مجله هوایی
در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شویدمجله هوایی
در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شویدروز قدس
به امید روزی که کشور های اسلامی متحد شده و دست از خود خواهی های خود بدارند و مانند مشتی آهنین گردند و پوزه صهیونیست جهانی را به خاک ذلت بمالند و انقام۶۰ سال جور و ستم علیه مردم مظلوم و بی دفاع فلسطین را از حامیان رژیم منحوس صهیونیستی که همانا آمریکا و آنگلیس می باشند بگیرند
به امید رهایی
نگاهی به صنعت فضایی در کشور (نقدی واقع بینانه)
)
با توجه به آنکه صنعت هوافضا در جهان به سمت گسترش به فضای خارج از زمین کشیده شده و هیچ کشوری چه از لحاظ نظامی و چه از لحاظ غیرنظامی بی‌نیاز از استفاده از فضای خارج از جو به شمار نمی‌رود، برای کشور ما نیز در برنامه قرار دادن مسائل مربوط به فضا و قرار گرفتن در این مسیر جهانی به ویژه با وجود مسایل سیاسی مبتلا به در عرصه بین الملل مهم به نظر می رسد. در این مقاله با توجه به اهمیت صنعت فضایی در کشورمان تلاش شده تا با بهره گیری از منابع منتشر شده مروری بر برنامه های فضایی ایران صورت گیرد. مقدمه حضور ایران در فضا، عملا زمانی آغاز شد که کشورمان می بایست مدار خود را هر چه زودتر در فضا پر می‌نمود. فشارهای سیاسی در عرصه بین الملل بار دیگر نشان داد ک برای استفاده از فضا هم امکان استفاده از امکانات و خدمات بین المللی به ایران داده نمی شود و ناگزیر باید نسبت به توسعه این دانش و فناوری در داخل کشور اقدام نمود. به دلیل نداشتن سابقه عملی در این زمینه و برای تسریع در حضور ایران در فضا نیاز به مشارکت کشورهای پیشرفته‌تر در این حوزه در برنامه های فضایی ایران احساس شد و بدین منظور برای انتقال فناوری های مورد نیاز چند مورد همکاری مشترک تعریف و به اجرا گذاشته شد. در حال حاضر کشورمان با در اختیار داشتن متخصصانی کارآمد در بخش‌های مختلف صنایع هوافضا و مراکز مربوط به ماهواره و یا استفاده‌کننده از آن قدم‌های پیشرفت در زمینه‌ی فضا را یکی پس از دیگری طی میکند و امید است در این زمینه نیز همچون موفقیت‌هایی که در سایر زمینه های علوم و تکنولوژی به دست آمده، بتوانیم به خودباوری و خودکفایی برسیم. در حال حاضر یکی از نمادهای پیشرفت و خودباوری در این عرصه، ماهواره مصباح است که در یک همکاری مشترک بین المللی، به نتیجه رسیده و اکنون با وجود نیروهای متخصص و مهندسین توانمندی که در طول این پروژه تربیت شده اند، می توان داعیه دستیابی به دست کم گوشه ای از فناوری فضایی را مطرح نمود. نگاه برنامه‌های فضایی ایران را می‌توان در دو بخش ساخت ماهواره و پرتاب آن به فضا محدود کرد. البته در این تقسیم‌بندی، کاربرد فضا و استفاده‌هایی که از آن می‌شود لحاظ نشده است هرچند سوابق ایران در این زمینه نیز قابل چشم پوشی نیست. اولین بخش از این دو، ساخت ماهواره و دومین بخش، پرتاب آن در مدار مورد نظر است. کشور ما از سالها پیش به دنبال طراحی برنامه‌ای مناسب برای ساخت یک ماهواره در داخل کشور بود. انچنانکه برخی منابع غربی مدعی شده اند، در ابتدا کارشناسان امر کمک گرفتن از متخصصین روس را در در دستور کار خود قرار داده و از آنها دعوت کردند تا آموزشهای لازمه را در اختیار دانشمندان ایرانی گذاشته و تحربیات خود در زمینه طراحی و ساخت ماهواره را به کارشناسان ایرانی منتقل نمایند. اما برنامه‌ی فوق به علت معطوف شدن نگاه قاطبه جامعه هوافضای کشور به صنایع موشکی تحت الشعاع قرار گرفت و به نتیجه مطلوب نرسید. در آن زمان ایران با همکاری کره‌شمالی و چین مشغول کار بر روی مدل‌های مختلف موشک شهاب بود. به هر شکل در سالهای اخیر تمرکز بر فناوری فضایی و ساخت ماهواره باعث شد تا امروز مصباح ، سینا، سپهر و بسیاری نام‌های دیگر، هر ایرانی علاقمند به صنعت هوافضا را به عنوان ماهواره‌هایی که در کشورش برای امور مختلف طراحی و ساخته شده اند، به وجد آورد. ایرانیان علاقمند به هوافضا که دغدغه پیشرفت کشور در عرصه علم و تکنولوژی را در سر می پرورانند، به دنبال کردن برنامه‌های آنها و پیگیری روند توسعه شان علاقمندی نشان می دهند اگرچه در طول این دوره اطلاعات اندکی راجع به این پروژه ها منتشر شده است. تاریخچه فعالیت های مرتبط با فضا در کشور شاید محرک اصلی فعالیت‌های فضایی در ایران را در کنار اموری همچون سنجش از دور، مدیریت بحران، پدافند غیرعامل و سیستم‌های ناوبری، علاقه به فضا و نجوم دانست. این برداشت اگرچه ممکن است مورد انتقاد خواننده قرار گیرد ، اما به زعم نگارنده یکی از عواملی که در دست زدن به فعالیت های فضایی تاثیرگذار بوده، جاه طلبی و علاقمندی به فضا بوده است. اولین گام‌های