یک فروند جنگنده اف چهارده، پس از تعمیر اساسی به خط پرواز عملیات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بازگشت.
به گزارش شبکه خبر به نقل از واحد مرکزی خبر، معاون آمادگی و پشتیبانی منطقه هوایی شهید بابایی اصفهان گفت: تعمیر این هواپیما که پس از دفاع مقدس از چند ناحیه حساس آسیب دیده بود، از سال 85 آغاز شد و پس از 30 هزار ساعت کار شبانه روزی، پایان یافت.
این هواپیما، خارج از کشور سازنده و به دست متخصصان ایرانی در منطقه هوایی شهید بابایی اصفهان بازسازی و تعمیر کلی شد.
پرواز اف.سی.اف این جنگنده، امروز پس از 12 سال با موفقیت کامل انجام شد.
این تلاش شبانه روزی و افتخار آفرین پرسنل زحمت کش نیروی هوایی کشورمان جای هزاران سپاس و تشکر را دارد که این مجله به نمایندگی از همه عاشقان پرواز در ایران سرافراز از اینهمه تلاش این دوستان زحمت کش قدردانی می نماید.باشد که همیشه سرافراز باشیم
مجله هوایی
منبع:
http://www.irinn.ir/Default.aspx?TabId=15&nid=148308
انجمن هوافضا
AF-2 Guardian
پس از آن که هواپیمای شایسته ی شرکت Grumman به نام Avenger از اسکادران های ضد زیر دریایی یا اژدر افکن نیروی دریایی آمریکا کنار رفت، هواپیمای دیگری از شرکت Grumman به نام AF-2 Guardian جایگزین آن شد. نخستین پیش نمونه ی Guardian در 18 دسامبر 1946 پرواز کرد. روند توسعه ی AF-2 به درازا کشید و با چندین پیش نمونه ی متفاوت همراه شد. سرانجام، AF-2 ها در 18 اکتبر 1950 وارد خدمت در نیروی دریایی آمریکا شدند.
AF-2 Guardian یک هواپیمای تک پیشرانه، ناو نشین، و ضد زیردریایی بود. AF-2 Guardian بزرگ ترین هواپیمای تک پیشرانه ی پیستونی در تاریخ نیروی دریایی آمریکا است. همچنین این هواپیما نخستین هواپیمای نیروی دریایی آمریکا است که به طور ویژه برای رزم "ضد زیردریایی" طراحی شده است. شایان ذکر است که چهار ماه پیش از آن که Guardian وارد خدمت شود، نیروی دریایی آمریکا قرار داد ساخت جایگزینش را با همان شرکت Grumman امضاء کرد. علت این کار این بود که در نیروی دریایی آمریکا Guardian ها را پرنده هایی زمخت و ناکارآمد می دانستند.
این پرنده مانند گونه های ضد زیر دریایی هواپیمای Avenger (نسل قبل) در قالب جفت های Hunter / Killer عمل می کرد. (Hunter = شکارچی) / (Killer = قاتل) . گونه ی Hunter را AF-2W و گونه ی Killer را AF-2S می گفتند. به طور خلاصه، وظیفه ی Hunter یافتن موقعیت زیردریایی به وسیله ی راداری بزرگ تر و دور برد تر بود. وظیفه ی Killer تعیین مکان دقیق زیردریایی به وسیله ی راداری کوچک تر و کوتاه برد تر، و سپس حمله به آن بود.
گونه ی Hunter که با نام AF-2W شناخته می شد هیچ جنگ افزاری نداشت و تنها از یک رادار شکمی (نصب در زیر شکم هواپیما) برای جستجو در اقیانوس استفاده می کرد. (پوشش برآمده ی این رادار در تصاویر و زیر شکم هواپیما به آسانی قابل تشخیص است). در واقع AF-2W یک شکارچی (Hunter) بود و وظیفه ی جستجو و پیدا کردن زیر دریایی ها را به عهده داشت. این پرنده چهار سرنشین داشت. این چهار سرنشین شامل یک خلبان، یک کاربر رادار، یک کاربر رادار کمکی، و یک کاربر اقدامات متقابل رادیویی بود. خلبان در اتاقک پیشین و سایر کابران در اتاقک پسین می نشستند.
تصویر زیر یک AF-2W را در حال پرواز نشان می دهد. در این تصویر پوشش برآمده ی رادار زیر شکمی کاملاً مشخص است.
