به مناسبت روز نیروی دریایی

روز هفتم آذر مصادف با روز نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران می باشد. این روز که به یمن ایثار وجانفشانی پرسنل دریادل نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مصاف با دشمن بعثی عراق به نام روز نیروی دریایی به ثبت رسید. در تاریخ حماسه ساز انقلاب اسلامی ایران روزی غرور آفرین و خاطر انگیز است.

روزی که پرسنل شجاع نیروی دریایی ارتش با کمترین امکانات و با ایثار جان بهترین عزیزان و همرزمان خود، بزرگترین ضربه را بر پیکر نیروی دریایی ارتش بعث عراق وارد ساختند و شجاعانه از حقانیت و تمامیت ارضی ایران اسلامی دفاع کردند.  آنان با اهدا خون خود در دل آبهای مواج و خروشان خلیج فارس به ندای هل من ناصر حسین زمان لبیک گفتند و با افتخار شربت شهادت نوشیدند. به طوریکه چگونه زیستن را به آنان که می خواهند حسین وار زندگی کنند و پیرو مکتب اسلام تشیع سرخ علوی باشند، آموختند. یکی از ثمرات ارزشمند این رشادتها و پایمردیها حضور همه جانبه و هماهنگ برادران ارتشی و سپاهی و در کنارآنان نیروهای بسیجی و مردمی در سراسر مرزهای آبی میهن اسلامیمان است و بر خود می بالند که تحت امرفرماندهی کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای ولی امر مسلمین در حراست از مرزهای آبی کشور اسلامیمان انجام وظیفه می کنند. اگر در اوایل پیروزی انقلاب نیروی دریایی احساس تنهایی می کرد، امروز بر خود می بالد که در کنار نیروهای مردمی و سپاهی با اقتدار تمام در مقابل دشمنان اسلام ایستاده است. از سوی دیگر مردم نیز  این افتخار را استحقاق خود می دانند که حافظان و دریادلانی دارند که سرافرازانه به پیروی از ولی امر مسلمین از سرحدات اسلام پاسداری می کنند و با آرامش خیال به زندگی شرافتمندانه خود ادامه می دهند. چه چیزی با  ارزشترین و  والاتر از این می توان یافت که ارتش نیرومند در کنار ملتی سلحشور و در زیر سایه الهی، تحت امر ولایت فقیه با صفا و صمیمیت زندگی می کنند و از ارزشهای اسلامی دفاع می کنند؟ تحقق همه این ارزشها خبر به ایثار و از خودگذشتگی و ثمره خون های عزیزانی که در طول هشت سال دفاع مقدس در میادین نبرد حق علیه باطل و در پهنه آبهای نیلگون خلیج فارس ایستادند و استقامت کردند چیز دیگر نمی تواند باشد. عزیزان و شهیدانی که از جان و مال خود گذشتند و چراغ روشنی برای پویندگان راه حق و حقیقت شدند. نیروی دریایی و رویارویی مستقیم با امریکا: در تاریخ 29 فروردین 1367، همزمان با روز ارتش، برگ زرین دیگری بر افتخارات نیروی دریایی ارتش اضافه شد. در این روز که بعداً به روز نیروی دریایی موسوم شد، پرسنل شجاع ناوشکن های "سهند" و "سبلان" و ناوچه "جوشن" در مصافی نابرابر در مقابل نیروهای متجاوز امریکایی ایستادند.  رشادت ها و جانفشانی های دلیرمردان ناوشکن سهند آنچنان باعث حیرت دشمن گردید که ناچار لب به تعریف و تمجید گشود. ناوشکن سهند در حالی که مورد اصابت چندین فروند موشک امریکایی قرار گرفته بود و قسمتهای زیادی از آن در شعله های آتش می سوخت و آرام آرام در آب های گرم خلیج فارس فرو می رفت، خدمه های فداکارش آن را ترک نکردند و تا واپسین لحظات و با شلیک آخرین گلوله های خود خشم و انزجار خویش را نثار دشمن کردند. مأموریت اصلی نیروی دریایی: نیروی دریایی وظیفه خطیر حفاظت از سواحلی به طول بیش از 3000 کیلومتر در شمال و جنوب و همچنین دفاع از آب های ساحلی و منابع حیاتی و استراتژیک کشور را بر عهده دارد و همواره به عنوان وزنه ای تعیین کننده در منطقه خلیج فارس و دریای عمان، به حساب می آید. این نیرو بایگان های شناور دریایی، تفنگداران و تکاوران، اسکادرانهای هوانا و هوادریا، واحدهای پروازی نیرو و غواصان زبده و یگانهای زیر سطحی کیلو کلاس بر حوزه های تحت حفاظت و حراست خود در خلیج فارس و دریای عمان و دریای خزر تسلط کامل دارد و هرنوع فعالیتی را از سوی دشمن و در محدوده قانونی خود، خنثی می کند. ناوهای جنگی کشورمان با توجه به حرکت های قدرت های جهانی مبنی بر حضور دریایی در اقیانوس هند و دریای عمان، در طول جنگ تحمیلی و پس از آن، دست به تدابیر امنیتی زدند و با نظارت کامل بر حضور این کشتی های جنگی بیگانه، آمادگی خود را برای مقابله با تهدیدات احتمالی آنان حفظ کرده اند. اجرای مانورهای متعدد و به نمایش گذاشتن توان رزمی ـ عملیاتی در منطقه استراتژیک خلیج فارس، در مقاطع حساس دوران دفاع مقدس و پس از آن، نشان دهنده حضور قدرتمندانه جمهوری اسلامی ایران در منطقه و حاکمیت آن بر آب های خلیج فارس است. بازرسی و کنترل کشتی های خارجی:   نیروی دریایی در طول جنگ تحمیلی در اجرای سیاست جمهوری اسلامی مبنی بر توقیف کشتی هایی که  دارای کالاهای مشکوک به مقصد عراق بودند، وظیفه مهمی بر عهده داشت، به گونه ای که این نیرو ضمن نظارت بر تردد کشتی های وارد شده به خلیج فارس و دریای عمان از طریق تنگه هرمز، به بازرسی و بازپرسی کشتی های مشکوک می پرداخت که در این خصوص صدها کشتی خارجی کنترل و بازرسی شد. نیروهای دریایی و جنگ زمینی: حضور نیروی دریایی در صحنه های نبرد زمینی و حماسه هایی که تفنگداران و تکاوران این نیرو در حفظ آبادان و شکستن محاصره دریایی آن، در اوایل جنگ تحمیلی آفریدند، به ویژه در مقاومت چهل و چند روزه رزمندگان اسلام در خرمشهر قهرمان نیز شایان تقدیر است. همچنین درگیری واحدهای شناور این نیرو با دشمن در قبل از حمله سراسری 31 شهریور 1359، که منجر به نابودی تعدادی از واحدهای شناور عراق در اروندرود شد، نشان دهنده این است که نیروی دریایی ارتش پیشتاز و سدی در برابر هجوم و تجاوز نابکار دشمن بوده است. بازسازی و حرکت به سوی خودکفایی: فرایند خودکفایی در این نیرو آنچنان است که در مراکز فعال جهاد خودکفایی، بیش از 20 پروژه گوناگون به مرحله اجرا رسیده است. متخصصان متعهد این نیرو در دوران دفاع مقدس، در زمینه خودکفایی صنعتی و تعمیر و بازسازی ناوچه ها و ناوها، دستاوردهای مهمی داشته اند که از جمله آن باید از تعمیر و راه اندازی ناوشکن سبلان که در سال 1369، به دستور فرماندهی کل قوا به آب انداخته شد، نام برد. در زمینه آموزشی، این نیرو با پذیرش هرسال 1300 دانشجو و دانش آموز در رشته های گوناگون در مراکز آموزشی شمال کشور یعنی انزلی، رشت و نوشهر ـ به تربیت نیروی انسانی برای خود و دیگر نهادها و حتی داوطلبان آزاد می پردازد. این رشته ها عبارت اند از: علوم و فنون توپخانه دریایی، ملوانی، مین جمع کنی دریایی، راه و عملیات، جنگهای الکترونیک، مراقبت های پروازی، آموزش کار با زیر دریایی ها، غواصی، جوشکاری زیر دریا، مدیریت و کمیسر عالی دریایی، آموزش هوا دریا، تعمیر موتورهای هوایی، فنون اشتغال با هلیکوپتر و هوانا و تخصصهای دیگر فنی از جمله برق و الکترونیک و معماری کشتی علاوه بر اینها، مسئولان این نیرو آماده اند تا هرسال 1500 تن از پرسنل دریایی کشورهای دوست و همسایه را در رشته های مورد نیاز آموزش دهند. این نیروتاکنون به تجهیزات و امکانات نوینی دست یافته که می تواند کلیه اطلاعات موجود و لازم را در صحنه دریا، زمین و هوا به طور دقیق و سریع کسب کند.  کلیه قطعات مورد نیاز شناورهای سطحی و زیرسطحی، بجز قطعاتی که صرفه اقتصادی ندارند، در داخل کشور طراحی و تولید می شود و در صورت بروز مشکل، با همکاری سایر مراکز علمی، صنعتی بویژه دانشگاهها، امکان تولید تمامی پانصد هزار قطعه موردنیاز در داخل وجود دارد. کارخانجات این نیرو تنها مجموعه منحصر به فرد صنعت دریایی کشور است که درارای حوض های خشک برای تعمیرات زیرآبی و اساسی و نیمه اساسی شناورهاست و آماده عرضه خدمات به تمامی سازمانهای دریایی کشور است که با فعالیت های بسیار خوب و چشمگیر خود موجب جلوگیری از خروج میلیون ها دلار ارز به خارج از کشور شده است.

ورود هاریکن به نیروی هوایی

این شکاری انگلیسی که یکی از  انواع خوب هواپیماهای جنگی محسوب میشد ودر نبرد بریتانیا علیه آلمان نازی نقش فراوانی داشت در اواسط سال 1325 (به تعداد 36 فروند خریداری شد) از طریق خرمشهر وارد ایران شد واز آنجا در صندوقهای مربوطه به اهواز منتقل شد وسرانجام به خدمت نیروی هوایی درآمد.هاریکن در عملیات آذربایجان(در آذر1325) علیه شورشیان به کار گرفته شد.حد اکثر سرعت این هواپیما339 میل درساعت سقف پروازش35600 پا و برد معمولی پرواز آن به 460 میل میرسید و میتوانست زیر هر بال خود یک بمب 500 پوندی حمل کند.


نمونه ی آموزشی

هاریکن در ماموریت آذربایجان

منبع:کتاب تاریخ نیروی هوایی ایران

گشودن اسرار فنی آلمان نازی

 
شصت سال قبل، آمریکا دانشمندان نازی را برای هدایت پروژه های پیشرو این کشور مانند رقابت برای تسخیر فضا به خدمت گرفت. این مردان تکنولوژی های مرزشکنی را در اختیار آمریکا گذاشتند که حتی امروز نیز در خط مقدم علم و تکنولوژی قرار دارد، اما این دستاورد بی هزینه نبوده است.
پایان جنگ جهانی دوم شاهد تکاپوی فشرده برای دست یافتن به اسرار انبوه فنی آلمان نازی بود. متفقین برای به چنگ آوردن حداکثر تجهیزات و تخصص ممکن از ویرانه های رایش تقلا می کردند و همزمان سعی داشتند مانع دسترسی سایرین به این اسرار شوند.
وسعت و عمق دستاوردهای فنی بسیار پیشرفته ی آلمان، کارشناسان متفقین که نیروهای مهاجم را در سال 1945 همراهی می کردند به حیرت افکند.