فضایی ایران در سال 1959 برداشته شد. در این سال همراه با عضو شدن ایران در سازمان ملل، کشور ما تحت برنامه‌ای به نام "استفاده‌ی بشر از فضای خارج از جو" مرکز سنجش از دور ملی ایران را در تهران افتتاح کرد. این سازمان علاوه بر انجام امور سنجش از دور، ماموریت معین کردن مکان‌های مناسب برای راه‌اندازی بخش‌های مختلف فضایی از جمله پایگاه‌های دریافت اطلاعات و پرتاب ماهواره را نیز بر عهده داشت. ضمن این امور در کشور ساخت و پرتاب یک ماهواره ارتباطاتی با نام زهره نیز در دستور کار قرار داشت که تا حدی نیز پیش برده شد. این سازمان در حال پایه‌ریزی یک مرکز علمی برای پیشبرد این اهداف با عنوان بنیاد علمی فضایی در کشور بود که انقلاب اسلامی ایران رخ داد. پس از انقلاب، فشار جنگ تحمیلی باعث شد تا فعالیت های فضایی از اولویت خارج شده و کارهای فضایی با وقفه‌ای چندین ساله مواجه شود. در کنار آن فشارهای امریکا سبب شد ایران از استفاده از آنچه تا کنون به دست آورده بوده است، نیز باز بماند. در این میان در دوران جنگ متخصصان ایرانی که در صنایع موشکی، طراحی و تغییر موشک‌های موجود را آغاز کرده بودند، به ادعای منابع غربی برنامه ای را شروع کردند که طی آن موشک‌های اسکادی که از کره‌شمالی تحویل گرفته شده بود، با اعمال تغییراتی به یک موشک بالستیک دوربرد تبدیل می‌شد. این امر پس از جنگ تحت برنامه‌ی شهاب و با هدف دستیابی به موشک بالستیک دوربرد گسترش یافت تا اینکه وزارت دفاع تصمیم گرفت با ارتقای این موشک‌های بالستیک، آنها را برای انجام ماموریت‌های فضایی و حمل ماهواره به مدار تغییر دهد. این برنامه اولین بار به طور رسمی از طرف دریادار شمخانی وزیر دفاع وقت در سال 1381 اعلام گردید. این موشک‌ها که پارامترهای اصلی آنها دوربردی و حمل سرجنگی سنگین است، در ادامه برنامه‌ی شهاب گسترش یافتند. پیش از اعلام رسمی تلاش برای ساخت موشک های حامل ماهواره، در سال 1998 ایران ساخت موشکی بالستیک با نام شهاب-3 را به صورت بین‌المللی اعلان نموده بود. این موشک میان‌برد علاوه بر توانایی هدف قرار دادن کشورهای منطقه امکان ارتقاء به موشک حامل ماهواره را نیز داشت. این روند در سال 2000 با طراحی شهاب-4 که تنها با هدف پرتاب ماهواره است ادامه یافت و در حال حاضر کار بر روی مدل‌های 5 و 6 شهاب در حال انجام است. اولین آزمایش موشک شهاب-4 با سیستم‌های ناوبری خاص، در سال 2006 با موفقیت اعلام شد و ایران دستیابی به فناوری ساخت حامل ماهواره را به جهان اعلام کرد. در عین حال ایران به دنبال دستیابی به ماهواره‌ای است تا بتواند در مدار خالی خود بر گرد زمین قرار بدهد، پیش از آنکه فرصت خود را برای استفاده از این مدار از دست بدهد. پروژه ماهواره زهره به همین منظور مورد علاقه دست اندرکاران و مسوولین امر است. ضمن اینکه تا زمانی که این ماهواره ارتباطاتی در فضا مستقر نشده، امنیت ایران در حوزه ارتباطات همواره در معرض تهدید خواهد بود. همین موضوع باعث شده تا کشورهایی نظیر فرانسه و روسیه که هر یک در مقطعی برای ساخت و پرتاب زهره مورد رجوع قرار گرفتند با فشار قدرت های بین المللی معارض با ایران، پروژه را عقیم گذاشته و مشمول مرور زمان کردند. به هر حال در تلاش برای عبور از موانع سیاسی برای ورود به فضا، طی قراردادی با روسیه برنامه‌ی پرتاب اولین ماهواره‌ی ایرانی (سینا) که در طراحی آن متخصصان روسی نقش برجسته ای داشتند، تدوین شده و این ماهواره در سال 2005 به فضا پرتاب شد. بنا بر این قرارداد مسئولیت اعظم ساخت و پرتاب ماهواره‌ی سینا-1 بر عهده روسیه بوده و متخصصان ایرانی ضمن دریافت آموزشهای مربوطه، بر روند انجام پروزه نظارت می کردند. ساخت و پرتاب این ماهواره بیش از همه به منظور آن انجام گرفت که مشخص شود ایران توانایی استفاده‌ی کاربردی از یک ماهواره در فضا را داراست. در این سالها متاسفانه اظهارات نسنجیده بعضی از مسئولان مبنی بر پرتاب سه ماهواره طی دو سال و طراحی و ساخت یک پایگاه پرتاب طی برنامه‌ی کوتاه‌مدت، از ایران چهره ای غیرعلمی و پرعجله تصویر نمود و این امر حتی در روند تحقیقات کشور در این حوزه نیز اختلال ایجاد کرد. این در حالی است که فعالیت‌های فضایی که چندی از آغاز مجدد آن می گذشت بر روی طراحی ماهواره متمرکز شده بود. در سال 1995 برنامه‌ی طراحی ماهواره‌ای دو منظوره اجرا شد که برخی منابع پایان آن را سالهای 99-1998 نیز ذکر می کنند. نتیجه‌ی این برنامه، ساخت ماهواره‌ای کوچک و 60 کیلوگرمی با استفاده از فناوری پیشرفته به نام مصباح است. این ماهواره که با توافق وزیر علوم و تحقیقات و نیز ارتباطات و فناوری اطلاعات ساخته شد، قرار بود در یک بازه زمانی یک ساله