ورود 9 فروند هواپیما به ناوگان هما

9 فروند هواپیما ، امسال وارد ناوگان هوایی جمهوری اسلامی ایران شده است .

به گزارش شبکه خبر ، مدیرعامل هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران گفت : این هواپیماها ، شامل 4 فروند ایرباس ، 4 فروند فوکر و یک فروند بویینگ است .

حسامی با بیان اینکه ، تعداد هواپیماهای ناوگان هوایی کشور ، هم اکنون 52 فروند است افزود : چند فروند هواپیمای دیگر تا پایان امسال ، به این ناوگان می پیوندد.

نظر وبلاگ:با طراحی سیاست های جدید دولت و همراهی ایر لاین ها  شاهد تلاش های جدید و زیادی برای خرید یا اجاره هواپیما از سوی شر کت های داخلی هستیم که در جای خود کاری است خجسته و میمون زیرا ما در حال حاضر در کمیت دچار مشکلات زیادی هستیم و با رشد روز افزون درخواست های پرواز نیاز به ورود حداقل سی فروند هواپیما  به کشورمی باشد و بعد از گذشتن از این مرحله می توانیم انرژی خود را بر کیفیت پرواز ها متمرکز کرده(البته این به معنی عدم توجه به کیفیت در مرحله اول نیست ولیکن با شرایط امروز خرید ناوگان نو کمی دور از ذهن است)خبر های خوبی نیز از مذاکرات دبیر شورای امنیت ملی کشورمان با مقامات غربی در مورد شکست تحریم های هوایی علیه ایران به گوش می رسد البته در مراحل مقدماتی است

انواع بوئینگ 747 را بیشتر بشناسیم

در سال 1964 «نیروی هوایی ایالات متحده» مناقصه ای را برای ساخت یک هواپیمای ترابری نظامی غول پیکر مطرح کرد. هرچند شرکت لاکهید (C-5) به دلیل قیمت ارزان برنده ی مناقصه شد، شرکت بوئینگ هم طرح 747 پیشنهادی خود را تدریجاً ادامه داد. سرپرستان بوئینگ معتقد شده بودند که با 15% نرخ رشد سالانه ی مسافر، خطوط هوایی در نیمه ی دهه ی 1970 به هواپیمایی نیاز دارند که بتواند تا 375 نفر مسافر را در یک مسافت طولانی منتقل کند. به اعتقاد آنان، هواپیمای مناسب برای این بازار باید حداقل 40 سال پیشتر از زمان خودش آماده شود.





برای 747 ابتدائاً موتوری از جنرال الکتریک مورد نظر بود، ولی نهایتاً موتور  JT9D  ساخت پرات اند ویتنی مناسبتر تشخیص داده شد. پرات اند ویتنی برای این موتور توربوفن، که حاصل شش سال تلاش مداوم بود، کارخانه ی جدیدی برپا کرد، چون بسیاری از ابزارها و روش ها باید به روز می شد. برای آزمایش موتور عظیم JT9D  با دهانه ی ورودی 2.5 متری، آن را بر روی یک فروند B-52 متعلق به نیروی هوایی نصب کردند. هرچند نتایج آزمایشات رضایت بخش بود، اصلاحاتی هم بر روی موتوربوئینگ 747 انجام شد.
 




چون یکی از اهداف اولیه ی ساخت 747 حمل محموله های بزرگ (مثل کانتینر های عظیم دریایی) بود، بدنه ی هواپیما چنان طراحی شد که دو کانتینر با سطح مقطع 8x8 فوت بتواند در کنار هم درون آن قرار گیرد. به این ترتیب، در طرح نهایی بیش از آنکه آسایش مسافر مورد نظر باشد، امکانات حمل بار، نقش تعیین کننده ای داشت. البته طرح مذکور می توانست صرفاً برای حمل مسافر، و یا حتی ترکیبی از مسافر و بار، تدارک شود. طرح نهایی بدنه ی 747 شامل 3 عرشه بود: عرشه ی فوقانی (شامل کابین خلبان)، عرشه ی میانی (برای مسافران)، و عرشه ی تحتانی (برای حمل بار). در مدل های صرفاً باربری، امکان بارگیری از درب لولایی دماغه هم پیش بینی شد. در مدل های مسافر بری، سالن استراحت مرفهی در پشت کابین خلبان (عرشه ی فوقانی) طراحی شد که از پلکان مدوری به عرشه ی اصلی راه می یافت. در مدل های مسافربری، در هر ردیف ده صندلی جای می گرفت که کابین درجه یک، پیشاپیش آن قرار داشت.





در آوریل 1966 با انعقاد یک قرارداد نیم میلیارد دلاری بین پان امریکن و بوئینگ برای تحویل 25 فروند، بسیاری از مشکلات مادی طرح رفع شد، و زمین های جدیدی برای احداث کارگاه های مورد نیاز خریداری شد، چنین هواپیماهای عظیمی (با حجم قابل توجه 285 میلیون فوت مکعب) به کارگاه های عظیمی برای اجرای عملیات تولید نیاز داشت.