موشک وی-2 از اولین موشکهای زمین به زمین (ساخت آلمان نازی)


راکت های مافوق صوت، گاز عصبی، هواپیمای مجهز به موتور جت، موشک های هدایت شونده، فناوری تجسسی و آلات پیشرفته زرهی تنها برخی از فناوری های بدیعی بود که در آزمایشگاه ها، کارگاه ها و کارخانه های نازی، حتی در زمانی که در آستانه شکست بودند، توسعه می یافت.
آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در نخستین روزهای جنگ سرد درگیر مسابقه ای علیه زمان برای شکستن اسرار علمی هیتلر شدند.
در ماه مه 1945، قشون تحت فرمان استالین آزمایشگاه های اتمی در موسسه معتبر کایزر ویلهلم در حومه برلین را تحت کنترل درآوردند و بذر آنچه را بعدا به زرادخانه وسیع اتمی شوروی بدل شد تقدیم پیشوای خود کردند.
آمریکایی ها درست پیش از آنکه نیروهای شوروی مجتمع وسیع نوردهازن را که در دل رشته کوه های هارتز در صفحات مرکزی آلمان ساخته شده بود تصرف کنند، موشک های وی-2 را از آن خارج کردند.
به علاوه تیمی به سرپرستی ورنر وان بران که وی-2 را ساخته بود نیز به دست آمریکایی ها افتاد.

وان بران: چهره متشخص ناسا و افسر سابق اس اس


جنایات
هیو نِر، معاون فرمانده نیروی هوایی آمریکا در اروپا، کوتاه زمانی پس از به چنگ آوردن این غنایم نوشت: "اشغال تشکیلات علمی و صنعتی آلمان این موضوع را که ما در بسیاری از زمینه های پژوهشی به گونه تکان دهنده ای عقب مانده ایم آشکار کرد."
"اگر از این فرصت برای به چنگ آوردن تشکیلات و مغزهایی که آن را توسعه داده اند استفاده نکنیم و آن دو را فورا به کار نگیریم، باید برای کشف عرصه ای که قبلا کاوش شده تلاش کنیم که ما را چندین سال عقب خواهد انداخت."
به این ترتیب پروژه موسوم به "گیره کاغذ" آغاز شد که طی آن وان بران و بیش از 700 نفر دیگر از دانشمندان آلمانی را به طور مخفیانه بدون آگاهی متحدان آمریکا به آن کشور منتقل شدند. این پروژه هدف پیچیده ای نداشت: "بهره برداری از دانشمندان آلمانی برای پروژه های پژوهشی آمریکا و جلوگیری از دسترسی اتحاد جماهیر شوروی به این معدن غنی فکری."
 پس از آن تحولات سریعی روی داد: پرزیدنت ترومن پروژه "گیره کاغذ" را در ماه اوت 1945 تصویب کرد و سه ماه بعد در روز 19 نوامبر نخستین گروه از دانشمندان آلمانی وارد خاک آمریکا شدند.
با این حال یک مشکل عمده وجود داشت. ترومن به وضوح دستور داده بود که هرکسی که "عضویت او در حزب نازی ثابت می شود و در فعالیت های آن شرکت داشته یا از حامیان فعال حکومت نظامی نازی ها بوده است" از این پروژه حذف شود.
براساس این معیار، حتی شخص وان بران، برای خدمت در آمریکا واجد شرایط نبود. او علاوه بر عضویت در سازمان های مختلف نازی از اعضای بلندپایه "اس اس" (از سازمان های موازی گشتاپو) بود. در پرونده امنیتی او درج شده بود که وی یک "خطر امنیتی" به حساب می آید.
افراد ذیل از جمله همکاران وان بران بودند:
• آرتور رودلف، مدیر کل عملیاتی نوردهازن، جایی که 20 هزار برده که به کار اجباری واداشته شده بودند در جریان تولید موشک های وی-2 جان باختند. او تیم سازنده راکت "Saturn V" را که "صد در صد نازی، از نوع خطرناک" وصف می شد سرپرستی می کرد.

آرتور رودلف: یک فرد 100 درصد نازی در استخدام ناسا


• کرت دیبوس، متخصص پرتاب موشک و از افسران اس اس. در پرونده او آمده بود: "او باید به عنوان تهدیدی برای امنیت نیروهای متفقین تحت نظر و کنترل باشد."
• هوبرتوس استراگهولد، که بعدا "پدر پزشکی فضایی" لقب گرفت سیستم های "زیست یاری" تعبیه شده در فضاپیماهای ناسا را طراحی کرد. برخی از زیردستان او در اردوگاه های داکائو و آشویتس، آزمایش های انسانی انجام می دادند، جایی که اسرا منجمد شده و در اتاقک های کم فشار قرار داده می شدند که معمولا به مرگ آنها منجر می شد.
تمامی این افراد از صافی اخلاقی گذرانده شدند تا به آمریکا خدمت کنند: ارتش آمریکا که پیروزی در جنگ سرد، نه برقراری عدالت را، نخستین اولویت خود می دانست، بر جنایاتی که ادعا می شود این افراد مرتکب آن شده بودند سرپوش گذاشت و لکه های سیاه را از پیشینه آنها زدود.
و گیره ای که اطلاعات تازه آنها را در پرونده های شخصی محکم می کرد وجه تسمیه کل این عملیات شد. با گذشت شصت سال، ذره ای از اهمیت میراث آن پروژه کاسته نشده است.
می توان استدلال کرد که هواپیمای موسوم به "هورتن هو 229" با روکشی از تخته سه لای باردار کربنی با بال های رو به عقب که از چشم رادار مخفی می مانند و در سال 1944 ساخته شد نخستین هواپیمای تجسسی جهان بود.
ارتش آمریکا یکی از این مدل ها را در اختیار شرکت هواپیماسازی "نورتراپ" گذاشت. این شرکت بعدا بمب افکن های تجسسی بی-2 را که از کلیه جهات کاربردی نمونه مدرن هورتون بود ساخت.

Horten GO 229 که بمب افکن آمریکایی B-2 با الهام از این طرح سال 1944 هواپیمای آلمانی ساخته شده



موشک های کروز هنوز بر طرح موشک وی-1 استوار است و موتور جتی که نیروی محرکه هواپیمای "هایپرسونیک" پیشرفته ناسا موسوم به اکس-43 (با سرعتی پنج برابر صوت) را فراهم می کند تا حدود زیادی مدیون پیشگامان صنعت جت آلمان است.
همچنین آلمان، تاسیسات بسیار عظیمی را در تلمارک واقع در نروژ برای تولید آب سنیگن و غنی سازی اورانیوم ایجاد کرده بود که اگر بمب افکن های انگلیسی آنجا را بمباران نمی کردند در همان سال 1944 اولین سلاح هسته ای آلمان، آماده ی استفاده شده بود.
علاوه بر اینها، شمار بزرگ اسناد پروژه گیره کاغذ که هنوز محرمانه است باعث شده بسیاری از کارشناسان، از جمله نیک کوک، مشاور هوافضای "هفته نامه دفاعی جینز" مظنون باشند که آمریکا ممکن است به توسعه فناوری های حتی پیشرفته تر نازی پرداخته باشد که از جمله آنها دستگاه های ضدجاذبه است که منبع بالقوه ای برای مقادیر وسیعی انرژی خواهد بود.
کوک می گوید که این فناوری "می تواند چنان ویرانگر باشد که صلح جهان را به خطر خواهد انداخت و آمریکا تصمیم گرفته است آن را برای مدت های مدید مخفی نگاه دارد."
اما خیلی ها ضمن کف زدن برای موفقیت غیرقابل انکار پروژه گیره کاغذ، ترجیح می دهند هزاران نفری را که جان باختند تا نوع بشر به فضا برود به یاد بیاورند.

منبع: http://www.centralclubs.com/viewtopic.php?t=1621

http://www.aerospacetalk.com   

ساختمان موشک

امروزه تعداد متنوعی از موشکها موجود است و اغلب آنها اختلاف عمده‌ای باهم دارند. با این وصف ، موشکها در قسمتهای اصلی تشکیل دهنده شبیه به هم هستند. هر موشک از چهار قسمت اصلی به نام سازه (AIRFAME) ، سیستم هدایت موشک (GUIDANCE SYSTEM) ، کلاهک یا سرجنگی (WarHead) ، بخش پیشران Prou plision unit) یا موتور که نیروی لازم را برای هدایت موشک به جلو و سمت هدف تامین می‌نماید، تشکیل شده است.

اجزای اصلی موشک
بدنه موشک
قطعات بدنه موشک شامل اسکلت که الحاق کننده یا محافظ و نگهدارنده سایر قسمتهای موشک می‌باشد و در واقع اتصال قسمتهای مختلف موشک و استواری آن در حین پرواز در هوا به این قسمت متکی است. شاسی ، خود از بخشهای دیگر به نام بدنه اصلی موشک (Missils Main Body) با بالها و بالچه‌ها تشکیل شده است. سیستم هدایت ، موشک را به سوی هدف یا محوطه آن سوق می‌دهد.

وقتی موشک به شعاع مشخصی از هدف رسید، سرجنگی که قسمت از موشک و حاوی مقدار مشخصی از مواد منفجره می‌باشد ، منفجر و باعث انهدام و صدمه زدن به هدف می‌شود. بدنه اصلی موشک معمولا به شکل لوله از جنس محکم و از فلز سبک مانند آلومینیوم با دیگر فلز است که در مقابل درجه حرارت زیاد و فشارهای بالا (که در حین پرواز در هوا به موشک وارد می‌شود.) مقاوم باشد، ساخته می‌شود.

بالهای موشک (Wings)
بالها در اطراف و بیرون بدنه اصلی قرار گرفته‌اند و نیروی اصلی جهت پرواز در هواست تامین می‌نماید. لبه جلویی بالها به لبه مقاوم ، لبه عقبی آن به لبه فرار (Trailing EDGE) و بالای آن تیپ (TIP) گفته می‌شود.

بالکهای موشک (FINS)
بالکها کوچکتر از بالها بوده و بطور معمول در قسمت عقب موشک قرار می‌گیرند، ولی در بعضی از موشکها در قسمت جلو بدنه طراحی شده است. هدف از به کارگیری بالک ، متعادل نگهداشتن موشک و تامین پدیداری آن (انطباق محور موشک با زاویه حرکت) ، در مسیر پرواز می‌باشد به همین علت به بالکها ، تثبیت کننده نیز اطلاق می‌شود.

سیستم هدایت و کنترل موشک (Guidance and control system)
سیستم هدایت یکی از بخشهای عمده موشک است و کار هدایت موشک از محل روانه‌ سازی و پرتاب تا بخشی از مسیر و یا هدف را به عهده دارد. بعضی از موشکها از هدایتهای مختلفی ، در قسمتهای مسیر استفاده می‌کنند. سیستمهای هدایت جهت انجام وظایف مربوط ، دارای قسمتهای زیر می‌باشد

هدایت حساسه
این قسمت به انواع مختلف انرژی نظیر حرارت ، روشنایی ، امواج الکترومغناطیسی ، صدا و یا حرکت مکانیکی را تشخیص می‌دهند. این وسایل (حساسه‌ها) انرژی دریافتی را تجزیه و تحلیل کرده و به شکلی بکارگیری در می‌آورند و آنها را به قسمتهای مربوطه نظیر شتاب ‌سنجها به کامپیوتر ارجاع می‌دهند.