گونه ی Killer که با نام AF-2S شناخته می شد مکان دقیق زیر دریایی را با یک رادار کوتاه برد و کوچک تر (نسبت به رادار AF-2W) مشخص می کرد. محل نصب این رادار زیر بال بود. علاوه بر این، در صورت نیاز، AF-2S از نورافکن جستجوگری که زیر بال نصب می شد استفاده می کرد تا مکان دقیق زیر دریایی را مشخص کند. آنگاه با حجم مهماتی که می توانست تا 1814 کیلوگرم وزن داشته باشد به زیر دریایی حمله می کرد. این مهمات امکان داشت شامل بمب های معمولی، بمب های depth charge (بمب هایی که تا عمق معینی در آب فرو می روند و منفجر می شوند)، اژدر، و راکت های زیر بال باشد. AF-2S دو سرنشین داشت. این دو سرنشین شامل یک خلبان در اتاقک پیشین و یک کاربر رادار و جنگ افزار در اتاقک پسین بود.
تصویر زیر یک AF-2S نیروی دریایی آمریکا را در حال فرود بر ناو هواپیمابر نشان می دهد. در این تصویر مشخص است که AF-2S فاقد رادار زیر شکمی است.
هواپیمای ضد زیر دریایی Guardian در 18 اکتبر 1950 وارد خدمت در نیروی دریایی آمریکا شد و میان سال های 1951 تا 1953 بر ناو های هواپیمابر آمریکا در جنگ "کُره" حضور یافت و سرانجام در 1955 بازنشسته و به وسیله ی S2F Tracker جایگزین شد.
در تصویر زیر یک جفت Hunter – Killer از Guardian های اسکادران ضد زیر دریایی VS-25 نیروی دریایی آمریکا دیده می شود. این عکس در اوایل دهه ی 1950 گرفته شده است. یادآوری می شود که پرنده ی دارای رادار زیر شکمی AF-2W نام دارد و نقش Hunter را ایفا می کند. پرنده ی دیگر که فاقد رادار زیر شکمی است AF-2S نام دارد که دارای رادار کوچکی در زیر بال است و نقش Killer را دارد.
در مجموع 389 فروند Guardian تولید شد که پس از بازنشستگی تنها 5 فروند از آن ها به پرواز ادامه دادند. این پنج فروند توسط شرکت Aero Union خریداری شده و به مخزن های آب 800 گالنی (تقریبآ 3028 لیتر) مجهز شدند تا در عملیات آتش نشانی به کار روند. این پنج فروند Guardian آتش نشان تا سال 1973 توسط شرکت Aero Union در کالیفورنیا پرواز داده می شدند.
ویژگی ها:
کار کرد اصلی: ضد زیر دریایی.
شرکت سازنده: Grumman (آمریکا).
پیشرانه: یک پیشرانه ی Pratt & Whitney R-2800-48W، با ملخ چها پرّه، و قدرت 2400 اسب.
فاصله ی سر دو بال از هم: 18.5 متر.
مساحت بال: 51 متر مربع.
طول هواپیما : 13.2 متر.
ارتفاع هواپیما: 4.93 متر.
وزن در حالت تهی: 6615 کیلوگرم.
وزن بیشینه: 11340 کیلوگرم.
سرعت بیشینه: 507 کیلومتر در ساعت.
سرعت کروز: 354 کیلومتر در ساعت.
سقف پرواز: 9900 متر.
برد: 2415 کیلومتر.
تعداد خدمه: 4 نفر برای AF-2W و 2 نفر برای AF-2S.
کاربران: نیروی دریایی ایالات متحده، شرکت Aero Union.
منابع :
http://en.wikipedia.org
http://commons.wikimedia.org
http://www.aviationtrivia.info
http://www.cawreckdivers.org
http://aeroweb.brooklyn.cuny.edu
http://www.vectorsite.net
...و این بار کوثر
امیر خلبان حسن شاهصفی فرمانده نیروی هوایی ارتش در حاشیه مراسم تقدیر از آزادگان این نیرو در جمع خبرنگاران با اشاره به برخی تهدیدات اخیر دشمن علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، با بیان اینکه این تهدیدات همیشه بوده و باید در صحنه واقعی آزمایش شود، تاکید کرد: نیروی هوایی ارتش مانند دیگر نیروهای مسلح کشورمان در آمادگی کامل است و ما امروز حتی پلک زدن را برای خود حرام کرده و در حال رصد کامل تحرکات دشمن هستیم.
