رییس جمهور: خبرهای خوشی در زمینه فضا خواهیم داشت

احمدی نژاد بر پژوهش های فناوریهای نوین مانند بیو، نانو، سلولهای بنیادی و فضایی تاکید کرد و گفت : در بخش فضا حرکت های قابل توجهی صورت گرفته است که خبرهای خوشی نیز در این بخش خواهیم داشت. ما باید ماهواره ایرانی را به فضا پرتاب کنیم.

محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری بر افزایش بودجه پژوهشی کشور تاکید کرد و گفت : پیش از این بودجه زیادی به نام تحقیقات خود را به پژوهش چسبانده بودند که ما در دولت نهم آن را قبول نداشتیم به همین جهت بودجه پژوهش را خالص سازی کردیم.

وی به اختصاص یک تا چهار درصد بودجه دستگاهها به امر پژوهش از طریق دانشگاهها اشاره کرد و گفت: با اجرای این مصوبه بودجه تحقیقات افزایش قابل توجهی می یابد. علاوه بر این دولت نهم از هرگونه پروژه تحقیقاتی که ناظر بر رفع نیازهای داخلی کشور باشد، خارج از بودجه پژوهشی مصوب حمایت می کند و بودجه تخصیص می دهد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران رئیس جمهوری گفت: تعداد اختراعاتی که الان ثبت می شود چند برابر سه سال قبل است و در دانشگاهها هم میل به خود باوری هم افزایش یافته است.

چین تا سال 2015 صاحب اولین ناو هواپیمابر خواهد شد

 

چین تا سال 2015 صاحب اولین ناو هواپیما بر خواهد شد. این مطلب را خبرگزاری نظامی هنگ کنگی KANWA گزارش داد.

بر اساس گزارش این خبرگزاری که به نقل از منابعی در نیروی دریایی روسیه منتشر شده چین درباره خرید چهار قلاب مخصوص فرود هواپیما بر روی ناو هواپیمابر مدل "سوخوی-33" با روسیه به توافق رسیده است. همچنین طرفین در مورد صدور دیگر تجهیزات (از جمله کابل های مخصوص و تورهای مهارکننده) که در حین فرود جنگنده ها مورد استفاده قرار می گیرد نیز به توافق رسیده اند.

KANWA همچنین ادعا کرده که چین قصد دارد به ساخت شکاری هایی مشابه مدل "سوخوی-33" که بتوانند بر عرشه ناو فرود آیند، مباردت ورزد. برای این اهداف از اوکراین یک فروند از مدل های قدیمی جنگنده های "تی 10 کا" را خریداری کرده است.

رسانه های گروهی منطقه ای طی چندین سال اخیر امکان پیدایش ناو هواپیما بر  در چین را به جدیت دنبال می کنند. پیش از این گزارش شده بود که چین ممکن است از ناو هواپیما بر قدیمی "واریاگ" شوروی سابق که در اوائل دهه 1990 به چین فروخته شده بود بعنوان نمونه ای برای تولید ناوهواپیما بر داخلی استفاده کند.

Pe.rain.ru

شرح واقعه

عکس های بالا متعلق به آقای جهانگیر رزمی است که از سایت خودشان برای شما انتخاب کرده ایم  که شرح تصویری حمله یک جنگنده عراقی(احتمالا سوپر اتاندارد) و سقوط آن توسط رزمندگان ایرانی است و در آخر خلبان نگون بخت

نقش تامکت ها در جنگ با عراق

متن زیر از سایت میلیتاری گرفته شده.
منبع: http://military.blogfa.com/cat-93.aspx
و هیچ تغییری در آن داده نشده است.
منبع:انجمن هوافضا
By Tom Cooper & Farzad Bishop

خلبانان اف-14 نیروی هوایی شاهنشاهی ایران، از بهترین و زبده‏ترین خلبانان نیروی هوایی ایران به شمار می‏رفتند، (اگرچه خلبانان اف-4 و اف-5 ایران ممکن است بر سر این جمله مشاجره کنند و گاه بر آن خرده بگیرند، زیرا پیش از انقلاب‎‏، نیروی هوایی ایران یکی از پنج قدرت اول جهان به شمار می‏رفت) به همین دلیل، این خلبانان با افتخار لباس خود را که با دیگران متفاوت بود، بر تن می‎کردند؛ اگرچه نشان یگان آنها (در لباسشان) کمتر مشهود بود و هرگز بر روی هواپیما نشانی از یگان خدمتی درج نمی شد و تنها شماره پایگاه شکاری و پچ مربوط به تامکت ثبت می گردید. (این رویه پس از انقلاب 1979 نیز حفظ گردید)

اف14 در خدمت نیروی هوایی شاهنشاهی ایران (IIAF)

ایران سفارش 80 فروند F-14A در دو مرحله به کارخانهء «گرومن» ارائه کرده بود؛ مرحلهء اول در اوائل سال 1974 به تعداد 30 فروند و مرحلهء دوم 50 فروند. هواپیماهای اف14 سفارش داده شدهء ایران، به تدریج از ژانویهء 1976 (بهمن ماه 1354) به خدمت نیروی هوایی ایران (IIAF) در آمدند و تا تابستان 1977 (تیر ماه 1356)، با پیشرفت آموزش و رسیدن به نقطهء آمادگی مطلوب خدمهء مخصوص، به طور کامل عملیاتی شده بودند.

در اواخر سال 1978 (دی ماه 1357)، هشتادمین اف14 سفارشی ایران، به جای تحویل، جهت منظورهای آزمایشی سوختگیری هوایی در ایالات متحده نگهداری شد. با این حال، در حدود 120 خلبان و 80 ریو (RIO = اپراتور رادار در کابین عقب اف14)، که ویژهء تامکت انتخاب شده بودند به همراه یک گروه دیگر تقریبن دورهء آموزشی خود را طی کرده بودند.

به دستور ش ا ه فقید ایران، از سال 1977، اف14 های نیروی هوایی ایران، در یک سری از ماموریتهای تمرینی شرکت جستند. در این تمرینات، اف14ها با حداکثر مهمات خود بارگذاری می شدند. در نهایت، این تمرینات، با چند شلیک بسیار تماشایی موشکهای AIM-54 پایان پذیرفت. دو شلیک از این موشکهای AIM-54 توسط نیروی هوایی شاهنشاهی ایران، به صورت غیررسمی، موفق به کسب رکورد جهانی در زمینهء کسب بیشترین سرعت، ارتفاع و فاصله تا هدف برای یک موشک هوا به هوا شدند.

