مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

هواپیمای جنگنده اف20 (تایگر شارک)

هواپیمای جنگنده اف20 ملقب به تایگر شارک به معنای کوسه ببر ساخت شرکت نورثروپ گرومن در سال 1982 وارد عرصه خدمت گشته و اولین پرواز خود را نیز همین سال در 30 آگوست به ثبت رسانید. این جنگنده را می توان نوع ارتقا یافته و بهبودیافته هواپیمای جنگنده اف-5 تایگر برشمرد.

این جنگنده تاکتیکی برخلاف جنگنده اف-5 با دو موتور، از یک موتور نیرومند اف 404 ساخت شرکت جنرال الکتریک با قدرت کشش یا کشش خشک استاتیکی معادل 18000 پوند بهره می برد. لازم به ذکر است این موتور یک از کارآمدترین وقابل اطمینان ترین موتورها در جهان بوده که در هواپیمای ناونشین اف-18 ای نیز مورد استفاده قرار می گرفت. جنگنده اف-20 را می توان یکی از سازگارترین هواپیماها از نظر جوی به حساب آورد. همچنین این جنگنده از ترکیب ویژگیهای جالبی برخوردار است که از آنها می توان به توانایی حمل بیش از 8300 پوند تسلیحات خارجی و 5 پایلون سوخت اشاره کرد. به علاوه این هواپیما قادر به حمل 6 موشک سایدوایندر در ماموریت های هوابه هواست. برای نبردهای هوابه زمین نیز 6800 پوند تسلیحات قابل حمل وجود دارد. دو توپ 20 میلی متری داخلی نیز جزو تجهیزاتی بوده که در اف-20 تعبیه شده بودند. همچنین از تجهیزات اویونک این جنگنده می توان به رادار چند حالته جنرال الکتریک، لیزر خودکار هانی ول، سیستم هد آپ دیسپلی یا دستگاه مربوط به هدفگیری و اطلاعات مربوط به آن که در شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده جنرال الکتریک، سیستم ها و نمایشگر های دیجیتالی و دستگاه های کنترلی بندیکس و سیستم ماموریت کامپیوتری تلدیان اشاره نمود.

PT03


هریک از موارد فوق نیز کارایی جالبی به این جنگنده داده است، برای مثال سیستم رادار چند حالته خلبان را قادر به شناسایی و یافتن و مسیریابی هدف در رسایی وبردی معادل 48 ناتیکال مایل می سازد همچنین سیستم ماموریت کامپیوتری هواپیما را در هماهنگ سازی و سازماندهی مهمات و تسلیحات جنگی یاری می نماید. لازم به ذکر است سیستم اچ یو دی هد آپ دیسپلی این جنگنده نیز قابلیت های جالبی را در زمینه مکان یابی و وضعیت استقرار سلاح ها در شرایط بحرانی را برای خلبان ودر سطح و رسایی چشم وی فراهم آورده است.
PT06
این امکانات خلبان را قادر به شناسایی صحیح هدف بدون نظر انداختن به پایین و نشان دهنده ها می سازد، چرا که تمام اطلاعات اعم از ارتفاع و سرعت در این صفحه نقش می بندند. نورثروپ در این طرح یک کاناپی وسیع و در عین حال جدید را طراحی نمود که میدان دید را نسبت به جنگنده های پیشین این شرکت نزدیک به 50 درصد افزایش داده بود. توسعه در زمینه جا و وضعیت سر نیز هرچه بیشتر و بیشتر به وضعیت دید خلبان می افزود چرا که این مسایل در شرایط بحرانی بسیار موثر و تعیین کننده هستند. از ویژگی های مثبت آیرودینامیکی این جنگنده می توان به بزرگتر نمودن زائده روی بال ها اشاره کرد که 30 درصد برا را برای مانورهای گوناگون افزایش می داد.

Image
شکل دماغه نیز جنگنده را برای انجام مانورها در ارتفاعات بالاتر از طرف لبه حمله خود توانا می ساخت. بدنه هواپیما نیز قادر به مقاومتی به نسبت 9 جی یا شتاب گرانشی زمین بود. جنگنده اف20 برای نگهداری نیز ساده و قابل اطمینان بوده و در مقایسه با جنگنده های همزمان از درجه بهتری برخوردار بود. اف-20 حدود 53 درصد از سوخت بهینه تری برخوردار بوده و کم مصرف تر به حساب می آمد و 63 درصد از نظر عملیات نگهداری مقرون به صرفه تر بوده و به این شیوه از چهار نظر قابل اطمینان به نظر می رسید. حداکثر سرعت این هواپیما 2 ماخ و از سقف پروازی نزدیک به 20 کیلومتر برخوردار است که مشخصاتی بسیار مطلوب برای یک شکاری محسوب می شوند.

Image

Image

Image

منبع : انجمن هوا و فضا

 

F/A -18 Hornet(دوست داشتنی و کارآمد)

 

کمپانی مک دانل داگلاس در ماه مه 1975 قراردادی برای ساخت اف-18 از طرف نیروی دریایی و تفنگداران دریایی امیریکا دریافت کرد که در آن مشخصاتی به شرح زیر خواسته شده بود:

هواپیمای یک نفره،هواپمایی دو منظوره برای استفاده بعنوان جنگنده و بمب افکن،توانایی بکار گیری هم از پایگاههای خشکی و هم کریرها(ناوهای هواپیما بر).

اولین نسخه ی اف-18 ،بعنوان جنگنده ی اسکورت و هم دفاع کننده ی ناوگان قابل بکارگیری بود.در دومین ورژن یا نسخه ی اف-18 که F/A-18 نام گرفت علاوه بر کارایی های ذکر شده این توانایی را نیز داشت که نیرو های دشمن را چه در خشکی و چه دریا متوقف گرداند.همچنین نسخه ی دونفره ی آن که جهت اهداف آموزشی طراحی شده بود تولید گردید.

طراحی اف-18 از همان ابتدا مورد توجه 99% توده ی مردم قرار گرفت و کپانی را متقاعد کرد ه بود که هر دو وظیفه اش را ه نحو خوبی می تواند انجام دهد.

اولین پرواز اف-18 در سال 1978 در Patuxent River امریکا صورت گرفت.سه سال برنامه ی تست این هواپیما ،تستهای تجهیزات و امکانات و سلاحهای هوایی و رادیویی،تسهای هوایی و تستهای نشست و برخواست و جایگیری بر روی کشتی های کریر باعث این شد که طراحی اف-18 از ثبات و ارزش بالایی برخوردار باشد.

هواپیما رسما در سال 1982 بعنوان F/A-18ثبت گردید.hornet(زنبور سرخ) اولین هواپیمایی بعد از جنگ جهانی دوم گشت که طراحی آن این امکان را به او می دهد که هم به عنوان یک جنگنده ی هوا-به-هوا و هم یک بمب افکن هوا-به-زمین عمل کند.

با یک تلنگر خلبان ،هواپیما در وسط آسمان با یک چرخش سریع ،به سرعت به قالب یک دشمن جدی هوایی بدل میگردد.و خلبانان قادرند چه در جنگ هوایی وچه تعقیب هواپیماهای دشمن و یا برای هدفهای زمینی اشان ،ا بدون اینکه بمب های خود را رها کنند پیروز میدان باشند و آنها را از بین ببرند.

در 11 ماه مارس 1980 هوپیمای تکمیل شده ساخته شد.اولین تولید Hornet در آپریل 1980 به نیروی دریایی امریکا تحویل گردید.

پس از آن Hornet توانست در 1200 ساعت 1000 پرواز داشته باشد.

اولین F/A-18 Hornet strike fighter وارد نیروی دریایی امریکا گردید.در 7 ام جوآن 1983 در MCAS-EL-Tro کالیفرنیا اولین اف 18 تحویل تفنگداران نیروی دریاییی شد.

