MD-۹۰ از گذشته تا امروز

داگلاس و مک دانل هر دو استکاتلندی تبار بوده و از دانشگاه ماساچوست فارغ التحصیل شده بودند، آنان مدتی از زندگی شغلی خود را به عنوان سرپرست مهندسی در شرکت هواپیماسازی Glenn L.Martin سپری کردند.
داگلاس در ۲۲ جولای ۱۹۲۰ شرکت خود را راه اندازی نمود و در شهر سانتامونیکای کالیفرنیا نخستین هواپیمای مسافربری و هواپیمای جنگی سبک خود را طراحی کرد و به مرحله ساخت رساند.
مک دانل نیز در ۶ جولای ۱۹۳۹ شرکت خود را در ایالت میسوری راه اندازی و اقدام به ساخت نخستین جت جنگی نمود.
در اوایل سال ۱۹۶۶ شرکت هواپیماسازی داگلاس یکی از شرکت های هواپیماسازی در کالیفرنیا به شمار می آمد که سفارشات زیادی جهت ساخت قبول کرده بود و همزمان شرکت مک دانل نیز میرفت تا به یک غول تولید کننده در این صنعت تبدیل شود، تا اینکه هزینه های راه اندازی و تولید هواپیماهای مدل DC-۸ و DC-۹ منجر به کاهش منابع مالی شرکت داگلاس گردید.
هنگامی که در دسامبر سال ۱۹۶۶ مدیران شرکت داگلاس اقدام به مزایده برای این شرکت کردند مک دانل دربهترین وضعیت این پیشنهاد را برنده شد.
ادغام این دو شرکت در ۲۸ آوریل ۱۹۶۷ رسمیت یافت و جیمز اسمیت مک دانل به مدیریت عامل شرکت منصوب گردید.
در ۲۹ آگوست ۱۹۷۰ هواپیمای DC۱۰ از سری آخرین هواپیماهای مسافری شرکت داگلاس نخستین پرواز خود را به انجام رساند و در ۱۸ اکتبر ۱۹۷۹ نیز این شرکت موفق شد DC-۹ ملقب به سوپر ۸۰ را با طراحی و ساخت بال ها، موتورها و بدنه ای جدید نسبت به خانواده DC-۹ به پرواز در آورد.
پس از مدتی تکامل یافته DC-۹ تحت نام MD-۸۰ تولید شد که جدیدترین عضو خانواده جت های دوموتوره بود. تولید انواع جت های MD-۸۰ سنگ بنایی برای ساخت سری جدید هواپیماهای پیشرفته MD-۹۰ به شمار می آمد.
به علت رشد روز افزون درخواست سفر با هواپیما، نیاز به هواپیماهای مسافربری هر روز بیشتر احساس میشد، از طرفی رشد سریع شرکت های هواپیماسازی اروپا، فشار زیادی به کارخانجات هواپیماسازی آمریکا وارد می ساخت.
دراوایل دهه ۱۹۹۰ کارخانجات هواپیماسازی آمریکا به منظور توسعه بازار و حفظ رهبری جهانی خود در صنعت هواپیمایی، مصمم به ادغام برخی شرکت ها و کارخانجات این صنعت شدند.
اقدامات اجرایی این تصمیم در اول آگوست ۱۹۹۷ به صورت نهایی در آمد و با ادغام شرکت های سود آور North American و McDonnell Douglas و Boeing، عظیم ترین شرکت صنعت هواپیمایی توانست جایگاه رهبری جهانی خود را تحکیم بخشد.
این ادغام در حالی صورت گرفت که در بازار بورس ارزش هر سهم از سهام شرکت مک دانل داگلاس برابر با ۳/۱ سهم از سهام شرکت Boeing بود و لازم به توضیح است مدیر عامل مک دانل داگلاس نیز به عنوان مدیر عامل جدید بویینگ انتخاب گردید.
شرکت مک دانل داگلاس در زمان ادغام با بویینگ در نوع هواپیمای باریک پیکر کوتاه برد، دارای یک پروژه کامل طراحی و آزمایش شده در سال ۱۹۹۴ تحت عنوان MD-۹۵ و یک هواپیمای میان برد در خط تولید به نام MD-۹۰ بود که از اوایل ۱۹۹۵ در مرحله تحویل به خریداران قرار داشت.
مدیران بویینگ بر این باور بودند که با توجه به ادغام صورت گرفته و هزینه بسیار کلان خرید سهام مک دانل داگلاس که از طرف بویینگ پرداخت شده الزاماً میباید تغییر نام طرح اجرایی MD-۹۵و هواپیمای در حال تولید MD-۹۰ صورت بگیرد و بدین خاطر علیرغم وجود تقاضای فراوان برای خرید هواپیمای MD-۹۵ و MD-۹۰این تصمیم اتخاذ گردید که هواپیما MD-۹۵ از این پس به نام بوئینگ ۷۱۷ تولید و روانه بازار شود.
با گذشت کمتر از دو سال از زمان ادغام در اول سپتامبر سال ۱۹۹۹، هواپیمای MD-۹۵ در حالی به خریداران تحویل داده میشد که نام بویینگ ۷۱۷ را با خود یدک می کشید.
مطالعه و بررسی مدیران ارشد بویینگ در خصوص ادامه ساخت MD-۹۰ و یا توقف تولید آن، بیشتر متوجه توقف تولید بود، زیرا طراحان قبلی خانواده MD آخرین حلقه از زنجیره طراحی شده از خانواده MD را MD-۹۰ قرار داده بودند، در حالی که طراحان بوئینگ ۷۳۷ یک زنجیره طولانی و دامنه دار برای ساخت مدل های جدید طراحی کرده بودند.
لذا توقف تولید در سال ۲۰۰۰ صورت گرفت. در حالی که ۷۰ درصد تولیدات MD-۹۰ در بوئینگ جدید(بعد ازادغام) انجام پذیرفته است.
اولین پرواز MD-۹۰ در بیست و دوم فوریه ۱۹۹۳ صورت گرفت و پس از دریافت گواهینامه هواپیمایی کشوری آمریکا (FAA) دراواخر سال ۱۹۹۴، اولین نمونه ساخته شده تحویل خطوط هوایی دلتا شد.
این هواپیما در فوریه ۱۹۹۵ برای ارائه خدمات به مشتریان به پرواز در آمد و رسماً در آوریل ۱۹۹۵ وارد عرصه حمل و نقل هوایی گردید.
این هواپیما دارای گنجایش ۱۷۲ صندلی جهت مسافرین و محفظه بار به گنجایش ۳۷ متر مربع و ظرفیت حدود چهار تن بار است و با حداکثر بار مجاز و مسافر و سوخت در کلیه شرایط آب و هوایی دنیا قابلیت نشستن و برخاستن دارد.
این هواپیما در هنگام برخاستن از نیروی جلوبرنده موتورهای V-۲۵۲۵ یا V-۲۵۲۸ ( با قدرتی معادل ۲۵۰۰۰ تا ۲۸۰۰۰پوند) بهره میگیرد( از خانواده موتورهایی که در خانواده ایرباس ۳۲۰ به کار رفته است) و با شرایط Hot & HIGH جغرافیایی کشورهای جهان تطابق دارد.
علاوه بر این ، پس از بررسی مشخص گردید این هواپیما تا تاریخ انتشار گزارش سال ۲۰۰۴ هیچ سانحه هوایی نداشته است.
از سری هواپیماهای MD-۹۰ هم اکنون ۱۱۸ فروند در خطوط هوایی دلتا ایرلاین،آمریکن ایر لاین، چاینا ایرلاین، ژاپن ایرلاین، اسکاندیناوین ایرلاین، سعودی ایرلاین، چاینا نورترن ایرلاین، AIR ARABIA،AMC AVATION، پاسفیک ایرلاینز و UNI AIR به حمل و نقل مسافرین در اقصی نقاط جهان مشغولند.
مشخصات فنی هواپیما:
نیروی محرکه International Aero Engines V۲۵۲۵ دو موتوره
گنجایش ( تعداد صندلی) ۱۷۲
تعداد کادر پروازی (نفر) ۷
میانگین سرعت ۸۱۲ (Km/h)
ماکزیمم گنجایش سوخت(لیتر) ۲۲۱۰۴
مصرف سوخت در هر ساعت(تن) ۷/۲
برد عادی (Km) ۳۸۶۰ و یا Nautical Miles ۲۰۸۵
مدت عمر طراحی شده(سال) ۳۰-۲۵۰
ماکزیمم نیروی موتور (پوند) ۲۸۰۰۰-۲۵۰۰۰
طول بالها (متر) ۳۲
طول بدنه (متر) ۵/۴۶
ارتفاع دم(متر)۵/۹
فاصله بین صندلی ها (سانتیمتر)۸۰
شرکت International Aero Engines )I.A.E) سازنده موتور هواپیمای MD۹۰ یک شرکت چند ملیتی است که از چهار شرکت بزرگ موتورسازی هواپیما شامل شرکت آمریکایی Patt & Whitney(۵/۳۲درصد سهام)، شرکت انگلیسی Rolly Royce(۵/۳۲ درصد سهام)، شرکت ژاپنی Japanese Aero engines (۵/۱۹ درصد سهام) و شرکت آلمانی MTU Aero engines (۵/۱۱ درصد سهام) تشکیل شده است.
شرکت IAE در سال ۱۹۸۳ قراردادی مبنی بر ساخت موتورهای خانواده V۲۵۰۰ با نیروی جلوبرنده ۲۲۰۰۰ تا ۳۳۰۰۰ پوند (برای هواپیماهای دارای ۱۲۰ تا ۲۰۰ صندلی) را مورد موافقت قرار داد. در سال ۱۹۸۹ اولین موتور از سری V۲۵۰۰ توسط شرکت IAE ساخته شد و سفارش هایی در حدود ۲۵ میلیارد دلار جهت ساخت این نوع موتور توسط شرکت IAE دریافت گردید.
بیش از ۷۱ درصد از موتورهای نصب شده روی هواپیماهای ایرباس A-۳۱۹ ، A-۳۲۰، A-۳۲۱ و همچنین ۱۰۰ درصد موتورهای نصب شده بر روی MD-۹۰ از نوع موتور V۲۵۰۰ است.
ساعت پرواز با این موتورها تا پایان سال ۲۰۰۳ بالغ بر ۲۵ میلیون ساعت بوده است.
موتورهای V۲۵۰۰ در سه سریال نزدیک به هم و با قابلیت تغییر به یکدیگر تولید شده است.
حدود ۸۰ شرکت هوایی از ۳۵ شرکت دنیا مصرف کننده این نوع موتور بوده و سفارش این موتورها ادامه دارد.
موتورهای V۲۵۰۰ به خاطر انتشار صدای کمتر در stage چهار(STAGE چهار بیانگر مقدار صدای موتوری است که در مطلوب ترین محدوده استاندارد جهانی برای نشست و برخاست در فرودگاه ها مورد پذیرش سازمان های هواپیمایی کشورها قرار گرفته و معروف به Low Level Noise می باشد) طبقه بندی EPND db میباشد که Noise موتور MD-۹۰ ، ۲/۴EPNdb است، یعنی صدای موتور MD-۹۰ ، ۵۸ درصد از استاندارد مطلوب تر است.
توجه به آلودگی زیست محیطی که توسط گازهای خروجی موتور هواپیما ایجاد می شود از جمله عواملی است که مورد نظر کلیه فرودگاههای جهان بر اساس مقررات سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ICAO) می باشد.
از این رو شرکت IAE با طراحی که روی موتورهای V۲۵۰۰ انجام داد موفق شد آن را به سطح Low Specific Consumption(حداقل مصرف سوخت) ارتقا دهد.
بر اساس اطلاعات منتشره، انتشار گازهای CO(منواکسید کربن)، NOx و UHC(گازهای سمی) در هواپیماهایی که مجهز به این موتور هستند در پایین ترین حد قرار دارد (NOX ۲/۲۲ درصد پایین تر از حد مجاز، CO ۶/۷۷ درصد پایین تر از حد مجاز، UHC۹/۹۷ درصد پایین تر از حد مجاز) که در نتیجه میتوان از محصولات این شرکت هواپیماسازی بعنوان محصولات با کیفیت بالا یاد نمود.

