از قرصهای محرک و ضدخواب موسوم به Modafinil یا Amphetamine می‌شدند تا قابلیتهایشان در جریان پروازهای طولانی، حفظ شود.
مرکز آزمایش و ارزیابی عملیاتی پنتاگون در گزارش سالانهء خود به سال 2003 گزارش داد که تعمیر و نگهداری بمب افکن های اسکادران YF03 به شکل مطلوبی انجام نمی شود؛ دلیل این امر، به وجود مواد به کار گرفته شده جاذب امواج رادار یا ادواتی است که باعث حفظ وضعیت «کمتر دیده شدن» در این هواپیما می شود. با وجود این مشکلات، بی-2 ها با حداکثر میزان آمادگی، در عملیات آزادسازی عراق به سال 2003 شرکت جستند و در جریان این جنگ، 583 عدد بمب هدایت ماهوارهای از نوع JDAM به سوی اهداف از پیش تعیین شده پرتاب کردند.
رادار کنترل آتش :
شرکت نورثروپ – گرومن، یک رادار جدید برای این بمب افکن طراحی کرده است که دارای خاصیت پوشش جذب تشعشعات می باشد تا ویژگی رادارگریزی بی-2، هنگام به کارگیری موثر سیستم رادار، کاهش نیابد. این مواد جدید که در اصطلاح Alternate High-Frequency Material یا AHFM نامیده می شوند، به وسیلهء چهار روبات پاشیده می شوند. به وسیلهء رادار AN/APQ-181 ساخت Raytheon، که یک رادار ضربتی از نوع مخفی می باشد و در J-band کار می کند، خلبان بی-2 قادر است تا هواپیما را در پوشش عوارض طبیعی زمین نظیر کوهها و تپه ها به پرواز درآورد. این امر با پرواز بی-2 در ارتفاع 200 فوتی در پایگاه هوایی ادوارد مورد آزمایش و اثبات قرار گرفته است. به تاریخ نوامبر 2007، کمپانی سازنده رادار، Raytheon، قراردادی را جهت توسعهء رادار جدید از نوع AESA که در باند Ku کار می کند، بدست آورد. این رادار جدید جهت جلوگیری از تداخل کار رادار بی-2 با سیستم های ماهواره ای تجاری، قرار است پس از سال 2007 ساخته و تا پایان سال 2010 در بی-2 ها نصب شود.
سیستم های اقدام الکترونیکی متقابل یا ECM
* گیرندهء اخطار راداری (RWR) ساخت لاکهید مارتین
* سیستم کمکی و مدیریت دفاعی Defensive Management System یا DMS ساخت نورثروپ – گرومن و لاکهید مارتین به نام AN/APR-50
سیستم های ناوبری و ارتباطات:
مجموعهء سیستم ناوبری بی-2، شامل موارد زیر است:
* سیستم ناوبری تاکتیکی هوایی ساخت راک ول کالینز به نام Rockwell Collins TCN-250
* «ابزار ویژهء فرود» یا ILS به نام VIR-130A Instrument Landing System
*سیستم ارتباط رادیویی بی-2 ساخت شرکت راک ول کالینز (Rockwell Collins) است. سیستم Milstar که یک مجموعهء بسیار پیشرفتهء استراتژیکی و تاکتیکی رلهء امواج ماهواره ای می باشد، در بی-2 های سری Block 30 نصب شده است.
کابین:
کابین برای جای دادن دو خدمه ساخته شده است. در کابین بی-2، از یک نمایشگر رنگی 9 کاناله موسوم به electronic flight instrumentation system یا EFIS استفاده شده است. بر روی این نمایشگر، اطلاعات پرواز، موتورها، داده های کسب شده به وسیلهء حسگرها و وضعیت مهمات هواپیما به نمایش گذاشته می شود. خلبان به وسیلهء تنها یک کلید سه حالته، می تواند هواپیما را در حالت برخاستن (Takeoff mode)، حالت جنگی (go-to war mode) و حالت فرود (Landing mode) قرار دهد.
تسلیحات:
تمامی مهماتی که در بی-2 نصب می شوند، درون محفظه های داخل بدنه و در 2 محل جداگانه در مرکز هواپیما جای می گیرند. بی-2 قادر است تا 40000 پاوند مهمات شامل تسلیحات معمول و هسته ای، بمب های هدایت شوندهء بسیار دقیق از نوع JDAM، بمب های سقوط آزاد و تعدادی جنگ افزار ویژهء ماموریتهای دریایی با خود حمل کند.
هر جایگاه درونی مخصوص نصب مهمات، مشتمل بر یک «محل پرتاب چرخشی» (Rotary Launcher Assembly) و دو «محل قفسه ای شکل» (Bomb Rack Assembly) حمل بمب می باشد.