نیروی دریایی اولین اسکادران اف-18 رسمی خودش را در اکتبر 1983 تحویل گرفت.در 1989 ویژگی هایی نظیر امکانات رزم شبانه به آن اضافه شد.

بعد به دلیل بالا بردن توان موتوری آن کمی در طراحی آن تغییر بوجود آمد.1000 امین hornetدر 18 آپریل 1991 به تفنگداران نیروی دریایی امریکا تحویل گردید.


در 1992 یک پکیج یا تجهیزات شناسایی نیز به سفارش تفنگدارن به آن اضافه شد.دو سال بعد یعنی در سال 1994 به سفارش نیروی دریایی توانایی راداری آن بروز شد.در 1995 ،اف-18 بزرگتری به نام

F/A-18/E
ساخته و به کار گمارده شد.در نوامبر 1998 اولین Super Hornetساخته شد.این مدل اف-18 که جدیدترین مدل آن نیز به شمار می آید قابلیت های عملیاتی چشم گیر و بسیار خیره کننده ای دارد.از آن جمله:

برتری هوایی،جنگنده ی اسکورت،شناسایی،قابلیت سوخت گیری مجدد هوایی،پشتیبانی نزدیک هواییی،مقابله با دفاع هوایی، و دقت بالای حمله در شب و روز

در یک مقایسه با اف/آ-18 ،سوپر Hornetدارای rangeطولانی تر،قابلیت سوخت گیری مجدد هوایی،افزودن ضریب امنیت/مرگباری و......

مشخصات ویژه F/A-18

هواپیمایی است با قابلیت پرواز در همه نوع شرایط آب و هوایی،کارایی این هواپیما عنوان یک بمب افکن دقیقا به خوبی کاربرد جنگنده بودنش است.همچنین اف-18 این قابلیت را داراست که نیرو ها را پشتیبانی نزدیک و دقیق بکند.

قابلیتهای عملیاتی اف-18

تطبیق پذیری آن،قابلیت انجام ماموریت در طوفانهای صحرا،همچنین سرنگون کردن جنگنده های دشمن و متعاقب بمباران کردن هدفهای زمینی دشمن با همان هواپیا در همان ماموریت.،شکستن تمامی رکورد های هواپیماهای تاکتیکی دنیا و........

اسکادران نمایشیBlue Angles نیروی دریایی امریکا اکنون پرواز ا اف-18 رابعنوان افتخاری برای خود میدانند.برای اطلاعات کامل تر در موردBlue Angles به اینجا مراجعه کنید!

اف-18 اکنون در 37 تا از تاکتیکی ترین اسکادرانهای نیرو های امریکا بکار گرفته شده است و همچنین در بیش از 1 کشتی کریر در سرتا سر دنیا موجود است.

این هواپیما توسط 7 کشور خارجی بکار گرفته شده که شامل کانادا،استرالیا،فنلاند،کویت،مالزی،اسپانیا و سویس میباشد.

در پایان باید سه ویژگی قابل اطمینان بودن،نگهداشت پذیری و تطبیق پذیری را بعنوان سه ویژگی اصلی که این هواپیما را به یکی از استثناء ترین هواپیماهای دنیا بدل کرده ا شاره کنیم!

مشخصات عمومی

سازنده: McDonnell Douglas

اولین پرواز: ۱۸/۱۱/۱۹۷۸

معرفی رسمی: ۰۷/۰۱/۱۹۸۳

استفاده کننده عمده: نیروی دریایی امریکا

انواع:  F/A-18E/F Super Hornet , CF-18 Hornet , F-18 Hornet

تعداد سرنشین: ۱

قیمت: ۳۹.۵ میلیون دلار

طول: ۱۷.۱ متر

طول بال ها: ۱۲.۳ متر

ارتفاع: ۴.۷ متر

وزن (تهی): ۱۱.۲۰۰ کیلوگرم

وزن (مجهز شده): ۱۶.۸۵۰ کیلوگرم

حداکثر وزن موقع Takeoff: حدود ۲۳.۴۰۰ کیلوگرم

کارایی

حداکثر سرعت: ۱.۸۱۴ کیلومتر در ساعت تا ۱۱۰۰۰متر

نیاز به سرویس(تعمیرات): ۱۵۰۰۰ متر

سرعت اوج گرفتن: ۲۴۵ متردر ثانیه

تسلیحات

حمل بیش از ۶.۲۱۵ کیلوگرم انواع موشک،راکت،بمب،تانکرسوخت

موشک های هوا به هوا:  ضدهوایی AIM-9,AIM-7,AIM-120

                            هوا به زمین: AGM-45 Shrike,AGM-65 maverick

                        AGM-88 HARM, SLAM, JSOW 

                    ضد ناو:              AGM-84 Harpoon

ترتیب ساخت:

F-15, F-16, YF-17, F/A-18, F-20, F-21, F-22

هواپیماهای قابل مقایسه:

                                                                          F-16 Falcon

                                                                    MiG-29 Fulcrum

                                                                         Mirage 2000

                                                                    AIDC ching-Kuo

                                                                       Mitsubishi F-2

منابع :

 انجمن هوا و فضا http://www.aerospacetalk.com

وبلاگ بلند آسمان جایگاه من است http://gsuit.persianblog.com

Mirage F 1

فکر کنم فعلا اطلاعات هواپیماهای روسی و آمیرکایی کافی باشه این دفعه به معرفی میراژ اف 1 یکی از هواپیماهای فرانسوی که در زمان خود عالی بود می پردازم.