منبع:انجمن هوافضا

انواع بوئینگ 747 را بیشتر بشناسیم

در سال 1964 «نیروی هوایی ایالات متحده» مناقصه ای را برای ساخت یک هواپیمای ترابری نظامی غول پیکر مطرح کرد. هرچند شرکت لاکهید (C-5) به دلیل قیمت ارزان برنده ی مناقصه شد، شرکت بوئینگ هم طرح 747 پیشنهادی خود را تدریجاً ادامه داد. سرپرستان بوئینگ معتقد شده بودند که با 15% نرخ رشد سالانه ی مسافر، خطوط هوایی در نیمه ی دهه ی 1970 به هواپیمایی نیاز دارند که بتواند تا 375 نفر مسافر را در یک مسافت طولانی منتقل کند. به اعتقاد آنان، هواپیمای مناسب برای این بازار باید حداقل 40 سال پیشتر از زمان خودش آماده شود.





برای 747 ابتدائاً موتوری از جنرال الکتریک مورد نظر بود، ولی نهایتاً موتور  JT9D  ساخت پرات اند ویتنی مناسبتر تشخیص داده شد. پرات اند ویتنی برای این موتور توربوفن، که حاصل شش سال تلاش مداوم بود، کارخانه ی جدیدی برپا کرد، چون بسیاری از ابزارها و روش ها باید به روز می شد. برای آزمایش موتور عظیم JT9D  با دهانه ی ورودی 2.5 متری، آن را بر روی یک فروند B-52 متعلق به نیروی هوایی نصب کردند. هرچند نتایج آزمایشات رضایت بخش بود، اصلاحاتی هم بر روی موتوربوئینگ 747 انجام شد.
 




چون یکی از اهداف اولیه ی ساخت 747 حمل محموله های بزرگ (مثل کانتینر های عظیم دریایی) بود، بدنه ی هواپیما چنان طراحی شد که دو کانتینر با سطح مقطع 8x8 فوت بتواند در کنار هم درون آن قرار گیرد. به این ترتیب، در طرح نهایی بیش از آنکه آسایش مسافر مورد نظر باشد، امکانات حمل بار، نقش تعیین کننده ای داشت. البته طرح مذکور می توانست صرفاً برای حمل مسافر، و یا حتی ترکیبی از مسافر و بار، تدارک شود. طرح نهایی بدنه ی 747 شامل 3 عرشه بود: عرشه ی فوقانی (شامل کابین خلبان)، عرشه ی میانی (برای مسافران)، و عرشه ی تحتانی (برای حمل بار). در مدل های صرفاً باربری، امکان بارگیری از درب لولایی دماغه هم پیش بینی شد. در مدل های مسافر بری، سالن استراحت مرفهی در پشت کابین خلبان (عرشه ی فوقانی) طراحی شد که از پلکان مدوری به عرشه ی اصلی راه می یافت. در مدل های مسافربری، در هر ردیف ده صندلی جای می گرفت که کابین درجه یک، پیشاپیش آن قرار داشت.





در آوریل 1966 با انعقاد یک قرارداد نیم میلیارد دلاری بین پان امریکن و بوئینگ برای تحویل 25 فروند، بسیاری از مشکلات مادی طرح رفع شد، و زمین های جدیدی برای احداث کارگاه های مورد نیاز خریداری شد، چنین هواپیماهای عظیمی (با حجم قابل توجه 285 میلیون فوت مکعب) به کارگاه های عظیمی برای اجرای عملیات تولید نیاز داشت.

پس از پایان مرحله طراحی، برای اطمینان از محاسبات انجام شده، حدود 14000 ساعت آزمایشات مختلف در تونل باد انجام شد، و ده میلیون نفر – ساعت برای این آزمایشات صرف شد. پس از آغاز اولین عملیات ساخت در ژانویه ی 1967 ، امور مونتاژ در سپتامبر شروع شد. به دلیل حجم زیاد کار، بوئینگ از پیمانکاران دیگری هم برای اجرای عملیات تولید استفاده کرد، و همزمان با فعالیت های مونتاژ، ساخت یک ماک آپ را هم آغاز کرد. این ماک آپ، که فاقد موتور و صندلی و یک بال بود، فقط طرح نهایی را مجسم، و ابزارهای مورد نیاز برای تولید را مشخض می کرد.