شاهصفی درباره تسلیحات و تجهیزات جدید نیروی هوایی ارتش، به موضوع تولید جت آموزشی کوثر از سوی این نیرو با همکاری وزارت دفاع و صنایع هوایی اشاره کرد و افزود: موضوع تجهیزات همواره در جهاد خودکفایی نیروی هوایی در مطرح است.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به برد هواپیماها ما به مهمات هوشمندی نیاز داشتیم که امروز به برکت تلاشها و مجاهدتهای متخصصان داخلی، این موضوع در نیروی هوایی طرحریزی، اجرا و خاتمه یافته است.
* تمام اهداف دور، در دسترس جنگندههای ارتش است
فرمانده نیروی هوایی ارتش یکی از دغدغههای بزرگ فرماندهان این نیرو را در سالهای اخیر، دستیابی به پروازهایی با برد بلند عنوان کرد و گفت: امروز به چنین هدفی دست یافتیم و هواپیماهای ما به برد پروازی 3 هزار و 800 کیلومتر یعنی شعاع عمل 1900 کیلومتر دست پیدا کردهاند.
شاهصفی با اشاره به رزمایش موفق میلاد نور ولایت خاطرنشان کرد: این موضوع و همچنین پرواز در ارتفاع پایین و بمباران جنگندهها در این رزمایش با موفقیت انجام شد و با دستیابی به این موارد، تمام اهداف دور در دسترس جنگندههای نیروی هوایی است و دیگر دغدغه پرواز با برد بلند را نداریم.
فرمانده نیروی هوایی ارتش همچنین با اشاره به سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی، شرایط آزادگان نیروی هوایی ارتش را به دلیل دارا بودن تخصص، با دیگر اسرا متفاوت عنوان کرد و افزود: این آزادگان، شناسنامههای نیروی هوایی ارتش هستند و ما امروز هرچه که داریم به برکت مجاهدتها و فداکاریهای آنها است.
دوستان عزیز در این بخش نحوه چیدمان صندلی ها را در انواع هواپیماها در خطوط مختلف هوایی جهت شناخت شما دوستان در مجله قراردادیم که به مرور بر اطلاعات آن افزوده خواهد شد.
به امید رضایت شما مهربانان
A 300-600
A 319-100
A 320-200
A 321-100/200
منبع:http://www.aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?f=45&p=127200#p127200
محمدعلی ایلخانی سرپرست سازمان هواپیمایی کشوری در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی باشگاه خبری فارس "توانا " اظهار داشت: طی جلسهای که سازمان هواپیمایی با مدیران شرکتهای مسافربری هوایی برگزار کرد، در خصوص تدوین استراتژی صنعت حمل و نقل هوایی و حرکت به سمت سیستم هوایی پویا و مطمئن، مذاکراتی انجام شد.
وی افزود: در حال حاضر با بروز سوانح هوایی اخیر و جانباختن تنی چند از مسافران هواپیماها، انتقاداتی از طرف مردم صورت گرفته که صحیح و بجا است.
ایلخانی تصریح کرد: سازمان هواپیمایی کشوری نیز از حوادث به وجود آمده متأثر و متألم است و تصمیم دارد با ارایه راهکارهای گسترده، به ایمنی بالاتری در صنعت جابجایی مسافر از طریق هواپیما، دست یابد.
سرپرست سازمان هواپیمایی ادامه داد: در جلسهای که برگزار شد هر کدام از مدیران ایرلاینها نظرات خود را درباره نحوه دستیابی به اهداف جلسه که همان رسیدن به حمل و نقل هوایی ایمن بود، بیان کرده و خواستار این شدند که نظرات ارایه شده توسط آنها برای دستیابی به یک استراتژی مطمئن و ایمن در صنعت حمل و نقل هوایی غیرنظامی، پیگیری و دنبال شود.
*افزایش قیمت بلیت برای ایجاد رقابت و ارائه خدمات بهتر
ایلخانی با بیان اینکه مهمترین چالشی که هماکنون شرکتهای هواپیمایی در ایران با آن مواجه هستند، پایین بودن قیمت بلیت است، افزود: مدیران شرکتهای هواپیمایی خواستارند، قیمت بلیت از حالت یارانهای خارج شود و دولت در قیمتگذاری بلیت هواپیما دخالت چندانی نداشته باشد.