به تاریخ اکتبر 1978، دو فروند F-14A نیروی هوایی شاهنشاهی ایران، یک فروند MiG-25 شوروی را که در ارتفاع بسیار بالا و سرعت زیاد در حال پرواز به سمت ایران بود، بر روی دریای خزر، شناسایی و رهگیری کردند و مانع از ورود جنگندهء شوروی به آسمان ایران شدند. این عملیات که با قفل شدن رادار و سیستم موشکی فونیکس بر روی میگ-25 همراه بود، باعث شد تا اتحاد شوروی، به پروازهای شناسایی خود در آسمان ایران، پایان دهد.



اف14 به شماره سریال 6001 – 3

اولین جنگندهء اف14 که برای ایران ساخته شد و قبل از ارسال به انبار نیروی هوایی در پایگاه هوایی خاتمی (اصفهان)، مدت نسبتن کوتاهی مورد استفاده قرار گرفت. ابن هواپیما، مدت چند سال را در انبار سپری کرد تا به سال 1981، نیروی هوایی اسلامی ایران (IRIAF)، این هواپیما را به واسطهء قطعاتی که مخفیانه توسط دولت ایالات متحده به ایران ارسال شده بود، راه اندازی کرده و وارد خدمت نمود. این هواپیما در طول چند سال بعد، در چند نبرد هوایی با هواپیماهای عراقی شرکت جست.



نیروی هوایی اسلامی ایران (IRIAF)، یک نیروی هوایی جدید؟

به تاریخ فوریهء – آوریل 1979 و تغییر حکومت در ایران، و خراب شدن روابط با ایالات متحده، انتظار می رفت که ایران نتواند هیچکدام از اف14 ها را عملیاتی نگه دارد. این انتظارات به دلیل شایعاتی در مورد خرابکاری هواپیماها توسط پرسنل آمریکایی شاغل در نیروی هوایی، قبل از ترک ایران، قوت بیشتر گرفت.

تا تاریخ سپتامبر 1980، نیروی هوایی ایران به نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران تغییر نام داده (IRIAF)، و مدیریت جدید، شمار زیادی از هواپیماهای عملیاتی را به دلیل مشکلات امنیتی ناشی از پاکسازی افسران، زندانی کردن، تبعید یا بازنشستگی اجباری و اعدام پرسنل وفادار به ش ا ه از دست داده بود.

IRIAF در چنین شرائطی حیاتش را شروع کرد و تامکتهایش درگیر جنگی خونین با عراق شدند و حتا قبل از آغاز رسمی جنگ، اولین شکار خویش را به تاریخ 9 سپتامبر 1980 انجام داده بودند.

اما IRIAF به معنی همان IIAF قدیمی بود با تمام قابلیتهایش: خلبانان و افسران بسیار ماهر و تکنسین های زمینی کارآزموده. تمامی این افراد پشت هر عقیده ای که داشتند، بسیار میهن پرست بودند. این افراد صادقانه در خدمت نیروی هوایی ماندند و کاری را انجام دادند که کمتر کسی قادر به بیان آن است و آن خدمت صادقانه به وطن بود، در جریان جنگی که رخ داده بود.



اف14 به شماره سریال 6020 – 3

این اولین تامکتی شناخته می شود که به سوی یک MiG-25 عراقی، موشک AIM-54A (فونیکس) را شلیک کرد. این درگیری به تاریخ 15 می 1981 (اردیبهشت 1360) رخ داد و موشک فونیکس، به دلائل نامعلوم، تنها باعث خسارات اندکی در میگ25 عراقی شد که گفته می شود به وسیلهء خلبانان روسی هدایت می شد. پس از این، میگ25 عراقی، با سرعت 2800 کیلومتر بر ساعت، به سمت پایگاهش در عراق فرار کرد.



اف14 به شماره سریال 6022 – 3

این همان تامکتی است که به تاریخ 21 جولای 1981، در فضای بین بغداد تا مرز ایران، علیرغم دستوری که خدمهء اف14 بر عدم ورود به فضای عراق تحت هر شرائطی داشتند، دو فروند رهگیر MiG-23 عراقی را با شلیک تنها یک موشک AIM-54A سرنگون ساخت!



اف14 به شماره سریال 6024 – 3

اف14 با شماره سریال 6024 – 3 مشهورترین تامکت در طول دوران حیاتش محسوب می شود. این تامکت در طول خدمت خود در نیروی هوایی شاهنشاهی، یکی از دو اف14 ای بود که اقدام به رهگیری و قفل نمودن رادار خود بر روی MiG-25RBS (نوع شناسایی میگ25) کرده بود. به تاریخ اکتبر 1978، دو فروند اف14 متعلق به پایگاه شکاری مهرآباد، بر روی دریای خزر، به مدت دو دقیقه، اقدام به رهگیری و قفل نمودن رادار خود بر روی میگ25 شوروی نمودند و هواپیمای شناسایی شوروی، راهی بهتر از فرار در ارتفاع 65000 فوتی را نیافت!



اف14 به شماره سریال 6027 – 3

تامکت به شماره سریال 6027 – 3 به عنوان هواپیمایی شناخته می شود که زودتر از بقیهء همتایاتش در جنگ به کار گرفته شد. این هواپیما پیشتر متعلق به گردان 72 پایگاه شکاری بود، این یگان، قبل از سال 1980، به هواپیماهای F-4D مجهز شده بود. سپس به پایگاه شکاری مهرآباد منتقل گشت و در کنار چند تامکتی قرار گرفت که ماموریتهای تمرینی و پروازهای دفاع هوایی برای پایتخت (تهران) را انجام می دادند.



اف14 به شماره سریال 6032 – 3

این تامکت، مثالی خوبی است از تغییراتی که در اسکادرانهای عملیاتی اف14 ها در طول جنگ با عراق داده شد. در ابتدای جنگ، در پایگاه هفتم شکاری بود، پس از شروع جنگ، یکی از اولین تامکتهایی بود که به طور کامل مورد تعمیرات اساسی (اورهال) در ایران قرار گرفت.

از سال 1986، این تامکت به گردان 81 ام پیوست و به تاریخ ژانویهء‌ 1987، موفق شد یک MiG-23 عراقی را سرنگون کند.