کامپیوتر
اطلاعات را از حساسه‌ها دریافت و آنها را پردازش می‌نمایند. خروجی به نحوی است که قابل دریافت و واکنش مناسب بوسیله قسمتهای کنترل باشد. این قسمت در واقع مغز موشک تلقی می‌شود. زیرا اطلاعات لازم برای قسمتهای داخلی و سطوح کنترل از این بخش صادر می‌شود.

کلاهک یا سرجنگی
سرجنگی که به آن کلاهک جنگی گفته می‌شود، از مهمترین بخشهای موشک بوده و هدف از طراحی موشک یا راکت ، (به عنوان تسلیحات نظامی) در واقع رساندن این قسمت به هدف و یا نزدیک آن است که با انجام عمل هدف آسیب یا منهدم می‌شود. اغلب محل قرار گرفتن این بخش جلو مورد نظر است. در صورتی که وقتی بحث کلاهک جنگی در اینگونه سلاحها باشد، محلی غیر از دماغه موشک مورد نظر است.

این بخش در موشک‌ها اکتشافی یا عملی شامل تجهیزاتی است که برای مثال به منظور جمع‌آوری اطلاعات جوی ، عکسبرداری جمع‌آوری اطلاعات علمی و سرانجام عملیاتی نظیر قرار دادن ماهواره در مدار زمین می‌باشد که به علت اهمیت این بخش شاخه علمی به نام «بالستیک انتهایی» بوجود آمده و موضع آن طراحی سرجنگی‌های مختلفی با توجه به اهداف متفاوت است.

انواع سرجنگی متعارف
سرجنگی انفجاری
سرجنگی متلاشی یا ترکشی
سرجنگی با خرج شکل‌دار
پیشران (موتور)
موتور یکی از بخشهای عمده موشک است که نسبت به سایر قسمت‌ها هزینه و دقت زیادی صرف تکمیل آن شده است. کار این قسمت ایجاد نیروی محرکه لازم (برای اینکه موشک مسافت مشخصی را طی نماید) می‌باشد. انواع موتور موشکها با توجه به سوخت و مکانیزم طراحی و ساختشان به قسمتهای مختلف تقسیم می‌شود.

تعداد زیادی از موتورهای موشک برای تولید نیرو اکسیژن مصرف می‌کنند این اکسیژن ممکن است مستقیما از اتمسفر که پرواز می‌کنند دریافت کنند و یا از اکسیژن تحت فشار که با خود حمل می‌کنند و یا از اکسیژن مواد سوختی (سوخت جامد) دریافت می‌کنند. این عامل سبب می‌شود که موشکها در خارج از جو نیز حرکت کنند.

منبع:www.aerospacetalk.com

نمایشگاه هوایی کیش

دوستان عزیز هلنطور که مطلع هستید نمایشگاه هوایی ایران امسال در تاریخ هفتم تا دهم آذر ماه در جزیره کیش  برگزار خواهد شد از این رو ضمن دعوت از دوستان برای بازدید از این نمایشگاه اعلام می دارد این وبلاگ آمادگی خود را برای دریافت مقالات و گزارشات مصور دوستان و درج در این محل را دارد

لینک مربوطه:http://www.iran-airshow.com/

با تشکر

دکتر فیروز نادری

 

دکتر فیروز نادری

دکتر فیروز نادری که در حال حاضر به عنوان یکی از مدیران ارشد سازمان فضایی ناسا، نقشی کلیدی در تعیین راهبردها و نظارت بر کل طرح‌ها و ماموریت‌های یکی از مهمترین مراکز فضایی این سازمان بر عهده دارد، در سال 1325 در شیراز متولد شده و تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در شیراز و تهران گذرانده است.وی در سال ۱۳۴۲ به آمریکا رفته و تحصیلات خود را تا مقطع دکتری مهندسی الکترونیک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ادامه داده است. دکتر نادری، پس از پایان تحصیل به کشور بازگشت و ضمن گذراندن خدمت سربازی، مدتی در مرکز «سنجش از دور ایران» فعالیت کرد. وی از حدود 26 سال پیش همکاری خود را با ناسا آغاز کرد و در این مدت مشاغل فنی و مدیریتی متعددی را در زمینه ماهواره‌های مخابراتی متحرک، رادارهای سنجش از دور، رصدخانه‌های تحقیقاتی اختر فیزیک ، اکتشاف مریخ و سایر اجرام منظومه شمسی برعهده داشت. دکتر نادری، فروردین ماه 1379 در شرایطی که چندین ماموریت متوالی سازمان فضایی ناسا در پرتاب فضاپیما به سوی مریخ با شکست مواجه شده بود، به مدیریت برنامه‌های اکتشافات مریخ منصوب شد و توانست در طی چهار سال، سه ماموریت مهم از جمله پرتاب دو کاوشگر مریخ‌نورد «روح» و «فرصت» را با موفقیت به انجام رساند. این دانشمند ایرانی در پی این موفقیت درخشان، در اسفند ماه سال گذشته به سمت معاون و مدیر ارشد برنامه‌ریزی مرکز JPL (آزمایشگاه پیشرانش جت) - از مهمترین مراکز فضایی ناسا - منصوب شده و در سمت جدید به عنوان مسئول طراحی برنامه‌ها و راهبردهای مرکز، تجاربش در ماموریت‌های مریخ را در مطالعه سایر بخش‌های جهان از زمین تا کهکشان‌های دور به کار بسته است.وی همچنین مسئولیت طراحی چشم‌انداز راهبردی پنج تا 20 ساله JPL را برعهده دارد.
دکتر نادری در راستای سه دهه همکاری مستمر با سازمان فضایی ناسا، به دلیل عملکرد درخشان علمی و مدیریتی به دریافت عالی‌ترین نشان علمی این سازمان (The Distinguished Service Medal) و نیز نشان‌های متعدد دیگری شده است

 http://www.jpl.nasa.gov/bios/naderi/

معرفی موشک اشکوال

 

اشاره: چندی پیش در رزمایش بزرگ پیامبر اعظم (ص) دلاورمردان کشورمان دست به آزمایش چندین سلاح جدید زدند که نمایش با شکوهی از توانمندیهای دفاعی کشورمان را در معرض دید جهانیان قرار داد. مهمترین سلاح آزمایش شده اژدری بود به نام حوت که با سرعت بیش از 100 متر بر ثانیه به هدف خود اصابت می کرد. در واکنش به آزمایش این سلاح جدید منابع غربی مدعی شدند که سلاح مذکور همان موشک اشکوال روسی است که مشخصات مشابهی با حوت دارد. این ادعا، هم از سوی مقامات ایرانی و هم از سوی مقامات بلد پایه روسی تکذیب شد. مقاله حاضر به معرفی موشک اشکوال می پردازد. هنوز در مورد مشخصات اژدر حوت اطلاعات کافی منتشر نشده است.

لازم به توضیح است که در قسمت گالری تصاویر سایت«آویا» تصاویر متعددی از این موشک روسی جهت آشنایی بیشتر علاقمندان، قرار داده شده است.

سید احسان صدر

در سال 1995، خبرهایی منتشر شد مبنی بر اینکه روسها یک موشک زیرسطحی غیرهدایت شونده توسعه داده اند که سرعت آن به طور فوق العاده ای از سرعت موشک های دیگر این رده بیشتر است و هیچ نمونه مشابه غربی نیز ندارد. از همان هنگام از این موشک با عنوان اشکوال، در منابع نام برده شد. ویژگی مورد توجه این موشک سرعت فوق العاده بالای آن در نزدیک شدن به هدف است که عملاً شانس زیادی برای شناورهای سطحی و زیرسطحی برای فرار از این موشک باقی نمی گذارد.

این موشک را می توان در دسته اژدرهای روسی کلاس BGT طبقه بندی نمود. این سیستم تسلیحاتی احتمالاً در اوایل دهه 90 میلادی طراحی شده و به تولید رسیده ودر سال 1995 که علنی شده چندین سال از به خدمت گرفته شدن آن می گذشته است.

آغاز کار بر روی این سیستم تسلیحاتی به دهه 1960 میلادی برمی گردد. درآن زمان به موسسه تحقیقاتی NII-24 به سرپرستی میخائیل مرکولوف، ماموریت داده شد تا برای مقابله با زیردریایی های هسته ای دشمن متخاصم، بر روی یک موشک زیر سطحی فوق سریع مطالعه کند. این موسسه بعدها با ادغام در چندین موسسه تحقیقاتی دیگر به سازمانی تبدیل شد که اکنون «گروه تولیدات علمی Region» خوانده می شود. تحقیقات گسترده این مجموعه تحقیقاتی بر روی مسئله «کاویتاسیون» باعث شد تا این مجموعه بتواند به ساخت موشکی فوق سریع و منحصر به فرد دست بیابد.

مدل اولیه موشک اشکوال، غیرهدایت شونده بود که به نظر می رسد یک ضعف برای این موشک محسوب می شود. گرچه این ویژگی، موشک را از خطر جم شدن (Jamming) مصون نگه می دارد. با این وجود روس ها اعلام کرده اند که مدل هدایت شونده این موشک را نیز توسعه داده اند که برای این منظور پس از آنکه مسیری را با سرعت زیاد طی نمود، سرعت خودرا کاهش می دهد تا موقعیت هدف را شناسایی و به سمت آن، مسیر خود را تصحیح نماید (هدایت آشیانه یابی).

پس از سال 1995، که روس ها در نمایشگاه دفاعی ابوظبی مدل غیرهدایت شونده اشکوال را به نمایش درآوردند کار را بر روی توسعه یک مدل پیشرفته تر از این موشک ادامه دادند که اولاً از سرجنگی غیرهسته ای (معمولی) برخوردار بود و هم قابلیت هدایت و ردیابی هدف را داشت و بدین ترتیب به نحو قابل ملاحظه ای کارایی آن نسبت به مدل بیشین افزون تر بود. روسها اولین بار این مدل را در سال 1998 آزمایش کردند.

شرکت سازنده این موشک، مدلی صادراتی از آن را نیز توسعه داده و آن را اشکوال ای نامگذاری کرده است. روسیه این موشک را در نمایشگاه دفاعی ابوظبی در سال 1999 عرضه کرده و بازاریابی آن را آغاز نمود. این مدل به گونه ای است که پیش از پرتاب آن لازم است تا موقعیت هدف و سرعت و جهت حرکت آن به اتوپایلوت (سیستم کنترل خودکار) موشک داده شود.

پس از آن موشک پرتاب شده و به عمق بهینه خود می رود. سپس موتورها را روشن کرده و به سمت هدف روانه می شود. نکته قابل توجه در این مدل آن است که این مدل مجهز به سیستم هدایت آشیانه یاب نیست.

امریکایی ها در سال 2000 تلاش کردند تا با استفاده از عوامل امنیتی و جاسوسی خود به تکنولوژی و اطلاعات این موشک دست پیدا کنند. ماجرا از این قرار بود که در آوریل سال 2000 میلادی سرویس امنیتی فدرال روسیه یک بازرگان آمریکایی به نام پوپ را دستگیر و متعاقب آن اعلام نمود که فرد مزبور تلاشهایی در جهت سرقت اطلاعات محرمانه علمی از روسیه داشته است. وی که افسر بازنشسته نیروی دریایی بود عمده تلاش خود را بر روی دستیابی به اطلاعات مربوط به تسلیحات دریاپایه متمرکز کرده بود.