ایلخانی با اشاره به اینکه در حال حاضر بسیاری از شرکتهای هواپیمایی فعال در ایران، کاملأ خصوصی هستند و با سرمایه افراد شخصی اداره میشوند، افزود: مدیران شرکتهای هوایی خصوصی خواستارند که قیمتگذاری بلیت توسط خود شرکتها انجام شود و مردم با توجه به نحوه ارائه خدمات و میزان کیفیت ناوگانهای هوایی شرکتهای خصوصی، ایرلاین برتر را جهت جابجایی انتخاب کنند.
ایلخانی تأکید کرد: در این صورت مقوله "رقابت " برای ارائه خدمات مطلوبتر و دریافت قیمت کمتر، در ناوگان هوایی کشور نمود بیشتری پیدا میکند و این خود باعث افزایش سطح ایمنی، نوسازی ناوگان و از این قبیل خواهد شد.
وی در پاسخ به این سؤال خبرنگار فارس که آیا افزایش قیمت بلیت هواپیما موجب عدم استقبال مسافران از این نوع حمل و نقل نخواهد شد، گفت: هواپیما مسافران مخصوص به خود را دارد و اگر این نوع حمل و نقل با افزایش قیمت نیز مواجه شود، باز مسافران حمل و نقل هوایی کاهش نخواهد یافت.
ایلخانی با بیان اینکه افزایش قیمت بلیت به طریق معقولی انجام خواهد گرفت، گفت: هواپیماها در کشورهای اروپایی، به ازاء هر یک ساعت پرواز 100 تا 150 یورو از هر مسافر دریافت میکنند در صورتی که همان هواپیماها در ایران به ازاء هر یک ساعت پرواز و جابجایی مسافر، 35 دلار دریافت میکنند.
وی گفت: پایین بودن میزان قیمت بلیت، توجیه اقتصادی مطلوبی برای شرکتهای هواپیمایی ندارد، بنابراین این ایرلاینها نمیتوانند به راحتی هواپیماهای مدرن روز با تکنولوژی بالا را به ایران وارد کنند، لذا هواپیماهای مدرن خود را تنها برای مسیرهای خارجی اختصاص میدهند.
سرپرست سازمان هواپیمایی اظهار داشت: لازم است سازمان هواپیمایی با مواردی نظیر افزایش قیمت بلیت در مسیرهای داخلی، برای شرکتهای هواپیمایی ایجاد انگیزه کند تا آنها بتوانند از هواپیماهای مدرن خود در مسیرهای داخلی نیز استفاده کنند.
ایلخانی ادامه داد: تمامی مدیران شرکتهای هواپیمایی خواستار افزایش قیمت بلیت هواپیما هستند که سازمان نیز در جهت ایجاد ساختارها برای جلوگیری از رخ دادن سوانح بعدی، با این افزایش قیمت بلیت موافقت خواهد کرد.
*افزایش قیمت سوخت ورود توپولفها را به ایران کاهش میدهد
ایلخانی خاطرنشان کرد: در حال حاضر قیمت سوخت هواپیما در ایران بسیار پایین است و این باعث شده است هر نوع هواپیمایی با هر میزان مصرف سوخت به راحتی بتواند در آسمان ایران پرواز کند که این امر مورد قبول سازمان هواپیمایی نیست.
وی ادامه داد: لازم است هواپیماهای ایرلاینهای ایران از لحاظ ایمنی در سطح بسیار بالایی باشند و از نظر میزان مصرف سوخت، در جایگاه هواپیماهای کممصرف قرار داشته باشند.
ایلخانی خاطرنشان کرد: هواپیمایی که میزان مصرف سوخت آن بالا است، نشان از تکنولوژی پایین این هواپیما دارد که به عقیده سازمان هواپیمایی این نوع هواپیماها نباید در آسمان ایران پرواز کنند.
سرپرست سازمان هواپیمایی با بیان اینکه افزایش قیمت سوخت موجب افزایش قیمت بلیت نخواهد شد، افزود: برخی هواپیماهای پیشرفته به ازاء هر یک ساعت پرواز، سه تن سوخت مصرف میکنند و برخی دیگر نظیر توپولفها، به ازاء هر یک ساعت پرواز، 5/6 تن سوخت مصرف میکنند.
معاون وزیر راه و ترابری خاطرنشان کرد: افزایش قیمت سوخت موجب میشود که شرکتهای هواپیمایی نتوانند به راحتی هر نوع هواپیمای فرسوده را که دارای تکنولوژی پایین و مصرف سوخت بالا است، به کشور وارد کنند.