سرانجام، در نهم فوریه ی 1969 اولین پیش نمونه 747 در معیت یک فروند F-86 به پرواز درآمد و اولین پرواز آزمایش را با موفقیت انجام داد. پس از سپری شدن آزمایش های پروازی همه ی پنج فروند پیش نمونه ی 747 ، «اداره ی هوانوردی فدرال» گواهینامه ی صلاحیت پروازی 747 را در 30 دسامبر همان سال صادر کرد. با این حال، هنوز هم مشکلاتی وجود داشت. مهمترین مشکل، تغییر شکل موتورها از شکل دایره ای به بیضوی (پس از قرار گرفتن تحت بار) بود. هرچند پرات اند ویتنی پوسته ی جدیدی را برای موتور ها طرح کرد، و برای همین کار مدتی وقت صرف شد، بوئینگ باز هم توانست که سفارش های پان امریکن را مطابق برنامه تحویل دهد. مدیر جدید پان امریکن، که خلبان متبحری هم بود، پروازی آزمایشی با یک فروند 747 انجام داد و مانورهای شدید شیرجه رفتن و وامانده شدن را آزمود. هرچند تمام بدنه ی هواپیما می لرزید و نوک بال ها به اندازه ی 12 فوت به بالا و پایین خم می شد، هیچ حادثه ای رخ نداد، و 747 را ایمن ترین هواپیمای تاریخ صنعت هواپیمایی معرفی کردند. حتی در حین آزمایش های استاتیکی 747 ، نوک بال ها تا قبل از شکسته شدن، به اندازه ی 26 فوت به بالا خم شد.
بوئینگ 747









در ژوئن 1969 پیش نمونه ی 747 برای شرکت در نمایشگاه هوایی در پاریس، مسافت 5160 مایل را یکسره پیمود. ابعاد 747 چنان عظیم بود که آن را جمبوجت نامیدند. قابلیت های 747 مشتریان زیادی را جذب کرد و بوئینگ قرارداد های متعددی را برای فروش آن منعقد کرد. خط تولید 747 فعالتی دیرپا را آغاز کرد که وقوع بحران نفتی سال 1973 ، فقط ضعفی موقتی در آن بوجود آورد. فعالیت تولیدی 747 چنان بود که در 1994 یک هزارمین فروند آن از خط تولید خارج شد.

مدل های متعددی از 747 ساخته شد که به جز 747 SP با بدنه ی اندکی کوتاهتر ، همگی ابعاد ظاهری مشابهی دارند. خدمات ویژه ی 747 تاکنون شهرت زیادی برایش داشته است. مثلاً با یک فروند 747 ویژه ، به نام «پست فرماندهی پرنده» (E-4) رئیس جمهور می تواند در شرایط بحرانی حمله به ایالات متحده، کلیه ی پایگاه های نظامی آمریکا را در حین پرواز، رهبری کند. همچنین ، استفاده ی ناسا از 747 برای حمل فظاپیماهای شاتل، محبوبیت زیادی برای جمبوجت داشته است. اگرچه 747 اساساً هواپیمای ایمنی است ولی سوانحی را هم تجربه کرده که به دلیل ظرفیت زیادش، هر کدام به فاجعه ای بدل شده اند.
بوئینگ 747



هواپیمای بوئینگ 747 بزرگترین هواپیمای مسافربری تا امروز می باشد (اگر چه هواپیمای ایرباسA380 اخیرا جایگزین وی گردیده.) هواپیمای 747 چهار موتوره با ساختار 2 طبقه ای که دارد، تا 450 نفر مسافر را می تواند جابجا کند. (طبقه بالا که کوچکتر هم هست برای مسافران بیزینس کلاس استفاده می شود.)

مدل 400-747 پروازهای بین قاره ای (13570 کیلومتر) طی می کند به طور مثال توانایی انجام پرواز بین لندن و سیدنی بدون توقف را داراست. (در حالی که هیچ هواپیمایی اینچنین مسیرهای طولانی را در برنامه پروازی خود ندارد.) تا ماه جولای 2003 تعداد 1372 هواپیما در مدلهای مختلف 747 ساخته و یا سفارش داده شده است.

گوناگونی:

747-100

اولین نمونه این هواپیما، 100-747 می باشد که در تاریخ 2 سپتامبر 1969 از کارخانه بوئینگ در واشینگتن خارج شد. این کارخانه بزرگترین کارخانه ای است که تا به حال ساخته شده است. هواپیمای 100-747 از سال 1970 کار خود را در خطوط هوایی آغاز کرد. بعدها این هواپیما با هواپیمای مدل 100-747 دش بی (B) جایگزین شد که کاملاً شبیه مدل قبلی بود فقط طراحی دماغه و شکل زیر این مدل متفاوت بود. نوع دیگر از سری 100 مدل SR می باشد که گنجایش 550 مسافر را داراست و در پروازهای داخلی ژاپن مورد استفاده قرار می گیرد.

هواپیمای 100-747 را میتوان از طبقه بالای آنها که فقط 3 پنجره دارد، شناسایی کرد، هر چند بعضی از شرکتهای هواپیمایی اخیراً مدل "SUD" را خریداری کرده اند که طبقه دوم را در مدل 300-747 نیز داراست.
747-200



ظرفیت این مدل مانند 100-747 می باشد، ولی می تواند 30 درصد بیشتر پرواز کند و از طبقه بالای این مدل که 8 پنجره دارد قابل شناسایی است. این مدل اولین 747 ای بود که برای حمل بار هوایی طراحی شده بود و در 3 مدل باری مختلف تولید شده بود. مدل 747-200 دش اف (F) که فقط برای حمل بار است، مدل 747-200 دش سی (C) که مدل متغیری است که می تواند برای حمل بار یا مسافر مورد استفاده قرار گیرد و مدل 747-200 دش ام (M) که مدل ترکیبی است و توانایی حمل بار و مسافر در یک زمان را داراست.

747-SP

مدل 747-SP اولین بار در سال 1976 تحویل شد و در این مدل ظرفیت هواپیما قربانی سرعت و مسافت پروازی شده بود، یعنی ظرفیت 220 مسافر را داشت در حالی که مسافت 10200 مایل را با سرعت 610 مایل در ساعت طی می کرد، بعضی خطوط هوایی این مدل را 747 دش SHORT می نامند چرا که ظاهری کوچک دارد. هواپیمای 747-SP دور پروازترین مدل بود تا اینکه ایرباس A340 ساخته شد و به ایرلاین های آمریکایی Pan Am و Gantas راه یافت چرا که توانایی پرواز دور برای مسیرهای این ایرلاین ها مناسب بود. (ایرلاین های آمریکا بعدها 747-SP را برای پرواز به توکیو استفاده کردند).

747-300

اولین مدل بوئینگ 747 که طبقه فوقانی با گنجایش بیشتری را ارائه کرد 747-300 است. در ضمن این مدل نسبت به 747-200 دور پرواز تر است. مدلهای 747-300 دش ام (M) و 747-300 دش اس آر (SR) نیز ساخته شدند.
747-400

آخرین مدل 747، مدل 400-747 است که هنوز نیز تولید می شود، در این مدل باله های کوچک ، فضای داخلی جدیدتر و سرگرمی های حین پرواز نسبت به مدل های قبلی، اضافه تر بودند.

مدل 400 در شکل های ترکیبی 400-747 دش ام (M) و باری 400-747 دش اف (F) نیز ساخته شده است. مدل 400-747 دش دی (D) که در پروازهای داخلی ژاپن مورد استفاده است، بالاترین ظرفیت را در بین هواپیماهای ساخته شده تا امروز را داراست (حمل 568 مسافر) مدل ER نمونه دور پرواز 400 است و مدل باری آن ERF می باشد.

اخیرا طرح های جدیدی برای ساخت مدل جدید وجود دارد، مدل XGLR که به معنی مدل دور پرواز بسیار بی صدا می باشد.