اندکی بعد سرویس امنیتی روسیه اعلام کرد که پوپ تلاش کرده تا به نقشه های موشک اشکوال دست پیدا کند و وی در حالی دستگیر شده که در یک جلسه غیررسمی با یک دانشمندان روسی که در ساخت این موشک سهیم بوده ملاقاتی داشته است.

بلافاصله پس از دستگیری پوپ شخص دیگری به نام «دانیل هاوارد کیلی» در روسیه بازداشت شد. کیلی در آن زمان رئیس یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا بود که سالهای متمادی در زمینه توسعه اژدرهای متفاوت فعالیت داشت. طبق ادعای منابع امنیتی روسیه پروفسور کیلی به مسکو آمده بود تا برای گرفتن اسناد «اشکوال» به «پوپ» مشاوره فنی دهد.

اظهارات کیلی به عنوان شاهد مورد استفاده روسها قرار گرفت و وی پس از اثبات ادعای منابع امنیتی روسیه به آمریکا بازگردانده شد. پوپ پس از 8 ماه حبس و با وجود محکوم شدن به 20 سال حبس با نظر مساعد «ولادیمیرپوتین» به خاطر ملاحظات انساندوستانه آزاد شد. وی مبتلا به سرطان استخوان بود.

منابع امنیتی ایالات متحده ادعا کرده اند که موشک اشکوال مدل اولیه که از سرجنگی هسته ای بهره می گیرد یک موشک انتحاری است. چرا که هم هدف و هم زیردریایی که موشک از آن شلیک می شود با هم از بین می روند. البته روسها این ادعا را رد کرده اند با استناد به این موضوع که ساختار دوجداره مستحکم زیردریایی های روسی توانایی تحمل موج فشاری شدید ناشی از انفجار هسته ای زیر آب را دارد.

مشتریان:

طبق گفته منابع روسی، در اواسط دهه 50 میلادی حدود 40 فروند از این موشک از نوع صادراتی آن (اشکوال-ای) با سرجنگی متعارف به چین تحویل داده شد.

مدلهای مختلف موشک اشکوال

الف-مدل اولیه:

این مدل همانطور که گفته شد غیرهدایت شونده است. از سرجنگی هسته ای برخوردار بوده و بردی در حدود 16(؟) کیلومتر دارد.

ب-مدل بهبودیافته:

این مدل همان مدل اولیه است که از سرجنگی متعارف درآن استفاده شده و سیستم هدایت بر روی آن نصب شده است.

ج-اشکوال-ای:

مدل صادراتی موشک اشکوال که به جای سیستم هدایت از یک اتوپایلوت بهره می گیرد و لازم است قبل از شلیک، موقعیت، سرعت و جهت حرکت هدف به آن داده شود. این مدل دارای سرجنگی معمولی بوده و مشخصات فنی آن در قسمت مشخصات فنی موشک در همین نوشتار آمده است.

مدلهای دیگر:

اطلاعات بسیار اندکی از ادامه تحقیقات بر روی این موشک تاکنون منتشر شده است. شایعات، سرعت این موشک را حتی تا 720 کیلومتر بر ساعت نیز عنوان می کنند و حتی برخی منابع برد مدل بهبود یافته این موشک را تا 100 کیلومتر نیز ذکر نموده اند. به هرحال اطلاعات رسمی و منتشر شده ای در این رابطه موجود نیست.

مشخصات فنی موشک:

اشکوال یک موشک زیرسطحی سوخت جامد است که با بهره گیری از پدیده سوپرکاویتاسیون قادر است با سرعتهای بسیار بالایی (3 تا 4 برابر اژدرهای معمولی) به سمت هدف روانه شود.

این موشک با تولید حبابهای بخار که از نوک دماغه و پوسته خود خارج می کند لایه ای از گاز در اطراف خود شکل می دهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور می کند.

این موشک قابلیت پرتاب از روی شناور و یا زیردریایی در عمق 100 متری را دارد. با سرعت حدود 50 نات (93 کیلومتر بر ساعت) کپسول پرتاب خود را ترک می کند. با فرو رفتن در آب و رسیدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن کرده و به سمت هدف راهی می شود.

از چالش های فنی توسعه چنین موشکی می توان به کاویتاسیون اشاره نمود که لازم است میزان حبابهای کاویتاسیون برای حفظ و پایدار نگهداشتن لایه گاز اطراف موشک ونیز رسیدن به کمترین پسا کنترل شود. در همین رابطه توجه به تداخل گازهای خروجی از راکت و نیز سطوح کنترل موشک با لایه گاز ایجاد شده در اطراف آن، پیچیدگیهای این مساله را روشن تر می سازد. به ویژه زمان شروع به کار موتور و شرایط گذار (Transision) ناشی از آن از این حیث قابل توجه است.

سیستم هدایت چنین موشکی نیز با چالشهای خود روبرو است. تغییر محیط سیال اطراف موشک، شکست امواج و نیز سرعت خودموشک از مواردی است که هدایت آن را با مشکلات عدیده ای مواجه می سازد.

پی نوشت: 

کاویتاسیون چیست؟

زمانی که فشار روی سطح کم فشار یک ملخ که در حال چرخش در آب است از حدی پایین تر می رود یک فضا ی خلائی شکل می گیرد که البته اصطلاحاً خلاء گفته می شود و در عمل خلاء کامل نیست. بلکه در این ناحیه فشار نسبت به فشار محیط کمتر می شود. در این ناحیه به جای آب، بخار آب دماغه و پوسته این موشک به بیرون تزریق می شود وبدین ترتیب موشک همواره در حبابی از بخار آب حرکت می کند که روشن است در این صورت پسای بسیار کمتری را به همراه خواهد داشت. این ایده اصلی بسیار ساده به نظرمی رسد ولی به خصوص هنگامی که موشک قرار باشد تغییر مسیر دهد یا در معرض امواج قرا رگیرد و یا هنگامی که موتور روشن می شود وهنوز به وضعیت پایدار نرسیده حفظ این حباب به شکلی پایدار که از اثرات تداخل کمترین تاثیر را بپذیرد کار ساده ای نیست.

 منبع:avia.ir

نگاهی به توان دفاعی حزب الله در نبرد سی و سه روزه ( قسمت اول)

نگاهی به توان دفاعی حزب الله در نبرد سی و سه روزه ( قسمت اول)

مقدمه :

پیروزی حزب الله در جنگ سی و سه روزه نقطه عطف مهمی در تاریخ جنگ های منطقه ای محسوب می شود. هم اکنون کارشناسان نظامی دنیا  در حال تحلیل مولفه های گوناگون این جنگ نابرابر و ناکامی ارتش مجهز اسراییل در برابر گروه چریکی حزب الله هستند.

از طرفی در این جنگ، حزب الله شیوه های بدیعی را در نبرد با نیروهای اسرائیل به کار گرفت. به طوری که کارشناسان نظامی غرب و اسراییل اعتراف کرده اند که مقابله با شیوه های چریکی حزب الله کار ساده ای نیست. اکنون این پرسش اساسی مطرح است که چگونه حزب الله به این موفقیت دست یافت؟ و چگونه است که یک چنین گروهی با امکانات محدود توانسته ارتش قدرتمند اسراییل را به "خانه عنکبوت" تبدیل کند.

جنگ اخیر نشان داد که سلاح و جنگ افزار پیشرفته و مدرن تنها فاکتور پیروزی نیست بلکه نحوه ی استفاده از این جنگ افزارها با توجه به مشخصه های تاکتیکی و استراتژیکی بسیار اهمیت دارد.

در این نوشتار تلاش شده تا با بررسی جز به جز توان دفاعی حزب الله با گردآوری نقل  قول های مختلف، اجمالا جمع بندی در این زمینه، ارائه شود. در این نوشتار بعضا به اسامی اشاره شده که عناوین برخی از سیستم های تسلیحاتی کشورمان است. طبعا استفاده از تسلیحات ایرانی در این نبرد، همچنان که توسط مقامات عالی رتبه کشورمان نیز تکذیب شده، مورد تایید « آویا» نیست. ولی از آنجا که این امر به کرات در منابع غربی مورد اشاره قرار گرفته، ذکر آنها به همان شکل در این نوشتار نیز می تواند نگاه « دیگران» را به این نبرد به گونه ای روشن تر به خواننده منتقل نماید. این مطلب در دو بخش تقدیم خوانندگان می گردد. در بخش اول، عمدتا توان موشکی حزب الله و عملکرد دفاعی اسراییل در مقابل آن، مورد توجه قرار گرفته و در بخش بعد ، به کاربرد پهپادها در این جنگ ، عملیات زمینی و دریایی طرفین پرداخته خواهد شد.

دو رزمنده در حال حمل یک راکت کاتیوشا

- توان موشکی

در هفته ی اول جنگ نیروهای حزب الله از راکت های 107 و 122 میلیمتری استفاده می کردند که دارای برد کمتر از 20 کیلومتر می باشند. موشک های فجر 3 و فجر 5 از هفته دوم جنگ مورد استفاده قرار گرفتند که دارای بردهای 45 و 75 کیلومتر و  با قدرت تخریبی بیشتر از موشک های 122 و 107 میلیمتری کاتیوشا بودند. موشک های کاتیوشا علی رغم برد کمتر و دقت پایین، تاثیر گذار نشان دادند چون نیروی دفاعی اسراییل در دفع این موشک های کوتاه برد ناتوان بودند. علت این ناتوانی را می توان به صورت زیر توضیح داد:

اسراییل با همکاری آمریکا هزینه ی زیادی برای ساخت و توسعه سیستم دفاع ضد موشکی بر ضد موشک هایی از جمله Scud که در جنگ خلیج فارس از آنها آسیب دیده بود، پرداخت کرده بود، اما عملا این سیستم دفاعی ( ABM) در این جنگ به کارش نیامد. اسراییل لانچرهای این سیستم ضد موشکی را در نزدیکی حیفا مستقر کرده بود. این سیستم با موشک های Patriot اهداف را مورد اصابت قرار می دهد اما عملا این موشک ها در مقابل راکت های کاتیوشا که دارای برد کمتری هستند کاری نمی توانند بکنند. چون که زمان پرتاب کاتیوشا بسیار کوتاه تر از آن است که موشک های پاتریوت بتوانند آنها را رهگیری کنند. و مورد دیگر اینکه استفاده از موشک های پاتریوت یعنی استفاده از موشک های چند میلیون دلاری بر ضد راکت های چند هزار دلاری حزب الله و این یعنی هزینه ای بسیار زیاد برای انهدام احتمالی یک راکت ارزان قیمت کاتیوشا.

شماتیکی از نحوه به کارگیری سیستم دفاع لیزری

به نقل از خبرگزاری CBS، اسراییل با همکاری آمریکا در حال کار بروی سیستم دفاع لیزری (THEL) بر ضد چنین موشک هایی است ولی تاکنون پس از 10 سال هم چنان این پروژه ناتمام مانده است. چالش بزرگ برای این سیستم ها هوای مه آلود و غبار آلود است که کار لیزر را مختل می کند.

به گفته خبرگزاری رویترز حزب الله دارای 13000 موشک کاتیوشا با برد 12 مایل بود. اما آمار منتشره در آخر جنگ بهره گیری از ، نزدیک به 14000 موشک کاتیوشا را نشان می دهد.