تکمیل همزمان 2 هواپیمای داسو میراژ اف 1 و جگوار منجر به ورود همزمان آن دو در عرصه هواپیماهای شکاری در سال 1974 شد.ابتدا تصور میشد که ایندو رقبای سرسختی برای هم باشند .در این رقابت که تصور میشد اف1 به مراتب کامیابی بیشتری به دست آورد مشخص شد که درخواست برای هواپیمای دارای انعطاف پذیری عملیاتی گسترده تر بیشتر است و این ویژگی میتوانست به بهترین شکل به وسیله هواپیمایی که در آغاز برای نقش برتری هوایی و ماموریتهای هوا به هوا طراحی شده ،فراهم نماید(همان گونه که با عرضه جنرال داینامیکس F-16 فلکون به بازار جهانی نیز ثابت شد).هردو هواپیمای جگوار و میراژ F1در برگیرنده گوشه هایی از تجربیات برنامه جنگنده ضربت ینوبک/ع(نشست/برخاست کوتاه و عمودی)نیروی هوایی شکست خورده فرانسه بودند که در سالهای پایانی دهه 1950 آغاز شد. میراژIIIV تنها هواپیمای نوبک/ع جهان بود که به سرعت 2ماخ دست یافت. با وجود این،کمی پیش از این که این هواپیما به پرواز در آید نیروی هوایی فرانسه درباره هزینه بالای این جنگنده ابراز نگرانی کرد.بنابراین داسو تشویق شد که به بررسی دیگر طرحهای جایگزین نوبک بپردازد.هدف کلی تولید هواپیمایی با سرعت 2.2ماخ بود که بتوان آن را در ماموریتهای ضریتی هسته ای با شعاع عمل پایین-پایین(lo-lo radius of action)550 کیلو متری نیز به کار گرفت و توانایی نشست و برخاست از باندهای 800متری را نیز داشته باشد.کامیابی نسبی میراژIII پیشگام که صنایع هواپیمایی فرانسه را در 10 سال و مدتی کوتاهی پس از پایان جنگ به طور ناگهانی از هیچ به سطح جهانی رساند،مارسل داسو را در موقعیت استثنایی قرار داد. در ماه مارس 1967 فرانسویان به این نتیجه رسیدند که گزینش جنگنده ای دارای بال هندسه متغیر برای جایگزینی میراژIIIپاسخگوی افزایش هزینه بالای آن نیست و به کارگیری طرح بال پسگرای متوسط در هواپیما مناسبتر تشخیص داده شد.در 18 مه 1967 پیش نمونه میراژF1سقوط کرد که علت اصلی آن اهتزاز(Flutter) گزارش شد.اما این طرح پیش برگزیده شده بود و قرار داد تولید 3 پیش نمونه (که قرار بود 2نمونه آخر دارای موتور 9K-50باشد) در سپتامبر همان سال امضا شد. ادعا میشود که سوخت داخلی میراژ برای سه پرواز 5 دقیقه ای برای رزم در ارتفاع متوسط و با سرعت 1.5ماخ یا پرواز سناسایی در ارتفاع بالا و با شعاع 315 کیلومتر و با سرعت 2.2 ماخ کافی است.با یک مخزن مرکزی و دو موشک سوپر 530 میراژ میتواند در گشت هوایی به مدت دو ساعت و 15 دقیقه پرواز کرده و هدف را تا ارتفاع 20000 متری رهگیری کند. رادار رهگیر سایرانو IV ساخت تامسون CSF از تجهیزات استاندارد F1 هست که در برخی از نمونه ها دارای توانایی نقشه برداری زمینی/دریایی و دوری از عوارض زمین میباشد. در هواپیمای ویژه حمله زمینی میراژ F1 A (که تنها لیبی و افریقای جنوبی آن را خریداری کرده اند) رادار مسافت یاب آیدا ((AIDAساخت شرکت داسو نصب شده است و در F-1EQ5/ عراقی رادار AGAVE تامسون CSF جایگزین سایرانو4 شد.رادار سایرانو M 4 دارای حالت هوا به سطح،یک سامانه حمله-ناوبری اینرسیایی شرکت ساژم،نشاندهنده سربالای ساخت شرکت تامسون CSF و مسافت یاب لیزری از جمله تجهیزات هواپیمای چند ماموریته F1E (که عراق از این مدل زیاد داشت) میباشند.لازم به ذکر است نیروی هوایی سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران نیز تعدادی از این هواپیما را در اختیار دارد که این هواپیماها از هواپیماهای به جا مانده عراقی در ایران می باشند.آمادگی رزمی این هواپیما در ایران ۷۰٪ بر آورد می شود.در زمان جنگ ایران و عراق این هواپیماها به طور وسیعی مورد استفاده نیروی هوایی عراق بوده اند ولی مرزبانان نیروی هوایی هواپیماهای اف ۱۴ مانع حملات هواپیماهای متخاصم عراقی از جمله میراژ ها بوده اند.

میراژ اف ۱ ایران در مشهد

میگ 25و31 سریع السیرترین جنگنده های عملیّاتی جهان


میگ25 در واقع نمونه ی ساده ی طرح جدید«میکویان گوریچ»بود که بعدها«اواسط دهه ی 1960»میگ 31 جای آنرا گرفت.مسئولین پرونده ی میگ 31 طرح اولیّه ی این هواپیما را از میگ 25 برداشته وآنرا توسعه دادند؛زیرا اگرتمام سیکل کاری و طراحی میگ 25 دوباره انجام می شد نه از نظرهزینه ونه به خصوص ازنظر وقت مقرون به صرفه نبود؛لذا بسیاری این دو جنکنده را در یک سطح تلقّی می کنند.تولید میگ 25 در چند سری ادامه یافت و مدل های گوناگونی از این جنگنده تولید گشت و در سال 1969 مدل آر این هواپیما که به فاکس بت بی نیز موسوم است وارد عرصه ی خدمت گشت.در حالیکه تولید مدل پی این هواپیما که به فاکس بت اِی مشهور است کمی به تاخیر افتاد و در سال 1972سرانجام وارد عرصه ی خدمت گشت.
همزمان با توسعه ی جنکنده ی بی-70 توسط نیروی هوایی ایالات متحده وتحویل سلاح حای هسته ای به شوروی سابق توسط این بمب افکن و با پرواز مورد نیاز در ارتفاعی معادل 70000پایی و سرعتی برابر 3ماخ ،شوروی شروع به برنامه ریزی برای طراحی طراحی وساخت یک جنگنده ی رهگیر باسرعت بسیاربالا وتوانایی پرواز در ارتفاعات بالا و در عین حال جدید کرد واین در حالی بود که طرح ساخت بی-70 نیز متوقف شده بود.امّا طرح ساخت میگ-25 ادامه پیدا کرد وبه تولید سریع السّیرترین جنگنده در جهان انجامید.
جنگنده ی میگ -25صرفاً برای نبردهای هوایی در ارتفاعات بلند ساخته بود امّاّ نقایصی نیزداشت که ازجمله ی آن عدم توانایی بالا در زمینه ی داگ فایت و در کل عدم اجرای وظایف واگذاری شده به نحو احسن بود.این جنگنده اگر چه در دفاع و جلوگیری از شناسایی دشمن توسعه یافته بود؛ امّا برد هواپیما همیشه محدود بود و در نتیجه شرکت «میکویان گورویچ» طرح توسعه میگ25 به میگ 31 را عملی ساخته واین کار را با پیشرفت سطح قطعات برای انجام حملات و مانورهای بیشتری در جنگ های گوناگون انجام داد.
جنگنده رهگیر میگ-25 ملقب به فاکس بات به معنای روباه شکاری سریعترین جنگنده ی عملیّاتی جهان لقب گرفت .این هواپیما توانایی ویژه ای در پرواز مستقیم دارد و این کار را با قدرت و سرعت زیاد به انجام می رساندبه طوری که برای تولید نیروی تراست خود از کششی معادل 11200کیلوگرم یا به عبارتی 24691پوند بهره می برد.البتّه همانطور که پیشتر گفته شد این هواپیما در مدل های متعددی ساخته شد که تا فاکس بت اِف می انجامید و این مدل ها در وافع انواع انشقاق یافته از دو مدل اصلی آن بودند؛ شایان ذکر است مدل پی یو به فاکس بت سی ملقّب شد.
مدل های (آر بی سی اِچ-آر بی اِس –آر یو)و همچنین مدل های (آر بی اِف-آر بی اِس)به مدل دی معروف شدند و سرانجام گونه (بی اِم)را مدل اِف نامیدند.این جنکنده ی استثنایی سرعتی معادل 3 ماخ داشت وتا
سقف 90000پایی(27000متر)نیز توانایی پرواز داشت؛هر چند قابلیّت مانور ،برد و داگ فایت به شدّت محدودی داشت امّا سرعت شگرف آن حیرت آور بود.دو موتور توربو جت رویایی این جنگنده به نام تومانسکی آر بی 300 این سرعت سرسام آور را به وجود می آورند.میگ-25 که برای رهگیری هواپیمای اِس آر-71 خفاش سیاه آمریکاییطراحی وتولید شده بود ؛ هیچ گاه نتوانست به این ارزوی خود جامه ی عمل بپوشاند.هم اکنون بزرگترین پرواز دهنده ی میگ-25 کشور هندوستان است.جالب اینکه عملیّات جوشکاری در هنگام ساخت این هواپیما با دست انجام می گرفت ودر سیستم های الکترونیکی آن ، هنوز از لامپ های خلاء استفاده می شد.امّا با این اوصاف ، هواپیمای میگ-25 با نمونه ی بزرگتری به نام میگ-31 فاکس هاوند جایگزین شد که در حقیقت نمونه ی اارتقا یافته از آن بوده و حقیقتاًتوانایی های بیشتری نسبت به آنرا دارا بود.این هواپیما،یعنی میگ-31 را می توان هواپیمایی کاملاً جدید نامید ؛ اگر چه شکل ظاهری آن بسیار شبیه میگ-25 است .این هواپیما برعکس نسل قبلی خود ، از موتورهای توربوفن «دی-30اِف6»بهره می جوید که این موتورها ،برای تامین هوای ورودی خود به ورودی های بزرگتر از فاکس بت و همچنین خروجی های بزرگتر احتیاج دارند.میگ-31 فاکس هاوند دارای رادار قدرتمندی با توانایی تعقیب 10 هدف همزمان و برد 120 کیلومتر دارد.