پس از پایان مرحله طراحی، برای اطمینان از محاسبات انجام شده، حدود 14000 ساعت آزمایشات مختلف در تونل باد انجام شد، و ده میلیون نفر – ساعت برای این آزمایشات صرف شد. پس از آغاز اولین عملیات ساخت در ژانویه ی 1967 ، امور مونتاژ در سپتامبر شروع شد. به دلیل حجم زیاد کار، بوئینگ از پیمانکاران دیگری هم برای اجرای عملیات تولید استفاده کرد، و همزمان با فعالیت های مونتاژ، ساخت یک ماک آپ را هم آغاز کرد. این ماک آپ، که فاقد موتور و صندلی و یک بال بود، فقط طرح نهایی را مجسم، و ابزارهای مورد نیاز برای تولید را مشخض می کرد.

سرانجام، در نهم فوریه ی 1969 اولین پیش نمونه 747 در معیت یک فروند F-86 به پرواز درآمد و اولین پرواز آزمایش را با موفقیت انجام داد. پس از سپری شدن آزمایش های پروازی همه ی پنج فروند پیش نمونه ی 747 ، «اداره ی هوانوردی فدرال» گواهینامه ی صلاحیت پروازی 747 را در 30 دسامبر همان سال صادر کرد. با این حال، هنوز هم مشکلاتی وجود داشت. مهمترین مشکل، تغییر شکل موتورها از شکل دایره ای به بیضوی (پس از قرار گرفتن تحت بار) بود. هرچند پرات اند ویتنی پوسته ی جدیدی را برای موتور ها طرح کرد، و برای همین کار مدتی وقت صرف شد، بوئینگ باز هم توانست که سفارش های پان امریکن را مطابق برنامه تحویل دهد. مدیر جدید پان امریکن، که خلبان متبحری هم بود، پروازی آزمایشی با یک فروند 747 انجام داد و مانورهای شدید شیرجه رفتن و وامانده شدن را آزمود. هرچند تمام بدنه ی هواپیما می لرزید و نوک بال ها به اندازه ی 12 فوت به بالا و پایین خم می شد، هیچ حادثه ای رخ نداد، و 747 را ایمن ترین هواپیمای تاریخ صنعت هواپیمایی معرفی کردند. حتی در حین آزمایش های استاتیکی 747 ، نوک بال ها تا قبل از شکسته شدن، به اندازه ی 26 فوت به بالا خم شد.
بوئینگ 747









در ژوئن 1969 پیش نمونه ی 747 برای شرکت در نمایشگاه هوایی در پاریس، مسافت 5160 مایل را یکسره پیمود. ابعاد 747 چنان عظیم بود که آن را جمبوجت نامیدند. قابلیت های 747 مشتریان زیادی را جذب کرد و بوئینگ قرارداد های متعددی را برای فروش آن منعقد کرد. خط تولید 747 فعالتی دیرپا را آغاز کرد که وقوع بحران نفتی سال 1973 ، فقط ضعفی موقتی در آن بوجود آورد. فعالیت تولیدی 747 چنان بود که در 1994 یک هزارمین فروند آن از خط تولید خارج شد.

مدل های متعددی از 747 ساخته شد که به جز 747 SP با بدنه ی اندکی کوتاهتر ، همگی ابعاد ظاهری مشابهی دارند. خدمات ویژه ی 747 تاکنون شهرت زیادی برایش داشته است. مثلاً با یک فروند 747 ویژه ، به نام «پست فرماندهی پرنده» (E-4) رئیس جمهور می تواند در شرایط بحرانی حمله به ایالات متحده، کلیه ی پایگاه های نظامی آمریکا را در حین پرواز، رهبری کند. همچنین ، استفاده ی ناسا از 747 برای حمل فظاپیماهای شاتل، محبوبیت زیادی برای جمبوجت داشته است. اگرچه 747 اساساً هواپیمای ایمنی است ولی سوانحی را هم تجربه کرده که به دلیل ظرفیت زیادش، هر کدام به فاجعه ای بدل شده اند.
بوئینگ 747



هواپیمای بوئینگ 747 بزرگترین هواپیمای مسافربری تا امروز می باشد (اگر چه هواپیمای ایرباسA380 اخیرا جایگزین وی گردیده.) هواپیمای 747 چهار موتوره با ساختار 2 طبقه ای که دارد، تا 450 نفر مسافر را می تواند جابجا کند. (طبقه بالا که کوچکتر هم هست برای مسافران بیزینس کلاس استفاده می شود.)

مدل 400-747 پروازهای بین قاره ای (13570 کیلومتر) طی می کند به طور مثال توانایی انجام پرواز بین لندن و سیدنی بدون توقف را داراست. (در حالی که هیچ هواپیمایی اینچنین مسیرهای طولانی را در برنامه پروازی خود ندارد.) تا ماه جولای 2003 تعداد 1372 هواپیما در مدلهای مختلف 747 ساخته و یا سفارش داده شده است.

گوناگونی:

747-100

اولین نمونه این هواپیما، 100-747 می باشد که در تاریخ 2 سپتامبر 1969 از کارخانه بوئینگ در واشینگتن خارج شد. این کارخانه بزرگترین کارخانه ای است که تا به حال ساخته شده است. هواپیمای 100-747 از سال 1970 کار خود را در خطوط هوایی آغاز کرد. بعدها این هواپیما با هواپیمای مدل 100-747 دش بی (B) جایگزین شد که کاملاً شبیه مدل قبلی بود فقط طراحی دماغه و شکل زیر این مدل متفاوت بود. نوع دیگر از سری 100 مدل SR می باشد که گنجایش 550 مسافر را داراست و در پروازهای داخلی ژاپن مورد استفاده قرار می گیرد.