تصویر هوایی اسراییل از یک لانچر راکت متعلق به حزب الله

 پیش از این هم CNN خبر از وجود 10000 موشک کاتیوشا در توپخانه ی نیروهای حزب الله داده بود. استراتژی حزب الله در استفاده از مهماتش در طی جنگ تغییر می کرد. در ابتدای جنگ حزب الله از موشک های کوتاه برد در پاسخ و تقابل با حملات اسراییل استفاده میکرد. در هفته دوم جنگ حزب الله از موشک های فجر 3 و فجر 5 و یا خیبر 1 استفاده کرد تا فشار سیاسی بیشتری به اسراییل وارد کند. در هفته ی آخر وقتی که تمام نیروهای حزب الله تحت محاصره قرار گرفته بودند و اسراییل هم مساله آتش بس را در ابهام گذاشته بود، حزب الله با ارسال تعداد زیادی موشک ، دفعتا توان موشکی قابل ملاحظه ای را از خود به نمایش گذاشت و بدین ترتیب نشان داد که گذشت نزدیک به یک ماه از آغاز نبرد و در عین حال محاصره منطقه توسط اسراییل، چیزی از توان موشکی آن نکاسته است. 

این تصویر برخی از مناطقی را در اسرائیل که حزب الله موفق شده هدف قرار دهد نشان می دهد.

شاید یکی از راه حل های اسراییل در مقابله باراکت های کاتیوشای حزب الله، کاری بود که انگلستان با موشک های V-2 آلمان در جنگ جهانی دوم انجام داد. در سال 1994 آلمان تعداد زیادی موشک 13 تنی V-2 به سمت لندن شلیک کرد، که این موشک های ابتدایی قابل دفاع نبودند، بنابراین انگلستان لانچرهای آنها را در هلند مورد هدف قرار داد.

 ولی در این راه هم اسراییل با مشکل روبرو است چون به نظر می رسید که حزب الله از لانچرهای متحرک استفاده می کرد که ثابت نبودند. از سوی دیگر تعداد بسیار زیادی راکت کاتیوشا می توانند در کمتر از یک ساعت شلیک شوند.

موشک فجر3 که به ادعای منابع غربی موشک های خیبر حزب الله از خانواده همین موشک ایرانی است .

بنابراین با جابجایی این لانچرها در عین حفظ قدرت شلیک این راکت ها در حجم مناسب، امکان مورد اصابت قرار گرفتن آنها نیز از دشمن گرفته می شد. البته اسراییل به نقل از خبرگزاری بالتیمورسان احتمالا در زدن موشک های دور برد تر فجر 5  ( به ادعای این خبرگزاری) موفق تر بوده است. به نقل از همین خبرگزاری فجر 5(احتمالا همان خیبر 1) بیشتر از یک ساعت طول می کشد تا لانچر آن نصب شود که زمان قابل توجهی است. البته پس از نصب قادر به پرتاب چهار موشک در کمتر از 30 ثانیه است. شایان ذکر است که این موشک دارای برد 45 مایل است و ارتفاع قبل از زاویه گیری آن 95000 فوت است. و هر تغییری در باد، میزان سوخت و کوچکترین خطایی در ارتفاع و جهت باعث می شودکه راکت بسیار دورتر از هدف اصابت کند.

تصویر یک سیستم پرتاب متحرک راکت های کاتیوشا را نشان می دهد.

 به ادعای این خبر گزاری موشک های فجر 5 ( همان خیبر 1 ) سرجنگی 385 پوندی و برد 46 مایل و هم چنین Zelzal-2  با برد 124 مایل از موشک های احتمالی حزب الله هستند که می توانند خطر بزرگی برای مناطق دور دست تر اسراییل از جمله تلاویو باشند.مجله الکترونیکی "تکنولوژی ریویو" وابسته به دانشگاه MIT فهرست موشک های احتمالی مورد استفاده در جنگ اخیر را اینگونه منتشر کرده است.

یک دستگاه لانچر کاتیوشا

نام موشک - قطر(میلیمتر) - سرجنگی(کیلوگرم) - برد موشک(مایل)

کاتیوشا-  122 -6   -13  

کاتیوشای بهبود یافته - 122-6 - 19

راکت های سوریه ای - 220-40 - 43

راکت های ناشناخته -240 - 18 -6   

فجر3-240-90-26

فجر5-330-90-46

خیبر1-302-302-100

زالزال- 610-400-130
 گزارش این مجله نیز اسراییل با همکاری آمریکا در حال آزمایش و توسعه یک سیستم لیزر شیمیایی پر انرژی است تا بتواند اهداف پرنده و راکت های کوچک و کوتاه برد را از بین ببرد. اخباری از آزمایش این سیستم در سال 2000 منتشر شد که حاکی از آن بود که این سیستم توانسته 2 موشک کاتیوشا را در آسمان نابود کند. ولی جنگ اخیر نشان داد که این سیستم هنوز به مرحله عملیاتی نرسیده است.

بقایای یک موشک خیبر که به ادعای منابع اسرائیلی از خانواده موشک های فجر ساخت ایران است. منابع اسرائیلی دخائر حزب الله از این نوع موشک ها را تا 500 فروند نیز پیش بینی کرده اند.

-          کارائی دفاع هوایی

نیروهای حزب الله علی رغم بضاعت اندک شان در دفاع هوایی موفقیت هایی هم داشته اند. بنا به یک سری منابع در 17 جولای  گزارشاتی در مورد سقوط یک فروند هواپیمایF-16  منتشرشده بود که البته مقامات اسراییلی آن را تکه آتش گرفته از یک موشک اعلام کردند و به این ترتیب این خبر را تکذیب کردند. با توجه به پوشش هوایی نیروی هوایی اسراییل و سیستم ضد هوایی نه چندان قدرتمند نیروهای حزب الله که توانایی پوشش ارتفاعات بالا را ندارد  به نظر نمی رسد که حزب الله توانسته باشد به چنین مهمی نائل آید.

برخی منابع معتقدند که حزب الله از موشک های ایرانی زلزال نیز برخوردار است.

هم چنین نیرو های حزب الله در اقدامی دیگر موفق به ساقط کردن یک فروند هلیکوپتر فوق سنگین CH-53 شدند. که 5 سرنشین آن کشته شدند. CH-53 هلیکوپتر نظامی ترابری سنگین و یکی از بزرگترین هلیکوپتر های دنیا می باشد. به گفته برخی منابع از جمله پایگاه اینترنتیGlobal security این هلیکوپتر توسط موشک های ضد تانک حزب الله مورد اصابت قرار گرفته است.  

 تصویر، یک دستگاه ضد هوایی متعلق به حزب الله را نشان می دهد

 -          کارایی نیروی هوایی اسراییل (IAF)

نیروی هوایی اسراییل در طول جنگ مورد انتقادهای بسیاری قرار گرفت. که مهمترین آن به کارگیری تجهیزات ، هواپیماها و جنگنده های نیروی هوایی بدون توجه به مشخصه  ی تاکتیکی آن ها در جنگ بود. علی رغم تجهیزات خوب شناسایی و رهگیری نیروی هوایی اسراییل (IAF) که عمدتا F-16 و F-15 و پهپادهای نظامی بودند، نتوانستند جلوی شلیک موشک های کوچکی که ازمناطق مرزی به سمت شمال اسراییل شلیک می شد را بگیرند.

برخی منابع آمار هلی کوپترهای ساقط شده اسرائیلی را تا 3 فروند هم ذکر می کنند. این تصویر یک فروند هلی کوپتر Ch-53 را نشان می دهد که در درگیری ها با موشک های حزب الله ساقط شد.

 پس از 16 روز بمباران مواضع حزب الله توسط اسراییل ، دیلی نیوز اعلام کرد که  نیروهای حزب الله هم چنان توانایی پرتاب موشک های زیادی علیه اسراییل را دارند. و بنا به گفته این رسانه، فقط 25% لانچرهای حزب الله تا آن زمان از بین رفته بودند. به این ترتیب این ادعای منابع اسراییلی که دو سوم موشک های دور برد حزب الله  را از بین برده اند جای تردید فراوان دارد. همچنان که تحرکات حزب الله در روزهای پایانی جنگ نیز این موضوع را تایید می کند.

 بعضی از منابع اسراییلی ادعا کرده اند که نیروهای حزب ا... هم چنان دارای یک سکوی پرتاب یا بیشتر برای موشک های  Zelzal-2 یا nazeat-10 می باشند.

منبع:avia.ir

نیروی هوایی پاکستان در حال شکلگیری مجدد

اشاره: بحث نوسازی و تجهیز نیروی هوایی کشورمان، بحثی است که پس از پایان جنگ تحمیلی، همواره مطرح بوده است. اما در عمل، به دلیل مشکلات سیاسی و ... و تا حدودی نیز کم توجهی مسولان، این مساله هنوز به درستی پیاده نشده است. در این راستا، نگاهی به وضعیت نیروهای هوایی کشورهای منطقه و همچنین بررسیبرنامه های آتی این نیروهای هوایی، می تواند مسایل مختلفی را در مورد جایگاه نیروی هوایی کشورمان و وضعیت فعلی آن روشن سازد. به علاوه، داشتن اطلاعات کافی از ساختار نیروهای هوایی مختلف و نحوه آرایش این نیروها مساله ای است که می تواند بسیار مفید واقع شود. این اهداف مسائلی هستند که آویا تلاش خواهد کرد طی سلسله مقالاتی به بررسی آنها بپردازد.

 نیروی هوایی پاکستان (PAF) از روز 15 اوت 1947 با تعدادی خلبان و هواپیما کار خود را آغاز کرده و در حال حاضر PAF دارای حدود 330 هواپیمای جنگنده و 45000 پرسنل است. استخوان بندی نیروی هوایی پاکستان از پنج معاونت عملیات، مهندسی، پرسنل، برنامه ریزی و آموزش تشکیل شده است.

1- نیروی هوایی پاکستان  - ساختار فرماندهی

از لحاظ جغرافیایی، PAF به سه مرکز فرماندهی تقسیم می‌شود. این مراکز عبارتند از بخش شمالی (واقع در پیشاور)، بخش مرکزی (واقع در سرگودا) و بخش جنوبی (واقع در مسرور کراچی). این مراکز فرماندهی دارای 4 مرکز عملیاتی واقع در شمال (پیشاور)، غرب(کویته)، مرکز (سرگودا) و جنوب (کراچی) و هفت مرکز گزارش و کنترل فرعی است.

 PAF دارای نه پایگاه عملیاتی اصلی است که تحت هر شرایطی (در زمان جنگ یا صلح) به طور کامل فعال می‌باشند. این نه پایگاه مجهز به 11 پایگاه تهاجمی هستند که در زمان جنگ به طور کامل فعال می‌شوند.

نیروی هوایی پاکستان- انواع هواپیماها و هلیکوپترها

این نیروی هوایی دارای 22 اسکادران رزمی است. شش عدد از این اسکادران‌ها با استفاده از Aerospatial Alouette III عملیات نجات و جستجو را انجام می‌دهند و یک واحد نیز عملیات حمل و نقل را برعهده دارد.

بخش هوانوردی نیروی دریایی پاکستان (Pakistan Naval Aviation) با استفاده از هواپیماهای P-3C Orion، Berguet Atlantic ، فوکر F-27، MK45، westland lynx HAS.3 و Alouette III عملیات گشت هوایی خود را به انجام می‌رساند.