ایلخانی اضافه کرد: سازمان هواپیمایی معتقد است با تمهیداتی نظیر افزایش قیمت سوخت هواپیما، ایرلاینها به سمتی سوق داده میشوند که استفاده از هواپیماهای پرمصرف برای آنها مقرون به صرفه نباشد.
*تعداد شرکتهای هواپیمایی در ایران کاهش خواهد یافت
معاون وزیر راه و ترابری در پاسخ به این سوال خبرنگار فارس که چرا تاکنون سازمان هواپیمایی برای هواپیماهای فرسوده و فاقد تکنولوژی، مجوز پرواز صادر میکرد، گفت: هر دو نوع هواپیماهای "کم مصرف و دارای تکنولوژی بالا " و یا هواپیماهای "پرمصرف و دارای تکنولوژی پایین "، ملزم به رعایت تمامی استانداردهای پرواز بودهاند و سازمان هواپیمایی کشوری نیز بر استاندارد و ایمن بودن این هواپیماها نظارت داشته است و در صورت عدم رعایت استانداردها، مجوز پرواز برای آنها صادر نمیکند.
وی اظهار داشت: از نظر سازمان هواپیمایی، در حال حاضر تعداد شرکتهای هوایی که در ایران فعالیت میکنند، زیاد است و این سازمان نه تنها اجازه افزایش ایرلاینهای هوایی را تا اطلاع ثانوی صادر نمیکند، بلکه به دنبال کاهش همین تعداد ایرلاینها نیز است.
معاون وزیر راه و ترابری تأکید کرد: سازمان هواپیمایی کشوری در جهت پایین آمدن سن ناوگان هوایی از افزایش قیمت سوخت و افزایش قیمت بلیت حمایت میکند.
راکول ۶۸
یار قدیمی نیروی دریایی
بنانزا
اسب کاری آموزش خلبانان ایران زمین
دوشیزه عرب در سرزمین پارسیان
پیرمرد!!
وای.باز هم توپولف۱۵۴!
TBF & TBM Avenger
این قسمت اختصاص دارد به پرنده ای که روزی تکیه گاه یک نیروی دریایی بزرگ بود. این قسمت درباره ی پرنده ی است تنومند و بی ریخت، اما بسیار کارآمد و دوست داشتنی؛ هواپیمای خاطره انگیزی که خلبانانش به خاطر پایداری و استحکامی که داشت درباره اش می گفتند : انگار یک کامیون پرواز می کند. می خواهیم از هواپیمای اژدر افکنی بگوییم که برای انتقام گرفتن از دشمن آمده بود، ولی برخی از ملوانان آن را با بوقلمون مقایسه می کردند (به خاطر جثه ی بزرگ و مانورپذیری نسبتاً کم). می خواهیم درباره ی طرحی ماندگار به نام Avenger سخن بگوییم.
عکس زیبای بالا که متعلق به آرشیو دولت فدرال ایالات متحده می باشد، توسط یکی از ملوانان یا کارکنان نیروی دریایی آمریکا در حین انجام وظیفه در سبتامبر 1942 گرفته شده است. این عکس TBF Avenger ها را در حال پرواز بر فراز شهر Norfolk در ایالت Virginia نشان می دهد.
پس از آن که در سال 1942 هواپیماهای اژدر افکن TBD Devastater در نبرد Midway به دست جنگنده های ژاپنی قتل عام شدند، نیروی دریایی آمریکا که از پیش از جنگ جهانی دوم به کاستی ها و ضعف های Devastater واقف بود و بر روی جایگزینی برای آن کار می کرد، بی درنگ Devastater ها را از خط مقدم بیرون کشید و TBF Avenger را جایگزین آن ها کرد. بدین ترتیب در سال 1942 ، TBF Avenger جایگزین TBD Devastater شد تا هواپیمای اژدر افکن ناونشین نیروی دریایی آمریکا شود. Avenger ها بلافاصله وارد نبرد Midway شدند. شش فروند Avenger به اسکادران اژدر افکن هشتم (VT-8) پیوست و در جزیره ی Midway مستقر شد. در آن هنگام، اسکادران اژدر افکن VT-8 پانزده فروند TBD Devestater را به نبرد فرستاده و همه را از دست داده بود و باقی مانده ی این اسکادران از ناو هواپیمابر Hornet پرواز می کرد. این شش فروند Avenger کوشیدند تا به ناوگان ژاپن حمله ی اژدری کنند اما فقدان پوشش هوایی باعث شد تا از این شش فروند Avenger تنها یک فروند از نبرد بازگردد، آن هم با خسارت بسیار. همچنین در آن زمان Avenger تازه وارد بود و کاربرانش تجربه ی لازم را در پرواز با آن نداشتند و این هم مزید بر علت شد. Avenger ها پس از نبرد Midway در دو نبرد دیگر حضور مؤثرتری یافتند.