پس از ساخت توسط چین و یا روسیه به فضا برود که متاسفانه پرتاب آن با مشکلاتی مواجه شد و دائم به تاخیر افتاد. بحث پرتاب ماهواره‌ی مصباح که در سال 2005 در تهران به نمایش عمومی در آمد بار دیگر در سال 2006 با روسیه مطرح شد، اما تحت فشارهای بین المللی مورد موافقت این کشور قرار نگرفت. برنامه‌ی ساخت دو ماهواره‌ی کوچک دیگر نیز در کنار این ماهواره آغاز شد که یکی از آنها با همکاری روسها و دیگری با همکاری 8 کشور منطقه برنامه ریزی شده بود، اگرچه متاسفانه بار آموزشی و تجربی این دو برای ایران بسیار اندک ارزیابی می شود و ساخت آنها از حیث فناوری دستاورد چندانی را برای ایران به همراه نخواهد داشت. در همین زمان بنا بر اعلام منابع خارجی، موشک حامل ماهواره ای با نام کوثر در این برهه‌ی زمانی آماده‌ی آزمایشات پرتاب است. این موشک توسط متخصصان ایرانی و بر پایه‌ی بوستر موشک تایپدونگ-2 کره‌شمالی ساخته می‌شود. در سالهای اخیر و با فشارهای امریکا و کشورهای دیگر بر روی مسائل هسته‌ای ایران، با وجود تمرکز مجدد اذهان بر روی صنایع موشکی، ایران موفق به پیشبرد پروژه ماهواره‌ای دیگری به نام سپهر شده است. در کنار این فعالیت‌های مستقل، در اوایل سال 2003 سازمان فضایی ایران با هدف انسجام بخشیدن به فعالیت های فضایی کشور و متمرکز کردن آنها متولد شد و رشته فعالیت‌های فضایی کشور را به دست گرفت. این سازمان نتیجه‌ی برنامه‌ای بود که سالهای متمادی علاقمندان به هوافضا و خصوصا فضا در ایران برای مدیریت و سازماندهی پروژه های مختلف در زمینه‌ی فضا به دنبال آن بودند. این سازمان بخش اعظم امور مربوط به استفاده از ماهواره‌ها و سنجش از دور کشور را برعهده دارد. تامین خدمات تصویری در چهارچوب سنجش از دور به منظور بررسی‌های هواشناسی، زیست محیطی، جغرافیایی یکی از بخش‌های مهم در کاربرد ماهواره‌ها و از وظایف سازمان به شمار می‌رود. امید است در آینده‌ای نه چندان دور ریاست محترم این سازمان گزارشی از فعالیت‌های آن و نیز میزان تامین اهداف و ماموریت های از پیش تعیین شده در اختیار ناظرین و کارشناسان قرار دهد. یک دیدگاه در ارتباط با برنامه های فضایی کشور از آنجا که اطلاعات زیادی راجع بع برنامه های فضایی ایرام منتشر نشده، اظهار نظر در مورد مسیر طی شده و نقادی آن سخت می نماید. ولی اجمالا پراکندگی پروژه ها و عدم تعقیب یک مسیر از پیش برنامه ریزی شده (roadmap) از اشکالاتی است که به نظر می رسد دامنگیر فعالیت های این بخش هم شده است. این موضوع انجا اهمیت می یابد که توجه کنیم منابع مالی کشور آنقدر نیست که سازمانها و مراکز عهده دار صنعت فضایی سالها بخواهند نسبت به توسعه تکنولوژی های پایه و اثباتگر فناوری دست به آزمون و خطا بزنند. البته تشکیل سازمان فضایی کشور اتفاق میمون و مبارکی در این عرصه بود که به وقوع پیوست ولی سوال اینجا است که آیا همه اختیارات لازم برای مدیریت و جهت دهی به کلیه فعالیت های فضایی مهم کشور به این سازمان تفویض شده است؟ آیا مراکزی که پیش از این در جهت توسعه این فناوری حرکت می کردند، با شکل گیری این سازمان خود را مکلف به تبعیت و نظم بخشیدن به فعالیت های خود در چهارچوب سیاست های سازمان می دانند یا همچنان بر طبل خویش می نوازند؟ نکته دیگری که نباید از آن غافل بود آن است که در جریان شکل گیری سازمان با وجود اینکه در پروژه ای همچون مصباح گام های خوبی در جهت انتقال و بومی سازی فناوری ماهواره برداشته شد، چرا مرکز متولی این پروژه هسته شکل گیری سازمان فضایی قرار نگرفت و بالعکس مرکزی که تجربیاتش صرفا در حوزه کاربرد فضایی بود به عنوان نقطه نزج و آغازین سازمان فضایی ایران انتخاب شد؟ این درحالی است که در طول پروژه مصباح، ظرفیت های لازم برای برداشتن گام های بزرگتر در ساخت ماهواره ایجاد شده بود چه به لحاظ مدیریت، چه به لحاظ نیروی انسانی و چه از نظر سازمان فنی و تخصصی و ارتباطات درون سازمانی. به ویژه آنکه در این پروژه تکیه بر توانمندی های داخلی و بومی سازی فناوری قرارگرفته و نتایج تلاش های صورت گرفته در قالب تولید یک محصول(ماهواره)، متبلور شده بود. اتفاقی که کمتر در پروژه های تحقیقاتی کشور شاهد آن بوده ایم. رها کردن این تجربه و شروع کار از نقطه صفر آیا دور ریختن سرمایه به دست آمده در طول سالهای انجام این پروژه نبوده ؟ این سوالی است که از مسوولین امر انتظار پاسخ آن می رود. بررسی آینده‌ی برنامه های فضایی کشور ایران یکی از کشورهای پراستعداد و آماده برای گسترش علوم و فناوری های پیشرفته است و این توانمندی را تا کنون در عرصه های مختلف به نمایش گذارده است. در حال حاضر کشور ما در سطح آکادمیک برنامه های آموزشی مدونی را در حوزه صنعت فضایی دنبال می کند. این امر در 5 دانشگاه مختلف صورت می‌پذیرد که از مقطع کارشناسی دانشجویانی را در رشته‌ی هوافضا تربیت می‌کنند. که دو مورد از آنها گرایش فضا را در تحصیلات تکمیلی دنبال می‌کنند. با توجه به حضور اساتید با تجربه با زمینه‌های تخصصی فضایی و بااطلاع از فناوری‌های روز انتظار می‌رود آینده روشنی در انتظار صنعت فضایی کشور باشد. اگرچه تحقق این مهم مستلزم بهره گیری از تمام پتانسیل های علمی و فنی در کشور بوده و تمرکز هرچه بیشتر در سیاست گذاری های این صنعت را طلب می کند که با توجه به نقشی که سازمان فضایی ایران بر عهده گرفته، انتظار می رود این سازمان نقش پر رنگ تری در وحدت بخشی و مدیریت برنامه های فضایی ایران ایفا کند. منبع:آویا
آیا توجهی به پروژه های سابق و میزان موفقیت آنها و نیز بهره گیری از تجربیات پروژه های موفق معطوف داشته شد؟
تایوان برای هدف‌گیری چین موشک می‌سازد
)
برنامه تایوان برای تولید موشک‌هایی که قادر به هدف‌گیری شهرهای چین باشند ممکن است به دلیل مخالفت امریکا مختل گردد. متخصصان امور دفاعی اعلام کرده‌اند که تایوان به طور مخفی مشغول تولید موشک‌های کروز با برد بالای 620 مایل می‌باشد که به راحتی می‌تواند شانگهای، پایتخت اقتصادی چین، را هدف قرار دهد. طبق گزارشات رسیده تایوان اوایل سال جاری موشک Hsiungfeng-2E را آزمایش کرده است. اما تحلیل‌گران نظامی اعتقاد دارند که امریکا می‌تواند با منع نظامیان تایوان از دسترسی به تکنولوژی هدایت ماهواره‌ای پیشرفته، برنامه موشکی این کشور را عملاً فلج کند. نظر وبلاگ:تایوان نیز در رقابت های سیاسی جهانی دارای نقشی مانند ایران است یعنی کشور های سلطه طلب جهانی از عواملی در جدل های خود برای برتری بر حریف استفاده می کنند مانند نقش ایران و گرو کشی آن در بحث هایی که بین روسیه و آمریکا مطرح است و یا تایوان که گوشت قربونی بین چین و آمریکاست و یا...کشور های سلطه طلب در این میان منفعت خود را به هر حال کسب می کنند و در نهایت چه کسی بازنده این قضایاست بجزء گوشت قربونی راستی یک نکته جالب دقت کردید در دو مثال بالا آمریکا یک طرف مناقشه بود امریکا با ساخت موشک‌های متوسط تا دوربرد توسط تایوان مخالفت میکند زیرا بیم آن می‌رود که مقامات جزیره‌ای را برای گرفتن سیاست‌های جسورانه‌تر در قبال چین ترغیب کند. اما در مقابل مقامات تایوانی بر قصد خود برای طراحی موشکی که توانایی دفاع از سواحل کشورشان را داشته باشد، اصرار ورزیده و اعلام کرده‌اند از کار خود دست نخواهند کشید. منبع: www.ap.org
به پاس خدمات بی دریغ این گربه پیر
|
|
روس ها هم در کوزه افتادند!
کمپانی هوایی "اورال" و کمپانی Airbus قرارداد 7 فروند هواپیمای جدید А-320 را امضا کردند.
بر اساس این قرار داد هفت فروند ایرباس А-320 طی سال های 2012 و اوائل 2013 به کمپانی هوایی اورال تحویل داده خواهد شد. فعلا مدل موتورهایی که بر روی این هواپیماها نصب خواهند شد مشخص نشده است. اما در قرارداد قید شده که امکان تبدیل هواپیماها به А-321 وجود دارد.
در حال حاضر کمپانی اورال دو هواپیمای А-320 در اختیار دارد. کلا در روسیه 25 فروند ایرباس مشابه در خطوط مختلف پرواز می کنند.
در قرارداد همکاری از خرید 14 فروند دیگر توسط کمپانی هوایی روسی صحبت به میان آمده است.
به گفته "سرگی اسکوراتوف" مدیر عامل کمپانی هوایی "اورال" مبلغ قرارداد از اسرار تجاری است. اما بهای کاتالوگی هر کدام از هواپیماها از 70 میلیون دلار آغاز می شود. اسکوراتوف همچنین توضیح داد که پول خرید هواپیماهای مذکور بخشی از سود واقعی کمپانی و بخشی دیگر آن وام بانک های روسی و غربی است.
کمپانی هوایی "اورال" از سال 1993 در بازار هوایی روسیه فعالیت دارد. هواپیماهای این کمپانی به بیش از 40 کشور جهان سفر می کنند.
عکس استثنایی امروز
دوستان عکس کم نظیری که در بالا مشاهده می کنید(هواپیمایی که در سمت راست بویینگ ۷۴۷ ارتش قرار دارد) یکی از دو هواپیمای آواکس عراقی است که در اوایل دهه نود به ایران آمد .این ایلیوشین که به نظر سرحال می آید در مهرآباد نگهداری می گردد و فاقد بشقاب بوده و سیستم های راداری و مخابراتی آن در انتهای هواپیما و بصورت یک برامدگی نمایان است.ایلوشین آواکس دیگر عراقی که دارای بشقاب نیز می باشد در شیراز نگهداری شده و نظر ها حاکی از عدم کارایی این هواپیما می باشد.
تازه هایی در باره سیاه چاله ها
دانشمندان ناسا با همکاری جمعی از همکاران بین المللی خود و با کمک ماهواره ژاپنی "سوزاکو" به مشاهدات شگفت انگیزو جدیدی از سیاه چاله ها دست یافته اند .جزئیات عجیبی از فضاو زمان منحنی وار که پیش از این با این دقت مشاهده نشده بود .