هواپیمای 100-747 را میتوان از طبقه بالای آنها که فقط 3 پنجره دارد، شناسایی کرد، هر چند بعضی از شرکتهای هواپیمایی اخیراً مدل "SUD" را خریداری کرده اند که طبقه دوم را در مدل 300-747 نیز داراست.
747-200



ظرفیت این مدل مانند 100-747 می باشد، ولی می تواند 30 درصد بیشتر پرواز کند و از طبقه بالای این مدل که 8 پنجره دارد قابل شناسایی است. این مدل اولین 747 ای بود که برای حمل بار هوایی طراحی شده بود و در 3 مدل باری مختلف تولید شده بود. مدل 747-200 دش اف (F) که فقط برای حمل بار است، مدل 747-200 دش سی (C) که مدل متغیری است که می تواند برای حمل بار یا مسافر مورد استفاده قرار گیرد و مدل 747-200 دش ام (M) که مدل ترکیبی است و توانایی حمل بار و مسافر در یک زمان را داراست.

747-SP

مدل 747-SP اولین بار در سال 1976 تحویل شد و در این مدل ظرفیت هواپیما قربانی سرعت و مسافت پروازی شده بود، یعنی ظرفیت 220 مسافر را داشت در حالی که مسافت 10200 مایل را با سرعت 610 مایل در ساعت طی می کرد، بعضی خطوط هوایی این مدل را 747 دش SHORT می نامند چرا که ظاهری کوچک دارد. هواپیمای 747-SP دور پروازترین مدل بود تا اینکه ایرباس A340 ساخته شد و به ایرلاین های آمریکایی Pan Am و Gantas راه یافت چرا که توانایی پرواز دور برای مسیرهای این ایرلاین ها مناسب بود. (ایرلاین های آمریکا بعدها 747-SP را برای پرواز به توکیو استفاده کردند).

747-300

اولین مدل بوئینگ 747 که طبقه فوقانی با گنجایش بیشتری را ارائه کرد 747-300 است. در ضمن این مدل نسبت به 747-200 دور پرواز تر است. مدلهای 747-300 دش ام (M) و 747-300 دش اس آر (SR) نیز ساخته شدند.
747-400

آخرین مدل 747، مدل 400-747 است که هنوز نیز تولید می شود، در این مدل باله های کوچک ، فضای داخلی جدیدتر و سرگرمی های حین پرواز نسبت به مدل های قبلی، اضافه تر بودند.

مدل 400 در شکل های ترکیبی 400-747 دش ام (M) و باری 400-747 دش اف (F) نیز ساخته شده است. مدل 400-747 دش دی (D) که در پروازهای داخلی ژاپن مورد استفاده است، بالاترین ظرفیت را در بین هواپیماهای ساخته شده تا امروز را داراست (حمل 568 مسافر) مدل ER نمونه دور پرواز 400 است و مدل باری آن ERF می باشد.

اخیرا طرح های جدیدی برای ساخت مدل جدید وجود دارد، مدل XGLR که به معنی مدل دور پرواز بسیار بی صدا می باشد.

مدلهای نظامی و دولتی:

مدل جدید U.S.PRESEDINTIAL از مشهورترین مدلهای 747 است و به نام Airforce One شناخته شده است. در حالی که رئیس جمهور را هیچگاه با هواپیمای نظامی جابجا نمی کنند ، مدل VC-25A می باشد که به جهت استفاده در بخش نظامی و پست های کنترل نظامی تغییر شکل داده شده بود و یک فروند 747 که برای انتقال Space Shuttle و حمل تانکرهای سوختگیری هوایی مورد استفاده قرار میگیرند. مدل جدید دیگری که به بافت نظامی 747 اضافه شده است Airborne laser است که جزئی از طرح دفاع ملی ضد موشک می باشد.







دولتهای دیگر نیز از 747 برای پروازهای VIP استفاده کرده اند که بحرین، ایران، ژاپن ، عمان، قطر، عربستان سعودی، تایوان و امارات متحده عربی را می توان نام برد.

موتور ها

در مدل 100-747 چهار موتور توربو Pratt and Whitney JT9D-7A یا چهار موتور توربو فن Rolls-Royce RB 211-254B2 یا چهار موتور توربو فن General Electric CF6-45A2.



در مدل 300/200-747 چهار موتور توربوفن Pratt & Whitney JT9D-7R4G2 یا چهار موتور توربوفن RB211-524D4 یا چهار موتور توربوفن General Electric CF6-50E2



در مدل 400-747 چهار موتور توربوفن Pratt & Whitney PW4062 یا چهار موتور توربو فن RB211-524H یا چهار موتور توربوفن General Electric CF6-80C2B5F

جزئیات:

مدل 400-747 ، 6 میلیون قطعه دارد که در 33 کشور مختلف ساخته می شوند.

فقط یک موتور مدل 747 نیرویی بیشتر از 4 موتور مدل 707 تولید می کند.

در مدل 747 بیش از 700 پوند اورانیوم درون ساختار موتور وجود دارد، هدف از بکاربردن این اورانیوم سنگین کردن بال برای جلوگیری از تکان و لرزش بال است.