هواپیمای 6031 – 6 اغلب با دو موشک AIM-54A و چهار موشک AIM-9P بارگذاری می شد؛ این پیکربندی حمل مهمات، ترکیبی متعارف برای مقابله با هواپیماهای مهاجم عراقی نظیر: MiG-25، Tu-16 یا Tu-22 بود. به همین دلیل، پرسنل IRIAF سعی می کردند وزن هواپیماهای اف14 را پائین نگه دارند تا سوخت برای مواقعی که نیاز به پرواز پرسرعت با پس سوز جهت تعقیب هواپیماهای مهاجم لازم باشد، حفظ گردد. (این پیکربندی بارگذاری مهمات، کامل نیست و از تعداد 6 موشک فونیکس تنها 2 موشک نصب می شود، از این رو، اف14 وزن کمتر و در نتیجه، مصرف سوخت کمتری خواهد داشت)



اف14 به شماره سریال 6039 – 3

هواپیمای 6039 – 3، اف14 ای است که دوربردترین شکار تاریخ جنگهای هوایی جهان را به نام خود به ثبت رسانده است. این هواپیما، به تاریخ 20 فوریهء 1987، با شلیک یک موشک AIM-54A، یک فروند Mirage F1-EQ6 عراقی را به خلبانی ستوان یکم احلان، از فاصلهء 150 کیلومتری مورد هدف قرار داد؛ خلبان عراقی، در دم کشته شد.



اف14 به شماره سریال 6047 – 3

این تامکت، هواپیمایی است که هم قبل و هم بعد از انقلاب 1979، چند بار توسط مورد عکاسی قرار گرفته یا توسط ناوهای جنگی خارجی در منطقهء خلیج فارس، رویت شده است. در یکی از این ماموریتها (که مورد عکاسی و شناسایی قرار گرفته است) این هواپیما به سال 1986، از پایگاه شکاری تبریز، مجهز به یک موشک AIM-54A، دو موشک اسپارو و دو موشک سایدوایندر به منظور ایجاد پوشش هوایی (Combat Air Patrol) به هوا بلند شده است.



تنها در شش ماه پس از شروع جنگ، اف14 های ایران، بیش از 50 پیروزی هوایی بدست آوردند که عمدتن در برابر هواپیماهایی نظیر MiG-21 و MiG-23 و معدودی نیز در برابر Su-20/22 بود. در مقابل نیز، فقط یک فروند F-14A (در نزدیکی اهواز) به دلیل برخورد قطعات متلاشی شدهء میگ21 هدف قرار گرفته شدهء عراقی، دچار آسیب شد.

جنگ بین ایران و عراق، در 2 سال اول، مبدل به یک جنگ فرسایشی شد. دلیل آن، ایجاد وقفه های طولانی بین نبردهای کوتاه مدت ولی بسیار خونین و تلخی بود که به جهت نیاز دو طرف برای سازماندهی مجدد و تجدید تدارکات مورد نیاز نیروهای نظامی، لازم می گشت.

سرانجام در بهار سال 1982، (فروردین و اردیبهشت 1361)، نیروهای ایرانی موفق شدند متجاوزان عراقی را به پشت مرزهای بین المللی عقب برانند و از آن تاریخ تا اواسط سال 1988 (تیر و مرداد 1367)، ایران در موقعیت مهاجم قرار گرفت.



اف14 به شماره سریال 6052 – 3

اطلاعات چندانی از سابقهء خدمتی هواپیمای 6052 – 3 در جنگ در اختیار نمی باشد، جز آنکه این هواپیما از ابتدا، در خدمت گردان 73 ام شکاری بوده و اغلب طول مدت جنگ را در پایگاه هفتم شکاری، نزدیک شیراز، به سر برده است. در این مدت، یک فروند MiG-25 عراقی به تاریخ فوریه 1986 توسط این هواپیما سرنگون گشت. از سرانجام این تامکت، اطلاعی در دست نمی باشد.



اف14 به شماره سریال 6063 – 3

این هواپیما اساسن برای خدمت در گردان 73 ام شکاری در نظر گرفته شده بود. (مستقر در پایگاه هفتم شکاری شیراز) این هواپیما پیش از انقلاب، جزو هواپیماهای رزرو نیروی هوایی محسوب می شد و چند سال را نیز به همین دلیل در انبار سپری کرده بود، تا اینکه در اواسط دههء 1980، به دلیل جنگ، مجددن تحت سرویس قرار گرفته و عملیاتی شد و جهت تقویت گردان 72 ام شکاری مستقر در مهرآباد، به آنجا پیوست؛ جایی که به سال 1987، برای آخرین بار در آنجا دیده شد.



بین سالهای 1982 و 1986، تامکتهای ایران، به تدریج، در یک سلسله از گشتهای هوایی بر روی مناطق حساس سیاسی یا اقتصادی نظیر: تهران و جزیرهء خارک، شرکت می جستند. اغلب این گشتهای هوایی، توسط تانکرهای سوخت رسان Boeing 707-3J9C پشتیبانی می شدند. در اواخر جنگ، به دلیل محدودیت در تعداد هواپیماهای عملیاتی، این گشتهای هوایی، اغلب تا 10 ساعت نیز به طول می انجامید که در این مدت، اف14 های ایرانی، 4 بار سوختگیری هوایی انجام می دادند!

زمان و نبردهای جدید هوایی که پیش آمد، باعث شد پیروزی های اندکی نصیب تامکتهای ایران شود، اما آنها در نقش اصلی شان که همانا ایجاد ترس در نیروی هوایی عراق بود، انجام وظیفه کردند؛ و دلیل آن (ترس)، زیانهای سنگینی بود که پیش از این در نبرد با اف14 های ایرانی، عاید جنگنده های عراقی شده بود. از این رو، جنگنده های عراقی، از هر نوع مقابله با تامکتهای ایرانی پرهیز می کردند؛ بنابراین نفس حضور تامکت در آسمان منطقه، به تنهایی، مانع صدها حملهء هوایی عراق شده بود؛ و این نیز به دلیل دقت و کشندگی بسیار سیستم رادار AWG-9 و موشک بسیار دوربرد هوا به هوای AIM-54A موسوم به «فونیکس» بود. این توانایی بود که تا پیش از آن، تاثیر و دقتش در جنگ، در هیچ سیستم پدافند هوایی به اثبات نرسیده بود؛ آن هم در یک مدت طولانی.