مشاهدات عبارت بودند ازاندازه گیری سرعت چرخش سیاه چاله ها و نیز اندازه گیری زاویه ریزش مواد به داخل آن .این مشاهدات بر پایه عکس العمل نور در هنگام نزدیکی به یک سیاه چاله ورسیدن به مرزی که به آن"مرز آهنیK " گفته می شود صورت گرفته است.وجود این نوار مرزی که تا کنون بعلت فقدان شواهد کافی مورد تردید قرار داشت اکنون با قاطعیت ثابت شده است و بعنوان یک معیار قابل قبول از جاذبه خردکننده سیاه چاله ها مورد قبول قرار گرفته است . ماهواره سوزاکو مجهز به جستجو گر اشعه ایکس و طیف نگار اشعه ایکس است. این دو دستگاه به اتفاق این قابلیت را دارند که طیف گسترده ای از انرژی های اشعه ایکس را بخصوص آن دسته از اشعه های ایکس با سطوح بالاتری از انرژی را شناسایی کنند. به این منظور برای شروع سیاه چاله هایی با جرمهای فوق العاده زیاد در اولویت گرفته اند .این گونه سیاه چاله ها درمرکز اغلب کهکشانها وجود دارندو جرمشان معادل با جرم میلیونها تا بیلیونها خورشید در محدوده ای به وسعت کل منظومه شمسی ما است.
سیگنالهای طیفی سیاه چاله هایی که "سوزاکو" آنها را ردیابی کرده است پیش از این هم توسط ماهواره اروپایی" نیوتون" دیده شده بود اماسوزاکوازحساسیت بسیار بالاتری نسبت به انواع پیشین خود برخورداراست .
مجموعه ای از مشاهدات صورت گرفته با سوزاکونشان می دهد که مرزآهنی K در تمامی کهکشانها وجود دارد و سیگنالهای دریافتی ازآن ناشی از وجود جاذبه شدید در جوار این مرز است . به همین علت هدف بلند مدت اکتشاقات فضایی ناسا بر مبنای کشف و شناسایی مرز آهنی Kا برای یافتن تصویری مشخص از یک سیاه چاله قرار گرفته است.
این گروه تحقیقاتی با بررسی کهکشان MCG-6-30-15 به این نتیجه رسیدند که صفحه چرخانی از مواد سیاه چاله را تغذیه می کند که اصطلاحا صفحه تغذیه کننده نامیده می شود و زاویه 45 درجه نسبت به خط دید ما می سازد.چنین اندازه گیری دقیقی پیش از این امکان پذیر نبوده است. در واقع وجود مرز آهنی Kکلید معمای اندازه گیری جرم و انرژی یک سیاه چاله است.
به تازگی ناسا با همکاری جمعی از دانشمندان ایتالیایی با استفاده ازداده های ارسالی فضا پیمای "سویفت"برای اولین بار توانست نوع موادی که از سیاه چاله ها به خارج از آن پرتاپ می شوند را مشخص کند.
موادی موجود در این فورانهای سیاه چاله ای عموما در کوازارها و سایراجرام سماوی نیزدیده می شوند این مواد اغلب با سرعت نور به خارج پرتا پ می شوند . این تیم تحقیقاتی موفق به گشودن معمایی شده است که پیشینه آن به دهه هفتاد میلادی برمی گردد.
فورانهای مواد سیاه چاله ای عموما مرزهای کهکشانها را برای صدها هزاران سال نوری درمی نوردد.آنها از منابع اولیه توزیع مواد و انرژی در جهان و همچنین کلید فهم و درک چگونگی شکل گیری کهکشانها و بسیاری معماهای گشوده نشده همچون منشا انرژی در جهان می باشند.فورانهای سیاه چاله ای یکی از بزرگترین پارادوکسهای موجود در اختر شناسی هستند چراکه ازیک سو هیچ چیزی درجهان نمی تواند ازجاذبه فوق العاده شدید سیاه چاله ها بگریزد وا ز سوی دیگرمواد سیاه چاله ای باسرعت نور به فضای لایتاهی پرتاپ می شوند.ما هنوز نمی دانیم این فورانها چگونه شکل می گیرند و تنها چیزی که تا حال به قطعیت دریافته ایم این است که از چه موادی تشکیل شده اند .مبحث سیاه چاله ها برا ی چندین دهه است که به بحث داغ روز محافل علمی تبدیل شده است دانشمندان اکنون همگی بر این ایده اتفاق نظر دارند که مواد فورانی یا باید از الکترون و پوزیترون تشکیل شده باشند و یا ازالکترون و پروتون. البته اطلاعات حاصله ازفضا پیمای "سویفت" شواهدی دال بر وجود پروتون در این مواد را دارد.
اغلب کوازراها نیر فورانهایی دارند. یک کوازارهسته یک کهکشان است که انرژی اش توسط یک سیاه چاله ابر جرم که جرمی معادل بیلونها خورشید ما را دارد تامین می شود .مواد پاشنده در دو جهت مخالف فوران می کنند از صفحه گاز چرخانی که گرداگرد سیاه چاله در چرخش است .
این تیم تحقیقاتی نوعی کوازار را با نام بلازار مورد بررسی قرار دادند بلازارها کوازارهایی هستند که حهت فوارانهایشان همیشه رو به سمت مااست انگار که در مقابل یک لوله تفنگ قرارگرفته باشیم .این تیم دو بلازار را مورد مطالعه قرار دادند 0212+735 و PKS 0537-286 که در فاصله ده بیلیون سال نوری از ما قرار دارند.
تا پیش ازاین تلسکوپها قدرت دیدن حزئیات فورانها ی سیاه چاله ای را که در طول موجها ی بین طول موج امواج اشعه ایکس وطول موج امواج اشعه گاما و با انرژی معادل ده کیلو الکترون ولت (keV) و حتی بیشتربه فضا پرتاپ می شوند را نداشتند.
این تیم در مسیر تحقیقات خود به فوتونهایی برخورد کرد ه است که پس از رسیدن به حداکثر10 keV دچار افت انرژی می شوند این همان فوتونهای اشعه ایکس است که تا 10 keV به اوج انرژی خود می رسند و سپس افت می کنند.این کشف وجود زوجهای الکترون پوزیترون را رد می کند.