سوانح:

در تعدادی از حوادث هوایی این هواپیما دچار سانحه شده است. تعداد بسیار کمی از این حوادث به خاطر اشکالات طراحی یا ساختاری هواپیما بوده است، بیشتر آنها به خاطر اشتباه خلبان و یا حملات تروریستی یا هواپیما ربایی بوده است.
بوئینگ 747

- پرواز لوفت هانزا در نایروبی در سال 1974

- حادثه فرودگاه Tenerife در سال 1977

- پرواز Air India در دریای عرب در سال 1978

- پرواز هواپیمایی کره در دریای Okhostk در سال 1983

- پروازAvianca در مادرید در سال 1983

- پرواز Air India در اقیانوس آتلانتیک در سال 1985

- پرواز هواپیمایی ژاپن در توکیو در سال 1985

- پرواز هواپیمای آفریقای جنوبی در اقیانوس هند در سال 1987

- پرواز Pan Am در لاکربی در سال 1988

- پرواز هواپیمایی چین در تایوان در سال 1991

- پرواز هواپیمایی فیلیپین در Okinawa در سال 1994

- پرواز OWA در Long Island در سال 1996.

- پرواز سعودی در دهلی در سال 1996

- پرواز هواپیمایی کره در Guam در سال 1997

- پرواز هواپیمایی سنگاپور در تایپه در سال 2000

- پرواز هواپیمایی چین در Penghu Island در سال 2002

tebyan.net

انجمن هوافضا

عکس روز

عکسی زیبا و مجهول از دورنیر با آن رنگ آمیزی زیباش.به نظر تازه در هسا اورهال و رنگ آمیزی شده.از مالکین این هواپیما اطلاعی در دست نیست

عکسی از ۷۴۷ هما در فجرآشیان

غروب زیبای مهرآباد

بدون شرح

یوری گاگارین

یوری گاگارین، نخستین فضانورد جهان

سالها پیش در 12 آوریل 1961، زمانی که غرش مهیب موتورهای قدرتمند راکت حامل وستک۱ سرتاسر پایگاه فضایی بایکنور را در می‌نوردید، عصر جدیدی در تاریخ بشر آغاز شد که زندگی و فهم بشر از دنیای اطراف را اساساً تغییر داد. در اوج رقابتهای فضایی دو ابر قدرت زمان، ‌اتحاد جماهیر شوروی که پیش از آن نیز تمامی رکوردهای اولیه تسخیر فضا را به خود اختصاص داده بود، بار دیگر گامی بلند برداشت تا نه تنها مردم شوروی را در این رقابت جهانی سرافراز کند بلکه جهان را وارد عصری تازه نماید، عصری که انسان توانست قدم از کره خاکی خود بیرون گذارد و برای اولین بار به فراسوی جو زمین سفر کند. یوری گاگارین، سرنشین خوشبخت این فضاپیمای تاریخی اولین بشری بود که به فضا سفر کرد. مدار گرد حامل اولین و معروفترین فضانورد جهان پس از آنکه ۱۰۸ دقیقه با سرعت ۲۷۴۰۰ کیلومتر در ساعت، یکبار زمین را دور زد، اولین فضانورد جهان را به سلامت به زمین بازگرداند و بدینسان افتخاری بی‌نظیر برای یوری گاگارین و کشورش به ارمغان آورد. مداری که یوری گاگارین سوار بر وستک 1 پیمود، مداری بیضی شکل بود که حداقل 169 و حداکثر 315 کیلومتر از سطح متوسط زمین فاصله داشت و صفحه مدار با صفحه استوای زمین زاویه‌ای 65 درجه‌ای می‌ساخت تا فرود گاگارین را در خاک شوروی تضمین نماید.

در آن زمان برای اینکه کسی عنوان پرافتخار فضانورد را کسب کند می‌بایستی سوار بر فضاپیمای خود علاوه بر عبور از مرز فضا و قرار گرفتن در مدار قادر به بازگشت به زمین با کپسول فضایی خود نیز می‌بود. وستک 1 تنها قادر به بازگرداندن فضانوردان به جو زمین بود و شرایط لازم برای فرود نرم و ایمن بر سطح خاک در این کپسول فضایی دیده نشده بود. از این رو یوری گاگارین مجبور بود در ارتفاعی خاص از کپسول به بیرون پریده و با چتر نجات خود را به زمین برساند. از آنجا که این موضوع می‌توانست عنوان نخستین فضانورد جهان را از وی سلب نماید و در نتیجه چنین افتخاری عاید اتحاد جماهیر شوروی نیز نمی‌شد، سیاستمداران روسی تصمیم گرفتند این داستان را مخفی نگاه دارند تا اینکه این اواخر و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی این موضوع علنی شد.
داستان زندگی یوری گاگارین