میراژهای فرانسوی نیز از سال 1967 به خدمت نیروی هوایی پاکستان در آمده اند. هواپیماهای میراژ III دارای سرعت بالایی بوده و در هر شرایط آب و هوایی قابل استفاده هستند. مجهز به حسگرهای دمایی با برد بالایی نیز هستند و در عین حال هم به عنوان جنگنده و هم به عنوان بمب افکن به کار می روند. در حالی که میراژ 5 دارای نوع جنگنده زمینی (Ground attack) نیز هست. در سال 1990، PAF، 43 فروند میراژ III دسته دوم را از استرالیا تحویل گرفت و در سال 1996 نیز 40 فروند میراژ III نوسازی شده و میراژ 5 را از فرانسه دریافت کرد. 40 فروند جنگنده فالکن F16 A/B نیز توسط آمریکا در 1980 به ناوگان نیروی هوایی پاکستان پیوست که البته PAF 10 سال بعد دسته دیگری از این هواپیماها نیز سفارش داد.

با تحریک اقتصادی غرب، پاکستان به چین به عنوان اصلی ترین بازوهای تامین کننده نیازهای خود روی آورد و تاکنون از این کشور جنگنده‌های چنزو اف- 7 پی و اف – 7جی چند منظوره و هواپیماهای پشتیبانی A-5III را دریافت کرده است.

اف 7، نوعی از میگ 21 است که تحت لیسانس چین ساخته شده است. نیروی هوایی پاکستان از سال 2002 در حال دریافت 55 فروند از آخرین نوع اف 7 پی / جی با تکنولوژی متوسط است تا بدین وسیله خلبانان و خدمه پرواز خود را با سیستم‌های تسلیحات نیرومندتر آشنا سازد.

در سال 1999 چین و پاکستان همکاری مشترکی با سهم %50 برای ساخت FC- Super7 امضا کردند. این هواپیما بعدها به JF-17 Thunder مشهور گردید. انتظار می‌رود در اواخر دهه جاری JF-17 به تولید انبوه برسد.

PAF علاقه‌مند است که تا سال 2020، 150 فروند از این جنگنده سبک وزن چند منظوره را جایگزین هواپیماهای F-7 میراژ و A-5III خود نماید. تاکنون پنج مدل اولیه از JF-17 ساخته شده است . ماکزیمم سرعت این هواپیما  8/1 ماخ بوده با وجود این که برد آن کمتر از F-16 است، JF-17 توانایی ناوبری و هدایت و حمله در هر شرایط آب و هوایی، حمل طیف وسیعی از مهمات و درگیری با هدف در هر سرعت و ارتفاعی را داراست. Fairing های نوک بال این هواپیما محل قراردادن تجهیزات جنگ الکترونیکی است. این هواپیما مجهز به تسلیحات چینی مانند رادار نیمه فعال هدایت کننده و موشک هوا به هوا است که از توانایی‌های کمتری برخوردار هستند.

پاکستان همچنین 6 فروند هلیکوپتر HAI Z-9C را از چین خریداری نموده.

هوانوردی پاکستان نیز با جایگزین کردن هواپیماهای آتلانتیکس خود توسط 8 فروند هواپیماهای گشت دریایی دوربرد P3C Orion قدرت بیشتری یافت.

در 25 اوت 2005 یک فروند میراژ به دلیل عمر بالا (در حدود 30 سال) و به دلیل ساییدگی برخی قطعات آن سقوط کرد. در این شرایط نیروی هوایی پاکستان در تهیه قطعات اضافی برای این هواپیما با مشکلاتی مواجه گردید، زیرا شرکت Dassault تولید برخی از قطعات را متوقف ساخته بود. با این وجود نیروی هوایی پاکستان نمی‌توانست این هواپیما را به دلیل نقش آنها در بازدارندگی هسته‌ای بازنشسته کند. برای رفع این مشکل، PAF در سال 2004 از نیروی هوایی لیبی، که به دلیل تحریم اقتصادی هواپیماهای میراژ خود را باز نشسته کرده بود ، 150 موتور ،پنجاه فروند میراژ و مقدار زیادی قطعات یدکی خریداری نمود.

نیروی هوایی پاکستان- هواپیماها و سیستم آموزشی

شرکت گروه هوانوردی پاکستان با همکاری چین هواپیمای (k-8) karakoram 8 و Super Mushshak را از روی هواپیمای سوئدی Saab MFI-17 تولید کرده است که خود نیز این هواپیماهای آموزشی را به خدمت گرفته است.

در عین حال K-8 که یک جت آموزشی دو نفره‌ است، که تاکنون به 8 کشور در خاورمیانه فروخته شده است، در حالی که هواپیمای آموزش مقدماتی سبک وزن Super Mushshak که دارای موتور پیستونی با قدرت 1940 کیلووات است توسط عربستان سعودی و عمان خریداری شده است.

به تازگی نیروی هوایی پاکستان قراردادی را برای دریافت 27 فروند k-8 امضا نموده‌اند. PAF، دارای 16 فروند از این هواپیماها می‌باشد.

در آینده، نیروی هوایی پاکستان به MFI-mushshak برای آموزش ابتدایی، k-8 برای آموزش پایه‌ای نوع دو صندلی و JF-17 برای آموزش جنگنده مجهز خواهد شد.

ارتش‌های خارجی از تبحر پرسنل زمینی و هوایی پاکستان در شگفت هستند. در این سیستم همواره پس از دادن آموزش‌ها حداقل دو زن برای گذراندن آموزش‌های پرواز انتخاب می‌شوند که ‌این موضوع نشانگر تمایل مقامات PAF بر حضور مؤثر زنان در صحنه نظامی این کشور است.

 نیروی هوایی پاکستان - تجهیزات موشکی

پاکستان از میان همسایگان، بیشترین خطر را از جانب هند احساس می‌کند. البته تعداد پرسنل نیروی هوایی هند (IAF) 4 برابر PAF می‌باشد. بعلاوه IAF ذخایر بیشتر، توانایی برد بالاتر، تعداد متخصصین بیشتر و توانایی انجام عملیات شناسایی قویتر را دارا بوده و همچنین دارای تعداد هلیکوپترهای جنگی معادل سه برابر PAF، قابلیت برتر حمل و نقل هوایی، امکانات ماهواره‌ای و تکنولوژی پنهان شدن از رادار (Stealth) می‌باشد.

هرکدام از کشورهای پاکستان و هند دارای 40 کلاهک هسته‌ای بوده و هر دو ملیت پابه پای یکدیگر برای توسعه سیستم‌های پرتاب موشک‌های بالستیک خود تلاش می‌کنند. تا زمانی که موشک شاهین II با 1080 مایل دریایی برد وارد خدمت گردد و هواپیماهای F-16 و میراژ 5 نیروی هوایی پاکستان تسلیحات دور برد هسته‌ای این کشور را تشکیل می‌دهند.

به طور کلی پاکستان، به عنوان کشوری کوچک، نمی‌تواند با هند وارد جنگ شود. برخلاف هند، پاکستان دارای امکان فرماندهی سه گانه نیروهای استراتژیک tri-service strategic forces) command) نمی‌باشد.

بدین معنی که کلاهک‌های جنگی پاکستان و سیستم‌های پرتاب ارتش یا نیروی هوایی به صورت مجزا مستقر هستند.

از آنجا که نیروی هوایی پاکستان توانمندی واکنش سریع را ندارد، نیروهای متعارف باید تا رسیدن کلاهک‌های هسته‌ای، وظیفه حفظ خط مقدم را برعهده داشته باشند.

جنگنده‌های F-16 و میراژ 5 نیروی هوایی پاکستان به اندازه MIG27، میراژ 2000 اچ و Su30M نیروی هوایی هند، توانمند نیستند. لذا این کشور سعی در بهبود وضعیت کیفی هواپیماهای موجود از لحاظ قابلیت بقاپذیری نموده‌ است.

تکنیسین‌های پاکستانی موشک تی وارتر متعلق به آفریقای جنوبی که یک موشک هوا به هوا با برد متوسط بوده و توسط رادار کنترل می‌شود را به موشک H-4 BVR با برد 65 مایل دریایی تغییر دادند. نوع سبکتر این موشک H-2 است که مجهز به اشعه مادون قرمز می‌باشد و تا 32 مایل دریایی برد دارد، این دو موشک قابلیت حمل شدن توسط میراژ را دارند. موشک H-2 با Pytho4 و H-4 با AA-12 در نیروی هوایی هند قابل مقایسه هستند.

پاکستان در حال تولید سیستم موشک کروزی به نام ببور است. این نام با زیرکی تمام بعد از این که امپراطوری مغولستان 5 بار به هند حمله کرد انتخاب شده است، گفته می شود که در ساخت این موشک مهندسان چینی و اوکراینی نیز همکاری داشته‌اند. این موشک دارای سرعت بالایی بوده توانمندی پرواز در سطح پایین و بردی برابر 70 مایل دریایی داشته و نوع کلاهک جنگی آن، هم از نوع معمولی و هم از نوع هسته‌ای است. موشک ببور در ابتدا برای پرتاب از سطح زمین و زیر دریا ساخته شد ولی قدم بعدی تبدیل این موشک به یک موشک هوا به زمین است.

نیروی هوایی پاکستان - برنامه‌های آتی

پس از واقعه 11 سپتامبر، پاکستان حمایت خود را از آمریکا برای مقابله با تروریسم اعلام کرد. به این ترتیب از شدت تحریم‌های وارده بر این کشور توسط جهان غرب کاسته شد. از طرفی آمریکا نیز از ترس این موضوع که پاکستان با دسترسی به انرژی هسته‌ای به منطقه‌ای برای پرورش تروریسم تبدیل شده و سبب ایجاد ناامنی‌های منطقه‌ای شود، توجه بیشتری به این کشور نمود.

به این ترتیب پاکستان کمک‌های اقتصادی دریافت کرده، زمان‌بندی پرداخت وام‌های این کشور دوباره تنظیم گردیده و شرایط تجاری نیز برای پاکستان مساعد گردید. دولت پاکستان نیز کمک‌های دریافتی را برای توسعه‌های برنامه‌ریزی شده نیروهای ارتش و PAF به کار بردند.

نکته مهم برای اسلام آباد دسترسی به شبکه‌‌ای برای در اختیار داشتن آخرین تکنولوژی جنگی است و این به معنی حمایت غرب است.

پاکستان تصمیم دارد میراژهای قدیمی خود را مجهز به رادارها و سیستم‌های اویونیکی کند. کار مدرنیزه کردن سیستم‌های اویونیکی 14 فروند میراژ 5 نوع F, E توسط شرکت ساژم فرانسه انجام می‌گیرد. در سپتامبر 2004 آمریکا با فروش 7 فروند C-130E به PAF موافقت نمود.

اما نیروی هوایی پاکستان همچنین قراردادی را با اندونزی برای دریافت 4 فروند هواپیمای ترابری CASA CN-235 امضا کرده است. در پی شکل‌گیری همکاری‌های جهانی جدید، جنگنده‌های F-16 پاکستان در اکتبر 2004 برای آموزش های جنگی به پایگاه Kanya در ترکیه منتقل گردید.

نیروی هوایی آمریکا قراردادی 89 میلیون دلاری با لاکهید مارتین جهت تولید شش سیستم رادار قابل حمل و دوربرد ASTPS-77 برای پاکستان بست. این رادارهای تاکتیکی دائماً تصاویر سه بعدی از اهداف هوایی تا برد 243 مایل دریایی تا ارتفاع 100000 پا را فراهم می‌کند.

این هواپیماها همچنین مجهز به موشک‌های Block-II نیز هستند، PAF تا اواخر سال جاری، دو فروند P3C خود را که زمین گیر شده‌اند راه‌اندازی خواهد کرد. این کشور همچنین تصمیم دارد از ترس اعمال دوباره تحریم ترکیبی از تجهیزات چینی و غربی را خریداری کند.