این تجزیه و تحلیل در چندین مرحله انجام شد.اطلاعات "سویفت" بر این اساس بود که سرعت پاشندگی مواد سیاه چاله ای تا 99.9درصد به سرعت نورنزدیک است و 200 بیلیون تریلیون تریلیون تریلیون تریلیون ذره را با خود به همراه دارد.با توجه به این مساله دانشمندان توانستند در وهله اول کل انرژیِ جنبشی این مواد را محاسبه کنند و در قدم بعدی با مقایسه بین میران این انرژی جنبشی با میزان انرژی فوتونهای نور توانستند جرم مواد پاشنده و درنهایت ترکبیات آن رابه دست آورند.
میزان جرم محاسبه شده تقریبا به اندازه جرم سیاره مشتری است به این صورت که مرکز سیاه چاله همانند یک مسلسل جرمی معادل مشتری را با سرعتی نزدیک به سرعت نوربه خارج از کهکشان پرتاپ می کند و انرژی فوق العاده زیادی را در جهان تولید می کند.
این یافته یک سر آغاز مهم برای دانستن این نکته است که مواد چگونه شکل گرفته اند و هدفی برای فعالیتها ی آتی ناسا با استفاده از تلسکوپ فضاییGLA و ماهواره ژاپنی سوزاکوخوهد بود.
منبع: Spaceflightnow.com
انجمن هوافضا(با تشکر از حافظ عزیز)
شاید راه حل این باشد
روزنامه سرمایه: در صورت ادامهء روند کنونی شرکت‌های هواپیمایی ورشکسته می‌شوند بهترین راه برای جلوگیری از این امر ادغام این گونه شرکت‌ها در قالب یک و یا دو ایرلاین بزرگ و قوی است.این موضوعی است که محمود فرنودی، کارشناس حمل و نقل هوایی در گفت‌وگو با «سرمایه» عنوان کرد.
طی سالهای گذشته شرکت‌های هواپیمایی زیادی به عرصهء ناوگان هوایی کشور افزوده شد و سازمان هواپیمایی کشوری در گذشته بدون توجه به شرایط اقتصادی کشور مجوزهای زیادی را برای تاسیس این ایرلاین‌ها صادر می‌کرد که در حال حاضر تعداد آنها به 15 ایرلاین افزایش یافته است.
هم‌اکنون به جز چهار ایرلاین سایر شرکت‌ها کمتر از 10 ناوگان دارند که طبق گفتهء کارشناسان تاسیس برخی از این شرکت‌ها از منطق اقتصادی کافی برخوردار نبوده به گونه‌ای که استاندارد خدمات و ایمنی پرواز در شرکت‌های هواپیمایی داخلی پایین‌تر از استاندارد جهانی است.
چندی پیش علی‌آقامحمدی، مدیر گروه بررسی اقتصادی دفتر مقام معظم رهبری از مدیران بخش صنعت هوایی کشور خواست تا شرکت‌های موجود را در قالب یک شرکت بزرگ برای دستیابی به رشد کیفی و کمی هدایت کنند.
در این خصوص دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی نیز معتقد است که در حال حاضر نیروی انسانی واجد شرایط برای ادارهء این تعداد ایرلاین وجود نداشته و باعث پایین آمدن سطح کیفیت خدمات این پرواز می‌شود.
وی بهترین راه‌حل را ادغام ایرلاین‌ها برای رسیدن به بلوغ کاری عنوان میکند.
در همین حال محمود فرنودی، کارشناس حمل و نقل هوایی با ذکر این مطلب که شرکت‌های هواپیمایی موجود در کشور در وضعیت نامطلوبی به سر می‌برند، تصریح کرد: «در واقع می‌توان گفت که به نوعی شرکت‌های مزبور ورشکسته شده‌اند.»
او با اشاره به ورشکشتگی شرکت هواپیمایی آسمان خاطرنشان کرد: «شرکت مزبور تحت تاثیر اصل «44» قانون اساسی هم‌اکنون بسیاری از بخش‌ها از جمله بازرگانی، آموزش مهمانداران و ... را واگذار کرده و تنها مدیریت این بخش باقی مانده است.»فرنودی معتقد است «سرنوشت محتوم همهء شرکت‌های هواپیمایی خصوصی روزی همانند آسمان خواهد شد و این را باید در نظر گرفت که شرکت‌های هواپیمایی خصوصی موجود از نظر تعریف ظاهری خصوصی هستند به طوری که در واقع تمامی این شرکت‌ها با سرمایه‌‌گذاری کلان دولتی برای رهایی از قید و بندهای سازمان‌های دولتی تشکیل شده‌اند نه با سرمایه‌گذاری‌های مردمی.»وی در پاسخ به این سوال که آیا ادغام شرکت‌های هواپیمای تاثیری در کاهش زیان و یا مانع ورشکستی آنها خواهد شد، اظهار کرد: «چنانچه شرکت‌های مزبور بخواهند روال همیشگی را طی کنند به طور حتم ورشکسته خواهند شد در این صورت بهتر است که این شرکت‌ها از هم‌اکنون در قالب یک سازمان قوی و بزرگ ادغام شده و توسط یکی متولی واحد چه خصوصی و چه دولتی اداره شوند.»
این کارشناس حمل و نقل هوایی راه‌حل دیگر برای ادامهء حیات شرکت‌های کوچکتر را سپردن سرمایه‌های خود به دو شرکت بزرگ هواپیمایی موجود عنوان کرد.
وی همچنین در مورد شرکت هواپیمایی هما و بحث واگذاری این شرکت به بخش خصوصی اظهار کرد: «ارقام ارایه‌شده درخصوص ضرر و زیان شرکت هواپیمایی هما واقعی نیست و زیان انباشته‌شدهء این شرکت بیش از رقمی است که اعلام می‌شود.»