تا سال 1987، هواپیماهای عراقی، به وسیلهء تامکتهای ایرانی، تلفات بسیار سنگینی را متحمل شدند. بدین جهت، نیروی هوایی عراق، به دنبال راه چاره ای برای برابر کردن توان خود در نبردهای هوایی، می گشت. سرانجام در اوائل سال 1988، دولت فرانسه تصمیم گرفت یک سری از جنگنده های میراژ F.1EQ-6 را به عراق تحویل دهد که مجهز به موشکهای پیشرفتهء هوا به هوای Super 530D و Magic Mk.2 بودند. به دنبال وقوع یک سری نبردهای هوایی که در ماههای فوریه، مارس و می 1988 (اسفند، فروردین و اردیبهشت 1367) رخ دادند، هواپیماهای عراقی، خساراتی را به نیروی هوایی ایران وارد کردند که از آن جمله، هدفگیری دو فروند اف14 ایرانی در جولای 1988، به وسیلهء موشکهای 530D Super شلیک شده از میراژ F.1EQ-6 در یک نبرد هوایی بود.

با در نظر گرفتن اوضاعی که تحت آن، اف14 و خدمهء شان، مجبور به عملیاتی کردن هواپیمایشان در جریان جنگ هشت ساله با عراق شده بودند، بدون آنکه پشتیبانی راداری از جانب آواکس یا سایر هواپیماهای پیش اخطار، داشته باشند، و همچنین بدون وجود یک پشتیبانی صحیح از جانب سایتهای پدافند زمینی، در برابر دشمنی که به طور مداوم، با جنگنده های توانا و رادارهای جدید، سیستم های ضدعمل الکترونیک پیشرفته و تسلیحات مدرن که از جانب سه قدرت بزرگ شوروی، فرانسه و ایالات متحده روانهء عراق می شدند، تجهیز می شد، و همچنین با در نظر گرفتن فشاری که به طور مداوم از جانب رژیم تهران بر پرسنل تامکتها اعمال می شد، عملیاتی نگه داشتن هواپیمایی به پیچیدگی تامکت، به معجزه شباهت پیدا می کند.

این مسئله (عملیاتی بودن تامکتها) به دلیل موفقیت آنها در جنگ و همچنین ایفای نقش پیشتازی در بین سایر هواپیماهای نیروی هوایی ایران، به اثبات رسیده است. پشت این حقیقت، که اغلب ناظران در سرتاسر جهان، قادر به درک آن شدند، نتیجهء نلاش فوق العادهء پرسنل IRIAF و سرمایه گذاری فراوان ایرانی ها نهفته است.



تاثیر گذر زمان بر اف14 های ایرانی

با گذشت زمان بر اف14 های ایرانی، تغییرات خیلی کمی در جزئیات ظاهری آنها به وقوع پیوسته است.

در طول دههء 1970، کلمهء IIAF در قسمت جلوی بدنه، زیر کابین درج شد و هواپیماهای اف14 ایران از شماره 6001 – 3 تا 6079 – 3 سریال بندی شدند. این هواپیماها همچنین به شمارهء پایگاه شکاری محل خدمتشان نیز نامیده می شدند؛ مانند پایگاه هفتم یا هشتم شکاری. برای نشان دادن این موضوع، از یک دایرهء کوچک که در داخل آن عدد 7 یا 8 نوشته در قسمت دم هواپیما، پائین علامت پرچم، درج می گردید.

پس از انقلاب، شمارهء سریال در همان جای خود حفظ شد، اما محل درج پایگاه خدمتی و نوع پرچم تغییر کرد. در وسط قسمت سفید پرچم، علامتی را که نشان دهندهء عبارت عربی «الله اکبر» درج کردند و کلمهء IIAF به IRIAF تغییر کرد.



اف14 به شماره سریال 6079 – 3

یکی از موفق ترین تامکتهای ایران، آخرین اف14 تحویل شده به ایران است که با شمارهء سریال 6079 – 3 مشخص شده است. (هشتادمین اف14 خریده شده به شماره سریال 6080 – 3، به دلیل وقوع انقلاب، هیچگاه تحویل نگشت و جهت انجام آزمایشات پروازی در ایالات متحده نگهداری شد)

هواپیمای 6079 – 3، اندکی پس از تحویل به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران، به عنوان هواپیمای رزرو IIAF، به انبار فرستاده شد، اما با وقوع جنگ در سپتامبر 1980، به خدمت در گردان 82 ام شکاری بازگردانده شد. این هواپیما، هنوز کلمهء IIAF را بر روی بدنهء خویش داشت اما فاقد نشان پرچم ملی ایران در قسمت دم خود بود. اندکی بعد از ورود به خدمت IIAF 3 – 6079، این هواپیما موفق شد یک MiG-23 و یک MiG-25 عراقی را سرنگون سازد.

چند ماه پس از ورود به خدمت، هواپیمای IIAF 3 – 6079 به IRIAF تغییر پوشش داد، اما باز هم فاقد نشان پرچم ملی در قسمت دم بود. نشان پرچم در اواخر سال 1981 یا اوائل 1982 بر روی هواپیما درج شد.

اما افتخارات هواپیمای 6079 – 3 در پرواز مورخ 9 فوریه 1988 تکمیل شد. این هواپیما، با هدایت ستوان یکم خلبان اویسی، در یک نبرد هوایی نابرابر، موفق شد سه فروند میراژ F.1EQ-6 را عراقی در یک روز و حین دو پرواز به فاصلهء تنها 2 ساعت سرنگون سازد.



نکته: به تاریخ 7 ژانویهء ‌1981، یک فروند F-14A متعلق به پایگاه هفتم شکاری، با هدایت سرهنگ خلبان «فرح آور» یک فروند موشک AIM-54A به 4 فروند MiG-23BN که در کنار یکدیگر پرواز می کردند، شلیک کرد. گزارشات تایید شده، حاکی از برخورد موشک به لیدر گروه پروازی میگهای عراقی می باشد که باعث شد ظرف چند ثانیه، هواپیمای مزبور، با انفجار بسیار مهیبی از صفحهء آسمان پاک شود ثانیه ای بعد از انفجار، خسارات بسیار سنگینی به دو هواپیمای مجاورش وارد می شود. چهارمین میگ نیز ظاهرن به علت موج انفجار و برخورد ترکش، کنترل خود را از دست داده و سرنگون می شود.