سیستم هشدار پیش‌هنگام هوایی (AEW) یکی از سیستم‌های حیاتی برای حفظ موقعیت نیروی هوایی پاکستان به شمار می‌آید. سیستم سوئدی Evieye که دارای AEW بوده و بر روی Saab 2000 نصب خواهد شد، قابل رقابت با سیستم فالکن اسرائیل است که بر روی Il-76S نصب شده و هند تمایل به خرید آن‌ها را دارد.

سیستم Evieye در مناطق مرتفع کوهستانی پاکستان مورد آزمایش قرار گرفته است.البته فروش برخی از تجهیزات به پاکستان منوط به اجازه از جانب آمریکاست.

در مارس 2005 به پاس کمک‌ها و حمایت‌های پاکستان از آمریکا در جنگ بر علیه تروریسم، بوش اجازه فروش جنگنده‌های F-16 به پاکستان را صادر کرد.

PAF تمایل به تجهیز ناوگان خود را داشته و تصمیمات اولیه نیز براساس خرید 79 فروند F-16 از لاکهید مارتین می‌باشد. 55 فروند از این جنگنده‌ها، F-16 نوع C/Dوخواهند بود و مابقی دستِ دوم می‌باشند.

به طور کلی پاکستان 60 سال را در حفظ حریم هوایی خود و ترساندن متجاوزان گذرانده و همواره تلاش خود را برای بدست آوردن آخرین تکنولوژی نموده است. استراتژی پاکستان به طور طبیعی بر دفاع استوار است و همواره تلاش نموده بر سر میز مذاکره، رهبران سیاسی را بر روی لبه تیغ قرار دهد. نیروی هوایی پاکستان تنها می‌تواند دشمنان خود را وادار کند قبل از حمله بیشتر فکر کنند.

PAF با کمک چین و تلاش بی‌وقفه متخصین خود تسلیحات موردنیاز را به صورت داخلی تولید کرده است. همکاری نزدیک پاکستان در جنگ بر علیه تروریسم، PAF را در زمینه انجام عملیات ضد شورشی در مرزهای افغانستان متبحر نموده است.

تلاش برای مدرنیزه نمودن پایگاه‌های زمینی دفاع هوایی پاکستان نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی بیشتر دارد تا PAF را به دوران اوج خود بازگرداند. اما این کشور برای آماده نمودن پرسنل خود هنوز به سیستم‌های آموزشی پیشرفته‌تری نیازمند است.

در این میان بزرگترین رقیب نیروی هوایی پاکستان، یعنی نیروی هوایی هند نیز دارای ضعف‌هایی است. کمبود زیرساخت‌ها برای حمایت از تلاش‌های هوایی به خصوص در بخش جنوبی، گسترش ترکیب هواپیمای غربی و روسی و قابل اطمینان نبودن برخی از جنگنده‌های ,MIG سبب افزایش نرخ تصادف‌های هوایی در نیروی هوایی هند شده است.

آمریکا همواره تلاش می‌کند با فروش تجهیزات و هواپیما به دو کشور پاکستان و هند، نیروهای این دو کشور را در حالت تعادل قرار دهد.  در این راستا، در کنار فروش جنگنده‌های F-16 به پاکستان، به لاکهید مارتین و بویینگ اجازه داده تا جنگنده‌های F-16 و F/A-18 را به هند بفروشد.

در عین حال آمریکا با همکاری مشترک با این دو کشور قصد افزایش همکاری‌های استراتژیک و  افزایش امنیت ملی و بهبود سیاست خارحی آمریکا را دارد.

از آن‌جا که به دست آوردن مداوم سیستم‌های پیچیده نیاز به سرمایه‌ها و منابع عظیم انسانی و مالی دارد، پاکستان در حال حاضر برای دریافت تکنولوژی‌های برتر با مشکلات مالی رو‌به‌رو است. نیروی هوایی پاکستان تجهیزات کافی ندارد اما با توجه به بودجه و تشکیلات موجود، PAF یکی از نیروهای هوایی متبحر و آماده به حساب می‌آید. به هر شکل و در هر وضعیت ممکن، نیروی هوایی پاکستان به عنوان سپر بلای این کشور عمل خواهد کرد.

ترکیب ناوگان نیروی هوایی پاکستان
مرکز	نوع هواپیما
ستاد فرماندهی هوایی شمالی
مرکز فرماندهی هوایی شمالی		مشتاق
واحد33 ( چند منظوره )
اسکادران 14		F-7P
اسکادران 15		میراژ SPA
اسکادران 25		میراژ SPA
36 ( حمله تاکتیکی) Wing
اسکادران 16		A-5III
اسکادران 26		A-5III
اسکادران 81		Alouette III
واحد37 ( آموزش جنگی)
اسکادران 1 ( مرکز تعویض جنگنده)		FT-5
اسکادران 18		F-7P
اسکادران 19		F-7p
اسکادران 86		Alouette III
ستاد فرماندهی جنوبی
مرکز فرماندهی هوایی جنوبی		Mushshak
واحد37(آموزش رزمی)
اسکادران 17		F-7PG
اسکادران 23		F-7PG
اسکادران 85		Alouette III
واحد32(شکاری- بمب افکن)
اسکادران 2		F-7P
اسکادران 7		میراژ سه EA/DP
اسکادران 8 ( حمله آبی)		میراژ 5 PA3/PA2
اسکادران 22(مرکز تعویض عملکرد)		میراژ 5 PA3/PA2 و میراژ سه DP
اسکادران 84		Alouette III
ستاد فرماندهی مرکزی
پرواز مرکز فرماندهی مرکزی		Mushshak
واحد 34( جنگنده)
اسکادران 5		میراژ سه EP/RP/DP
اسکادران 20		F-7PG
اسکادران 83		Alouette III
واحد 38( چند منظوره)
اسکادران 9		F-16A
اسکادران 11		F-16A/B
اسکادران 24		فالکن 20F/G
اسکادران 82		Alouette III
مراکزی که مستقیما به سر فرماندهی نیروی هوایی پاکستان گزارش می دهند.
اسکادران 6		C-130B/E
اسکادران 12		بویینگ 707، فالکن 20 ، فوکر F27
اسکادران 41		سسنا 172، Pa-34 سنکا، Y-12-II
آکادمی نیروی هوایی پاکستان، کالج تمرینات پرواز
آموزش مقدماتی پرواز		Mushshak/ Super Mushshak
واحد آموزش های پایه پروازی		T-37B/C
آموزشگاه اساتید خلبان		Mushshak
پرواز ارزیابی		K-8

نیروی هوایی سلطنتی عمان (RAFO)

اشاره : همانگونه که پیش از این نیز ذکر شد، پایگاه اطلاع رسانی آویا قصد دارد تا طی سلسله مقالاتی به بررسی نیروهای هوایی کشورهای منطقه و برخی دیگر از کشورهای جهان بپردازد. هدف از انتشار این سلسله مقالات، در درجه اول ایجاد امکان مقایسه به ویژه با وضعیت فعلی نیروی هوایی کشورمان است. با این امید که با افزایش سطح آگاهی عمومی نسبت به این مساله گامی هر چند کوچک در مسیر پیشرفت برداشته نشده باشد.

نیروی هوایی سلطنتی عمان  (RAFO)

کشور سلطنتی عمان در طی 30 سال گذشته با رهبری سلطان کابوس بن سعید پادشاه این کشور یکی از بی‌اغتشاش ترین کشورهای منطقه خاورمیانه بوده است.

عمان دارای روابط نزدیک اقتصادی و نظامی با همسایگان خود می‌باشد و یکی از شش کشور عضو شورای خلیج فارس است، مقامات این کشور به مشکلات همسایگان خود در این ناحیه آگاهی کافی دارند که از آن جمله می‌توان به جنگ‌های 15 سال گذشته در افغانستان و عراق و تنش‌های کنونی پیرامون مسئله هسته‌ای ایران اشاره نمود.

حاشیه شمالی این کشور مشرف به تنگه هرمزی است که گلوگاه ترانزیتی 25 درصد نفت کل دنیا محسوب می شود.

ساختار فرماندهی نیروی هوایی عمان

نیروی هوایی عمان دارای پنج پایگاه اصلی است. دو پایگاه "سیب" و "سلاله" در زمینه نظامی و غیرنظامی فعالیت دارند در حالی که سه پایگاه دیگر با نام‌های "مسیره" "تامریت" و "خزاب" به طور کامل در اختیار نیروی هوایی است. پایگاه دیگری نیز در "المثنی" در دست تاسیس است.

 سیب پایگاه مرکزی ترابری هوایی است که در شمال این کشور واقع شده است. سلاله نیز که در جنوب عمان واقع شده ، اسکادران پنجم مدرسه آموزش های پیشرفته پرواز با هواپیماهای چند موتوره و همچنین اسکادران سوم مدرسه آموزش پرواز با بالگرد را در خود جای داده است. پایگاه مسیره نیز یکی از دو پایگاهی است که جنگنده های نیروی هوایی سلطنتی عمان در آن جای گرفته اند.

 پایگاه تامریت در شرق منطقه ظفار قرار دارد.  پایگاه خزاب در منتهی الیه شمالی عمان واقع شده است و از آنجا که این پایگاه مشرف به تنگه هرمز می‌باشد، از لحاظ موقعیت، سوق الجیشی ترین پایگاه نیروی هوایی عمان به حساب می‌آید. به منظور کاهش ترافیک فرودگاه بین المللی سیب، RAFO در حال تأسیس پایگاه جدیدی در المثنی است. این پایگاه در 50 مایلی شمال غرب مسقط واقع شده و هنوز تکمیل نشده است. 

انواع هواپیماها و هلیکوپترهای نیروی هوایی عمان

به دلیل ناامنی‌های سیاسی در منطقه و پشتیبانی از رشد سریع هوانوردی غیرنظامی در این کشور، عمان اقدام به تاسیس پایگاه هوایی جدید و به کارگیری جنگنده‌ها و هلیکوپترهای جدید (مانند F16C/D و آگوستا وستلند سوپر لینکس 300 و (NH90 نموده است. این کشور همچنین در آینده نزدیک هواپیمای جدیدی را جایگزین هواپیمای BAC 1-11 خود خواهد نمود.

در پایگاه سیب سه اسکادران از هواپیماهای بال ثابت (اسکادران شماره 2، 4، 16) و یک مرکز هلیکوپتری (اسکادران 14) مستقر بوده که نیروهای نظامی سلطنتی (Sultanate’s Armed Forces) را از لحاظ استراتژیک و تاکتیکی به طور کامل تحت پشتیبانی قرار می‌دهند.

به طور کلی نیروی هوایی سلطنتی عمان با به کارگیری 16 فروند shorts SC-7 skyvans بزرگترین مشتری این هواپیما در دنیاست. Skyvan، 36 سال در خدمت این نیروی هوایی بوده و امن ترین هواپیمای RAFO به حساب می‌آید. این هواپیما در جنگ ظفار نیز حضور فعال و موثری داشته‌است.

هواپیماهای skyvan در حال حاضر بین دو اسکادران در "سیب" و پنج اسکادران در "سلاله" تقسیم شده‌اند. در واقع تعدادی از هواپیماهای skyvan از اسکادران 2 به منظور انجام ترابری‌های کوتاه برد برای آژانس‌های نظامی و دولتی به پایگاه سلاله منتقل گردیدند.