وی با تاکید بر اینکه«این شرکت تقریبا در حال ورشکستگی است»، افزود: «در حال حاضر هیچ کس حاضر نیست این شرکت را خریداری کند چرا که هم از نظر حجم تاخیرات پروازی هم از نظر وضعیت فنی در شرایط مطلوبی به سر نمی‌برد.»وی در عین حال معتقد است:« که عناصر تشکیل‌دهندهء این شرکت با وجود سعی و تلاشی که جهت کاهش این معضلات به کار می‌برند با وجود تحریم و سوءمدیریت بر مشکلاتشان بیش از پیش افزوده می‌شود.»
استاندارد خدمات و ایمنی پرواز در ایران پایین‌تر از نرم جهانی است
فرنودی، استاندارد خدمات‌رسانی و ایمنی پرواز در ایران را در مقایسه با سایر کشورهای دنیا در پایین‌ترین سطح دانست و گفت: «به دلیل نبود رقابت میان شرکت‌های موجود، سطح کیفی این بخش به زیر صفر تنزل می‌یابد چرا که هیچ کدام از شرکت‌های هواپیمایی نه سرویس مناسبی به مسافران می‌دهند و نه به هنگام بروز تاخیر از مسافران دلجویی می‌کنند.»
به اعتقاد وی، «این مسایل از آنجا ناشی می‌شود که مسوولان ذی‌ربط به قدری در مشکلات خود غرق شده‌اند که مسافران به عنوان آخرین گزینه مطرح می‌شوند.»همچنین این کارشناس حمل‌ونقل معتقد است :«یکی از دلایل ایجاد این نواقص در بخش هوایی همانند سایر صنایع ناشی از سوءمدیریت است. به گونه‌ای که طی 30 سال گذشته همگام با افزایش تعداد پرسنل شرکت‌های هواپیمایی بخش‌های فنی و هوایی نیز در بحث کیفی هیچ رشدی نداشته است.
شرکت هواپیمایی کم‌هزینه تاسیس می‌شود
از طرف دیگر یک مقام آگاه در سازمان هواپیمایی کشور در خصوص مسایل و مشکلاتی که از ناحیهء تعدد شرکت‌های هواپیمایی ایجاد شده و اینکه آیا ادغام این‌گونه شرکت‌ها می‌تواند راهگشای مناسبی باشد، اظهار کرد: «از 12 سال پیش تاکنون ادغام شرکت‌های هواپیمایی در همه جای دنیا مطرح شد و در حال حاضر در سایر کشورهای جهان شرکت‌های هواپیمایی به چند دستهء دورپرواز منطقه‌ای و داخلی تقسیم شده‌اند.این در حالی است که گفته می‌شود در هر کشوری دو شرکت بزرگ هواپیمایی که نشنال‌کریر به شمار می‌روند، برای ایجاد صرفهء اقتصادی و بر اساس توانایی‌هایشان در مسیرهای دورپرواز فعالیت می‌کنند و سایر شرکت‌ها به ترتیب در مسیرهای منطقه‌ای و داخلی پرواز می‌کنند. اما در ایران این موضوع نادیده گرفته می‌شود که به دلیل نداشتن صرفهء اقتصادی منجر به ضرر و زیان ایرلاین‌ها می‌شود.
این مقام آگاه اظهار کرد: «در حال حاضر در ایران برنامهء مشخصی برای ادغام شرکت‌های هواپیمایی وجود ندارد چرا که هنوز در کشور ما زمینهء ایجاد این نوع شرکت‌ها به دلیل نداشتن روحیهء جمعی و گروهی فراهم نشده است.»
وی همچنین متذکر شد: «در حال حاضر یک شرکت هواپیمایی کم‌هزینه برای پرواز در مسیرهای منطقه‌ای وکوتاه‌برد در حال تاسیس است.»
وی خاطرنشان کرد: «در آینده قطعا سایر شرکت‌های کوچک هواپیمایی براساس نوع عملکردشان ادغام خواهند شد اما دو شرکت بزرگ هواپیمایی به فعالیت خود ادامه خواهند داد.»
وی معتقد است که:« ادغام شرکت‌های هواپیمایی به دلیل تجمیع ناوگان و سرمایه‌های کوچک هزینه‌های بالاسری را کاهش داده و سودده خواهند شد.»
منبع:انجمن هوافضا
روسیه در جمع سه فروشنده اصلی تسلیحات جهان جای دارد
در گزارش جدید اداره مطالعات کنگره آمریکا آمده است که روسیه موضع خود در میان صادرکنندگان اصلی جهان تسلیحات به کشورهای در حال رشد را حفظ نموده است.
در این گزارش مورخ 26 سپتامبر که روز یکشنبه منتشر شده آمده است:"روسیه یکی از مدعیان اصلی مقام نخست از نظر قراردادهای صدور تسلیحات به کشورهای در حال رشد است و از سال 1999 تا2004 مکان دوم و در سال 2005 مکان اول را به خود اختصاص داده است".
آنطور که در این تحقیقات گفته شده در سال 2006 آمریکا از این نظر بر روسیه پیشی گرفت و بر خلاف سال 2005 که کل قراردادهای تسلیحاتی ایالات متحده 6,5 میلیارد دلار بوده در سال گذشته این شاخص به 10,3 میلیارد دلار افزایش یافت.
روسیه سال گذشته قراردادی در خصوص صدور سلاح با کشورهای در حال رشد به میزان 8,1 میلیارد دلار منعقد نمود حال آنکه در سال 2005 این شاخص 7,2 میلیارد دلار بود.
با توجه به اینکه حجم اصلی قراردادهای بخش نظامی روسیه با چین و هند است مولفان گزارش مذکور بر موفقیت معینی در توافقات بعمل آمده روسیه در خصوص صدور سلاح به مناطق دیگر جهان نیز اشاره می کنند.
در بخشی ازاین گزارش آمده است: "روسیه هنوز هم تلاش می کند که امکانات خویش را در شمالی آفریقا، خاور نزدیک و آسیای جنوب شرقی افزایش دهد".