یوری (نشسته) به همراه خواهر و برادرانش

در نهم مارس 1934، یک زوج کشاورز روسی که در منطقه کلوشینو واقع در حوالی مسکو روی یک زمین مشترک، کشاورزی می‌کردند، صاحب پسر بچه‌ای شدند که او را یوری نامیدند. یوری الکسویچ گاگارین سومین فرزند این خانواده بود که بعدها فرزند چهارمی نیز به آنها اضافه شد. مادر وی علاقه عجیبی به مطالعه داشت و پدرش نجار ماهری بود. از آنجاییکه پدر و مادر یوری به شدت کار می‌کردند تا معاش خانواده را تأمین نمایند، خواهر بزرگتر یوری از وی مراقبت می‌کرد. در خلال جنگ جهانی دوم، خانواده گاگارین نیز مانند بیشتر خانواده‌های روسی درد و رنج بسیاری را تحمل کردند. دو خواهر و برادر بزرگتر وی در سال 1943 به آلمان برده شدند و تنها پس از جنگ دوباره به وطن بازگشتند. معلم یوری خوب به خاطر داشت که وی دانش‌آموز باهوش و سخت‌کوشی بود و البته بسیار شیطنت می‌کرد. زمانی که معلم ریاضی یوری به نیروی هوایی ارتش سرخ پیوست، آرزویی عمیق در قلب این جوان ماجراجو ریشه دواند که بعدها منشاء اثرات زیادی شد. یوری که مجبور بود زود به کار مشغول شود، کارگاه آهنگری را برگزید و اندکی بعد او را برای ادامه تحصیل در مدرسه عالی تکنولوژی انتخاب شد. در همان زمان یوری به عضویت کلوپ هوایی درآمد و پرواز با هواپیمای سبک را آموخت. این تفریح جدید که قسمت اعظم وقت یوری را اشغال کرده بود، دریچه جدیدی در زندگی وی گشود. یوری که سخت تلاش می‌کرد سرانجام در سال 1955 هر دو رشته را با موفقیت به پایان رساند. علاقه شدید وی به خلبانی باعث شد که پس از پایان تحصیلات وارد مدرسه آموزش خلبانی اُرنبرگ شود و در همانجا بود که با والنتینا گوریچوا، دختر جوانی که در 1957 با هم ازدواج کردند، آشنا شد. زمانی که یوری و والنتینا با هم ازدواج می‌کردند، یوری نشان (Wing) پرواز با میگ 15 را دریافت کرده بود.وی زمانی که مرد بزرگی شده بود، یک خصوصیت ویژه داشت. یوری بسیار کوتاه قد بودو فقط 157 سانتی‌متر قد داشت. در سال 1960 جستجوی وسیعی برای انتخاب 20 کاندید جهت حضور در برنامه فضایی اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد. یوری یکی از آن 20 منتخب خوش‌شانسی بود که تمرینات شدید، وسیع و جدیدی را پشت سر گذاشت. در نهایت پس از آزمایشات فراوان پزشکی و فیزیولوژیکی و انجام تمرینات سخت یادگیری بودن در فضا، دو فضانورد باقی مانده بودند: یوری گاگارین و گرمان تیتوف. حدس زده می‌شود دلایل انتخاب یوری گاگارین به عنوان اولین فضانورد اتحاد جماهیر شوروی و همچنین دنیا، علاوه بر مسائل بدنی، آموزشی و تواناییهای وی برای بودن در فضا به اخلاق و روحیات او نیز وابسته بوده باشد. یوری مرد بسیار متواضع و خوش‌مشربی بود که علی‌رغم قد کوتاهش در جلسات و میهمانیها به چشم می‌آمد. در نقطه مقابل وی، گرمان تیتوف بسیار گوشه‌گیر و ساکت بود.


سرانجام در 12 آوریل 1961، یوری گاگارین سوار بر موشک فضاپیمای وستوک1 اولین انسانی شد که مرز فضا را گشود و قدم به دنیایی اسرارآمیز نهاد. یوری بسیار مشهور شده بود و یک شبه ره صد ساله پیمود. او به ناگهان از ستوانی ساده به درجه سرهنگی ارتقاء پیدا کرد و با سران حزب کمونیست نشست و برخاست می‌نمود.

اولیای امر زمانی که یوری در مدار زمین بود، امید کمی به بازگشت وی داشتند و فرض بر این بود که یوری در هنگام بازگشت به زمین خواهد مرد. یوری گاگارین پس از این سفر تاریخی به چهره سرشناس جهان تبدیل شد و اتحاد جماهیر شوروی از این چهره استفاده‌های سیاسی بسیاری کرد. یوری گاگارین سرانجام در ۲۷ مارس ۱۹۶۸، در جریان یک پرواز تمرینی با هواپیمای میگ که بسیار مورد علاقه وی بود، کشته شد و فرصت آن را نیافت تا برای بار دوم زمین را از مدار و از فراسوی جو آن ببیند. اگرچه همواره نام یوری گاگارین به عنوان نخستین فضانورد جهان یاد می‌شود اما عقیده کارشناسان بر این است که اتحاد جماهیر شوروی قبل از یوری دو فضانورد دیگر را نیز به فضا اعزام کرده بود که متأسفانه هر دو بنا به دلایلی مرده‌اند. حدس زده می‌شود یکی از این دو نفر ولادمیر ایلیوشین پسر طراح معروف هواپیماهای ایلیوشین بوده است که در اثر تزریق اشتباه به مداری نادرست، هنگام بازگشت در چین به زمین برخورد کرد.

دیپلماسی نظامی

 «نیوزویک»، معتبرترین هفته‌نامه ایالات متحده، با انتشار تصویری از صفحه نخست این نامه، بخشی از آن را این‌گونه منتشر کرد: آمریکا در 21 نوامبر 2007، نامه‌ای را به دولت ایران از طریق سفارت سوئیس داده است تا احتمال رفتار اشتباه و سوءتفاهم بین نیروهای دریایی دو کشور در خلیج فارس را کاهش دهد. ما جوابی را به آن پیغام دریافت نکرده‌ایم. ما معتقدیم که توجه به این نامه برای خودداری و جلوگیری از اقدامات تحریک‌آمیز آتی به نفع این کشور است.