* تا 40000 پاوند (18000 کیلوگرم) بمب 500 پوندی از نوع Mk82 به تعداد حداکثر 80 عدد نصب شده در محل BRA
* تا 27000 پاوند (12000 کیلوگرم) بمب 750 پوندی از نوع CBU به تعداد حداکثر 36 عدد نصب شده در محل BRA
* تا 16 بمب، هر کدام حداکثر به وزن 2000 پوند از نوع بمبهای Mk84 و JDAM-84 و JDAM-102 در محل RLA
* تا 16 عدد بمب هستهای سقوط آزاد از نوع B61 یا B83 در محل RLA
* بمب هسته ای بسیار پرقدرت «استحکام شکن» یا «نفوذگر به داخل زمین» به نام B61-11 جهت استحکامات حفاظت شدهء نصب شده در زیر زمین.
* موشک کروز استراتژیک بسیار پیشرفتهء AGM-129؛ با برد 1500 مایل (2400 کیلومتر).
* 16 بمب هدایت ماهواره ای JDAM
(محل قفسه ای حمل مهمات (Bomb Rack Assembly) در بی-2، اخیرن توسط کمپانی نورثورپ – گرومن مورد بهینه سازی قرار گرفته است و در این محل، اکنون می توان 80 عدد بمب JDAM نصب کرد.)
به کارگیری سیستمهای جدید الکترونیکی در Block 30 B-2A، استفاده از تسلیحاتی نظیر JSOW و بمب های هدایت لیزری GBU-28 را فراهم کرده است:
* بمب هدایت شوندهء موسوم به JSOW یا AGM-154 Joint Standoff Weapon
* موشک هوا به سطح JASSM یا Joint Air-to-Surface Stand-off Missiles
* بمب هدایت شوندهء WCMD یا Wind Compensated Munitions Dispenser
یک «سیستم رابط تسلیحاتی» جدید موسوم به GWIS یا Generic Weapons Interface System در هنگام ارتقاء بی-2 ها به استاندارد Block 30 در آنها تعبیه شده است. به کمک این مجموعهء دیجیتال جدید، بی-2 قادر می شود تا مخلوطی از تسلیحات گوناگون مبتنی بر تکنولوژی Stand-Off (همانند JSOW) و direct attack munitions (همانند JDAM) را هم زمان و در یک سورتی پرواز، حمل نماید. بدین جهت، بی-2 می تواند هم زمان به 4 نوع از اهداف مختلف در یک ماموریت حمله کند.
موتور:
4 موتور توربوفن F118-GE-100 ساخت جنرال الکتریک، در داخل بدنهء بالها، جاسازی شده اند. در قسمت اگزوز این موتورها، سیستم خنک کننده ای تعبیه شده است تا میزان حرارت و بالطبع میزان لکهء حرارتی ایجاد شده توسط بی-2، کاهش یابد. این موتورها، بی-2 را با وزن ناخالص معادل 336500 پاوند قادر می سازند تا به راحتی از باند برخاسته و به حداکثر سرعت زیرصوت دست یابد.
بی-2 در نمایشگاه هوایی:
به علت قیمت سرسامآور بی-2، نمایش آن در انظار عموم در آیندهء نزدیک محتمل به نظر نمیرسد. به سال 2004 و در جریان انجام آزمایشات درجا (Static)، بی-2 در محل موزهء نیروی هوایی ایالات متحده در نزدیکی دیتون در ایالت اهایو به نمایش عموم درآمد. این آزمایشات به منظور سنجش سازهء بدنه و همچنین تست فشار تخریبی وارد بر یک نقطه انجام شدند. تیم ترمیم کنندهء این موزه، به مدت بیش از یکسال، جهت نصب دوبارهء قسمتهای آسیب دیدهء بدنه صرف کردند. این وصلههای بدنه، به طور واضحی تنها قسمتهای ظاهری بی-2 را شامل می‌شدند، زیرا انجام آزمایشات درجا بر روی بدنه، به قسمتهای داخلیتر، نتوانسته خسارتی وارد آورد. اگر این آزمایشات بر روی یک بی-2 واقعی و عملیاتی انجام می‌شدند، این نمایشگاه، میتوانست به عنوان نمایش دهندهء گرانترین مصنوع دست بشر شناخته شود.
یگانهای به خدمت گیرنده ی B-2 :
* گردان 509 ام، مستقر در پایگاه هوایی وایتمن (Whiteman) شامل اسکادرانهای بمبافکن 13 ام، 393 ام و اسکادران آموزشی 394 ام
* گردان 53 ام، مستقر در پایگاه هوایی اگلین (Eglin) شامل اسکادران 72 ام آموزش و ارزیابی متعلق به پایگاه وایتمن
* گردان 57 ام، مستقر در پایگاه هوایی نلیس (Nellis) شامل اسکادرانهای مسلح شدهء 325 ام و 715 ام (غیرفعال)
موضوعات متفرقه در موردB-2 :
* همهء بی-2 ها با نامهای ایالات گوناگون آمریکا اسم گذاری شده‌اند. این نام گذاری به صورت عبارت «روح + نام ایالت» معرفی شده است. این موضوع دو استثناء دارد: هواپیمای شمارهء یک (AV-1) که به نام «روح آمریکا» یا Spirit of America و هواپیمای شمارهء 19 (AV-19) که به نام روح کیتیهاوک یا Spirit of Kitty Hawk اسم گذاری شده‌اند.