این Avenger همان تنها بازمانده ی شش فروند Avenger است که به عنوان اولین Avenger ها بلافاصله وارد نبرد Midway شدند. این Avenger خسارت دیده در خارج از پایگاه زمینی ششم در جزیره ی Midway دیده می شود.
Avenger به خاطر نقص های جدّی که در اژدرهای آمریکایی وجو د داشت، در آغاز از عملیات اژدر افکنی دور نگه داشته شد و به جای آن در نقش های بمب افکن و ضد زیر دریایی ظاهر شد. همچنین، ضربه ی وحشتناکی که اسکادران های اژدر افکن نیروی دریایی آمریکا در نبرد Midway متحمل شدند باعث شده بود تا نیروی دریایی آمریکا اطمینان خود را نسبت به عملیات اژدر افکنی هوایی از دست بدهد، اطمینانی که بعد ها با موفقیت اژدر افکن Avenger در نبرد دریای فیلیپین احیاء شد.
عکس زیر یک TBF-1 Avenger را در حال رها کردن یک اژدر نشان می دهد. عکس مربوط به اواخر 1942 یا اوایل 1943 می باشد.
عکس بالا شما را به ماه جون سال 1944 می برد؛ جایی که یک خلبان جوان و البته رئیس جمهور آینده ی آمریکا "جرج اچ. دابلیو. بوش" (بوش پدر) در اتاقک پیشین یک TBM Avenger در ناو هواپیمابر سبک USS San Jacinto دیده می شود. پرزیدنت "بوش" در سال 1943 جوانترین هوانورد نیروی دریایی آمریکا شد. این خلبان جوان در 2 سبتامبر 1944 در جریان پروازهایش در اسکادران اژدر افکن VT-51 از ناو هواپیمابر سبک USS San Jacinto، در اقیانوس آرام ، ، بر فراز جزیره ی " شیشی جیما" هدف قرار گرفت، به طوری که هر دو خدمه ی او کشته شدند. به هر حال " جرج بوش" پیش از آن که با چتر از هواپیمای TBM Avenger بیرون بپرد مهماتش را بر سر هدف خالی کرد و آن را زد. او مدال صلیب پرواز را دریافت کرد. ( نشان صلیب پرواز در نظامی گری بریتانیا و آمریکا به افتخار عمل قهرمانه ی استثنایی در نبرد هوایی اعطا می شود)
Avenger به جز اژدر افکنی ، بسیاری نقش های دیگر را در نیروی دریایی پذیرفت، به طوری که به نقطه ی اتکاء این نیرو بدل شد. در میان همکاری های درخشان شرکت Grumman با هوانوردی نیروی دریایی آمریکا، شاید TBF Avenger "همه فن حریف" ترین پرنده باشد. این پرنده ی چند منظوره طی دوره ی خدمتش در نیروی دریایی آمریکا در نقش های اژدر افکن، ضد زیر دریایی، بمب افکن شبانه ی همه هوایی، جستجو و نجات، اقدامات متقابل الکترونیک، هواپیمای ترابری ناونشین، هواپیمای پیش اخطار ناو نشین و .... به کار گرفته شد. Avenger اولین هواپیمای پیش اخطار ناونشین نیروی دریایی آمریکا و جهان بود. همچنین این پرنده اولین هواپیمای تهاجمی شرکت Grumman در آن نیرو بود. در واقع پرنده هایی که شرکت Grumman تا پیش از Avenger برای نیروی دریایی تولید کرده بود، همگی جنگنده بودند. البته باید اضافه کرد که Avenger به خاطر ورود ناگهانی به جنگ جهانی دوم به یک هواپیمای جنگی کلاسیک بر فراز اقیانوس آرام تبدیل شد و قادر بود تا با جنگنده های دشمن به صورت "داگفایت" نیز درگیر شود. این پرنده سنگین ترین هواپیمای تک پیشرانه در جنگ جهانی دوم بود.