جهت اطلاعات بیشتر به کتاب «Iran-Iraq War in the Air, 1980-1988» نوشتهء تام کوپر و فرزاد بیشاپ مراجعه فرمائید.



در دستان خلبانان ماهر نیروی هوایی ایران، جنگندهء F-14A ثابت کرد که بهترین شکارچی میگ در طول جنگ با عراق بوده است. در طول جنگ با عراق، بیش از 160 شکار تایید شده وسیلهء اف14 های ایران به ثبت رسیده است که از این تعداد، حداقل 30 فروندشان مربوط به شکار جنگنده های مشهوری چون Mirage F.1-EQ و MiG-25 می باشد.

در کنار این، ایرانی ها نمونه ای از اف14 را تحت پروژه ای به صورت «بامب کت» (Bombcat) درآوردند و همچنین آزمایشات نصب و شلیک موشک MiM-23 Hawk را بر روی اف14 به انجام رساندند.

مثالی برای اثبات ادعای شکار هواپیماها، اف14 شمارهء 6020 – 3 می باشد که موفق شده است حداقل 6 هواپیما و هلیکوپتر عراقی را در طول جنگ سرنگون کند، همچنین این هواپیما، به عنوان اولین تامکت ایرانی شناخته می شود که به تاریخ می 1981، موشک AIM-54A را بر علیه MiG-25RB عراقی شلیک کرد. این موشک، باعث ایراد خسارات در میگ25 عراقی شد، اما هواپیمای عراقی توانست خود را به پایگاهش برساند و فرود آید.

سیستم دفاع هوایی کوتاه برد پانتزیر Pantsir-S1

 

آخرین سیستم دفاعی معرفی شده توسط روسیه , سیستم دفاع هوایی کوتاه برد محصول KBP است . این سیستم دفاعی متحرک و قابل نصب بروی کامیون و نفربر و ناو و ... میباشد . سیستم پانتزیر به طور همزمان از موشک سطح به هوا و مسلسل استفاده میکند که باعث افزایش توانایی و اطمینان بالای آن شده است . پانتزیر به دو مسلسل با خشاب 700 تیری با قابلیت پوشش محدوده 200 متر تا 4000 کیلومتر و ارتفاع 3000 متر که با سیستم کنترل آتش 1RL-144M هدایت میشود مجهز است به همراه 12 موشک 57E6-E ) 9M311 ) با برد 1.2 تا 20 کیلومتر و ارتفاع عمل 10000 متر میتواند به خوبی از عهده وظایف محموله برآید . زمان واکنش پانتزیر 4 تا 7 ثانیه است .
رادار سیستم پانتزیر 30 کیلومتر برد دارد ومیتواند همزمان 20 هدف را شناسایی و دو هدف حمله کند از دیگر امکانات پانتزیر سیستمهای مقابله با جنگ الکترونیکی ECCM و حسگر فروسرخ و جستجوگر غیرفعال و امکانات الکتراپتیکی است و امارات متحده عربی اولین سفارش دهند و خریدار این سیستم دفاعی بوده است و سوریه نیز 30 سیستم پانتزیر را سفارش داده است که گفته میشود 15 تای آن در اختیار ایران قرار خواهد گرفت .









نمایی درونی از پانتزیر :



موشک :

منبع:انجمن هوافضا(با تشکر از امین عزیز)

عکس های جدید از عزیز تازه رسیده

با تشکر از رامین قنبری عزیز و انجمن هوافضا

R-77

 

آشنایی با موشک هوا به هوای AA-12 موسوم به آمرامسکی

(به دلیلی شباهت عملیاتی به موشک آمرام آمریکایی، به نام AMRAAMSKI شناخته می شود)

موشک جدید میان برد راداری فعال R-77 (نام ناتو: AA-12 یا آدر: Adder) چند سالی است که به مرحله ی تولید انبوه رسیده است. برد موثر این موشک بین 90 تا 100 کیلومتر است که به راحتی بیش از 50 کیلومتر از آمرام آمریکایی برد دارد! همچنین قادر به مانورپذیری تا 18g با سرعت 3 ماخ می باشد! (جستجوگر راداری فعال = Active Radar Finder)

بر خلاف R-37 که پروژه ی توسعه ی آن محرمانه حفظ می شود، برای موشک R-77 تبلیغات فراوانی برای صدور آن به کشورهای جهان سوم به راه انداخته شده و گفته می شود که چند کشور، همچون مالزی، پرو، هند و چین آن را خریده اند. R-77 در روسیه با کد RVV-AE شناخته می شود ولی برای معرفی آن به غرب نام AAM-AE انتخاب شده است که به معنی «موشک هوا به هوای فعال صادراتی» می باشد. (AAM-AE = Air to Air Missile, Active, Export)

برنامه ی توسعه و تولید R-77 در سال 1982 آغاز گردید.

نمایی از طرح درونی R-77

ابتدا در نظر بود که این موشک، نقش های تاکتیکی و استراتژیکی گوناگونی را بر عهده بگیرد. این موشک را می توان بر ضد هلیکوپتر و هواپیماهای بدون خلبان و همچنین به منظور دفاع در برابر موشکهای هوا به هوای میان برد و دوربرد غربی نظیر AIM-120 (آمرام) و AIM-54 (فونیکس) و سطح به هوای پاتریوت و آرو به کار برد.

یکی از نیازمندی های اصلی طراحی R-77 این بود که طرح خاص آن بتواند سطح مقطع راداری هواپیمای حامل این موشک را کاهش دهد تا این موشک بتواند به سهولت در درون پایلون های داخلی حمل شود. در نتیجه، R-77 به بالهای مستطیل شکل باریک و کشیده و سطوح کنترل تاشونده مجهز گردید. سطوح کنترل منحصر به فرد R-77 عبارتند از: چهار دم مستطیلی شبکه ای شکل در انتهای بدنه ی موشک.