منبع:www.cloob.com

KJ-200 پیش اخطار چینی

هواپیمای پیش اخطار KJ-200 موسوم به Balance Beam در سال 1990 در چین و توسط صنایع هواپیمایی شانخی پایه ریزی شد، رادار خطی شکل آن که به سیستم سوئدی ERIEYE شباهت زیادی دارد توانایی اسکن 360 درجه را به این هواپیما اعطا می نماید، برد رادار این هواپیمای پیش اخطار چینی نیز چیزی حدود 300 تا 450 کیلومتر می باشد.
هرچند شباهت های زیادی میان این هواپیمای چینی و Ericsson PS-890 Erieye سوئدی وجود دارد، اما این امر که فناوری آن از سوئد به دست آمده قطعی نیست لیکن بخاطر در دسترس بودن چنین فناوری هایی در بازار تسلیحات این امر دور از ذهن نیز نمی باشد. در صورتی که چینی ها از فناوری سوئدی در ساخت این هواپیما استفاده کرده باشند، به احتمال زیاد امکان اسکن سطح و تعیین موقعیت اهداف سطحی نیز در این هواپیما وجود خواهد داشت.





با وجود اینکه در چهارم ژوئن 2006 یکی از نمونه های آزمایشی KJ-200 دچار سانحه شد و سقوط کرد، لیکن پروازهای آزمایشی این پرنده چینی همچنان ادامه دارد، هرچند هنوز زمان دقیق ورود به خدمت این پرنده چینی مشخص نیست لیکن چینی ها اولا بخاطر دارا بودن مرز های گسترده و دوما قیمت نسبتا کم KJ-200 نسبت به KJ-2000 (نمونه مونتاژ شده در چین A-50I) علاقه زیادی به ورود به خدمت هرچه سریعتر KJ-200 دارند.
گفتنی است که KJ-200 برپایه هواپیمای ترابری Y-8 (نمونه چینی An-12) ساخته شده است، لیکن در طی مراحل طراحی دستخوش تغییرات زیادی شده از جمله کاکپیت سه نفره آن به دو نفره تبدیل شده، قسمت شیشه ای دماغه آن حذف گردیده و با یک پوشش فلزی که در آن سیستم های راداری جای دارد جایگزین شده است، بجای موتور های روسی از چهار موتور توربوپراپ پرات اند ویتنی کانادا PW150B با ملخ شش تیغه ای Dodi R-408 انگلیسی استفاده شده است، وزن برخواست و برد آن افزایش یافته و همچنین در نوک بال ها و نوک سکان عمودی غلاف هایی نصب شده است.





منبع:

http://www.sinodefence.com/airforce/specialaircraft/y8balancebeam.asp

معرفی اف 16 فالکن

حدود ۴۰ سال پیش اکثر پروژه های نیروی هوایی آمریکا برای ساخت هواپیماهای جنگنده کوچک با قدرت مانور بالا بود ولی چندی بعد (حدود یک دهه) شیوه های طراحی تغییر کرد و دیگر طراحان و مهندسان توجه خود را به مسایلی مانند سرعت زیاد، ارتفاع بالا و تقویت سیستم های راداری متمرکز ساختند تا هواپیماهای جنگنده کمتر از تهدیدات دشمن بیم و هراس داشته باشند.
این مشخصات را به خوبی می توان در جنگنده F-4 آمریکایی ساخت شرکت مک  دانل داگلاس ملقب به شبح «phantom که کشور ما هم چندین فروند از این مدل را داراست» دید. هواپیماهای جنگنده F-4 یکی از بازوان پرتوان نیروی هوایی آمریکا در زمان جنگ ویتنام بودند و نکته قابل توجه استفاده دومنظوره از آنها بود زیرا F-4ها علاوه بر نیروی هوایی به نیروی دریایی نیز کمک می کردند.
طراحی F-4 در ابتدا طرحی برای ساخت یک هواپیمای رهگیر شکاری بود و به همین علت موتورهای قوی جت (نسبت به زمان خود)، سرعت اوج گیری بالا و قدرت حمل موشک های هدایت شونده، همگی مسایلی بودند که مهندسان برای یک هواپیمای رهگیر در نظر گرفته بودند تا F-4 بتواند در ارتفاعات بالا هواپیماهای پایین تر از خود را هدفگیری کند.
البته در جنگ ویتنام هواپیماهای F-4 تنها در نقش جنگنده عملیات انجام دادند. رقیب بسیار سرسخت آن زمان هواپیمای F-4، هواپیمای میگ (Mig-21) روسی بود که البته F-4ها توانمندتر بودند.

بعد از جنگ ویتنام طراحان آمریکایی شروع کردند به رفع نقایص F-4ها تا بتوانند نسل جدیدی از هواپیماهای جنگنده را معرفی کنند زیرا چندین فروند F-4 در جنگ نابود شده بود. مشکلات و نواقصی مانند شناسایی سهل و آسان رادارهای دشمن، برد و دید کم راداری که این امر باعث می شد تا خلبانان برای نشانه گیری و هدف یابی به نزدیکی هدف بیایند و شلیک کنند که باعث می شد تا پدافندهای دشمن آنها را شناسایی و نابود کنند این مشکلات به نسبت در هواپیماهای جنگنده بعدی کمتر دیده می شود (به عنوان مثال در جنگنده های F-14 و F-15).
در هواپیمای جنگنده F-15 خصوصیات دید راداری بسیار وسیع (۳۶۰ درجه حول هواپیما)، قدرت مانور بسیار بالا و سرعت مافوق صوت باعث شد تا لقب عقاب را بگیرد و یکی از محبوب ترین هواپیماهای نیروی هوایی آمریکا شود که نسبت به هواپیما F-4 بسیار پیشرفته تر، سریع تر و بلندپروازتر بود. F-15 جزو اولین هواپیماهایی بود که با موشک های مدرن اسپارو (Sparrow) تجهیز شد. در تمامی موارد F-15 نسبت به F-4برتری داشت به جز یک مسئله و آن هم هزینه سنگین ساختش بود.