مدلهای نظامی و دولتی:

مدل جدید U.S.PRESEDINTIAL از مشهورترین مدلهای 747 است و به نام Airforce One شناخته شده است. در حالی که رئیس جمهور را هیچگاه با هواپیمای نظامی جابجا نمی کنند ، مدل VC-25A می باشد که به جهت استفاده در بخش نظامی و پست های کنترل نظامی تغییر شکل داده شده بود و یک فروند 747 که برای انتقال Space Shuttle و حمل تانکرهای سوختگیری هوایی مورد استفاده قرار میگیرند. مدل جدید دیگری که به بافت نظامی 747 اضافه شده است Airborne laser است که جزئی از طرح دفاع ملی ضد موشک می باشد.







دولتهای دیگر نیز از 747 برای پروازهای VIP استفاده کرده اند که بحرین، ایران، ژاپن ، عمان، قطر، عربستان سعودی، تایوان و امارات متحده عربی را می توان نام برد.

موتور ها

در مدل 100-747 چهار موتور توربو Pratt and Whitney JT9D-7A یا چهار موتور توربو فن Rolls-Royce RB 211-254B2 یا چهار موتور توربو فن General Electric CF6-45A2.



در مدل 300/200-747 چهار موتور توربوفن Pratt & Whitney JT9D-7R4G2 یا چهار موتور توربوفن RB211-524D4 یا چهار موتور توربوفن General Electric CF6-50E2



در مدل 400-747 چهار موتور توربوفن Pratt & Whitney PW4062 یا چهار موتور توربو فن RB211-524H یا چهار موتور توربوفن General Electric CF6-80C2B5F

جزئیات:

مدل 400-747 ، 6 میلیون قطعه دارد که در 33 کشور مختلف ساخته می شوند.

فقط یک موتور مدل 747 نیرویی بیشتر از 4 موتور مدل 707 تولید می کند.

در مدل 747 بیش از 700 پوند اورانیوم درون ساختار موتور وجود دارد، هدف از بکاربردن این اورانیوم سنگین کردن بال برای جلوگیری از تکان و لرزش بال است.

سوانح:

در تعدادی از حوادث هوایی این هواپیما دچار سانحه شده است. تعداد بسیار کمی از این حوادث به خاطر اشکالات طراحی یا ساختاری هواپیما بوده است، بیشتر آنها به خاطر اشتباه خلبان و یا حملات تروریستی یا هواپیما ربایی بوده است.
بوئینگ 747

- پرواز لوفت هانزا در نایروبی در سال 1974

- حادثه فرودگاه Tenerife در سال 1977

- پرواز Air India در دریای عرب در سال 1978

- پرواز هواپیمایی کره در دریای Okhostk در سال 1983

- پروازAvianca در مادرید در سال 1983

- پرواز Air India در اقیانوس آتلانتیک در سال 1985

- پرواز هواپیمایی ژاپن در توکیو در سال 1985

- پرواز هواپیمای آفریقای جنوبی در اقیانوس هند در سال 1987

- پرواز Pan Am در لاکربی در سال 1988

- پرواز هواپیمایی چین در تایوان در سال 1991

- پرواز هواپیمایی فیلیپین در Okinawa در سال 1994

- پرواز OWA در Long Island در سال 1996.

- پرواز سعودی در دهلی در سال 1996

- پرواز هواپیمایی کره در Guam در سال 1997

- پرواز هواپیمایی سنگاپور در تایپه در سال 2000

- پرواز هواپیمایی چین در Penghu Island در سال 2002

tebyan.net

انجمن هوافضا

از سوپر جت روسی چه میدانیم؟(کوتاه و مختصر)

شرکت سوخوی در روز 26 سپتامبر به طور رسمی از هواپیمای سوپرجت 100 پرده‌برداری کرد . در جریان این مراسم که در پایگاه هواپیماسازی کامسامولسک آن‌‌ آمور و با حضور نمایندگانی از کشورهای حاضر در این برنامه یعنی روسیه،ایتالیا و فرانسه انجام گردید،میخاییل پوگوسیان ،مدیر اجرایی شرکت سوخوی گفت:«سوپرجت 100 در واقع ماحصل تلاش هزاران نفر از کارشناسان،کارگران و مهندسانی است که نه تنها با نیروی جسمانی،بلکه با قلب و روح خود به پیشرفت این برنامه کمک کردند . ما برای رسیدن به این روز،بیش از شش سال و نیم برنامه ریزی کردیم و در این راه با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کردیم،اما من فکر می‌کنم سوپرجت 100 ارزش این همه تلاش را داشته است .»
به گفته مقام های شرکت سوخوی،مرحله بعدی این برنامه،آغاز آزمایش های پروازی هواپیما است و هواپیمایی که در جریان این مراسم رونمایی شد،در طول دو ماه و نیم آینده این آزمایش ها را آغاز خواهد کرد . شرکت سوخوی قصد دارد همزمان با انجام آزمایش ها،برای تکمیل و گسترش تاسیسات تولیدی خود نیز برنامه ریزی کند تا بتواند تا سال 2010 به نرخ تولید 5 تا 6 فروند در ماه دست یابد . به گفته مقام های روسی این شرکت،سوپرجت 100 تاکنون توانسته 73 فروند سفارش دریافت کند و طبق جدول زمانی،نخستین فروند از این هواپیما در نوامبر 2008 به خط هوایی ارفلوت تحویل داده خواهد شد .
برنامه سوپرجت 100 در ابتدا تحت عنوان جت منطقه‌ای روسیه (RRJ) شناخته می‌شد و قرار بود 3 نمونه از آن با گنجایش های 60 ،75 و 95 نفره ساخته شود که بعدها برنامه ساخت نمونه 60 نفره لغو گردید و یک نمونه 110 نفره جایگزین آن شد .

منبع:صنایع هوایی

A350 XWB برترین برای آینده

ایر باس (Xtra Wide-Body)A350 XWB از خانواده پهن پیکر هائی هست که برای طی مسیر های طولانی با جثه متوسط طراحی شدهlong-range, mid-sized,



این شاهکار طراحی که از هر لحاظ بی نقص میباشد به هیچ کدام از طراحی های پیشین شر کتها ی هواپیماسازی شباهت نداشته و کمی شبیه به سفینه های فضائی میباشد و نشان از حرکتهای جدید در آینده صنعت هوانوردی را با خود همراه دارد ( شکل جدید بالها .دماغه . و کاکپیت منحصر به فرد آن)

در واقعه این رقابت زمانی آغاز شد که 787 Dreamliner از سوی بوئینگ معرفی شد و رقیبی سر سخت یرای A330 ایرباس به شمار میامد چون در اون مقطع A330 در او ج سفارشات و جلب توجه مشتریان بود و 787 Dreamliner با امکانات فوق العاده خود میتوانست بازار را از دست A330 در اورد .

پس بوئینگ به چیزی شبیه به 787 Dreamliner احتیاج داشت و با A350 این نیاز را رفع کرد در واقع به علت دوم بودن A350 سعی بر این شد از 787 کامل تر باشد و این ادعا در آ ینده ثابت خواهد شد .
به عنوان مثال بوئینگ ادعا دارد که 787 20% از 330 کمتر سوخت مصرف میکند که ایرباس سعی کرده در 350 این رقم را بالاتر ببرد که در طول مقاله توضیح بیشتری داده خواهد شد .






ایر باس این مدل را در سه نوع 500 - 900 - 1000

همان طور که ملا حظه میفرمائید نبودن مدلهای 200 300 و... نشان از نبود تکنولوزی های پائین در 350 است

در تصویر پائین برد مدل 800 را ملا حضه میفرمائید که دارای بالاترین برد در بین این مدلها و سایر هواپیما ها میباشد
در واقع یعنی با هزینه یک 737 از دبی به لس انجلس بروید که هیچ چیز نمیتواند صاحب یک شرکت هواپیمائی را به این اندازه خوشحال کند.