اگرچه پسا و سطوح مقطع راداری این شکل بندی بیشتر از سطوح دم متعارف می باشد ولی امتیازهای آن مهمتر می باشند. به ویژه مساحت این گونه دم، بیشتر است و در نتیجه مانورپذیری آن نیز بیشتر می شود. (با وجود آنکه ابعاد و وزن آن کمتر است)

این موشک، فعال کننده های کوچکتری نیز دارد. همچنین زاویه ی Stall (واماندگی) آن بیش از 40 درجه می باشد که بازهم بر مانورپذیری موشک به طرز فوق العاده ای می افزاید. قابلیت های بسیار قوی موشک R-77 می تواند هدفهایی که تا 12g مانور می دهند را به راحتی مورد حمله و اصابت قرار دهد.

در جریان مراحل اولیه ی پرواز، موشک به وسیله سیستم پرواز اتوماتیک هدایت می شود و اصلاح مسیر آن تا رسیدن به هدف را ، سیستم کنترل شلیک هواپیما از راه یک خط انتقال دهنده اطلاعات (Data) انجام می دهد. در هنگام دستیابی به فاصله ی مناسب تا هدف که تشخیص آن به وسیله ی سیستم کنترل گر هواپیمای شلیک کننده تعیین می شود، جستجوگر موشک شروع به فرستادن امواج نموده و هومینگ (آشیانه یابی) نهایی به طور مستقل از هواپیمای شلیک کننده، ادامه می یابد.

سیستم کنترل شلیک هواپیما همچنان به محاسبات فرمانهای کنترل جهت اصلاح مسیر موشک ادامه می دهد تا در صورت گم کردن هدف به وسیله ی سیستم هومینگ موشک، سیستم هومینگ هواپیمای شلیک کننده بتواند هدفگیری صحیح را از سر بگیرد.

در مسافتهای بسیار کوتاه، جستجوگر فعال موشک به محض شلیک، فعال می شود. در صورتی که یک اخلالگر الکترونیکی (ECM) در کار جستجوی موشک اختلال ایجاد کند، سیستم جستجوگر موشک به صورت اتوماتیک به حالت تشعشع یابی غیرفعال تغییر وضعیت می دهد و به سمت سرچشمه ی تولید کننده ی امواج اخلالگر الکترونیکی (ECM) که به احتمال زیاد جنگنده ی دشمن است، تغییر وضعیت می دهد و به طرف آن می رود.
نوع حرارت یاب (غیر راداری) R-77 نیز به همراه یک سیستم انتقال اطلاعات از هواپیمای شلیک کننده نیز تولید شده است. سرجنگی R-77 از نوع میله ای یک تکه بسیار قوی می باشد که به وسیله یک فیوز لیزری، منفجر می گردد.

سه نوع شناخته شده ی R-77 عبارتند از:
نوع اول مخصوص نیروهایی نظامی روسیه R-77M یا RVV-AE-PD با موتور ترکیبی راکتی / رمجت که در نتیجه دارای سرعت و برد بیشتر و به میزان قابل توجه 160 کیلومتر است.
نوع دوم یک نوع تغییر یافته برای یک سیستم ضدهوایی زمین به هوا طراحی شده است.
نوع سوم نیز مدل صادراتی این موشک است که R-77E نام دارد و برد آن تا 100 کیلومتر محدود شده است.


مشخصات فنی:
طول: 60/3 متر
قطر بدنه: 200 میلی متر = 20 سانتی متر
طول بالچه ها: 35 سانتیمتر
وزن موشک: 175 کیلوگرم
سرجنگی: 30 کیلوگرم TNT
حد تحمل فشار g : حدود 30 برابر
سرعت: 3 ماخ
فیوز عمل کننده: فعال راداری (Fire & Forget)
هدایت: براساس فرامین جنگنده ی شلیک کننده به همراه سیستم راداری فعال
نیروی محرکه: سوخت جامد

برد:
(مدل صادراتی): 50 کیلومتر
(مدل روسی): 160 کیلومتر – برد موثر: 90 تا 100 کیلومتر

قابل نصب بر روی:
میگ29 اس ام تی، سوخوی30، سوخوی32، سوخوی33، سوخوی34، سوخوی35، سوخوی37، میگ33، میگ29 او وی تی، میگ31 مدلهای M/BM، یاک 141 و یاک130


منابع:
www.fas.org/man/dod-101/sys/missile/row/aa-12.htm
http://alasrojas.com/Escuela/lomac/eaf/eaf.htm
http://www.military.cz/russia/air/weapons/rockets/aam/r-77/r-77.htm
انجمن هوافضا

عملیات غرور آفرین مرصاد

7 مرداد سالروز عملیات مرصاد یادشان رفت که "ان ربک لبالمرصاد ..." خبرگزاری فارس: چه فکرها در سرشان بود ! قرار بود در عرض 33 ساعت تهران را به تعبیر خود فتح کنند. نتیجه "فروغ جاودان" منافقین، "مرصاد" بود که مجاهدین واقعی اسلام حماسه آفریدند. یادشان رفت که "ان ربک لبالمرصاد"...