این جنگنده می تواند با سرعت ۵/۲ ماخ در ارتفاع ۶۵ هزارپایی پرواز کند.باز هم بعد از مدتی نیروی هوایی آمریکا با صرف بودجه های هنگفت ، برای رفع تمامی نیازهایش،به فکر ایجاد قوی ترین نیروی هوایی دنیا افتاد و سریعاً شرکت های بزرگ صنعت هوافضا را «البته تنها شرکت های  آمریکایی» مانند بوئینگ، لاکهید مارتین، نورثروپ، مک دانل داگلاس و... را دعوت به همکاری کرد و با ایجاد رقابت های سخت میان آنها به هدفش رسید.
نیروی هوایی آمریکا به این شرکت ها اعلام کرد که طرح های مفهومی (Concept) بهترین جنگنده ای را که می توانند بسازند، اعلام کنند. در مدت کمتر از یک سال چندین طرح از هر شرکت به نیروی هوایی ارایه شد که از میان آنها طرح YF-16 از شرکت جنرال داینامیک و YF-17 از شرکت نورثروپ برگزیده شدند.
طرح YF-16 دارای یک موتور توربوفن بود و وزن کمی داشت در صورتی که YF-17 دو موتور جت داشت که از YF-16 سنگین تر و طویل تر بود.
بعد از چانه زنی های فراوان بین طرح های موجود سرانجام در سال ۱۹۷۶ طرح F-16 بر F-17 غالب آمد و نیروی هوایی آمریکا به عنوان جنگنده ای برای آینده با آن موافقت کرد.
در آن زمان هم نشریات آمریکایی موضع گیری جالبی در مقابل F-16 نشان ندادند و طراحان شرکت جنرال داینامیک برای بهتر جلوه دادن این هواپیما نهایت سعی و تلاش خود را انجام دادند تا در مقابل تهدید لغو قرارداد ساخت F-16 پایداری کنند. به عنوان مثال یکی از مهم ترین رقبای F-16 در یگان هوایی آمریکا هواپیمای F-15 بود که مهندسان شرکت جنرال داینامیک برای صرفه جویی در هزینه ها در ساخت بدنه F-16تنها دو درصد از فلز تیتانیوم استفاده کردند در صورتی که ۲۵ درصد وزن بدنه هواپیمای F-15 از تیتانیوم ساخته شده است.
یک سامانه هدایت الکتریکی پیشرفته (Fly-by-Wire) پیشرفته در این هواپیما کار خلبان را بسیار آسان تر کرده است. یکی از مهم ترین نکات هواپیمای F-16 نسبت تحمل بار زیاد به وزن کم بدنه است که می تواند مقدار زیادی از تسلیحات جنگی را در هر پرواز با خود حمل کند. کابین خلبان بسیار پیشرفته است و دید بسیار خوبی حتی نسبت به پشت سر دارد و به گونه ای می توان آن را نوعی جدید از طراحی دانست که در آینده در هواپیمای F-22 نیز استفاده شد.
شرکت جنرال داینامیک با انعقاد قراردادی در ۱۳ ژانویه سال ۱۹۷۵ با نیروی هوایی آمریکا موظف شد که یک نمونه ابتدایی عملیاتی از F-16 بسازد طراحان به گونه ای برای ساخت اولین مدل سعی و تلاش کردند که از آن می شد به عنوان یک هواپیمای چند منظوره «نبردهای هوا به هوا و هوا به زمین» استفاده کرد.
نسبت به هواپیماهای زمان خود سبک وزن بود و نمونه اولیه آن با نام F-16A تنها ۱۵۶۰۰ پوند وزن داشت که باز هم در مدل های بعدی (B و C و D) تغییرات دیده می شود. از مدل A ۲۰ فروند ساخته شد که تمامی آنها تک سرنشینه بودند.

نیروی هوایی سریعاً به فکر تربیت خلبانان  ماهر برای هدایت این جنگنده افتاد و به همین علت مدل B دو سرنشینه ساخته شد. اولین پرواز هواپیمای جنگنده F-16A در دسامبر سال ۱۹۷۶ انجام شد و اولین نمونه عملیاتی آن در ژانویه سال ۱۹۷۹ تحویل اسکادران ۳۸۸ پایگاه هوایی هیل (Hill) در ایالت یوتا شد.
مدل های بسیار متنوعی از آن ساخته شد. مدل های C و D جایگزینی برای هواپیماهای اولیه A و B بودند که تنها تفاوتشان در سیستم های ایونیک (الکترونیک پرواز) و سیستم های راداری بود. در مدل های C و D رادارها بسیار پیشرفته تر شدند و تسلیحات و موشک های مدرن بر روی هواپیما نصب شد و تا نوامبر سال ۱۹۸۱ تمامی آنها به نیروی هوایی تحویل داده شد.
همان طور که می دانید یکی از مهم ترین قسمت های طراحی هواپیما موتور آن است. برای ساخت موتور نیز از شرکت های مجرب موتورسازی جنرال الکتریک و پرت و ویتنی دعوت به همکاری شد. F-16 یک موتور بود و به همین علت باید از یک موتور بسیار پرقدرت استفاده می شد مدل های F-100 از شرکت پرت و ویتنی و F-116 از جنرال الکتریک پیشنهاد شدند که هر دو توربوفن هستند و بازدهی خوبی دارند هرکدام از آنها حدود ۱۲۱۵۰ کیلوگرم نیروی پیشران تولید می کنند تا با چنین قدرتی سرعت هواپیما به دو ماخ (حدود ۱۵۰۰ مایل در ساعت) برسد.
F-16's
برد پروازی ۳۹۰۰ کیلومتر برای یک بار سوختگیری نشان دهنده مصرف نسبتاً پایین سوخت آن است. تمامی F-16ها مجهز به یک مسلسل M61A1 هستند که می تواند ۵۰۰ تیر در دقیقه (هشت تیر در ثانیه) شلیک کند. آویزگاه های خارجی بر روی بال ها و بدنه اصلی می تواند در هر پرواز چندین موشک را با خود حمل کند که برای معرفی تسلیحات قابل حمل توسط یک F-16 احتیاج به چندین صفحه روزنامه است.
در کل یکی از بهترین هواپیماهای جنگنده است که نیروی هوایی آمریکا تمامی آنها را برای ورود به قرن جدید پیشرفته تر و به روز (Update) کرده است. 

 

مشخصات :

-    وظیفه : جنگنده چند منظوره
-    مبنای قدرت : یک موتور توربوفن
-    نیروی پیشران : 12150 کیلوگرم
-    پیشینه وزن برخاستی : 16875 کیلو گرم
-    طول : 12.8 متر
-    ارتفاع : 2.8 متر
-    فاصله دوسر بال : 9.8 متر
-    سرعت : دو ماخ
-    سقف پرواز : 15000 متر
-    برد : 3900 کلیومتر

v-22 پرنده ای همه کاره برای تمام نیروها

v22 یک وسیله ی جنگی هواییست که با استفاده از تکنولوژی تیلتروتر (کج شونده) همانند یک هلیکوپتر توانایی پرواز عمودی را داراست و نیز میتواند مانند یک هواپیما با سرعت و ارتفاع بالا پرواز کند.

این پرنده میتواند توسط موتورهایی که در جهت عمودی هستند به طور عمودی تیک آف و لندینگ انجام دهد و یا مانند یک بالگرد   در هوا معلق بماند.در هنگتم پرواز موتورهای این پرنده قادر به چرخش هستند و این پرنده را تبدیل به یک هواپیمای جت میکنند که دارای قابلیت پرواز در ارتفاع و سرعت نسبتا زیاد می باشد.
این ویژگیها سبب شده که v22 تبدیل به یک پرنده ی بی همتا شود و هیچ پرنده ی دیگری جایگزین آن نشود.

v22 میتواند 24 سرباز مجهز و یا 20000 پوند در داخل خود به صورت بار داخلی و یا 15000 پوند به صورت معلق(آویزان یا بار خارجی) با بیش از دو برابر سرعت یک هلیکوپتر حمل کند.

 v22 دارای یک جعبه دنده ی Cross-Couppled است که این قابلیت را به موتورها میدهد که   در صورتی که یکی از موتورها از رده خارج شود  موتور سالم قادر است هر دو پره را به حرکت در آورده و پرنده به راه خود ادامه دهد.

پره ها و بالهایش قابلیت تا شدگی را دارا هستند و این امکان باعث میشود که در ناو هواپیما بر و یا ناو جنگی فضای کمتری اشغال شود.

v22 تنها پرنده ایست که قابلیت عملیات در هر نقطه ی جهان متناسب با هر گونه آب و هوا  را داراست که این قابلیت باعث تسریع عملیات و فراهم شدن نیروها در عملیات جنگی میشود و باعث کاهش درخواست انتقال هوایی و دریایی استراتژیک محدود میشود.