در تصویر پائین مصرف سوخت این هواپیما با سایر وسایل نقلیه مقایسه شده
350 با یک گالن میتواند 110 مایل را طی کند و اعداد سایرین جلوی آنها نوشته شده
با توجه به بحران سوخت در آینده مهمترین چیز که شرکتهای هوایمائی را نگران میکند مصرف سوخت است که 350 به این نگرانی خاتمه میدهد



کابین رویائی با امکانات فوق العاده و جدیدامکانات بسیاری را برای پروازی راحت تر و امن تر فراهم کرده.


هزینه ای که برای این هوا پیما درنظر گرفته شده فعلا € 3.5 billion. است

سفا رش دهندگان

بی شک میتوان سهم بسیار قابل توجهی از صنعت هوانورد ی را در آینده از آن این پرنده زیبا دانست.


گردآورنده و نویسنده متن: امید بهرامی
منابع
http://en.wikipedia.org
www.airbus.com

تحلیل اکونومیست از ساخت بزرگ‌ترین هواپیمای جهان

غول آسمان‌ها به پرواز درمی‌آید 



هواپیمای ایرباس آ380 با آرم آبی و طلایی شرکت هواپیمایی سنگاپور با پرواز از فرودگاه شانگی سنگاپور به سیدنی سرانجام در سرویس تجاری قرار خواهد گرفت. در این پرواز این هواپیمای غول‌پیکر دو طبقه، 470مسافر خواهد داشت.


مسافران باید بلیت‌های خود را از مزایده ای‌بی‌ خریداری کنند و با این کار مبلغ 9/1میلیون دلار برای موسسات خیریه جمع‌آوری می‌شود.
روز تحویل این هواپیما برای شرکت هواپیمایی سنگاپور و برای سازنده آن روز جشن خواهد بود زیرا با تاخیر در تحویل، هزینه‌های توسعه و بحث‌های مالی کنار خواهند رفت، اما نشان‌دهنده گام بعدی در سرنوشت طولانی تجارتی است که در آن سرمایه‌های جهانی رو به سوی پروازها سرازیر می‌شوند.
تصمیم برای ساخت یک هواپیمای مهم و جدید همواره به معنی «شرط‌بندی روی شرکت» است در حالی که به خود هواپیما و سازنده آن به عنوان «تغییردهنده بازی» اشاره می‌شود. هر دوی اینها در مورد اولین بویینگ 747 صادق بود که اکنون قرار است A380 جایگزین آن شود.
اولین جمبوجت تقریبا 38سال پیش وارد سرویس شد و فشارهای مالی برای توسعه آن، شرکت قدرتمند بویینگ را به زانو درآورد، اما جهش بزرگ در ظرفیت یعنی 375صندلی در مقایسه با دیگر هواپیمای موجود در آن زمان یعنی هواپیمای 250صندلی
مک دانل داگلاس دی سی-8، تجربه و اقتصاد پرواز طولانی را دگرگون کرد.
سرانجام شرط‌بندی روی بویینگ 747 نتیجه ارزشمندی را به همراه داشت. بویینگ 747 بدون رقیب مستقیم و با فروش 1400دستگاه در دوران عمر خود، هواپیمایی با سودآوری بی‌نظیر بوده است. هیچ هواپیمایی مثل کونکورد زیبا، قابل توجه و دوست‌داشتنی نبود. ایرباس با تولید هواپیمای A380 همه چیز را به خطر انداخته است و نه تنها رقبای خود را از میدان خارج کرده است بلکه نمادی را ایجاد کرده است تا ذهن مسافران جهان را تسخیر کند.
موفقیت هواپیمای A380 نه تنها به کیفیت آن بستگی دارد بلکه به این نیز بستگی دارد که آیا تقاضا برای هواپیمایی که می‌تواند بیش از 500مسافر را در ترکیب متداول سه کلاس یا بیش از 800نفر در ترکیب یک کلاس جابه‌جا کند وجود دارد یا خیر. شرکت ایرباس شک ندارد که تقاضا برای چنین هواپیمایی وجود دارد. شرکت بویینگ در توضیح تصمیم خود در ارائه جمبو کمی به روز شده یعنی هواپیمای 8-747 در رقابت با هواپیمای A380، می‌گوید بازار تغییر کرده است و وضعیت ایرباس بدتر شده است.
هواپیمای A380 به‌رغم اندازه و وزنی که دارد می‌تواند مثل بویینگ از یک باند بلند شود و درجا بنشیند و این امر به دلیل کارآیی بال‌های آن است. نیازی به ساخت باندهای طولانی‌تر نیست، اما فرودگاه‌ها باید هزینه زیادی برای ساخت فضا برای پهنای بال هواپیما در گیت ورودی و خروجی بپردازند. همچنین این گیت‌ها باید برای عبور طبقه بالایی هواپیما اصلاح شوند.
استفن فورشا‌و از شرکت هواپیمایی سنگاپور می‌گوید: در حالی که بیشتر بودن صدا و اهداف مربوط به انتشار گازهای گلخانه‌ای بسیار مهم بود، عامل شتاب‌دهنده‌ای که باعث سفارش 19هواپیمای A380 شد، فرصت فراهم کردن محیطی راحت‌تر و بهتر برای مشتریان بود.
او می‌گوید: در نظر داشته باشیم که این یک هواپیما است و محدودیت‌های فیزیکی دارد و باید ملاحظات اقتصادی را
در نظر بگیریم. اما ما قادریم تحولی در بیزینس کلاس به وجود آوریم، با قرار دادن چهار صندلی در یک ردیف و فضای شخصی بیشتر. «حتی در بخش اکونومی دو اینچ جا پای بیشتر و صندلی‌های پهن‌تر و یک تلویزیون بزرگ وجود دارد. در طبقه اصلی 12 سوئیت وجود دارد که با دیوارهای عمودی احساس فضایی منحصربه‌فرد را به دست می‌دهد. همچنین داخل هواپیما فوق‌العاده ساکت است.
شرکت هواپیمایی سنگاپور معتقد است زندگی برای شرکت‌هایی که از بویینگ 747 استفاده می‌کنند مثل شرکت هواپیمایی آل‌ینپو و شرکت هواپیمایی ژاپن در مواجهه با رقابت مستقیم با شرکت‌هایی که از هواپیمای A380 استفاده می‌کند، سخت خواهد شد. آقای فورشاو اضافه کرد: «بسیاری از مشتریان عقب‌نشینی کرده‌اند اما باید موضع خود را تغییر دهند. ما اطمینان داریم که این هواپیما واقعا یک «تغییردهنده بازی» است و همگان باید با قوانین جدید بازی کنند». اگر این امر درست باشد آینده‌ A380 روشن‌تر از آنچه بویینگ و منتقدان ایرباس تصور می‌کنند، خواهد بود. سرمایه‌گذاری احساسی بویینگ بر 747 و مشکل پذیرش پایان دوران طولانی‌ای که به عنوان گل سرسبد سفرهای طولانی بود،‌ قابل درک است. اما تاکنون، بویینگ فقط 20 سفارش برای هواپیماهای مسافربری 8-747 از طرف شرکت لوفتانزای آلمان دریافت کرده است. لوفتانزا قصد خرید 15 هواپیمای A380 را دارد و هنوز انتخاب‌های بیشتری هم هست. بین هواپیمایی که در پایان تکامل چهل‌ساله خود قرار دارد و هواپیمایی که در آغاز راه است رقابتی وجود ندارد. بحث در مورد پرواز در چند مسیر و پرواز از یک نقطه‌به‌نقطه دیگر‌ نیز بی‌فایده است، یکی شامل دیگری نمی‌شود و با یکدیگر در
رقابت هستند.
اما مشکل می‌توان گفت که آیا A380 با توانایی تجاری بویینگ رقابت خواهد کرد یا خیر.
سفارش 185 هواپیمای ای‌380 از طرف 15 شرکت هواپیمایی قابل توجه است.
اما فقط هفت شرکت 747 ثبت‌شده فروش وجود دارند و زمان زیادی طول می‌کشد تا مشتریان A380 این هواپیما را دریافت کنند. اکنون ایرباس تصور می‌کند تقاضا برای هواپیماهای بسیار بزرگ تا سال 2025،‌ 1665 دستگاه خواهد بود که 55درصد از تقاضا از طرف منطقه آسیا- اقیانوسیه خواهد بود و تعدادی از آن نیز از طرف شرکت‌های هواپیمایی جدید. ایرباس محتاطانه پیش‌بینی می‌کند فقط 50درصد بازار را خواهد گرفت، اما نمی‌گوید که چند هواپیما باید بفروشد تا به نقطه تعادل سود و زیان برسد. به تازگی مدیرعامل ایی‌ای‌دی‌اس اعلام کرد: این تعداد به علت کاهش تولید انبوه و تاثیر ارزش پایین دلار، بالاتر از 420دستگاه اعلام شده قبلی خواهد بود.
اما حتی اگر بازار کوچک‌تر از آن چیزی باشد که ایرباس انتظار دارد،‌ هواپیمای A380 احتمالا حتی بدون حق انحصار،‌ مسیرهای طولانی پرتراکم را برای سال‌ها تحت تسلط خود درخواهد آورد و ایرباس باید تغییری در هزینه‌های در سرویس قرار دادن هواپیمای A380 ایجاد کند.
این هزینه‌ها به 20میلیارد یورو رسیده است. این کار برای شرکت‌های هواپیمایی و مسافران خبر خوبی است، اما برای ایرباس مسیری طولانی،‌ پرفراز و نشیب و پرمخاطره است.