* بی-2، همانند بمبافکن F-117، بر پایهء قابلیت کمتر دیده شدن یا ایجاد لکهء بسیار کوچک بر روی صفحهء رادار، ساخته شده است.
* به دلائلی که هنوز محرمانه نشدهاند، لبههای حملهء بالها در بی-2، به وسیلهء یک جریان الکتریکی بسیار پرقدرت که منشا آن با جریان خروجی اگزوزهای بی-2 متفاوت است، شارژ می‌شوند.
* تقویت موتورهای کم کشش بی-2 توسط کارشناسان Jane's Defence مورد پیشنهاد قرار گرفته است.
* امروزه ثابت شده است که گازهای یونیزه شده (پلاسما) که توسط آنتن رادار بی-2 ساطع می‌شوند، تاثیری به مراتب بیش از اندازهء شکل ظاهری یک جسم جامد در افزایش سطح مقطع راداری، ایفا میکنند. ممکن است دلیل القای ولتاژ قوی به لبههای حمله در بی-2، کاهش این تشعشعات باشد. دلیل دیگر می‌تواند کاهش میزان اصطکاک (پسا) باشد؛ زیرا هنگامی که قسمتهای متحرک لبهء حمله (نظیر اسلتها) در جهت خاصی خم می‌شوند، هوای یونیزه شدهای که به درون فضای خالی ایجاد شده نفوذ میکند یا ایجاد میشود، به وسیلهء ولتاژ قوی القاء شده، اثرش کم شده یا از بین میرود. به بیانی دیگر، صحت این امر – یعنی القای ولتاژ بسیار قوی به لبهء حمله جهت کاهش میزان پسا در سرعتهای مافوق صوت – پیشتر و به سال 1968، در جریان آزمایشاتی که در داخل تونل باد انجام گرفته، توسط مهندسین عالیرتبهء کارخانهء نورثروپ، به اثبات رسیده بود. این آزمایشات القای ولتاژ قوی به لبه های حمله، همچنین به منظور کاهش صدای ایجاد شده ناشی از برخورد جریان باد به بالها انجام شده بودند. (چگونگی و حقیقت این امر بر میزان کاهش صدای برخورد باد به بالهای بی-2، هنوز مشخص نشده است.)
* تیم فوتبال «کانزاس سیتی بریگاد»، از طرح هواپیمای بی-2 به عنوان آرم باشگاه استفاده میکند.
مشخصات عمومی B-2A سری Block 30
خدمه: 2 نفر
طول: 20.9 متر = 60 فوت
فاصلهء دو سر بالها: 52.12 متر = 172 فوت
ارتفاع: 5.1 متر = 17 فوت
مساحت بالها: 460 متر مربع = 5000 فوت مربع
وزن خالی: 71700 کیلوگرم = 158000 پاوند
وزن بارگذاری شده: 152600 کیلوگرم = 336500 پاوند
حداکثر وزن مجاز برای برخاستن: 171000 کیلوگرم = 376000 پاوند
پیشرانه: 4 موتور توربوفن ساخت جنرال الکتریک به نام F118-GE-100 با کشش هرکدام 17300 پاوندفیت = 77 کیلونیوتن
قابلیتها:
حداکثر سرعت: 764 کیلومتر بر ساعت = 475 مایل بر ساعت = 410 نات بر ساعت
برد: 12000 کیلومتر = 6500 مایل = 5600 ناتیکال مایل
سقف پرواز خدمتی: 15000 متر = 50000 فوت
وزن بارگذاری بال: 329 کیلوگرم بر مترمربع = 67.3 پاوند بر فوت مربع
نسبت کشش به وزن: 0.205
شناسنامهء کلی:
نوع هواپیما: بمبافکن استیلت (مخفی از رادار)
سازنده: نورثروپ – گرومن
اولین پرواز: 17 / 07 / 1989
ورود به خدمت: آوریل 1997
وضعیت: عملیاتی
کاربر: نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
تعداد ساخته شده: 21 فروند
قیمت: 1.157 تا 2.2 میلیارد دلار (در سال 1998)
B-2 به عنوان بقاپذیرترین، پایدارترین و پیشرفته ترین هواپیمای تاریخ هوانوردی جهان شناخته می شود
منبع:سایت دانشجو
ای برده امان از دل عشاق کجایی
| |||
|
به نقل از تقویم شیعه، در نیمه شعبان سال 255 هجری حضرت بقیة‌الله حجة بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف به دنیا آمدند. | |||