خریداران:

در حال تولید برای نیروهای کماندویی آمریکا(US MARINE)

نیروی عملیات ویژه ی هوایی آمریکا(US Air Force Special Operation)

نیروی دریایی آمریکا(US NAVY)

هم اکنون نیروی کماندویی آمریکا سفارش تولید 360 فروند mV-22bs برای انجام دادن عملیات تهاجمی و عملیات پشتیبانی نیروها سفارش داده است.
نیروی ویژه ی هوایی آمریکا (نیروی هوایی آمریکا مختص عملیات ویژه) 50 فروند cV-22s برای پشتیبانی و تعقیب زمینی در ارتفاع کم و در عین حال با سرعت زیاد در مکانهای مختلف برای انجام عملیات های ویژه ی مختلف سفارش داده است.
نیروی دریایی 48 فروند hV-22s برای انجام عملیات پشتیبانی سفارش داده است.



اولین اسکادران وی22  در تاریخ 2006.3.3 برای نیروی کماندویی آمریکا با نام phumder-Chickensتشکیل شد که این اسکادران در سال 2007 کاملا عملیاتی خواهد شد.

cV-22 در سال 2009 کاملا عملیاتی خواهد شد.

مشخصات عمومی:

نیروی پیشرانه:
2 * Rolls Roys AE-1107c , 6.150 SHP (4586KW *2)

طول:57.3 Feet (17.48 Metr) ,63 Feet (19.08)در حالت باز شدن درب عقب


قطر پره ها : 11.56 Metr
  
ارتفاع در حالت عمودی بودن موتورها : 6.63 metr

ارتفاع تا سکان: 5.38 meter

بیشینه وزن برخاست :23495kg

وزن خالی برخاست:  8460Kg

سرعت:  463-km/h555.6

مسافت قابل طی کردن با حد اکثر وزن:  1182km

مسافت قابل طی کردن بدون بار: 4239Km  

خدمه: 3 نفر


تولید : بخش هلی بویینگ مسول ساخت بدنه و سیستمهای کمکی و سیستمهای دیجیتال و سیستم کنترل الکتریکی میباشد.
و همکار آن شرکت هلیکوپتر سازی بل مسول ساخت بال و جعبه دنده و سکانها و سیستم چرخش پره ها و موتور میباشد.
هم اکنون این دو شرکت در حال تولید 13 فروند وی22 برای تحویل در اواخر سال 2006 میباشند.

پیش زمینه : سازمان دفاع اجازه ی تولید کامل وی22 را در سپتامبر سال 2005 بعد از آنکه یک سری آزمایشات کلی و ریز که احتیاجات سازمان دفاع و نیروهای ویژه را مهیا کرد داده.

بل بیش از 70 فروند هماپیما قبل از سال 2006 برای عملیاتهای گوناگون تولید کرده که یک دهه هم ادامه پیدا خواهد کرد.

بویینگ و همکاران تجاری اش در سیستمهای بزرگ یا کوچک هم در کارهای شبکه ای پیشرو هستند و به علاوه ی آنکه یک پیشتاز در تولید ادوات نظامی و تجاری برای آمریکا و متحدانش هستند.

همچنین کمپانی بل یک پیشتاز دز عرصه ی وسایل نقلیه ی عمود پرواز  برای کارهای تجاری و نظامی است.
این کارخانه تا کنون بیش از 35000 پرنده  از سال 1946 ساخته است که اولین پرنده ی تجاری بل47 نام گرفت.

 

اف 5 تایگر یا فریدوم فایتر

f-5_ko01.jpg
پس از تکمیل مطالعات زیاد که کارخانجات نورث روپ (North Rope)در راه تشکیل یک هواپیمای بر جسته هوائی (رهگیر)بعمل آورد موفق شد در 30 جولای 1959 زحمات خود را به ثمر رسانده و جنگنده ی پر قدرت جدیدی بنام ان-156-اف(N-156-F)به جهان پرنده های آتشین عرضه کند که بعدا نام آن به اف-5-آ تغییر نمود این جنگنده ها بنام مستعار فریدوم فایتر(Freedom Fighter)بمعنای جنگنده ی آزادی معروف شد و شاید بهتر بود اسم آنرا جنگنده ی آزادی به سبک آمریکایی میگذاشتند!.
در 25 آوریل 1962 نیروی هوایی آمریکا اعلام کرد که اف-5-آ را در برنامه ی جدید تسلیحات نظامی قرار داده و بالاخره در ژانویه ی 1963 هواپیمای اف-5-آ در نیروی هوائی آمریکا به پرواز در آمد و بعد از آن اولین کشور که اف-5-آ تحویل گرفت ایران بود که در سال 1343 (1965) نیروی هوایی خود را با جت ما فوق صوت اف-5 مجهز نمود و بعد از آن عربستان سعودی،کشورهای آفریقای جنوبی و ترکیه نیز اف-5-آ دریافت نمود
بعد از مدتی کمپانی نورث روپ تصمیم به تکمیل اف-5-آ گرفت و اف-5-ئی یا تایگر-2 (Tiger-2) را تولید نمود که در سال 1970 به عنوان شکاری بین المللی انتخاب و سفارش تولید 325 فروند اف-5-ئی به نورث روپ داده شد که برای کشورهای تایلند-تایوان-ویتنام جنوبی و کره جنوبی بود.پرواز آزمایشی اف-5-ئی برای اولین بار در سال 1972 انجام شد و اولین تولید کلی آن از سال 1973 شروع گردید.برای دسترسی به اطلا عات جامعتر درمورد اف-5 به اینجا مراجعه کنید

بعد از مطالعه زیاد روی اصول آیرودینامیکی و امکاناتپرواز هواپیماهای دیگر و تجاربی که از اف-۵-آ بدستآمده بود نورث روپ تصمیم به انجاماصلاحاتی روی اف-۵-آ گرفت که اولین آنها اضافه کردن رادار روی آنبود.و بعد از آن استفاده از فلاپهای مانور کننده در دو طرف لبه ی حمله و عقب بال هواپیما است. این فلاپها سبب میشود که هواپیما در زاویه ی حمله ی معین نسبت به نمونه ی قبلی دچار پسای کمتری گردد و تعادل خود را از دست ندهد و (برا)ی بیشتر بدست آورد بدون آنکه در کنترل هواپیما خللی وارد شود و در نتیجه استفاده از آنها اف-5-ئی میتواند در15000 پا 10.3 درجه در ثانیه بگردد و در صورتی که اف-5-آ و هواپیما عای مشابه در ثانیه 8.9 درجه میگردند و میزان گردش گود را نیز از 15.5 درجه در ثانیه به 17.5 درجه افزایش داده و شعاع گردشهای پایدار نیز از 4500 به 2800 پا کاهش یافته و به عبارت دیگر 38 درصد کم شده.با اضافه کردن یک ردیف کمپرسور به موتور بدون اینکه در شکل یا حجم آن تغییر زیادی داده شود 23 درصد به قدرت موتور آن افزوده شده .اصلاح موتور باعث گشته که 15 اینچ به طول هواپیما و 16 اینچ به فاصله ی دو نوک بال اضافه شود.دهانه ی ورود هوا نیز بزرگتر شده تا ورود هوای بیشتر را امکان پذیر سازد. با افزایش حجم بدنه بر ظرفیت مخازن سوخت داخلی 570 پوند اضافه شده و همچنین از آسیب پذیری آن در مقابل آتش مسلسل جلوگیری شده. قدرت هر یک از موتورها در سطح دریا 5000 پوند است و در مصرف سوخت نیز کاهش قابل توجهی داده شده و تغییر عمده در موتور همان اضافه شدن یک ردیف کمپرسور استتغییرات فنی در موتور باعث شده که موتور به اصطلاح زودتر جواب بدهد. و یا به عبارت دیگر زودتر دور بردارد.لذا طول باند لازم برای برخاستن از7300 پا به 5300 پا کاهش یافته . با کلیه تجهیزات برای رهگیری (دو سایدوینر و دو توپ) طول لازم برای بلند شدن با وزن 16050 پوند 2050 پا است سرعت اوجگیری نیز از 28700 پا در دقیقه به 31600 پا افزایش یافته. اف-5-ئی دارای شعاع عمل زیادتری نسبت به اف-5-آ است. مثلا قادر است 3200 پوند بمب را در مسافت 400 مایلی بریزد و به پایگاه برگردد