منبع
http://www.daneshju.ir

A300-600ST بلوگا

کمپانی ارباس هواپیمای ‏A300-600ST‏ بلوگا را به عنوان جانشینی برای هواپیمای ‏سوپرگوپی به پرواز درآورد . بلوگا از هواپیمای ‏A300-600R‏ برگرفته شده است . این ‏هواپیما در اصل برای پاسخگویی به نیازهای خود کمپانی ارباس جهت جابجایی ‏قطعات حجیم هواپیمای تولیدی کمپانی ارباس مانند بال ها و بخش های بدنه بین ‏کمپانی های مختلف زیرمجموعه ارباس تولید شد .‏

تاکنون 5 فروند از هواپیمای بلوگا ساخته شده است که ارباس پنجمین فروند را به ‏عنوان هواپیمای پشتیبان و نیز برای جابجا کردن بارهای سفارشی از خارج کمپانی در ‏نظر گرفته است . برای به وجود آوردن یک بازار پرسود کمپانی ارباس شرکت ‏زیرمجموعه ای را با نام ‏ATI‏ (حمل و نقل بین المللی ارباس) بنیان گذاری کرده است ‏که تاکنون این شرکت بارهای حجیم و غیرمعمول مانند قطعات بزرگ ماهواره ‏ها،هواپیماهای کلاسیک و حتی تابلوهای نقاشی گرانبها را به نقاط مختلف جهان ‏حمل کرده است .‏

A300-600ST‏ یا همان ‏Super Transporter‏ برای اولین بار در سال 1996 وارد خدمت ‏شد . قابل ذکر است پنجمین و آخرین فروند از این هواپیما در سال 2000 وارد خدمت ‏شد .‏

علاوه بر کمپانی ارباس شرکت ‏SATIC‏ (کنسرسیومی متشکل از ایرواسپسیال از فرانسه و دایملر-بنز ایرواسپیس،اکنون ‏EADS‏ )در طراحی این هواپیما نقش داشت . ‏ناگفته نماند قسمت های مختلف این هواپیما را شرکت های مختلف اروپایی تولید ‏کرده و در نهایت شرکت سوژرما از فرانسه مونتاژ نهایی این هواپیما را بر عهده گرفت . ‏

عرشه پروازی بلوگا در زیر عرشه اصلی قرار گرفته است . در عرشه اصلی یا همان ‏بخش بار به صورت یک تکه ساخته شده و با حرکت مختصر به سمت جلو در نهایت به ‏طرف بالا باز شده و دسترسی وسیعی را برای بخش بار ایجاد می کند بطوریکه ‏طراحی ویژه عرشه هندلینگ بار را آسانتر کرده است . بلوگا توانایی حمل بارهایی به حجم 1500 مترمکعب و وزن 42 تن را تا برد 900 ناتیکال مایل دارد که با سبکتر شدن ‏بار این مسافت نیز افزایش می یابد . برای مثال بار 40 تنی تا 1500 ناتیکال مایل و بار
‏26 تنی تا 2500 ناتیکال مایل .‏

بخش بار دارای ارتفاع و پهنایی برابر با 7 متر بوده و طول قابل استفاده ای تا نزدیک به ‏38 متر دارد بطوریکه این هواپیما با داشتن محفظه باری با این ابعاد توانایی حمل 2 ‏هلیکوپتر شینوک با روتورهای تا شده بدون نیاز به دمونتاژ و مونتاژ را دارد.‏

به دلیل قرار گرفتن عرشه اصلی بار در ارتفاع 5.5 متری بلوگا به تجهیزات ویژه ‏فرودگاهی جهت بارگیری و تخلیه بار نیاز دارد که این امر با طراحی پلتفورم 100 تنی ‏بارگیری و تخلیه حل شده است . البته یک رمپ ویژه نیز برای این هواپیما طراحی ‏شده که در فرودگاه های بدون تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد .قابل ذکر است ‏این رمپ از جنس کربن کامپوزیت بوده و توسط یک نفر کاربر در عرض 20 دقیقه باز یا ‏جمع می شود. رمپ کامپوزیت ، نیروی خود را از ژنراتور داخلی هواپیما می گیرد .‏

بلوگا دارای دو موتور توربوفن جنرال الکتریک ‏CF6-80C2A8‎‏ بوده که سرعت پیمایشی ‏برابر 0.7 ماخ رادر حداکثر ارتفاع 35000 پا امکان پذیر می سازد .

منبع : ماهنامه نوآور شماره

هواپیمایی جدید برای دنیایی جدید

صنعت هواپیمائی یک دنیای کاملا ً پویاست و بر همین اصل ما همواره شاهد تولدهایی می باشیم. این بار کمپانی بوئینگ با معرفی یک پروژه ی جدید به نام 787 باز هم باعث تحیر همگان شد .787 اولین پروژه ی بعد از 777 می باشد و این در حالیست که یازدهمین جت مسافربری بوئینگ است. 787 در سه مدل در حال بررسی می باشد. یکی از مدل های 787 به منظور پیمودن قاره ها  در نظر گرفته شده است که مورد استقبال ژاپن و چین قرار گرفته است.787 با در نظر گرفتن مسائل اقتصادی و زیست محیطی مصرف سوخت را 20% نسبت به پرنده های هم اندازه ی خود کاهش داده است، که همین موضوع این هواپیما را تبدیل به یک هواپیمای فوق بهینه  کرده است. لازم به ذکر است که این کاهش مصرف باعث شده 787 دوستدار محیط زیست  باشد.787 با خصوصیات بسیار نوین و فراوان آسایش بیشتر مسافرین  را موجب گشته است، به طوری که استاندارد آسایش مسافر را ارتقا داده است. از میان این خصوصیات می توان  به راهروهای پهن تر، رطوبت بیشتر در کابین و همچنین نگاه داشتن کابین در ارتفاع پایین تر در هنگام پرواز نسبت به هواپیماهای دیگر، اشاره کرد. گفتنی است در تمام طول پرواز می توان با بالاترین سرعت به اینترنت متصل بود.

 مدیر پروژه ی 787 آقای Mike Bair (46 ساله ) در یک مصاحبه ی مطبوعاتی گفته است که کیفیت هوا در کابین 787 به کمک تکنولوژی های نوین ارتقا یافته است.مهمترین خصوصیت 787 بلند برد  بودن آن می باشد و این هواپیما را می توان رقیبی برای A330 و A340 دانست.به وسیله ی 787می توان در هنگ کنگ زندگی کرد ولی در نیویورک شاغل بود. در همین راستا آقای Bair گفته است که با تولد 787 بیش از 400 جفت شهر برای اولین بار به صورت مستقیم به هم متصل می شوند. از میان این جفت شهرها که می توان بدون توقف  بین آنها پرواز کرد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نیویورک – توکیو

• نیویورک – هنگ کنگ

• مادرید – سانتیاگو

بهینگی 787 را باید مدیون مواد سبک وزن، حسگرهای دقیق تر و طراحی بسیار دقیق آیرودینامیکی دانست، حال آنکه این طراحی دقیق فقط به وسیله ی ابر رایانه ها مقدور است. بوئینگ برای ساخت این هواپیما به طور گسترده ای از کامپوزیت استفاده نموده که باعث کاهش در تعداد تکه های به کار رفته در بدنه شده است. از دیگر خصوصیات کامپوزیت می توان به وزن کم و همچنین ضد زنگ بودن آن اشاره کرد.