به گزارش خبرنگار «تابناک»، حاکمیت بلامنازع ایران بر تنگه هرمز بنا بر قوانین پذیرفته شده گذرگاه‌های بین‌المللی این حق را برای نیروهای دلیر و قهرمان ایرانی محفوظ می‌دارد که بر عبور و مرور کلیه کشتی‌ها اعم از نظامی و غیرنظامی در این آبراه نظارت فعال داشته و آمریکا نیز از این قاعده مستثنا نیست. حضور غیرقانونی آمریکا در منطقه خلیج فارس که با دعوت دولت‌های دست‌نشانده عربی در منطقه خلیج فارس ممکن شده است، هیچ‌گونه مهمل قانونی برای آنان ایجاد نمی‌کند که از معرفی خود به نیروی دریایی ایران سر باز زنند و فرماندهان ایرانی نه تنها حق بازرسی از آنها را دارند، بلکه باید به کلیه قوانین بین‌المللی تمکین نمایند و در غیر این صورت عواقب سرپیچی از این مقررات بر عهده آنان است و در این مسیر فرقی بین آمریکا و دیگر کشورها وجود ندارد.

نظر وبلاگ:قابل توجه دوستانی که این کار نیروی دریایی سپاه را تقبیح می کردند.با این حرکت  سپاه و نشان دادن عزم ایران و ایرانی بر حفظ کیان ملت آمریکائی ها درس خوبی گرفتند و متوجه شدند اینجا ایران است و این خلیج همیشه پارس پس از در مصالحه و گفتگو درآمدند  بجای چنگ و دندان نشان دادن ابتدائی نسبت به این قضیه اما نکته جالبتر  واکنش بعضی از دوستان داخل کشوری بود که به این کار سپاه خرده گرفتند و کاسه داغتر از آش شدند و گویا فراموش کرده بودند مثل زیبای ایرانی را که می گویید زمستان می رود و رو سیاهی به زغال خواهد ماند

تلاش‌های ایران و تأخیر چهار ماهه در پرتاب پیشرفته‌ترین ماهواره

اسرائیل که روز گذشته پیشرفته‌ترین ماهواره جاسوسی خود را از هند پرتاب کرد، اعلام کرده که تأخیر چهار ماهه در این اقدام، ناشی از رایزنی‌های ایران بوده است.

به گزارش سرویس بین‌الملل «تابناک»، روزنامه «اورشلیم‌پست» اسرائیل خبر داد، پرتاب ماهواره پیشرفته اخیر این کشور توسط هند در روز دوشنبه پس از چند ماه به تاخیر افتادن آن، در اثر اقدامات و کارشکنی‌های ایران صورت گرفته است.

به گزارش این روزنامه، ماهواره «TecSar» که توسط آژانس فضایی اسرائیل‌ ساخته شده بود، قرار بوده پس از پرتاب ماهواره جاسوسی «افق 7» در ماه ژوئن، در ماه سپتامبر پرتاب شود.

این روزنامه مدعی شده که توانایی جمع‌آوری اطلاعات اسرائیل در مورد برنامه اتمی ایران با پرتاب این ماهواره افزایش می‌یابد، چرا که این ماهواره توانایی مخابره عکس در شرایط جوی متفاوت حتی در شب و شرایط ابری را دارد که ماهواره‌های سابق اسرائیل این توانایی را نداشته‌اند.

بنا بر اطلاعات به دست آمده توسط این روزنامه، ایران از طریق رسانه‌ها از زمان پرتاب این ماهواره آگاه شده و از همان زمان فشار زیادی را بر گروه‌های اپوزیسیون هند به ویژه گروه‌های مسلمان و کمونیست وارد کرده است تا از پرتاب این ماهواره جلوگیری کنند.

این روزنامه مدعی شده، این تلاش‌های ایران نشان‌دهنده نگرانی آنها از ماهواره پیشرفته جدید اسرائیل است، اما به رغم فشارهای ایران، دولت هند ماه گذشته سرانجام نامه تأیید پرتاب این ماهواره را به وزارت دفاع اسرائیل ارسال کرد و دوشنبه صبح این ماهواره از سکوی سیرهاریکاتا در هند به فضا پرتاب شد.

هرچند رایزنی‌های ایران با برخی گروه‌های خارج از قدرت در هند توانسته چهار ماه در اقدام جاسوسی اسرائیل تأخیر اندازد، اما پرسش اینجاست که چرا دولت هند زمینه‌ساز جاسوسی اسرائیل از یک کشور شده است؟

سازمان فضایی اسرائیل در بیانیه‌ای اعلام کرد: «TECSAR اولین نوع این ماهواره‌های پیشرفته است که در اسرائیل تولید می‌شود و در میان پیشرفته‌ترین سیستم‌های ماهواره‌ای دنیا قرار می‌گیرد. طراحی و پرتاب این ماهواره ده‌ها میلیون دلار هزینه در بر داشته است و در ظرف دو هفته آینده این ماهواره کار ارسال و مخابره عکس‌ها به ایستگاه زمینی یهود را شروع خواهد کرد.»

طرح پرتاب این ماهواره از هند سه سال پیش و در جریان سفر ژنرال «آموس یارون»، وزیر دفاع سابق اسرائیل و در پی تصمیمی برای بهبود همکاری‌های هند و اسرائیل گرفته شد که پرتاب دو ماهواره دیگر در آینده را نیز شامل می‌شود.