تصویر بالا یک دسته ی هفت فروندی از TBM-3D Avengerهای اسکادران اژدرافکن شبانه ی VT(N)-90 را در جنیوری سال 1945 نشان می دهد. اسکادران VT(N)-90 بخشی از "گروه هوایی شبانه ی 90 " بود که بر ناو هواپیمابر USS Enterprise استقرار داشت. نگاه کنید به غلاف های رادار در بال های راست و نشان روی دم هواپیماها.
Avenger یک جایگاه بمب بزرگ داشت که به آن اجازه می داد تا یک اژدر Mark 13 ، یا یک بمب 900 کیلوگرمی، یا چهار بمب 230 کیلوگرمی را حمل کند. Avenger به دلیل بهره گیری از امکانات رادیویی خوب، هدایت (هندلینگ) آسان، و برد زیادی که داشت هواپیمای فرماندهی ایده آلی برای فرماندهان گروه های هوایی بود. Avenger با سقف پرواز 30000 فوت (10000 متر) و برد 1600 کیلومتر در حالت بار بیشینه، از همه ی اژدر افکن های آمریکایی پیش از خودش و همچنین از همتای ژاپنی اش برتر بود. بعد ها گونه هایی از Avenger تولید شد که دارای رادار بودند و در نقش های پیش اخطار یا ضد زیردریایی به کار گرفته شدند. در آن روز ها اگر چه بهبود های مهندسین شرکت MIT در رادار های هوانوردی و صنعت الکترونیک در راه بود، اما رادار هایی که در سال 1943 ساخته می شد به سبب استفاده از فناوری لامپ خلع، بسیار حجیم بودند و به همین خاطر آن رادارها برای اولین بار در هواپیماهای جادار TBF Avenger تعبیه شدند و نه در هواپیماهای کوچکتر و سریع تر.
در تصویر بالا یک فروند اژدر افکن TBF Avenger آماده ی برخاستن از ناو هواپیمابر USS Yorktown در اواخر 1943 می باشد.
Avenger های ضد زیر دریایی به صورت جفت ها ی Hunter / Killer عمل می کردند. گونه ی TBM-3W2 نقش Hunter (شکارچی) را داشت و وظیفه اش کشف مکان زیر دریایی به وسیله ی رادرا زیر شکمی بود. گونه ی TBM-3S2 نقش Killer (کشنده، قاتل) را داشت و ظیفه اش حمله به زیر دریایی با اژدر یا بمب های نوع Depth Charge بود. (بمب های Depth Charge نوعی از بمب هستند که تا عمق معینی در آب فرو می روند و منفجر می شوند).
تصویر زیر یک جفت Hunter / Killer از Avenger های اسکادران ضد زیردریایی VS-26 را در حال تمرین های معمول در حدود سال 1953 نشان می دهد. پرنده ی نزدیک تر به دوربین یک فروند TBM-3W2 است که نقش Hunter را دارد. به ساختار دم این پرنده و برآمدگی محفظه ی رادار در زیر شکم نگاه کنید. تیغه های کوچک کمکی در دو طرف دم هواپیما به خاطر مقابله با تأثیری است که محفظه ی برآمده ی رادار برپایداری حرکت در راستای قائم دارد. پرنده ی دوم یک فروند TBM-3S2 می باشد که نقش Killer را دارد.
TBF توسط آقای Leroy Grumman طراحی، و در آغاز برای نیروی دریایی و تفنگداران دریایی در شرکت Grumman تولید شد. در آپریل سال 1940 سفارش دو/2 پیش نمونه از این هواپیما مطرح شد، در آگست 1941 اولین پیش نمونه پرواز کرد و سرانجام در سال 1942 ، هواپیمای اژدر افکن TBF Avenger وارد خدمت شد. شرکت Grumman از سال 1942 تا دسامبر 1943، در مجموع 2293 فروند Avenger تولید کرد و از آن تاریخ به بعد شرکت General Motors بود که به تولید Avenger ادامه داد. Avenger های تولیدی شرکت General Motors را با عنوان TBM Avenger می شناسند و Avenger های شرکت Grumman را با همان نام اولیه ی TBF Avenger . شرکت General Motors در مجموع 2882 فروند TBM تولید کرد و علاوه بر آن گونه ای از Avenger را که پیشرانه ای بزرگتر و بال های قوی تری داشت، به نام TBM-3 توسعه داد و بیش از 4600 فروند از آن تولید کرد. Avenger ها در سال 1942 وارد خدمت شدند و سرانجام به طور رسمی در سال 1960 بازنشسته شدند. از Avenger پس از خدمت عملیاتی به عنوان هواپیمای آموزشی استفاده شد. این هواپیما به عنوان یک پرنده ی غیر نظامی در نقش آتشنشانی نیز ظاهر شد که گفته می شود هنوز تعداد قابل توجهی از این Avenger ها در کانادا پرواز می کنند. روی هم رفته در حدود 9839 فروند Avenger در قالب 44 گونه تولید شد. کاربران نظامی و غیر نظامی آن از کشورهای برزیل، کانادا، فرانسه، ژاپن،هلند، نیو زیلند، اروگوئه،انگلیس و آمریکا بودند.