ساخت 787 بر اساس صنعت جهانی بنا شده است، به این معنی که قسمت های مختلف آن در مکان های گوناگون دنیا به وسیله ی کمپانی های مختلف ساخته می شود و در نهایت در یک جا گرد هم جمع می شوند و سر هم گشته و تبدیل به یک 787 می شود.

در حال حاضر بوئینگ در حال مذاکره با شرکت های بزرگ سازنده ی موتور می باشد تا برای موتور های 787 سفارش بدهد.ژاپنی ها حدود 20% از بدنه ی 777 را تولید می کنند و برای گرفتن مقداری از تولید بدنه ی 787 نیز تقاضا داده اند که در حال حاضر در حال بررسی می باشد. از کمپانی های متقاضی در تولید قطعات 787 می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 Alenia از ایتالیا

 Hawker de Havilland از استرالیا

 GKN از انگلستان

 Stork Fokker از هلند

 Vought و Fischer از آمریکا

 Fuji و Kawasaki و Mitsubishi از ژاپن

بوئینگ برآورد کرده است که برای سوار کردن یک 787 بین 800 تا 1200 پرسنل لازم است. آقای Bair گفته است که زمان لازم برای سوار کردن  یک 787 فقط سه روز است، این در حالیست که سوار کردن هواپیماهای دیگر بوئینگ بین 13 تا 25 روز به طول می انجامد. آقای Bair هیچگونه اطلاعی از محل سوار شدن 787 نداد، ولی همه ی نگاه ها به سوی شیکاگو  است.بوئینگ همچنین در حال مذاکره با حدود 50 شرکت مسافربری (اعم از آمریکایی و غیر آمریکایی) در مورد فروش 787 می باشد.

در دنیای هواپیمایی به هواپیماهای مسافربری Airliner گفته می شود، حال آنکه کمپانی بوئینگ هواپیمای 787 را با نام Dreamliner معرفی کرد.آقای Bair گفته است که 787 برای 30 سال آینده موفق خواهد ماند.

مشخصات Boeing 787 Dreamliner

 تعداد مسافران : 250 نفر در سه کلاس

                        بیش از 350 نفر در یک کلاس

برد : 14800 km

پیکربندی : دارای دو راهرو

سرعت  :  0.85 mach

ظرفیت بارگیری (بدون اکتساب بار مسافرین) :    6 pallets + 8 LD3s

حداکثر وزن : 222400 Kg

خدمه ی پروازی : 2 نفر

موتور  : 2 عدد

طول هواپیما : 62 meters

طول بال : 57 meters

تاریخ شروع سوار کردن : 2005

تاریخ اولین پرواز : 2007

تاریخ به خدمت درآمدن : 2008

قیمت : غیر قابل دسترس

منبع : http://www.tebyan.net (با تشکر از وبلاگ صنایع هوایی)

هواپیمای بوئینگ MD-90

هواپیمای بوئینگ مدل MD-90 هواپیمایی مدرن و پیشرفته مسافربری با توانایی پرواز در مسافتهای متوسط است که در حال حاضر پاسخگوی نیازهای مسافران و شرکت های هواپیمایی می باشد. این هواپیما که یکی از کم صداترین مدل های مسافربری شرکت Boeing است از خانواده هواپیماهای دو موتوره این شرکت است DC-9 ،777 و MD-80 دیگر مدلهای دو موتوره ارائه شده توسط شرکت Boeing می باشند.

پس از معرفی نمونه اولیه این هواپیما در نوامبر سال 1989 ، MD-90 اولین پرواز خود را در 22 فوریه 1993 انجام داد و گواهینامه FAA را در سال 1994 دریافت نمود. برای اولین بار این مدل در فوریه سال 1995 به شرکت Delta Airlines تحویل گردید و از آپریل سال 1995 سوددهی این مدل با فعالیت در این شرکت هواپیمایی آغاز شد.

مدل MD-90 با هدف ایجاد تحولات چشمگیر در زمینه اقتصادی و خصوصیات فنی با استفاده از فن آوریهای مدرن طراحی شده بود.

این مدل دارای سیستمهای پروازی مدرن و بسیار پیشرفته شامل سیستم هدایت الکترونیک (EFIS) و سیستم مدیریت پرواز پیشرفته (FMS) و نمایشگرهای مجهز به LED به منظور کنترل و نظارت مداوم بر عملکرد موتورها و دیگر سیستمهای پروازی می باشد
نیروی محرکه این مدل بوسیله دو موتور International Aero Engines V2500 تأمین می شود و طراحی این موتورها به گونه ای است که سوخت کمتری مصرف نموده و در عین حال صدای کمتری نیز تولید می نمایند.

در مدل MD-90 ساختار داخلی به گونه ای طراحی شده است که مسافران در حین پرواز از آسودگی و راحتی قابل توجهی برخوردار هستند و سر و صدا در محوطه داخلی هواپیما نیز تا حد زیادی کاهش یافته است.

برای اولین بار در این مدل صندلی ها به گونه ای قرار گرفته اند که بیشتر صندلی ها در کناره های بدنه و جایی که پنجره ها قرار دارند نصب است و در قسمت مرکزی تعداد کمتری صندلی وجود دارد، چرا که بیشتر مسافران علاقه مند هستند در حین پرواز فضای بیرون هواپیما را از پنجره ها نظاره گر باشند.

دیگر مشخصات این مدل عبارتند از : طراحی مدرن داخلی، سرویسهای بهداشتی مجهز به خلاء، سیستمهای الکتریکی جدید، سیستم کنترل محیطی دیجیتال، ترمزهای کربنی بسیار سبک مجهز به سیستم ضد لغزش و ارتقاء سیستمهای هیدرولیکی هواپیما.

طول هواپیما MD-90 ، 5/46متر است و طول هر بال آن 87/32 متر می باشد. ظرفیت حمل بار آن 8/36 متر مکعب است. سرعت این مدل در حدود 500 مایل (812کیلومتر) در ساعت می باشد.

این مدل توانایی حمل وزنی معادل 156000پوند (70760کیلوگرم) را در زمان برخاست هواپیما داراست و ظرفیت حمل 155 مسافر تا مسافت 2400 مایل را دارد.

در مدل MD-90-30 ER وزن قابل حمل به 166000پوند افزایش یافته است و قابلیت پرواز تا مسافت 2500مایل افزایش داده شده است و در صورت افزودن مخزن سوخت کمکی با ظرفیت 565 گالن،این مسافت به 2750 مایل افزایش می یابد.

با به کار گیری نیرویی معادل 25000پوند در زمان برخاست هواپیما، مدل MD-90-30 با سرعتی معادل 885 کیلومتر در ساعت و با 155 مسافر، تنها به 1524 متر از باند فرودگاه به منظور انجام عملیات برخاست ، نیاز دارد.

در زمان برخاست با حداکثر وزن ممکن ، این مدل تنها 2165 متر از باند فرودگاه را مورد استفاده قرار می دهد. در عین حال این مدل قابلیت ارائه نیرویی معادل 28000پونددر زمان برخاست هواپیما در مواقع ضروری و عملیات برخاست هواپیما در شرایط خاص را دارا می باشد.