از نظر حجم تسلیحاتی که به کشورهای در حال رشد طی سال 2006 صادر شده آمریکا در مکان اول (با حدود 8 میلیارد دلار)، روسیه در مکان دوم (با 5,5 میلیارد دلار) و انگلستان در مکان سوم(با 3,3 میلیارد دلار) قرار دارند.
برژینسکی: واکنش ایران، آمریکا را 20 سال گرفتار جنگ میکند
گزارش هفته‌نامه آمریکایی نیویورکر از طرح‌های احتمالی حمله به ایران حاکی است واشنگتن در طرح‌های حمله تغییر راهبرد داده ولی مشاور پیشین امنیت ملی این کشور توصیه کرده هر گونه حمله به ایران، واشنگتن را به جنگ 20 ساله منطقه‌ای وارد خواهد کرد.
"سیمور هرش" خبرنگار برجسته آمریکایی که به مقالات جنجالی معروف است در مقاله امنیت ملی با عنوان "تغییر اهداف" در شماره اخیر هفته‌نامه نیویورکر گزارش داد: «جرج بوش و دولتش در ماه‌های اخیر در اظهارات عمومی خود تعریف تازه‌ای از جنگ عراق ارایه کرده‌اند و از آن به عنوان نبرد راهبردی میان آمریکا و ایران یاد می‌کنند.»
در این گزارش با اشاره به تشدید ادعاهای بوش و همکارانش درباره مداخله ایران در امور عراق و دستور بوش برای تقابل با آن کسانی که از آنها به عنوان عوامل ایران در عراق یاد شده، تصریح شده است: «موضع بوش این است که ایران ریشه بسیاری از مشکلات آمریکا در عراق است و راهکار آن نیز این است که با ایران مقابله صورت گیرد.»
در این گزارش به نقل از مقامات پیشین و مشاوران دولت آمریکا آمده که در تابستان امسال کاخ سفید تحت فشار "دیک چنی" معاون رئیس جمهوری آمریکا از ستاد مشترک خواسته طرح‌های بلندمدتی را برای حمله به ایران تدوین کنند اما این طرح‌ها تغییر کرد.
این هفته‌نامه سه دلیل برای این تغییر راهبرد اعلام کرد: «نخست این که رئیس جمهور و مشاوران ارشد وی به این جمع‌بندی رسیده‌اند تلاش آنها برای ترغیب افکار عمومی برای نشان دادن ایران به عنوان یک تهدید فوری مانند عراق با موفقیت همراه نبوده است و از این رو بمباران ایران از حمایت گسترده‌ای برخوردار نیست. تحول دوم این بوده که ایران تا دستیابی به توان هسته‌ای پنج سال فاصله دارد. در نهایت این که این برداشت در خاورمیانه تقویت شده که ایران پیروز ژئوپلتیک جنگ عراق بوده است.»
در این گزارش با اشاره به ملاحظه خانم "کاندولیزا رایس" وزیر امور خارجه آمریکا درباره این حملات و این که این امر می‌تواند به روند دیپلماتیک کنونی لطمه بزند تصریح شده است: «این مخالفت باعث شد بوش به "رایان کراکر" سفیر واشنگتن در بغداد توصیه کند که در نشست با همتای ایرانی خود از تهران بخواهد از مداخله خودداری کند.»
در این گزارش آمده، هنوز دستور عملیات نظامی در داخل ایران صادر نشده و شاید هرگز صادر نشود ولی دو نفر از مقامات پیشین سیا اعلام کردند واشنگتن به تعداد نفرات و کارشناسانی که در "گروه عملیات ایران" فعالیت می‌کنند، افزوده است.
یکی از این مقامات که خواست نامش فاش نشود، تاکید کرد: «کسانی که مسئول این گروه هستند تجربه چندانی در قبال ایران ندارند و نمی‌دانند در صورت حمله واکنش ایران چه خواهد بود و دولت بوش به همه جنبه‌‌های آن فکر نکرده است.»
نویسنده این گزارش مفصل نیویورکر تاکید کرد: «"زبیگنیو برژینسکی" مشاور پیشین امنیت ملی آمریکا نیز همین نگرانی را دارد. وی که از مباحث کاخ سفید درباره ایران مطلع گشته تصریح داد ایران به حمله آمریکا با تشدید مناقشه در عراق و همچنین افغانستان پاسخ خواهد داد و دامنه آن به پاکستان نیز کشیده خواهد شد.»
برژینسکی مشاور "جیمی کارتر" رئیس جمهور اسبق آمریکا گفت: «ما در جنگ منطقه‌ای 20 ساله گرفتار خواهیم شد.»
نویسنده همچنین تلاشی را به منظور جوسازی تنش میان ایران و آمریکا و تقویت زمزمه‌های جنگ آغاز میکند و به نقل از یکی از دیپلمات‌های نزدیک به اطلاعات آمریکا می‌نویسد: «شواهدی است که نشان می‌دهد ایرانی‌ها نیز در حال کسب آمادگی برای حمله احتمالی هستند و توان دفاع هوایی خود را افزایش داده‌اند و اعتقاد ما این است که در واکنش به این حمله نقاطی در اروپا و آمریکای لاتین را هدف قرار خواهند داد.حزب‌الله در این راه به ایران کمک خواهد کرد.»
این دیپلمات گفت: «حزب‌الله دارای قابلیت فراوان است و می‌تواند این کار را انجام دهد.»
نیویورکر در ادامه اعتراف میکند که اطلاعات جاسوسی موجود درباره ایران بسیار کم است و یکی از مقامات پیشین سازمان سیا گفت که اطلاعات درباره عملکردها در درون ایران چنان اندک است که کسی از مقامات اطلاعاتی نمی‌خواهد آن را به خود نسبت دهد.
این هفته‌نامه همچنین به نقل از منابع اطلاعاتی اروپایی تاکید میکند هرگونه حمله به ایران به تقویت نظام جمهوری اسلامی می‌انجامد.