این تصویر یک فروند TBM-3R متعلق به نیروی دریایی آمریکا بر ناو هواپیمابر USS Essex دیده می شود. این پرنده از نوع حمل و نقل ناونشین یا همان COD می باشد. (/ COD Carrier Ondoard Delivery). این عکس مربوط به سال 1952 یا 1953 است که این ناو در کره مستقر بود. منابع :
http://en.wikipedia.org
http://en.wikimedia.org
http://www.aviationheritage.com/aircraft.cfm
http://www.swordsmen.org/avenger.htm
http://www.militaryfactory.com
http://www.fleetairarmarchive.net/aircraft
http://ww2db.com/aircraft
http://www.microworks.net/pacific/aviation
http://www.military.cz/usa/air/war/bomb ... tbf_en.htm
http://www.daveswarbirds.com
http://www.americancombatplanes.com/tbf_2.html
http://pwencycl.kgbudge.com/T/b/TBF_Avenger.htm
http://dic.academic.ru/dic.nsf/enwiki/281136
http://www.vectorsite.net/avtbm.html
http://www.aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?f=44&p=124770#p124770
به گزارش فارس به نقل از پایگاه خبری عبری زبان "عاروتص شوع "، آزمایش موشک بالستیک "آرو 2 " روز سه شنبه با شکست روبرو شده است.
بنابر این گزارش، به دلیل مشکل فنی در سیستمهای مخابراتی، آزمایش پرتاب این موشک رهگیر با شکست روبرو شده است که باعث خشم سران ارتش آمریکا و رژیمصهیونیستی شده است.
چندی پیش، یک مقام نظامی آمریکا که خواست نامش فاش نشود، در این باره گفت: این سومین آزمایش موشکی آرو اسرائیل در آمریکا است و آزمایش مذکور طی روزهای آتی در ساحل مرکز "کالیفرنیا " بین منطقه "سانتا باربرا " و "بوینت موجو " برگزار میشود.
رژیم صهیونیستی سیستم ضد موشکی آرو را در طرحی مشترک با آمریکا ساخته و برای دفاع در برابر آنچه حملات احتمالی موشکی بالیستیک از سوی ایران و سوریه خوانده شده، طراحی و آزمایش میکند.
ویژگی موشک فوق، رهگیری موشکهای بالستیک با برد 1100 کیلومتر است و سران ارتش آمریکا امیدوارند که بتوانند این سامانه موشکی را به شکل موفق، در سرزمینهای اشغالی مستقر کنند
احمد مجیدی رئیس کارگروه ویژه بررسی سقوط هواپیمای توپولف در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبری فارس «توانا» با بیان اینکه در جستجوهای قبلی 3 جعبه سیاه هواپیما (FDR)، یک جعبه کاملأ سالم، یک جعبه دیگر با صدمات بسیار زیاد و از جعبه سوم نیز مقداری نوار یافت شده بود، گفت: سرانجام روز گذشته با همت و تلاش کارشناسان هواپیمای کشور جعبه سیاه (FDR) هواپیما آماده بازخوانی جهت یافتن سرنخی برای کشف علت سقوط هواپیمای توپولوف شد.
وی با بیان اینکه بازخوانی جعبه (FDR) سالم هواپیما توپولوف با حضور کارشناسان روسی آغاز شده است، اظهار داشت: جعبههای (FDR) وظیفه ثبت 120 حرکت پایانی هواپیما را به عهده دارند و با بازخوانی این جعبهها میتوان به علت وقوع سانحه سقوط پی برد.
مجیدی خاطرنشان کرد: در حال حاضر کمیسیون بررسی سوانح سازمان هواپیمای کشور و کارشناسان روسی درحال بازخوانی جعبه (FDR) سالم هواپیمای توپولوف هستند و تا اعلام نظر قطعی آنها نمیتوان هیچ نظری را اعلام کرد.