از این هواپیما به منظور آموزش خلبانان ترابری برای RAFO، آموزش چتربازان ارتش، نیروهای ویژه به پایگاه‌های دوردست، پروازهای VIP، تأمین غذا و کمک‌ رسانی به  مناطق دوردست، به کار گرفته می‌شود. این هواپیما همچنان در مناطقی که هیچ گونه پشتیبانی زمینی موجود نباشد مورد استفاده قرار می‌گیرد. این هواپیما با داشتن 60 مسافر و یا 12 سرباز کاملاً مجهز و دو خدمه دارای مداومت پروازی حدود 3 ساعت است.

در سال 1984 سه فروند از هواپیماهای skyvan به منظور انجام عملیات گشت دریایی و مبارزه با قاچاق و مواد مخدر، گشت مبارزه با مهاجرت غیرقانونی، کنترل آلودگی و صید ماهی به هواپیماهای seavan تبدیل شدند. برای انجام این مأموریت‌های جدید، skyvan مجهز به رادار جستجوی سطحی در زیر بدنه گردید. در بسیاری از عملیات‌های دریایی، seavan دارای چهار خدمه و مداومت پروازی 4 ساعت است.

برای انجام عملیات کنترل آلودگی، این هواپیما عبور و مرور تانک‌های حمل سوخت را در منطقه تنگه هرمز مورد بررسی قرار داده و در صورت مشاهده حمل غیرقانونی نفت توسط یکی از کشتی‌‌ها این هواپیما عکس‌هایی از کشتی مظنون به منظور انجام پیگیری‌های قانونی بعدی تهیه می‌کند.

با وجود عمر زیاد هواپیماهای Skyvan نیروی هوایی عمان، عجله‌ای در بازنشسته کردن آن‌ها نداشته و در حال حاضر 8 فروند از این هواپیما در خدمت این نیروی هوایی است و به احتمال زیاد سال آینده پیرامون برکناری آن‌ها تصمیم گیری خواهد شد.

اسکادران 4 مجهز به سه فروند هواپیمای BAC1-11است. این هواپیماها در گذشته برای انتقال پرسنل نیروهای نظامی عمان و خانواده آن‌ها بین پایگاه‌های سیب و سلاله مورد استفاده قرار می‌گرفت. این هواپیماها همچنین پروازهای منظمی را به انگلستان، خاور دور، خاورمیانه و دیگر کشورهای اروپایی انجام می‌دهند. از BAC1-11 علاوه بر مسافر بری برای حمل بار، نیز استفاده می‌شود.

برای پروازهای کوتاه، این هواپیما ظرفیت 79 مسافر به علاوه 10 کودک و پنج خدمه را دارد.

ظرفیت مسافر BAC1-11 در پروازهای طولانی به 59 مسافر کاهش می‌یابد. برای انجام مأموریت‌هایVIP، BAC1-11 دارای 10،20 و یا 30 صندلی است.

اولین فروند از این هواپیما در سال 1974 به RAFO تحویل داده شد و با نزدیک شدن هر چه بیشتر این هواپیما به زمان بازنشستگی خود، RAFO به دنبال جایگزینی مناسب برای آن می‌گردد. البته این جایگزین مناسب در حال حاضر انتخاب شده و قرارداد خرید آن در اواسط سال آتی به امضا خواهد رسید.

اسکادران شماره 16 مجهز به سه فروند هرکولس 130 H -C است که در سال 1981 به RAFO تحویل داده شد. %70 از این هواپیماها برای پشتیبانی از نیروهای زمینی و آموزش چتربازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل عدم وجود سیستم راه‌های ارتباطی و خطوط راه‌آهن، بهترین راه انتقال نیرو بین پایگاه‌ها استفاده از هواپیماست. از این هواپیما همچنین برای حمل دارو و بار به مقاصد دور و معمولاً انگلستان استفاده می‌شود.

در صورتی که از این هواپیما برای حمل دارو استفاده شود مداومت پروازی آن‌ها 12 ساعت خواهد بود. یکی از توانایی‌های این هواپیما که بیشتر در مأموریت‌های ارتش و یگان نیروهای ویژه مورد استفاده قرار می‌گیرد استفاده از 20 زمین مسطح غیر فرودگاهی در سطح این کشور برای فرود آمدن است.

هرکولس معمولاً در سطح پایین و برای فرود در زمین‌های مسطح برای ناوبری هنگام شب از GPS و رادار ارتفاع‌سنج استفاده می‌کند. این هواپیما دارای توانایی‌های انجام گشت و نجات دریایی نیز می‌باشد.

پایگاه مسیره دارای اسکادران مجهز به سه نوع هواپیمای سوپر مشتاق، پیلاتوس PC- و Scheibe SF-25 notorfalke است.

سه فروند مشتاق در سال 1994 توسط نیروی هوایی پاکستان در اختیار RAFO قرار گرفت در سال 2002 این هواپیماها با استفاده از موتورهای قویتر، سیستم‌های اویونیکی بیشتر و تهویه هوا مدرنیزه گردیده و تبدیل به سوپر مشاق شدند. در اوت 2002 نیز پنج فروند دیگر سوپر مشاق از سازنده این هواپیما تحویل گرفته شد.

اسکادران 6 مجهز به هواپیماهای هاوک MK 103 و MK 203 است. مسئولیت این اسکادران دفاع هوایی است و اسکادران 6 هواپیماهای MK 203 را در تمامی ساعت شبانه روز و تمامی روزهای هفته و سال برای انجام واکنش سریع به حالت آماده باش نگه می‌دارد. (آخرین باری که این کشور نیاز به دفاع از حریم هوایی خود پیدا کرد، سال 1991، در جریان جنگ افغانستان و هنگامی بود که یک هواپیمای نیروی دریایی پاکستان حریم هوایی این کشور را نقض کرد)

از هواپیماهای هاوک همچنین به منظور پشتیبانی حملات زمینی و انجام عملیات شناسایی نیز استفاده می‌شود. هر دو نوع هواپیمای هاوک چند منظوره بوده و توانایی حمل طیف وسیعی از تسلیحات هوا به هوا و هوا به زمین را دارا می‌باشند.

از سایدویندر نوع AIM-9L/M ، مسلسل‌های 30 میلیمتری به منظور انجام دفاع هوایی استفاده می‌شود. موشک‌های CRV7 ، بمب‌های خوشه ای و طیف وسیعی از دیگر انواع بمب برای انجام حملات زمینی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به منظور بمباران هوایی از توپ‌های 30 میلیمتری نیز استفاده می‌شود.

از این هواپیماها به ندرت برای انجام عملیات شناسایی نیز استفاده می‌شود.

به منظور دفاع از خود، این هواپیماها مجهز به رادار هشدار دهند و چف و فلر نصب شده روی دم عمودی هستند. تمامی چهار فروند هواپیماهای هاوک MK 103 و 12 فروند هواپیمای هاوک MK203 در سال 1993 دریافت شدند. یک فروند هواپیماهای MK203 نیز تاکنون دچار سانحه شده که موجب از دست رفتن این هواپیما گردیده.

در ابتدا هواپیماهای دو نفره Mk103 به منظور دادن آموزش‌های پیشرفته و هواپیمای تک نفره Mk203 به عنوان جنگنده چند منظوره مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

هواپیمای Mk103 مجهز به FLIR (forward looking infra-red) و سنسورهای لیزری برای انجام مأموریت‌هایی با وزن بسیار کم و در شب است. این سیستم‌ها در دماغه کشیده این هواپیما قرار داده شده است. هواپیماهای Mk203 نیز به رادار پالس داپلر مولتی مود APG.66H مجهز است.

پایگاه تامریت دارای دو اسکادران 8 و 20 مجهز به هواپیماهای جنگی است. این اسکادران ها دارای 20 هواپیمای تک سرنشینه جگوار OS و 4 فروند جگوار OB می‌باشند.این اسکادران تا اواسط فوریه یک فروند F-16 نیز دریافت کرد.

اولین جگوارها از میان 12 فروند جگوار اسکادران 8 در ژوئن 1977 به خدمت این اسکادران درآمدند. در می 1983 نیز اولین فروند از 12 فروند جگوار دیگر شامل 10 فروند تک سرنشینه و 2 فروند نوع T-bird به این نیروی هوایی تحویل داده شد. در نوامبر 1983 دومین یگان جگوار با نام اسکادران 20 در پایگاه تامریت شکل گرفت. از وظایف هواپیماهای این دو اسکادران می‌توان به انجام عملیا دوربرد نفوذی حمله به خاک دشمن، شناسایی و پشتیبانی نزدیک نیروهای زمینی اشاره کرد.

این دو اسکادران همچنین مسئولیت دفاع از حریم هوایی عمان را نیز برعهده دارد. اسکادران 8 مسئولیت ناحیه جنوبی و اسکادران 20 مسئولیت ناحیه شمالی را برعهده دارد. ) از دیگر مسئولیت‌های اسکادران 20 می‌توان به ارائه آموزش پرواز برای خلبانان عمانی و آموزش‌های مهندسی برای خدمه زمینی عمانی اشاره نمود. برخی از قسمت‌های هواپیماهای جگوار به منظور حفظ توانمندی آن‌ها ارتقا یافتند. که شامل ارتقای اویونیک دیجیتالی این هواپیما در سال 1997 با هزینه 40 میلیون پوند می‌شود. به این منظور سیستم ناوبری Terprom ساخت شرکت BAE برای هدایت دقیق در ارتفاعات پایین و جلوگیری از برخورد با زمین و دوربین‌های دید در شب، head up display جدید رادار گیرنده هشدار و سیستم هدایت دقیق تسلیحات برای هدف گیری نیز روی این هواپیماها نصب گردید. این تغییرات توانایی‌های جگوار در شب را به میزان قابل توجهی افزایش داد.

نیروی هوایی عمان 12 فروند F-16 C/D (شامل 8 فروند F-16 نوع C و 4 فروند F-16 نوع D ) نیز دریافت می‌کند. دو فروند اولیه این هواپیما در اکتبر 2005 توسط این نیروی هوایی تحویل گرفته شد چهار فروند دیگر نیز اواسط فوریه گذشته به RAFO تحویل داده شد. همچنین قرار است پنج فروند دیگر در ماه سپتامبر و یک فروند نیز تا اواخر سال جاری به این نیروی هوایی تحویل داده شود.

تسلیحات این هواپیماها شامل موشک‌های پیشرفته AIM120 هوا به هوا با برد متوسط، سایدویندر AIM-9M-8/9، موشک‌های ضد ناو با نام هارپون AGM-84D و بمب‌های پیشرفته هدایت شونده توسط لیزر با نام GBU-10 و GBU 12 paveway می‌باشد.

این هواپیماها همچنین مجهز به موتورهای F110-GE-129 ساخت شرکت جنرال الکتریک، رادار کنترل آتش AN/APG-68(V)XM ساخت شرکت نورثروپ گرومن و سیستم‌های هدفگیری و ناوبری CANTRIN هستند.

RAFO دو سیستم شناسایی پیشرفته هوایی با نام F-9120 ساخت شرکت BAE نیز دریافت خواهد کرد. این سیستم‌ها شامل ایستگاه زمینی و پشتیبان لجستیکی است.

اسکادران جدیدی به نام اسکادران 18 در پایگاه تامریت با استفاده از این هواپیماها تا سال 2007 راه‌اندازی خواهد شد اولین گروه از خلبانان و مهندسین هواپیماهای F-16 در حال حاضر در آمریکا آموزش‌های لازم را می‌بینند ولی تا دو سال آینده تمامی امکانات آموزشی برای خدمه، تکنیسین و مهندسین این هواپیماها در داخل عمان فراهم خواهد شد. تا سال آینده یک شبیه ساز پرواز F-16 نیز در این پایگاه راه‌اندازی خواهد شد.