اف-5-ئی به دلایل ذیر شکاری برگزیده ی جهان است.هواپیمای ما فوق صوت یک نفره ..سبک ..دارای سهولت عملیاتی فوق العاده و مشخصات پروازی و امکتنات رزمی برجسته بوده.ارزانی و سهولت نگهداری نیز یکی دیگر از دلایل میباشد.
اف-۵ قادر به حمل بمبهای ۳۵۰ یا ۵۰۰ ،۷۵۰ و ۱۰۰۰ پوندی و یا بمبهای ام-کا-۳۶(m-k-36)است و قادر به حمل بمبهای ناپالم وراکتهای ۲.۷۵ میلیمتری نیز هست.اف-۵ برای ماموریت رهگیری دارای دو موشکآ-ای.ام.۹(AIM-9) و دو توپ ۲۰ میلیمتری از نوع ام-۲۹(M-29)با هر کدام ۲۸۰ تیراست.
اف-۵-ئی دارای یک رادار کوچک از نوع امرسون(emerson)با برد ۲۰ مایل است و برای بدست آوردن زاویه و مسافت شکاری های دشمندر جنگ های هوائی به کار میرود.
اف-۵ همچنین مجهز به سیستم کشف هدف لیزری گردیده. این سیستم به خلبان امکان میدهد تا از وجود هواپیمای دشمن در فاصله دورآگاهی پیدا نماید و خود را برای درگیری آماده سازد و ضمنا اطلاعاتی از هواپیمایدشمن را در اختیار خلبانان میگذارد که بوسیله سایت چشمی که بر روی کلاه نصب میشود ودر اختیار خلبان قرار میگیرد. بعضی از مدلهای متاخر اف-۵ ئی قادر به حمل موشکهایماوریک با سیستم هدایت تلویزیونی نیز هستند.

اف-۵-آ به تعداد ۱۲ فرونددر اتیوپی ،۴۰ فروند یونان که بعدا با اف-۵ ائی تعویض شد.
۷ فروند لیبی،۱۵ فروند فیلیپین ،۴۵فروند کره جنوبی،۷۰ فروند تایوان،۲۵ فروند تایلند ،۱۴۰ فروند ترکیه و ضمنا کانادا واسپانیا نیز اف-۵ مونتاژ می کنند. کانادا ۸۹ فروند برای خود و ۱۵ فروند برایونزوئلا ساخته است. اسپانیا ۳۶ فروند برای خود ساخته است. اف-۵-بی که مدل ۲ نفره یاف-۵-آ است ۳۲ فروند در نروژ و کانادا نیز ۳۰ فروند برای هلند ساخته است.۳۴ فروندنیز در اسپانیا موجود است و ۲۴ فروند نیز توسط کانادا برای ونزوئلا ساخته شده و ازاف-۵-ئی ۱۱۲فروند در ایالات متحده آمریکا که ۵ فروند آن در نیروی دریایی خدمتمیکنند.

۳۶ فروند برزیل ،۲۵ فروند شیلی،۱۲فروند اتیوپی و ۳ فروند یونان ،۱۵۰ فروند ایران ،اردن و مالزی و کنیا ۱۴فروند،مراکش ۲۴ فروند. عربستان سعودی ۷۰ فروند ...سوئس ۰ ۶فروند و ۴۰ فروند تایلندو تایوان دارا هستند.

اف ۵ های ایران
اولین نیروی هوایی دنیا که اف ـ۵ای را دریافت کرد نیروی هوایی ایران بود. در بین سال های دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ نیروی هوایی ایران به بزرگترین و مجهزترین نیروی هوایی منطقه (نیروی هوایی) اولین اسکادران از این هواپیما به تعداد ۱۳ فروند را اوایل فوریه ۱۹۶۵ به خدمت گرفت. در آن تاریخ ۱۱ فروند اف ـ۵ای و دو فروند اف ـ۵بی در پایگاه یکم شکاری در مهرآباد جایگزین اف ـ۸۴ تاندرجت شدند تا نقش تهاجمی نیروی هوایی را برعهده بگیرند.
اف ـ۵ای های ارتش ایران به استانداردهای بالا تجهیز شده بودند، این تجهیزات پیشرفته سیستم ناوبری آنبرد لیتون و کامپیوتر مرکزی تسلیحات بود. در آن زمان ایران مدل های قبلی اف ـ۵ (اف ـ۵ای و بی)را به کشورهای یونان، ترکیه، اتیوپی، ویتنام جنوبی و اردن فروخت، اما چند فروند برای انجام پروازهای تمرینی در ایران نگه داشته شدند.
با شروع جنگ و متعاقب آن تحریم تسلیحاتی غرب علیه ایران، ایران به دلیل عدم توانایی خرید قطعات و لوازم یدکی به سرعت در حال از دست دادن تعداد هواپیماهای عملیاتی خود بود. اما بعدها که ایرانیان به پیشرفت های زیادی در صنایع هوایی دست یافتند، خود به ساخت و تهیه قطعات موردنیاز برای تعمیر و عملیاتی نگه داشتن این هواپیماها زدند ایران در پروژه ای به نام »افق« این هواپیماها را به روز کرده است از جمله می توان به دوبرابر کردن برد رادار ای پی کیو ـ۱۵۹ و سوارکردن سیستم پرتاب موشکی پی ال ـ،۷ ای ای ام ـ۹ پی سایدوایندر و آرـ۶۰ آمیدز اشاره کرد. به هرحال عمر عملیاتی این جنگنده ها که در کنار اف ـ۴ به افسانه های فراموش نشدنی جنگ تبدیل شدند رو به پایان است و ایران به دنبال جایگزینی برای آنهاست.

Flugzeugmodell 1:72 Iran Northrop F-5F "Tiger II" (Airfix 3057)

Flugzeugmodell 1:72 Iran Northrop F-5F "Tiger II" (Airfix 3057)

Flugzeugmodell 1:72 Iran Northrop F-5F "Tiger II" (Airfix 3057)

Flugzeugmodell 1:72 Iran Northrop F-5F "Tiger II" (Airfix 3057)

Flugzeugmodell in 1:72, Iran - Northrop F-5F "Tiger II" (Airfix 3057)

 
 

F-5
Specifications

 

 

  Primary Function Light tactical Fighter  
  Builder Northrop Corp  
  Power Plant Two General Electric J85-GE-13 turbojets with afterburner.  
  Max Sed Mach 1.4  
  Stalling Speed 237 km/h  
  Length 47 feet 2 inches  
  Height 13 feet 2 inches  
  Wingspan 25 feet 3 inches  
  Ceiling 50,500 feet  
  Range 1,387 miles  
  Crew 1 or 2  
  Armament two 20-mm cannon in nose. 2 Sidewinder at the wingtips. Five pylons to carry 6200lbs of ordinance.
 