ماهواره «افق 7» که در ماه ژوئن پرتاب شده بود، ماهواره‌ای دوربینی بوده اما تکسار توانایی تولید عکس‌هایی با کیفیت با استفاده از تکنولوژی راداری را به نام (Synthetic Aperture Radar (SAR را دارد.

مقامات اسرائیل اعلام کرده‌اند، این ماهواره در کنار «افق 7»، «اروس بی» و «آموس 1 و 2» در رده پیشرفته‌ترین ماهواره‌های اسرائیلی هستند. اسرائیل نگران بود که در صورت شلیک نشدن این ماهواره و یا شکست در پرتاب موفقیت‌آمیز آن، قدرت این کشور تا حد زیادی در برابر کشورهایی مانند ایران کاهش یاید.

یک مقام وزارت دفاع اسرائیل که نخواست نامش فاش شود، نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری «آسوشیتدپرس» گفت: این ماهواره می‌تواند برای اسرائیل در تعقیب اهداف نظامی ایران در مسیر تولید سلاح هسته‌ای بسیار مفید باشد. جمهوری اسلامی وجود هرگونه اهداف غیرنظامی در برنامه هسته‌ایش را انکار می‌کند.

شرکت سازنده این ماهواره در بیانیه‌ای گفته است: «تسکار» نخستین ماهواره از این نوع است که در اسرائیل مهیا شده و در ردیف پیشرفته‌ترین سیستم‌های فضایی جهان قرار می‌گیرد.
این ماهواره که با تکنولوژی دهانه ترکیبی رادار و با صرف ده‌ها میلیون دلار ساخته شده با یک موشک هندی به فضا پرتاب شده است.

این مقام اسرائیلی گفت، ممکن است تا دو هفته دیگر تصاویری از این ماهواره منتشر شود.

اسرائیل هم‌اکنون چندین ماهواره شناسایی شامل «افق ۵» و «افق ۷» و همچنین چندین ماهواره تجاری همچون «آموس» و «اروس» را در فضا قرار داده است. اسرائیل، جمهوری اسلامی ایران را بزرگ‌ترین دشمن خود می‌داند.

ماهواره «افق ۵» اسرائیل نیز که حدود شش سال پیش در مدار زمین قرار گرفت، هنوز به فعالیت خود ادامه می‌دهد، اما ماهواره «افق ۶» که سپتامبر ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شد، به دلیل نقص فنی در دریای مدیترانه سقوط کرد و به مدار زمین نرسید.

سلاح‌های رنگارنگ و مسابقه تسلیحاتی جدید در منطقه خلیج‌فارس

مواد منفجره حمله مستقیم به سعودی‌ها، مسابقه تسلیحاتی جدیدی را در منطقه خلیج‌فارس پدید آورده است.

به گزارش سرویس بین‌الملل «تابناک» به نقل از «واشنگتن پست»، این مواد، کیتی است که وقتی به انتهای یک بمب بی‌صدای دو هزار پوندی افزوده شود، آن را به یک سلاح مخرب هوشمند تبدیل می‌سازد و این در حالی است که کیت‌ها و بمب‌ها، بخش قابل توجهی از بسته تسلیحاتی بیست میلیارد دلاری آمریکا برای دولت‌های خلیج‌فارس است.
بنا بر این گزارش، به دنبال لایحه ارایه شده به کنگره آمریکا در چهاردهم ژانویه، سعودی‌ها مجاز به خرید نهصد کیت و 550 بمب 500 ،250 بمب 2000 پوندی و همچنین صد دستگاه تسلیحات موشکی شده‌اند.

امارات متحده عربی که هفت امارت دارد، در طول زاویه جنوب شرق شبه جزیره عربی در مسیر دستیابی به دویست سیستم JDAM ـ 224 بمب دو هزار پوندی اهداف سنگین و 488 بمب پانصد پوندی است و هم‌اکنون هشتاد F-16 در نیروی هوایی خود دارد.
به دلیل نامطلوب و تهاجمی بودن سیستم‌های JDAM ، دستیابی آنها توسط کشورهای عربی مثل عربستان سعودی که نسبت به اسرائیل مواضع خصمانه دارد، نگرانی‌هایی را برای کپتول هیل فراهم آورده است.

به گفته سرویس تحقیقات کنگره، در اکتبر سال گذشته، زمانی که پیشنهاد سعودی‌ها، شایعه‌ای بیش نبود، گزارش این کمیته (crs) که از سوی 188 حقوقدان به بوش فرستاده شده بود، حاکی از آن بود که خواهان تضمین‌هایی برای کیت‌های JDAM مورد استفاده سعودی‌ها هستند که ضد نیروهای آمریکا در منطقه نباشد و منافع نظامی اسرائیل را به خطر نیندازد.
گزارش CRS در ادامه می‌افزاید: به دنبال مخالفت ایهود باراک در سفرش به واشنگتن، دولت آمریکا پیشنهاد فروش ده هزار کیت JDAM به اسرائیل را به کنگره داده است؛ یعنی چیزی فراتر از حفظ تعادل قدرت نظامی اسرائیل در منطقه.