به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس، گروهک منافقین با تصور اینکه پذیرش قطعنامه 598 نشان از عقب نشینی رزمندگان اسلام داشته و مردم نیز از این موضوع سرخورده شده‌اند، فرصت را به خیال خام خود غنیمت شمرده و سعی در پیاده کردن نقشه‌ای داشتند که عراق با همه تجهیزات خود و کمک های استکبار، در عرض 8 سال قادر به انجام آن نبود. نیروهای منافقین به استعداد تقریبی 15 هزار نفر با بهره‌گیری از جنگ‌افزارهای اهدایی اربابان خود، از غرب کشور به خاک میهن عزیزمان وارد شدند و با حمایت نیروی هوایی عراق چند شهر را به تصرف خود درآوردند. عملیات مرصاد آخرین عملیات رزمى جمهورى اسلامى ایران در جنگ تحمیلى هشت ساله است با این تفاوت که این بار نیروهاى مهاجم، عراقیها نبودند بلکه ایرانیانى بودند که در قالب نیروهای منافقین و با حمایت عراق به مرزهاى ایران حمله کرده بودند. این عملیات در پاسخ به عملیاتى موسوم به فروغ جاویدان انجام گردید. عملیات فروغ جاویدان توسط نیروهاى مجاهدین خلق مستقر در عراق طراحى و اجرا و از پشتیبانى کامل عراق برخوردار بود. آنان چنین مى پنداشتند که جمهورى اسلامى ایران در شرایط استیصال تصمیم به پذیرش قطعنامه گرفته است چون در تحلیل‌هاى پیشین خود امکان موافقت ایران با قطعنامه را غیرممکن دانسته و به صراحت اعلام مى کردند که تنها در صورتى جمهورى اسلامى قطعنامه را خواهد پذیرفت که به لحاظ سیاسى - نظامى و اقتصادى به بن بست کامل برسد. به عقیده آنان این اقدام به منزله فروپاشى نظام خواهد بود و با سرنگونى قطعى حکومت ایران، زمینه براى انتقال قدرت به سازمان تروریستی‌شان فراهم خواهد شد. منافقین در طرح حمله خود یک برنامه زمانبندى شده 33 ساعته را براى رسیدن به تهران طرح ریزى کرده و قصد داشتند طى پنج مرحله خود را به تهران برسانند. این پنج مرحله عبارت بودند از "سرپل ذهاب - اسلام آباد"، "اسلام آباد - باختران"، "باختران - همدان"، "همدان - قزوین" و "قزوین - تهران". در این عملیات مسعود رجوى فرماندهى ارتش و همسرش معاون او بود. آنها یک مسئول ستاد ارتش و یک مسئول قرارگاه داشتند و بعضى از کادر مرکزى در شوراى این ستاد و بقیه آنها در تیپ ولشکرها به کار گرفته شده بودند. منافقین، حدود 30 تیپ رزمی جهت تهاجم خود به خاک ایران تشکیل داده بودند. هر تیپ 170 نفر نیروی رزمی (20 زن و 150 مرد) در اختیار داشت که به همراه نیروهای پشتیبانی به 280 نفر می رسید و دارای دو گردان پیاده، یک گردان تانک، یک گردان ادوات و یک گردان ارکان و پشتیبانی رزم بود. تعداد کل نیروی به اصطلاح رزمنده حدود 5200 نفر و نیروی در صحنه به حدود 7000 نفر می رسید. هر لشکر تا تهران مأموریت خاصى را در مراحل مختلف عملیات به عهده داشت و براى هر محور به تناسب اهمیت مأموریت دو یا چند تیپ در نظر گرفته شده بود. بدین ترتیب ستون نظامى منافقین در ساعت 15 و سی دقیقه روز 3 مرداد ماه سال 67 در حمایت کامل ارتش عراق با عبور از مرز در محور سرپل ذهاب، حمله خود را از گردنه پاتاق به سوى کرند آغاز کرده و با پیشروى به سمت اسلام آباد این شهر را نیز به تصرف در آوردند و کشتار فجیعى نیز به راه انداختند. آنگاه تا گردنه حسن آباد در شرق شهر اسلام آباد، پیش رفتند و براى تجدید سازمان در آنجا مستقر شدند و منتظر شکست مقاومت بازدارنده نیروهاى ایرانى در تنگه چهارزبر بودند تا به سوى کرمانشاه پیشروى کنند لذا تمام امکانات خود را در پشت این تنگه جمع کرده و آماده شده بودند تا به محض باز شدن راه در مدت کوتاهى شهر کرمانشاه را تصرف کنند. پس از ورود نیروهاى منافقین به کرند و اسلام آباد درگیرى تا چند ساعت در شهر ادامه داشت و شمارى از نیروهاى مردمى و سپاه با آنان درگیر بود اما تلاش آنها به دلیل عدم آمادگى بى ثمر بود. از سوی دیگر همزمان با پیشروى نیروهاى منافقین در داخل خاک ایران هواپیماهاى عراقى نیز با تعرض به آسمان ایران پایگاه هاى نوژه همدان، وحدتى دزفول و همچنین پادگان تیپ دو سقز و پایگاه هوانیروز در کرمانشاه را بمباران کردند. منافقین خَلق خوشحال از پیروزی های مقدماتی و در یک اقدام عجولانه راهی باختران شده و به خیال باطل خود قصد حرکت به سمت تهران و سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران را نمودند. رادیو منافقین با ارسال پیام به مردم باختران از آنها خواست که زمینه را برای ورود ارتش به اصطلاح آزادی بخش مهیا سازند و آماده جذب در گردانها و لشکرها باشند. در روز پنجشنبه 6 مرداد عملیاتى که بعدها به عملیات مرصاد مشهور شد با رمز یا "على بن ابى طالب(ع)" آغاز شد. در این عملیات گردانهایی از تیپ نبى اکرم (ص)، تیپ مسلم و یک گردان از ایلام از پشت به اسلام آباد حمله کردند. منافقین تصور مى کردند که نیروهاى عراقى همچنان در این مناطق حضور دارند، حال آنکه نیروهاى عراقى عقب نشینى کرده و این منطقه در دست نیروهاى ایرانى بود به همین دلیل نیروهاى ایرانى توانستند به راحتى از این محور وارد اسلام آباد شوند. پیش از این نیز نیروهاى یکى از گردان هاى سپاه که از اهالى اسلام آباد بودند و به تمامى راه هاى شهر آشنایى داشتند با نفوذ به داخل شهر با دشمن درگیر شده و سازماندهى آنان را در داخل شهر برهم زدند. به طور کلى این عملیات به فرماندهى سپاه پاسداران و پشتیبانى هوانیروز ارتش از سه محور اسلام آباد، چهارزبر و جاده قلاجه انجام شد. در اثر پیشروى نیروهاى ایرانى در بعد از ظهر 7 مرداد اسلام آباد از اختیار نیروهاى منافقین خارج شد و بلافاصله پس از آزادسازى شهر اسلام آباد یگان هاى سپاه پیشروى به سوى کرند را آغاز کرده و آنجا را نیز به تصرف خود درآوردند بدین ترتیب منافقین پس از تحمل یک شکست استراتژیک در پشت تنگه "پاطاق" روز جمعه 7 مرداد رسماً اعلام کردند که از شهرهاى اسلام آباد و کرند عقب نشینى کرده‌اند. بدین ترتیب منافقین شکست خورده در این حمله نابخردانه، متحمل تلفات و خسارات عظیمی شدند که بیش از 120 دستگاه تانک، 400 دستگاه نفربر، 90 قبضه خمپاره انداز 80 میلی متری، 150 قبضه خمپاره انداز 60 میلی متری و 30 قبضه توپ 106 میلی متری منهدم شد. علاوه بر آن ده ها دستگاه تانک، نفربر، خودرو و نیز صدها قبضه سلاح سبک و نیز مقادیری تجهیزات پیشرفته الکترونیکی و مخابراتی به غنیمت نیروهای اسلامی درآمد و مجموعاً 4800 نفر از منافقین کشته و زخمی شدند. جدا از فجایعی که منافقین در این منطقه به بار آورده و حتی از کشتن نوزادان نیز ابا نکردند، باید به تصور غلط آنها مبنی از همراهی مردم با آنها اشاره کرد که حتی پس از شکست نیز این روحیه غیورمردان غرب کشور را باور نکردند. همچنین شایسته است ضمن قدردانی از دلاورمردان هوانیروز که حماسه‌آفرینی‌های آنان در تمام دوران دفاع مقدس در صفحه صفحه تاریخ ثبت شده است، باید از شهید سپهبد علی صیاد شیرازی یاد کرد و او را نیز هم شهید عملیات «مرصاد» نامید، هرچند که آن شهید بزرگوار سال‌ها بعد و در تهران به شهادت رسید، اما آنچه که باعث ترور منجر به شهادت او شد، کینه‌ای بود که منافقین سال‌ها از وی در دل داشتند و به دنبال فرصت مناسبی بودند تا زخم عمیقی که از تنگه مرصاد بر تن داشتند را جبران کنند و این فرصت در 21 فروردین 1378 فراهم شد؛ یادش گرامی باد.