منبع : http://www.cao.ir

Tu-204

تاریخچه هواپیما :

هواپیمای دو موتوره میان برد و تک راهروی توپولوف Tu-204 اولین هواپیمای روسی است که با موتورهای غربی به پرواز درآمد. بنا به درخواست شرکت آئروفلوت برای جایگزین نمودن هواپیمایی میان برد با جت سه موتوره Tu-154، شرکت توپولوف شروع به طراحی و ساخت Tu-204 کرد. توپولوف برای این هواپیما از موتور PS90 استفاده کرد. بالهای Tu-204 به هوابرهای فرابحرانی مجهز است. از نکات دیگر طراحی می توان به مجهز شدن Tu-204 به سیستم کنترل پرواز با سیم و سیستم آلات دقیق پرواز الکترونیکی با 6 صفحه نمایشگر اشاره کرد. همچنین بستگی به نوع مدل از الکترونیک پروازی و موتورهای غربی نیز استفاده شده است. Tu-204 اولین پرواز خود را در 2 ژانویه 1989 انجام داد. این هواپیما در انواع مختلفی ارائه شده است. مدل اصلی، Tu-204 است. Tu-204-100 و 200 به ترتیب دارای برد بیشتر و حداکثر وزن برخاست بالاتر و ظرفیت سوخت بیشتر هستند. Tu-204C و Tu-204-100C نیز نمونه های باری هستند. مدل Tu-214 نیز مدل تغییر پذیر 204 است. برای آنکه 204 بتواند در بازارهای جهانی حضور یابد توپولوف طرح مدرنیزه کردن 204 را در دستور کار قرار داد. در نتیجه از موتورهای غربی رولزرویس RB211535 در Tu-204-120 بهره گرفت. این هواپیما اولین بار در 14 آگوست 1992 به پرواز درآمد. علاوه بر مدل Tu-204-120 مدل Tu-204-220 نیز به موتورهای ساخت رولزرویس مجهز است. بر پایه مدل 120 و 220، مدل Tu-204-122 و Tu-204-222 ساخته شدند که به سیستم اویونیک غربی مجهز هستند. همچنین طراحان توپولوف مطالعه بر روی نمونه ای کوچکتر از 204 را در دستور کار قرار دادند. این مدل که  Tu-224 نام گرفت دارای 166 صندلی و به موتورهای قدرتمند RB211-535E4 مجهز بود. نمونه Tu-234 که از تبدیل پیش نمونه Tu-204 حاصل شده در سال 1995 و در نمایشگاه هوایی مسکو به نمایش در آمد. اما مشکلات مالی باعث به تعویق افتادن این طرح شد. پیشنهادات دیگر مطرح شده ساخت نمونه هایی مجهز به موتور PW2240، جت تجاری و نمونه ای برای گشت زنی دریایی هستند.

مشخصات فنی :

موتور:
دو موتور توربوفن آویاویگاتل PS90A
دو موتور توربوفن رولزرویسRB211535E4  یا 535F5

بیشترین رانش موتور:
158.3kN   :PS90A معادل 35,580lb برای Tu-204
191.7kN   :RB211535E4 معادل 43,100lb برای Tu-204-220

عملکرد:
سرعت کروز: 810 تا 850km/h
برد: 2,430km معادل 1,312nm با بیشترین بار مفید

اوزان:
وزن خالی عملیاتی: 58,300kg معادل 128,530lb
بیشترین وزن برخاستن: 94,600kg معادل 208,550lb

ابعاد:
طول: 46.10m معادل 151ft
ارتفاع: 13.90m معادل 45ft
دهانه بال: 41.80m معادل 137ft
مساحت بال: 182.4m² معادل 1,963.4sq ft

گنجایش:
خدمه پرواز: دو نفر در عرشه پرواز

مسافران:
در آرایش تک کلاسه توانایی جا به جایی حداکثر 212 مسافر در ردیف های شش تایی.
در آرایش دو کلاسه دارای 30 صندلی در کلاس تجاری و 154 صندلی در کلاس اقتصادی.

سفارش و تولید:
با توجه به آمار قدیمی در سال 1998، 10 فروند سفارش داده شده است.

منبع:تیک آف

A340-500/600(هواپیمایی رویایی)

تاریخچه هواپیما :

A340-500 با برد 15,740km و A340-600 طویل شده با 372 صندلی مدلهای جدیدی از خانواده A340 ارباس هستند که طولانی ترین برد را در بین هوایپماهای مسافربری دارا می باشند. در مقایسه با A340-300 ساختار A340-600 دارای 07/9 متر کشیدگی کلی در بدنه٬ شامل 87/5 متر در جلوی بال و 20/3 متر در عقب که این امکان را می دهد تا 372 مسافر در سه کلاس مختلف قرار گیرند. این قابلیت خیلی زود به ارباس این امکان را داد تا جایگزینی برای مدل B747 معرفی کند و رقیبی برای B747-400 نام بگیرد. علی رغم برد مشابه اما ارباس مدعی عملکرد اقتصادی بهتر هواپیمایش نسبت به رقیب آمریکایی خود است.
در حالیکه A340-500 فقط به میزان 19/3 متر نسبت به A340-300 کشیده تر است و با ظرفیت 313 صندلی در سه ردیف فرق چندانی با A340-300 ندارد اما برد پروازی فوق العاده زیاد هواپیما به میزان 15,740km باعث شده تا این هواپیما بتواند پروازی بدون توقف از لس آنجلس تا سنگاپور داشته باشد.
دو مدل جدید A340 بالهای عادی دارند. بال بر اساس مدل A330/340 اما 6/1 متر بلندتر با جعبه بال در داخل، افزایش ناحیه بال و ظرفیت سوخت بیشتر ساخته شد. برای غلبه کردن بر افزایش وزن مرکز هواپیما٬ ارابه فرود اصلی به پایه هایی با چهارچرخ مجهز است. هر دو مدل جدید A340 هماهنگی و شباهت خیلی زیادی با A330 و مدلهای دیگر A340 دارند.
ارباس برای عرشه پرواز دو خدمه در نظر گرفته است. کابین دارای امکانات بیشتری همچون LCD به جای صفحه نمایشگر CRT و سیستم های مدرنیزه می باشد. مدل A340-500 به وسیله چهار موتور رولزرویس٬ که هر یک رانشی به اندازه 236kN و مدل A340-600 به وسیله چهارموتور که هر یک رانشی به اندازه 249kN تولید می کند مجهز شده است. آغاز برنامه در سالی بود که شرکت Virgin Atlantic هشت فروند A340-600 را سفارش داده بود. اولین پرواز مدل A340-600 در 23 آوریل 2001 بود. بعد از 1600 تست پروازی گواهینامه صلاحیت پروازی در در 29 می 2002 صادر شد و اولین A340-600 در نمایش هوایی فارنبرو به ویرجین آتلانتیک تحویل شد و پروازهای مسافری خود را از آگوست آغاز کرد. مدل A340-500 نیز اولین پروازش را در 11 فوریه 2002 آغاز کرد و مجوز پروازش را در سوم دسامبر بعد از 400 ساعت پرواز آزمایشی دریافت کرد.

مشخصات فنی :

موتور:
چهار موتور توربوفن رولزرویس Trent 553 در A340-500
چهار موتور توربوفن رولزرویس Trent 556 در A340-600

بیشترین رانش موتور:
236kN   :Trent 553 معادل 53,000lb
249kN   :Trent 556 معادل 56,000lb

عملکرد:
بیشترین سرعت کروز: 0.83 ماخ
برد:
15,742km معادل 8,500nm  در A340-500
13,890kM معادل 7,500nm  در A340-600

اوزان:
وزن خالی عملیاتی:
170,400kg معادل 375,665lb  در A340-500
177,000kg معادل 390,220lb  در A340-600

بیشترین وزن برخاستن:
365,000kg معادل 804,675lb در هر دو مدل

ابعاد:
طول: 67.80m معادل 222ft در A340-500 ٬ 75.30m  معادل 247ft در A340-600
ارتفاع: 17.80m معادل 58ft
دهانه بال: 63.70m معادل 208ft
مساحت بال: 437m² معادل 4,704sq ft

گنجایش:
خدمه پروازی: دو نفر در عرشه پرواز
مسافران:
در آرایش سه کلاسه قادر به حمل 316 نفر در A340-500
در آرایش سه کلاسه قادر به حمل 372 نفر در A340-600

سفارش و تولید:
تا سپتامبر 2006، 26 فروند A340-500 و 114 فروند A340-600 سفارش داده شده که به ترتیب 24 و 65 فروند تحویل مشتریان شده است.

منبع:تیک آف