 

 

سوخو ۲۵(کوچولوی زشت ولی کار آمد)

 
 سو خوم ۲۵–که ناتو آن را فراگ فوت به معنای پای قورباغه نامیده- یک هواپیمای تهاجمی می باشد که برای پشتیبانی نزدیک و عملیات زد تانک استفاده می شود .Su-25 با تکیه بر زره قوی در کاکپیت ( که قابلیت دفاع در برابر توپهای 23 میلیمتری را دارند) و بدنه خود برای تحمل کردن آتش سنگین دشمن طراحی شده است . در واقع سرعت هواپیما قربانی طراحی هواپیما شده و آن را به یک هواپیمای زیر صوت تبدیل کرده است. نوک هواپیما به یک مسافت یاب لیزری مجهز می باشد که بعنوان تعیین کننده هدف نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در قسمت عقب هواپیما نیز یک سیستم هشدار دهنده رادار به نام Sirena-3 قرار داده شده است. نوع تولیدی اولیه این هواپیما ، Su-25 ( که ناتو آن را فراگ فوت-A می نامید) بود که Su-25K اولین نمونه صادراتی از این نوع بود. Su-25K که از نظر الکترونیک پروازی و سیستم کنترل آتش در رده پایین تری نسبت به نمونه قبلی بود به کشورهای عراق و کره شمالی صادر شد.Su-25BM ( که نوع صادراتی آن Su-25BMK است) یک نمونه تغییر   داده شده ی Su-25 ( فراگ فوت-A ) بود که بعنوان هدف های هوایی برای تمرین های هوا به هوا و زمین به هوا مورد استفاده قرار می گرفت و توپ هواپیما نیز حذف شده بود.Su-25UB یک نمونه تمرینی پیشرفته برای نیروی هوایی روسیه است که Su-25UT نمونه آموزشی دو نفره غیر مسلح – که با Su-28 نیز شناخته می شود- از این نمونه سرچشمه می گیرد. توپ، زره، سیستم کنترل آتش، سیستم های ECM (جنگ الکترونیک) به همراه پنج جایگاه حمل سلاح و سیستم پخش کننده شراره و تمام دیگر تجهیزات جنگی حذف شده است. اگر چه تصمیم بر جایگزینی هواپیماهای L-29 و L-39 با این هواپیما بود ولی این امر هیچگاه اتفاق نیفتاد. Su-25UTG یک نمونه دریایی از Su-25UT می باشد که برای آشنایی خلبانان نیروی دریایی با کار با ناوهای هواپیما بر استفاده شده بود.البته یک Su-25UT به Su-25UTG تبدیل شد که تنها فرق آنها جایگزینی ترمز چتری با قلاب های مهار کننده می باشد. Su-25TM – که با نام Su-39 نیز شناخته می شود- نمونه ارتفا داده شده این هواپیما بر پایهSu-25UB  می باشد. سیستمهای الکترونیک پروازی به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده اند که هواپیما را قابل به پرواز در هر شرایط آب و هوایی و در روز و شب کرده است. مهمترین وظیفه این نمونه مبارزه و ضد تانک است. سیستمهای تجهیزاتی این هواپیما آن را قادر کرده که در نقش ضد کشتی استفاده شده و امکانات محدود هوا به هوا برای مبارزه با هلیکوپترها و پرنده های کم سرعت به آن داده شده است. پایداری هواپیما افزایش یافته و مقاومت آن با افزایش زره، کاهش اثر مادون قرمز، پخش کننده های شراره و دیگر امکانات بهبود یافته است. از جمله ارتقا سیستمها شامل افزودن خلبان خودکار(Auto Pilot)، سیستمهای ناوبری/حمله بهبود یافته می باشد. تولید این نمونه به سفارشات خارجی بستگی دارد. Su-25SM اسمی است که برای ارتقا نمونه Su-25 و Su-25UB در نظر گرفته شده است. آزمایشات پروازی اولین نمونه از Su-25 ارتقا داده شده شروع شده است. سه فروند دیگر نیز که شامل یک فروند Su-25UB نیز می شود در حال انجام می باشد. مهمترین فاکتور های ارتقا شامل سیستم ناوبری/حمله که با استفاده از کامپیوتر پر سرعت می باشد. این ارتقا دقت هدف را دو تا سه برابر و دقت سیستم ناوبری را تا ده برابر می کند. Su-25KM "اسکورپیون (عقرب)" نمونه ارتقا داده شده Su-25K می باشد که با همکاری البیت سیستمز و TAM ( هوا فضا سازی تفلیس) گرجستان انجام می شود. از جمله ارتقا ها شامل نمایشگر های رنگی چند کاره، کامپیوتر جدید و نمایشگر نصب شده در کلاه خلبان می باشد. در 27 اکتبر 2004 اولین فروند Su-25KM به نیروی هوایی ترکمنستان تحویل داده شد. قبلا هم گرجستان 43 فروند Su-25 به ترکمنستان به خاطر بدهی های خود تحویل داده بود. به گفته منابع خارجی که نمی توان به آنها اعتماد کرد پنج فروند Su-25K عراقی بعلاوه 2 فروند Su-25UBK در سال 1991 به ایران داده شد. نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سفارش 30 فروندSu-25UBK  را به روسیه داده است.

 

مشخصات:

 

وظیفه : پشتیبانی نزدیک، آموزشی رزمی

انواع : Su-25 (Frogfoot-A), Su-25K (Frogfoot-A), Su-25BM/BMK (Frogfoot-A), Su-25UB/UBK (Frogfoot-B), Su-25UT (Su-28, Frogfoot-B), Su-25UTG (Frogfoot-B), Su-25T/TM (Su-39), Su-25TK (Su-34), Su-25SM
su25tm.jpg (22565 bytes)

استفاده کنندگان : روسیه، بلغارستان، جمهوری چک، گرجستان،ایران،عراق،قزاقستان،کره شمالی،پرو،اسلواکی و اوکراین

موتور : دو موتور توربو جت 9921 پوندی R-195 توربو جت بدون پس سوز

ابعاد : طول 15.53 متر، ارتفاع 4.80 متر، دهنه بال 14.36 متر

اوزان : وزن خالی 9500 کیلوگرم، حداکثر وزن برخاست 17600 کیلوگرم

حداکثر سرعت : 975 کیلومتر بر ساعت ( 606 مایل بر ساعت)

سقف پرواز : 10000 متر ( 32800 پا)

سلاح : یک توپ 30 میلیتری  AO-14A دو لوله. تا 4400 کیلوگرم انواع مهمات شامل بمب های هدایت شونده لیزری، راکت ها ، بمب های خوشه ای، موشک های هوا به هوا و مخزن های سوخت اضافی که بر روی 10 تا 11 نقطه قرار می گیرند. 

 

منبع وبلاگ هواپیمایی پلین

تورنادو(مختصر و مفید)

 

اطلاعات کامل در مورد جنگنده تورنادو 

نام:تورنادو (گردباد)
نوع:جنگنده چند منظوره بال متحرک
دو سر نشینه
محصول:
ابتدا آلمان ایتالیا کانادا هلند و بلژیک و سپس انگلیس هم به آنها اضافه شد.اما در هنگام ساخت:
آلمان5/42  درصد انگلیس 5/42 درصد  ایتالیا15 درصد از ساخت این هواپیما سهم داشتند.
طراحی بدنه هواپیما به متخصصان آلمان، جلوی بدنه و دم هواپیما به متخصصان انگلیس و بال ها به متخصصان ایتالیا سپرده شد.
۴۰ درصد ساخت موتور به شرکت انگلیسی رولز رویس، ۴۰ درصد به شرکت ام. تی. یو آلمان و ۲۰ درصد به شرکت ایتالیایی فیات واگذار شد.
در سال 1980 اولین مدل آن آزمایش شد.
RB199-103 مبنای قدرت:2 موتور توربو فن
نیروی پیشرانش:15800 پوند
فاصله دو سر بال کاملا باز: 9/13 متر
فاصله دو سر بال کاملا بسته:59/8 متر
طول:6/16 متر
بیشینه سرعت:2336 کیلومتر بر ساعت
توانایی حمل:18000 پوند
تسلیحات قابل حمل:
دو مسلسل 26 میلی متری IWAK mauser
4 موشک ضد کشتی Eagle Anti-ship
4 موشک سایدوایندر
4 موشک اسکای فلش
4 موشک AIM-20
4 موشک MBDA
4 موشک ضد تانک Brimstone
موشک کروز Strom Shadow
این هواپیما هم چنین از یک رادار ضد موشک نیز بهره می برد.
منبع:انجمن هوافضا