عکس روز

راست یا دروغش با خودشان

تهران و شرکت روسی روزوبرون اکسپورت، معاملهء عظیم چندین میلیارد دلاری را جهت فروش 250 فروند جنگندهء Su-30MKM و 20 فروند تانکر سنگین IL-78 به امضاء رساندند. منابع نزدیک به پایگاه خبررسانی DEBKA گزارش می‏کنند که تحویل اولین سری از این معامله، در اواخر سال 2007 به انجام خواهد رسید.





این بزرگترین معامله تجاری و نظامی روسیه در طول 30 سال گذشته محسوب می‏شود، ضمن اینکه توانایی حملات هوایی دوربرد را به نیروی هوایی ایران می‏بخشد. جنگنده های جدید سوخو، قادرند چهار تا چهار و نیم ساعت پرواز کرده و خود را به اهدافی بسیار دوردست در 3000 کیلومتری مناطقی در خاورمیانه نظیر لبنان و اسرائیل، و اهداف دریایی در خلیج فارس برسانند.

دو فروند Su-30MK در حال سوختگیری از تانکر Il-78

تانکرهای سوخت رسان، باعث می‏شوند ساعات پروازی سوخوها تا 10 ساعت و بردشان برای پروازهایی در ارتفاع 11 تا 13 کیلومتری سطح زمین تا 8000 کیلومتر افزایش یابد. نزدیکترین جنگندهء غربی قابل رقابت با این سوخوها، جنگنده بمب‏افکن‏های آمریکایی F-15E می‏باشند. با اکتساب این تعداد جنگنده بمب‏افکن روسی به ناوگان هوایی ایران، نیروی هوایی ایران به قدرت اول یا دوم منطقه تبدیل می‏شود. ضمن اینکه در آن صورت، نیروی هوایی ایران، در کنار اسرائیل، دارای پیشرفته‏ترین و بزرگترین ناوگان هوایی خواهد شد.

خدمهء هوایی ایرانی، در حال آموزش بر روی هواپیماهای جدید سوخو می‏باشند تا بتوانند در اوایل سال آینده، همزمان با ورود اولین سری این هواپیماها، بتوانند با آنها پرواز نمایند. منابع خبری DEBKA گزارش می‏دهند که مسکو دقیقن همان هواپیماهای سوخویی را که به هند فروخته و قرار است هند به زودی آنها را در همین امسال دریافت نماید، به ایران نیز واگذار کرده است. ایرانی‏ها به دهلی‏نو فشار زیادی وارد می‏آورند تا به آویونیک اسرائیلی نصب شده در سوخوهای روسیه نیروی هوایی هند دست یابند و آنها را در سوخوهای تحویلی به ایران تعبیه نمایند، امری که تاکنون هندی‏ها از آن خودداری کرده‏اند.

روسیه، مشابه همین هواپیماهای سوخو را به در ماه ژوئن به مالزی نیز تحویل داده بود که البته مالزیایی‏ها نیز به دنبال نصب آویونیک اسرائیلی بودند ولی موفق نشدند. جنگندهء Su-30MKM به نام «گونهء اسلامی سوخو» نیز شناخته می‏شود!

دو خدمهء جنگندهء سوخوی، وظائف کاری را تقسیم می‏کنند. خدمهء اول که خلبان می‏باشد، وظیفهء هدایت هواپیما، کنترل تسلیحات نصب شده و انجام مانور در نبردهای نزدیک هوایی را بر عهده دارد. کمک‏خلبان، وظیفهء به‏کارگیری تسلیحات هوا به هوا و هوا به زمین دوربرد را در حین انجام ماموریتهای فواصل دور برعهده دارد، ضمن اینکه وظیفه دارد محیط اطراف را جهت وجود دشمن کنترل نماید و در ماموریتهای گروهی با سایر هواپیماها، وظیفهء هماهنگ سازی و کنترل را به انجام برساند.

برخی از این هواپیماهای سوخوی30، قرار است به نمایشگرهای چندمنظورهء رنگی ساخت شرکت فرانسوی Thales مجهز شوند. بنابراین قرارداد سنگین مسکو با تهران، باید با توافق پاریس به امضاء رسیده باشد.

هنوز در اورشلیم، تصمیمی گرفته نشده است تا از مقامات پاریس درخواست توقف همکاری در این معامله را نمایند، زیرا با تحویل این هواپیماها به رژیم اسلامی تهران، قابلیتهای ضربتی دوربرد در این نیرو به شدت افزایش می یابد و این در حالی است که رهبران و مقامات عالی ایران، خواستار محو کامل اسرائیل از نقشهء جهان شده اند.

با تمام این تفاصیل، پرزیدنت نیکولای ساراکوزی (رئیس جمهور فرانسه) در حالی ایجاد تحرکی در بین اعراب و مسلمانان منطقه برای نزدیک شدن به اسرائیل می‏باشد. تلاش وی برای قطع همکاری با روسیه، وی را در مسیر نزدیک شدن به سیاستهای واشینگتن قرار خواهد داد.

کد:

منبع: http://www.debka.com/headline.php?hid=4449

برگرفته از سایت انجمن هوافضا