فروش چشمگیر تسلیحات، برنامه‌های آموزش نظامی مستمر، استقرار مواد و توافق‌های ایجاد پایگاه، تمرین‌های پیوسته و دخالت‌های مستقیم نظامی، همگی سیاست آمریکا در منطقه خلیج‌فارس را شکل داده است.
گزارش CRS در ادامه می‌افزاید: دولت آمریکا بدون اطلاع و افکار عمومی، همکاری‌های چندجانبه پیشین را برای مسائل دفاعی با دولت‌های خلیج‌فارس گسترش داده که شامل حفظ امنیت مراکز کلیدی، آن هم بر خلاف حساسیت‌های تمامیت ارضی منطقه و مشارکت خارجی در صنعت انرژی منطقه‌ای است.

«انتونی کوردزمن»، متخصص خاورمیانه در روابط امنیت ملی خاورمیانه در مرکز مطالعات بین‌المللی و استراتژیک گفته است: آمریکا یک مسابقه تسلیحاتی نو را آغاز کرده و این حجم فروش به کشورهای منطقه، تنها آغاز کار است و با درآمد به دست آمده از صادرات دو تریلیون دلاری نفت و گاز، پیش‌بینی می‌شود فروش نظامی به 50 تا 100 درصد بیشتر از چهار سال پیش برسد.
روسیه و چین هم در این میان کار فروش خود را دارند. دولت آمریکا تاکنون سی میلیارد دلار برای خرید تسلیحات به اسرائیل کمک کرده است.

سعودی‌ها در راه دریافت زره‌پوش‌ها، نفربرها، تفنگ‌های خودکار و خمپاره‌اندازهای یدکی و پنج سیستم کنترل و فرماندهی و پیش هشدار به ارزش چهارصد میلیون دلار قدم گذاشته‌اند.
امارات نیز امیدوار به خرید نهصد موشک Hellfire و سیصد جنگ‌افزار انفجاری برای استفاده با بالگردهای آمریکایی خود بوده و خواهان موشک‌های ضد تانک TOW به تعداد 106 عدد است که به وسیله بالگرد شلیک می‌شود.

همچنین کویت یک بسته نظامی متشکل از بیش از 3500 موشک TOW به ارزش 328 میلیون دلار را دریافت می‌کند.
سهم اساسی امارات دریافت سیستم دفاع موشکی PATRIOT 3 به ارزش 9 میلیارد دلار با شش واحد آتشبار، ده دستگاه رادار و پانصد موشک است.
گفتنی است در این میان، پیشنهاد خرید هشتاد موشک PAC-3 ، کیت‌های ارتقادهنده موشکی و رادارهای همراه سیستم دفاع ضدموشکی PATRIOT به ارزش 4/1 میلیارد دلار به کویت ارایه شده است.

هرچند بوش سیستم‌های دفاعی را پیشنهاد داده و بر خطر و تهدیدات برنامه‌های موشکی و هسته‌ای ایران تأکید کرده و در مذاکرات خود با سران خلیج‌فارس در این باره سخن گفته، گزارش CRS، حاکی از آن است که این رؤسا به نزدیک کردن خود به رؤسای ایرانی ادامه می‌دهند تا با آمریکا در یک جبهه متحد در برابر همسایه‌‌شان قرار نگیرند.

نویسنده: والتر پینکاس خبرنگار اطلاعات و امنیت ملی

ترجمه: سارا رمضانی

عکس روز

تقدیم به دوست داران بوئینگ ۷۴۷

نمایشگاه هوایی در آمریکا

در لینک زیر می توانید عکس های زیبا یی از نمایشگاه هوایی نیلیس آمریکا ببینید

http://aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?p=73851#73851

بلاروس خبر فروش موشکهای پیشرفته دفاعی به ایران را تکذیب کرد

سخنگوی شورای امنیت بلاروس خبر فروش موشکهای پیشرفته دفاعی به جمهوری اسلامی را تکذیب کرد

سخنگوی شورای امنیت بلاروس خبر فروش موشکهای پیشرفته دفاعی اس ۳۰۰ به جمهوری اسلامی ایران را تکذیب کرد. مصطفی محمد نجار وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران خبر داده بود: «روسیه سیستم دفاع موشکی بسیار پیشرفته اس ۳۰۰ را در اختیار ایران قرار خواهد داد.»

سخنگوی شورای امنیت بلاروس این خبر را مضحک خواند و به خبرگزاری اینترفاکس روسیه گفته است، «ما از انتشار این اخبار و شایعات کذب متعجب شدیم، این خبر هیچ پایه و اساسی ندارد.» آقای نجار گفته بود سیستم دفاع موشکی، مطابق قراردادی که قبلا میان دو کشور امضا شده، به ایران تحویل داده می شود. سازمان همکاری های نظامی فدرال روسیه نیز قبلا با انتشار بیانیه ای خبر فروش موشکهای اس ـ ۳۰۰ را به جمهوری اسلامی ایران تکذیب کرده بود.

روسیه ضمن تکذیب خبر فروش موشک های ضدهوایی اس ۳۰۰ به ایران اعلام کرد که این موضوع نه در دستور کار بوده و نه در باره آن مذاکره ای صورت گرفته است.

آمریکا از جامعه بین المللی خواسته است به منظور فشار بر ایران برای اجرای قطعنامه های شورای امنیت فروش سلاح به تهران را متوقف کند.

سامانه موشکی اس ۳۰۰ می تواند هواپیماها، موشک های کروز و موشک های بالستیک را در فاصله ۹۰ مایلی و در ارتفاع ۹۰ هزار پایی مورد اصابت قرار دهد.

نظر وبلاگ:از این خبر ساده نگذرید